یک یهودی خوب، یک یهودی دگر اندیش است!
در این خصوص مثال های متعددی وجود دارد. کسانی مثل اسرائیل
شاهاک (Israel
Shahak) یا
«آریل توآف» (Ariel
Toaff) نمونه های خوبی هستند.
دکتر شاهاک از جمله روشنفکران دگراندیش یهودی است. وی یک پروفسور
اسرائیلی لهستانی الاصل بود که به تدریس شیمی در دانشگاه عبری
اورشلیم اشتغال داشت. او به عنوان یک متفکر لیبرال و طرفدار حقوق
بشر شناخته می‌شد. بین سالهای ۱۹۷۰ تا ۱۹۹۰ او رئیس لیگ اسرائیلی
حقوق بشر و از منتقدان جدی دولت اسرائیل بود. در سال ۱۹۹۴ شاهاک
کتابی به عنوان «تاریخ یهودی، دین یهودی: وزن سه هزار سال» چاپ
کرد. در این کتاب شاهاک نوشت که رفتار اسرائیلیها با فلسطینیان از
تعالیم دینی یهودی بر ضد غیریهودیان (جنتیل‌ها) ناشی می‌شود. او
نوشته‌هایی از ارتش اسرائیل را نقل می‌کند که در آن اشاره شده‌است
که کشتن عربها بر اساس هلاخا (بخشی از تلمود مشتمل بر قانون فقه
یهودی) مجاز است. از این رو در جنگ نیروهای غیرنظامی غیریهودی نیز
بر اساس هلاخا باید کشته شوند.
وی در بخشی از کتاب خود اینگونه می نویسد:
«قتل و
کشتار؛ در قوانین دولت اسرائیل، که بر قوانین تلمودی و بیان
ابن میمون از آن استوار است، حکم قتل یک یهودی با حکم قتل یک
غیریهودی متفاوت است. اگر کسی یک یهودی را به قتل برساند، گناه
بزرگی را انجام داده، باید مجازات شود. اگر یک یهودی به طور
غیرمستقیم باعث قتل یهودی دیگری شود مجازات دنیوی ندارد و فقط
نزد خدا گناهکار است. اما اگر مقتولْ غیریهودی باشد، اگر یک
یهودی به طور مستقیم او را کشته باشد تنها نزد خدا گناهکار است
و مجازات دنیوی ندارد و اگر به طور غیرمستقیم او را بکشد، حتی
گناهی هم مرتکب نشده است. برای مثال، اگر یک غیریهودی در
گودالی افتاده باشد، فرد یهودی میتواند نردبان او را بردارد.
اگر یک قاتلْ غیریهودی باشد باید اعدام شود؛ چه مقتول یهودی
باشد و چه غیریهودی، اما اگر مقتولْ غیریهودی باشد و قاتل به
یهودیت بگرود اعدام نمیشود.
نجات جان؛ نجات جان یک یهودی از مهمترین وظایف شرعی است، اما
نجات جان یک غیریهودی ممنوع است. قاعده کلی تلمود این است که
«غیریهودیان نه از چاه بیرون آورده میشوند و نه به داخل آن هل
داده میشوند». ابنمیمون میگوید: ما نباید موجب مرگ کسانی
شویم که با آنان در جنگ نیستیم، اما اگر آنان در معرض جنگ قرار
داشته باشند نجاتشان ممنوع است. یک پزشک یهودی حق ندارد یک
غیریهودی را مداوا کند و اگر مجبور به چنین کاری باشد، حتما در
ازای کار خود مزد دریافت کند.
جرایم جنسی؛ ارتکاب زنا در یهودیت حرام است، اما بنابه تعالیم
تلمودی، فرق است بین زنای یک مرد یهودی با یک زن یهودی، و زنای
وی با یک زن غیریهودی. بنابه این کتاب، غیریهودیان همه بدکاره
اند و حتی تجاوز به عنفِ یک مرد یهودی به یک زن غیریهودیِ
شوهردار نیز حکم زنا را ندارد و مجازاتی در پی ندارد و حتی در
بسیاری از موارد، زنِ غیریهودی مجازات می‌شود.
تبعیض در مسائل مالی؛ هدیه دادن به غیریهودی جایز نیست. گرفتن
بهره پول از یهودی حرام است، اما از غیریهودی واجب است. اگر یک
یهودی مالی پیدا کند و احتمال دهد که صاحب آن یک یهودی است،
باید برای یافتن صاحب آن تلاش کند، اما اگر صاحب آن، غیریهودی
باشد میتواند آن را تصاحب کند. فریب دادن یک یهودی در معامله،
گناه کبیره است، اما در مورد غیریهودیان شرکت غیرمستقیم در
چنین معاملهای روا است. کلاهبرداری از یهودیان ممنوع است، اما
این اصطلاح در مورد غیریهودیان کاربرد ندارد. حتی سرقت که
مطلقا حرام است، در شرایطی نسبت به اموال غیریهودیان جایز
است. تاریخ یهود، آیین یهود، ص190ـ224
کتاب «تاریخ یهود، آیین یهود» که مفاد ضدبشری تلمود را افشا نمود،
از آنجا که نوشته یک استاد برجسته اسرائیلی و یهودی بود، ضربه ای
سنگین به پاشنه آشیل اول یهودیت تلمودی وارد نمود. از این کتاب دو
ترجمه به فارسی موجود است: یکی ترجمه «مجید شریف» و دیگری ترجمه
«رضا آستانه پرست». متاسفانه این کتاب آنطور که شایسته آن است در
ایران مورد توجه قرار نگرفت.
نفر
دوم آریل توآف، استاد دانشگاه اسرائیلی «بار ایلان»، یهودی و خاخام
زاده است و پدر او زمانی خاخام ارشد شهر رم بوده است! وی در خصوص
یکی از موضوعات مهم سنت یهودی یعنی «فطیر خون» که همواره به مدد
دستگاه رسانه ای و تبلیغاتی عظیم یهودیت، مورد انکار و تکذیب قرار
گرفته بود افشاگری بزرگی نمود. فطیر خون نام نانی است که در عید
پسح می خورند و در صورت امکان، خمیر آن باید به خون یک کودک مقتول
غیریهودی آغشته باشد.
افشای این موضوع که پس از افشاگری های شاهاک در خصوص محتوای شنیع و
وحشیانه تلمود و نیز پس از افشای علت و کیفیت برگزاری عید پوریم،
از جمله بزرگترین ضربات وارده بر وجهه جهانی یهودیت به حساب می
آید در سال ۲۰۰۷، ضمن کتابی مفصل و مستند به نام «خون پسح، یهودیان
اروپا و آیین قتل» (BLOOD
PASSOVER The Jews of Europe and Ritual Murder) توسط توآف
صورت گرفت. نسخه اصلی این کتاب، به زبان ایتالیایی است که به
انگلیسی هم ترجمه شده است.
نکته مهم در مورد کتاب این است که نویسنده آن، از اساتید بلند پایه
دانشگاه های اسرائیل، یهودی، خاخام زاده و فرزند خاخام ارشد شهر رم
بوده است! درست به همین دلیل، انتشار این کتاب خشم شدید یهودیان
تلمودی و صهیونیستها را برانگیخت و آنها را به تهدید جانی و اعمال
فشار بر آریل توآف واداشت. تا جاییکه او را به پس گرفتن حرفش و
خارج کردن کتابش از چرخه انتشار کشاندند.
مثال های فراوان دیگری نیز از این دست وجود دارد که مجال طرح آن
نیست لیکن مخلص کلام اینکه علی رغم آنکه در رسانه ها معمولا گفته
می شود می بایست میان صهیونیسم و یهودیت تفاوت و تمایز قائل شد،
این یادداشت قصد آن داشت تا قرابت بسیار زیاد تفکرات صهیونیزم و
یهودیت حال حاضر را باز نمایانده و بر این واقعیت تلخ تأکید کند که
یک یهودی معتقد - چه صهیونیست باشد و چه نباشد - نژاد پرست و
خودبرتر بین بوده و برای غیر یهودیان هیچ ارزش انسانی قائل نیست.
لذا است که می گوییم؛ یک یهودی خوب، صرفا یک یهودی دگر اندیش است!
و لاغیر!
