Pastor Ted Pike 11.10.2010, przekład Ola Gordon i Piotr Bein

Ortodoksyjny talmudyczny judaizm sankcjonuje oszustwa i amoralność dla realizacji celów politycznych. Talmud Babiloński zachęca Żydów do kantowania i oszukiwania gojów, kiedy jest to konieczne! Sposobem oszustwa jest w motcie Mosadu. W tym tygodniu wypłynęła w Izraelu oficjalna licencja na oszustwa, a nawet na seksualną niemoralność. Wybitny ortodoksyjny rabin Ari Szwat odparł na pytanie studentki o moralności uwodzenia i spania z wrogiem. Jedna z moich studentek […] zatrudniona przez Mosad, chciała wiedzieć, czy przystoi wykonywać taką pracę. Szwat odpowiedział tak i opublikował esej w Tehumin, corocznym zbiorze artykułów nt. prawa i współczesności. Jewish World podsumował: Nowe badanie halachiczne zdecydowało, że uwiedzenie wroga dla dobra bezpieczeństwa narodowego jest ważną micwą. Faktycznie jest najważniejszą micwą (nakaz prawny). Pracę Szwata opublikował Tzomet Institute, organizacja niedochodowa, zajmującą się płynnym połączeniem judaizmu ze współczesnym życiem izraelskim.

Wg Szwata, kobiety można wykorzystywać do uwodzenia agentów wroga, by wyciągać informacje lub doprowadzić do ich aresztowania. Wg Jewish World, kobiety wykorzystano tak w schwytaniu  nuklearnego demaskatora Mordechaja Vanunu i w egzekucji w Dubaju (styczeń 2010) działacza Hamasu. Takie oszustwo, wg rabina, to halacha lub wiążące prawo talmudyczne. Nawet z zamiarem zabójstwa, stosunek płciowy z gojem dla sprawy narodowej jest nie tylko sankcjonowany, ale jest bardzo ważną micwą […] Nasi Mędrcy Błogosławionej Pamięci podnoszą takie akty poświęcenia na szczyt halachicznej piramidy micw.

Szef Tzomet Institute i redaktor naczelny Tehumin, Rabin Jizrael Rozen nazwał badanie śmiałym i ważnym […] Choć jest mało prawdopodobne, by agenci Mossadu zabiegali o rabiniczną poradę, ten esej jest bardzo ważny i odważny. Autor zna rozprawy religijne i nawet konserwatywni rabini z pewnością zgodziliby się z jego tezą. Orzeczenie Szwata, przekazane przez główną żydowską agencję prasową, prezentuje się bez krytyki. Ujawnia ono niepokojący, a nawet groźny fakt: judaizm talmudyczny zachęca Żydów do osaczania i oszukiwania gojów dla postępu Żydów i spraw żydowskich, jak tylko to im ujdzie. Kiedy się ich złapie i zażenuje Izrael, święte imię Boga (jednoznaczne z dobrą reputacją Izraela) może ulec zniesławieniu. W takim przypadku Talmud nakazuje wycofać się. Ale by ocalić naród żydowski, jest nawet moralne pozwolenie na mord i cudzołóstwo.

Gojów, Bóg wyjął spod prawa

Stanowisko Talmudu w sprawie okłamywania gojów zawiera halachiczna sentencja: Pozwala się na okłamywanie goja (poganina) [1]. O prawie i biznesie, Talmud mówi, że goje są poniżej Żydów. Wg Jewish Encyclopedia (1905), gojów od samego początku Bóg wyjął spod prawa [2]:

Fragment mowy pożegnalnej Mojżesza Pan zszedł z Synaju i ukazał się im w Seir; zaświecił z Góry Paran wskazuje, że Wszechmogący oferował Torę również narodom gojów, ale że nie chcieli jej przyjąć, wycofał im Swoją światłą ochronę prawną i przeniósł ich prawa własności na Izrael, który stosował Jego prawo. Cytat z Habakuka potwierdza to: Bóg przyszedł z Temanu, a Święty z góry Paran […] Stanął i zmierzył ziemię, którą ujrzał, i odsunął [wyjął spod prawa] narody… Talmud dodaje, że On widział, kiedy narody gojowskie stanowczo odmówiły posłuszeństwa 7 nakazom moralnym Noego i dlatego zdecydował wyjąć ich spod prawa. (Baba Kama 38a)

Rabini wierzyli, że goje pokazywali głupotę myśląc, że warto było przestrzegać ich praw. Talmud odmawia gojom statusu człowieka, więc nie mogą być sąsiadami Żydów:

Przyczyną dyskryminacji był też podły i błędny charakter Gojów […] Z takim charakterem… byłoby oczywiście dosyć niebezpieczne, by wierzyć Gojowi jako świadkowi […] Nie można by na nim polegać jak na Żydzie w dotrzymywaniu obietnicy czy słowa honoru (Bek 13b). Goj […] nie jest sąsiadem w rozumieniu odwzajemniania się i odpowiedzialności za straty spowodowane przez jego zaniedbania; nawet nie pilnuje swojego bydła. Nawet najlepsze gojowskie prawa były za prostackie, by pozwolić na obopólność.

Znaczenie tych fragmentów jest oczywiste: skoro zwierzęta nie mogą być sąsiadami człowieka, a zachowań ani praw świata zwierzęcego nie muszą przestrzegać ludzie, to świat gojowski jest poniżej żydowskiego. Źródło potwierdza to: Tora wyjęła spod prawa kwestię gojów, podobnie jak bydła.

Na żydowskiej sali sądowej

Żydowską pogardę dla gojowskiego prawa najlepiej ilustrowano na sali sądowej. Wyobraźcie sobie żydowski sąd w Babilonie w 350 roku, jak opisuje Jewish Encyklopedia:

Zdarzało się, że goj, który chciał skorzystać z liberalnego prawa żydowskiego, pozywał swoich oponentów żydowskich do żydowskiego sądu. W takich sprawach goj odniósłby małą korzyść, gdyż stosowano wobec niego prawo gojowskie, albo żydowskie, które byłoby dla niego najmniej korzystne. Zależnie od sprawy, sędzia powiedziałby Jest to zgodne z naszym prawem albo z twoim prawem. Jeśli to nie satysfakcjonowało goja, można było stosować prawne wybiegi i podstęp przeciw niemu.

Podstawowe źródło powyższego cytatu, Baba Kama 113a (wydanie Koncino), mówi:

Jeśli w sprawie między Izraelitą i poganinem możesz usatysfakcjonować Izraelitę zgodnie z prawem Izraela, usprawiedliw go i powiedz Takie jest nasze prawo; a jeśli możesz go osądzić zgodnie z prawem pogan, osądź go i powiedz (drugiej stronie) Takie jest wasze prawo. Jeśli to niemożliwe, używamy wykrętów, by je obejść. Taka jest opinia rabina Ismaela, ale wg rabina Akiby, nie możemy próbować obejść ze względu na uświęcenie Imienia.

To samo źródło komentuje: ale kiedy nie ma naruszenia uświęcenia Imienia, możemy go obejść. Przez uświęceniu Imienia rabin Akiba rozumie godność i reputację imienia Boga w oczach świata. Jeśli kłamstwo w sądzie przyniosłoby brak szacunku dla Izraela, więc i dla woli Boga Hebrajczyków, to lepiej tego nie robić. Prawdziwe pytanie o wypaczaniu sprawiedliwości przeciw gojowi: Czy Żydowi może się udać? Encyklopedia żydowska podsumowuje opinię większości: Miszna […] oświadcza, że jeżeli goj pozywa Izraelitę, werdykt jest dla pozwanego, jeśli Izraelita jest powodem, otrzymuje pełne odszkodowanie. [3]

Boskie prawo oszukiwania

Talmud nie zatwierdza otwartego rabunku goja, ale szeroko zezwala na pośrednie złodziejstwo; Żyd nie musi oddać gojowi zgubionej rzeczy. Baba Kama 113b: Odnośnie wszystkich zgubionych rzeczy swego brata: to twojemu bratu je zwracasz, ale nie musisz ich zwracać poganinowi. Jak ostrzegł rabin Akiba, Żyd musi unikać znieważania imienia Boga przez oszukiwanie gojów. Ale fragment w Baba Kama 113b, 114a ujawnia, że rabinowi Samuelowi nie przeszkadzało oszukać goja na pełną cenę złotej miski, a rabin Kahana oszukał goja na cenie jak i ilości baryłek. Talmud pochwala oszustwo goja przez szefa słynnej akademii talmudycznej, który zapłacił za złotą miskę mniej niż warta była miedziana. Ten fragment podaje przykłady oszukaństwa przez m.in. Rabiny i Aszi, mędrców z akademii w Surze w Babilonie, dwu najważniejszych postaci w ostatecznym redagowaniu Talmudu.

Własność publiczna

Pomimo obaw, że oszukiwanie gojów może zhańbić imię Boga, Talmud ogólnie podtrzymuje prawo Żydów do własności gojów. Bóg “wykluczył” gojów na Górze Synaj i ich prawa posiadania przeszły na Izrael. Rabini na mocy własnego dekretu mogą, przynajmniej teoretycznie, uważać własność gojów za nie mającą właściciela. Jewish Encyclopedia (s. 621): Każdy odwet lub środki odwetowe opierają się na żydowskiej maksymie prawnej przewyższającej innych, ‘władza sądowa może unieważnić prawo do posiadania własności i uznać ją za niczyją’.

Faryzeusze, pierwotni rasiści

Być może najbardziej znaczącą cechą rabinicznych uprzedzeń wobec gojów było to, że w większości przypadków, nie ma żadnej wzmianki, że goj może stara się, czy jest prawowitym właścicielem. Postrzega się go jako członka klasy o znanych cechach – dobry Żyd, zły goj; Żyda trzeba uniewinnić, goja skazać. W gruncie rzeczy przyjęto rasistowski pogląd na ludzką naturę. Rzeczywiście faryzeusze to pierwotni rasiści. Niewiele religii ma tak rasistowskie podteksty jak judaizm rabiniczny.

Zły przykład najbardziej poważanych mędrców Izraela wywarł powszechne i korodujące skutki na relacje Żydów z sąsiadami. Zastanawia, czy goje byli świadomi swej sytuacji stosownej ofiary dla drapieżnych Żydów. Czosczen Ham wylicza niektóre reguły dot. wykorzystywania gojów: Jeśli Żyd robi dobry interes z Akum [goj], nie wolno innym Żydom przychodzić z innych miejsc i robić interesy z tymże Akum. W innych miejscach, to co innego: inny Żyd ma prawo przyjść do tego samego Akum, podpuścić go, zrobić z nim interes, oszukać go i wziąć jego pieniądze. Majątek Akum należy traktować jako dobro wspólne – należy do pierwszego, który może je zdobyć. Albo: Jeśli Żyd robi interes z Akum, a inny Izraelita przyjdzie i oszuka Akum fałszywą miarą, wagą czy liczbą, musi podzielić się zyskiem z pierwszym Izraelitą, gdyż obaj mieli udział w interesie, jak również okazać mu pomoc. [4]

Tajna nienawiść

Tak samo jak Talmud daje Żydom prawo oszukiwać gojów, tak na wszelkie pytania gojów o jego prawdziwych naukach odpowiada się zwodniczo. To trwa do dziś. Żydzi muszą zachowywać jak najlepsze pozory, by mieszkać i handlować z gojami. Komentarz w Abodah Zarah (I, 2:7b) ubolewa: “Ponieważ jesteśmy w niewoli, nie możemy żyć bez handlu z nimi, a na nich polegamy w zakresie żywności i musimy się ich bać… (Pranaitis, s. 65). Z tego powodu Żydów zachęcano do praktykowania filantropii, nawet wobec gojów. Potrzebującym gojom można pomagać tak jak potrzebującym Żydom, dla świętego spokoju [5]. Takie środki należy stosować tylko wtedy, gdy nie ma alternatywy. Dlatego, mówi Talmud, Kiedy wejdziesz do miasta i zauważysz, że obchodzą święto, aby ukryć swą nienawiść możesz udawać, że cieszysz się z nimi. Ten jednak, co troszczy się o zbawienie swej duszy, niech trzyma się z dala od takich uroczystości. Pokaż, że cieszenie się z nimi jest rzeczą nienawistną, jeśli możesz to zrobić bez ryzyka ich wrogości. [6]

Również: Nikomu nie wolno ich chwalić, czy mówić jak dobry jest Akum. Mniej chwalić czy opowiadać o nich coś, co przyczyniłoby się do ich chwały. Jeśli jednak chwaląc ich masz zamiar oddać chwałę Bogu za to, że stworzył te urodziwe stworzenia, to możesz to zrobić. [7]

Goje: trzymajcie się z daleka

W czasach Jozuego separacja Żyda od zepsutych Kananejczyków miała usankcjonowany boski cel. Ale faryzeusze podtrzymywali i intensyfikowali rasizm długo po zakończeniu jego przydatności. Gojom nie wolno było poznawać żydowskiej religii – instrukcja nigdy nie dana im przez Boga. Faryzeusze postrzegali goja tak nisko pod Żydem, że gościnność i nauki religijne były zakazane dla goja. Ezechiasz ben [lub bar – PB] Hijja wnioskuje z II Królów XX 18, że ten, który okazuje gościnność gojom, ściąga na swe dzieci karę wygnania (Sanh. 104a). Jewish Encyclopedia (s. 621) serdecznie się z tym zgadza: Talmud komentuje o zakłamaniu Gojów (banda dziwnych dzieci, przez których usta przemawia próżność, a ich prawica [podnoszona w przysiędze] jest prawicą fałszu) i kontrastuje to z reputacją Żyda: resztki Izraela nie będą czynić nieprawości ani mówić kłamstw, ani w ich ustach nie znajdzie się zwodniczy język. (Zeph. iii. 13) [8] Taką świętość może ułatwić stosowanie sugestii z Talmudu (Jewish Encyclopedia s. 617): Juda ben Illai zaleca codzienne odmawiać ‘Błogosławionyś […] który nie stworzyłeś mnie gojem.’

Dlaczego Żydów prześladowano aż tak?

Co by się stało, gdyby te urywki Talmudu nie powstały pod zwierzchnictwem faryzeuszy, tylko w Nowym Testamencie z autorytetu Jezusa? Wyznawcy Jezusa staliby się najbardziej pogardzanymi i niegodnymi zaufania. Chrześcijan (gdyby przeżyli) spotkałaby dyskryminacja, nawet wygnanie z cywilizowanego społeczeństwa. Ludzie wyśmiewaliby dziś każdą odpowiedź chrześcijan, że ich cierpieniom winne są sfanatyzowane narody. Ale w naszym systemie edukacyjnym podręczniki do historii opisują sagę cierpienia Żydów, powodowanego przede wszystkim przez chrześcijańską antysemicką zajadłość przeciw niewinnym Żydom.

Dlaczego Żydów wygnano z 60 krajów, od kiedy poddali się przywództwu faryzeuszy prawie 2 tys. lat temu? Bo w religii faryzeuszy jest coś toksycznego. Jezus ujął to najbardziej bezpośrednio: judaizm rabiniczny to synagoga szatana (Ap. 3:9), kościół uczęszczany przez szatana, religia, którą zainspirował i której jest właścicielem.

(Adaptacja z Israel: Our Duty…Our Dilemma pastora Teda Pike’a. Tę książkę grubości 345 stron można nabyć przez http://www.truthtellers.org albo w National Prayer Network, P.O. Box 828, Clackamas, OR, 97015.)

Przypisy:

1. Baba Kama 113b, cytowana w The Talmud Unmasked pastora I. B. Pranaitisa. Żydowskie tłumaczenia Talmudu, przeznaczonego dla współczesnych widowni, parafrazują lub pomijają ten wzburzający urywek. Hebraiści i aramejiści przetłumaczyli mi jednak urywki z Pranaitisa , stwierdzając, że są dokładniejsze od żydowskich tłumaczeń dla publiki.

2. Gentile s. 620.

3. Tamże s. 620.

4. Czosczen Ham 156, 5 Hagah, 183 Hagah, Pranaitis s. 72-73. Czosczen Ham to traktat rabiniczny  spoza samego Talmudu, ale o porównywalnej autorytatywności. Skoro tłumaczenie z Pranaitisa zgadza się z opiniami w Talmudzie i Jewish Encyclopedia, włączyłem je.

5. Gittin 61a, cytowany z artykułu Gentile w Jewish Encyclopedia s. 623.

6. Iore Deah 147, 12 Hagah, Pranaitis s. 69. Iore Deah jest częścią prawa żydowskiego sformułowanego po raz pierwszy przez Maimonidesa. I tu uważam, że tłumaczenie u Pranaitisa z wydania krakowskiego jest wiarygodne.

7. Tamże s. 151, 14 Hagah.

Źródło: truthtellers.org
Za: piotrbein.wordpress.com