Stare fotografie przeciwko starym kłamstwom

Stare fotografie przeciwko starym kłamstwom

Ten krótki przegląd starych fotografii przygotował i opatrzył komentarzami Maurizio Blondet, włoski dziennikarz katolicki i pisarz.
www.effedieffe.com/index.php

(tł. SL)

„Ziemia bez Narodu dla Narodu bez ziemi”

Propaganda syjonistyczna utrzymuje, że przed ich przybyciem ponad sto lat temu Palestyna była bezludna. Wygląda na to, że trochę narodu jednak było… To zdjęcie zostało wykonane w lipcu 1908 r. w Jaffie i przedstawia te „trochę” przed biurami lokalnego rządu (Grand Serai). Tłum świętuje zwycięstwo rewolucji laickiej Młodych Turków. W prowincji Imperium Otomańskiego, którą była Palestyna, wywołało to wielkie nadzieje na konstytucyjny rząd i wybory parlamentarne.

Bazar w Jaffie (1896 r.) na stereoskopicznym dagerotypie. Umieszczony w specjalnym aparacie dawał trójwymiarowy obraz.

Widok Jaffy od strony morza. Zdjęcie wykonane między 1896 a 1914 r. Palestyńskie, cywilizowane miasto liczące ok. 70 000 mieszkańców – wszyscy Arabowie.

„Żydzi zastali pustynię i uczynili z niej kwitnący ogród”

Zbiór cytrusów (z kolekcji Matsona 1898 – 1914)

Widok gajów cytrusowych w okolicach Jaffy przed 1914 r. Zdaje się, że Palestyna była już „kwitnącym ogrodem”, zanim przybyli „wybrani”. I faktycznie, trudno było znaleźć miejsce, oprócz wydm i skał, pozostające ugorem. Wszędzie ogrody warzywne, palmy, gaje oliwne i cytrusowe.

„Żydzi wprowadzili nowoczesne metody w rolnictwie”

Początek lat dwudziestych, składowanie cytrusów.

Pakowanie pojedynczych owoców przed wysyłką.

Skrzynki z cytrusami na łodziach dostarczane są na statki. Już od początków XIX w. cytrusy były głównym towarem eksportowym Palestyny. Pomarańcze, cytryny i grejpfruty stanowiące ulubiony dodatek angielskich śniadań. Palestyńczycy mieli dobrze zorganizowane zagraniczne rynki zbytu. Z tego też powodu nowopowstałe Państwo Izraela w 1948 r. „znacjonalizowało” (czyt. ukradło) uprawy a cytrusy stały się głównym towarem eksportowym.

„Zapóźnieni Beduini, żyjący w namiotach, nieświadomi cywilizacji”

Uczniowie Narodowej Szkoły Chrześcijańskiej Ortodoksyjnej, do której uczęszczały dzieci palestyńskie chcące zdobyć prestiżowe wykształcenie (1938 r.).

Orkiestra z tej samej szkoły.

„Naród palestyński nigdy nie istniał”

Ciało pedagogiczne szkoły średniej w Jaffie (1923). W środku, w zachodnim ubraniu, profesor Salim Katul, autor licznych książek przyrodniczych w języku arabskim.

„Dzikie bestie, do których przemawia tylko siła”

Klasa stolarska Instytutu Technicznego w Jaffie (1924). Nad drzwiami napis w języku arabskim: „Kto mało się uczy, mało jest wart.”

Drużyna skautów i drużyna piłkarska ze wspomnianej szkoły (1923 – 1924).

„Nie mieli świadomości narodowej zanim…”

Brytyjska Policja Konna rozpędza na centralnym placu Jaffy demonstrację przeciwko brytyjskiej polityce emigracyjnej, sprzyjającej syjonistom.

Jaffa, 27.10.1933 r. Policja brytyjska okłada pałkami Muzę Kazima Pasha al-Husseiniego, szanowanego polityka palestyńskiego. Umiera po 6 miesiącach nie odzyskawszy przytomności w wieku 81 lat.

Początek „Arab Revolt” (1936 – 1939) przeciwko pro – syjonistycznej polityce prowadzonej przez rząd brytyjski.

Patrole brytyjskie przeszukują przechodniów na nadmorskim bulwarze w Jaffie (1936 r.).

„Nienawidzą nas za naszą wolność”

Represje brytyjskie przeciwko Powstaniu Arabskiemu w 1936 r. Żołnierze brytyjscy izolują stare miasto w Jaffie zamieszkałe przez ludność arabską.

Rezultat działań wojsk brytyjskich. Ruiny Starego Miasta w Jaffie. W sumie Żydzi nie wymyślili nic nowego, kontynuowali tradycję.

„To wyłącznie terroryści. Nie ma nikogo, z kim można by pertraktować”

Ruiny gmachu Rządu Lokalnego (Grand Serai) zniszczonego na skutek zamachu Lohemai Herut Israel znanej lepiej jako Banda Sterna. 4 stycznia 1948 r. terroryści z Bandy Sterna eksplodowali ładunek wybuchowy umieszczony w ciężarówce zaparkowanej przed gmachem. Zginęło 26 cywili palestyńskich. Nie było podobno „z kim pertraktować”…

24 kwietnia 1946 r. terrorystyczne oddziały żydowskie pod dowództwem Menachema Begina (wcześniej Mieczysław Biegun) rozpoczęły trwający cztery dni i noce atak na mieszkalną część Manshiyeh w okolicy Tel Avivu.

Efekty żydowskich bombardowań Menshiyeh. W oficjalnym raporcie przedstawionym w parlamencie brytyjskim 5 maja 1948 r. napisano:

„bezwzględne bombardowania z moździerzy mające na celu wywołanie paniki wśród ludności cywilnej. Siły brytyjskie interweniowały z powietrza i spowodowały wycofanie się Żydów na uprzednie pozycje. Wieczorem 30 kwietnia zarządzone (przez Brytyjczyków) zawieszenie ognia zostało jednostronnie przerwane przez Żydów. (…) Według wstępnych szacunków Jaffę opuściło ok. 30 000 Arabów i następne tysiące przygotowują się do opuszczenia.”

(Hansard, Izba Gmin, 5 maj 1948, str. 1238)

Koniec kwietnia, tysiące arabskich mieszkańców Jaffy starające się uciec przed żydowskimi atakami. Z powodu blokady dróg przez terrorystów z Hagany jedyną droga ucieczki była droga morska. Uchodźcy lądują w końcu w Gazie, w Egipcie i Libanie (na zdjęciu w głębi dzwonnica kościoła chrześcijańsko – ortodoksyjnego).