Naszewski Jan – LISTA NR 8, dyrektor New Europa film Festival.

Omyła Barbara – LISTA NR 8

Oppenheim Bohdan – LISTA NR 13, autor książki RACHUNEK SUMIENIA Kościół polski wobec antysemityzmu 1989 1999. Santa Monica, California.

Osina Jakub – LISTA NR 8, ur. 6. 08. 1978 roku w Lublinie. Skończył agrobiznes na Akademii Rolniczej i filozofię na UMCSie. Do chwili powstania SDPL był członkiem władz wojewódzkich oraz miejskich SLD. Pracował w Ministerstwie Środowiska, jako asystent ministra.

Ostrowska Joanna – LISTA NR 8, autorka książki „Tak musiało być”.

Pacholak Krzysztof – LISTA NR 8, ur. 1986 r. w Sieradzu, student socjologii na Uniwersytecie Warszawskim, fotograf.

Pacocha Jacek – LISTA NR 4, absolwent (1975) Państwowej Wyższej Szkoły Teratralnej w Warszawie, aktor, grał m.in. w: Polskie drogi, Sukces, Les Milles, Królowa złodziei.

PACZKOWSKI Andrzej – LISTA NR 18, ur. 1 października 1938 w Sandomierzu historyk, profesor, członek Kolegium IPN. W 1960 ukończył studia na Wydziale Historycznym Uniwersytecie Warszawskim. W 1966 obronił doktorat, w 1975 habilitację. W 1990 otrzymał tytuł profesorski. Do 1974 był zatrudniony w Polskiej Akademii Nauk. Po kilku latach pracy w Bibliotece Narodowej powrócił do PAN, najpierw do Instytutu Historii, później został kierownikiem Zakładu Historii Najnowszej w Instytucie Studiów Politycznych. Zajmuje także stanowisko profesora Collegium Civitas. W latach 80. współpracował z podziemną „Solidarnością, należał do opozycyjnego Społecznego Komitetu Nauki. W 1999 z rekomendacji Unii Wolności został powołany w skład Kolegium Instytutu Pamięci Narodowej. W 2007 Sejm wybrał go na drugą kadencję, był kandydatem posłów Platformy Obywatelskiej.

Pajest Beata - LISTA NR 4

PAŁASIŃSKA Maria – LISTA NR 18, urodzona w Warszawie, od 1982 roku mieszka i tworzy we Włoszech. Ukończyła Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie. Członek ZPAP (Związek Polskich Artystów Plastyków) oraz IAA - AIAP (International Association of Art. - Unesco). Tworzy ekoreliefy, zajmuje się projektowaniem graficznym i fotografią. Brała udział w wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych we Włoszech i zagranicą. Jej twórczość była kilkakrotnie nagradzana. Ekoreliefy znajdują się w różnych kolekcjach prywatnych oraz w stałej ekspozycji Galerii Sztuki - Domu Aukcyjnego Rosenberg w Mediolanie.

PAŁASIŃSKI Jacek – LISTA NR 18, ur. 1952, teatrolog, dziennikarz telewizyjny i radiowy, korespondent, Członek Zarządu Stowarzyszenia–  Prasy Zagranicznej we Włoszech. Jest absolwentem Wydziału Wiedzy o Teatrze warszawskiej PWST (obecnie Akademia Teatralna im. Aleksandra Zelwerowicza). Od 1977 był działaczem opozycji przedsolidarnościowej. W 1981 roku wyjechał z kraju do Włoch, gdzie mieszka do dziś. Był współzałożycielem Komitetu Solidarności we Włoszech. Był dziennikarzem „Radia Zet, „Rzeczpospolitej, „Wprost, obecnie pracuje w TVN24. Członek m.in. Stowarzyszenia Wolnego Słowa.

Pankiweicz Andrzej – LISTA NR 4, dziennikarz TVP, ma w swoim dorobku takie filmy dokumentalne jak: Biały walc nad Czarną Hańczą, Sanna w centrum wszechświata, Przedsionek nieba, Cyrk wita was, Dozywocie bez wyroku, Naszyjnik z łez św. Barbary, Agencja przetrwania, Talib, Rozstanie z kopułą, Trafiony, Król Biebrzy.

PAPROCKI Abraham ur. 1813 Warszawa, zm. 1852 Warszawa, pedagog, zwolennik asymilacji Żydów, absolwent Szkoły Rabinów w Warszawie.

PAPUGA Jerzy - LISTA NR 18, redaktor naczelny „AgroTrendy.

PARADOWSKA Janina - ur. 1942, publicystka polityczna, związana z tygodnikiem „Polityka i radiem TOK FM, prowadzi program „Puszka Paradowskiej w Superstacji. Jest absolwentką wydziału polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. W zawodzie dziennikarza rozpoczynała pracę w „Kurierze Polskim pod koniec lat 60. pisząc reportaże społeczne. Z chwilą wprowadzenia w Polsce stanu wojennego (13 grudnia 1981), jak wielu innych działaczy PZPR, oddała swoją legitymację partyjną. W czasie trwania stanu wojennego, podjęła pracę w redakcji „Życia Warszawy, gdzie pracowała, na różnych stanowiskach, również po jego zakończeniu. W „ŻW Paradowska pełniła funkcję między innymi kierownika działu politycznego. Pracowała również w dziale kulturalno-oświatowym. Od 1991 roku jest komentatorką polityczną tygodnika „Polityka. Jest również inicjatorką spotkań pod nazwą Salony „Polityki, na których gości czołowych polityków, biznesmenów, przedstawicieli mediów i świata kultury. Miała swój udział w Aferze Rywina, we wrześniu 2002 (na prośbę Adama Michnika) usuwając z wywiadu z Leszkiem Millerem fragment dotyczący owej afery.

Parnicka Elleonora – LISTA NR 4, wdowa po pisarzu Teodorze Parnickim.

PASSENT Daniel - ur. 28 kwietnia 1938 w Stanisławowie, dziennikarz i dyplomata, wieloletni felietonista tygodnika społeczno-politycznego „Polityka i były ambasador RP w Chile. Passent jest także znany jako tłumacz, satyryk i autor książek. Jako dziecko ocalony z Holokaustu, wychowywany w Berlinie przez wuja Jakuba Prawina, generała LWP i szefa Polskiej Misji Wojskowej w Berlinie, z wykształcenia ekonomista, studiował na Uniwersytecie w Leningradzie (1955/1956), na Uniwersytecie Warszawskim (1956-1960) i na Uniwersytecie Princeton (1962/1963). Działalność dziennikarską rozpoczął w 1956 w Sztandarze Młodych gdy był studentem UW, od 1959 jest związany z „Polityką. Był m.in. korespondentem podczas wojny wietnamskiej, a od wielu lat pisze felietony. Wszedł do historii światowego dziennikarstwa, gdy na początku lat 60. zdobył prawo do publikacji pamiętników Adolfa Eichmanna - zbrodniarza hitlerowskiego, odpowiedzialnego za zagładę Żydów. „Polityka była jednym z dwóch pism na świecie, które jako pierwsze je opublikowały. W latach 80. wielokrotnie bronił na łamach tego tygodnika decyzji o wprowadzeniu stanu wojennego oraz polityki ówczesnych władz. 12 stycznia 2006 w programie „Misja specjalna podano, powołując się na akta znajdujące się w IPN, nazwiska kilku dziennikarzy, którzy mieli w czasach PRL współpracować ze Służbą Bezpieczeństwa. Wśród nich był Daniel Passent, który wg dziennikarzy „Misji Specjalnej miał zostać zarejestrowany jako tajny współpracownik o pseudonimach „Daniel i „John. Passent zaprzeczył oskarżeniom i zapowiedział wystąpienie do Sądu Lustracyjnego o autolustrację. Jednakże 10 stycznia 2007 Sąd odmówił jej wszczęcia, gdyż w rozumieniu ustawy lustracyjnej Passent nie pełnił wtedy funkcji publicznej, ani na nią nie kandydował. 18 kwietnia 2007 w „Misji specjalnej ponowiono oskarżenia wobec Passenta, tym razem powołując się na konkretne dokumenty udostępnione dziennikarzom przez IPN na podstawie „nowej ustawy lustracyjnej. Z akt wynikało, że Daniel Passent został w 1961 pozyskany przez SB do współpracy na zasadzie „dobrowolności jako kontakt poufny „Daniel. Później zmieniono pseudonim na „John, a w 1964 przekwalifikowano go z kontaktu poufnego na tajnego współpracownika. Początkowo miał dostarczać informacji m. in. o dyplomatach amerykańskich. Po tym, jak „John poinformował, że nie utrzymuje już kontaktów z ambasadą USA, SB „zadaniowała go do nawiązania kontaktów z dyplomatami francuskimi lub brytyjskimi. Akta, z których dziennikarze zaczerpnęli informacje, zawierają dokumenty własnoręcznie podpisane przez Passenta, a także spisane przez niego informacje (w materiale filmowym zaprezentowano odręcznie napisane pismo zatytułowane „doniesienie). Daniel Passent odmówił wzięcia udziału w tym programie, przesyłając oświadczenie, które zostało odczytane na antenie. Napisał w nim m. in., że „nie zamierza przykładać ręki do dzikiej lustracji medialnej. Zaznacza w nim również, że został zarejestrowany i obdarzony pseudonimami bez własnej wiedzy, o czym dowiedział się z programu „Misja Specjalna w listopadzie 2006, a następnie z innych mediów. Zapowiedział również ponowne wystąpienie o proces lustracyjny.

Pastusiak Feliks – LISTA NR 4, producent filmowy takich produkcji jak m.in. : The Ogre, Bandyta, Aimee & Jaguar, Proof of life, The aryan couple, Mała wielka miłość , były asystent osobisty Lwa Rywina.

PASZYŃSKI Włodzimierz – LISTA NR 18, ur. 31 października 1951 w Warszawie, pedagog, polonista, publicysta, instruktor harcerski, były wiceminister edukacji i sportu, od 2006 zastępca prezydenta m. st. Warszawy. Ukończył w 1974 studia na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Był nauczycielem języka polskiego w VIII Liceum Ogólnokształcącym im. Władysława IV i drużynowym działającej tam 17 Warszawskiej Drużyny Harcerskiej. Współtworzył pierwszą w Polsce klasę autorską (w XXXIX LO w Warszawie) i I Społeczne LO przy ul. Bednarskiej. W okresie 1990-1998 był stołecznym kuratorem oświaty, a w latach 2001-2003 podsekretarzem stanu w Ministerstwie Edukacji Narodowej i Sportu w rządzie Leszka Millera. Współpracował z Kancelarią Prezydenta RP, placówkami naukowo-badawczymi, organizacjami pozarządowymi i fundacjami. Od 1999 był wykładowcą w Kolegium Nauczycielskim w Warszawie, a od 2004 nauczycielem w LXIII Liceum Ogólnokształcącym im. Lajosa Kossutha. Jest współautorem programów nauczania i podręczników do języka polskiego z cyklu „Pamiętajcie o ogrodach. 5 grudnia 2006 został powołany na funkcję zastępcy prezydenta m.st. Warszawy do spraw edukacji, polityki społecznej, sportu i rekreacji oraz ochrony konserwatorskiej zabytków.

Patalas Agata – LISTA NR 4, członkini „Otwartej Rzeczpospolitej” - stowarzyszenia przeciw antysemityzmowi i ksenofobii. Autorka ksiażki Politycy i reformatorzy.

Pawlak Antoni - LISTA NR 4, ur. 4 sierpnia 1952 w Sopocie, poeta i publicysta. Studiował historię filozofii na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie. Jest autorem około 20 książek poetyckich. W 1983 otrzymał prestiżową Nagrodę Fundacji im. Kościelskich. Jako dziennikarz pracował m.in. w Powściągliwości i Pracy, Przeglądzie Wiadomości Agencyjnych, Gazecie Wyborczej (od 1989; 1991-1993 redaktor dodatku Gazeta o Książkach). Współredaktor kwartalnika literackiego Migotania, przejaśnienia. Były redaktor naczelny wydawnictwa Tower Press i wiceprezes wydawnictwa Literatura.net.pl. Od czerwca 2006 doradca prezydenta Gdańska Pawła Adamowicza ds. kultury.

Pawlikowski John ks. - LISTA NR 13, odznaczony w 1995 za wybitne zasługi w upowszechnianiu kultury polskiej Krzyżem Oficerskim Orderu Zasługi Rzeczpospolitej Polskiej.

Pawłowski Roman - LISTA NR 4, ur. 1965, krytyk teatralny, literacki, telewizyjny i filmowy, publicysta. Redaktor działu kultury Gazety Wyborczej, zajmuje się głównie teatrem współczesnym. Twórca dwóch antologii polskiego dramatu współczesnego Pokolenie porno i inne niesmaczne utwory teatralne i Made in Poland.

PECIAK Andrzej – LISTA NR 18, dyrektor wydawnictwa UMCS.

Pelczar Andrzej – LISTA NR 4, profesor doktor habilitowany na Uniwersytecie Jagiellońskim, członek Komitetu Matematyki PAN, Przewodniczący Komisji Spraw Europejskich PAU.

Pelczar Jacek – LISTA NR 4, doktor inżynier na Politechnice Śląskiej, Wydział Inżynierii Środowiska i Energetyki.

PERLIN Jacek dr hab. nauk filologicznych, Wykładowca w Katedrze Iberystyki Uniwersytetu Warszawskiego, doświadczony lektor Instytutu Cervantesa w Warszawie; od wielu lat zajmuje się praktycznym nauczaniem języka hiszpańskiego.

Perusewicz Marta - LISTA NR 4

Peszek Maria – LISTA NR 8, ur. 9 września 1973 we Wrocławiu, aktorka i piosenkarka. Ukończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną (PWST) w Krakowie (1996 r.). Debiutowała na scenie Teatru Słowackiego w Krakowie, w adaptacji sztuki Brunona Schulza “Sanatorium pod klepsydrą” (scenariusz i reżyseria – Jan Peszek). Grała także na scenach Teatru Studio w Warszawie i Teatru Narodowego. Pochodzi z rodziny o tradycjach teatralnych, jej ojciec – Jan Peszek jest znanym aktorem. Aktorem jest także jej brat – Błażej Peszek. Na 21. Przeglądzie Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu (2000 r.) otrzymała nagrodę publiczności. W październiku 2005 został wydany debiutancki album muzyczny Marii Peszek, „miasto mania”. Płyta została nagrana we współpracy z Wojciechem Waglewskim oraz jego synami – Fiszem i Emade. Jest to zarazem ścieżka dźwiękowa multimedialnego przedstawienia o tym samym co album tytule.

Petrajtis – O’neill Elżbieta – LISTA NR 4, tłumacz literatury.

Piasecka Sława – LISTA NR4, brała udział w sesji edukacyjnej Martyrologia ludności żydowskiej w okresie II wojny światowej. Przechowywanie pamięci w świadomości historycznej Poznań, 20 maja 2008r., wygłosiła wykład pt. Dokumentowanie pamięci o Żydach polskich w mediach.

PIASECKI Eryk – LISTA NR 18, dr hab., Zakład Reakcji Jądrowych w Instytucie Problemów Jądrowych.

Piasecki Eryk – LISTA NR 4, doktor habilitowany, fizyk na Uniwersytecie Warszawskim.

PIASECKI Krzysztof – LISTA NR 18, ur. 19 lipca 1949 we Wrocławiu, satyryk, artysta kabaretowy i dziennikarz. W latach 1967-1970 studiował najpierw na Politechnice Wrocławskiej (Wydział Mechaniczny i Mechaniczno-Energetyczny), a w latach 1972-1975 na Uniwersytecie Wrocławskim (kulturoznawstwo). Studiów jednak nie skończył. W trakcie ich trwania zajmował się twórczością kabaretową. Otrzymał nagrodę za debiut na Festiwalu Piosenki w Opolu w 1973 roku. W październiku 1981 został członkiem warszawskiego kabaretu Pod Egidą. Mieszka w Krakowie.

Piątkowska Renata - LISTA NR 4, ukończyła socjologię na Uniwersytecie Jagiellońskim, mieszka w Bielsku Białej. W 2007 roku otrzymała drugą nagrodę za książkę dla dzieci do lat 6 w konkursie literackim na współczesną książkę dla dzieci i młodzieży im. Astrid Lindgren, zorganizowanym przez Fundację ABCXXI Cała Polska czyta dzieciom. Jest autorką książek dla dzieci: Opowiadań dla przedszkolaków, Opowiadań z piaskownicy, Nie ma nudnych dni, Z przysłowiami za pan brat, Przygoda ma kolor niebieski. Prowadzi w Żydowskim Instytucie Historycznym wykłady historii i kultury Żydów polskich.

PIEKARSKI Romuald LISTA NR 18, Uniwersytet Gdański, autor książki „Czym jest filozofia polityki?.

Piekło Jan - LISTA NR 4, dyrektor Fundacji Współpracy Polsko-Ukraińskiej, autor książek Epitafium dla Jugosławii i Węzeł bałkański.

PIERSA Andrzej – LISTA NR 18, Kierownik Działu Agencyjnego w Presspublica Sp. z o.o..

Pietrasiewicz Tomasz - LISTA NR 4, twórca i dyrektor Ośrodka “Brama Grodzka - Teatr NN”. Reżyser teatralny, fizyk teoretyczny. Reżyser spektakli: Wędrówki niebieskie, Ziemskie pokarmy, Inwokacja, Zbyt głośna samotność, Moby Dick, Był sobie raz, Jak Fajwł szukał samego siebie, Tajbełe i jej demon. Twórca wystaw: Elementarz - dzieci w obozie koncentracyjnym na Majdanku, Potret miejsca. Pomysłodawca misteriów: Jedna Ziemia - Dwie Świątynie (2000), Dzień Pięciu Modlitw (2000), Misterium Światła i ciemności (2002 cyklicznie do dziś), Poemat o Miejscu (2002).

Pikulicka Elżbieta – LISTA NR 4, etnograf, członkini Stowarzyszenia Wolnego Słowa.

Pikulicki Tadeusz – LISTA NR 4, biznesmen, były dziennikarz Gazety Krakowskiej, członek Stowarzyszenia Wolnego Słowa.

Pindor Maciej – LISTA NR 4, 1941 - 2003, starszy wykładowca i długoletni pracownik Instytutu Fizyki Teoretycznej Uniwersytetu Warszawskiego.

PINSKI Dawid ur. 1872 Mohylew, zm. 1959 Hajfa, dramaturg i nowelista piszący w jidisz.

Piotrowska Joanna – LISTA NR 8, działaczka feministyczna, twórczyni pierwszej w Europie Środkowo-Wschodniej internetowej księgarni feministycznej, fundatorka i szefowa Fundacji Feminoteka.

PIOTROWSKA Krystyna – LISTA NR 18, urodziła się w Zabrzu. Studiowała architekturę wnętrz na ASP w Krakowie w latach 1966-72 oraz grafikę na PWSSP w Poznaniu w latach 1972-75. Studia graficzne kontynuowała w Grafikskolan Forum 1985-1990 w Malmoe (Szwecja). Zrealizowała wiele wystaw indywidualnych w Polsce, Szwecji, Finlandii, Francji, Niemczech i Kanadzie. Brała także udział w wielu wystawach zbiorowych, min. w międzynarodowych wystawach grafiki, otrzymując na nich kilka prestiżowych nagród. W swoich pracach łączy fotografię, techniki graficzne i malarskie

Piotrowska Romualda - LISTA NR 4 – wiceprezes ds. finansowych Wisły Kraków.

Pióro Tadeusz - LISTA NR 4, ur. 1960, poeta, prozaik, felietonista, historyk literatury, tłumacz z języka angielskiego (między innymi tłumaczenia Ashberyego, Schuylera, Harryego Mathewsa). Opublikował pięć książek poetyckich samodzielnie i dwa jako współautor. W roku 1993 obronił doktorat na Uniwersytecie Kalifornijskim w Berkeley (o twórczości Jamesa Joycea). Do roku 1997 wykładał na Southern Methodist University w Dallas, obecnie adiunkt anglistyki na Uniwersytecie Warszawskim. Członek redakcji magazynu Wino oraz Literatury na Świecie. Felietonista kulinarny Przekroju (2000-2005), obecnie miesięcznika Pani. Redaktor naczelny Dwukropka (2002-2003). Mieszka w Warszawie.

Pisiewicz Iwona – LISTA NR 4, pracownik Wydawnictwa Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie.

PISZCZATOWSKI Andrzej LISTA NR 18, ur. w Gdańsku w 1945 r., aktor i reżyser. W 1968 ukończył studia na PWST w Warszawie. Aktor Teatru Powszechnego w Warszawie (od 1974). W latach 1968-74 występował w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku.

Piszewski Lesław – LISTA NR 4, członek żydowskiej organizacji B nai B rith (organizacja żydowska reaktywowana w Polsce po 70 latach przerwy)

Plebanek-Howard Barbara - LISTA NR 4, tłumaczka, współorganizatorka Festiwalu Różewicza w Wielkiej Brytanii.

Plebanek-Howard Barbara - LISTA NR 4, tłumaczka, współorganizatorka Festiwalu Różewicza w Wielkiej Brytanii.

PŁACHCIŃSKA Grażyna LISTA NR 18, psycholog, psychoterapeutka, certyfikowana specjalistka psychoterapii uzależnień. Przez kilkanaście lat była stałym współpracownikiem Instytutu Psychologii Zdrowia Polskiego Towarzystwa Psychologicznego. Prowadzi psychoterapię indywidualną i grupową, w tym grupy poświęcone pracy nad kobiecością, kryzysami życiowymi, problemami małżeńsko-rodzinnymi, traumami dzieciństwa, dla dorosłych dzieci alkoholików, poświęcone problemom psychomedycznym, budowaniu dobrej starości. Prowadzi liczne szkolenia z zakresu pogłębionej psychoterapii, uzależnienia, współuzależnienia, terapii DDA, pracy z jednostkami i związkami w kryzysie. Jest autorką artykułów w miesięcznikach „Świat Problemów i „Charaktery.

Płatek Monika – LISTA NR 4, doktor prawa na Uniwersytecie Warszawskim, prezes Polskiego Stowarzyszenia Edukacji Prawnej, autorka książki Systemy penitencjarne państw skandynawskich na tle polityki kryminalnej, karnej i penitencjarnej.

Podkrzycka Lidka - LISTA NR 4

Podlaszewski Józef - LISTA NR 4

Pogorzelski Robert LISTA NR 8

Pomianowska Anna – LISTA NR 8

Pomianowski Jerzy - LISTA NR 4, ur. 13 stycznia 1921 r. w Łodzi, prozaik, eseista, ekspert do spraw historii Europy Wschodniej, krytyk teatralny, scenarzysta filmowy, tłumacz literatury pięknej z języka rosyjskiego i niemieckiego. Debiutował w 1937 r. (pod pseud. Dyonizy Aczkolwiek) w Próbach, pierwsze fraszki i przekłady literackie zamieszczał w Szpilkach, był także felietonistą pisma Młodzi idą (organ Organizacji Młodzieży Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego OM TUR). W 1938 r. zdał maturę w Polskim Społecznym Gimnazjum Społecznym w Łodzi. Student Uniwersytetu Warszawskiego. W październiku 1939 r. po kampanii wrześniowej wysłany do kopalni Krasnopole w Donbasie; ładowacz węgla. Po napaści Niemiec na ZSRR wyjazd do Tadżykistanu; studium medycyny w Stalinabadzie, pracował w prosektorium. Publikował m. in. w Nowych Widnokręgach, organie Związku Patriotów Polskich. W 1944 r. został wezwany do Polskiej Agencji Prasowej (ówczesny Polpress) w Moskwie. Ukończył medycynę w I Moskiewskim Instytucie Lekarskim w 1947 r. Po powrocie do Polski w 1948 r. pracował w Ministerstwie Zdrowia. Od 1951 r. był kierownikiem działu teatru tygodnika Nowa Kultura. Po zakazie druku (1953) po artykule w obronie teatru Bertolta Brechta został wykładowcą teatrologii na Uniwersytetu Warszawskiego (do 1957 r.). Publikował m.in. w tygodniku Świat. W latach 1958-1961 kierownik literacki Teatru Narodowego za dyrekcji Wilama Horzycy. W latach 1961-1968 kierownik literacki zespołu filmowego Syrena. W lutym 1969 r. pozbawiony pracy i możliwości druku wyjechał do Włoch. Wykładał w rzymskiej Akademii Teatralnej Silvio DAmico. W drodze konkursu został profesorem polonistyki Uniwersytetu w Bari, następnie Florencji i Pizie. Wykształcił kilkudziesięciu magistrów i doktorów polonistyki włoskiej. Był współpracownikiem pism francuskich i włoskich, oraz doradcą oficyny E/O, wydawcy wielu polskich dzieł. Współpracował z paryską Kulturą, tłumacząc dla Instytutu Literackiego w Paryżu (pod pseud. Michał Kaniowski) dzieła dysydentów rosyjskich, takich jak Andriej Sacharow i Aleksander Sołżenicyn (m.in. trzytomowy Archipelag Gułag, nadawany też przez Rozgłośnię Polską Radia Wolna Europa). Tłumaczył także inne utwory literatury rosyjskiej i radzieckiej: Izaaka Babla, Michała Bułhakowa, Antoniego Czechowa, Lwa Tołstoja. Wrócił do Polski w 1994 r. Współpracuje z Tygodnikiem Powszechnym, Gazetą Wyborczą, Rzeczpospolitą. Z inspiracji Jerzego Giedroycia założył w 1999 r. i redaguje miesięcznik Nowaja Polsza, jedyne pismo polskie docierające do inteligencji rosyjskiej w najdalszych zakątkach jej kraju. Członek PZPR (od 1946 r.), z której wystąpił po proteście przeciwko wyrzuceniu z niej prof. Leszka Kołakowskiego, Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i Polskiego PEN-Clubu (od 1999 r. członek Zarządu).

Poniewierska Maria LISTA NR 4, redaktor Wydawnictwa Naukowego PWN. Mieszka w Krakowie.

Poniewierski Janusz - LISTA NR 4, redaktor miesięcznika Znak, autor wielu książek o Janie Pawle II ( m.in. Kwiatki Jana Pawła II, Pontyfikat 1978-2005, Gesty Jana Pawła II ). Współpracował jako konsultant przy kilku filmach o Papieżu Polaku.

POPIEL Anna LISTA NR 18, doktor nauk medycznych.

Popiel Jan – LISTA NR 4, plastyk.

POPIOŁEK Stanisław LISTA NR 18, były prezes Zarządu Polskiego Radia. 

POPIOŁEK Wojciech LISTA NR 18, dr hab. nauk prawnych, profesor w Katedrze Prawa Cywilnego i Prawa Prywatnego Międzynarodowego na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach.

POPOWSKI Sławomir LISTA NR 18, ur. 24 października 1948, dziennikarz i publicysta. Z wykształcenia prawnik. Znawca spraw wschodnich. Wykładowca Wyższej Szkoły Dziennikarskiej im. M. Wańkowicza, członek zarządu Fundacji Centrum Prasowe dla Krajów Europy Środkowo-Wschodniej, członek redakcji dwumiesięcznika „Nowej Europy Wschodniej, wydawanego przez Kolegium Europy Wschodniej im. Jana Nowaka-Jeziorańskiego. W latach 1985-1990 moskiewski korespondent Polskiej Agencji Prasowej, w latach 1991-1995 moskiewski korespondent Rzeczpospolitej. Wieloletni publicysta „Rzeczpospolitej, z której odszedł w 2006 roku wraz z Szymonem Hołownią i Bogumiłem Luftem.

Poppe Paweł – LISTA NR 4, ur. w 1948r. W Warszawie, producent filmowy, pracował m.in. przy filmach: Sara, Wiedźmin, Podróże, Cudze szczęście, oraz przy serialu 13 posterunek.

POPRZĘCKA Maria – LISTA NR 18, ur. 1944, historyczka sztuki, profesor doktor habilitowany, dyrektor Instytutu Historii Sztuki Uniwersytetu Warszawskiego, prezes Stowarzyszenia Historyków Sztuki od 1998. Należy do Polskiej Akademii Umiejętności. W 2003 została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi w pracy naukowej i dydaktycznej. Od września 2005 do marca 2007 należała do Rady Programowej i Rady Muzeum mającego powstać Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie.

POTOCKI Andrzej – LISTA NR 18, ur. 25 sierpnia 1964 r. w Gliwicach, polityk, poseł na Sejm I, II i III kadencji. W 1989 ukończył studia na Wydziale Filozofii Chrześcijańskiej Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Podjął pracę jako nauczyciel akademicki na Wydziale Organizacji Politechniki Śląskiej w Gliwicach. Działalność polityczną rozpoczynał w NSZZ „Solidarność, krótko był członkiem Konfederacji Polski Niepodległej. Był wśród założycieli Ruchu Obywatelskiego Akcja Demokratyczna. Następnie zasiadał we władzach krajowych Unii Demokratycznej, po połączeniu partii z Kongresem Liberalno-Demokratycznym Unii Wolności. Pełnił także funkcję rzecznika prasowego tych partii. W latach 1991-2001 przez trzy kadencje z ramienia UD i UW sprawował mandat poselski. W Sejmie był m.in. wiceprzewodniczącym Komisji Administracji i Spraw Wewnętrznych oraz członkiem Komisji Spraw Zagranicznych. W latach 2002-2003 był współpracownikiem Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie, był członkiem misji OBWE na Bałkanach. W 2004 został wybrany na stanowisko sekretarza generalnego, w 2005 przystąpił do Partii Demokratycznej demokraci.pl. Rok później wycofał się z działalności w PD, nie popierając decyzji o zawiązaniu koalicji Lewica i Demokraci. Wszedł w skład rady programowej Forum Liberalnego. Członek założyciel Towarzystwa Europa, członek Amnesty International oraz Polskiego Towarzystwa Sinologicznego. Redaktor serwisu 90minut.pl od początku jego istnienia. W latach 2000-2001 był prezesem GKS Piast Gliwice.

POZNAŃSKI Alfred ur. 1883 Lódź, zm. 1934 Paryż, pseud. literacki Jean Savoir, komediopisarz.

POZNAŃSKI Chaim Lejb ur. 1879 Kamieniec Podolski, zm. 1940 Łódź, pedagog.

POZNAŃSKI Ignacy ur. 1852 Warszawa, zm. 1908 Paryż, przemysłowiec, syn Izraela Kalmanowicza, ojciec Alfreda i Maurycego Ignacego Poznańskich.

POZNAŃSKI IZRAEL KALMANOWICZ ur. 1833 Aleksandrów, zm. 1900 Łódź, przemysłowiec.

Praszałowicz Dorota – LISTA NR 4, doktor habilitowany Uniwersytetu Jagielońskiego, socjolog, członkini Instytutu Amerykanistyki i Studiów Polonijnych na UJ i Komitetu Badania Polonii PAN. Autorka książek: Stosunki polsko-niemieckie na obczyźnie, Mechanizmy zamorskich migracji łańcuchowych w XIX wieku.

Praszczałowicz Michał – LISTA NR 4, profesor doktor habilitowany Uniwersytetu Jagiellońskiego, fizyk.

Prądzyńska Mariola - LISTA NR 4

Problemów Tomasz - LISTA NR 4

PRONOBIS Witold – LISTA NR 18, ur. 1947, historyk, publicysta, dziennikarz. Autor podręcznika najnowszej historii Polski i świata, z którego powszechnie uczono się dziejów XX w. w pierwszych latach po upadku komunizmu. Studiował historię na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu, gdzie od 1970 r. był pracownikiem naukowym i nauczycielem akademickim. Od 1983 r. redaktor programowy i kierownik działu Polish Independent Press Unit w Radiu Wolna Europa. Stworzył tam największy zbiór polskich wydawnictw podziemnych poza granicami kraju. Redagował artykuły ukazujące się cyklicznie pod tytułem Polish Independent Press Review, które dotyczyły analizy zjawisk tzw. „drugiego obiegu. Był autorem licznych udokumentowanych audycji historycznych, m.in. o zbrodni katyńskiej i wymianie listów pomiędzy episkopatami polskiego i niemieckiego Kościoła Katolickiego w 1965. Współpracował z paryską Kulturą, Zeszytami Historycznymi i innymi polskimi wydawnictwami emigracyjnymi („Widnokrąg, „Libertas, „Puls) oraz podziemnymi w kraju. Od 1999 r. prowadzi w Marwicach ośrodek pod nazwą Miejsce Spotkań i Dialogu Ponadgranicznego.

PROT Eliza – LISTA NR 18, prof. dr hab. biologii, oraz inżynierii i ochrony środowiska, wykładowca na Wydziale Ochrony Środowiska w Prywatna Wyższa Szkoła Ochrony Środowiska w Radomiu.

PROT Tomasz – LISTA NR 18, doktor habilitowany nauk chemicznych.

Prussak Maria – LISTA NR 4, profesor doktor habilitowany Uniwersytetu im. Kardynała Stefana Wyszyńskiego,filolog, członek Instytutu Badań Literackich PAN w sekcji „Krytyki tekstu i edytorstwa naukowego”, zasiadała w komitecie odpowiedzialnym za organizację obchodów 150 rocznicy śmierci Adama Mickiewicza.

Prussak Maria – LISTA NR 4, profesor doktor habilitowany Uniwersytetu im. Kardynała Stefana Wyszyńskiego,filolog, członek Instytutu Badań Literackich PAN w sekcji „Krytyki tekstu i edytorstwa naukowego, zasiadała w komitecie odpowiedzialnym za organizację obchodów 150 rocznicy śmierci Adama Mickiewicza.

PRUSZYŃSKA-WITKOWSKA Joanna – LISTA NR 18, prezes, właściciel Headlines (agencja PR).

Pruszyński Erazm - LISTA NR 4, przedstawiciel Fundacji Kulturalnej Rodziny Pruszyńskich, fundator stypendiów funduszu im. Stanisława Estreichera oraz im. Adama Krzyżanowskiego.

Pruszyński Erazm - LISTA NR 4, przedstawiciel Fundacji Kulturalnej Rodziny Pruszyńskich, fundator stypendiów funduszu im. Stanisława Estreichera oraz im. Adama Krzyżanowskiego.

Przewłocki Grzegorz - LISTA NR 4

Przewłocki Grzegorz - LISTA NR 4

PRZEWORSKI Jakub ur. 1875 Tranów, zm. 1935 Warszawa, antykwariusz, księgarz, wydawca, ojciec Marka Przeworskiego.

PRZEWORSKI Marek ur. 1903 Warszawa, zm. 1943 Warszawa, wydawca. Działał w Kole Warszawskim związku Księgarzy Polskich. Jego przedsiębiorstwo wydawnicze zostało zlikwidowane podczas okupacji hitlerowskiej. Przebywał jakiś czas w getcie, potem ukrywał się. Został zastrzelony przez gestapowców.

PRZYGOŃSKI Wojciech – LISTA NR 18, historyk sztuki, Warszawa.

Przywara Danuta – LISTA NR 8, jest socjologiem. W latach 1980-81 była mediatorem Komisji Mediacji w Regionie Mazowsze NSZZ “Solidarność”, a od 1982 członkiem Komitetu Helsińskiego w Polsce. Po 1989 r. współtworzyła  z Helsińską Fundację Praw Człowieka, w latach 1990-2001 była jej sekretarzem, a do 30 stycznia 2008 r. jest prezesem zarządu.

Pszenicka Małgorzata - LISTA NR 4

Pszenicki Krzysztof – LISTA NR 4,w latach 80-tych pełnił funkcję redaktora naczelnego Polskiej Sekcji BBC, autor artykułu w 8-9 numerze czasopisma Więź z 2007 roku pt. Tu mówi Londyn. Sekcja Polska BBC od środkowego Gierka do “Solidarności”.

Pucek Zbigniew – LISTA NR 4, socjolog, profesor Katedry Studiów Europejskich Akademii Ekonomicznej w Krakowie, profesor Krakowskiej Szkoły Wyższej im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego, dziekan Wydziału Socjologii i Pedagogiki KSW w Krakowie. Autor książki Zastane światło. Antropologiczne refleksje na tematy filozoficzne.

Puchalska Marta – LISTA NR 4, Sydney.

Puchalski Janusz - LISTA NR 4, Sydney.

PUDER Tadeusz ur. 1908 Warszawa, zm. 1945 Warszawa, ksiądz katolicki. Po śmierci ojca matka przeszła na katolicyzm i w tej wierze wychowała syna. Tuż przed II wojną światową objął rektorat w kościele św. Jacka w Warszawie, gdzie prowadził katechizację dla Żydów, przeniesiony później do Białołęki.

Pustoła Konrad – LISTA NR 8, artysta, fotograf.

Pustoła Magdalena - socjolog, doktorantka Szkoły Nauk Społecznych PAN, redaktor “Krytyki Politycznej”.

Pytasz Marek – LISTA NR 4, doktor habilitowany na Uniwersytecie Śląskim, filolog, profesor Instytutu Nauk o Literaturze Polskiej im. Ireneusza Opackiego na UŚ. Współautor słowników: Szkolny słownik bohaterów literackich, Szkolny słownik bohaterów literatury powszechnej, Szkolny słownik literatury polskiej XX wieku.

Pytka Ewa - LISTA NR 4, ukończyła polonistykę na Uniwerstytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu oraz reżyserię w PWSFTViT w Łodzi i w Northern School of Film & Television w Leeds Metropolitan University. Od 1994 roku współpracuje z TVP, dla której wyreżyserowała przeszło 50 różnogatunkowych produkcji, od reklamy społecznej, kreacyjnych dokumentów, programów satyrycznych z Dariuszem Brzóską-Brzoskiewiczem (Brzóska-show) oraz z Szymonem Majewskim (Sympatyczny program dla miłych ludzi), talk-show (Autograf), po teatr telewizji (Zima pod stołem) i serial komediowy (Bolek i Lolek). W 1999 wyreżyserowała dla niemieckiej telewizji publicznej ZDF i międzynarodowego kanału Arte dokument fabularyzowany Der Bernsteinwald. Odpowiada za scenariusz i reżyserię następujących produkcji: Piękna dolina, Powrót, Pierwszy krok w chmórach, Manuela Gretkowska pisarka nieemigracyjna, Auschwitz zstąpienie do piekieł, Czesława Miłosza historia literatury polskiej.

PYZ Julian – LISTA NR 18, Stowarzyszenie Dzieci Holocaustu.

Quillardet Michel Jean - Wielki Mistrz Wielkiego Wschodu Francji. Według niego celem masonerii jest bycie „ciałem stojącym między społeczeństwem i wladza polityczną, centrum mądrości, wiedzy i wpływu. Ma to slużyć budowie nowej Europy, ktora dla masonow nie jest „celem samym w sobie, tylko etapem dla stworzenia świata bez granic. Nie jest też ona dla nich kontynentem, tylko ideą, pewna koncepcja człowieka utworzona na bazie kultury, wolności i postępu. Wielki mistrz zapewniał, że zwiększa swoje szeregi masoneria niosąca społeczne idee. W regresie zas jest „masoneria anglosaska, dogmatyczna, która wymagała od swoich członkow wiary w Boga. Perspektywę nowej misji widza masoni w Azji, gdzie dotąd są praktycznie nieobecni. Dobrze oceniaja oni „otwartą pracę ich braci w krajach Europy Środkowej i Wschodniej, z wyjątkiem Rosji i ...Polski, gdzie „sytuacja jest najbardziej napięta. - Nasi bracia Polacy są bardzo ostrożni w ujawnianiu się wobec nowych władz w Warszawie - ubolewał Quillardet (...). Kościół katolicki od XVIII w. konsekwentnie zabrania wiernym przynależności do masonerii i pokrewnych stowarzyszeń. („Tylko Polska - „Judaica, str8, nr 350)

Raabe Leszek - ur. 1913 r., zm. 1943 r., działacz i publicysta socjalistyczny, założyciel i przywódca grupy konspiracyjnej Gwardia, członek Komitetu Centralnego podziemnej partii lewicy socjalistycznej Polscy Socjaliści oraz komendant Socjalistycznej Organizacji Bojowej, ps. „Marek”. Studiował na Wydziale Prawa i Nauk Społecznych Uniwersytetu Wileńskiego. Od 1928 r. działał w młodzieżowych stowarzyszeniach socjalistycznych, jak Związek Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej (przewodniczący Związku), Organizacja Młodzieży Towarzystwa Uniwersytetów Robotniczych, Czerwone Harcerstwo. Był też członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej. Publikował artykuły w piśmie „Akademik Socjalista”. Brał udział w wojnie obronnej 1939 r. Od końca 1939 r. przewodził grupie konspiracyjnej Gwardia skupionej wokół pisma o tej samej nazwie. Reprezentował ideę zjednoczenia różnych grup socjalistycznych, aby zyskać odpowiednią bazę dla swojej koncepcji prowadzenia czynnej walki z Niemcami. We wrześniu 1941 r. na podziemnej konferencji w Warszawie był współzałożycielem Polskich Socjalistów (członek Komitetu Centralnego), pełnił też funkcję komendanta Formacji Bojowo-Milicyjnych Polskich Socjalistów. Z ramienia PS był członkiem Głównej Komisji Walki Cywilnej. Jako członek KC PS opowiadał się za współpracą z PPS-WRN. Kiedy jednak władze PS zgodziły się na współpracę z komunistyczną PPR, w proteście wystąpił z partii i powołał w marcu 1943 r. Socjalistyczną Organizację Bojową, zostając jej komendantem. Podporządkował ją pod względem wojskowym AK, politycznie zaś powiązał z PPS-WRN. W kwietniu tego roku uczestniczył w akcjach niesienia pomocy Żydom walczącym w getcie warszawskim. Zginął w niewyjaśnionych okolicznościach.

Raabe Stephan - dyrektor Fundacji Konrada Adenauera w Polsce.

Raban Joanna - Przewodnicząca Zarządu Stowarzyszenia Lambda od 28.02.2007r.

Rabanowski Jan - ur. 10 czerwca 1907 w Warszawie, zm. 21 marca 1958 w Warszawie, inż. elektryk, polityk SD. W latach 1940 - 1943 przebywał w ZSRR. W 1943 był w 1. Dywizji WP. Od 4 listopada 1944 do 31 grudnia 1944 był kierownikiem resortu komunikacji, poczt i telegrafu w rządzie PKWN. Od 31 grudnia 1944 do 28 lutego 1951 był ministrem komunikacji w rządach Edwarda Osóbki-Morawskiego i Józefa Cyrankiewicza. Od 13 czerwca 1956 do 25 lutego 1958 był ministrem łączności w rządach Józefa Cyrankiewicza. Od 1945 do 1947 był posłem do KRN. W latach 1947-1956 był posłem na Sejm. Za II wojnę światową dostał order Virtuti Militari V klasy. Za współpracę z rządem szwedzkim dostał order Gwiazdy Polarnej najważniejszy order dla obcokrajowców, który nadaje król szwedzki. Dostał też order od prezydenta Czechosłowacji.

Rabi Isaac Isidore - „Noblista, fizyk, prowadzi badania naukowe na potrzeby armii w Office of Scientific Research and Development. („Midrasz, stycze 2005, Janusz Roszkowski - „Żydzi w koalicji antyhitlerowskiej, str. 15).

Rabin Itzak - były premier Izraela. Został zastrzelony przez żydowskiego fanatyka religijnego.

Rabinowicz Adolph - był członkiem jednostki bojowej Palmach, która była częścią Hagany. „Lądował siedem razy we Francji, wykonując tajne misje, aż został schwytany przez gestapo. („Midrasz, styczeń 2005, Janusz Roszkowski - „Żydzi w koalicji antyhitlerowskiej, str. 16).

Rabinowicz Izaak - pracował w przemyśle zbrojeniowym Rosji. („Midrasz”, styczeń 2005).

Rabska Zuzanna-Kraushar - 1888-1960, poetka, tłumaczka.

 Rachoń Ewa – LISTA NR.9, dziennikarz, współpracuje m.in. z „Tygodnikiem Powszechnym i z „Kontratekstami- niezależnym tygodnikiem publicystów.

Rachoń Stefan - 1906, muzyk, dyrygent, kompozytor.

Rachtan Józef - strażak aspirant sztabowy grający krakusom hejnał ! (2007r.)

 Rachtan Piotr – LISTA NR.9, dziennikarz, pisze m.in. do „Tygodnika Powszechnego”.

Raczek Tomasz – LISTA NR 8, 10, ur. 15 czerwca 1957 w Warszawie, krytyk filmowy i publicysta, wydawca (Instytut Wydawniczy Latarnik im. Zygmunta Kałużyńskiego), autor programów telewizyjnych (TVP 2, Kino Polska) i radiowych (Polskie Radio, TOK FM, RMF FM, Radio Klasyka). Jest absolwentem Wydziału Wiedzy o Teatrze warszawskiej PWST (obecnie Akademia Teatralna im. Aleksandra Zelwerowicza). Laureat „Wiktora” oraz nagród za osiągnięcia w dziedzinie krytyki artystycznej. Ukończył wydział wiedzy o teatrze w warszawskiej Akademii Teatralnej (1981). Publikował na łamach „Polityki”, „Rzeczpospolitej”, „Przeglądu Tygodniowego”, „Teatru”, „Kina”, „Cinemy”, „The European”, „Wprost”, „Kina Domowego”. W 1992 r. stworzył od podstaw polską edycję „Playboya” i został jego pierwszym redaktorem naczelnym; w 1999 r. stworzył nową formułę miesięcznika „Voyage” (jako jego redaktor naczelny) a w 2001 r. wprowadził na polski rynek prasowy tygodnik „Gala” (jako dyrektor programowy Wydawnictwa Gruner+Jahr Polska). Był recenzentem teatralnym i filmowym, kierownikiem literackim kilku teatrów oraz Zespołu Filmowego „Oko”, wicedyrektorem Programu II TVP, wykładowcą w Wyższej Szkole Dziennikarskiej a także zawodowym oficerem rozrywkowym na ts/s „Stefan Batory”. W 2002 r. założył własne wydawnictwo specjalizujące się w wydawaniu książek o mediach i pisanych przez ludzi mediów - Instytut Wydawniczy Latarnik (noszący od 2005 r. imię Zygmunta Kałużyńskiego). Jest współtwórcą (wraz z Maciejem Ejsmondem-Mechowskim) Stowarzyszenia Przyjaciół Mireille Mathieu - LOŻA MM. Mieszka w Michałowie-Grabina pod Warszawą. W październiku 2007 w wywiadzie Tomasz Raczek ujawnił, iż jest homoseksualistą. Życiowym partnerem publicysty jest Marcin Szczygielski, z którym związany jest od 1992.

Raczkowski Marek – LISTA NR 8,ur. w 1959 roku w Warszawie, tandetny plastyk, libertyn ,metryka na twarzy. Ukończył wydział Architektury Wnętrz Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie. Zajmował się malarstwem, plakatem, scenografią i projektowaniem mebli. Jako rysownik zadebiutował w 1992 roku. Od 1993 roku był stałym rysownikiem tygodnika “Polityka”. Jego rysunki ilustrowały teksty w “Obserwatorze codziennym”, “Życiu”, “Gazecie Wyborczej”, obecnie na wyłączność stały rysownik “Przekroju”. Laureat Grand Press 2003 w kategorii publicystyka, nagrody Fundacji Kultury Polskiej przyznanej mu w 2004 r. przez Sławomira Mrożka. 24 marca 2006 w audycji radia TOK FM omawiając projekt walki z psimi odchodami na miejskich trawnikach i ulicach wspomniał o własnej akcji polegającej na rozmieszczeniu ok. 70 małych flag Polski w psich kupach. W wyniku powyższego zostało wszczęte postępowanie karne w przedmiocie podżegania do znieważenia flagi państwowej. 25 marca 2008 roku Marek Raczkowski był gościem programu Kuby Wojewódzkiego nadawanego przez TVN. Podczas programu, krytykując problem niesprzątanych psich odchodów, umieścił w ekskrementach biało-czerwone chorągiewki. Na początku kwietnia w zwiazku z tym wydarzeniem Leszek Bubel prezes Polskiej Parti Narodowej złożył doniesienie do prokuratury.

Raczyński Zygmunt - urodzony 5 kwietnia w Tarnopol. Skończył prawo na UJK w 1922 roku. W czasie okupacji prowadził Biuro Porad Prawnych i Tłumaczen w Rembertowie. Od 1944 r. w WP. Sedzia WSG w Toruniu i Koszalinie. Sędzia WSR w Szczecinie i Wrocławiu. Mianowany na stopien mjr w 1948 roku. Od 1951 roku w rezerwie. Adwokat we Wrocławiu i Wałbrzychu. Na podstawie „Prawnicy czasu bezprawia - Krzysztof Szwagrzyk. IPN, Kraków-Wrocław 2005 r.

Radek Karol-Sobelsohn - ur. 31 października 1885 w Lwowie, zm. 19 maja 1939 w Wierchnieuralsku. Kierownik centralnej europejskiej sekcji Komisariatu Ludowego Spraw Zagranicznych, członek władz Międzynarodówki Komunistycznej. Podczas I wojny światowej prowadził działalność pacyfistyczną w Szwajcarii i Szwecji. Nawiązał wówczas współpracę z przebywającym na emigracji Leninem; był jednym z pośredników między kierownictwem partii bolszewickiej a niemieckim Sztabem Generalnym. Po rewolucji październikowej przybył do Rosji, gdzie był jednym z organizatorów sowieckiej dyplomacji; w 1917 jako „lewicowy komunista” przeciwnik pokoju brzeskiego. W 1918 i 1919 w Niemczech pomagał organizować Komunistyczną Partię Niemiec oraz planował rewolucję komunistyczną w Niemczech. Był zwolennikiem utworzenia wspólnej platformy komunistów oraz nacjonalistów niemieckich przeciwko francuskim wojskom okupacyjnym w Nadrenii. Był więc w pewnym stopniu prekursorem narodowego bolszewizmu. Od 1923 zwolennik Lwa Trockiego, po umocnieniu się władzy Józefa Stalina został w 1927 wykluczony z partii jako trockista. Zesłany; w 1929 ogłosił zerwanie z trockizmem, powrócił do łask. Jako utalentowany, ale cyniczny dziennikarz gromił swoich dawnych towarzyszy i innych wrogów Stalina, żądając dla nich kary śmierci. Osądzony w tzw. procesie siedemnastu („paralelnego centrum trockistowskiego”) gdzie wypełniał wszelkie polecenia śledczych i “w nagrodę” został skazany tylko na 10 lat łagru, gdzie w 1939 został zabity przez więźniów kryminalnych.

Radkiewicz Stanisław (tzw. szabasgoj) - 19 stycznia 1903 - 13 grudnia 1987. Generał, w latach 1944-1954 minister bezpieczeństwa publicznego. W latach 1949-1954 członek Komisji Biura Politycznego KC PZPR ds bezpieczeństwa publicznego. Stalinizator Polski, odpowiedzialny za wiele zbrodni.  Ukończył 3 klasy szkoły powszechnej. Podczas rewolucji bolszewickiej podjął pracę w gminnej kancelarii Rady Rewolucyjnej Chłopów i Żołnierzy i wstąpił do Komsomołu. Po Traktacie Ryskim powrócił wraz z rodziną (1922) do rodzinnych Rozmierek, jednakże już w 1923 nielegalnie przedostał się do ZSRR, do brata Antoniego, który pełnił służbę w Armii Czerwonej. Biuro Polskie Komunistycznej Partii Białorusi skierowało go do Moskwy na studia w sekcji polskiej kominternowskiego Uniwersytetu Komunistycznego. W 1925 został nielegalnie wysłany do Polski jako funkcjonariusz KZMP. Za działalność skierowaną przeciwko suwerenności i niepodległości Polski został aresztowany (1928) i skazany na cztery lata więzienia. Po odbyciu kary podjął działalność w Komunistycznej Partii Polski jako etatowy funkcjonariusz partyjny (funk), gdzie pełnił różne funkcje, m.in. sekretarza okręgowego Zagłębia Dąbrowskiego. Ponownie aresztowany w 1937 pół roku przebywał w areszcie. Po rozwiązaniu KPP przez Komintern przebywał w Warszawie. Cieszył się specjalnymi względami J. Stalina, gdyż obok Jakuba Bermana miał pełnomocnictwa do likwidacji istniejących jeszcze komórek KPP w Polsce. Po wybuchu II wojny światowej przez tydzień służył w Robotniczym Batalionie Obrony Warszawy, następnie samowolnie opuścił jednostkę i przedostał się na tereny zajęte przez Armię Czerwoną. Jako obywatel sowiecki i członek WKP(b) pracował jako powiatowy inspektor szkolny w Kosowie Poleskim. Po ataku III Rzeszy na Związek Sowiecki (co nastąpiło 22 czerwca 1941) przedostał się do ZSRR i wstąpił do Armii Czerwonej jako oficer, szybko jednak został zdemobilizowany, a następnie podjął pracę w kołchozie Worowieszcz, służył także w batalionach pracy - pomocniczych jednostkach wojskowych, następnie od 1943 do 1944 roku sekretarz Centralnego Biura Komunistów, członek ZG ZPP, służył w 2 Dywizji Wojska Polskiego. Po powołaniu Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego (PKWN) stanął na czele wchodzącego w jego struktury Resortu Bezpieczeństwa Publicznego, piastował to stanowisko od lipca 1944 do 1 stycznia 1945 roku. Najważniejsze stanowiska w kierowanym przez niego resorcie objęli funkcjonariusze NKWD i absolwenci kursów w Kujbyszewie oraz członkowie PPR i GL-AL z okresu okupacji niemieckiej. Po przekształceniu PKWN w rząd tymczasowy, a RBP w Ministerstwo Bezpieczeństwa Publicznego, został awansowany do stopnia generała brygady, następnie dywizji i został ministrem BP. Jego zastępcami byli również Żydzi sowieccy i członkowie WKP(b): gen. Mojżesz Bobrowicki vel Mieczysław Mietkowski i gen. Natan Gruenspan-Kikiel vel Roman Romkowski, którzy odgrywali w MBP kluczową rolę, kierując jego najważniejszymi pracami. Bezpieka po kierownictwem Radkiewicza rozijała się bardzo szybko, stanowiąc główne narzędzie terroru i zastraszania społeczeństwa. W kwietniu 1945 było już 12 tys. funkcjonariuszy, a w grudniu 1945 - 24 tys. Apogeum rozwoju bezpieki miało miejsce w roku 1953, gdy jego liczebność przekroczyła 33 tys. W ramach MBP istniała też Milicja Obywatelska (w grudniu 1945 - 70 tys.), Ochotnicza Rezerwa Milicji Obywatelskiej (1946 - 125 tys. członków), Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego (41 tys.), Wojska Ochrony Pogranicza (32 tys.) oraz służba więzienna (10 tys.) i inne jednostki organizacyjne i służby. Było to swoiste państwo w państwie, zwane przez kierownictwo partyjne „bijącym sercem partii (co w powszechnym przekonaniu traktowano dosłownie). MBP zajmowało się m.in. zwalczaniem organizacji konspiracyjnych, Kościoła katolickiego (i innych wyznań religijnych), legalnej opozycji politycznej (m.in. PSL i SP i kontrolą wszystkich organizacji społecznych i gospodarczych. Szczególną rolę pełnili doradcy sowieccy z NKWD (tzw. sowietnicy), którzy sprawowali nieformalny nadzór nad funkcjonowaniem całego resortu. Od 1945 do 1948 roku członek Biura Politycznego Komitetu Centralnego Polskiej Partii Robotniczej (BP KC PPR), a od grudnia 1948 roku członek BP KC Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Od 24 lutego 1949 był członkiem Komisji Bezpieczeństwa KC PZPR, nadzorującej aparat represji stalinowskich w Polsce. 9 grudnia 1954 roku zdjęty ze stanowiska ministra BP, a w lipcu 1955 r. ustąpił z Biura Politycznego. Mimo że doszło do procesów m.in. Romana Romkowskiego, Józefa Różańskiego i Anatola Fejgina, Radkiewicz pozostał całkowicie bezkarny. Po złożeniu tzw. samokrytyki został wyznaczony na dyrektora Państwowych Gospdarstw Rolnych. W maju 1957 roku usunięty z KC i na trzy lata z PZPR. W latach 1960-1968 dyrektor generalny Urzędu Rezerw Państwowych. W 1968 przeszedł na emeryturę. Do śmierci był członkiem PZPR.

Radkiewiczowa-Ruta Teitsch - żona ministra BP Radkiewicza.

Radlińska Helena-Rajchnian - 1879-1954, profesor,UŁ, kurator Akademickiej Organizacji Służby Społecznej.

Radomski Grzegorz - dr. Znawca historii Żydów sierpeckich .

Radomski Stanisław - urodzony 14 września 1903 roku w Białopolu, pow. Winnica. Od 1920 roku do 1939 jest oficerem śledczym i prokuratorem Prokuratury w Dniepropietrowsku. Student zaoczny Akademii i Instytutu Prawniczego e Czarkowie. Od kwietnia 1943 roku w Armii Czerwonej. Od maja tego roku w WP. Oficer śledczy 1. Korpusu PSZ w ZSRR. Prokurator WPG i WPO w Warszawie. Prokurator WPO i WPR w Lublinie.Prokurator WPR w Poznaniu i WPO we Wrocławiu. Awansowany na stopień płk w 1949 roku. Prokurator ŚOW we Wroclawiu. Zmarł w 1955 r. Na podstawie „Prawnicy czasu bezprawia - Krzysztof Szwagrzyk. IPN, Kraków-Wrocław 2005 r.

RADOSZYŃSKI Harry-Icchak Hersz - ur. 1883 Radoszyce, zm. 1957 Nowy Jork, pisarz, autor książek dla dzieci, pisał w jidisz. Pochodził z ortodoksyjnej rodziny żydowskiej.

Radwan Jerzy-Rymdejko Hygin - urodzony 11 stycznia 1907 roku w Kownie. Skończył prawo na USB w 1929 roku. Do wojny pracował w sądach. Podczas wojny pracowal dorywczo. Od 1945 roku w WP. Radca prawny DSS MON, referent prawny gabinetu ministra obrony narodowej. Awansowany na stopień ppłk w 1947 roku. Wiceprokurator NPW. Od 1951 roku w rezerwie. Radca prawny Ministerstwa Budownictwa Przemysłowego. Adwokat w Warszawie. Zmarł w 1983 roku. Na podstawie „Prawnicy czasu bezprawia - Krzysztof Szwagrzyk. IPN, Kraków-Wrocław 2005 r.

RADWAN-ROHMESCHEF Przemysław - LISTA NR 18, polityk społeczny, dyrektor generalny Stowarzyszenia Szkoła Liderów - instytucji kształcącej działaczy publicznych. Szkoła Liderów zrealizowała w tym roku na terenie powiatu krośnieńskiego program „Beskidzkie Strumyki.

Radwański Jan - urodzony 29lipca 1911 r. w Dębicy. Skończył prawo na UJ w 1932 roku. Pracowal w Dyrekcji Okręgowej Przedsiębiorstwa Państwowego „Polska Poczta Telegraf i Telefon” w Krakowie. W czasie wojny był w niemieckiej niewoli. Zapisal sie tam do PPS. W 1945 roku zmobilizowany do WP. Podprokurator WPO w Krakowie, sedzia. Zastepca szefa WSO w Krakowie. Szef WSR w Poznaniu i Warszawie. Redagowal „Wojskowy Przegląd Prawniczy”. Awansowany na stopień płk. w 1957 roku. Sędzia Wydzialu rewizyjnego NSW. Sędzia Oddziału I Izby Wojskowej SN. Od 1973 roku w rezerwie. Zmarł w 1994 roku. Na podstawie „Prawnicy czasu bezprawia” - Krzysztof Szwagrzyk. IPN, Kraków-Wrocław 2005 r.

Radziejewski Piotr - dyrektor wydawniczy - „Gazeta Wyborcza

Radziejowska Małgorzata – LISTA NR.9, członek Polskiej Federacji Stowarzyszeń Majątkowych.

Radziewicz Barbara – LISTA NR 8, działaczka społeczna z Ełku, przewodnicząca Ogólnopolskiego Związku Bezrobotnych. Stowarzyszenie „NIGDY WIĘCEJ” przyznało jej w 2005r. tytuł Antyfaszysty Roku.

Radzik Tadeusz - prof. Napisał m.in. „Żydzi w Lublinie”. Brał udział w konferencji „Żydzi i judaizm we współczesnych badaniach polskich” (Kraków 1995) - Praca przymusowa ludności żydowskiej: na przykładzie obozu pracy w Bełżcu w 1940 r.

Radzik Zuzanna - LISTA NR 15, studentka teologii na Papieskim Wydziale Teologicznym Bobolanum w Warszawie i filozofii na Uniwersytecie Warszawskim. Instruktorka Związku Harcerstwa Rzeczypospolitej. Zaangażowana w dialog chrześcijańsko-żydowski, członkini Polskiej Rady Chrześcijan i Żydów. Publikowała w Tygodniku Powszechnym. Czł. Zarządu FORUM DIALOGU MIĘDZY NARODAMI. „Mając lat 19, Radzik zaalarmowała Kosciół katolicki w Polsce o istnieniu książek antysemickich w ksiegarni Antyk mieszczącej się w kościele pod wezwaniem Wszystkich Świętych, naprzeciw synagogi Nożyka (...). W przekonaniu, że jej zatroskanie nie spotka się z wystarczającym odzewem ze strony przywódców Kościoła, Radzik wszczęła swoja kampanię w polskiej prasie, a kryjowka antysemickiej literatury w Antyku została prawie zlikwidowana - podaje JTA. W 2006 roku nowy ksiądz w kościele Wszystkich Świętych odmówił księgarni odnowienia umowy o najem (...). Amerykańska organizacja żydowska, American Jewish Committee, uhonorowała młoda Polkę za zwalczanie antysemityzmu. „Przez swoje pryncypialne działania pani Radzik służy jako żywy przykład tego jak osoba prywatna, oburzona i dotknięta faktem rozpowszechniania materiału rasistowskiego, może uczynic różnicę - powiedział dyrektor wykonawczy komitetu, David Harris, wręczając Radzik honory (doniesienie Żydowskiej Agencji Telegraficznej nie mówi, niestety, jakiego rodzaju nagrodę otrzymała) (...). Zuzanna Radzik, obecnie w wieku lat dwudziestu kilku, zaangażowana jest w dialog katolicko-żydowski od czasu, gdy uczęszczała do szkoły średniej (...). Radzik należy do polskiej Rady Chrześcijan i Żydów, której przewodniczy przedstawiciel American Jewish Committee w Polsce, Stanisław Krajewski. Jest także autorką publikacji drukowanych regularnie przez wplywowe pisma katolickie, „Tygodnik Powszechny i „Znak, w ktorych promuje porozumienie i współpracę między ludźmi różnych wyznań - podaje JTA. („Dziennik Związkowy - „Nagroda za walkę z antysemityzmem, 20-22 kwietnia 2007).

Radzikowska Zofia – LISTA NR 13, prawnik, działaczka samorządowa i opozycyjna w PRL. W latach 1980-1992 była członkiem NSZZ Solidarności. W stanie wojennym wydawała podziemne pismo „Głos Wolny - Wolność Ubezpieczający. Jest doktorem prawa. Specjalizuje się w prawie karnym materialnym i skarbowym. Przez ponad 30 lat pracowała w Katedrze Prawa Karnego Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego, gdzie wykładała prawo karne i logikę. Brała udział w pracach komisji ds. reformy prawa karnego skarbowego, których efektem stał się obecny Kodeks Karny Skarbowy. Jest również współautorką komentarza do owej ustawy. W latach 1994-2002 przez dwie kadencje pełniła funkcję radnej Miasta Krakowa. Pracowała w komisjach kultury, edukacji i zdrowia, była rzecznikiem dyscyplinarnym klubu radnych. Wcześniej również pracowała w magistracie: była Rzecznikiem Spraw Obywatelskich, kierowała Wydziałem, a następnie referatem Skarg i Wniosków. Jest członkiem zarządu Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Krakowie, aktywnie działa w krakowskim oddziale Stowarzyszenia Dzieci Holocaustu. Była członkiem Ruchu Obywatelskiego Akcja Demokratyczna, Unii Demokratycznej, Unii Wolności, a obecnie jest członkiem Partii Demokratycznej - demokraci.pl.

Radzimińska Teresa – LISTA NR 4, komentator Nowego Życia Gospodarczego

Radziszewska Iwona - LISTA NR 10, z domu Marciniec - aktorka, a następnie prezenterka telewizyjna; wieloletnia prowadząca popołudniowego i weekendowego głównego programu Fakty TVN. Prowadziła również Wiadomości TVP 1. 31 sierpnia 2003 pożegnała się z widzami TVN, aby zająć się współtworzeniem nowego kanału tematycznego TVN Style, którego była szefową. W TVN Style prowadziła swój własny program „Świat według.... Obecnie szefowa nowej gazety dla kobiet wydawnictwa G+J.

Radziwiłł Anna - przewodnicząca Rady Fundacji im. Stefana Batorego. Były wiceminister oświaty w rządzie Mazowieckiego, twórca krytykowanych programów szkolnych, historyk.

Radziwinowicz Wacław - LISTA NR 11, dziennikarz „Gazety Wyborczej”. W 2006 r. został wydalony z Białorusi.

Raichman J. - współpracownik szefa NKWD Berii. Brał udział w mordowaniu Polaków.

Raimi Sam - „Reżyser trzeciej części filmu „Spider-Man” (...). - Wierzę, że Człowiek-Pająk był Żydem, świadczy o tym olbrzymie poczucie winy, które towarzyszyło mu w okresie dojrzewania - twierdzi Raimi, sam religijny Żyd”. („Tylko Polska”, str. 20, nr 349) Takiego samego zdania jest rabin z Nowego Jorku Weinstein Simcha.

Raj Bartosz - zastępca redaktora naczelnego dziennika Metro(2007r.)

Rajchman Aleksander - 1855-1915, pisarz, publicysta, inicjator budowy Filharmonii Warszawskiej, dyrektor Opery i Filharmonii.

Rajchman Jakub - Wrocław,związał się z Towarzystwem Polsko-Izraelskim Nadzieja - Hatikvah.

Rajchman Ludwik - przewodniczący polskiej (PRL) misji ekonomicznej w Stanach Zjednoczonych.

Rajfer Henryk - Teatr Żydowski im. Estery Rachel i Idy Kamińskich w Warszawie. Ważniejsze daty: 1954 - data urodzenia w Warszawie; 1982 - egzamin eksternistyczny (dla aktorów dramatu; Warszawa). Aktor teatralny i filmowy. Brat Czesławy i Zofii. Od lat aktor Teatru Żydowskiego w Warszawie. I Festiwalu Kultury Żydowskiej Warszawa Singera - 14 - 17.10.2004. II edycja Festiwalu Kultury Żydowskiej Warszawa Singera 15-18 września 2005. WARSZAWA SINGERA III FESTIWAL KULTURY ŻYDOWSKIEJ 05 - 10.09.2006. IV FESTIWAL KULTURY ŻYDOWSKIEJ WARSZAWA SINGERA 2 WRZEŚNIA 2007. Żydowski przedwojenny kabaret, czyli Moniek Przepiórko i inni. Europejski Festiwal im. Jana Kiepury 08-08-2006. Praski Festiwal Tolerancji MULTI - KULTI.

Rajk L. - najbardziej wpływowy komunista na Węgrzech. Powieszony za zbrodnie na narodzie węgierskim, co dla Grossa jest przejawem antysemityzmu.

Rajkowska Joanna - LISTA NR 8, 10, ur. w 1968 w Bydgoszczy - artystka współczesna tworząca instalacje, czynna od lat 1990. Studiowała malarstwo na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie w pracowni prof. Jerzego Nowosielskiego w latach 1988-1993, jednocześnie studiując historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim w latach 1987-1992. Odbyła Semestralny Program Studyjny na Uniwersytecie Stanu Nowy Jork w Nowym Jorku w roku akademickim 1994-1995. Jest szeroko znana jako autorka projektów: „Pozdrowienia z Alej Jerozolimskich, którego głównym elementem jest sztuczna palma na rondzie Charlesa de Gaullea w Warszawie i „Dotleniacz na Placu Grzybowskim, którego głównymi elementami są: wzbogacony tlenem sztuczny staw wkomponowany w trawnik miejski i futurystyczne ławki opodal. Mieszka i pracuje w Warszawie.

Rajnglas Jakub - aktor, który zasłynął głównie z ról w przedwojennych żydowskich filmach i sztukach teatralnych w języku jidysz.

Rajski Adam - urodzony w Białymstoku. W 1932 r. rozpoczął studia dziennikarskie na Sorbonie, członek FPK. Pisał na łamach komunistycznych pism „Naje Prese i „LHumanite. W czasie wojny organizator żydowskiego ruchu oporu we Francji, po powrocie do Polski prezes RSW „Prasa. W 1957 r. wrócił do Francji i zerwał z ruchem komunistycznym. Przewodniczący „LUnion des Resistants et Deportes Juifs de France (URDF).

Rajski-Abraham Rajgrodzki - pracownik II Zarządu Sztabu Generalnego WP (polskiej siatki agenturalnej za granicą).

RAJZMAN Eliasz - ur.1904 Kowel, zm. 1975 Szczecin, poeta.

Rak Arnold - urodzony 26 wrzesnia 1893 roku w Skrzanach, pow. Gostynin. Rodzice: ojciec Abram. Skończył prawo na UW w 1925 roku. Do wojny pracowal jako adwokat. Od 1943 roku w WP. Mianowany na stopień por. w 1945 roku. Oficer śledczy Wojskowej Prokuratury 1. DP. Sędzia NSW. Od 1955 roku w rezerwie. Adwokat w Warszawie. Na podstawie „Prawnicy czasu bezprawia - Krzysztof Szwagrzyk. IPN, Kraków-Wroclaw 2005 r.

Rakosi Matyas-Roth - najkrwawszy stalinowski dyktator w Europie środkowej. Rządził do lipca 1956 roku. W odróżnieniu od innych krajów komunistycznych, na Węgrzech cała kierownicza część węgierskiej partii komunistycznej składała się wyłącznie z oddanych Stalinowi polityków żydowskiego pochodzenia. W okresie od 1949-1952 roku represjami objęto 1 mln 136.000. Węgrów, na ogólną liczbe ludności 9 mln 500.000. Było to powodem Powstania Węgierskiego, które wybuchło w październiku 1956 roku.

Rakowiecki Jacek - ur. 1958, dziennikarz, z wykształcenia polonista i teatrolog. W 1978 r. rozpoczął pracę w zawodzie dziennikarza jako redaktor niezależnego pisma studenckiego „Indeks, wydawanego przez Studencki Komitet Solidarności w Krakowie. W 1981 r. został zastępcą przewodniczącego Niezależnego Zrzeszenia Studentów Uniwersytetu Jagiellońskiego i członkiem Prezydium Krajowej Komisji Koordynacyjnej tego zrzeszenia. W stanie wojennym został internowany i przebywał w obozie w Załężu koło Rzeszowa do 27 maja 1982 r. Po wypuszczeniu na wolność pracował w administracji Tygodnika Powszechnego, w 1987 r. został członkiem redakcji tego tygodnika i p.o. sekretarza redakcji. W 1989 r. związał się z „Gazetą Wyborczą - był sekretarzem redakcji, kierownikiem działu kultury, a także dyrektorem wykonawczym i członkiem zarządu Agory - spółki wydającej dziennik. W 1998 r. został zastępcą redaktora naczelnego dwutygodnika „Viva! w wydawnictwie Edipresse Polska. W 1999 r. awansował na stanowisko redaktora naczelnego „Vivy!. W 2001 r. objął funkcję redaktora naczelnego tygodnika „Przekrój po zakupieniu pisma przez Edipresse Polska i przeniesieniu redakcji do Warszawy. W 2002 r. został wydawcą pionu czasopism luksusowych w spółce Media Styl należącej do wydawnictwa Bauer. W 2003 r. - powrócił do Edipresse Polska i ponownie objął stanowisko redaktora naczelnego „Vivy!. W 2004 r. został redaktorem naczelnym miesięcznika teatralnego „Foyer, który przestał się ukazywać we wrześniu 2005 r. W 2006 r. był zastępcą redaktora naczelnego „Rzeczpospolitej. Został odwołany ze stanowiska po tym, jak redaktorem naczelnym został Paweł Lisicki. W kwietniu 2007 r. dołączył do Media Point Group jako szef nowych projektów wydawniczych. Od lipca tegoż roku jest redaktorem miesięcznika „Film.Od kilku lat wykłada dziennikarstwo na prywatnej uczelni Collegium Civitas.

Rakowski Bronisław - urodzony 3 września 1892 roku w Dźwińsku (Łotwa). Prezes Trybunalu Wojsk NKWD (1936-1943). Od 1944 r. w WP. Sędzia WSG w Lublinie. Szef WSG w Bialymstoku. Awansowany na stopień płk w 1946 roku. Szef WSO w Krakowie i Warszawie. W 1947 roku na własną prośbę powrocił do ZSRR. Na podstawie „Prawnicy czasu bezprawia” - Krzysztof Szwagrzyk. IPN, Krakow-Wrocław 2005 r.

Rakowski Mieczysław-Mojżesz Rak – LISTA NR.6, Redaktor naczelny „Polityki”, mason loży „Tolenkopf”, były wicepremier i premier, ostatni I Sekretarz PZPR. Wróg Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego. Polonofob, komunista, marksista, ostatni I sekretarz KC PZPR, wicepremier i premier PRL. Współtwórca zniszczenia „Solidarności”, w 1988 roku powiedział ambasadorowi NRD w Warszawie: Moim celem życiowym jest zniszczenie „Solidarności” (...). Fundację Rozwoju Żeglarstwa założyli 24-karatowi: Mieczysław Rakowski - ostatni gensek PZPR („Sztandar PZPR wyprowadzić!”) oraz Bogusław Kott”. (H. Pająk, „Grabarze polskiej nadziei”). Główny protektor publicystycznego lobby filosemickiego od Urbana po KTT i Kałużyńskiego. Wsławił się licznymi donosami na Polskę m.in. dla niemieckich gazet. Obecnie jest redaktorem naczelnym marksistowskiego periodyku „Dziś”. W dniu 07.08.97. został odznaczony Krzyżem Wielkim Oreru Odrodzenia Polski przez prezydenta żydokomuny Kwaśniewskiego-Stoltzmana. W trakcie trwania wojny sześciodniowej w 1967 roku Rakowski zapisał: „Do władz trafiaja listy oskarżające Żydow o bogacenie sie kosztem Polakow. „Zarabiam przeciętnie około 1400 zł miesięcznie. Moi współobywatele posiadaja wlasne domki, własne auta lub zarabiają po 3-4 tys. zł i o dziwo cieszą się po prostu sukcesami Izraela”. - pisał anonimiwy mieszkaniec Warszawy”. („Newsweek” z dn. 17. 06.2007, „Antyżydowska nagonka” - Piotr Osęka).

 Ramer Aldek – LISTA NR.16, członek Jurajskiego Klubu Wysokogórskiego, mieszka w Amsterdamie.

Ramlau Łukasz - polonofob, dziennikarz „Gazety Wyborczej.

Ramon Chaim - minister w Izraelu, został uznany za winnego molestowania seksualnego młodej żołnierki.

 Ramotowski Janusz – LISTA NR.9, ur.28 lipca 1950 r. syn Józefa, technik nukleonik, od 1968 do 1980 r. pracownik Instytutu Fizyki Doświadczalnej UW, członek Związku Nauczycielstwa Polskiego. W 1969 r. roku przed wyborami do Sejmu wspólnie z Przemysławem KOciszewskim i Zbigniewem Ostrowskim wykonał w Otwocku akcję plakatową, domagając się umieszczenia na listach wyborczych działaczy opozycji. Służba Bezpieczeństwa ustaliła sprawców. Sprawę umorzono na mocy amnestii.W 1977 roku wziął udział w obronie wyrzucanego z pracy na Uniwesrsytecie Warszawskim członka Komitetu Obrony Robotników Andrzeja Celińskiego. Podczas stanu wojennego od początku 1982 r. członek Grup Oporpoczątkowo odpowiedzialny za sprawy techniczne a następnie w ramach Sekcji Transportu odpowiedzialny za odbiór, przechowywanie i dystrybucję sprzętu przemycanego ze Szwecji na potrzeby podziemia Solidarności regionu “Mazowsze”. Na emigracji we FRancji od 1985 roku.Wydział VI Departamentu II MSW zakończył „zabezpieczenie operacyjne” Janusza Ramotowskiego dnia 3 marca 1989 roku.Członek CFTC –francuskich chrześcijańskich związków zawodowych. Członek Związku Szlachty Polskiej.

Ranke Leon - urodzony 27 czerwca 1905 roku w Warszawie. Skończył prawo na UW w 1928 roku. Podczas okupacji pracowal jako urzędnik w Warszawie i Grodzisku mazowieckim. Od 1945 r. w WP. Sędzia WSG i WSR w Katowicach. Sędzia WSR we Wrocławiu. Awansowany na stopień mjr w 1950 roku. Od 1952 roku w rezerwie. Radca prawny Centrali Nasiennej w Katowicach. Adwokat w Katowicach i Wołominie. Zmarł w 1994 roku. Na podstawie „Prawnicy czasu bezprawia” - Krzyswztof Szwagrzyk. IPN, Kraków-Wrocław 2005 r.

 Rapacka Donata – LISTA NR 9, 13, Koordynator Programu PAJACYK.

 Rapacki Adam - ur. 24 grudnia 1909 we Lwowie, zm. 10 października 1970 w Warszawie. W latach 1945-1948 był członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej, a następnie Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej. Do 1968 był członkiem Biura Politycznego Komitetu Centralnego. W latach 1956-1968 sprawował funkcję ministra spraw zagranicznych w rządzie Józefa Cyrankiewicza. Wcześniej był ministrem żeglugi oraz ministrem szkół wyższych i nauki. 2 października 1957 na forum Organizacji Narodów Zjednoczonych przedstawił propozycję utworzenia strefy bezatomowej w Europie Środkowej - tzw. Plan Rapackiego. Usunięty z życia politycznego w marcu 1968.

Rapaczyńska Wanda - Była szefowa Angory, ktora wydawała min. „Gazetę Wyborczą”. „Mój tata był Żydem. Mama pochodzi z katolickiej rodziny. Pracowali w wydawnictwach. Ojciec byl dyrektorem Polskiego Wydawnictwa Ekonomicznego, mama w Książce i Wiedzy prowadziła redakcję gospodarczą. I na zasadzie urawniłowki oboje w 1968 roku stracili pracę (...). Matka Andrzeja Woyciechowskiego na przykład była wspaniałą osobą. Łączniczka AK w czasie wojny. Żydówka ukrywająca się po aryjskiej stronie. Ona mnie uwielbiała. A z Andrzejem w szkole i na początku studiów byliśmy parą przez pięć lat. Przed wyjazdem chciałam sie z nim zobaczyć i jego mama była tak przerażona, że próbowała uniemożliwić nazse spotkanie (...). Tata pochodził ze Stanisławowa. Przed wojną mieszkał we Lwowie. Zajmował sie głównie robieniem rewolucji i siedzeniem w więzieniu, był bardzo ideowy. Kiedy weszli Niemcy do Lwowa, gonił za Armią Czerwoną, bo chciał się do niej zaciągnąć, żeby walczyć z Niemcami. I wylądował w kołchozie na Uralu, a potem obok Taszkientu”. „Polskie Jutro” 01.02.2008.

 Rapcia Krzysztof – LISTA NR.9, archeolog, pracownik dydaktryczny Wydziału Archeologii Uniwersytetu Warszawskiego.

Raphael Marc - historyk-„Żydzi i judaizm w Stanach Zjednoczonych: historia dokumentalna”, t. 14, N. Jork, 1983. Pisze m.in. : „Żydowscy kupcy odgrywali wiodącą rolę w handlu niewolnikami. Rzeczywiście we wszystkich amerykańskich koloniach, czy to francuskich (Martynika), brytyjskich lub holenderskich, żydowscy kupcy często dominowali. Twierdzenie to odnosi się także do kontynentu północnoamerykańskiego, gdzie w XVIII w. Żydzi uczestniczyli w <trójkątnym handlu>polegającym na tym, że niewolników przywożono z Afryki do Indii Zachodnich, tam wymieniano na melasę, którą następnie zabierano do Nowej Anglii, gdzie następowała wymiana na rum, który z kolei wywożono na sprzedaż do Afryki. Od 1750 roku do wczesnych lat 70. XVIII w., żydowski handel na kontynencie zdominowali Isaac Da Costa z Charlestonu, David Franks z Filadelfii i Aaron Lopez z Newport”.

Rapkiewicz Maciej - ur. 1972 r.. Członek Zarządu Krajowego stowarzyszeniaStop Korupcji Absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Łódzkiego oraz studiów podyplomowych Akademii Ekonomicznej w Krakowie. Słuchacz zaocznych studiów doktoranckich w Katedrze Ubezpieczeń Wydziału Ekonomii Uniwersytetu Łódzkiego. Autor publikacji na tematy związane z ubezpieczeniami majątkowymi. Zawodowo związany z sektorem ubezpieczeń.(ze str.Stow.)

Rappaport Emil - w latach 1924-32 sekretarz generalny Komisji Kodyfikacyjnej RP.

Rasel Awrasz - Żydowski, komunistyczny bandyta leśny ze zgrupowania tzw. Brygady Żydowskiej pod dowództwem innego bandyty Abby Kownera. Nazwa jego bandy „Walka. Brał udział m.in. w masakrze we wsi Koniuchy 29 stycznia 1944 roku na skraju Puszczy Rudnickiej.

Rasińska-Bóbr Agnieszka – LISTA NR.5,4, jest pracownikiem Instytutu Książki w Krakowie, Głównym Specjalistą Ds. Literatury.

Raszewska Małgorzata – LISTA NR.9, studentka slawistyki.

Raś Julia (Lilka) - 1916-1996, żołnierz Brygad Międzynarodowych, w czasie II wojny światowej we francuskim Ruchu Oporu FTP-MOI,jej córka podpisała LISTĘ NR 16.

Rathaus Rudolf - dyplomata; lata międzywojenne, II Rzeczpospolita.

Ratman Zygmunt - posel, SLD.

Ratusiński Czesław - Węgorzewo, Prenumerata Przyjaciół żydowskiego miesięcznika „Midrasz”. („Midrasz”, styczeń 2005).

Raube Sławomir – LISTA NR 4, doktor nauk filozoficznych na Uniwersytecie w Białymstoku, autor książki Deus Explicatus. Stworzenie i Bóg w myśli Ralpha C.

Rauch Henri - członek siatki wywiadowczej Treppera. Zmarł po przewiezieniu go do obozu. („Midrasz, styczeń 2005, Janusz Roszkowski - „Żydzi w koalicji antyhitlerowskiej, str. 14).

Rawicz Jerzy-Rubinowicz - dziennikarz i pisarz. Polonofob, specjalizował się w szkalowaniu niepodległego państwa polskiego. (1918-39). Odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski.

Rawicz Roman-Vogel - Najwyższy Sąd Wojskowy.

Rawicz Roman-Vogel Ferdynand - urodzony 22 marca 1907 roku w Wiedniu. Skończył prawo na UJ w 1932 roku. Do wojny był aplikantem we Lwowie i adwokatem w Warszawie. Od 1941 roku przebywa na terenie ZSRR. W 1944 roku zglasza sie do WP. Szef Sądu 5. DP. Wiceprezes WSO w Łodzi. W 1945 przeniesiony do rezerwy. Adwokat w Łodzi. Od 1947 roku znowu w WP. Awansowany na stopień ppłk w 1947 roku. Szef Wydzialu II NSW. Redaktor naczelny „Wojskowego Przeglądu Prawniczego”. Od 1955 w rezerwie. Adwokat i obrońca wojskowy w Warszawie. Zmarł w 1984 roku. Na podstawie „Prawnicy czasu bezprawia” - Krzysztof Szwagrzyk. IPN, Kraków-Wrocław 2005 r.

Rawik Joanna - piosenkarka

Rawińska Małgorzata - rzeczniczka prasowa grupy organizującej coroczne spędy w Warszawie pod nazwą „parada równości”.

 Rayzacher Maciej – LISTA NR.9, ur. 10 stycznia 1940 w Warszawie, aktor. Absolwnt PWSTiF w Łodzi, z 1962 r. W 1959 r. zadebiutował rolą filmową w Lunatykach jako Dziunio. Na deskach teatru pojawił się 12 listopada 1960 r. W roku 2006 został odznaczony przez Prezydenta RP Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski z okazji 30 rocznicy powstania Komitetu Obrony Robotników. Członek m.in. Stowarzyszenia Wolnego Słowa.

Raziel Dawid - „Jeden z szefów Hagany, który po wybuchu wojny zawiesił antybrytyjskie operacje, tworząc front antynazistowski, przedostał się ze sponsorowaną przez Brytyjczyków misją do Iraku, by wzniecić tam opór przeciw proniemieckiemu reżimowi al-Gajlaniego. Zginął tam pod Bagdadem”. („Midrasz”, styczeń 2005, Janusz Roszkowski - „Żydzi w koalicji antyhitlerowskiej”, str. 15).

Recman Hanna - dziennikarka Gazety Wyborczej autorka paszkwilu: “Podwójne życie Don Juana” Mikołaj Lizut i Hanna Recman .

Reczek Włodzimierz - w czasach stalinowskich był posłem na Sejm (1945-1956), przez wiele lat członkiem KC PZPR, odznaczony Orderem Orła Białego przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego. Uhonorowanie go tym orderem wzbudziło ogromne kontrowersje. Kapituła Orderu była przeciw, ale według jej członków „została postawiona przed faktem dokonanym”. „O Włodzimierzu Reczku z całą pewnością można powiedzieć, że tworzył Polskę Ludową. A czymże on się zasłużył dla III RP, że dostał tak wysokie odznaczenie? Tym, że był działaczem sportowym? Zapewniam, że mam inne niż prezydent Aleksander Kwaśniewski wyobrażenie, kto powinien dostać Order Orła Białego, i będę je realizował” - powiedział Prezydent RP, Lech Kaczyński. Przypomniał również, że Reczek razem z Józefem Cyrankiewiczem i Lucjanem Motyką doprowadził do wchłonięcia PPS przez PPR w ramach PZPR.

Redel Ewa - wiceprezes Edipresse Polska.

Reder Violetta – LISTA NR 4, siostra ze Zgromadzenia Sióstr św. Królowej Jadwigi (jadwiżanki), pracownik Międzywydziałowego Instytutu Ekumenii i Dialogu na Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, tłumacz z języka angielskiego.

Regal Kalman - 1917 Sanok-1980 Jerozolima, pisarz, poeta, dziennikarz radiowy; tworzył w j. polskim i jidysz. Sympatyzował z ruchem komunistycznym, a kiedy wybuchła II wojna światowa przedostał się przez San do ZSRR. Do Polski powrócił po wojnie. Pracował jako nauczyciel, a w latach 1952-69 w redakcji literackiej Polskiego Radia w Katowicach. Wydał debiutancki tomik wierszy w języku jidysz pt. „Lider (1952) i został członkiem kandydatem Związku Literatów Polskich (ZLP). Wyróżniony nagrodą literacką miasta Katowic (1957), otrzymał także wyróżnienie prezesa Komitetu ds. Radia i Telewizji za twórczość radiową. Uhonorowany Złotym Krzyżem Zasługi (1958) i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1963). W 1967 ukazała się jego ostatnia wydana w Polsce powieść w jidysz „Der tajwl in sztetl. W 1969 ukazała się ostatnia wydana w Polsce powieść w j. polskim pt. „Joanna i marynarz, po czym wyjechał na stałe do Izraela.

Regulska Joanna – LISTA NR 4, profesor Szkoły Nauk Społecznych powstałej przy Instytucie Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk, członkini Rady Polskiego Instytutu Demokracji Lokalnej FRDL.

Regulski Jerzy - LISTA NR 4, w dniu 11.11.99. został odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski przez Prezydenta Kwaśniewskiego-Stoltzmana. Ur. 9 lipca 1924 w Zarybiu, polski ekonomista, ekspert z zakresu samorządu terytorialnego, senator I kadencji. Jest praprawnukiem pułkownika Józefa Regulskiego, synem Janusza i Haliny z Maciejowskich. W czasie II wojny światowej był żołnierzem Armii Krajowej. Po wojnie więziony do 1946 za działalność w organizacjach studenckich.Ukończył studia na Wydziale Inżynierii Politechniki Warszawskiej i w paryskim Centre de Recherche d’Urbanisme. Uzyskał tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego nauk technicznych oraz profesora zwyczajnego nauk ekonomicznych. Opublikował ponad 200 książek i rozpraw, wykładał na 78 uniwersytetach. Jest doktorem honoris causa Uniwersytetu Łódzkiego oraz duńskiego Uniwersytetu w Roskilde. Od lat 80. organizował badania nad odtworzeniem samorządu terytorialnego. Podczas rozmów Okrągłego Stołu w 1989 był jednym ze współprzewodniczących zespołu ds. samorządowych. W tym samym roku został senatorem I kadencji z województwa jeleniogórskiego z ramienia Komitetu Obywatelskiego i następnie Unii Demokratycznej. Kierował pracami parlamentarnymi nad pakietem reformy samorządowej, by następnie, jako pełnomocnik rządu ds. reformy samorządu terytorialnego, koordynować od 1990 wprowadzanie jej w życie. W latach 1992-1997 pełnił funkcję ambasadora, stałego przedstawicielem RP przy Radzie Europy w Strasburgu. Był także przewodniczącym Rady ds. Reform Ustrojowych Państwa przy Prezesie Rady Ministrów w okresie rządu Jerzego Buzka. W 1989 należał do inicjatorów powołania Fundacji Rozwoju Demokracji Lokalnej, w której nieprzerwanie zajmuje stanowisko prezesa. Został odznaczony medalem Krajowego Sejmiku Samorządu Terytorialnego (1994). Jest Kawalerem Cesarstwa Francuskiego. Otrzymał Nagrodę im. Grzegorza Palki za zasługi dla samorządu oraz nagrodę polskich stowarzyszeń samorządowych za przeprowadzenie reformy ustrojowej państwa (2000). Od 2007 zasiada w radzie programowej reaktywowanego przez Stefana Bratkowskiego Konwersatorium Doświadczenie i Przyszłość.

Reguła Jan Alfred-Josek Mützenmeacher - komunista, agent Policji Polskiej, później Gestapo, autor „Historii KPP. Opisując przedwojenne dzieje komunistów, opisuje m.in. ojca Michnika, Ozjasza Szechtera. Pisze, że był bardzo znanym komunistą. Został aresztowany razem z innymi działaczami KPZU na jesieni 1930 roku.

Reich Józef - urodzony 24 sierpnia 1902 roku w Rozwadowie, pow. Tarnobrzeg. Doktor prawa na UJK w 1928 roku. Do wojny pracował w sądach i kancelariach adwokackich. Od 1933 do 1933 prowadził własną kancelarię prawną. Od 1940 w ZSRR. Od 1944 r. w WP. Oficer śledczy i podprokurator WPG w Chełmie, podprokurator WPR w Lublinie. Wiceprokurator WPR w Olsztynie. Zastępca szefa WSR w Szczecinie. Awansowany na stopień mjr w 1946 roku. Od 1949 roku w ministerstwie Sprawiedliwości. Od 1950 roku w rezerwie. W tym samym roku wyjechal do Izraela. Na podstawie „Prawnicy czasu bezprawia” - Krzysztof Szwagrzyk. IPN, Kraków-Wrocław 2005 r.

Reich Leo - prezes Rady Narodowej Żydowskiej Wschodniej Ukrainy, poseł do parlamentu, zwolennik opcji proukraińskiej. Swoje poglądy przedstawił w „Izraelitischen Wochenblatt fur Schweis: „ (...) Musimy jednak nalegać, aby zamieszkane w większości przez Ukraińców obszary należały do Ukrainy, nie tylko w imię sprawiedliwości, lecz i we własnym interesie. Sytuacja nasza na Ukrainie będzie bowiem o wiele lepsza niż w Polsce, gdyż Ukraińcy nas potrzebują. Będzie to miało miejsce zwlaszcza w najbliższych 40-50 latach. Ukraińcy, mając mało inteligencji, będą nas potrzebowali do handlu, bankowości, urzędów itd. We własnym więc interesie muszą protegować żydowską inteligencję. (...) W Polsce mogą ulec Żydzi o wiele łatwiej asymilacji, ponieważ kultura polska jest bądź co bądź silna. Inaczej ma się rzecz na Ukrainie, gdyż ukraińska kultura w stosunku do żydowskiej jest minimalna. Żadnemu Żydowi nie przyszłoby do głowy zasymiliwać się z Ukraińcami.

Reichel Janusz - muzyk.Jego Piosenka krzysiek kowalski znalazła się na benefitowej składance na rzecz AMNESTY INTERNATIONAL Amnesty for all (wydawca CENTRALA TAPES).

Reichelt Władysław - Lista macierewicza: Imię ojca: Zbigniew, ur. 50-05-01 Poznań, poseł, partia: KLD. TW kryptonim: Adam figuruje w: - kartotece ogólnoinformacyjnej

Reicher Eleonora - 1884-1973, profesor AM, organizator i dyrektor Instytutu Reumatologii.

Reicher Michał - 1888-1923, antropolog, profesor Uniwersytetu Wileńskiego, AM, PAU.

Reichhorn - rabin, który w 1859 roku na cmentarzu w Pradze przy grobie rabina Symeona-ben-Juhudy powiedział: „Jeżeli złoto jest pierwszą potęga tego świata, to niezawodnie drugą jest prasa, lecz cóż ona może znaczyć bez współudziału pierwszej? Wszystkie zatem wyżej przytoczone zasady, rady i myśli wówczas dopiero się zrealizują, gdy prasa będzie nam podwładna. Nasi więc powinni i muszą objąć kierownictwo prasy codziennej w każdym kraju. Jesteśmy chytrzy, zręczni i władamy groszem, potrzeba zatem za pomocą wielkich dzienników politycznych kształcić i kierować opinię publiczną według naszych wyłącznie interesów. Uzyskać wpływ na publiczność, czyli na proletariat. Takimi drogami postępując, krok za krokiem, odeprzemy chrześcijan od wszelkiego wpływu i podyktujemy światu to wszystko, w co ma wierzyć, co szanować, czym pogardzać i co przeklinać. Powtórzymy żałobny płacz Izraela i skargę na ucisk, który tak długo nas dławił...Wtedy pojedyńczo będą występować nasi nieprzyjaciele, atakując dążności nasze; lecz masy głupie i ciemne będą po naszej stronie. My zaś, dzierżąc prasę w naszych dłoniach, będziemy mogli zmienić prawość w nieprawość; bezcześć podnieść do prawdziwej czci, będziemy mogli wstrząsnąć nietykajną dotąd instytucją rodziny i rozbić jej członków na oddzielne cząstki...Będziemy mogli wykorzenić to wszystko, w co dotychczas nasi wrogowie wierzyli...Będziemy mogli zrujnować kredyt, podburzyć drażniące namiętności, wydać wszystkim i wszystkiemu wojnę otwartą, narzucić sławę lub pogrążyć w otchłań bezcześci kogo i co tylko chcemy!...”

Reichman Leonid - fabrykował akty oskarżenia w procesach moskiewskich. Brał też udział w organizowaniu zbrodni w Katyniu.

Reichman Ludwik - Główny Inspektor Sanitarny w RP. Delegat do Ligi Narodów. Twórca Zakładu Higieny w Warszawie.

Reichman Mikołaj - 1851-1918, lekarz, pionier gastrologii polskiej (choroba Reichmana).

Reich-Ranicki-Marcel - 1920 kpt.cenzor Cenzury Wojennej Resortu BP, kierownik Grupy Operacyjnej WUBP w Katowicach w 1945 r. Urodził się w 1920 roku we Włocławku. Gdy miał 9 lat rodzice przenieśli sie do Berlina. Tam też robi maturę. W 1938 roku władze Uniwersytetu w Berlinie odrzuciły jego wniosek o przyjęcie na germanistykę ze względu na żydowskie pochodzenie. W tym też roku został deportowany z Berlina jako posiadacz polskiego paszportu. W czasie wojny przebywał w getcie, z którego ucieka w 1943 roku. Ukrywa sie w polskich rodzinach. Rodzice jego zostali zamordowani przez Niemców. Pracował w kontrwywiadzie Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego od 1946 roku. Jako młody człowiek zaczynał w Urzędzie Cenzury i w różnych technicznych departamentach. Pracował w Ministerstwie Spraw Zagranicznych, był na placówce w Londynie, gdzie był rezydentem MBP. Inwigilował środowiska emigracji niepogległościowej. Zostaje usunięty z bezpieki po tym jak się okazało , że był żydowskim policjantem w czasie wojny. On sam tłumaczył swoje zwolnienie antysemityzmem. W 1958 roku wyjechał do RFN. Rozpoczął współpracę z „Franfurter Allgemeine Zeitung”. Stał się z biegiem lat jednym z najbardziej znanych niemieckich krytyków literackich. Przez pewien czas prowadził program telewizyjny „Kwartet literacki”. Otrzymał honorowy doktorat Uniwersytetu Humboldta w Berlinie. Ujawnienie jego współpracy z gestapo i bezpieką było w Niemczech skandalem. Wróg Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego. Polonofob, oficer bezpieki NKWD, UB, i NRD-owskiej STSI. Człowiek-instytucja żydokomunizmu na Austrię i Niemcy. Wystąpił z pozwem przeciwko Polsce z roszczeniem o odzyskanie mienia.

Reiff Ryszard - w dniu 26.08.98. został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski przez Prezydenta Kwaśniewskiego-Stoltzmana.

Reik Chawiwa - 1914-1944, „Urodzona w regionie Bańskiej Bystrzycy na Słowacji, w 1939 wyemigrowała do Palestyny i zamieszkała w kibucu Maanit (...). Należała do ochotniczej grupy spadochroniarzy Palmachu, która próbowała pomagać Żydom słowackim wydostać się z okupowanego kraju. Po intensywnym treningu Chawiwa wraz z całą grupą „słowacką” oczekiwała w Bari, we Włoszech, na przerzucenie do Słowacji. Jednakże władze brytyjskie nie zgodziły się na wysłanie kobiety poza linię okupacyjną w celu przeprowadzenia operacji wojskowej. We wrześniu 1944 roku Chawiwa dołączyła do kilkuosobowej grupy amerykańskich polotów, którzy udawali się do Bańskiej Bystrzycy. Zorganizowała tam ośrodek, ktory wydawał ciepłe posiłki uciekinierom i ułatwiał ucieczkę żydowskich dzieci na terytorium Węgier i do Palestyny. Kiedy pod koniec października 1944 roku Niemcy zajęli Bańską Bystrzycę, Chawiwa i trzej inni spadochroniarze uciekli z 40 Żydami w góry, gdzie zbudowali obóz, ale zostali pojmani przez Ukraińców. Chawiwę rozstrzelano 20 listopada 1944 roku, jej ciało wrzucono do zbiorowej mogiły wraz z 250 innymi Żydami i Cyganami. We wrześniu 1952 roku swzczątki Chawiwy spoczęły na wojskowym cmentarzu na górze Herzla w Jerozolimie”. („Midrasz”, styczeń 2005, Bella Szwarcman-Czrnota - „Kobieta żołnierzem”, str. 26).

 Reinhardt Max - aktor, prowadził akcję przeciwko hitleryzmowi wśród intelektualistów i artystów w USA. („Midrasz”, styczeń 2005, Janusz Roszkowski - „Żydzi w koalicji antyhitlerowskiej”, str. 14).

 Reisenthel Amalia – LISTA NR.16, architekt, mieszka w Monachium.

Reisner Ryszard - znany w Polsce głównie z tłumaczeń poezji Ewy Lipskiej i Jana Twardowskiego, ma za sobą udane oraz mniej udane próby przekładów wierszy Zbigniewa Herberta, Czesława Miłosza.

Reisner Yale - historyk, pracownik Fundacji Laudera. Zajmuje się genealogią. Uczestniczył w uroczystościach Simchat Tora na warszawskim Żoliborzu. (źródło: http://prchiz.free.ngo.pl/prchizsimchatpopup.html)

Reiter Janusz - Prezes Centrum Stosunków Międzynarodowych, były ambasador Polski w Niemczech. Obecnie kieruje ambasadą polską w Waszyngtonie. Wywodzi sie z grona dyplomatow Geremka. Nie zrobił nic, by powstrzymać rozprzestrzenisnie się kłamstw Grossa. Nie wydano żadnej broszury prostującej kłamstwa Grossa, ani też nie usiłowano tego zrobić w mediach. Mason, członek Rady Stowarzyszenia Euroatlantyckiego oraz członek Rady Polityki Zagranicznej. „Według (...) tekstu K. Góreckiego z „Naszej Polski” z 21 listopada 2006 r. - „przez żonę skoligacony z familją Sznurkowskich (vel Schneiderman). Teść Reirera Tadeusz Sznurkowski przybył do Polski w 1944 r. a armią sowiecką”. („Wirtualna Polska” z dn. 06.25.2007, „Czerwone dynastie w MSZ” - prof. Jerzy Robert Nowak)

Reiter Paulina – dziennikarka, współpracuje z tygodnikiem „Wysokie obcasy”, dodatkiem do „Gazety Wyborczej”.

Rejak Sebastian - LISTA NR 4, „Absolwent Szkoły Nauk Społecznych przy Polskiej Akademii Nauk w Warszawie. Obecnie pracuje w MSZ, w Biurze Pełnomocnika Ministra ds. stosunków polsko-żydowskich. Autor rozprawy doktorskiej „Odbiór Holokaustu wśród Żydow polskich i amerykańskich: studium koncepcji i postaw społecznych”. (Folder Dni Książki Żydowskiej, str. 25).

Rejduch-Samkowa Izabella - brała udział w konferencji „Żydzi i judaizm we współczesnych badaniach polskich (Kraków 1995) - Lesser Gieldziński - pierwszy kolekcjoner i organizator muzeum żydowksiego w Gdańsku.

 Rejt Jerzy – LISTA NR.5, (działacz NGO), jest dyrektorem programu Study Tour tu Poland, w ramach umowy Powiatowym Urzędem Pracy w Kolegium Europy Wschodniej, biuro programu mieści się w Warszawie, w siedzibie Fundacji Edukacja dla Demokracji (ul. Nowolipie 9/11).

Rekowska Anna - LISTA NR 15, pedagog-tetrolog, Rumia

Religa Zbigniew - lewak, kardiolog ,mason(Lions Club (por. choćby: K. Nielaba, Łagodne Lwy, Trybuna Śląska z 13.01.94). Od 1993 roku nieprzerwanie pełni funkcję senatora RP (z województwa katowickiego, później ze Śląska). Politycznie zaangażował się w tworzenie Bezpartyjnego Bloku Wspierania Reform, później był senatorem Akcji Wyborczej Solidarność. W kwietniu 2004 Religa wraz z senatorem Krzysztofem Piesiewiczem został założycielem nowej partii politycznej - Centrum. Rezygnując z przynależności do partii politycznych, dnia 27 listopada 2004 został wybrany jej Honorowym Przewodniczącym. Członek Klubów Lions („Wprost” 25.IV.93) i Rotary („Wprost” 8.I.95). Były Minister Opieki Zdrowotnej.

Remstedt Marzenna Maja - aktorka.

Reniak Marian-Strużyński - pułkownik

Resich-Modlińska Alicja - prezenterka TVP,dziennikarka.Brat jest właścicielem hurtowni na Hawajach.

Reszka Paweł - dziennikarz „Gazety Wyborczej” w Lublinie . W Moskwie, jako korespondent Rzeczpospolitej”, został pobity, nie odniósł poważniejszych obrażeń wewnętrznych, ani nie doznał wstrząsu mózgu.

Retinger Edward - „obrońca w procesach politycznych. „Bronił on Moczarskiego i jego kolegów słowami: „(...) To było bajoro zbrodni, którego miazmaty dziś nam trują jeszcze duszę. To było bajoro zbrodni, gdzie zastygła krew lepi się jeszcze do rąk.

Retinger Józef Hieronim - ur. w Krakowie w1888r. zmarł 12 czerwca 1960 r. Został pochowany w Londynie. Żyd,mason pederasta.To jedna z najbardzej odrażających żydowskich kreatur w historii Polski.Polecam książkę na jego temat Henryka PająkaRetinger. Mason i agent syjonizmuktórą warto przeczytać aby lepiej zrozumnieć kulisy historii aż do obecnych czasów. Wnuk rektora UJ. Po śmierci ojca zaopiekował się nim hrabia Zamoyski, który m.in. pomagał mu podczas studiów w Paryżu w prestiżowej Ecole des Sciences Politiques.W roku 1906 wstąpił na Sorbonę. W 1911 wyjechał do Anglii. W 1917 udał się do Meksyku, gdzie został doradcą prezydenta Callesa będac wsółodpowiedzialnym za wymordowanie dziesiątki tysięcy katolików.Podwójny agent - angielski i sowiecki. Współtwórca mordu politycznego na generale Sikorskim. W czasach II wojny światowej był cieniem gen. Sikorskiego,oprócz jego ostatniego lotu. Jako sekretarz generała Sikorskiego nie odstępował go ani na krok, towarzysząc premierowi we wszystkich podróżach zagranicznych. Z wyjątkiem tej ostatniej podróży. Stanisław Kot cytował słowa gen. Sikorskiego, który mówił: Ostrzegam cię jak najbardziej stanowczo przed tym włóczęgą! Ja nie wiem, dla kogo on pracuje!. Nie zdobył się jednak na odsunięcie Retingera. Biskup polowy Gawlina podaje w swoich wspomieniach co następuje: „Biskup polowy Gawlina podaje w swoich wspomieniach co nastepuje. Pan Rettinger z pochodzenia żyd, należał do masonerii i w latach 30-tych działał w Meksyku wspierajac tamtejszą marksistowską rewolucję i straszliwe prześladowania meksykańskich katolików. Wtedy trakż zostal prawdopodobnie zwerbowany przez sowiecki wywiad. Potem był doradcą i szarą eminencją przy rzadzie Sikorskiego, doradcą ministra Kota. Można podejrzewać że Rettinger był sowiecką wtyczką(jedną z kilku) w Polskim Rzadzie w Londynie. Tadeusz Bór Komorowski tak pisze w swoich wspomnieniach: W cztery dni po aresztowaniu Roweckiego spotkał nas drugi cios: Gen. Sikorski zginął tragicznie w Gibraltarze. Niemcy z triumfem rozgłosili tę wiadomość głośnikami po ulicach. Usłyszałem ją, idąc przez miasto. Wrażenie było olbrzymie. Dokoła głośników zbierały się tłumy wstrząśniętych głęboko ludzi. Niektórzy płakali. Sikorski miał olbrzymi mir i autorytet w kraju w szerokich warstwach społeczeństwa. Ufano mu i uważano go za tego, który wyprowadzi naród z wszystkich trudności na wolność. Cześć, jaką go otaczano, była jedną z podstaw wiary w lepszą przyszłość naszego kraju. W niespełna tydzień straciła Polska dwu wybitnych przywódców: jeden z nich znany był całemu światu, nazwisko drugiego okrywała tajemnica konspiracji.Zrzucony do kraju na krótko przed wybuchu Powstania Warszawskiego w celu przypilnowania jego wybuchu . Rząd Churchilla którego był charge daffaires i masoneria powierzyli mu taką właśnie misję dyplomatyczną. W tym celu dostarczył do okupowanej Polski kilka mln dolarów. Miał 56 lat i skakał wtedy pierwszy raz na spadochronie.Po czym na kilka dni przed wybuchem powstania w akcji „Most 25 lipca ulotnił się na Zachód !. W tym kontekści warto zwrócić na internetową publikację gminy Szczurowa p.t.Lądowisko „Motyl. „Po prawej stronie drogi, pomiędzy Wał Rudą, a Jadownikami Mokrymi, rozciąga się pas podmokłych łąk. Tam właśnie, w okresie drugiej wojny światowej, na lądowisku oznaczonym kryptonimem „Motyl, miały miejsce dwie akcje znane pod nazwą „II Most i „III Most. Były to operacje lotnicze, związane z lądowaniem alianckich samolotów na terenie okupowanej Polski. Pierwsza miała na celu przerzucenie dr. Józefa Retingera, związanego z emigracyjnym rządem polskim, do Londynu via Brindisi. Pierwszy samolot odleciał jednak bez Retingera. Być może była to celowa akcja dowództwa AK, mająca na celu niedopuszczenie do wywiezienia nie sprawdzonych przez dowództwo materiałów i raportów. Z relacji bezpośrednich wynika jednak, że przyczyną była niedyspozycja żołądka Retingera, który z tego powodu nie doszedł na czas do samolotu. Szczególnie dramatyczny był przebieg akcji „III Most, związanej przede wszystkim z przerzutem części niemieckiej rakiety V-2. Także w czasie „III Mostu udało się odlecieć Retingerowi, który w Dołędze spędził blisko dwa tygodnie, a mieszkańcy dworu do końca jego pobytu - zgodnie z zasadami konspiracji - nie wiedzieli, kogo mają przyjemność u siebie gościć. Retinger uważany był zresztą przez część polskich władz podziemnych za osobistość wrogą polskim interesom narodowym .Wydano wręcz wyrok śmierci na Retingera. Wyrok miał zostać zakomunikowany grupie egzekucyjnej płk. Iranka-Osmeckiego.Katyń,Grot-Rowecki,Sikorski,Powstanie Warszawskie to symbole niszczenia polskich elit. Dużego państwa położonego w środku Europy przez nację retingerów rozgrywającą losy II Wojny Światowej. Państwa kłopotliwego bez ujarzmienia którego nie mogli by realizować swoich dalszych spiskowych teorii.Dalsz działalność Retingera tylko to potwierdza. Po wojnie był orędownikiem zjednoczenia Europy. Miał wolny wstęp zarówno na Downing Street jak i do Białego Domu. Inicjator pierwszego spotkania i aż do swej śmierci w 1960 roku sekretarz Grupy Bilderberg. Uczestniczuł w pracach nad wprowadzeniem Rządu Światowego w Grupie Bilderberg. W 1946 r. był współzałożycielem Niezależnej Ligi Współpracy Gospodarczej. Przygotowywał Kongres Europejski w Hadze, w którym brało udział ok. 800 przedstawicieli Europy. Pełnił funkcję sekretarza Generalnego Ruchu Europejskiego. M.in. w wyniku jego zaangażowania utworzono Europejskie Centrum Kultury w Genewie, a także Kolegium Europejskie w Brugii. Opowiadał się za ekumenizmem. „W London School Ekonomicts studiował m.in. słynny polski Żyd Józef Retinger, szef polskiego dystryktu loży „Bnai-Brith, a po wojnie prekursor Unii Europejskiej (...). Obecnie uznaje sie tę szkołę żydomasonerii za najbardziej marksistowską szkołę w Anglii. Jej dyrektorzy, jak np. Raif Dahrendorf, to sympatycy marksizmu, a on sam - członek słynnego klanu panów świata - Klubu Bilderberg. („Grabarze polskiej nadziei, Henryk Pajak, str. 105) Szkoła została założona w 1894 roku przez Żydów z masońskiej organizacji Okrągły Stół. Sfinansowana została przez żydowskiego bankiera Ernesta Cassela. Wielki Wschód Francji zaproponował, by noc 4 sierpnia 1949 r. ogłosić nocą konstytuanty narodów świata, w ramach której przedstawiciele państw świata zgłoszą rezygnację ze swej suwerenności na rzecz rządu światowego. Stany Zjednoczone Europy są istotnym elementem w budowaniu przez masonerię Stanów Zjednoczonych Świata. Od tego czasu nastąpiło silne uzależnienie państw od instytucji o zasięgu międzynarodowym takich jak Międzynarodowy Fundusz Walutowy i Bank Światowy.

Reutt Czesław - urodzony 28 września 1924 roku w Łucku. Od 1944 roku na robotach przymusowych w Niemczech. Od 1945 roku oficer śledczy WUBP w Katowicach. skonczył prawo na UW w 1954 roku. Słuchacz OSP. Szef Ekspozytury wrocławskiej WPR w Lubaniu. Prokurator WPR w Warszawie oraz NPW w Warszawie. Od 1955 w rezerwie. Wiceprokurator Prokuratury Wojewodzkiej w Warszawie. Wiceprokurator Prokuratury generalnej. Od 1968 w Komendzie Głównej MO w Warszawie. Od 1975 do 1984 r. był adwokatem w Warszawie. Stopień - ppłk. Zmarł w 1989 roku. Na podstawie „Prawnicy czasu bezprawia” - Krzysztof Szwagrzyk. IPN, Kraków-Wrocław 2005 r.

Revai - czołowy komunista na Wegrzech. W Europie Środkowej stalinizm był najostrzejszy na Węgrzech, gdzie całe komunistyczne kierownictwo było żydowskiego pochodzenia. Prześladowania objęły 1 mln 136.000. Wegrów i przyczyniły się do wybuchu Powstania Węgierskiego w pażdzierniku 1956 roku.

Rey Sydo-Izydor Reiss - prozaik, poeta, USA.

Reychman Henryk - 1892(?), minister handlu i przemysłu II RP.

Rezler Arnold - 1908, muzyk, dyrygent, dyrygent orkiestry PR i Filharmonii Narodowej.

Rezner Anna - Pisarka-megalomanka żydzenia,związała się z Towarzystwem Polsko-Izraelskim Nadzieja - Hatikvah. Opole.

Rezzori Gregor - autor książek m.in. „Pamiątki antysemity, „Gronostaj z Czernopola. „Opisuje znaną mu rzeczywistość w sposób tak zimny, że wydaje się, iż mamy do czynienia z antysemitą (...). Po tej lekturze inaczej patrzymy na niepochlebne wobec ludności żydowskiej opisy polskich pisarzy, chociażby Żeromskiego w „Przedwiośniu. Autor „Pamiątek... zmusza do zastanowienia się, gdzie leży granica między poprawnością polityczną a prawdą opisu. (Marcin Król, „Pamięć bez autocenzury, „Kujtura 2-8.03.2007).

Rękawek Anna - LISTA NR 4, jest szkoleniowcem, dziennikarką, autorką wielu publikacji oświatowych np.: Stowarzyszenia rodziców nowa szansa dla szkoły, Rada rodziców sposoby skutecznego działania w szkole, Współpraca ze stowarzyszeniami nowe mozliwości.

RG Anastazy Stanisław Kazimierz ur. 1873, zm. 1933 w Warszawie, działacz socjalistyczny.

Rhodes Cecil - „Założycielem współczesnego Okrągłego Stołu (Round Table) był Żyd Cecil Rhodes. Uczeń wybitnego żydomasona Johna Ruskina (1819-1900) profesora Oxfordu, członka masońskiego Bractwa Świętego Jerzego. Mając poparcie trzech bogatych Żydów, Rhodes, mason z loży „Apollo założył 5 lutego 1891 roku tajne stowarzyszenie „Round Table - Okrągły Stół. Miało ono na celu głoszenie i budowanie światowej supremacji imperium brytyjskiego, bastionu masonerii. Sam Rhodes zbił wielką fortunę na eksploatacji kopalni diamentów w południowej Afryce (...). Finansowali ich najwięksi europejscy żydowscy bankierzy: Rothschild, Brett i Banato. Milner, Toynbee i kilku innych wnieśli do Round Table swe masońskie teorie, bankierzy zaś pieniądze ze złota i diamentów zrabowanych w wojnie z Burami w Afryce. Pomagali Rhodesowi stworzyć pajęczą sieć panowania brytyjskiego. Struktura Round Table była kopią struktury tajnej organizacji masońskiej Iluminatów z Bawarii, założonej przez żydowskiego wykładowcę Weishaupta. Składała sie ona z koncentrycznych kręgów. Krąg najwęższy stanowili Rhodos, Stead (dziennikarz, właściciel pisma „Pall Mall Gazette), Brett i Milner. W następnym kręgu „wtajemniczonych mieścili się „Lord Arthur Balfour (autor słynnej Deklaracji Balfoura zapowiadajacej powstanie państwa Izrael), H. Johnston i „Lord Rothschild. Kilka lat później utworzono jeszcze trzeci krąg - tzw. „dobroczyńców. Milner rozpropagował tajne stowarzyszenia Okrągłego Stołu w Stanach Zjednoczonych i krajach Commnewealthu. Milner uczeń Ruskina, członek Zjednoczonej Wielkiej Lozy Anglii, roszczącej sobie pretensje do rangi światowej loży - matki wszystkich rytów wolnomularstwa (...). Rhodes zadbał o kształcenie przyszłych kadr rządu światowego pod dominacją brytyjską. W tym celu powołał „Rhodes Center ze stypendiami w Oxfordzie. Współpracowali z nimi członkowie Stowarzyszenia Fabiana (fabianiści). Całkowicie opanowali uniwersytety Oxford i Cambridge i niemal wszyscy byłi pochodzenia żydowskiego. Ich dominacja, w poglądach i postawach socjalistyczna była tak wielka, że przyszły szef Partii Pracy Clifford Allen zamierzał utworzyć federację uniwersytetów socjalistycznych. Największym, dalekosiężnym osiągnięciem spiskowców Okrąglego Stołu było założenie w 1894 roku „London Scholl of Economicts, finansowanej przez żydowskiego giganta bankowego Ernesta Cassela - byłego dyrektora banków Jacoba Schiffa i Kuhn-Loeba z Nowego Jorku, ktorzy finansowali żydowską rewolucję w Rosji. Po śmierci Rhodesa Milner został liderem Round Table. („Grabarze polskiej nadziei, Henryk Pająk, 103-105).

Richter Marek - ur. 29. 02. 1964r. Aktor-śpiewak. W latach 1988-90 występował w Teatrze Muzycznym w Gdyni. Był współtwórcą i menadżerem Teatru Atelier im. Agnieszki Osieckiej w Sopocie, w teatrze tym także występował w latach 1989-99. W latach 1996-98 był aktorem Teatru Dramatycznego w Elblągu. Występował także gościnnie w Teatrze im. Jaracza w Olsztynie oraz - w latach 2001-2002 - w Teatrze Wybrzeże w Gdańsku.

Rickover Hyman George - „Jako twórca Nautilusa - pierwszej atomowej łodzi podwodnej - otworzył całkiem nowy rozdział w dziejach marynarki wojennej. Służył w niej 64 lata, doczekawszy się, po licznych perturbacjach, stopnia admirała. Pochodził z Makowa (zabór rosyjski), skąd jako kilkuletnie dziecko z rodzicami - Rachelą i Abrahamem - wyemigrował do Chicago. Karierę wojskową rozpoczynał w Amerykańskiej Akademii Marynarki Wojennej - ukończył ją w 1922 roku w stopniu podporucznika. Jako specjalista w dziedzinie inżynerii elektrycznej, II wojnę światową spędził kierując Sekcją Elektryczną w Biurze ds. Statków w Waszyngtonie. Po wojnie poświęcił się badaniom energii atomowej, forsując swój pomysł wykorzystanie jej do napędzania statków. Pierwsza na świecie łódź podwodna napędzana w ten sposób była gotowa w 1954 roku. Miał 82 lata, kiedy został zmuszony do przejścia na emeryturę. Zmarł cztery lata później, dręczony poczuciem winy z powodu swego udziału w propagowaniu energii jądrowej. W ostatnich latach życia wielokrotnie zresztą wzywał do wprowadzenia międzynarodowego zakazu użycia broni atomowej”. („Midrasz”, styczeń 2005, str. 18).

Riedel Jakub - polonofob, libertyn, publicysta związany ze środowiskami konserwatywnymi i konserwatywno-liberalnymi. Założyciel, felietonista i redaktor naczelny żydokomunistycznego czasopisma polityczno-historycznego „Rubikkon - złota strona „Wprost.

Riedel Ryszard Henryk - były wokalista zespołu „Dżem”, hippis, narkoman, zmarł.

Riedel Sebastian - gitarzysta i wokalista zespołu Cree, syn Ryszarda Riedla.

Rinckwald Anne-Denise – LISTA NR 13, przełożona krakowskiego Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Syjonu (NDS). W 2006 roku Polska Rada Chrześcijan i Żydów przyznała jej tytuł Człowieka Pojednania.

RINGEL Michał - ur. 1880 Borysław, zm. po 1939, adwokat, działacz syjonistyczny, senator RP, ukończył prawo na Uniwersytecie w Wiedniu.

Ringelblum Emanuel - ur. 21 listopada 1900 w Buczaczu, rozstrzelany 7 marca 1944 na Pawiaku w Warszawie. Założyciel organizacji Oneg Szabat tworzącej podziemne archiwum getta warszawskiego (Archiwum Ringelbluma). Dokumenty te są jednymi z najcenniejszych źródeł wiedzy na temat funkcjonowania getta oraz eksterminacji Żydów podczas II wojny światowej.Pisał: „Z poczuciem bólu wspominam żydowską policję, tę hańbę pół miliona Żydów w warszawskim getcie (...).żydowska policja, kierowana przez ludzi z SS i żandarmów spadała na getto, jak banda dzikich zwierząt (...) Każdego dnia, by uratować własną skórę, każdy policjant żydowski przyprowadzał 7 osób, aby je poświęcić na ołtarzu eksterminacji. Przyprowadzał ze sobą kogokolwiek mógł schwytać - przyjaciół, krewnych, nawet członków najbliższej rodziny. Byli policjanci, którzy ofiarowywali swych własnych wiekowych rodziców z usprawiedliwieniem, że ci i tak szybko umrą. O żydowskich bandach rabunkowych pisał: „...z bronią w ręku wywalczały sobie prawo do życia. W książce „Stosunki polsko-żydowskie w czasie II wojny światowej (Warszawa 1988, s. 67) pisał: „Wyglodzenie ludności żydowskiej było istotnym celem utworzenia getta. Jeżeli to powolne usmiercanie getta nie udało się, to już nie jest wina komisarza dzielnicy żydowskiej Auerswalda, który wszystko czynił, by w 100 proc. zrealizować diabelski plan niemiecki. Jest to zasługa szmuglu zorganizowanego przez Żydów i Polaków. Autor „Kroniki getta warszawskiego: (str. 426-427) „W przeciwieństwie do Policji polskiej, ktora nie brała udziału w łapankach, Policja żydowska wykonywała z największą gorliwością zarządzenia niemieckie...Okrucieństwo policji żydowskiej było większe niż Niemców, Ukraińców i Łotyszów (...). Skąd taka wściekłość u naszych Żydów? Kiedy wychodowaliśmy tyle setek zbójców, którzy na ulicach łapią dzieci, ciskaja je na wozy...Zbójcy ci, za ręce i nogi wrzucali kobiety na wozy.... (str.459): „...Należy przypomnieć, iż winę za śmierć tak wielu inteligentów, pisarzy, artystów itp. ponosi Gmina Żydowska i Policja Żydowska.... (str. 588): „...Społeczeństwo żydowskie nie zdało egzaminu...Z jednej strony powstają tu (w gettcie) coraz to nowe restauracje, kawiarnie i lokale rozrywkowe, z drugiej strony walają się na ulicach mężczyźni, kobiety i dzieci. Puchną z głodu. W rynsztokach pełno trupów...Nie ma uczucia litości....

Ringelblum Emanuel - ur. 21 listopada 1900 w Buczaczu, rozstrzelany 7 marca 1944 na Pawiaku w Warszawie.

Ritkis Robert - urodzony 24 grudnia 1917 roku w wiedniu. Skończył prawo na UJK w 1939 roku. Do wojny pracował jako urzędnik. Od 1940 w Armii Czerwonej. Od 1944 r. w WP. Aplikant Wojskowej Prokuratury DOW w Katowicach. Oficer śledczy WPO we Wrocławiu. Awansowany na stopień płk w 1962 roku. Zastępca prokuratora Prokuratury marynarki Wojennej. Od 1968 roku w rezerwie. Adwokat w ORA w Gdansku. Zmarł w 2001 roku. Na podstawie „Prawnicy czasu bezprawia” - Krzysztof Szwagrzyk. IPN, Krakow-Wrocław 2005 r.

Ritterman Aleksander - jeden z najbardziej wpływowych hotelarzy w 20-leciu międzywojennym. Wychował się na krakowskim, Kazimierzu, był synem znanego kamienicznika Salomona Rittermana. W roku 1910, zakupił kamienicę przy ul. św. Jana nr. 32, w miejscu której w latach 1911-1912 wybudował luksusowy hotel znany jako Francuski, a jeszcze przed 1926 rokiem, został właścicielem Hotelu Polonia. W środowisku hotelarzy uchodził za wybitny autorytet. Zmarł z głodu w czasie II wojny światowej, w getcie warszawskim.

Rittner C.Z. - razem z J.K. Rathem napisał książkę „The Auschwitz Convent Controversy”, (New York 1999, s. 1) w której zaatakowano papieża Jana Pawła II. „Zaatakowano Jana Pawła II za rzekomą „truciznę” w jego słowach (...). Zarzucono Papieżowi, jakoby w kazaniu z sierpnia 1989 r. „deprecjonował znaczenie judaizmu” (tamże, s. 4). („Kurier Codzienny” - „Żydzi w obronie Kościoła katolickiego”, prof. Jerzy Robert Nowak, 1-3 czerwca 2007)

Rittner Tadeusz - 1873-1921, dramatopisarz.

Riveline Ephraim - prof. dr hab., University of Paris.

Robakiewicz Lech - ur. 1954. Zajmuje się grafiką komputerową - głównie użytkową. Uprawia także klasyczne gatunki - rysunek piórkiem i ołówkiem, malarstwo olejne i akryl. W 1981 założył wydawnictwo MY, które działało do 1989 roku. W stanie wojennym współkierował wydawnictwami: STOP, Książnica Literacka, KLON (Książnica Literacka Oficyna Niezależna). Dla wielu oficyn podziemnych projektował okładki (Krąg, Przedświt, Myśl oraz powyższe). Przełożył i wydał (będącą wówczas na indeksie) powieść braci Strugackich Ślimak na zboczu (II część zwaną Instytut) (wyd. MY, Warszawa, 1984). Od 1993 kieruje doMem wYdawniczym tCHu, który opublikował „Słownik chazarski Milorada Pavicia, „Ścieżki wtajemniczenia, „Proces templariuszy Jerzego Prokopiuka, „Nietotę Micińskiego, siedem numerów „Gnosis oraz sporo innych książek. Z pismem „Gnosis współpracuje od 1991 roku - współredaguje, dba o szatę graficzną i typograficzną. Jest redaktorem strony internetowej Gnosis.(żródło: Gnosis)

Robb-Narbutt Krystiana - na podstawie jej tekstów i obrazów powstał spektakl do którego scenariusz napisał Piotr Lachmann pt. „Cień dotyka mnie. Wzięła w nim udział osobiście. (Folder Dni Książki Żydowskiej, str. 24). Autorka instalacji „Sen Dawidka Rubinowicza, ktora była prezentowana na festiwalu „Warszawa Singera, który odbył się w 2005 roku w Warszawie.

Robb-Narbutt Krystiana - na podstawie jej tekstów i obrazów powstał spektakl do którego scenariusz napisał Piotr Lachmann pt. „Cień dotyka mnie”. Wzięła w nim udział osobiście. (Folder Dni Książki Żydowskiej, str. 24). Autorka instalacji „Sen Dawidka Rubinowicza”, ktora była prezentowana na festiwalu „Warszawa Singera”, który odbył się w 2005 roku w Warszawie.

Robb-Rosenfarb-Ignacy - dowódca jednej z band GL ps. „Narbutt”. Pułkownik, działał w regionie kieleckim.

Robinson Edward G. - aktor filmowy, zachęcał środowiska intelektualne i artystyczne w USA do walki z hitleryzmem. „Był czołową postacią w prowadzonej w języku niemieckim akcji propagandowej przeciwko Rzeszy. („Midrasz, styczeń 2005, Janusz Roszkowski - „Żydzi w koalicji antyhitlerowskiej, str. 14).

Rochacki Jacek - LISTA NR 4, artysta, plastyk, mający również swój udział w tworzeniu Muzeum Sztuki Złotniczej, autor tekstów i programów edukacyjnych z zakresu teorii i praktyki sztuki złotniczej.

Rochwerger Jan - „Moja rodzina była religijna. Pamiętam, że matka w sobotę zapalała świece. Z ojcem chodziłem do Templa, chociaż sie buntowałem przeciwko temu (...). Ojciec był z zawodu technikiem ceramikiem. Po wybuchu wojny uruchamiał cegielnie na Ukrainie, na terenach, które dawniej należały do Polski (...). W 1939 roku znalazłem się na Kresach. Dotarłem do Równego, stamtąd pojechałem do Lwowa, gdzie starałem sie o przyjęcie na Uniwersytet, chciałem kontynuować studia. Miałem ukończone trzy lata chemii na Uniwersytecie Jagiellońskim. Podobno jednak zginęły dokumenty (...). Po jakimś czasie ukończyłem kurs kolejowy i zacząłem pracować na kolei w dyrekcji lwowskiej. Kiedy wybuchła wojna niemiecko-sowiecka, ewakuowaliśmy sie z Sambora (...). Kołchoz nazywał się „Swietłyj Jar”. Mieszkałem u Rosjan (...). Napisałem kolejne podanie, tym razem do Ludowego Wojska Polskiego, do armii Berlinga. Wezwali mnie i dotarłem do Sielc, gdzie odbywało się coś w rodzaju targu niewolników, to znaczy wszyscy stawali w szeregu, wchodzili oficerowie sowieccy i wybierali, kto do jakich oddziałów. Ja trafiłem do kompanii rusznic przeciwpancernych (...). Najpierw I Dywizja, później X Dywizja, jako dowódca kompanii rusznic przeciwpancernych, kurs Akademii Sztabu Generalnego, Sztab Generalny (...). Moim bezpośrednim przełożonym był Staff - brat Leopolda (...). Później trafiłem do Żydowskiego Instytutu Historycznego. Od tego czasu pracuję w Instytucie (...). W domu czytywało się „Nowy Dziennik” - gazetę syjonistyczną. Wisiała u nas skarbonka Keren Kajemet le Israel (...). Miałem nastawienie lewicowe, dostrzegałem niesprawiedliwość, gdzieś to we mnie tkwiło, ale specjalnie sie tym nie przejmowałem (...). Do PPR wstąpiłem w wojsku. W podaniu napisałem, że chcę budować socjalizm na całym świecie (...). Zastrzeglem sobie, żeby mnie pochowano na cmentarzu żydowskim, ale bez rabina”. („Midrasz”, styczeń 2005, Ewa Koźmińska-Frejlak - „Rozmowy Ewy Koźmińskiej-Frejlak”, str. 22-24).

Rocki Marek - prof., rektor Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie. W listopadzie 1981 roku został powołany na stanowisko adiunkta w Instytucie Ekonometrii SGPiS. W 1982 roku objął dodatkowo funkcję sekretarza naukowego Instytutu Cybernetyki i Zarządzania SGPiS, którą pełnił do roku 1988. W latach 1984-1988 pełnił funkcję kierownika Zakładu Ekonometrii w Instytucie Ekonometrii. W maju 1991 roku w trybie pozakonkursowym Rektor SGH mianował go na stanowisko profesora nadzwyczajnego w Instytucie Ekonometrii SGH. W latach 1996-1999 pełnił funkcję Dziekana Studium Dyplomowego SGH, a od roku 1999 jest Rektorem uczelni. Obecnie pełni również liczne funkcje publiczne, m.in. jest członkiem Narodowej Rady Integracji Europejskiej, należy do prezydium Konferencji Rektorów Akademickich Szkół Polskich, przewodniczy Komisji ds. Finansowania Szkolnictwa Wyższego KRASP, Kapitule Ogólnopolskiego Rankingu Szkół Średnich oraz Konferencji Rektorów Uczelni Ekonomicznych. Jest również członkiem rady nadzorczej Millennium Banku S.A.

Rodal Leon - wł. Leib Rodal, ur. ? - zm. 20 kwietnia 1943 w Warszawie, dziennikarz, działacz rewizjonistyczny, współzałożyciel i jeden z dowódców Żydowskiego Związku Wojskowego, w którego szeregach uczestniczył w powstaniu w getcie warszawskim. W ŻZW odpowiedzialny za departament informacji, który przygotowywał, drukował i kolportował gazetki, biuletyny, plakaty, oraz prowadził nasłuch radiowy. Zginął w największej bitwie powstania w getcie o siedzibę ŻZW znajdującej się przy ulicy Muranowskiej.

Rodowicz Maryla - piosenkarka, lewak i komuch, hutzpiara jeszcze z czasów PRL-u. Zaangażowana w kampanię wyborczą Kwaśniewskiego. Odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski przez Prezydenta , Aleksandra Kwaśniewskieg, syna Izaaka Stoltzmana.

Rodowska Krystyna - LISTA NR 4, ur. 20 kwietnia 1937 r. we Lwowie, poetka, tłumaczka literatury pięknej, krytyk literacki. Absolwentka filologii romańskiej na Uniwersytecie Warszawskim. Współpracuje z pismem Literatura na świecie od początku jego istnienia (w latach 1979 - 1993 była etatowym redaktorem w dziale hiszpańskojęzycznym). Na łamach Literatury na świecie opublikowała fragmenty nowego przekładu I tomu dzieła Marcela Prousta W poszukiwaniu straconego czasu. W 1991 r. otrzymała nagrodę miesięcznika Literatura na świecie za przekłady poezji latynoamerykańskiej, w 1996 r. za przekład powieści Jeana Geneta pt.: Ceremonie żałobne. W 2005 r. została laureatką nagrody ZAIKS-u za wybitne osiągnięcia w zakresie przekładów z literatur: francusko i hiszpańskojęzycznych. Jest członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, ZAiKS-u i Pen Clubu. Mieszka w Warszawie.

Rodziewicz Joanna – LISTA NR 4 – wydawca, zredagowała m.in. takie książki jak: Szkolna encyklopedia przyrody, Encyklopedia doświadczeń.

 Rodziewicz-Rayzacher Jolanta – LISTA NR.9, kierownik produkcji, absolewntka Wydziału Morskiego Wyższej Szkoły Ekonomicznej w Sopocie (1961).

 Rodzińska-Chojnowska Aleksandra – LISTA NR.16, tłumacz, mieszka w Warszawie.

Rodziński Artur-Rittingstein - dyrygent, USA.

Rogala Krzysztof - polonofob, członek Rady Fundatorów żydomasońskiej organizacji Fundacja Odpowiedzialność Obywatelska. Ekspert żydomasońskiego Centrum im. Adama Smitha, prawnik. Obecnie pracuje w sektorze finansowym.

Rogalewski Adam - student Prawa UJ i Europeistyki, absolwent Szkoły Liderów Społeczeństwa Obywatelskiego. Trzy lata temu po raz pierwszy trafił na spotkanie Kampanii i do tej pory w niej działa. Pomysłodawca i organizator konferencji w Krakowskim Magistracie „Kraków i Norymberga: Razem dla Tolerancji”. Największym wzywaniem było dla niego prowadzenie pierwszego Marszu Tolerancji Krakowie w maju 2004 roku. Idealista i romantyk. Jeśli znajdzie wolny czas, czyta Tomasza Manna. W piątki wieczór można spotkać go w Filharmonii. Uwielbia chodzić na długie spacery ze swoim chłopakiem. Jest koordynatorem oddziału krakowskiego. E-mail: krakowkampania.org.pl

 Rogatko Bogdan – LISTA NR. 4, 9, członek Fundacji Europejski Rynek Nieruchomości.

Rogiński Raphael - jest członkiem zespołu klezmerskiego „Shofar”.

Rogoliński Jacek - LISTA NR 15, członek Zarządu Oddziału Śląskiego Forum Ekologicznego UW, pracownik naukowy.

Rogowska Aneta - członek grupy antydyskryminacyjnej w Kampanii Przeciw Homofobii, Warszawa.

Rogoziński Hubert - członek zarządu Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Łodzi.

 Roguska Ewa – LISTA NR.9, absolwentka Wydziału Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego, specjalista psychologii klinicznej, certyfikowany psychoterapeuta Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego. Ma ponad 30-letnie doswiadczenie zawodowe: Klinika Psychiatryczna A.M. w Warszawie. Oddziały Leczenia Nerwic, Poradnia Zdrowia Psychicznego dla Szkół Wyższych w Warszawie.

Rohan Stanisław - mason.

 Rohoziński Jerzy – LISTA NR.5, (ur. w 1971 r.), absolwent Wydziału Historii i Międzynarodowych Studiów Humanistycznych na Uniwersytecie Warszwskim, a także Studium Doktoranckiego przy Instytucie Stosowanych Nauk społecznych UW, oprócz tego antropolog, religioznwca, baczny obserwator przemian zachodzących w świecie islamu, w 2004 roku obronił pracę doktorską poświęconą islamowi w Azerbejdżanie, współpracuje z portalem Polskiego Radia oraz czasopismami: „Mówią wieki oraz „Nowe książki. Koordynator projektów kaukaskich, środkowoeuropejskich we Wschodnioeuropejskim Centrum Demkratycznym, członek zespołu redakcyjnego periodyku: „Ars Regia.

Rok Adam - LISTA NR 4, redaktor naczelny „Dos Jidisze Wort - Słowo Żydowskie” - dwutygodnik kulturalny.

Rokita Jan Maria - LISTA NR 12, ur. 18 czerwca 1959 w Krakowie, poseł na Sejm nieprzerwanie od 1989 do 2007r. Rodzice prawnicy-bankowcy. Pierwsza żona: Katarzyna Zimmerer, (tylko ślub cywilny) córka Ludwika Zimmerera i Joanny Olczak-Ronikier; pierwsza żona Jana Rokity. W 2004 r. wyszła nakładem Wydawnictwa Literackiego jej książka - Zamordowany świat. Losy Żydów w Krakowie 1939-1945, za którą w czerwcu 2004 r. uhonorowana została Nagrodą Krakowska Książka.aktywnie udziela się w wielu żydowskich organizacjach. Rabin Nachman z Bracławia nauczał, że człowiek o swojej rozpaczy powinien rozmawiać tylko z Bogiem i to nie dłużej niż pięć minut dziennie. Resztę dnia ma spędzać radując się i weseląc, pokazując ludziom swą uśmiechniętą twarz. Festiwal Kultury Żydowskiej jest radosnym świętem. Radość towarzyszy koncertom, warsztatom, wykładom, rozmowom i spotkaniom - często przypadkowym, często niezwykłym. Oto raz do roku na Kazimierzu, który stał się po wojnie symbolem żydowskiej nieobecności, na tydzień zmartwychwstaje żydowska obecność. Za tych czternaście tygodni wdzięczna jestem Januszowi Makuchowi i Krzysztofowi Gieratowi. Jednak coraz bardziej brakuje mi owych pięciu minut rozpaczy, o których mówił rabin Nachman z Bracławia.Druga żona: Nelli Arnold - Niemka żydowskiego pochodzenia z Rosji, filolog słowiański. Ślub w kościele katolickim. Razem wychowują córkę Nelly z jej pierwszego małżeństwa. Siostrą jego szwagra jest Kinga Dunin.Jest absolwentem Wydziału Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. W latach 80. należał do Niezależnego Zrzeszenia Studentów (był jego szefem), został również działaczem opozycyjnego ruchu Wolność i Pokój, organizacji o profilu antykomunistycznym i pacyfistycznym. W 1989 został wybrany posłem na Sejm X kadencji tzw. Sejm “kontraktowy” PRL. Był wówczas członkiem, a zarazem wiceprzewodniczącym Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego. W Sejmie przewodniczył również Sejmowej Komisji Nadzwyczajnej do Zbadania Działalności MSW, która zajęła się zbadaniem archiwów dawnej Służby Bezpieczeństwa. Był autorem raportu końcowego z jej prac, zwanego raportem Rokity z kórego nie zrobiono proktycznego użytku. Był wówczas jednym z najmłodszych (miał 30 lat) posłów na Sejm.Rekordzista w zaliczaniu kolejnych partyjek.Unia Demokratyczna, 1991-1993 .Unia Wolności, 1993-1997. W 1995 roku był współautorem Inicjatywy 3/4.Akcja Wyborcza Solidarność, 1997-2001. W styczniu 1997 rozstał się z dotychczasową partią i został działaczem Koła Konserwatywno-Ludowego,w 2000 roku wybrano go jego prezesem .Platforma Obywatelska, od 2001r. Popularność zapewniła Janowi Rokicie praca w komisji śledczej badającej tak zwaną sprawę Lwa Rywina. Była to pierwsza komisja śledcza, a obrady były transmitowane na żywo, odnosząc duży sukces medialny. Od czasu komisji nastąpił wzrost popularności Rokity, a notowania Platformy Obywatelskiej wzrosły, z około 14% do niemal 30%. We wrześniu 2003 wiele komentarzy wzbudziła jego sejmowa mowa, w której nawoływał rząd Leszka Millera do twardego obstawania przy systemie podejmowania decyzji w Unii ustalonym traktatem nicejskim. W trakcie parlamentarnej debaty wykorzystał sformułowane przez Jacka Saryusza-Wolskiego hasło Nicea o muerte - Nicea albo śmierć, będące parafrazą Castrowskiego socialismo o muerte.14 września 2007r. ogłosił , że nie będzie kandydował do parlamentu w następnych wyborach i wycofa się z życia publicznego. 13 lipca 2007 Jan Rokita został skazany w prywatnym procesie karnym na karę grzywny 5000 zł, za nazwanie Grzegorza Wieczerzaka “bardzo znanym przestępcą”. Powiedział 26.10.2005: Jeśli pan sobie wyobraża, że zbierze się trzech polityków PiS, żeby decydować, komu w Polsce zrobić postępowanie karne, kogo o 5 rano aresztować albo czyją teczkę wyciągnąć, to zgody na to nie będzie.To taka typowa żydowska moralność ponieważ o Leszku Bublu powiedział,że takich to sę zamyka,a nie rozmawia.” Nowa dewiza PO według Rokity: Nie zgadzam się z twoimi poglądami, ale gotów jestem umrzeć, byś mógł je głosić”. [Cytat z Voltaire’a]  Laureat Nagrody Kisiela i Człowiek Roku tygodnika „Wprost” 2003.

Rokossowski Konstanty - ur. 8 grudnia 21 grudnia 1896 w Warszawie, zm. 3 sierpnia 1968 w Moskwie. Wróg Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego. Polonofob, stalinowiec, zbrodniarz w mundurze tzw. „ludowego wojska polskiego. Marszałek ZSRR i Polski. Był synem Ksawerego Wojciecha (zm. 1905) i nauczycielki z Pińska, Antoniny Owsiannikowej (zm. 1911). W niewiadomym okresie życia zmienił swoje otcziestwo na „Konstantinowicz, prawdopodobnie dlatego, że zapewniało to lepsze możliwości kariery w zaborze rosyjskim. W 1918 roku wstąpił do Armii Czerwonej. Walczył w wojnie domowej w Rosji Sowieckiej i w Mongolii. W 1919 roku wstąpił do Rosyjskiej Komunistycznej Partii (bolszewików). Kształcił się w Wojskowej Akademii im. Frunzego wraz z Gieorgijem Żukowem. 29 czerwca 1944 został mianowany marszałkiem Związku Radzieckiego. W sierpniu 1944, podczas trwającego powstania warszawskiego, jako dowódca 1. Frontu Białoruskiego zbliżającego się od strony wschodniej do Warszawy, Rokossowski nie odpowiedział na apel o pomoc wysłany przez dowodzącego siłami powstańczymi płk. Antoniego Chruściela „Montera - depesza z treścią apelu została wysłana drogą radiową już 3 sierpnia 1944, a 6 sierpnia 1944 1. Front Białoruski przeszedł wyłącznie do działań obronnych. 29 maja 1945 roku Rokossowski, wówczas dowódca 2. Frontu Białoruskiego, został głównodowodzącym Północnej Grupy Wojsk Armii Czerwonej z siedzibą w Legnicy. Na polecenie Stalina 6 listopada 1949 roku narzucony przez Sowietów Polsce komunistyczny rząd podpisał porozumienie z ZSRR ustanawiające Rokossowskiego polskim ministrem obrony narodowej, mianowanym do stopnia polskiego marszałka. W grudniu 1949 Rokossowski zażądał od polskiego Sejmu uchwalenia nowych kredytów dla wojska (w latach 1949-54 na skutek nowych uregulowań przekroczyły one aż 15 procent dochodu narodowego), a w 1951 na jego polecenie zmieniono plan 6-letni - skutkiem tego było przeznaczenie ogromnych kwot dla wojska kosztem inwestycji „cywilnych, co spowodowało załamanie gospodarcze kraju. Znaczne inwestycje wojskowe spowodowały w istocie włączenie Polski w sowiecką infrastrukturę wojskową. Od 1950 roku był członkiem Biura Politycznego PZPR, a od 1952 - wicepremierem. Wprowadził represje wobec przedwojennych polskich oficerów, czystki i sowietyzację w LWP po drugiej wojnie światowej, jak również represyjny system pracy przymusowej w kopalniach węgla, rud uranu i kamieniołomach świadczonej w miejsce służby wojskowej młodzieży z określonych rodzin. Należały do nich osoby, których członkowie rodzin przebywali za granicą poza strefą okupacji sowieckiej, osoby pochodzące z majętnych rodzin bądź rodzin, których członkowie byli urzędnikami przed wojną. Do kategorii prześladowanych żołnierzy trafiali również ci, którzy posiadali w rodzinie skazańca politycznego. Ogółem liczba osób poddanych represji sięgnęła 200 tysięcy. Ponad tysiąc z nich zginęło natychmiast, kilka tysięcy zostało kalekami, zaś dziesiątki tysięcy przypłaciły służbę utratą zdrowia i przedwczesną śmiercią. W trakcie wydarzeń poznańskich w 1956 Rokossowski zaproponował Biuru Politycznemu wysłanie wojsk do Poznania w celu stłumienia protestów. W październiku 1956, w czasie trwania VIII Plenum Komitetu Centralnego PZPR, wydał rozkaz okrążenia Warszawy przez wojska radzieckie i polskie; rozkaz ten wycofał dopiero po wizycie delegacji radzieckiej z N.S. Chruszczowem na czele. Po dojściu do władzy Gomułki w październiku 1956 odszedł ze składu Biura Politycznego PZPR (20 października 1956). 10 listopada odwołany został z funkcji ministra obrony narodowej i wicepremiera, BP KC PZPR przyznało mu dożywotnią rentę równą dotychczas pobieranej pensji - ostatecznie decyzje te zatwierdził w dniu 13 listopada 1956 Sejm PRL. Kierownictwo PZPR zaproponowało Rokossowskiemu możliwość pozostania w Polsce z prawem stałego pobytu, ten jednak odmówił i opuścił Polskę, wraz z 500 doradcami sowieckimi zajmującymi wcześniej stanowiska w wojsku polskim, i powrócił do ZSRR, gdzie pełnił wiele ważnych funkcji wojskowych, między innymi w latach 1958-1962 wiceministra obrony narodowej ZSRR. W 1968 napisał i wydał książkę Hołd żołnierz. Został pochowany pod murem Kremla. Jego młodsza siostra Helena spędziła całe życie w Warszawie i zmarła tam w 1982 roku.

Rolat Zygmunt - urodzony w Częstrochowie, cudem uratowany w czasie okupacji, nowojorski biznesman, współinicjator wystawy „Żydzi Częstochowianie: współistnienie - Holocaust - pamięć i organizator jej prezentacji w USA oraz Kanadzie ( a także w Australii). Zmierza on do budowania pomostu między polskimi Żydami, a krajem ich dzieciństwa i domem ich przodków. W USA zbiera środki finansowe na budowę Muzeum Historii Żydów Polskich., jest współprezydentem Amerykańskiego Komitetu Wspierania Muzeum.

Rolicki Andrzej Janusz - urodzony 22 października 1938 w Wilnie), dziennikarz polski. Obenie jest publicystą gazety „Fakt”. Absolwent Wydziału Historii Uniwerystetu Warszawskiego (1962). Reporter tygodnika „Polityka” (1961-1967), „Kultura” (tu kierownik działu reportażu 1967-1972 i zastępca redaktora naczelnego 1972-1973); jeden z twórców polskiej szkoły tzw. reportażu uczestniczącego. Naczelny Redaktor Publicystyki Kulturalnej Telewizji Polskiej 1974-1977, dyrektor programowy ds. artystycznych 1977-1978, dyrektor generalny ds.artystycznych 1978-1980. Inspirator wielu programów telewizyjnych (w niektórych występował jako prezenter), w tym „Godzina szczerości”, „Sam na sam”, „Tylko w niedzielę”, „XYZ”. Autor licznych zbiorów reportaży, znanego wywiadu-rzeki z Edwardem Gierkiem oraz książki „Gierek”. W latach 1996-2001 redaktor naczelny „Trybuny”. Członek SDP w latach 1963-1982 (w tym członek Zarządu Głównego 1971-1974); członek ZLP od 1976; członek PZPR od roku 1970. Laureat najwyższych krajowych nagród dziennikarskich, w tym im. Juliana Bruna 1966 oraz Bolesława Prusa 1976. Liczne odznaczenia państwowe.

Rolinger Michał - klawisze, zespół „Closterkeller.

Rolke Tadeusz - „Fotografik urodzony w Warszawie i do dziś związany z tym miastem. Uczestnik Powstania Warszawskiego, zaczął fotografować podczas II wojny światowej. Od końca lat 50. członek Związku Polskich Artystów Fotografików. W latach 1970-1980 mieszkał w Niemczech, fotografując dla „Sterna”, „Spiegla”, „Die Zeit” i innych czasopism. Uczestnik międzynarodowych festiwali fotograficznych, pomysłodawca i realizator wystaw grupowych. Współautor z Jerzym Budziszewskim wystawy Żywym i umarłym, prezentowanej w synagodze w Tykocinie, w galerii w Białymstoku i w Stowarzyszeniu Architektów Polskich w Warszawie. Współpracuje z niemieckim prestiżowym pismem o sztuce „Art”. Jego zdjęcia są publikowane na łamach wielu czasopism w Polsce, m.in. w „Gazecie Wyborczej”. Rolke wystawia w Warszawie w Centrum Sztuki Współczesnej i w galerii Zachęta oraz w Duesseldorfie, Paryżu, Tokio. Wykłada na Wydziale Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego, bierze udział w licznych warsztatach dla młodych dziennikarzy i fotoreporterów. Zasiada w jury krajowych i zagranicznych konkursów fotograficznych”. (Folder Dni Książki Żydowskiej, str. 3).

ROLNICKI Bernard - ur. 1985 Żarnów, zm. 1942 Białystok, malarz, grafik.

Rolska Rena - piosenkarka, siostra piosenkarki Haliny Kunickiej.

Roman Jurys-Chaim Szacht - były redaktor „Trybuny Ludu”, komentator procesów politycznych.

 Roman Maria – LISTA NR.5, prof, dr. hab., etnolog, historyk, zajmuje się m. in. historią Chin, sinologią, jest pracownikiem Instytutu Studiów Regionalnych UJ, członkiem Komitetu Badań Orientalistycznych PAN, Krakowskiej Szkoły Wyższej im. Andrzeja Frycza Modrzewskiego, Zakładu Krajów Pozaueuropejskich PAN.

Romanowski Andrzej - polonofob, były zastępca redaktora naczelnego żydokatolewackiego „Tygodnika Powszechnego”, zagorzały zwolennik Kuronia. Dokonał wyboru publicystyki Adama Michnika z lat 1985-1994 i dydal to pt. „Diabeł naszego czasu”. Zajmuje pozycje skrajnie filosemickie. W „Znaku” pisał: „Mam zasadnicze wątpliwości, czy w obliczu zagłady polskiego zydostwa (...) czy w obliczu ostatniej emigracji Żydów z Polski (...) mam wogóle prawo upominać się obsesyjnie o uszanowanie polskiego punktu widzenia”.

Romanowski Marcin - polonofob, członek Rady Fundatorów organizacji - Fundacja Odpowiedzialność Obywatelska. Absolwent Wydziału Prawa UMK w Toruniu (2000) i Uniwestytetu w Ratyzbonie (2002). Doktorant w Katedrze Teorii i Filozofii Prawa UKSW w Warszawie. Stypendysta Fundacji Konrada Adenauera, ekspert sejmowej komisji śledczej w sprawie Rywina.

Romanowski Wiesław - LISTA NR 15, ur. 1952, reporter, socjolog , absolwent Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1998-2003 korespondent TVP na Ukrainie. Autor filmów dokumentalnych, m.in. „Moskwa jak las”, „Piąte przykazanie” (film o tragedii wołyńskiej, nakręcony wspólnie z ukraińską stacją telewizyjną „1+1”), cykli reportaży telewizyjnych: „Listy z Rosji”, „Lekcja rosyjskiego”, reportażu „Sprawa Gongadze”. Publikował teksty o Rosji i Ukrainie w „Polityce” i „Rzeczpospolitej”.

Romanowski Wincenty - ur. 1923, pułkownik LWP, funkcjonariusz Informacji Wojskowej, skazany za represje wobec polskich obywateli w okresie stalinizmu w Polsce. W czasie II wojny światowej członek Gwardii Ludowej. Po wojnie, w latach 40. był funkcjonariuszem Informacji Wojskowej. W 1998 został uznany za winnego znęcania się nad żołnierzami podziemia niepodległościowego w 1946. Sąd skazał go na 1,5 roku więzienia, pozbawił praw publicznych i zdegradował ze stopnia pułkownika w stanie spoczynku. W uzasadnieniu podano, że „metody oskarżonego niczym nie różniły się od metod gestapo. Był to pierwszy po 1989 wyrok na oficera Informacji Wojskowej. Po 1989 roku został pozbawiony orderów i odznaczeń.

Romaszewska Zofia (Zoja Mittglieb) - LISTA NR.9, ukończyła fizykę na Uniwersytecie Warszawskim (1963). W 1967, razem ze swoim mężem Zbigniewem Romaszewskim, zbierała podpisy pod petycją w obronie Adama Michnika. Od 1976 członek KOR, organizator pomocy dla robotników represjonowanych w Ursusie i Radomiu, od 1977 kierownik Biura Interwencyjnego KSS „KOR, redaktor działu „Praworządność w „Biuletynie Informacyjnym KSS „KOR. 1980-81 członek Komisji Interwencji i Praworządności NSZZ „Solidarność. Po 13 grudnia 1981 działaczka struktur podziemnych „S, w 1982 współorganizator Radia „Solidarność. Aresztowana 5 lipca 1982, skazana w lutym 1983 w procesie Radia „S na 3 lata więzienia; osadzona w CAŚ w Warszawie, podjęła głodówkę protestacyjną. 1989-94 dyrektor Biura Interwencji Kancelarii Senatu, 1991-93 sędzia Trybunału Stanu. 1996-2001 członek ROP. Od 2002 na rencie.

Romaszewski Zbigniew - ur. 1940, z wykształcenia fizyk, w 1980 r. obronił doktorat w Instytucie Fizyki PAN, gdzie pracował od ukończenia studiów do usunięcia z pracy w 1983 r. W 1976 r. uczestnik akcji pomocy robotnikom Radomia. Od 1977 r. członek Komitetu Samoobrony Społecznej - Komitetu Obrony Robotników. Na przełomie lat 1979/80 założył Komisję Helsińską, zajmującą się dokumentowaniem przypadków łamania praw człowieka przez władze PRL. Był członkiem Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność w pierwszym okresie jej działalności. W stanie wojennym ukrywał się przed SB i założył podziemne Radio „Solidarność. Więziony w latach 1982-1984. Od 1989 r. nieprzerwanie zasiada w Senacie, kolejno z listy Komitetu Obywatelskiego przy Lechu Wałęsie (1989), jako kandydat niezależny (1991), z listy NSZZ „Solidarność (1993), z listy Ruchu Odbudowy Polski (1997), z listy Bloku Senat 2001 (2001) i z listy Prawa i Sprawiedliwości (2005). W I, II i IV kadencji Senatu RP przewodniczył Komisji Praw Człowieka i Praworządności.

Romiszewska Beata – LISTA NR 4, doktor nauk politycznych na Uniwersytecie Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie.

Romkovsky - „Sprawujący przez dziesięciolecia funkcję przywódcy syjonistów w Łodzi, pod skrzydłami nazistow ukoronował się na „króla getta” (wydawał nawet znaczki pocztowe ze swoją podobizną). Traktowal swoich poddanych z okrucieństwem maniakalnego tyrana. Nazistowskie dekrety popierał swoimi. Bez cienia wspólczucia i precyzyjnie, organizowal transporty śmierci. Mianowal siebie na jedynego uprawnionego do dawania małżeństw młodym parom”. („Tylko Polska” - „Ofiary holokaustu”, nr 351, str. 13)

Romkowski Roman-Natan Grinspan-Kikiel - 1907-1965. Zwierzchnik zbrodniarza stalinowskiego Światły. W oświadczeniu złożonym 10 października 1954 roku stwierdził, że w różnych wynurzeniach Światły występował coraz silniej nacjonalistyczno-żydowski sposób reagowania na niektóre posunięcia personalne. Wróg Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego. Polonofob, stalinowiec, wiceminister MBP , zbrodniarz UB, generał brygady. Bez wykształcenia (ukończył tylko dwie klasy szkoły powszechnej). Członek organizacji komunistycznych od 1922 roku. W 1935 był słuchaczem Międzynarodowej Szkoły Kominternu w Moskwie. Po powrocie do Polski został skazany w 1936 na 7 lat więzienia za działalność komunistyczną. Od 1941 r. w ZSRR. Latem 1944 skierowany do dyspozycji CBKP, wtedy przyjął nazwisko Romkowski. Od 1944 r. oficer w Resorcie Bezpieczeństwa w stopniu podpułkownika, następnie, w sierpniu 1944 roku, objął stanowisko dyrektora Departamentu Kontrwywiadu w (jeszcze wtedy) Resorcie Bezpieczeństwa Publicznego. Sprawował to stanowisko do 6 września 1945 roku. Po reorganizacji struktur Ministerstwa z 6 września 1945 roku, stanął na czele Departamentu I MBP, odpowiedzialnego za kontrwywiad, gdzie pozostał do stycznia 1946 roku. Jego wpływy w resorcie przewyższały wpływy nominalnego ministra - miał prawo składać meldunki bezpośrednio Ławrientijowi Berii Od 1949 roku wiceminister MBP. W 1957 roku aresztowany i skazany na 15 lat więzienia za znęcanie się nad zatrzymanymi. Zwolniony w 1964 roku.

Ronc Małgorzata - prokurator Prokuratury Okręgowej w Piotrkowie Trubunalskim(2007r.) „Dziennik Łódzki” alarmuje: „ktoś z piotrkowskiej prokuratury wyciąga dokumenty lekarskie z akt osobowych prokuratorów, by uwiarygodnić donosy na swoich kolegów. Anonimami przekonuje ministra Zbigniewa Ziobrę”, i dalej,że “ Ronc Małgorzata wczesną wiosną 2006 r. niszczyła dokumenty i akta sprawy obciążające prominentnych działaczy PZPR i SLD, m.in. byłego senatora RP Adamskiego”.

Ronduda Łukasz – LISTA NR 8, historyk sztuki, specjalista od sztuki nowych mediów, krytyk sztuki. Kurator sztuki nowych mediów Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, twórca Archiwum Polskiego filmu Eksperymentalnego. Kurator wielu cenionych wystaw i programów filmowych, prezentowanych w najbardziej prestiżowych miejscach w Polsce i za granicą. Stale prezentuje polski film eksperymentalny w galeriach nowojorskich. W Polsce prezentował ostatnio dużą wystawę filmu eksperymentalnego „1,2,3 Awangarda, Film/Sztuka pomiędzy Eksperymentem a Archiwum” (Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski) pokazującą nieznane materiały filmowe zrealizowane przez artystów polskich w latach 70. Oprócz wystaw w muzealnych przestrzeniach ekspozycyjnych wciąż szuka nowych poza-galeryjnych miejsc dla prezentacji sztuki, miejsc generujących nowe, świeże znaczenia, zrealizował wystawy m.in. w pokojach hotelowych (Ukryty Skarb) oraz na Warszawskiej Giełdzie Papierów Własnościowych (Relacje pomiędzy punkiem a sztuką). Jest zainteresowany analizą problematyki praw własności w odniesieniu do sztuki (Paulina Ołowska, Raibow Brite, Enthusiasts archive). Stale współpracuje w pismem Piktogram. Redaktor publikacji, autor licznych teksów o sztuce oraz książki Strategie subwersywne w sztukach medialnych.

Ronikier Joanna - LISTA NR 4, ur. 12 listopada 1934, pisarka i scenarzystka, współzałożycielka kabaretu Piwnica pod Baranami. Wnuczka Jakuba Mortkowicza i Janiny Mortkowiczowej, matka Katarzyny Zimmerer. W 1994 r. napisała monografię „Piwnica pod Baranami. W 1998 biografię twórcy tego kabaretu Piotra Skrzyneckiego. Jest też autorką sztuki Ja-Napoleon, wystawionej w Teatrze Dramatycznym w Warszawie w 1968, oraz scenariusza widowiska teatralnego Z biegiem lat, z biegiem dni..., granego w Starym Teatrze w Krakowie w reżyserii Andrzeja Wajdy (1978) i zekranizowanego w 1980 dla potrzeb telewizji. Za książkę W ogrodzie pamięci (2001), opowiadającą o dziejach własnej rodziny otrzymała Nagrodę Literacką Nike, a w październiku Nagrodę Krakowska Książka Miesiąca.

Ropuszyński Dawid - polonofob, mason, członek redakcji „Racjonalista - magazyn racjonalistów, sceptyków i ateistów. Publikował m.in. w: „Dziś, „Fakty i Mity, „Forum Klubowe. Brał udział w Światowym Kongresie Humanistycznym w Noordwijkerhout i w Światowej Konferencji Intl Humanist and Ethical Youth Organisation w Utrechcie. Działacz społeczny, członek Polskiego Stowarzyszenia Wolnomyślicieli.

Rorata Roman - autor książki „Izrael wśród narodów świata. Refleksje nad Narodem Wybranym - Izraelem. Historia, odrodzenie i wypełniające się proroctwa.

Rosati Dariusz - ur. 8 sierpnia 1946 roku w Radomiu, polonofob, tajny współpracownik SB - kontakt operacyjny. Były minister spraw zagranicznych. Wychowanek i zaangażowany pracownik partyjny Szkoły Głównej Planowania i Statystyki, nazywanej w swoim czasie „Czerwoną Oberżą ze względu na rolę kuźni marksistowskiego myślenia w gospodarce. W PZPR od 1966 roku (miał wtedy 20 lat) do rozwiązania w 1990 r. I sekretarz PZPR na SGPiS w stanie wojennym. Członek Rady Nadzorczej słynnego FOZZ. Gdy tylko został ministrem spraw zagranicznych (w rządzie Cimoszewicza), zwrócił sie z prośbą do Światowego Kongresu Żydów, by wybaczyli oni to co się stało w Kielcach w 1946 roku. M.in. powiedział; „Jest nam wstyd za to, że Polacy dokonali tej zbrodni. Obecnie europoseł, podpisał się pod rezolucją Parlamentu Europejskiego z 15 czerwca ubiegłego roku, w której dano wyraz zaniepokojeniu wzrostem nietolerancji w Polsce. Polskę oskarżono o rasizm, ksenofobię, antysemityzm i homofobię. Teresa Rosati robiła doktorat na SGPiSie, zakłóciło go ujawnienie, iż jej matka posiada,  obywatelstwo AMERYKAŃSKIE.

Rosati Weronika - ur. 9 stycznia 1984 w Warszawie - aktorka i tancerka. Jest córką Dariusza Rosati i Teresy Rosati. Większą część dzieciństwa spędziła w Stanach Zjednoczonych i Szwajcarii. W roku 1990 wróciła do Polski, gdzie uczęszczała na zajęcia taneczne i akrobatykę do Teatru Buffo. W 2002 roku rozpoczęła studia w Prywatnej Szkole Aktorskiej Haliny i Jana Machulskich. W roku 2003 przeniosła się na wydział aktorski Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi.

Rose David - konserwatywny rabin mieszkający w Waszyngtonie.

Rosen Henryk - 1891-1982, malarz, portrecista, witraże (kaplica w Castel Gandolfo).

Rosen Jan - 1854-1936, malarz batalista, ojciec Henryka.

Rosenberg Cheli - reżyser, autorka filmu „Nowocześni”. Film był pokazany na IV Miedzynarodowym Festiwalu Filmowym Żydowskie Motywy, który odbył się w dniach 5-10 maja 2007 roku w Warszawie. „Uzyskała dyplom licencjata nauk humanistycznych Open University of Israel i studiowała Wydział Filmu i Telewizji w Ma’ale School, Jerusalem Israel Fund. Ma bogate doświadczenie w rezyserowaniu odcinków programów telewizji izraelskiej, wyreżyserowała też kilka prpmocyjnych i profesjonalnych filmów dla wielkich korporacji. Pracowała jako producent dla prywatnych firm przy filmach dla wspólnoty religijnej w Izraelu. Pracowała również jako producent przy filmach animowanych (dwu i trzy wymiarowych) na rynek amerykański oraz była producentem dla firm zagranicznych pracyjących w Izraelu”. (Folder IV Międzynarodowego Festiwalu Filmowego Żydowskie Motywy, str. 45).

Rosenberg Perec - wchodził w skład Palmach, która była jedną z jednostek bojowych Hagany. Został przerzucony w maju 1943 roku do Jugosławii. („Midrasz, styczeń 2005, Janusz Roszkowski - „Żydzi w koalicji antyhitlerowskiej, str. 16).

Rosenman Samuel Irving - specjalny doradca prezydenta Roosevelta, doradzał w sprawach żydowskich. Jak pisze Wyman: „Uważał jednak sprawę ratowania ofiar za politycznie delikatną, wytrwale więc zabiegał o utrzymywanie prezydenta z dala od niej. Ogólnie biorąc, żydowscy intelektualiści pozostawali równie obojetni wobec tej sprawy, jak nie-Żydzi (David Wyman „Pozostawieni swemu losowi. Ameryka wobec Holocaustu 1941-1945, Warszawa 1994). „Prezydent stworzył grono znakomitych doradców i współpracowników do kierowania państwem w stanie wojny. wśród nich znalazło sie wielu Żydów o wysokim autorytecie, jak Samuel Irving Rosenman (autor przemówień prezydenta, uczestnik ważnych misji wojennych). („Midrasz, styczeń 2005, Janusz Roszkowski - „Żydzi w koalicji antyhitlerowskiej, str. 14).

Rosensaft Menachem - założyciel organizacji „Międzynarodowa Sieć Dzieci Żydowskich Ofiar Holokaustu. Według nich do tej pory w Europie zwrócono jedynie ok. 20% mienia żydowskiego. Państwa europejskie miały do 2005 roku wypłacić Żydom 3,4 miliarda dolarów odszkodowań. Nie zrobiły jednak tego. Żydom należy się jeszcze ok. 175 miliardów dolarów.

Rosenstein Erna - ur. 17 maja 1913 r. we Lwowie, zm. 10 listopada 2004 r. w Warszawie, żona A. Sandauera. Malarka surrealistyczna i poetka. Siostra Pawła Rosensteina Rodana. W latach 1932-1934 Rosenstein studiowała w Wiener Frauen Akademie, następnie w Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Podczas pobytu w Paryżu, w 1938, miała okazję poznać malarstwo surrealistyczne. W 1949 roku wyszła za mąż za Artura Sandauera, zamieszkała w Warszawie, gdzie w roku 1950 urodził się ich syn Adam Sandauer, później działacz społeczny i polityczny. Nagrobek Erny Rosenstein i Artura Sandauera na Cmentarzu Komunalnym (d. Wojskowym) - Powązki, Warszawa, 30 lipca 2006 r. Do roku 1954, ze względu na obowiązujący w Polsce socrealizm, Rosenstein nie może wystawiać swoich prac. Jej malarstwo pełne jest obrazów getta, pozostając oparte o podświadomość, narrację, romantyzm. Od 1972 Rosenstein zaczęła wydawać tomiki poezji oraz miniatury dramatyczne. Jest laureatką nagrody im. C. K. Norwida (1976) i J. Cybisa (1996).

Rosenstock Ignacy - ur. 25 października 1889 w Bochni, zm. 29 maja 1935 w Krakowie - działacz sportowy, sędzia piłkarski, dziennikarz sportowy — współzałożyciel i pierwszy redaktor naczelny „Przeglądu Sportowego”, inżynier. Położył wielkie zasługi jako działacz piłkarski. Działał jednocześnie jako sędzia piłkarski. Jest uważany za jednego z pomysłodawców utworzenia polskiej ligi piłkarskiej. W latach 1923-1926 był kapitanem związkowym (selekcjonerem) Krakowskiego Okręgowego Związku Piłki Nożnej. 29 czerwca 1924 prowadził mecz reprezentacji Polski z Turcją w Łodzi w zastępstwie nieobecnego kapitana związkowego PZPN Adama Obrubańskiego. Przypadł mu zaszczyt odniesienia pierwszego zwycięstwa polskiego zespołu narodowego w meczu międzypaństwowym rozegranym w kraju (2:0, bramki zdobyli Mieczysław Balcer i Henryk Reyman).

Rosenthal - właściciel winiarni, wydał carskiej policji słynnego emisariusza Szymona Konarskiego.

Rosenthal Maurycy - 1862-1946, pianista, transkrypcje i utwory fortepianowe.

Rosenthal W. Harold - asystent wpływowego senatora Jacoba K. Javitsa z Nowego Jorku. Udzielił wywiadu Walterowi White. O żydowskiej religii powiedział m.in.: „Wiara w życie poza doczesnym bytem jest nam obca. Tak naprawdę Talmud nie podaje zasad przygotowujących na życie przyszłe, ale podaje reguły na wspaniałe życie na ziemi. Jest to zbiór pouczeń dotyczących utrzymania cywilizacji żydowskiej i regulowania stosunków pomiędzy Żydami i gojami. Nasze nauczanie nie dotyczy problemów moralnych, ale tego, jak zdobywać. (...) Założyciel chrześcijaństwa nie taił swego zdania na temat Żydów i tego, że nie jest On jednym z nas. Gdy uznał to za stosowne, wygnał nas ze świątyni Bożej, bo wtedy jak zwykle traktowaliśmy religię jako środek biznesu. (W. White - „Ukryta tyrania, s. 17 i 18) „Jesteśmy zobowiązani do ukrywania naszego szczególnego charakteru i stylu życia tak, abyśmy mogli istnieć jako pasożyt wśród innych narodów. (s. 18) „Nie jesteśmy twórcami, bo tworzenie przyniosłoby korzyść innym. My jesteśmy odbiorcami i interesuje nas tylko zaspokojenie potrzeb własnych. (...) My nie dajemy, a tylko bierzemy. Nie pracujemy, ale czerpiemy korzyści z owoców cudzej pracy. Nie tworzymy tylko zbieramy. Nie jesteśmy twórcami, tylko pasożytami. (...) My nigdy nie pracujemy dla korzyści innych, tylko dla korzyści własnej. „Nasza władza powstała przez manipulowanie narodowym systemem monetarnym. (...) Od początku naszym celem była konfiskata cełego złota i srebra i zastąpienie ich bezwartościowymi, papierowymi banknotami. Tego myśmy dokonali! (...) My Żydzi wzbogaciliśmy się dzięki tym papierowym zabawkom. (...) Władza, jaką daje pieniądz, była podstawą w przeprowadzeniu naszego mistrzowskiego planu zdobycia świata przez propagandę. (...) Ludzie-goje-to głupie świnie, które chrząkają i kwiczą na taką nutę, na jaką im zagramy, czy to będzie prawda czy kłamstwo. („Kurier Codzienny, 23-25 czerwiec 2006 r.).

 Rosiak Elbieta – LISTA NR. 4, 9, dr inż., pracownik Katedry Techniki i Technologii Gastronomicznej Zakładu Technologii Gastronomicznej i Higieny Żywności.

Rosiewicz Andrzej - piosenkarz, kpiarz.

Rosiński-Rosenberg - pułkownik, pracownik DOW.

Rosner Aleksander - 1867-1930, ginekolog, profesor UJ, syn Aleksandra, pierwszego profesora dermatologii na UJ (1831-1896).

 Rosner Andrzej – LISTA NR.9, ur. w 1949 roku w Warszawie - działacz opozycji w PRL, wydawca, społecznik. Absolwent Wydziału Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego (historyk), w latach 1973-1978 i 1980-1985 asystent w Instytucie Historycznym UW. Od 1976 współpracownik Komitetu Obrony Robotników. Od roku 1977 działał w niezależnym ruchu wydawniczym: w latach 1977 - 1981 w Wydawnictwie Głos i Niezależnej Oficynie Wydawniczej NOWA; w styczniu 1981 roku był współzałożycielem Wydawnictwa Krąg, które wyłoniło się z grupy Głosu i którym kierował w podziemiu do roku 1990, a w jawnej już wersji wydawnictwa, do 1992 roku. W latach 1992-1996 pełnił funkcję pełnomocnika ministra kultury ds. literatury, książki i bibliotek, potem dyrektora Departamentu Książki w Ministerstwie Kultury i Sztuki. Odszedł po głośnym konflikcie z ministrem Zdzisławem Podkańskim. Od grudnia 1996 do czerwca 2002 roku był dyrektorem i redaktorem naczelnym Wydawnictwa Książkowego „Twój STYL. Od czerwca 2002 r. jest założycielem, dyrektorem i naczelnym redaktorem Wydawnictwa Rosner i Wspólnicy . Był wiceprezesem Polskiej Izby Książki (2000-2003) i Polskiego Towarzystwa Wydawców Książek (2000-2004). Członek m.in. Stowarzyszenia Wolnego Słowa i Towarzystwa Opieki nad Archiwum Instytutu Literackiego w Paryżu. Dyrektor Wydawnictwa „Twój Styl. 23 września 2006 r. Prezydent RP Lech Kaczyński odznaczył go Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Rosner Ignacy - 1865-1926, publicysta i polityk, poseł do parlamentu w Wiedniu, potem w Polsce do Sejmu Ustawodawczego.

Rosner Katarzyna - LISTA NR 4,10, prof. dr hab., jest kierownikiem Zespołu Badań Filozofii Kultury. Instytut Filozofii i Socjologii PAN i Collegium Civitas. Główne zainteresowania i przedmiot badań: filozofia kultury, filozofia XX w. i jej przemiany, badania nad tożsamością kobiet w kulturze współczesnej, ruch feministyczny i teorie. Liczne publikacje m.in. w „Przeglądzie Filozoficznym”, „Tekstach Drugich”,

Rosolak Ewa - publicystka „Trybuny, ktora jest nieformalnym organem SLD. W dniu 11.02.00. została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Złotym Krzyżem Zasługi przez prezydenta żydokomumy Kwaśniewskiego, syna Stoltzmana.

Ross Henryk - Fundacja Edukacji Wizualnej oraz Muzeum Sztuki w Łodzi zorganizowały wspólnie wystawę Łódź Getto - fotografie Henryka Rossa. Złożoną z 50 fotografii ekspozycję można oglądać do 19 września w gmachu Muzeum przy ulicy Więckowskiego. Henryk Ross był jednym z dwóch oficjalnych fotografów łódzkiego getta. Pracował dla Działu Statystycznego w latach 1940-1944. W tym czasie zebrał ponad 6.000 negatywów, które przed likwidacją getta zakopał. Po wojnie wydobył je i przewiózł do Izraela. Obecnie kolekcja należy do Archiwum Współczesnych Konfliktów w Londynie, z którym współpracę nawiązała łódzka fundacja. Wystawa związana jest z obchodami 61. rocznicy likwidacji getta łódzkiego, w Polsce zostanie zaprezentowana po raz pierwszy. Towarzyszy jej album w języku angielskim oraz dwujęzyczny katalog.

Ross Johanna - członek Amerykańskiego Towarzystwoa Studiów Polsko-Żydowskich w Bostonie.

Ross Tadeusz - ur. 14 marca 1938 w Warszawie, aktor, satyryk, kpiarz. W 1959 roku ukończył PWST w Warszawie i zadebiutował na deskach teatru.Znany z licznych prostackich telewizyjnych i estradowych występów satyrycznych i kabaretowych, w szczególności z programu Zulu-Gula. Z Piotrem Fronczewskim(Żyd) tworzył cykliczną audycję satyryczną w III programie Polskiego Radia pt. Rossmówki (m.in. w ramach audycji 60 minut na godzinę). 12 listopada 2006 roku został wybrany radnym miasta stołecznego Warszawy, startując z listy PO na Mokotowie. W wyborach 2007 r. zosta wybrany posem PO w Warszawie.

Rosset Francois - LISTA NR 4, profesor literatury francuskiej na Uniwersytecie w Lozannie. Specjalizuje się w twórczości Jana Potockiego, jest autorem naukowej edycji jego dzieł i licznych prac, m.in. monografii De Varsovie ŕ Saragosse. Jean Potocki et son oeuvre (2000, wydanie polskie: Z Warszawy do Saragossy. Jan Potocki i jego dzieło, 2006). Sekretarz Fundacji Kościelskich.

Rosset Witold - Unia Wolności - Partia Demokratyczna - Demokraci, przewodniczący Regionu Łódzkiego.

Roszkowska-Kaznowska Nina – LISTA NR 13

Roszkowski Janusz - publikuje w żydowskim miesięczniku „Midrasz”. W styczniu 2005 roku ukazał się jego artykuł pt. „Żydzi w koalicji antyhitlerowskiej”. Autor opiera się w nim m.in. na danych żydowskiego historyka Lustigera. Oto jego fragmenty: „W szeregach Armii Czerwonej walczyło z Niemcami ponad 500 tysięcy Żydów (...). Aż 305 Żydów dosłużyło się stopnia generała i admirała (poświęcona jest im wydana w Moskwie książka Fiodora Swierdłowa Jewrei-gienierały woorużonnych sił SSSR) (...). Blisko 170 tysięcy Żydow zostało wyróżnionych odznaczeniami bojowymi, a 146 najwyższym tytułem wojennym - Bohatera Związku Sowieckiego (...). Żydzi kierowali wielkimi zgrupowaniami wojsk - dwóch dowodziło armiami, 12 - korpusami, 34 - dywizjami, 23 było szefami sztabów armii i korpusów (...). Byli skupieni w Żydowskim Komitecie Antyfaszystowskim (...). W Armii Czerwonej Żydzi stanowili czwartą co do liczebności grupę narodowościową (...).

Roszkowski Jarosław - Dyrektor mediów w domu mediowym Starlink.Cytaty wypowiedzi za Gazeta.Pl.
„Co było największym zaskoczeniem w 2006 roku? Skala inwestycji zagranicznych w polskich mediach, zwłaszcza inwestycja Bauera (pełne zaskoczenie) oraz Murdocha (częściowe zaskoczenie wynikające ze skali); nowe inwestycje zwiększyły konkurencyjność mediów i pozytywnie wpływają na sytuacje na rynku mediów, jak i pośrednio na rynku reklamowym.
Człowiek lub ludzie, którzy w mijającym roku wywarli największy wpływ na rynek? Kierownictwo firm ITI i TVN; z jednej strony TVN zdecydowanie się wyróżnia na rynku telewizyjnym, będąc faktycznie jedyna stacja ogólnopolską przygotowana na wejście Murdocha; przejęcie Onetu bardzo mocno wzmocniło spółkę zwiększając jej możliwości konkurowania na całym rynku reklamowym; wprowadzenie przez ITI platformy ‘n’ doprowadziło do nasilenia konkurencyjności i spowodowało istotne przyspieszenie wprowadzania nowych technologii na polskim rynku (HDTV, VoD, PVR).Od siebie (L.B.) dodam,że polskojęzyczne media umacniają i tak dominującą na rynku pozycję.Jest to zgodne z wolnorymkową zasadą konkurencyjności,ale i z politycznymi celami koncernów,choć od tych przy każdej okazji się odrzegnują.Ponad 95 % mediów w Polsce jest w rękach dominującego obcego kapitału,czego nawet w przybliżeniu nie ma w żadnym innym państwie europejskim.Np. w Niemczech jest ustawowy zakaz przejmowania mediów przez obcy kapitał!!!

Roszkowski Norbert-Rosenberg - urodzony 22 listopada we Lwowie. Rodzice: ojciec Maurycy. Doktor prawa na UJK w 1924 roku. Do wojny adwokat w Warszawie. Od 1940 roku w ZSRR. Od 1944 w WP. Oficer śledczy Wojskowej Prokuratury 1. Oddziału WOP. Podprokurator WPO we Wroclawiu. Awansowany na stopień kapitana w 1946 roku. Od 1947 roku w rezerwie. Urzędnik w Ministerstwie Przemyslu Ciężkiego. Na podstawie „Prawnicy czasu bezprawia - Krzysztof Szwagrzyk. IPN, Kraków-Wrocław 2005 r.

 Roszkowski Wojciech – LISTA NR.5, prof. dr hab. historyk; profesor zwyczajny; współtwórca, a także kierownik Katedry Stosunków Międzynarodowych w Collegium Civitas, deputowany do Parlamentu Europejskiego; redaktor naczelny „Studiów Politycznych; wieloletni dyrektor Instytutu Studiów Politycznych PAN. W latach 1990-1993 prorektor SGH. Twórca i od 2000 roku kierownik Katedry Historii Polski w Charlottesville w University of Virginia. Stypendysta Woodrow Wilson Center (1988- 1989) i wykładowca w Georgetown University (1985-1986) oraz na Uniwersytecie Maryland (1989). Autor ponad 100 artykułów oraz kilkunastu ważnych książek o gospodarce Polski międzywojennej. W latach 1978-184 przygotował i wydał pod pseudonimem Andrzej Albert Najnowszą historię Polski 1918 -1980, zalecaną jako podręcznik szkolny. Ponadto opublikował następujące książki autorskie: Landowners in Poland 1918-1939 (Colorado 1991), Land Reforms in East Central Europe after World War One (Warszawa 1995) oraz Półwiecze. Historia polityczna świata po II wojnie światowej (Warszawa 1997).

Rościeszewska Janiana – LISTA NR 4, autorka książki Rodzina Rozstańskich. W czasie wojny ocaliła wraz z męzem żydowskiego chłopca Pinkasa Wagnera.

Rotbaum Jakub - 1901? Reżyser, dyrektor teatrów dramatycznych.

Rotbaum Lia - reżyserka scen operowych, autorka monografii na temat opery.

Rotblat Józef-Pugwash - 1908, fizyk, noblista, profesor Uniwersytetu w Londynie, członek PAN.

Rotem Ron - reżyser filmu „Lekcja hebrajskiego. Film był pokazany na IV Festiwalu Filmowym Żydowskie Motywy, ktory odbył się w Warszawie w dniach 5-10 maja 2007 roku.

Rotfeld Adam Daniel - LISTA NR 11, ur. 4 marca 1938 w Przemyślanach koło Lwowa. Jego rodzice zostali zamordowani przez Niemców w czasie wojny. Uratowany w Uniowie koło Przemyślan przez greckokatolicki zakon studytów. W klasztorze ochrzczono go i nadano nazwisko Czerwiński; do prawdziwego wrócił dopiero kilka lat po wojnie. W 1951 dzięki staraniom ambasady polskiej w Moskwie został repatriowany do Polski, przebywał w domu dziecka w Krakowie. Tu w 1955 ukończył V Liceum im. Witkowskiego. W 1954 został usunięty z organizacji młodzieżowej ZMP. Jest absolwentem Wydziału Dyplomatyczno-Konsularnego Szkoły Głównej Służby Zagranicznej w Warszawie. W 2001 uzyskał tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych. W latach 1961-1989 pracował w Polskim Instytucie Spraw Międzynarodowych w Warszawie, gdzie początkowo zajmował stanowisko redaktora (1961-1962), następnie jako sekretarz redakcji miesięcznika „Sprawy Międzynarodowe (1962-1968) i od 1964 również jako zastępca redaktora naczelnego Redakcji Wydawnictw PISM. Mianowany adiunktem w Zakładzie Bezpieczeństwa Europejskiego PISM w 1969. W 1978 został mianowany kierownikiem w Zakładzie Bezpieczeństwa Europejskiego PISM. Brał udział w pracach II fazy Konferencji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie (KBWE) jako członek polskiej delegacji w 1974-1975 w Genewie oraz w Spotkaniach KBWE w Belgradzie, Madrycie oraz Wiedniu. W 1989 został kierownikiem projektu badawczego w Sztokholmskim Międzynarodowym Instytucie Badań nad Pokojem (SIPRI), gdzie w 1991 został wybrany na 5-letnią kadencję dyrektorską oraz powtórnie na następną kadencję przedłużoną do czerwca 2002. W latach 1992-1993 został osobistym przedstawicielem przewodniczącego KBWE ds. politycznego rozwiązania konfliktu w Naddniestrzu, a wynikiem jego pracy było przyjęcie końcowego raportu dającego podstawy do pokojowego rozstrzygnięcia konfliktu. W 2000 został mianowany przez prezydenta RP Aleksandra Kwaśniewskiego na członka Rady Bezpieczeństwa Narodowego. W czerwcu 2002 został mianowany na stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Spraw Zagranicznych w rządzie Leszka Millera. W czerwca 2003 objął stanowisko sekretarza stanu w tymże ministerstwie. 5 stycznia 2005, po objęciu funkcji marszałka Sejmu przez Włodzimierza Cimoszewicza, objął on funkcję ministra spraw zagranicznych. Sprawował ją do 31 października 2005. Za kierowanie dzialalnoscią Sztokholmskiego Międzynarodowego Instytutu Badan nad Pokojem (SIPRI) otrzymał z rąk króla Karola Gustawa XVI Srebrny Medal Królewskiej Akademii Wiedzy Wojskowej oraz Komandorie Królewskiego Orderu Gwiazdy Polarnej (2001). Za polepszenie stosunków między Polską a Republiką Federalną Niemiec prezydent federalny Horst Koehler przyznał Wielki Krzyż Orderu Zasługi Republiki Federalnej Niemiec (30 sierpnia 2005). 11 listopada 2005 został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski. Decyzja Rady Miejskiej m. Przemyślany otrzymał 14 maja 2004 tytuł Honorowego Obywatela Miasta. Kapituła Pojednania Polsko-Ukraińskiego przyznała Nagrodę Pojednania za rok 2007, którą otrzymał 24 czerwca 2007 w Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Lagiewnikach z rąk Metropolity Krakowskiego Kardynała Stanisława Dziwisza i Zwierzchnika Koscioła Grecko-Katolickiego w Polsce Arcybiskupa Jana Martyniuka. Adam Daniel Rotfeld napisał ponad 300 publikacji naukowych, w tym ponad 10 książek, 12 monografii współautorskich, ponad 50 rozdziałów w pracach zbiorowych oraz ponad 300 artykułów. Trzy z jego monografii uzyskały nagrody prezesa Polskiej Akademii Nauk, Polskiego Instytutu Spraw Międzynarodowych i ministra spraw zagranicznych.ur. 4 marca 1938 w Przemyślanach, prof., Minister Spraw Zagranicznych (od 5 stycznia 2005 do 31 października 2005). Mianowany w styczniu 2006 członkiem Rady Konsultacyjnej Sekretarza Generalnego ONZ do Spraw Rozbrojenia.

Rothschild - zm. 2008 r.„1795-1820-rodzina Rothschildów z Niemiec umiejscawia pięciu synów w Niemczech, Austrii, Anglii, Włoszech i Francji, którzy rozrastaja sie w siłę i kontrolują życie ekonomiczno-polityczne tych narodów (...). 1798-Jefferson pisze do Johna Adamsa, że międzynarodowi bankierzy są silniejsi i bardziej niebezpieczni niż zmobilizowane armie (...). 1861-1865-Wojna Secesyjna, w której poczynania Północy i Południa są finansowane przez Rothschilda (...). 1891-„Okrągłe Stoły organizowane są przez Rothschilda celem objęcia kontrolą ekonomicznego i politycznego życia w USA, Kanadzie, Austrii, Indiach, Płd. Afryce i Nowej Zelandii (...). („Czy Ameryka przetrwa do roku 2009?, gen. Wacław Henrykiewicz-Bakierowski, Wydawnictwo Wers, Poznań 2003, str. 88-89).

Rothschild Victor Mayer Nathaniel - „Baron, był w kierownictwie sekcji antysabotażu wywiadu - wymyślił metodę rozbrajania bomb lokowanych przez wroga na okrętach brytyjskich”. („Midrasz”, styczeń 2005, Janusz Roszkowski - „Żydzi w koalicji antyhitlerowskiej”, str. 15).

Rotowski-Rotholtz - pułkownik, szef Zarządu Służby Technicznej WP.

Rotszejn Szaja - aktorka, która zasłynęła głównie z ról w przedwojennych żydowskich filmach i sztukach teatralnych w języku jidysz.

Rottenberg Anda - historyk sztuki, krytyk oraz kurator licznych wystaw. W 1971 roku ukończyła Wydział Historii Sztuki na Uniwersytecie Warszawskim. Od 1969 roku zajmuje się organizowaniem wystaw artystycznych. W uroczystym, jubileuszowym roku stulecia „Zachęty, jej dyrektor Anda Rottenberg zdecydowała o otwarciu wystaw, które wywołały społeczne protesty. Na jednej z prezentacji wyeksponowano filmowe fotosy aktorów w mundurach hitlerowskich, co tworzyło skojarzenie „Polak nazista. Wystąpił przeciw temu Daniel Olbrychski. Gdy argumenty nie skutkowały, na oczach mediów pociął rzekome „dzieła sztuki szablą. Inną „jubileuszową ekspozycją była figura przedstawiająca Papieża zgniecionego głazem. „Instalacja ta odbierana była powszechnie jako nieposzanowanie uczuć katolików. Pierwszy w dziejach Papież - Polak jest przedmiotem wdzięczności wobec Boga, miłości, dumy i codziennych modlitw Polaków. Prasa publikowała oświadczenia organizacji i osób prywatnych, które dawały wyraz oburzeniu z powodu „instalacji. Jednakże ani „artyści ani kierownictwo galerii „Zachęta nie liczyli się z reakcją opinii publicznej i „dzieło trwało. W kontekście protestów wystawa miała charakter prowokacji. Również Witold Tomczak odbierał jako poseł liczne sygnały oburzenia społecznego, sprzeciwiające się używaniu przewróconej i uszkodzonej postaci Papieża. Apele, protesty, listy otwarte, itp., w tym od wielu szanowanych osób i od organizacji o uznanym autorytecie zostały przez dyrektora „Zachęty Andę Rottenberg zlekceważone, podobnie jak w przypadku wystawy „Naziści. Było wiele dowodów, że społeczeństwo odbierało „ekspozycję jako wyraz pogardy i bezkarne szyderstwo z narodu polskiego, z polskiego Papieża i chrześcijaństwa, a także z protestujących Polaków. W rezultacie tych wydarzeń Anda Rottenberg złożyła dymisję z funkcji dyrektora „Zachęty.

Rottenberg Maria-Krystyna - siostra,brała udział m.in.wimprezce kabaretowej pt.Dzień Judaizmu w Kościele katolickim, Łódź - 17 stycznia 2001r.

Rottenberg Marian - przed wojną właściciel fabryki w Radomiu.

Rotwand Stanisław - 1839-1918, bankier, działacz społeczny, filantrop, współzałożyciel WSI w Warszawie.

Rousso-Lenoir, Fabienne - Reżyser filmu „Od sztetla do swingu. Film był pokazany na IV Festiwalu Filmowym Żydowskie Motywy, który odbył się w Warszawie w dniach 5-10 maja 2007 roku. „Francuska reżyserka, pisarka, dziennikarka (stała współpracowniczka magazynu ELLE), jest również międzynarodowym prawnikiem specjalizującym się w prawach człowieka. Ukończyła Międzynarodowy Instytut Praw Człowieka - Rene Cassin w Strasburgu. Jako prawnczka pracowała głównie nad zbrodniami przeciw ludzkości, a przez 12 lat była sekretarzem generalnym Międzynarodowej Federacji Praw Człowieka; była też konsultantem ONZ, Rady Europy i Francuskiego Ministerstwa Sprawiedliwości. (Folder IV Międzynarodowego Festiwalu Filmowego Żydowskie Motywy, str. 47).

ROWINA Hanna ur. 1889 na terenach dzisiejszej Białorusi, zm. 1980 Tel Awiw, aktorka.

Rozalska Monika – LISTA NR.5, dziennikarka, pracuje w redakcji „Tygodnika Siedleckiego.

Rozemann Barbara - Członek (tylko z nazwy, bo całkowicie opanowanego przez Żydów) Polskiego Towarzystwa Psychologicznego.

Rozen Doni - Była kierownikiem departamentu Sprawiedliwych wśród Narodów Świata w Yad Vashem.

Rozen Mikołaj - Przewodniczący Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Szczecinie.

Rozenbaum Feliks - WUBP Wrocław.

Rozenbaum Leon – LISTA NR.16, redaktor biuletynu „Reuniuon 68.

Rozenbaum Włodzimierz - W opublikowanym eseju w 1991 roku stwierdził, że w Polsce zostali głównie ci spośród Żydów, którzy byli komunistami lub chcieli się zasymilować. Ci mądrzejsi wyjechali z Polski.

Rozenblit Marian-Majer - Urodzony 28 kwietnia 1910 roku w Korytkowie, pow. Opoczno. Rodzice: Mojżesz i Jochanetta z d. Aleksandrowicz. Skończył prawo na UW w 1934 roku. Od 1941 do 1944 w Armii Czerwonej. Od 1944 w WP. Kierownik sekretariatu Sądu polowego 1. Korpusu PSZ w ZSRR. Awansowany na płk w 1945 roku. Sędzia NSW. Od 1947 roku w rezerwie. Adwokat i obrońca wojskowy w Warszawie. Od 1956 w Izraelu. Zmarł w 1992 r. Na podstawie „Prawnicy czasu bezprawia - Krzysztof Szwagrzyk. IPN, Krakow-Wrocław 2005 r.

Rozenblitt Marian - „Obrońca sądowy, który dostarczał dowody winy na oskarżonych. Działał w sądownictwie polskiej armii w ZSRS.

Rozenfeld Aleksander – LISTA NR.9, (ur. 30 czerwca 1941 r., Tambow, Rosja), poeta, dziennikarz, publicysta „Gazety Polskiej. Syn Adama i Elzbiety, z domu Nissenbaum.W latach: 1980-1981 pracownik NSZZ Solidarność, w latach 1982-1987 na emigracji z własnego wyboru. Zamieszkał w Izraelu, skąd wrócił do Polski przez Rzym. W Europie Zachodniej oczekiwał na przywrócenie obywatelstwa polskiego. W latach 1996-2001 pracował jako doradca w Kancelarii Prezydenta RP. Co nie przeszkadzało mu publikować w prasie „prawicowej. Pisał: „Moi rodzice po to, by nie być obcymi wymyślili, że będą budować komunizm, to była właśnie ideologia, która kazała wierzyć, że ludzie są sobie równi, bez względu na kolor skóry, religie i status społeczny. Uwierzyli jeszcze przed wojną, ocalili życie w sowieckiej Rosji i wrócili do Polski, nie rozumiejąc, że słowo komunista, będzie się właśnie w Polsce kojarzyć z Żydami. („Najwyższy Czas z 12 marca 1994 r.) Polonofob, dziennikarz, publicysta „Gazety Polskiej. W latach 1980-1981 pracownik NSZZ „Solidarność, w latach 1982-1987 mieszkał w Izraelu, w latach 1996-2001 pracował jako doradca w Kancelarii Prezydenta RP. Agresywny, nieudolny, często prowokuje nerwowe sytuacje. Lubi kartofle, chroniczny ksenofob. Dobrze się przewraca i symuluje, sam sznuruje buty. Złożył doniesienie do prokuratury za artykuł Leszka Bubla pt: „Czy Polska jest pod żydowską okupacją, sprawa czeka w sądzie. Wydał m.in. tomik poezji „Wiersze na koniec wieku.

 Rozenfeld Anna - prowadzi warsztaty języka Jidysz w budynku Starej Synagogi .

Rozenfeld Dawid - Uzasadniał wyrok skazujący tylko na dożywocie agentkę gestapo winną zadenuncjowania i śmierci wielu żołnierzy i oficerów AK, współwinną wydania gestapo gen. Stefana Roweckiego „Grota. Jako okoliczność łagodzącą sędzia Rozenfeld uznał w przypadku tej agentki to, iż: „Zdaniem Sądu Wojewódzkiego oskarżona jest ofiarą zbrodniczej działalności kierownictwa AK, które jak wiemy obecnie, współpracowało z Gestapo, było na usługach Gestapo i wraz z Gestapo walczyło przeciw wiekszej części Narodu Polskiego w jego walce o narodowe i społeczne wyzwolenie. (cyt.za: J. Połek, „Stalinowcy są wśród nas - „Gazeta Polska, 4 sierpnia 1994 r.).

Rozenfeld Katrzyna - dyrektor w zespole ds. sektora energetyczno-paliwowego PricewaterhouseCoopers.

Rozenfeld Magdalena - ukończyła Akademię Sztuk Pięknych w Łodzi, Wydział Tkaniny i Ubioru.Projektuje tandetną biżuterię, stylizuje sesje.

Rozenkranc Henryk - Sekretarz redakcji tygodnika „Fakty i Mity. Pismo skrajnie antykatolickie i antypolskie.

Rozenstrauch Krystyna - Komitet Regionalny Polskiej Unii Studentów Żydowskich.

Rozenwaks Józef - UB w Szczecienie.

Rozhin Andrzej - reżyser teatralny.

Rozicka Anna - Dyrektor Fundacji im. Stefana Batorego.

Rozlatowska Lucyna .Warszawa- praktykantka w serwisie wiadomosci24.pl - studentka psychologii na UW. Moje materiały: | Moje komentarze: „Malowane w jidysz - fotografie Jacka Jędrzejczaka w Synagodze im. Nożyków przy ul. Twardej 6 w Warszawie. Pomysł stworzenia wystawy zawdzięczamy Izie Wojciechowskiej, właścicielce Green Gallery.

Rozłucki Wiesław - były Prezes Giełdy w Warszawie.

Rozmaryn Helena - Zastępca szefa Wydziału VIII WUBP w Łodzi.

Rozmaryn Stefan - Polonofob, prawnik i wykładowca m.in. we Lwowie i Kazaniu. Profesor Uniwersytetu Warszawskiego. Obrzydliwy kolaborant sowiecki we Lwowie 1939-41. Ideolog sowieckiego „prawa w Polsce - autor tezy, że prawo, podobnie jak władza państwowa, jest jedynie wyrazem woli „klasy panującej. Stalinowski profesor - bez habilitacji. Główny współpracownik - razem z Jakubem Sawickim - Leona Chajna, dyktatora stalinowskiego Ministerstwa Sprawiedliwości. Odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski.

Rozmus Robert - ur. 19 stycznia 1963 w Korczynie koło Krosna, aktor, showman i konferansjer. Laureat I Nagrody Przeglądu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu (duet z Piotrem Gąsowskim). Prowadzi widowisko muzyczne Robert Rozmus Show oraz jest członkiem grupy „Tercet, czyli kwartet wraz z Hanną Śleszyńską, Piotrem Gąsowskim i Wojciechem Kaletą. Wydał 2 solowe płyty, „Rozzi Rozmus i „Wniebowzięty. Gra w teatrze Komedia w Warszawie (m.in. Mary Sunshine w Chicago) oraz w Teatrze Muzycznym Roma (m.in. profesora w „Tańcu Wampirów, szefa w „Miss Saigon, pan Kleks w „Akademii Pana Kleksa). Z ról telewizyjnych można wymienić udział w Kabarecie Olgi Lipińskiej (Pan Rozi) i serialu Bulionerzy (Krupski); podkładał głos Zgrywusa w polskiej wersji językowej odcinków z 4 i 7 sezonu filmu animowanego Smerfy oraz królika Bugsa w cyklu Zwariowane Melodie. Wystąpił także w III edycji programu Taniec z gwiazdami, z partnerką Anną Głogowską. Ma żonę Ewę Kwiatkowską od 25 czerwca 2007 r.

Roztworowski - Jeden ze współtwórców Fundacji Judaica, która została założona w 1991 roku.

Rozwens Witold - Urodzony 22 marca 1931 roku w Pabianicach. Rodzice: Lucjan i Waleria z d. Statkiewicz. Ukończył OSP. Podprokurator WPO w Krakowie. Skończył prawo na UJ w 1959 roku. Podprokurator Ekspozytury Prokuratury Wojsk Lotniczych w Krakowie. Podprokurator WPG w Krakowie. Wiceprokurator WPG w Żaganiu. Awansowany na stopień płk w 1969 roku. Prokurator WPG w Rzeszowie. Od 1973 do 1979 r. w Prokuraturze Generalnej. W 1979 w rezerwie. na podstawie „Prawnicy czasu bezprawia - Krzysztof Szwagrzyk. IPN, Kraków-Wrocław 2005 r.

Rożałowski Witold - LISTA NR 15, mgr, nauczyciel akademicki Zakładu Sozotechniki i Sterowania Środowiskiem.

Rożeń Anna - LISTA NR 4.

Różanowski Ryszard – LISTA NR 8, prof. dr hab., wykładowca na Uniwersytecie Wrocłaskim.

Różański Józef Marian-Rosenzweig - Sędzia Sądu Wojewódzkiego i przewodniczący PPS w Krakowie. Generał, czołowy morderca MBP. Polonofob, stalinista, zbrodniarz.

Różański Józef-Jacek-Josek Goldberg - (ur. 13 lipca 1907 w Warszawie, zm. 21 sierpnia 1981 tamże). Był synem działacza syjonistycznego i redaktora naczelnego syjonistycznej gazety „Hajnt Abrahama Goldberga. Od 1915 uczęszczał do męskiego gimnazjum żydowskiej spółki Chinuch w Warszawie, podobnie jak brat (Jerzy Borejsza). Będąc w VI klasie zorganizował nielegalne kółko samokształceniowe o orientacji marksistowskiej. Został relegowany ze szkoły, ale pozwolono mu na powrót i zdanie matury w 1925. Po maturze rozpoczął studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego, które ukończył w 1929. W następnych latach prowadził kancelarię adwokacką. W czasie studiów zaangażował się w działalność Związku Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej (ZNMS), już po wyłonieniu się z niego Organizacji Młodzieży Socjalistycznej (OMS) „Życie. Po krótkim okresie działalności w „Życiu został przyjęty do Związku Młodzieży Komunistycznej (ZMK), po czym wstąpił w szeregi Komunistycznej Partii Polski (KPP), gdzie pracował w Centralnym Biurze Żydowskim. W 1932 wszedł w skład Sekretariatu Krajowego KC KPP. Wyjeżdżał za granicę, m.in. do Palestyny i Paryża, gdzie w 1937 uczestniczył we Wszechświatowym Kongresie Żydowskim i nawiązywał liczne kontakty w środowiskach zajmujących się kwestiami emigracji Żydów do Palestyny. Być może już wtedy został zwerbowany przez NKWD. Po wybuchu II wojny światowej wraz z żoną (Bela Frenkiel-Goldberg, od 1945 - Izabela Różańska) przedostał się na tereny zajęte przez wojska ZSRR, do Kostopola, gdzie obydwoje pracowali dla NKWD. Latem 1941 r. w czasie ewakuacji więzień jako funkcjonariusz NKWD brał udział w rozstrzeliwaniu więźniów. Później zbiegł w głąb ZSRR gdzie aż do 1943 r pracował w NKWD. Józef został powołany do III Dywizji im. Romualda Traugutta w 1944 i skierowany do pracy polityczno-wychowawczej. Pracował w redakcji gazety dywizyjnej „Na Zachód, a następnie w redakcji gazety I Armii „Zwyciężymy. Ukończył dywizyjną szkołę oficerów polityczno-wychowawczych. Przeniesiony z wojska do Resortu Bezpieczeństwa Publicznego PKWN, zaczął posługiwać się bardziej polsko brzmiącym nazwiskiem matki - Różański i imieniem Jacek. Stryjek Jerzego W. Borejszy. Dyrektor departamentu śledczego, wiceminister MBP. Prawdopodobnie osobiście wręczał przesłuchującemu generała Fieldorfa porucznikowi Kazimierzowi Górskiemu tzw. pytajniki, tj. odpowiednio spisane zestawy pytań, które miał zadawać więźniowi. W trakcie przesłuchania porucznika T. M. Płużańskiego powiedział: „Ciebie nic nie uratuje. Masz u mnie dwa wyroki śmierci. Przyjdą, wyprowadzą, pieprzną ci w łeb i to będzie taka zwykła ludzka śmierć („Najwyższy Czas, 5 października 2002 rok). Najokrutniejszy kat bezpieki. Oficer AK Kazimierz Moczarski, który był jedną z ofiar „piekielnego śledztwa prowadzonego pod nadzorem Różańskiego wymienia 49 rodzajów maltretacji i tortur, którym go poddano, m.in.: „1. Bicie pałką gumową specjalnie uczulonych miejsc ciała (np. nasady nosa, podbródka i gruczołów śluzowych, wystających części łopatek, itp. ); 2. Bicie batem, obciągniętym w tzw. lepką gumę, wierzchniej części nagich stóp; 3. Bicie pałką gumową w pięty (seria po 10 uderzeń w piętę - kilka razy dziennie); 4. Wyrywanie włosów ze skroni i karku (tzw. podskubywanie gęsi), z brody, z piersi oraz z krocza i narządów płciowych; 5. Miażdżenie palców między trzema ołówkami; 6. Przypalanie rozżarzonym papierosem okolicy ust i oczu; 7. Zmuszanie do niespania przez okres 7-9 dni; (cyt. za: K.Moczarski, „Piekielne śledztwo - „Odrodzenie 21 stycznia 1989 r. ) Różański był odpowiedzialny za działanie tajnej grupy ubeckich morderców, którzy na jego polecenie potajemnie mordowali w lesie wybranych żołnierzy AK i porywanych z ulicy ludzi. Tak zamordowano m.in. formalnie zwolnionego z aresztu byłego kapelana 27 dywizji AK księdza Antoniego Dąbrowskiego. Wśród skrytobójczo zamordowanych po wywiezieniu z więzienia do lasu był m.in. pułkownik AK Aleksander Bielecki, na którym bezpiece nie udało się wymusić oczekiwanych zeznań, oraz jego żona. Różański określił też rolę obrońców w procesach politycznych: „Obowiązkiem rady obrońców (przewodniczył jej Maślanko) jest gromadzenie dowodów przeciw oskarżonym. W grudniu 1953 uciekł z Polski za Zachód zastępca dyrektora X Departamentu MBP - Józef Światło, który w Radiu Wolna Europa odsłonił „kulisy bezpieki i partii. 5 marca 1954 zwolniono Różańskiego z zajmowanego stanowiska. Pracował w Zespole Programu Zagranicznego Polskiego Radia, następnie został dyrektorem Państwowego Instytutu Wydawniczego. 8 listopada 1954 wszczęto śledztwo, Różański został aresztowany. Skazany dwukrotnie na 5 lat więzienia, a w 1957 na 15 lat. 8 października 1964 r. Rada Państwa zastosowała wobec niego prawo łaski. Po wyjściu z więzienia pracował jako urzędnik w Mennicy Państwowej aż do przejścia na emeryturę. Nigdy nie wykazał skruchy z powodu popełnionych zbrodni. Zmarł w wyniku choroby nowotworowej, pochowany na Cmentarzu Żydowskim, zgodnie z jego ostatnią wolą.

Różański Roman - Urodzony 2 marca 1913 roku w Kołomyi. Rodzice: Jakub i Katarzyna z d. Jackowska. Skończył prawo na UJ w 1938 roku. Od 1944 roku w WP. Sędzia WSO we Wroclawiu. Zastępca szefa WSR we Wrocławiu. Szef WSG w Zielonej Górze. Szef WSR w Bydgoszczy. szef WSG w Warszawie. zastępca prezesa Izby Wojskowej SN. Awansowany na gen. bryg. w 1964 roku. Od 1968 roku w rezerwie. Zmarł w 1987 roku. Na podstawie „Prawnicy czasu bezprawia - Krzysztof Szwagrzyk. IPN, Kraków-Wrocław 2005 r.

Różecka Anna - LISTA NR 15, filolog klasyczny, UW

Różewicz Iwona – LISTA NR 4, wiceprezes Polskiej Unii Lokatorów.

Różewicz Tadeusz - Poeta, prozaik, autor sztuk teatralnych.

Ruadze Michał - Urodzony 28 lutego 1903 roku w Kaliszu. Rodzice: ojciec Mikołaj. Ukończył Wyższą Szkołę Wschodnioznawczą w 1934 roku. W 1939 roku dostał się do niewoli radzieckiej. Od 1944 roku w WP. Oficer śledczy, wiceprokurator i prokurator WPG w Rzeszowie. Awansowany na stopień kpt. w 1946 roku. Wiceprokurator Wojskowej Prokuratury Marynarki wojennej. Od 1948 roku wiceprokurator WPR w Łodzi. Na podstawie „Prawnicy czasu bezprawia - krzysztof Szwagrzyk. IPN, Kraków-Wrocław 2005 r.

Rubersz Maria – LISTA NR.5, jest studentką UW, pracownikiem Fundacji Edukacji Wizualnej.

Rubik Piotr - bo o nim mowa, podobnie jak lider Ich Troje ma farbowane włosy, koncertuje dla tysięcy ludzi, otrzymuje kolejne statuetki i - wreszcie - ma podobne ambicje. Nie wspominając o (wysokiej) sprzedaży swoich krążków. Co jest tajemnicą sukcesu? Pierwsza sprawa to kontakty, jakie nawiązał dzięki komponowaniu muzyki do czołówek programów TVP - m.in. „Wiadomości czy „Prosto w oczy okraszone są jego muzyką, co z kolei przełożyło się na gwarancję promocji w publicznej telewizji. Idąc dalej, udało mu się wpasować ze swoją muzyką w wydarzenia o wielkim znaczeniu dla większości Polaków - obchody 25-lecia Solidarności czy śmierć Jana Pawła II. Szczególnie poporatorium „Tu Es Petrus. Rubik włączył się do pisania przez pół kraju hagiografii Karola Wojtyły, co dalszej kolejności oczywiście okazało się posunięciem z marketingowego punktu widzenia wręcz genialnym. Piotr Rubik wmówił tysiącom odbiorców, że słuchają muzyki ambitnej, poważnej, klasycznej, a na dodatek przesyconej aurą monumentalności. Zresztą sam twierdzi, że podczas wykonywania poporatorium ku czci zmarłego papieża, wiatr sam przewraca mu nuty. Cud. Rubik udziela wywiadów w prasie kobiecej, gdzie zwierza się z wyboru koloru włosów, związku m.in. z byłą wicemiss, czy dzieli zaprawdę złotymi myślami („Nikt nie jest wolny od zawiści) lub marzeniami („Chciałby pisać muzykę do hollywoodzkich filmów). Ciekawy jest jednak fakt, że w branżowych mediach Rubika nie ma wcale, nie wypowiada się na temat budowy swoich kompozycji, inspiracji, aranżacji czy wzorców. Pod płaszczykiem wysublimowanej, poważnej formy udało mu się zaprezentować masowy produkt, jaki na co dzień obserwujemy w transmitowanych przez TV festiwalach czy jakich słuchamy w radiu ESKA. Produkt przystępny dla każdego, bardzo prosty w swojej budowie i formie, jeśli porównać go do innych - prawdziwych - oratoriów. Niestety, oratorium słuchane przez wszystkich: dzieci, młodzież, dorosłych; oratorium maksymalnie przystępne; oratorium będące popowym produktem dla masowego odbiorcy, nie ma prawa nosić miana „klasyki, „muzyki poważnej, „ambitnej, ani w zasadzie nawet „oratorium. „Tu Es Petrus nie usłyszymy na festiwalu Leeds, a Rubik nie odbierze żadnej prestiżowej nagrody. Natomiast zapewne bardzo chętnie otrzyma kolejną Superjedynkę w Opolu za kolejne popowe kompozycje odziane w poważne ubranko. AUTOR Łukasz Get Stelmach

Rubin Icchak (Henryk) - Powstanie Warszawskie wg niektórych autorów żydowskich jest obarczone, choć pośrednio, jeszcze jednym istotnym „grzechem. Jest nim sam jego wybuch, który przeszkodził bohaterskiej Armii Czerwonej w wyzwoleniu getta łódzkiego, w którym w sierpniu 1944 r. przebywało jeszcze kilkadziesiąt tysiecy Żydow. Podaję tu odpowiednie dane za Icchakiem (Henrykiem) Rubinem, który streszcza pracę innego żydowskiego autora, J. Trunka, pt. „Judenrat. The Jewish Councils in Eastern Europe under Nazi Occupation. Introduction by Jacob Robinnson, New York 1972: Zupelłnie inną miarę wartościowania, miarę totalnego potepienia i wyklęcia, ma Trunk dla Judenratów, których strategia i taktyka mimo wszystko nie była przecież zupełnie bezskuteczna. Trunk i autor przedmowy do omawianej książki, dr Jacob Robinson, składają mimowolny hołd tej strategii i taktyce, a w szczególności Rumkowskiemu, kiedy stwierdzają, że jeszcze na początku sierpnia 1944 r. w łódzkim getcie było około 70 tysięcy Żydów, w olbrzymiej większości względnie zdrowych i silnych pracowników gettowych zakładów produkcyjnych; że nie zostali oni uratowani tylko dlatego, że rząd ZSRR z powodów politycznych (wybuch bardzo dla niego niepożądanego powstania warszawskiego), wstrzymał ofensywę swych wojsk nad Wisłą (s. XXIX, 413) (I. (H.) Rubin, „Żydzi w Łodzi pod niemiecką okupacją 1939-1945, Londyn 1938, s. 53). Powstanie Warszawskie rzeczywiście było dla Armii Czerwonej niepożądane. Ale czy naprawdę tylko dlatego Żydzi łódzcy nie zostali uratowani? Czy nie bylo innych przyczyn? Przecież niemiecka machina wojenna, w tym jej część skierowana na eksterminację Żydów, pracowała z całej mocy do ostatniej chwili. Jakie są powody przypuszczać, iż Niemcy czekaliby spokojnie, aż Armia Czerwona zajmie Łódź i wyzwoli Żydów, tym bardziej że byli to w wiekszości młodzi, silni mężczyźni, pracujący na potrzeby frontu niemieckiego, a zatem fachowcy, tak bardzo potrzebni Niemcom w ostatnich miesiącach wojny. Być może, iż rzeczywiście część z nich Niemcy nie zdołaliby ewakuować, czy zabić. Może zatem niektórzy z nich doczekaliby upragnionego wyzwolenia. Ale potraktowanie sprawy w ten sposób, iż wyłącznie wybuch Powstania Warszawskiego był przeszkodą w ich wyzwoleniu, to kolejne, bardzo poważne oskarzenie Polaków o współudział w zbrodni Holocaustu! Leszek Żebrowski. Jest to fragment książki „Paszkwil Wyborczej

Rubin Leon - (ur. 10 maja 1916 - zm. 1981) - dziennikarz, przez wiele lat redaktor jedynego w PRL-u tygodnika żydowskiego „Fołks Sztyme. Pochowany na cmentarzu żydowskim w Warszawie przy ul. Okopowej.

Rubinkiewicz Ryszard ks. prof..Brał udział m.in. w kabarertowej imprezce p.t. DZIEŃ JUDAIZMU w Kościele katolickim - LUBLIN 2002r. powiedział m.in., że w wersecie: „I poszli obaj razem widzi „Izaaka i Jezusa. Tak też judaizm i chrześcijaństwo muszą spełniać swoją misję w świecie, będąc obok siebie tu i teraz, bo żadna „terra nova nie istnieje.

Rubinowicz Dawid - (ur. 27 lipca 1927 w Kielcach, zamordowany 22 lub 23 września 1942 w Treblince). Dawid był synem Joska i Tauby. Dzienniki Rubinowicza spisywane prostym językiem w pięciu szkolnych zeszytach od marca 1940 do czerwca 1942, obrazują zwykłe dzieciństwo przerwane okupacją i prześladowaniami niemieckimi. Odnalezione po wojnie zapiski zostały opublikowane w wielu krajach świata (wydania polskie 1960 i 1987).

Rubinstein Akiba - 1882-1961, arcymistrz szachowy, reprezentant Polski.

Rubinstein Artur - (ur. 28 stycznia 1887 w Łodzi, zm. 20 grudnia 1982 w Genewie) - wybitny pianista. W 1897 wyjechał do Berlina, gdzie uczył się w Cesarsko - Królewskiej Akademii Muzycznej, pobierał lekcje gry na fortepianie u profesora Henryka Bartha. W 1903 został zaproszony na konsultacje przez Paderewskiego do Szwajcarii. W 1904 przeniósł się do Paryża, skąd odbywał liczne tournées po Stanach Zjednoczonych (1906), Europie i Ameryce Południowej. Wielokrotnie koncertował też w Polsce - w Łodzi, Warszawie, Lwowie, Krakowie i Zakopanem. W 1932 poślubił córkę polskiego dyrygenta Emila Młynarskiego - Anielę. W 1939 Rubinsteinowie opuścili Europę i zamieszkali w Stanach Zjednoczonych. W USA koncertował, m.in. na rzecz uchodźców z okupowanej Polski i innych krajów Europy. W 1946 otrzymał obywatelstwo USA. Artur Rubinstein w swojej ponad 80-letniej karierze pianisty wystąpił ponad 6000 razy. Znany był jako doskonały wirtuoz i odtwórca muzyki Chopina, Brahmsa, Schuberta, Schumanna, Dworzaka i Szymanowskiego. Był także przyjacielem wielu ówczesnych znakomitości, m.in. Karola Szymanowskiego, Pabla Picasso, Grzegorza Fitelberga. Rok 2007 jest w Polsce rokiem Karola Szymanowskiego, Stanisława Wyspiańskiego, Josepha Conrada i Artura Rubinsteina.

Rubinstein Ewa, mieszka w Stanach Zjednoczonych od roku 1939. Córka Artura Rubinsteina i Anieli Młynarskiej, tancerka i aktorka, fotografią zainteresowała się w roku 1968. Wystawiała na całym świecie (92 wystawy indywidualne, udział w 95 zbiorowych), wielokrotnie w Polsce. Wydała 3 portfolia, 2 monografie i 2 albumy. Jest honorowym członkiem Posko-Amerykańskiego Klubu Fotografika.

Rubinstein Helena - (ur. 25 grudnia 1872 w Krakowie, zm. 1 kwietnia 1965 w Nowym Jorku) - amerykańska kosmetyczka, właścicielka licznych zakładów branży kosmetycznej. Urodziła się na krakowskim Kazimierzu, jako najstarsza z ośmiorga dzieci Augusty i Horacego Rubinsteinów. Krótko studiowała medycynę w Szwajcarii, po czym wyjechała w 1902 roku do Australii. Zabrała ze sobą kilka słoiczków kremu, który w Krakowie lekarz przepisał jej matce. Zaczęła kopiować ów krem i dzięki temu zarobiła wystarczająco dużo pieniędzy by już w dwa lata później otworzyć w Paryżu pierwszy salon kosmetyczny. Uważana za jedną z najbogatszych kobiet w historii świata.

Rubinstein Sylvin - Tancezr, stał sie bohaterem filmu dokumentalnego Mariana Czury pt. „Jego życie to taniec (2004).

Rubinsztein Leon - właściwie Lejba Rubinsztein (ur 28 lutego 1912 - zm. 23 października 1993 w Warszawie) - funkcjonariusz aparatu bezpieczeństwa Polski Ludowej. Oficer (pułkownik) LWP, dyrektor Departamentu II MBP w latach 1951-1955, pełniący obowiązki dyrektora Departamentu II w latach 1945-1947. Członek KPP, PPR i PZPR.

Rubinsztejn Leon - Lejba Rubinsztein - (ur 28 lutego 1912 - zm. 23 października 1993 w Warszawie). Czterokrotni ranionny w wojnie domowej w Hiszpanii, w tym ciężko nad Ebro, w 1968 emigrował z Polski do Izraela: Basia Rzepkowicz-Leaffer, San Francisco podpisali LISTĘ NR 16. Pułkownik, Dyrektor Departamentu II oraz równoczaśnie dyrektor Departamentu Ochrony Rządu. Zaczynał w sztabie Polskiego Samodzielnego Batalionu Specjalnego, później przemianowanego na Korpus Bezpieczeństwa Wewnętrznego. Członkami batalionu byli sowieccy bandyci z KPP, KPZU, KPZB. Zostali przerzuceni na ziemie polskie w lipcu 1944 roku. Ich zadaniem była fizyczna likwidacja polskiego podziemia niepodległościowego. Po wojnie zostali podporządkowani bezpiece. Członek KPP, PPR i PZPR.

Ruchniewicz Krzysztof - „Historyk, dyrektor Centrum Studiów Niemieckich i Europejskich im. Willy Brandta Uniwersytetu Wrocławskiego, pracownik naukowy Instytutu Historycznego tego Uniwersytetu; członek prezydium Polsko-Niemieckiej Komisji Podręcznikowej oraz Grupy Kopernika. Zajmuje sie historią Niemiec w XX wieku, stosunkami polsko-niemieckimi, dziejami integracji europejskiej i międzynarodowymi badaniami treści podręczników. Opublikował m.in. „Berlin-Warszawa-Bonn. Stosunki polityczne w latach 1949-1958. Ostatnio wydał „Polskie zabiegi o odszkodowania niemieckie w latach 1944/45-1975. Problem uzyskania odszkodowania od Niemiec za straty wojenne był jednym z ważniejszych zagadnień w stosunkach polsko-niemieckich po 1945 roku. Rozważano go jeszcze w trakcie wojny. Nowe władze komunistyczne również podjęły działania w tym kierunku. Materialna rekompensata za straty i krzywdy czasów okupacji interesował również Polaków, przebywających po 1945 roku na emigracji. O ile kwestie reparacji dla państwa udało sie częściowo załatwić, o tyle roszczenia indywidualne, zgłaszane przez obywateli polskich, nigdy nie zostały-z różnych powodów-w całości zaspokojone. Na przykładzie różnych grup poszkodowanych przez reżim nazistowski, m.in. ofiar eksperymentów medycznych, księży czy robotników przymusowych. (Folder Dni Książki Żydowskiej, str. 14). Jest współautorem kilku książek m.in.z Bożeną Szaynok i Jakubem Tyszkiewiczem.

Rucińska -Kulesz Elżbieta – LISTA NR 9, pracownik Pomorskiego Oddziału Wojewódzkiego Narodowego Funduszu Zdrowia.

Ruciński Andrzej – LISTA NR 9, ur. 15 października 1958 w Kłodowie, polityk, poseł na Sejm V kadencji. Posiada wyższe wykształcenie, prowadzi własną działalność gospodarczą. Do 2002 r. był radnym gminy Kłodawa.

Ruckeman Wilhelm - Generał WP, lata międzywojenne, II Rzeczpospolita.

Rudaś-Grodzka Monika - LISTA NR.5, dr. zajmuje się literaturoznawstwem polskim, jest pracownikiem naukowym Instytutu Badań Literackich PAN.

Rudniańska Joanna - „Pisarka, autorka książki „Rok Smoka, za którą dostała nagrodę IBBY oraz nagrodę im. Janusza Korczaka, powieści „Miejsca oraz „Mój tato z obcej planety. Ostatnio opublikowała „Kotkę Brygidy - opartą na prawdziwych opowieściach książkę o Holokauście dla młodzieży. (Folder Dni Książki Żydowskiej, str. 7).

Rudniański Jarosław - Urodzony w 1921, psycholog, prakseolog, pedagog, profesor, PAN.

Rudniański Stefan - 1887-1941 Filozof, pedagog, działacz SDKPiL, profesor Uniwersytetu Lwowskiego.

Rudnicka Zofia-Paulina Hausman - Polonofob, karierowiczka bez żadnego kręgosłupa moralnego, sędzia w sądownictwie stalinowskim. Odznaczona Orderem Odrodzenia Polski.

RUDNICKI Adolf-Hirschhorn Aron ur. 1912 Tarnów, zm. 1990 Warszawa, eseista, prozaik, piszący po polsku. Był żołnierzem kampanii wrześniowej, zbiegł z niewoli niemieckiej i osiedlił się we Lwowie, gdzie współpracował z „Nowymi Widnokręgami. Autor kontrowersyjnych opowiadań, w których fałszował obraz rzeczywistości, m.in. „Józef, „Major Hubert z Armii Andersa.

Rudnicki Adolf-Schneider - Pisarz na usługach reżimu stalinowskiego. W swojej książce „Obraz z kotem i psem pisał: „...Całe polskie olbrzymie podziemie polityczne pomagało Żydom, zwłaszcza po 1942 roku, choć nie było pomocy poniżej kary śmierci. Joanna Michlic w artykule „Holokaust i wczesne lata powojenne w świadomości Polaków wydrukowanym w piśmie żydowskim „Midrasz (nr 1 styczeń 2005) na str. 29 pisze m.in.: „Inny polski pisarz pochodzenia żydowskiego, Adolf Rudnicki, w swoich „Dziennikach zawarł podobne obserwacje dotyczące reakcji lokalnej społeczności na ostateczna likwidację getta warszawskiego wiosną 1943 roku. Fragment „Dzienników Rudnickiego został opublikowany w pierwszym numerze miesięcznika „Kuźnica w 1945 roku. Te podobne obserwacje dotyczą „spostrzeżeń Mieczysława Jastruna dotyczacych rzekomego polskiego antysemityzmu po II wojnie światowej.

Rudnicki Szymon - Polonofob, Rada Programowa żydowskiego pisma „Midrasz. „Historyk, profesor w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Zajmuje się problematyką historii ruchu narodowego w Polsce, ruchu konserwatywnego w Polsce, mniejszości narodowych i stosunków polsko-żydowskich. Opublikował m.in. „Działalność polityczna polskich konserwatystów 1918-1926, „Obóz Narodowo-Radykalny geneza i działanie, „Ziemiaństwo polskie w XX wieku. Ostatnio wydał „Żydzi w parlamencie II Rzeczypospolitej. (Folder Dni Książki Żydowskiej, str. 8). Wchodzi w skład Rady Naukowej rocznika „Zagłada Żydów, które jest wydawane przez Centrum Badań nad Zagładą Żydów IFiS PAN.

Rudnik Ewa, Wrocław, związała się z Towarzystwem Polsko-Izraelskim Nadzieja Hatikvah.

Rudzki Kazimierz - 1911-76, aktor, reżyser, konferansjer i pedagog. Jego ojcem był Bronisław Rudzki - właściciel filmy gramofonowej i wydawnictwa muzycznego. W latach 1929-32 studiował w warszawskiej Wyższej Szkole Handlowej. Dyplom uzyskał na podstawie pracy pod tytułem „Przemysł muzyczny w Polsce: nic zresztą dziwnego, bowiem w latach 1934-45 pracował w... rodzinnej Fabryce Płyt Gramofonowych. Zaraz potem podjął studia reżyserskie w Państwowym Instytucie Sztuki Teatralnej pod kierunkiem Leona Schillera, gdzie jego pracą dyplomową były dwa akty „Żabusi Gabrieli Zapolskiej. Spektakl widział Boy-Żeleński, który napisał: Młody reżyser p. Rudzki odczytał intencje autorki umiejętnie i celnie. W 1939 powołany do wojska, brał udział w Kampanii wrześniowej walczył w dywizji generała Kleeberga i dostał się do niewoli po bitwie pod Kockiem. Do stycznia 1945 roku przebywał w obozach jenieckich: pierwej w Weilburgu nad Lahną, a potem w Woldenbergu (czyli Dobiegniewie). Przez cały czas uczestniczył aktywnie w obozowym życiu kulturalnym - reżyserował przedstawienia lalkowe, wyreżyserował spektakl Jajko Kolumba (w którym grał Sherlocka Homesa), prowadził program rewiowo-kabaretowy Czarna kawa przy piwie. Wyreżyserował także Zemstę, choć - rzecz jasna - w formie bardzo specyficznej: jak to na ów przedziwny teatr obozowy przystało (tak bowiem pisał o nim we fraszce Andrzej Nowicki:
Dziwny to teatr. Teatr to jedyny,
A drugi taki nie wiem gdzie.
Chłopcy w tym teatrze grają za dziewczyny,
Ale na odwrót - niestety nie.
O Kazimierzu Rudzkim tak pisał Jan Knothe: Był Warszawiakiem z dziada, pradziada. Samo nazwisko Rudzki, tak jak Herse, Jabłkowscy, Gessner, było nieodzowną częścią pejzażu i „smaku dawnej Warszawy. Po wojnie Rudzki przez trzy lata mieszkał w Łodzi, lecz w 1948 roku wraz z Teatrem Syrena przeniósł się z powrotem do rodzinnej Warszawy. W Syrenie występował jako aktor, zaś w latach stalinowskiego zamordyzmu 1950-54 był jej dyrektorem. Od 1955 roku do końca życia grał w Teatrze Współczesnym w Warszawie. Jego dorobek sceniczny to ok. 20 ról, filmowy ponad 20 ról. Od 1956 profesor warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej, a następnie jej prorektor. Sukces przyniosła mu rola podporucznika Turka w filmie „Eroica Andrzeja Munka, lecz dziś pamiętany jest z roli ojca Pawła w serialu „Wojna domowa Jerzego Gruzy.

Rufeisen Oswald Daniel - Polonofil, profesor z Izraela. „Do szczególnie wymownych żydowskich świadectw w obronie Polakow, należały wypowiedzi Żyda karmelity, ojca Daniela (Oswalda) Rufeisena. Zasłynął on niebywałym bohaterstwem w czasie wojny. Najpierw spełniał wallenrodyczna rolę jako tłumacz między żandarmerią a policją białoruską (nie wiedziano o jego żydowskim pochodzeniu). Udało mu się między innymi uratować pewną wieś przed pacyfikacją, a także ocalić około 300 Żydów w Mirze, których uprzedził o planowanej eksterminacji. Gdy paru Żydów, którzy nie zdołali zbiec, ujawniło Niemcom prawdę o faktycznej roli Rufeisena, zdołał uciec w ostatniej chwili. Po kilku dniach ukrywania się w zbożu, Rufeisen schronił się w klasztorze Sióstr Zmartwychwstanek, w pobliżu budynku żandarmerii. Mieszkał tam w ukryciu około piętnastu miesięcy. Właśnie wtedy zapoznał się głębiej zarowno ze Starym, jak i Nowym Testamentem i pod wpływem przemyśleń z tych lektur zdecydował się na przyjęcie chrztu. Po pewnym czasie, kiedy jego pobyt w klasztorze stawał się coraz bardziej niebezpieczny dla ukrywających go sióstr, Rufeisen opuścił schronienie i przyłączył się do oddziału partyzanckiego (...). Rufeisen walczył w oddziale partyzanckim aż do nadejścia frontu. Po wojnie przeniósł się do Izraela, gdzie osiadł jako duszpasterz i opiekun katolickich rodzin (m.in. polskich) w Hajfie, u stóp góry Karmel. Prowadził w Izraelu specjalną fundację pomocy dla osób nieżydowskiego pochodzenia ratujących Żydów w czasie wojny. Początkowo musiał jednak stoczyć zaciętą kilkuletnią walkę z władzami Izraela o przyznanie mu obywatelstwa tego kraju. Domagał się tego jako Żyd z pochodzenia, ale napotykał na zaciete sprzeciwy władz, w tym najwyższego sądu Izraela z powodu wyznawania przezeń wiary rzymskokatolickiej. W wywiadzie dla warszawskiej „Polityki w 1983 r. Rufeisen ostro skrytykował rzucane przeciw Polakom oskarżenia o rzekomy „antysemityzm, stwierdzając: „Nigdy nie mowię o polskim antysemityźmie i gdzie tylko mogę, walczę z tym, bo to jest przesąd, to jest zabobon (...). Wydaje mi się, że o antysemityźmie mówią nie ludzie, którzy przeżyli czas holokaustu w Polsce, a ci, którzy przyjechali do Izraela z Polski przed wojną. Tak mi się wydaje. Ludzie, którzy byli odcięci od społeczeństwa polskiego, ktorzy przenieśli swoje koncepcje psychologiczne na sytuację wojenną (...). Mam już ponad 70 lat, żyłem w Polsce przed wojną, przeżyłem wojne na wschodnich terenach polskich, nie widziałem tam Polakow mordujacych, natomiast widziałem tam Polakow mordowanych. Z drugiej srtony widziałem Bialorusinów, widziałem Łotyszów, Estończyków, Ukraińców, ktorzy mordowali, a polskich jednostek, które by mordowały, nie widziałem. Ale tego wszystkiego ci idioci nie wiedzą. Im się tego nie mowi. Tak jest, niech mi nie opowiadają. Ja wiem, jak było (...). Warto przypomnieć, że ze zdecydowanym poparciem dla Rufeisena w jego walce z fanatyczną biurokracją izraelską wystąpił w swoim czasie jeden z najslynniejszych polskich patriotów żydowskiego pochodzenia Mieczysław Grydzewski, redaktor naczelny „Wiadomości Literackich w okresie przedwojennym. („Kurier Codzienny - „Żydzi w obronie Kościoła katolickiego, prof. Jerzy Robert Nowak, 1-3 czerwca 2007).

Ruiz Jakub - LISTA NR 9, 16.

Ruiz Małgorzata – LISTA NR 9, tłumacz z języka hiszpańskiego.

Ruiz Mariusz – LISTA NR 9, członek Polskiego Towarzystwa Medycyny Ratunkowej.

Rulewski Jan-Fikelman - Działacz „Solidarności, później poseł UW.

Ruman Szymon - urodzony 25.08.1983 roku w Warszawie. Rzecznik Prawicy Rzeczypospolitej Marka Jurka. Prezes Instytutu Druckiego-Lubeckiego z którego str, int.pochodzi jego dossier: „Absolwent Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego na kierunku prawo. Specjalizuje się w prawie konstytucyjnym, administracyjnym i nauce o administracji. Rzecznik prasowy Marszałka Sejmu RP Marka Jurka. Od 1999 roku członek stowarzyszenia Młodzi Konserwatyści. Obecnie Prezes Zarządu Głównego MK. W latach 2004-2005 sekretarz redakcji dwumiesięcznika Międzynarodowy Przeglądu Polityczny, a także redaktor naczelny gazety samorządowej w Józefowie pod Warszawą. Zainteresowania: polityka polska i światowa; zagadnienia zaplecza eksperckiego polityki, działalność think-tanków, administracja rządowa i samorządowa, prawo konstytucyjne, proces legislacyjny.

Rumas Robert – LISTA NR 9, ur. w 1966 r. w Kielcach, rzeźbiarz, twórca obiektów, instalacji, interwencji, fotografii. W latach 1987-1991 studiował na Wydziale Malarstwa Państwowej Wyższej Szkoły Sztuk Plastycznych w Gdańsku, gdzie uczęszczał między innymi do pracowni prof. Witosława Czerwonki. Rzeźbiarz, twórca obiektów, instalacji, interwencji, fotografii. Jako kurator wystaw współpracował z Galerią Wyspa w Gdańsku (1988-1990), Państwową Galerią Sztuki w Sopocie (1993-1995), NAdbałtyckim Centrum Kultury w Gdańsku (1996-2001) oraz Centrum Sztuki Współczesnej „Łaźnia w Gdańsku (2000-2003). Był twórcą wystawy ANTYCIAŁA w Cenrtum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski w 1995 roku. Mieszka i pracuje w Gdańsku.

Rumkowski-Mordechaj-Chaim - (ur. 27 lutego 1877 w Ilinie, powiat ostrogski, zm. 1944). Działacz syjonistyczny, przemysłowiec, przewodniczący Judenratu w getcie łódzkim. W Łodzi i jej okolicach przed wybuchem wojny mieszkało ok. 360.000. Żydów. Byli wśród nich najwięksi przemysłowcy i kupcy Łodzi. W wyniku niemieckich represji, ucieczek, liczba Żydów w Łodzi zmniejszyła się o 77.000. w styczniu 1940 roku. Na początku 1940 roku utworzono w Łodzi getto w którym znalazło się na początku ok. 160.000. Zydów. W 1941 roku dowieziono Żydów w liczbie ok. 20.000. Rok później przywieziono jeszcze 15.000. Samorząd był ściśle nadzorowany przez Niemców, ale posiadal stosunkowo duże kompetencje. Podczas całej okupacji w gettcie w Łodzi zmarło z zimna i głodu ok. 46.000. osób. Od początku 1942 roku rozpoczęły sie deportacje do obozu zagłady w Chełmnie n. Nerem. W getcie zostało ok. 90.000. osób, które zmuszono do pracy na rzecz Niemiec. Latem 1944 roku pozostali przy życiu Żydzi zostali przewiezieni głównie do Oświęcimia i zgładzeni. Wyzwolenia doczekało ok. 800 osób z Auframungskommando w styczniu 1945 roku. Jego działalność na tym stanowisku budziła i wywołuje do dziś wielkie kontrowersje. Krytycy zarzucają mu wręcz współpracę z Niemcami, która miała się wyrażać w zmuszaniu Żydów do wyniszczającej pracy na rzecz Trzeciej Rzeszy i - w odróżnieniu np. od Adama Czerniakowa z warszawskiego getta - milczącej zgodzie na eksterminację osób nieprzydatnych dla gospodarki (głównie starców i dzieci). Obrońcy postawy Rumkowskiego podnoszą, że dzięki wzorowej organizacji łódzkiego getta i korzyściom ekonomicznym jakie przynosiło ono Niemcom, Ghetto Litzmannstadt przetrwało aż do sierpnia 1944 r. Faktem jest, że z żadnego innego getta na ziemiach polskich nie uratowało się tak wielu Żydów. 29 sierpnia 1944 r. Rumkowski wraz z rodziną przyłączył się do ostatniego transportu z Łodzi do obozu koncentracyjnego w Auschwitz, gdzie zginął.

Rundo Alfred - W latach 1937-39 kierownik Instytutu Hydrograficznego Ministerstwa Komunikacji.

Rundstein Szymon - prawnik, znawca i negocjator traktatów międzynarodowych, uczestnik prac unifikacyjnych w Lidze Narodów oraz Akademii Prawa Międzynarodowego, sędzia Stałego Trybunału Arbitrażu w Hadze. Urodzony w Warszawie 24 listopada 1876 r. jako syn Markusa Rundsteina - ławnika Zarządu Miejskiego m.st. Warszawy.

Runger Czesław - Wicedyrektor Departamentu III MBP.

Rusielewicz Aleksandra – LISTA NR 9, prawnik, absolewntka Uniwersytetu Warszawskiego.

Rusielewicz Elżbieta – LISTA NR 9, dyrektor Pomorsko-Kujawskiego Centrum Demokracji Lokalnej w Bydgoszczy.

Rusielewicz Marian – LISTA NR 9, konsultant w Pomorsko-Kujawskim Centrum Demokracji Lokalnej.

Rusin Kinga - LISTA NR 10, ur. 9 marca 1971 -prezenterka i dziennikarka telewizyjna. Ukończyła italianistykę i dziennikarstwo na Uniwersytecie Warszawskim. Na ekranach telewizyjnych po raz pierwszy pojawiła się na początku lat 90. w Telewizji Polskiej, gdzie była prezenterką oraz pracowała w redakcji Teleexpressu. W 1993 roku w TVP1 poznała Tomasza Lisa, z którym w 1994 roku wzięła ślub. Następnie wyjechała z mężem do Stanów Zjednoczonych, gdzie Lis był korespondentem Wiadomości. Kinga wówczas opiekowała się ich 120 metrowym apartamentem w Waszyngtonie. Do Polski wrócili w 1997 roku. Lis został gospodarzem Faktów TVN, Kinga Rusin prowadzącą magazynu Wizjer TVN. Szybko odeszła jednak z TVN, by zająć się wychowywaniem dwóch córek Poli (ur. 1997) i Igi (ur. 2000). W wolnych chwilach brała udział w ogólnopolskiej akcji Cała Polska czyta dzieciom. We wrześniu 2005 roku wróciła na antenę TVN i prowadzi wraz z Marcinem Mellerem poranny program Dzień Dobry TVN. Z Tomaszem Lisem rozwiodła się 28 czerwca 2006 roku. W 2006 roku Kinga Rusin wygrała czwartą edycję Tańca z gwiazdami. Jej partnerem był Włoch Stefano Terrazzino.

Rusinek Anna - LISTA NR 4.

Rusinek Michał Maciej – LISTA NR 4, 5, (ur.31 stycznia 1972 r.), literaturoznawca, tłumacz, pisarz, sekretarz Wisławy Szymborskiej, w latach 1992-1996 studiował polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim. W 2002 roku otrzymał tytuł doktora na podstawie pracy: „Między klasyczną retoryką a ponowoczesną retorycznością. Pracuje w Katedrze Teorii Literatury na wydziale Polonistyki UJ.

Rusiniak Martyna - mgr, Instytut Historyczny (Centrum im. M. Anielewicza) Uniwersytetu Warszawskiego. Autorka „Chalucynacyjne wakacje, relacji z Izraela. Brała udział w konferencji „Żydzi i judaizm we współczesnych badaniach polskich (Kraków 2007) - odczyt pt. „Antysyjonizm „Bundu w Polsce w latach 1944-1949.

Rusinowicz Mirosław - „Był w latach 90. oficerem Urzędu Ochrony Państwa, co znów potwierda pokoleniową i funkcyjną łączność aparatu terroru w PRL oraz w rzekomej „Trzeciej RP, a dokładniej - w Trzeciej Zmianie PRL (...). Towarzysz Mirosław Rusinowicz w tymże UOP pracował w sekcji inwigilacji prawicy, co dopiero niedawno zaczęło wyłazić na światło dzienne, a co stanowi odrębny kryminał w wiecznym kryminale, jakim były wszelkie odmiany PRL: „prawicowy oficer „prawicowego UOP inwigilował polityków „prawicy! („Grabarze polskiej nadziei, H. Pająk, str. 289). Syn Sławomira.

Rusinowicz Sławomir - Pułkownik, były szef Zmotoryzowanych Odwodów Milicji Obywatelskiej. „Zomowcy bili, zabijali, demolowali, łamali żebra, kopali. Warto odświeżyć słynny aforyzm z czasów stanu wojennego: „Nawet Omo nie wypierze tak jak ZOMO!. („Grabarze polskiej nadziei, H. Pająk, str. 289)

Ruskin John - 1819-1990, Mason Bractwa Świętego Jerzego. Nauczyciel m.in. Cecila Rhodesa. Profesor w Oxfordzie. („Grabarze polskiej nadziei, Henryk Pająk, str. 103)

Rusnak Renata – LISTA NR.5, jest pracownikiem Polskiej Akademii Nauk, ukrainistka, tłumacz literatury ukraińskiej, współautorka niezależnych imprez kulturalnych takich jak np. Patriotyzm jutra, organizowanej wraz z Instytutem Sztuki Wyspa z Gdańska.

Russek Joachim - Dr, został dyrektorem założonej w 1991 roku Fundacji Judaica. Z wykształcenia prawnik, pracownik dydaktyczny Uniwersytetu Jagiellońskiego (...). Zadanie to zachowanie żydowskiego dziedzictwa i żydowskiej obecności na krakowskim Kazimierzu oraz popularyzowanie wiedzy na temat historii i kultury Żydów (...). (www.diapozytyw.pl)

Russek Joachim – LISTA NR 13, dyrektor Fundacji Judaica w Krakowie, urodził się w Zabrzu w roku 1950. Studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim, a po studiach kontynuował pracę dydaktyczną na UJ. W 1986 roku, współdziałał z Prof. Józefem Gierowskim, w tym czasie rektorem UJ, przy organizowaniu Międzywydziałowego Zakładu Historii i Kultury Żydów w Polsce, pierwszej tego rodzaju jednostki akademickiej w szkolnictwie wyższym kraju. W roku 1988 pojawił się zamysł zorganizowania na krakowskim Kazimierzu Centrum Kultury Żydowskiej którego inicjatorami m.in. byli Prof. Gierowski, Prof. Jacek Woźniakowski, Prof. Jan Błoński, Prof. Chone Szmeruk i Rafael F. Scharf. Joachim Russek od samego początku związany był z tym projektem i z ramienia grupy założycielskiej nadzorował rewaloryzację i modernizację budynku żydowskiej modlitewni z XIX wieku przy ul. Rabina Bera Meiselsa. W 1991 roku powołana została do życia Fundacja Judaica pod auspicjami której miało działać Centrum Kultury Żydowskiej. Joachim Russek został wybrany dyrektorem Fundacji przez Radę Fundacji. Centrum Kultury Żydowskiej zostało otwarte w odrestaurowanej modlitewni w listopadzie 1993 roku.

Russel - „Założyciel dywersyjnego bractwa Świadków Jehowy i oni także niosą „światło prawdy w codzienne życie swych wyznawców, agitują miliony jeszcze nieoświeconych ich herezją. Wydają „Strażnicę, która ukazuje się w nakładzie pięciu milionów egzemplarzy w ponad stu językach. („Grabarze polskiej nadziei, H. Pająk, str. 324)

Rut Kazimierz - Urodzony 30 grudnia 1905 roku w Przeworsku, pow. Rzeszów. Rodzice: Andrzej i Maria z d. Jurkiewicz. Skończył prawo na UJK w 1935 roku. Do wojny pracował w Policji i w Urzędzie Wojewodzkim w Kielcach. W czasie wojny pracowal w Ubezpieczalni społecznej w kielcach. Od 1945 roku w WP. Oficer śledczy WPO w Poznaniu. Awansowany na stopień kpt. w 1946 roku. Kierownik sekcji w DSS MON. Od 1949 do 1950 roku w Ministerstwie Sprawiedliwości. Od 1950 w rezerwie. Referent i starszy inspektor w Oddziale I Narodowego Banku Polskiego we Wrocławiu. Zmarł w 1995 roku. Na podstawie „Prawnicy czasu bezprawia - Krzysztof Szwagrzyk. IPN, Kraków-Wroclaw 2005 r.

 Ruta Magdalena - dr, Katedra Judaistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Sekretarz Polskiego Towarzystwa Studiów Żydowskich.

Ruta -Rutkowska Krystyna - LISTA NR 4, adiunkt w Zakładzie Teorii Literatury i Poetyki Uniwersytetu Warszawskiego; autorka Dramaturgii Mariana Pankowskiego (2001) i rozmów z Pankowskim Polak w dwuznacznych sytuacjach.

Rutkiewicz Ignacy- LISTA NR 9, dziennikarz, współpracuje z „Tygodnikiem Powszechnym.

Rutkiewicz J. - Pułkownik, Szef Głównego Zarządu Informacji Wojskowej Wojska Polskiego. Zastąpił Rosjanina pułkownika Kożuszkę. Po Rutkiewiczu szefem GZI został kolejny Żyd, pułkownik Stefan Kuhl.

Rutkiewicz Jan - Polonofob, syn Wincentego, dzialacza komunistycznego, ktory zginal w czasie wojny, i Marii, w latach 1948-1950 szefowej Kancelarii Sekretariatu KC PZPR. Matka Maria, agentka sowiecka, żarliwa komunistka, w 1943 roku została zrzucona z samolotu w grupie inicjatywnej Marcelego Nowotki. Jako radiotelegrafistka była odpowiedzialna za kontakt z Moskwą. Matka Jana Rutkiewicza po wojnie wyszla za mąż za Artura Starewicza, który w latach 1949-1953 był kierownikiem Wydziału Propagandy KC PZPR, a nastepnie sekretarzem CRZZ i sekretarzem KC PZPR. W latach 1990-1994 burmistrz warszawskiego Śródmieścia w okresie posocjalistycznych transformacji gospodarczo-społecznych. Jako burmistrz najbogatszej dzielnicy Warszawy miał ogromne możliwości rozstrzygania w sprawach budynków o wielkiej wartości materialnej.Na sesji rady: „poinformował, że pochodzi z rodziny najwyższych komunistycznych notabli. I żeby nie było żadnych nieporozumień dodał, że w tej rodzinie jest także wielu Żydów (...). Przeżywanie dzieciństwa i młodości w rodzinie należącej do partyjnej elity było dla mnie niezwykle krępujące. Musiał bowiem należeć do uprzywilejowanego świata, musiał jeździć na wakacje do specjalnych ośrodków, musiał jadać w specjalnych stołówkach, musiał chodzić do specjalnych kin. („Wszyscy wrogowie burmistrza, „Życie Warszawy z dn. 18.02.94 r.). Jako burmistrz Śródmieścia Rutkiewicz ponosi odpowiedzialność za milionowe straty związane z decyzję, przyznającą żydowskiej Fundacji im. Nissenbauma, za śmiesznie niską cenę (1 miliard 590 tys. zł), gmach „PASTY - słynny symbol bohaterskich walk Powstania Warszawskiego. Mówiono, że dzięki decyzji władz śródmiejskich, fundacja Nissenbaumów zrobiła interes stulecia. W „Polityce napisano o tym: „Upór, z jakim śródmiejski urząd chce sprzedać „PASTĘ Nissenbaumom jest godny podziwu, ale i zastanowienia. . Sąd Administracyjny uchylił decezje władz administracyjnych stolicy jako bezprawne. Jako burmistrz Śródmieścia podpisał umowę wieloletniej dzierżawy lokali przy ul. Poznańskiej dla „NIE J. Urbana. To gdy on był burmistrzem Śródmieścia wydano zgodę na postawienie cyrkowego namiotu koło Grobu Nieznanego Żołnierza. Jeremi T. Królikowski w „Tygodniku Solidarność (nr 23, wrzesień 1994 r.) napisał: „W każdej kulturze cmentarz, grób to miejsca święte, tyle że nie dla wyznawców socrealizmu i sockapitalizmu.

Rutkowski Bolesław prof.z zawodu matematyk i transplantolog z Gdańskiej Akademii Medycznej. Prelegent X Ogólnopolskiego Dnia Judaizmu w Kościele katolickim 2007r.

Rutkowski Krzysztof - LISTA NR 4.

Rutkowski Michał – LISTA NR 9, (ur. 20 października 1959 r.), dyrektor ds. polityki społecznej w Regionie Bliskiego Wschodu i Afryki Północnej Banku Światowego w Waszyngtonie. Współautor reformy systemu emerytalnego w Polsce, pierwszy dyrektor biura pełnomocnika rządu do spraw reformy systemu zabezpieczenia społecznego w Polsce (1996-97). Ekonomista, absolwent Szkoły Głównej Handlowej (magister 1982, doktor nauk ekonomicznych 1987), studia podyplomowe w London School of Economics (1989-90) i Harward Bussines School (2000). W latach 1997-2004 kierował wydziałem Banku Światowego zajmującym się pomocą w zakresie reform ubezpieczeń społecznych, rynku pracy i pomocy społecznej w krajach Europy Środkowo-Wschodniej, byłego Związku Radzieckiego i Turcji.

Rutkowski-Botwin - Działacz KPP i agent NKWD.

Rutowicz Jerzy - 1928. 06. 07 - Data urodzenia (Łódź). Kierownik produkcji i producent filmowy. W kinematografii pracuje nieprzerwanie od 1951 roku. W latach 1987-89 członek Komitetu Kinematografii. W 1986 został dyrektorem PRF „Zespoły Filmowe. W 1989, jako dyrektor „Zespołów Filmowych - producenta filmu, otrzymał Europejską Nagrodę Filmową „Felixa za „Krótki film o zabijaniu. Od 1997 właściciel filrmy producenckiej Rutowicz Films Lamberts. Brat operatora Wiesława Rutowicza, stryj aktora Rafała Rutowicza.

Rutowicz Rafał - Teatr Żydowski im. Estery Rachel i Idy Kamińskich w Warszawie. Syn operatora Wiesława Rutowicza, bratanek kierownika produkcji Jerzego Rutowicza. Ważniejsze daty: 1974. 08. 20 - Data urodzenia (Warszawa); 1998. 04. 19 - Debiut teatralny (w sztuce „I stał się cud... w Teatrze Żydowskim w Warszawie); 2000 - Egzamin eksternistyczny; 2000 - Wykształcenie (Studio Aktorskie przy Państwowym Teatrze Żydowskim im. Ester Rachel Kamińskiej w Warszawie). WARSZAWA SINGERA III FESTIWAL KULTURY ŻYDOWSKIEJ 05 - 10.09.2006. WARSZAWA SINGERA 2 WRZEŚNIA 2007. II edycji Festiwalu Kultury Żydowskiej Warszawa Singera 15-18 września 2005.

Ruxin Jim - Reżyser, twórca filmu „Artur Szyk: żołnierz sztuki. Film był pokazany na IV Międzynarodowym Festiwalu Filmowym Żydowskie Motywy. Festiwal odbywał sie w dniach 5-10 maja 2007 roku w Warszawie. „Jest profesjonalnym filmowcem z L.A., zajmującym sie filmami fabularnymi, telewizyjnymi i dokumentalnymi. Po otrzymaniu dyplomu sztuk pięknych na UCS, rozpoczął karierę jako montażysta i producent szeregu filmów fabularnych. (Folder IV Miedzynarodowego Festiwalu Filmowego Żydowskie Motywy, str. 21).

Rybacka Rozalia - z domu Brun (ur. 8 maja 1888 w Warszawie, zm. 24 października 1986), działaczka komunistyczna. Była córką Teodora Bruna, właściciela fabryki tytoniowej (później majstra w tej fabryce), młodszą siostrą działacza komunistycznego Juliana Bruna i pisarki Heleny Bobińskiej. Kształciła się na pensji Leonii Rudzkiej. Od 1903 wraz z rodzeństwem działała w Związku Młodzieży Socjalistycznej w Warszawie, m.in. jako redaktor i kolporter pisma „Ruch. Brała udział w wydarzeniach rewolucji 1905, rok później wstąpiła do Socjaldemokracji Królestwa Polskiego i Litwy. Uczestniczyła w pracach SdKPiL w kraju, następnie w Paryżu i Genewie, gdzie ukończyła szkołę ogrodniczą. W 1918 w Warszawie wstąpiła do Komunistycznej Partii Robotniczej Polski; za działalność komunistyczną była więziona w Mińsku Mazowieckim i na Pawiaku w Warszawie. W wyborach 1922 mandat poselski uzyskał jej mąż (od 1918) Szczepan Rybacki, ale zrzekł się funkcji posła na rzecz Stanisława Łańcuckiego, dzięki czemu ten ostatni odzyskał wolność. Do więzienia trafił natomiast wkrótce Rybacki; po zwolnieniu wyjechał wraz z żoną do Francji. W 1926 Rybaccy przenieśli się do ZSRR; używali tam nazwiska Maciejewscy. Do 1927 przebywali w Kijowie, gdzie Rozalia Rybacka pracowała w redakcji polskiego pisma „Sierp. Należała do Wszechzwiązkowej Komunistycznej Partii (bolszewików). W 1927 przeniosła się do Moskwy; pracowała w Międzynarodowym Instytucie Agrarnym, następnie w polskim piśmie „Trybuna Radziecka. W czasie represji stalinowskich została w lipcu 1937 aresztowana; zarzucono jej, że była agentką Polskiej Organizacji Wojskowej. Przebywała w więzieniu, a następnie w obozie, do jesieni 1945. Szczepan Rybacki został rozstrzelany w sierpniu 1937. W końcu 1945 powróciła do Polski. Pracowała jako referent w Wydziale Rolnym Komitetu Centralnego Polskiej Partii Robotniczej i Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, w latach 1950-1953 w Wydziale Historii KC PZPR. Zajmowała się problematyką rolną, współpracowała z pismem „Gromada-Rolnik Polski; na tematy wiejskie publikowała już w latach 20. w Polsce, a potem w ZSRR. Utworzyła Fundację im. Szczepana Rybackiego, która wspierała „piszących prawdę o sytuacji na wsi. Została odznaczona m.in. Orderem Sztandaru Pracy I i II klasy. Zmarła w wieku 98 lat, została pochowana na cmentarzu Powązkowskim.

Rybak Lew - Funkcjonariusz komisariatu NKWD w Mińsku. Jeden z prowadzących mord katyński.

Rybak Piotr-Pejsach - W latach 1922-1928 członek KZM, a w 1928-1938 KPP, w 1929 sekretarz MOPR Warszawa Podmiejska, w 1930 sekretarz okręgu partyjnego w Lublinie. W latach 1930-1937 więziony. 1946-1949 prezes WKŻ w Warszawie, następnie pracownik Polskiego Radia.

Rybałt Andrzej – LISTA NR.5, Dyrektor Red. Naczelny Polskiego radia dla Zagranicy.

Rybczyńska-Holland Irena – LISTA NR 4, 9, ur. 20 kwietnia 1925 r.w Łucku, dziennikarz i publicysta.W 1945 r. była nauczycielką szkoły w Budziszewicach. Przez dwa lata, do 1945 r, pracowała w Naczelnym Komitecie Wykonawczym Stronnictwa Ludowego. W latach 1946-1950 studiowała na Wydziale Dziennikarskim Akademii Nauk Politycznej, ponadto na Wydziale Filologicznym Uniwersytetu Warszawskiego (filozofia; nieukończone). W tym czasie była też redaktorem naczelnym pisma „Wolna Wiciowa Gromada. W 1948 r.została redaktorem naczelnym „Nowej Wsi(potem pracowała tam również od 1950 r. do marca 1968 r.). W latach 1949-1950 w redakcji oświatowej Polskiego Radia. Od 1968 do 1973 r. pracowała w miesięczniku „Ty i Ja. W latach 1973-1980 w miesięczniku „Magazyn Rodzinny. W 1981 r. współuczestniczyła w zakładaniu Komitetu Ochrony Praw Dziecka.Odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Warszwskim Krzyżem Powstańczym, otrzymała również tytuł „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata. Członek Związku Zawodowego Dziennikarzy RP (1950-1951) i Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich (od 1951). Jej pierwszym mężem był Henryk Holland (z któtym ma dwie córki: Agnieszkę Holland i Magdalenę Łazarkiewicz), drugim Stanisław Brodzki. Mieszka w Warszawie.

Rybczyński Bogusław – LISTA NR 4, 1928 2006, reżyser filmowy, dokumentalista.

Rybicki Arkadiusz – LISTA NR 9, (ur. 12 stycznia 1953 w Gdyni), polityk, działacz społeczny i samorządowy, pose ł na Sejm V i VI kadencji. Ukończył studia historyczne na Uniwersytecie Gdańskim. W drugiej połowie lat 70. związał się ze środowiskiem opozycyjnym na Wybrzeżu. Działał w Ruchu Młodej Polski redagował wydawane w drugim obiegu czasopismo „Bratniak. W sierpniu 1980 pomagał strajkującym robotnikom Wybrzeża. Wspólnie z kolegą Maciejem Grzywaczewskim (późniejszym dyrektorem Programu 1 TVP spisał na tablicy 21 postulatów Międzyzakładowego Komitetu Strajkowego. W 2003 r.tablica z postulatami została przez UNESCO na listę światowego dziedzictwa kulturalnego „Pamięć Świata. Po sierpniu 1980 zaangażował się w działalność NSZZ „Solidarność, w 1981 kierował agencją prasową Biura Informacji Prasowej Krajowej Komisji Porozumiewawczej NSZZ „Solidarność. Był bliskim współpracownikiem Lecha Wałęsy. W czasie stanu wojennego był internowany w Strzebielinku. W latach 1990-1991 pracował jako szef Zespołu Obsługi Politycznej prezydenta RP w Kancelarii Prezydenta. Odszedł z pracy w Kancelarii po konflikcie z Mieczysławem Wachowskim. W latach 1993-1999 był dyrektorem kreatywnym w Agencji Filmowej Profilm. Od 1999 do 2001 był podsekretarzem stanu w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego, odpowiedzialnym m.in. za współpracę z zagranicą i integrację europejską. W latach 1998-2005 zasiadał w radzie miasta Gdańska. Kierował Nadbałtyckim Centrum Kultury oraz Departamentem Kultury, Sportu i Turystyki Urzędu Marszałkowskiego Województwa Pomorskiego.

Rybicki Bogusław - (ur.1940) wydawca, polityk, ukończył prawo i ekonomię. Był członkiem PZPR oraz Zjednoczenia Patriotycznego „Grunwald. Współzałożyciel Stronnictwa Narodowego w 1989 roku, wiceprezes SN. Prezes Stronnictwa Narodowego „Ojczyzna. Dyrektor najpierw podziemnego, a później legalnego wydawnictwa narodowego „Ojczyzna. Przez wiele lat był redaktorem naczelnym Tygodnika „Ojczyzna. Naszym zdaniem na tym należało poprzestać. Jednak w 2000 r. Bogusław Rybicki, zarejestrował swój sztab wyborczy i nieudolnie próbował zostać kandydatem na prezydenta Polski. W czasie kampanii, UOP przesłał do sądu lustracyjnego dokumenty, mogące świadczyć o współpracy, Rybickiego z SB od 1981 r., pod pseudonimem Rogulski. Sam Rybicki twierdził, iż nie pisał raportów, ani nie pobierał pieniędzy od SB, ale przecież wszyscy w podobnej do jego sytuacji tak mówili i mówią. Ostatecznie jego komitet nie zebrał wymaganych 100 tys. podpisów. Według informacji ze sztabu kandydata, było ich tylko 60-80 tys. Rybicki zrezygnował z dalszego kandydowania, a jego sprawa lustracyjna została umorzona. Słuch o nim zaginął. Może spalił się ze wstydu?

Rybiński Maciej - Felietonista „Faktu, lat 62. W tejże gazecie z dn. 10 lipca 2007 roku w artykule „Najwyższy czas na rozdział ojca Rydzyka od państwa napisał m.in.: „Ojciec Rydzyk zbudował sektę nie religijną, ale polityczną, w której kształtuje ludzi nie na prawych Polaków, nie na dobrych katolików, tylko na swój obraz i podobieństwo na wice - Rydzyków.

Rybkowski Andrzej, maż Ilony Felicjańskiej, znany biznesmen oskarżony przez prokuraturę o oszustwa podatkowe z art.56 k.k.s

Rybkowski Jan - 1912-87, reżyser filmowy.

Rybotycka Beata - Piosenkarka kabaretowa.

Rychard Andrzej - Prof. Członek Zarządu Fundacji Batorego. dyrektorem Ośrodka Studiów Społecznych Szkoły Nauk Społecznych, Instytutu Filozofii i Socjologii PAN oraz wykładowcą Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej. Autor wielu książek i artykułów podejmujących problematykę socjologii transformacji, socjologii instytucji, polityki i gospodarki. Kto się boi Rydzyka? „Niezależnie od tego, kogo by nie obraził, czego by nie powiedział, włos mu z głowy nie spada. Milczy jego zakon, cały Kościół, milczą w istocie przedstawiciele władz, których obraża. Wypowiedzi antysemickie, lekceważące i zarzucające oszustwo głowie państwa, obraźliwe dla jego żony, tolerowanie szowinizmu na antenie swego radia - wszystko to uchodzi mu płazem. Ktokolwiek inny stawałby już wiele razy przed sądem. On nie. Dlaczego? Kto się boi Rydzyka i z jakich powodów? Oczywiście, założenie, że wszyscy milczą ze strachu nie jest prawdziwe. Może niektórzy milczą, bo uważają, że Rydzyk ma rację. Obawiam się, że nie zmieni to się prędko. Kościół w Polsce, borykający się z brakiem klarownej wizji po śmierci Jana Pawła II, a także władze, przeliczające wszystko na przyszłe głosy wyborcze pozostając zakładnikami Rydzyka i wyolbrzymiając, a wręcz budując jego pozycję, nie dostrzegają jego szkodliwej roli. Nie dostrzegają tego, co tak dobitnie podsumowuje stare polskie przysłowie mówiące o diable, który przebrał się w ornat i ogonem na mszę dzwoni. (frafm.zW.P. czwartek, 26 lipca 2007r.)

Rychwalski Piotr - Piszpunt - znany lewak, powiązany z władzami. Aktywnie współpracuje z policją i ABW.

Ryczan Kazimierz - ks. bp prof. dr hab. Ordynariusz Diecezji Kieleckiej. Współorganizator Dnia Judaizmu w Kościele Katrolickim - KIELCE 2006r.przy udziale Bogdan Białka, prezesa Stowarzyszenia im. Jana Karskiego, członeka Polskiej Rady Chrześcijan i Żydów.

Ryczanowski Jan - Urodzony 8 marca 1914 roku w Warszawie. Rodzice: Wincenty i Maria z d. Napiórkowska. skończył prawo na UW w 1938 roku. Od 1944 roku w WP. Sędzia Wojskowego Sądu KBW. Sędzia Wydziału ds. Doraźnych Sądu Okręgowego w Lublinie z siedzibą w Puławach. Sędzia WSR w Warszawie. awansowany na stopień mjr w 1946 roku. Sędzia Wojskowego Sądu PKP. Radca prawny DSS MON. Wiceprokurator NPW. Od 1950 roku w rezerwie. Adwokat w Warszawie. Zmarł w 1984 roku. Na podstawie „Prawnicy czasu bezprawia - Krzysztof Szwagrzyk. IPN, Kraków-Wrocław 2005 r.

Rylski Eustachy - pisarz.

Rymarz Ferdynand - przewodniczący Państwowej Komisji Wyborczej, ekstowarzysza PZPR o którym dziennikarze „Wprost napisali, że mógł być agentem o pseudonimach „Czarny i „Fred.

Rypson Piotr – LISTA NR 4, 8, ur.1956, krytyk sztuki, historyk sztuki i literatury, publicysta. Studiował archeologię śródziemnomorską na Uniwersytecie Warszawskim, tam również doktoryzował się z tematu staropolskiej poezji wizualnej. Redaktor naczelny pisma artystycznego Obieg w latach 1990-94. Główny Kurator Zbiorów i Galerii w Centrum Sztuki Współczesnej w Zamku Ujazdowskim (1993-1996). Gościnny wykładowca Rohde Island School of Design w Providence, USA (1993-99) oraz Studium Muzealnego przy Instytucie Historii Sztuki UW (1995-98). Wiceprzewodniczący polskiej sekcji Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Sztuki AICA (1999-2003). Przewodniczący Rady Programowej Fundacji Galerii Foksal. Wiceprezes mindworx Polska, firmy zajmującej się e-learningiem. Wykładowca Miami Ad School Warsaw. Autor 6 książek- m.in. Piramidy słońca, labirynty (2002), Książki i strony, Polska książka awangardowa i artystyczna XX wieku (2000), Obraz słowa. Historia poezji wizualnej (1989) i Krzysztof Wodiczko, sztuka publiczna (1995), oraz ponad 200 artykułów, esejów, tekstów w katalogach i recenzji drukowanych w Polsce i zagranicą. Publikował m. in. w Baroku, Polityce, Odrze, Obiegu, Magazynie Sztuki. Kurator wielu wystaw, m. in. Zbigniewa Libery, Magdaleny Abakanowicz, Jarosława Modzelewskiego, Dicka Higginsa, Andrzeja Dłużniewskiego, Marii Jaremy, Stefana i Franciszki Themersonów oraz szeregu pokazów zbiorowych. Obecnie pracuje nad książką o wpływie technologii na poezję

RYSZTOF Agnieszka - pochodzi z Konina, w Nowym Jorku mieszka od 1992 roku. Brała udział w wielu wystawach zbiorowych, uzyskała 3 miejsce w konkursie „September 11 w roku 2002, a pierwsze w konkursie „Peace w roku 2004.

 Rysztof Aleksandra - malarka.Dziecięcy Klub Plastyczny 264-17A Langston Avenue Glen Oaks, NY 11004 tel/fax: 718-470-6250. Klub rozpoczął artystyczną działalność w 1998 roku przy szkole polskiej na Maspeth, a obecnie działa również przy Centrum Polsko-Słowiańskim na Greenpoincie. Jest założycielką i dyrektorem artystycznym ww klubu. Celem działalności klubu jest promocja i upowszechnianie dziecięcej sztuki w środowisku polonijnym. Klub skupia około 40 dzieci w wieku od 5 do 10 lat.

Rysztof Teresa - malarka członkini fundacji „Fundacja Młodej Polonii.

Rytel Grzegorz - „Z wykształcenia architekt, nauczyciel akademicki na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. Stale współpracuje z galerią „Zachęta. Zajmuje się historią architektury okresu modernizmu. Przygotowuje rozprawę doktorską na temat życia i twórczości architekta Lucjana Korngolda. Fradment wykładu Grzegorza Rytla: „W poszukiwaniu tożsamości: „ (...). Poszukiwaniu języka architektury odpowiedniego dla starej-nowej ojczyzny towarzyszył spór pomiędzy architektami opowiadającymi się za ahistoryczną i z pozoru neutralną kulturowo europejską architekturą awangardową a zwolennikami stworzenia własnego „pansemickiego stylu, opartego na tradycji i kulturze regionu. Z jednej strony urzeczywistniał się sen syjonistów o budowie nowego, lepszego świata dla egalitarnego społeczeństwa - w projektach młodych adeptów Bauhausu przeszczepiano na grunt Tel Awiwu wzorce stylu międzynarodowego, kierując się hasłem: „szybko, tanio, ale dobrze. Z drugiej, powstające pomiędzy 1934 a 1940 rokiem projekty Ericha Mendelsohna stanowią najlepsze przykłady twórczej syntezy rozwiązań zakorzenionych w lokalnej tradycji arabskiej i osiągnięć zachodniej architektury doby modernizmu (...). (Folder Dni Książki Żydowskiej, str. str. 24).

 Rytka-Zandberg Piotr - Wykadowca na UMCS w Lublinie.

Rywin Lew-Lejba Riewin - LISTA NR 4, „Lew Rywin urodził się w 1945 r. w Dolnym Akajewie w ZSRS, gdzie jego rodzina trafiła w czasie wojny. Dopiero w 1959 r. jako 14-latek przyjechał z rodzicami Welwelem i Anastazją do Polski w ramach w ramach rapatriacji. Rodzina w 1962 r. wyjechała do ciotki do Stanów Zjednoczonych, jednak rodzice po kilku miesiącach wrócili do kraju. Lew z siostra zostal w Stanach, gdzie uczył się w Tiden High School New York. Po powrocie do Polski studiował na Uniwersytecie Warszawskim w Wyższym Studium Języków Obcych i Instytucie Lingwistyki Stosowanej, magisterium uzyskał w 1972 roku. Jak wynika z informacji w internecie, po studiach pracował na uniwersytecie. W 1974 r. zostal kierownikiem Departamentu kontaktow z Zagranicą w Instytucie Organizacji Przemysłu Maszynowego. Po dwóch latach trafił do Agencji Interpress, która zajmowała sie obsługą zagranicznych dziennikarzy. Zaczynal od tłumacza (zna biegle rosyjski i angielski), skończył jako wicedyrektor. Szefem Interpressu był wtedy Mirosław Wojciechowski, oficer wojskowego wywiadu, ktory w 1962 r. zostal wydalony z USA. W tym samym czasie do Ameryki przyjechał Rywin. We wrześniu 1983 r. Rywin trafił do telewizji i został zastępcą szefa biura handlu zagranicznego. Biuro przekształcono potem w Agencję Poltel i Rywin awansował na jej szefa. Agencja zajmowała się kupowaniem atrakcyjnych filmów zagranicznych, które miały „osłodzić telewidzom ideologiczno-propagandową wizję Polski okresu stanu wojennego. Wyrobił sobie wowczas znakomite kontakty zagraniczne. Jego sukcesem i sukcesem finansowym ówczesnej telewizji był zakup w 1984 r. największego hitu TVP tamtych lat „Niewolnicy Isaury oraz kooprodukcja z Amerykanami serialu „Wichry wojny, na czy udało się zarobić milion dolarów. Mniej chętnie mówi natomiast o swym udziale w telewizyjnej wersji kontrowersyjnego filmu „Shoah Claudea Lanzmanna z 1986 r., ktory uznano za film antypolski. Ustroje sie zmieniaja, ale układy pozostają. W 1989 r. Andrzej Drawicz, nowy prezes Radiokomitetu (mianowany przez premiera Tadeusza Mazowieckiego), awansował Rywina. Został on wiceprezesem odpowiedzialnym za finanse z misja wyciągnięcia Telewizji Polskiej z zapaści finansowej. Forsował wtedy pomysł prywatyzacji 2 programu TVP. Przeciw tym planom zaprotestowała m.in. zakładowa „Solidarność i pomysł upadł. W 1991 r. Lew Rywin został odwołany z Radiokomitetu. Co ciekawe, minęło wiele lat, w ktorych Lew Rywin działał jako producent filmowy i przewodniczący Rady Nadzorczej Canal +, a pomysł prywatyzacji telewizyjnej Dwójki wracał jak bumerang i był jednym z kluczowych wątków tak zwanej afery Rywina. Koncern Agora, by jeszcze bardziej umocnić swoją pozycję na rynku medialnym w Polsce, chciał mieć w swoim portfelu stację telewizyjną. Pkazji do zrealizowania tego pomysłu w czasach rządów Leszka Millera dostarczały prace nad nowelizacją ustawy o radiofonii i telewizji. Projekt zakładał zakaz koncentracji kapitału (co uderzało w interesy Angory), ale otwierał furtkę do sprywatyzowania części telewizji publicznej. I o to miała sie toczyć główna gra biznesowo-polityczna, gdy 22 lipca 2002 r. o godzinie 11.00...Lew Rywin kukal do drzwi Adama Michnika, a ten przygotowywał sprzęt do nagrywania. („Nasz Dziennik - „TW „Eden, Jan Maria Jackowski, 19-20 maja 2007) W lipcu 2002, powołując się najpierw na ówczesnego premiera Leszka Millera, potem na „grupę trzymającą władzę, zaproponował prezesowi spółki „Agora Wandzie Rapaczyńskiej, a także redaktorowi naczelnemu „Gazety Wyborczej Adamowi Michnikowi umieszczenie w ustawie o radiofonii i telewizji zapisu, umożliwiającego „Agorze kupno kanału telewizyjnego „Polsat w zamian za 17, 5 mln dolarów dla SLD i prezesurę kanału dla siebie. Michnik potajemnie nagrał Rywina, co spowodowało wszczęcie śledztwa oraz powołanie sejmowej komisji śledczej. „Według „Rzeczpospolitej, znany polski producent filmowy Lew Rywin był tajnym współpracownikiem Służby Bezpieczeństwa PRL. Jak wynika z akt IPN, na które powołuje sie gazeta, używał biblijnego pseudonimu „Eden i miał współpracować z bezpieką w latach 1982-1986. Lew Rywin był w tym okresie związany z mediami, pracował w agencji Interpress będącej w polu zainteresowania peerelowskich służb specjalnych, a nastepnie w Komitecie ds. Radia i telewizji (...). („Nasz Dziennik - „TW „Eden, Jan Maria Jackowski, 19-20 maja 2007)

Rywin Marcin - V-ce Prezes Rady Młodych Przedsiębiorców, członek założyciel. Dyrektor ds. Rozwoju NFI EMPiK Media & Fashion. Od 1996 roku związany z grupą kapitałową Eastbridge, w której spółkach pełnił wiele funkcji. Był m.in. dyrektorem generalnym Optimum Distribution sp. z o.o., członkiem zarządu Easy Net S.A., a także dyrektorem pionu EMPiK sp. z o.o. Grupa Eastbridge zatrudnia w Polsce ponad pieć tysiecy osób, a jej obroty przekraczaja trzysta milionów euro. Marcin Rywin jest absolwentem Ośrodka Studiów Amerykanskich przy Uniwersytecie Warszawskim. W latach 1990-1995 pracował również jako II asystent reżysera m.in. przy takich filmach jak „Król Olch reż. Volker Schlondorff, „Les Milles reż. Sebastian Gral, „Schindlers List reż. Steven Spielberg, „La Petite Apocalypse reż. Costa Gavras.(ze str.int.RMP)

Rzączyńska-Szurmiej Joanna - Teatr Żydowski im. Estery Rachel i Idy Kamińskich w Warszawie. Pochodzi ze znanej rodziny aktorskiej - córka Jana Szurmieja, wnuczka Szymona Szurmieja. 1975. 03. 28 - Data urodzenia (Warszawa). 1999 - Wykształcenie - rok ukończenia studiów (Wydział Aktorski PWSFTviT w Łodzi; dyplom 2000).

Rzekanowski Jakub - Dziennikarz „Trybuny, prawodpodobnie pedał, utrzymuje dobre kontakty z warszawską ANTIF” i zapewnia im w razie wsparcie medialne i pomoc, jesli oni mają jakies kłopoty. Autor wielu szkodliwych artykułów m.in. o ruchu NS w Polsce, o B&H Poland W trakcie bójki niegroźny, z wielu źródeł wynika, iż jest konfidentem policyjnym. Częsty gość na koncertach na squacie, koncertach oi!, a także imprezach rockabilly i psychobilly.

Rzepliński Andrzej – LISTA NR 8, prawnik, profesor Uniwersytetu Warszawskiego, sekretarz Zarządu Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka.

Rzeszarski Benjamin - „Doktor - szef służby sanitarnej w brygadzie Midwiediewa. („Midrasz, styczeń 2005, Janusz Roszkowski - „Żydzi w koalicji antyhitlerowskiej, str. 17).

Rzeszowska Izabella - III FESTIWAL KULTURY ŻYDOWSKIEJ 05 - 10.09.2006. WARSZAWA SINGERA. IV FESTIWAL KULTURY ŻYDOWSKIEJ WARSZAWA SINGERA. Teatr Żydowski Warszawa.

Rzymełka Jan – LISTA NR 5, ( ur. 7 czerwca 1952 w Katowicach), polityk, przewodnik tatrzański, I beskidzki, inicjator Dnia Ziemi, najdłuższy stażem poseł na Sejm, W 1976 r.ukończył studia na Wydziale Geologiczno-Poszukiwawczym Akademii Górniczo-Hutniczej, następnie uzyskał stopień doktora filozofii.Od sierpnia 1980 pełnił różne funkcje w strukturach NSZZ Solidarność przewodniczył Komisji Wydziałowej, był wiceprzewodniczącym Komisji Zakładowej NSZZ Solidarność Uniwersytetu Śląskiego (do 1989), przewodniczącym Regionalnej Komisji Pracowników Naukowych(1980-1989) był członkiem Biura Programowego Ogólnopolskiej Komisji Porozumiewawczej Nauki Solidarności (1981-1988). W stanie wojennym został internowany na okres od 13 grudnia 1981 do 14 czerwca 1982 m.in. W Strzelcach Opolskich i zakładzie Uherców w Bieszczadach Po zwolnieniu działał w podziemnym Społecznym Komitecie Nauki( 1983-1986), W 1989 zakładał Komitet Obywatelski Regionu Śląsko-Dąbrowskiego. Uczestniczył w tzw. Podstoliku Górnośląskim.W latach 1989-1983 sprawował mandat posła na Sejm X i I kadencji. Od 1998 do 2000 był radnym sejmiku śląskiego i członkiem zarządu województwa. W marcu 2000 został posłem III kadencji, zastępując w Sejmie Irenę Lipowicz. Ponownie uzyskiwał mandat poselski w kolejnych wyborach w 2001 ora 2005. W parlamencie był m.in. przewodniczącym Komisji Ochrony Środowiska I polsko-niemieckiej grupy parlamentarnej oraz deputowanym do Zgromadzenia Parlamentarnego Rady Europy. Pełnił też funkcję asystenta Pata Coxa. W wyborach parlamentarnych w 2007 r. po raz szósty został posłem, otrzymując okręgu katowickim 8 958 głosów.Należał do KLD i Unii Wolności. Od 2004 r. jest członkiem Platformy Obywatelskiej. Żonaty, małżonka Stefania jest doktorem biofizyki adiunktem w Śląskiej Akademii Fizycznej, w Katowicach, córka Agata, syn Jacek; wnuczka Alicja.

• Wielka Encyklopedia Żydów
  Leszka Bubla. Wystarczy tylko przejść się po trudnych nawet do zliczenia różnych festiwalach, wystawach, przeglądach i pokazach filmów, targach książek, odczytach i prelekcjach i zebrać pięknie wydane foldery, także z notkami biograficznymi. [...]
  
  
• Dekret
  z dnia 10 listopada 1945 r. o zmianie i ustalaniu imion i nazwisk. [...]  
  
  
• Jak Berman konspirował Żydów w Polsce...
  Dnia 10.11.45 roku KRN wydała Dekret, który pozwalał w sposób ściśle tajny na masową skale zmieniać nazwiska. [...]
  
  
• Jak łatwo było zostać Polakiem
  W 1948 rok Konsulat RP w Rzymie alarmował Ministerstwo Administracji Publicznej... Żydzi w Zarządzie Miasta Krakowa  masowo fałszują potwierdzenia polskiego obywatelstwa. [...]
  
  
• List nr. 1-16