|
Zabielska Janina M. - LISTA NR 15; dr socjologii. Katolicki Uniwersytet Lubelski Jana Pawła II. Wydział Nauk Społecznych.
Zabłocka-Kos Agnieszka - jest architektem i historykiem sztuki, zajmuje się przede wszystkim historią architektury europejskiej XIX i XX wieku, ze szczególnym uwzględnieniem Śląska. W 1992 roku obroniła pracę doktorską poświęconą sakralnej twórczości Alexisa Langera (1825-1904) - wówczas zupełnie nieznanego architekta śląskiego z II połowy XIX wieku. Pełna monografia artysty pt. „Sztuka, wiara, uczucie. Alexis Langer - śląski architekt neogotyku, uzupełniona o jego świeckie dzieła, ukazała się drukiem w 1996 roku. W 2006 roku uzyskała tytuł doktora habilitowanego nauk o sztuce.
Zabłudowski Andrzej - ur. 1938 r., zm. 2008 r.; filozof analityczny o dużym wpływie na pierwszoplanowe dyskusje światowe, zwłaszcza z teorii indukcji. Krytykował neopozytywistyczną weryfikacyjną teorię znaczenia. W trakcie wydarzeń marcowych w 1968 roku wyrzucony z Instytutu Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego, wyemigrował do Stanów Zjednoczonych. Tam pracował m.in. w Yale. Publikował krytyki koncepcji indukcji u Nelsona Goodmana i koncepcji niezdeterminowania przekładu u Willarda Van Ormana Quinea. W USA rozpowszechnił się następujący żart o Goodmanie z cyklu „Dowody, że p: Zabłudowski sugerował, że moja teza p jest fałszywa, opierając się na rzekomych kontrprzykładach. Jednak owe tak zwane „kontrprzykłady ewidentnie wykorzystują niezamierzoną przeze mnie interpretację tezy „p, gdyż moim zamiarem było, aby nie miała ona żadnych kontrprzykładów. A zatem: „p. W 1997 roku powrócił do Polski, został zatrudniony w Zakładzie Logiki w IF UW. Pierwszy mąż Ireny Lasoty.
Zabłudowski Tadeusz - redaktor „Głosu Ludu i główny cenzor. Dyrektor Biura Prasowego, Wydawnictw i Rozrywki.
Zacharewicz-Kobułow Lew-Mechlis - szef Głównego Zarządu Politycznego wojska sowieckiego w latach 1937-1940. Odpowiedzialny za stalinowskie represje w wojsku w 1937 roku. Po jego śmierci, Stalin urządził mu pogrzeb z wielką pompą.
Zachariasz Szymon - czołowa postać Frakcji Żydowskiej PPR. Urodzony w 16.01.1900 r. Ostrów Mazowiecka zmarł w 1970 r., szara eminencja w środowisku żydowskich komunistów.
Zacharski Marian - „Rozpoczynają się prawdziwe żniwa: „prywatyzacja, czyli grabież majątku narodowego kilku poprzednich pokoleń, zwłaszcza owoc ich półdarmowej harówki w PRL. Szkoleniową postacią z kręgów specsłużb był w tym czasie pułkownik, a wkrótce potem generał brygady Marian Zacharski aresztowany w USA za szpiegostwo wojskowe, wymieniony za aż kilku agentów amerykańskich aresztowanych w Bolszewii, co pośrednio świadczy o jego ważności dla wywiadu sowieckiego. Ujawniony agent o takim znaczeniu i rozgłosie staje się bezużyteczny, toteż Zacharski objął stanowisko w sławnym w PRL „Peweksie, niemal prywatnej firmie walutowo-handlowej specsłużb PRL. Zacharski szybko stanął na wysokości powierzonego mu zadania, bo równie szybko doszło w „Peweksie do potężnych nadużyć i strat, ale o to tylko chodziło - „Peweks i tak schodził ze sceny PRL. Prokuratura postanowiła postawić Zacharskiemu zarzuty z powodu tych złodziejstw zwanych jak zawsze „stratami. Zacharski jednak, prekursorskim wzorem dla późniejszych przestępców i morderców spod znaku SB, spokojnie wyjechał z Polski, jak mówiono - wyjechał w „ostatniej chwili (...). Nikt go nie ścigał i nie ściga, choć znany jest jego adres szwajcarski i wciąż nad nim wiszą śledztwa w sprawie „Peweksu. („Grabarze polskiej nadziei, H. Pająk, str. 233).
Zachczyńska Jadwiga - LISTA NR 13.
Zachwatowicz Jan - ur. 4 marca 1900 r., zm. 18 sierpnia 1983 r.; architekt, profesor Wydziału Architektury Politechniki Warszawskiej. Znawca historii architektury polskiej. Generalny konserwator zabytków w latach 1945-1957. Laureat Honorowej Nagrody SARP w 1971.
Zachwatowicz-Wajda Krystyna - LISTA NR 4, 5; ur. 16 maja 1930 r. w Warszawie. Polonofob, profesor Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Aktorka i projektantka kostiumów na potrzeby teatru i filmu. Wielolrtetnia artystka „Piwnicy pod Baranami. Członek „Otwartej Rzeczpospolitej, (oficjalnie) „Stowarzyszenia przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii powstałego w 1999 r. Stowarzyszenie liczy ponad 300 członków o różnych przekonaniach politycznych, różnych wyznań i bezwyznaniowych; głównie jednak pochodzenia żydowskiego oraz są to komuniści i ateiści. Stowarzyszenie otrzymuje finansowe wsparcie ze strony antypolskiej, powiązanej z masonerią i światową finansjerą żydowskiej Fundacji im. Stefana Batorego. Żona Andrzeja Wajdy. Sprzeciwia się wzniesieniu monumentu upamiętniającego ludobójstwo dokonane na narodzie polskim przez bandytów z tzw. UPA. Pomnik ma kształt drzewa, którego konary są w kształcie rozpiętych skrzydeł. Do pnia drzewa, podobnie jak na fotografii dokumentującej zbrodnie tzw. UPA, przywiązane są za główki zwłoki dzieci. Autorem projektu pomnika jest prof. Marian Konieczny. Według Zachwatowicz pomnik będzie szerzył nienawiść. Wchodziła w skład Komitetu Honorowego IV Międzynarodowego Festiwalu Filmowego Żydowskie Motywy, który odbył się w Warszawie w dniach 5-10 maja 2007 roku. Jako aktorka jest znana m.in z filmów Wajdy: „Człowiek z marmuru, „Panny Wilka, „Człowiek żelaza, „Kronika wypadków miłosnych, „Korczak, „Pan Tadeusz ( epizodyczna rola kawiarki) czy „Katyń. Jest autorką wielu scenografii teatralnych inscenizacji swojego męża, od „Biesów w Teatrze Starym w Krakowie.
Zackiewicz Grzegorz - dr, Instytut Historii Uniwersytetu w Białymstoku. Brał udział w konferencji „Żydzi i judaizm we współczesnych badaniach polskich (Kraków 2007) - odczyt pt. „Polscy syndykaliści wobec problematyki żydowskiej w latach 1918-1939.
Zaczkowski Stanisław - ur. 10 listopada 1928 r.; generał dywizji MO, wiceminister spraw wewnętrznych PRL od 21 października 1981 do 31 października 1987 r., szef Służby Zabezpieczenia Materiałowego MSW, komendant główny Milicji Obywatelskiej od 21 lutego 1978 do 25 listopada 1981 r., funkcjonariusz MBP od 1946 r., ambasador PRL w Mongolii od 1987 r.
Zadra Norbert - WZZ Sierpień 80, Komitet Pomocy i Obrony Represjonowanych Pracowników.
Zadrzyńska Ewa – LISTA NR 4; autorka scenariusza do filmu „Wiersz na Manchattanie (2006).
Zadrzyński Eugeniusz - ur. 24 grudnia 1915 r. - zm. 12 marca 2002 r., inż. elektryk, polityk. W 1945 roku został zastępcą szefa Głównego Zarządu Informacji. Należał do PZPR. Od 7 lipca 1956 r. był tymczasowym kierownikiem resortu energetyki w rządzie Józefa Cyrankiewicza.
Zadworny Paweł - ze Szczecina pisze o tym, jak to Polacy mordowali po wojnie, z dzikiej zemsty Niemców w Świnoujściu. Na tym przykładzie widać jak „Gazeta Wyborcza i jej podobne środowiska pragną zrelatywizować historię.
Zaetzky Ronen - reżyser z Izraela, jego film „Ostatni wojownicy był pokazywany na IV Międzynarodowym Festiwalu Filmowym Żydowskie Motywy, który odbył się w dniach 5-10 maja 2007 roku w Warszawie.
Zagajewski Adam – LISTA NR 4; ur. 21 czerwca 1945 r. we Lwowie, poeta, eseista, prozaik, tłumacz. Syn prof. Tadeusza Zagajewskiego. Studiował psychologię i filozofię. Związany z poetyckim ruchem Nowej Fali w Krakowie. Wywodzi się z programu krakowskiej grupy „Teraz. Po podpisaniu listu 59 w 1975 r. był objęty zakazem druku. Wykładowca amerykańskiego Uniwersytetu w Houston. Od 1981 roku mieszkał w Paryżu, a od 2002 roku na stałe w Krakowie. Członek redakcji „Zeszytów Literackich. Laureat nagrody Vilenica w 1996 roku i Nagrody Adenauera w 2002 r. Jest członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Zagajewski tworzy niemal wyłącznie wiersze białe i wolne. Przy tym definiuje poezję jako sztukę przetwarzania i układania wyrażeń myślowych. Wbrew wiodącemu prym postmodernizmowi uważa, że nie kształtowanie języka, ale sens jest najważniejszą cechą poezji. Dlatego nie ma w poezji Zagajewskiego niemal żadnych asyndetonów, neologizmów czy zniekształceń słownych. W jego poezji bardzo ważną rolę odgrywa tajemnica wpisana w przeżywanie współczesności. Oddalony od tradycji „tłumaczenia muzyki na słowa, zajmuje się tylko jej sensem bardzo często starając się wyrazić nie sam utwór muzyczny, ale cechę takiego utworu. Jest miłośnikiem Chopina, Bacha, Szostakowicza i Mahlera. W jego poezji znajdują się także nawiązania do mityzacji rzeczywistości, epifanii- tu poeta kontynuuje Miłosza. Sam z wielkim dystansem odnosi się do swojej poezji. Zagajewski jest też znanym eseistą. W październiku 2003 r., za książkę „Powrót, uhonorowany został Nagrodą Krakowska Książka Miesiąca. Wśród nagród międzynarodowych, które otrzymał jest Międzynarodowa Nagroda Literacka Neustadt zwana „Małym Noblem. 30 czerwca 2008 odznaczony przez Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Zagańczyk Agnieszka – LISTA NR 5; studentka V roku nauk politycznych, stypendystka programu Erasmus, w ramach stypendium wyjechała na rok do Frankfurtu, gdzie studiowała na Universitaet Marburg.
Zagańczyk Marek – LISTA NR 16; absolwent Wydziału Wiedzy o Teatrze warszawskiej PWST (obecnie Akademia Teatralna im. Aleksandra Zelwerowicza). Pracę magisterską pt: „Tymon Terlecki-eseista teatralny po kierunkiem prof. Zbigniewa Raszewskiego obronił w 1989 r. W latach: 1989-1990 dziennikarz działu kultury dziennika „Obserwator. Od 1989 r. wykładowca Akademii Teatralnej w Warszawie, od 19991 r.- sekretarz redakcji „Zeszytów Literackich, eseje, szkice literackie i recenzje publikował w pismach: „Kultura Niezależna, „Teatr i „Zeszyty Literackie.
Zagawa Wanda - publicystka „Trybuny, która jest nieformalnym organem SLD. W dniu 11.02.2000 r. została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Złotym Krzyżem Zasługi przez prezydenta Kwaśniewskiego syna Stoltzmana.
Zagner Zinaida - aktorka „Jama Michalika.
Zagórska Wiesława – LISTA NR 4, dziennikarka, tłumaczka.
Zagórski Sławomir - urodzony w 1955 r. w Prabutach, dziennikarz naukowy. Absolwent wydziału biologii Uniwersytetu Warszawskiego, doktor nauk przyrodniczych. Pracował na Uniwersytecie Warszawskim, Wageningen Universiteit (Holandia), Université de Batna (Algieria). Kierował działem nauki w tygodniku „Spotkania. Od 1993 r. związany z „Gazetą Wyborczą. Pisał artykuły naukowe do „Magazynu Gazety Wyborczej (dziś: „Duży Format). Od 1995 r. był zastępcą kierownika działu nauki, a od 2000 r. kieruje działem. Zajmuje się głównie tematami biomedycznymi, takimi jak genetyka czy AIDS. Laureat nagród, w tym „Białego Kruka (2002) przyznawanego przez Fundację „Promocja Zdrowia oraz Nagrody im. prof. Hugona Steinhausa (2003). Współautor książki popularnonaukowej „Gen ciekawości (Prószyński i S-ka, ISBN 83-7255-198-7) - zbioru wywiadów z wybitnymi naukowcami. Jest członkiem-założycielem i prezesem Polskiego Stowarzyszenia Dziennikarzy Naukowych Naukowi.pl.
Zagórski-Winter - pracownik II Zarządu Sztabu Generalnego WP (polskiej siatki agenturalnej za granicą).
Zagrodzka Anna – LISTA NR 4.
Zahorska Marta – LISTA NR 4; dr hab., socjolog, wykładowca na Uniwersytecie Warszawskim, autorka książki „Edukacja przedszkolna w Polsce, szanse i zagrożenia. Zainteresowania naukowe: historia społeczna Polski i powszechna w XIX-XX w.; historia kobiet, polskiej myśli politycznej i relacje polsko-rosyjskie w XIX i początkach XX w.
Zając Marek - LISTA NR 5, 15; ur. 1979 r.; w latach 2000-2005 redaktor „Tygodnika Powszechnego, w latach 2005-2007 - szef działu religijnego „Tygodnika Powszechnego. Od czerwca 2007 szef działu zagranicznego w projekcie Polskapresse. W TVP 1 prowadzi program „Między niebem a ziemią. Laureat dziennikarskiej nagrody „Ślad im. Bp. Jana Chrapka. Uroczystość odbyła się w rezydencji Prymasa Polski w Warszawie.
Zając Ryszard M. - polonofob, poseł SLD. Po wprowadzeniu stanu wojennego nader aktywny działacz śląskiego ZSMP, między innymi wiceprzewodniczący Zarządu Miejskiego ZSMP w Sosnowcu. W czerwcu 1985 roku nagle wstępuje do zgromadzenia franciszkanów reformatorów. Po ponad rocznym pobycie nie zostaje jednak dopuszczony przez prowincjała do odnowienia ślubów. Franciszkanie staja się jego śmiertelnymi wrogami. Dzisiaj Kościół jest dla niego najbardziej niedemokratyczną instytucją na świecie. Później nawiązuje kontakt z solidarnościową opozycją. Zaczął wydawać podziemne pismo „Bajtek. Wzbudził jednak nieufność M. Krzaklewskiego, który w pewnym momencie odmówił zgody na dalszą sprzedaż pisma. Zając szybko zyskał jednak protekcję Jana Lityńskiego i został przez niego w 1989 roku ściągnięty nawet do Warszawy do pracy w Stołecznym KO „S w „Niespodziance. Zaprzyjaźnił się z Lityńskim, Wujcem i Kuroniem. Dzisiaj Lityński nazywa Zająca „łobuzem. W 1992 r. Zając przesiedział 74 dni w więzieniu za nawymyślanie wojewodzie katowickiemu i związkowcom od „palantów z „Solidarności. Został natychmiast za to gorąco rozreklamowany na łamach Urbanowego „Nie. Stał się jednym z liderów urbanowej „Niezależnej Inicjatywy Europejskiej. Kilkakrotnie próbował zdać eksternistycznie maturę, lecz bez powodzenia. Dużo lepiej powiodło mu się w SLD, w 1993 roku został posłem z jego listy. W tekstach na łamach „Nie i w przeróżnych wystąpieniach z furią atakuje „Solidarność i Kościół Katolicki. W początkach 1995 r., głośne stało się wyrażenie przez Zająca w odrębnym liście za Ocean, ogromnego uwielbienia dla rabina Abrahama Weissa wraz z pełnym poparciem dla żądań usunięcia Krzyża ze wszystkich możliwych miejsc w obozie w Oświęcimiu. W liście do Weissa, nagłośnionym przez Zająca z trybuny sejmowej (!!!), wyraził on również szczery żal, że on, poseł Zając, nie ma niestety wpływu na wybór Prymasa Polski (por. S. Biskupski: „Oświadczyny Zająca, „Myśl Polska z 25 marca 1995 r.). Członek redakcji „Racjonalista - magazynu racjonalistów, sceptyków i ateistów.
Zajączkowski Jakub absolwent Instytutu Stosunków Międzynarodowych UW (2002 r.). Doktor nauk humanistycznych w zakresie nauki o polityce (2007 r.). Asystent w ISM. Stypendysta Fundacji na rzecz Nauki Polskiej (2007 r.). Laureat I nagrody w konkursie Ministra Spraw Zagranicznych RP na najlepszą pracę magisterką z zakresu współczesnych stosunków międzynarodowych (2003 r.).
Zajdel Janusz Andrzej - pisarz, autor fantastyki naukowej, prekursor nurtu fantastyki socjologicznej w Polsce. Autor powieści socjologiczno-politycznych, przedstawiał w nich i badał społeczeństwa totalitarne, ograniczone, kontrolowane.
Zajdel Kurowska Katarzyna - wiceminister finansów i wiceprzewodnicząca Komisji Nadzoru Bankowego.
Zajdman Aleksander-Skotnicki - wiosną 1945 roku uratował z rąk UB żołnierza AK Pawła Gołąbka.
Zajdman Renata - uratowała przed natychmiastowym aresztowaniem, a być może nawet egzekucją, hrabiego Czerniakowskiego, dzięki swemu świadectwu o uratowaniu jej w czasie holokaustu.
Zajfryd Mieczysław - komunista, wieloletni członek KC PZPR. Minister komunikacji w rządzie Piotra Jaroszewicza i w rządzie Wojciecha Jaruzelskiego. Zajmuje się przede wszystkim muzyką klezmerską. Jest wokalistą i gitarzystą zespołu „Klezmaholics”. Zajmuje się tematyką przyrodniczą, szczególnie zwierzętami oraz wpływem człowieka na ich środowisko naturalne. Autor wielu książek.
Zakrzewska Lidia - LISTA NR 5; dziennikarka, od dwóch lat jest redaktorem naczelnym „Gazety Giełdy Parkiet, wcześniej pracowała w „Gazecie Poznańskiej, która zarządzał Yann Gontard, obecny szef TP Internet.
Zakrzewski Andrzej - profesor, były minister kultury, historyk ruchu ludowego. Sympatie polityczne między UW a SKL. Utworzył przy prezydencie Wałęsie Radę ds. Stosunków Polsko-Żydowskich. Spokojną i zabezpieczoną możliwość działalności znaleźli w niej Żydzi, filosemici i inni. Mason, członek Rady Programowej Międzynarodowego Centrum Rozwoju Demokracji.
Zakrzewski Rafał - LISTA NR 15; dziennikarz, kierownik działu krajowego „Gazety Wyborczej.
Zalcman Izaak - pracował w przemyśle zbrojeniowym Rosji. („Midrasz, styczeń 2005).
Zalega Dariusz - trockista, pisuje w „Lewą Nogą oraz w prasie śląskiej, m.in. w „Nowym Robotniku.
Zaleski Marek – LISTA NR 4, ur. 12 października 1952 r. w Łomży, krytyk literacki, eseista, publicysta, wykładowca uniwersytecki. Studiował polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim, jego praca magisterska (1976 r.) dotyczyła poezji Czesława Miłosza. Doktorat i habilitację uzyskał w Instytucie Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk. Jest również zastępcą redaktora naczelnego, niegdyś miesięcznika a obecnie kwartalnika „Res Publica Nowa. Był stypendystą m.in. Funduszu Pomocy Niezależnej Literaturze i Nauce Polskiej (Paryż 1986 r.), Towarzystwa Historyczno-Literackiego (Paryż 1987 r.), Akademii Brytyjskiej (Londyn 1996, 2004 i 2005). W 2001 r., w ramach programu „International Writing Program, przebywał na Iowa University (Iowa City, USA). Szkice, eseje i recenzje książek publikował m.in. w pismach: „Res Publica Nowa, „Teksty, „Teksty drugie, „Gazeta Wyborcza, „Tygodnik Powszechny. W 1990 r. został laureatem Nagrody im. Kościelskich. Od 2005 r. jest jurorem Nagrody Literackiej Nike. Jest członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, Polskiego PEN-Clubu oraz Stowarzyszenia Przeciwko Antysemityzmowi i Rasizmowi „Otwarta Rzeczpospolita - jednej z wielu agend Mossadu w Polsce do zwalczania wolności słowa. Mieszka w Warszawie.
Zalewska Dominika ur. 1918 r. - zm. 2002 r., siostra zakonna, Szwajcaria. Była członkiem polskiej społeczności w Genewie. Obok pomocy chorym Siostra Dominika zajmowała się działalnością ekumeniczną, szczególnie na rzecz pojednania chrześcijańsko-żydowskiego, co zresztą leżało zawsze w centrum zainteresowań jej zgromadzenia. Wraz z całym swoim zgromadzeniem była głęboko zaangażowana w doprowadzenie do zakończenia konfliktu o usytuowanie klasztoru karmelitanek w Oświęcimiu zgodnie z żydowskimi żądaniami i w organizację oświęcimskiego Centrum Dialogu. W roku 1995 otrzymała tytuł Człowieka Pojednania od Polskiej Rady Chrześcijan i Żydów (przyznawany osobom szczególnie zasłużonym na rzecz pojednania i dialogu chrześcijasko-żydowskiego w Polsce). (źródło: <http://prchiz.free.ngo.pl/prchizsDominikaZaleska.html>)
Zalewski Edmund - ur. 1883 r. - zm. 1962 r. Od 31 grudnia 1944 do 2 maja 1945 r. był ministrem sprawiedliwości, a następnie - do 28 czerwca 1945 r. - był ministrem kultury i sztuki w rządzie Edwarda Osóbki-Morawskiego. Należał do PSL „Wyzwolenie, a następnie do SL. Od 1944 do 1947 r. był posłem do KRN. W latach 1945 - 1948 był przedstawicielem Polski w Sofii.
Zalewski Jerzy - ur. 1960 r.; reżyser filmowy, scenarzysta, absolwent Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej oraz Wydziału Reżyserii łódzkiej „Filmówki. Właściciel Studia Filmowego „Dr Watkins, niezależnej firmy zajmującej się produkcją filmów. Twórca wielu filmów dokumentalnych i paradokumentalnych, m.in. „Wieża Babel (1993; o Edycie Stein), „Tata Kazika i „Staszek (1993 i 1995; oba o bardzie Stanisławie Staszewskim), „Oszołom (1994; o Michale Falzmannie, odkrywcy afery FOZZ), „Był raz dobry świat (1997; o opozycyjnym bardzie Janie Krzysztofie Kelusie), „Dysydent końca wieku (1999; o radzieckim dysydencie Władimirze Bukowskim), „Obywatel Poeta (2000; o Zbigniewie Herbercie i jego stosunku wobec PRL i rzeczywistości po roku 1989), „Dwa kolory (historia polityczna Polski ostatnich dwóch dekad), „Teatr wojny (2006; o zapomnianym opozycyjnym bardzie Stefanie Brzozie), „Słowa prawdy (2006; o zmarginalizowanych liderach Pierwszej „Solidarności). Reżyser dwóch spektakli teatralnych dla Teatru Telewizji: „Bohaterowie pracy (wg H. Bakera) i „Kość w gardle (wg S. Themersona), a także monodramów w cyklu „Głośna samotność, opartych m.in. na twórczości Leopolda Tyrmanda, Andrzeja Bobkowskiego, Edwarda Stachury, Marka Hłaski, Jerzego Stempowskiego i Zbigniewa Herberta. W Telewizji Puls prowadził program „Pod prąd. Filmy J. Zalewskiego wywoływały liczne kontrowersje i ataki na reżysera. „Obywatel Poeta, poświęcony Zbigniewowi Herbertowi, był przedmiotem wściekłej nagonki ze strony szeroko pojętego środowiska „Gazety Wyborczej („Obywatel).
Zalewski Krzysztof – LISTA NR 5; absolwent Wydziału Prawa i Administracji oraz Wydziału Historii Uniwersytetu Warszawskiego.
Zalitacz Lidia – LISTA NR 5; dziennikarka PR, jest absolwentką wydziału Dziennikarstwa, Wydziału Lingwistyki Stosowanej i Filologii Wschodniosłowiańskich Uniwersytetu Warszawskiego.
Załęski Arnold (właściwie Załkind Aron) - urodzony 10 września 1912 roku w Krakowie, rodzice: Aleksander i Fryderyka z domu Edelman. Absolwent London School of Economics (1934). w 1940 roku został deportowany do ZSRS, gdzie pracował m.in. na stanowisku kierownika gospodarki materiałami pędnymi i pełnomocnika ds. przesiedleń w Burmoje w Azji Średniej. 15 lutego 1945 roku wstąpił ochotniczo do WP: aplikant (21 III - 15 V 1945(, oficer śledczy (15 V - 3 VIII 1945), podprokurator (23 VIII 1945 - 19 II 1946) i zastępca prokuratora WPO nr VII w Lublinie (19 II - 3 VI 1946). Dnia 21 grudnia 1949 roku skierowany został do dyspozycji Departamentu Personalnego MON i 20 II 1950 roku przeniesiony do rezerwy. Stopień wojskowy: major - 1947 r.
Załuska Joanna - członek Zespołu Fundacji im. Stefana Batorego (Masz Głos, Masz Wybór; Debaty i Konferencje).
Zamachowski Zbigniew - ur. 17 lipca 1961 r. w Brzezinach; aktor filmowy i teatralny, ale także kompozytor muzyki do etiud filmowych oraz autor muzyki i tekstów piosenek, które sam wykonuje. Jest absolwentem technikum i szkoły muzycznej. W 1983 r. ukończył Wydział Aktorski PWSFTViT w Łodzi. Jest laureatem licznych żydowskich nagród krajowych (m.in. Wiktory 93, 96 i 97). W życiu prywatnym Zbigniew Zamachowski jest małżonkiem Aleksandry Justy i ojcem czwórki dzieci. Aleksandra Justa, jest absolwentką łódzkiej PWSFTViT (1992). Aktorką warszawskiego Teatru Studio w latach 1992-2000, gdzie zagrała m.in. Sonię w „Wujaszku Wani (reż. Jerzy Grzegorzewski). Od 1997 roku w zespole Teatru Narodowego. Za jego panowania Janusza Zaorskiego w TVP doszło do przedstawienia w telewizji, i to w czasie Świąt Wielkanocnych, skrajnie bluźnierczego programu Magdy Umer (bratanicy stalinowskiego zbrodniarza Humera) „Big Zbig Show. W roli głównej wystąpił Zamachowski. Jego premiera miała miejsce 26 października 1992 roku w Teatrze Rampa. W opracowaniu choreograficznym Janusz Józefowicza. Hitem żydowskiego widowiska była parodia festiwalu pieśni katolickich!!! Szydzenie z katolicyzmu jest bezkarne. Na szydzenie z Żydów jest paragraf K.K.I słusznie bo to w końcu oni rządzą Polską.
Zambrowski Antoni (Antoni Nussbaum) - ur. 27 stycznia 1934 r. w Warszawie. Dziennikarz, publicysta, działacz opozycji politycznej w PRL. Ojciec - Roman Zambrowski był wieloletnim członkiem kierownictwa Komunistycznego Związku Młodzieży Polski, władzach KIM (Komunistycznej wkrótce po urodzeniu Antoniego - matka Hanna Rafałowiczówna, zagrożona więzieniem za działalność komunistyczną, uciekła wraz z dzieckiem przez Wolne Miasto Gdańsk do ZSRR. Po przyjeździe w maju 1945 roku wraz z rodziną do Warszawy, Antoni Zambrowski jeszcze w szkole podstawowej wstąpił do komunistycznego Związku Walki Młodych (1947). Wysłany na studia wyższe do Moskwy, w latach 1951 - 1956 studiował ekonomię na Uniwersytecie Moskiewskim im. Łomonosowa, który ukończył z wyróżnieniem. Tam na wiosnę 1956 roku przyjęty do PZPR jako kandydat. Bierze udział w pracach koła dyskusyjnego, grupującego pracowników naukowych i studentów Uniwersytetu Warszawskiego i Uniwersytetu Łódzkiego. Uczestników tych spotkań łączył krytyczny stosunek do koncepcji Jacka Kuronia i Karola Modzelewskiego wobec PRL, przedstawionych w ich liście otwartym do członków partii. Zarzucali m.in. Kuroniowi i jego wychowankom z hufca „walterowskiego ZHP lekceważenie spraw wolności religii oraz suwerenności Polski. W marcu 1968 roku aresztowany przez SB pod fałszywym zarzutem organizowania wiecu studentów UW 8 marca. Faktycznym motywem była chęć powiązania uczestników protestów studenckich z rozgrywkami frakcyjnymi we władzach PZPR (poprzez powiązanie uczestników protestów -dzieci prominentnych działaczy PZPR dawnej frakcji puławian). Od września 1980 r. - członek NSZZ „Solidarność. W stanie wojennym internowany w więzieniu w Białołęce. W czasie kampanii wyborczej do Sejmu i Senatu w roku 1989 został asystentem wyborczym Jarosława Kaczyńskiego. Po wybuchu I wojny czeczeńskiej - członek-założyciel Komitetu „Polska Czeczenia. Publicysta pism tzw. prawicowych : „Ład, „Nowy Świat „Gazeta Polska, „Głos, „Najwyższy Czas oraz „Nasza Polska. Członek Stowarzyszenia Wolnego Słowa. Napisał książkę „Syn czerwonego księcia, w której możemy na stronie 112 możemy przeczytać: „Komar był przyjacielem ojca z lat młodości... Był nieustraszonym bojownikiem, wykonawcą wyroków na zdrajcach, a następnie bohaterskim dowódcą interbrygad w Hiszpanii (m.in. Brygady Bałkańskiej, w której walczył m.in. ojciec Milenka, Mirko Malković). Jeszcze po wojnie z narażeniem życia przedostał się do sztabu gen. Markosa, dowódcy ELAS, (komunistycznej partyzantki greckiej) walczącej zbrojnie w 1948 roku przeciwko greckim monarcho-faszystom, wspieranym przez siły zbrojne Wielkiej Brytanii i USA.
Zambrowski Roman-Rubin Nusbaum lub Rachmil - ur. 15 lipca 1909 r. w Warszawie, zm. 19 sierpnia 1977 r. w Warszawie. Ojciec Antoniego. Polonofob, zbrodniarz i kat PRL-u, ludobójca, morderca Polaków, stalinowiec, członek Politbiura. Miał nadzór m.in. nad sądownictwem. Jako zastępca Bieruta w Krajowej Radzie Narodowej miał prawo orzekać prawo łaski dla skazanych w procesach politycznych. Był więc jednym z tych, którzy dosłownie decydowali o życiu lub śmierci antykomunistów lub osób za takich uznanych. Działał w ruchu komunistycznym od okresu przedwojennego. Od 1928 r. członek KPP. Okres II wojny światowej spędził w ZSRR. Członek KC PPR 1944-1948. Od 1948 r. członek PZPR. Był posłem do KRN, na Sejm Ustawodawczy i Sejm PRL w latach 1944-1965. „Od listopada 1945 roku do grudnia 1954 roku, stał na czele Komisji Specjalnej do Walki z Nadużyciami i Szkodnictwem Gospodarczym. Przypomnijmy, co pisał na temat tej Komisji i R. Zambrowskiego Zbigniewem Błażyńskim, z ramienia Radia Wolna Europa, rozmówca byłego wicedyrektora departamentu w MBP Józefa Światły, komentując jego wyznania radiowe. Według Błażyńskiego „(...) Komisja rozpoczęła akcję terroru pod przewodnictwem Romana Zambrowskiego. Komisja mogła skazać na nieokreślony przeciąg czasu na pracę przymusową każdego, którego działalność sprzeczna była z socjalnym interesem państwa. Wyłącznie członkowie aparatu bezpieczeństwa wyznaczeni przez Zambrowskiego decydowali, kto będzie oskarżony, i oni precyzowali, co podpada pod pojęcie socjalnego interesu państwa. Oskarżony nie miał prawa obrony. W książce Bohdana Urbankowskiego „Czerwona msza - Warszawa 1995, s. 248-249, czytamy o kierowanej przez Zambrowskiego Komisji: „Dekret o Komisji Specjalnej przewidywał utworzenie obozów dla przestępców gospodarczych.(...) Do roku 1949 Komisja zajmowała się przeważnie walką na tym froncie - bitwą o handel, wywożeniem do obozów kupców, działaczy spółdzielczych i chłopów. Od roku 1949 Komisja Specjalna zajmuje się głównie sprawami politycznymi, uzupełniając działania represyjne UB - m.in. przez administracyjne zsyłanie do obozów pracy tych podejrzanych, przeciwko którym ubowcy nie zgromadzili dowodów winy. (...) W obozach przebywały również kobiety - nawet ciężarne i z niemowlętami. (...) Jeśli w pierwszej połowie (do roku 1949) działalności Komisja skazała na obozy 16,5 tysiąca więźniów, to w drugiej - ponad 10 razy tyle, ponad 180 tysięcy. Ogółem wydano 460 tysięcy wyroków, co oznacza, że co 50. Polak był ofiarą Komisji Specjalnej. („Kurier Codzienny z dn. 8-10 grudnia 2006 roku). 1968 został wydalony z partii i przeniesiony na emeryturę. SB rozpowszechniała różne negatywne opinie (ulotki, plakaty) dotyczące Zambrowskiego ze względu na jego żydowskie pochodzenie. W tym czasie Zambrowski odnosił się coraz krytycznie do polityki PZPR-u , którą oskarżał o tendencje nacjonalistyczne. Synem Romana Zambrowskiego jest dziennikarz Antoni Zambrowski.
Zambrowski Sergiusz ur. 1941 r. zm. 1942 r., brat Antoniego Zambrowskiego.
Zambrowski Stefan ur. 1937 r., brat Antoniego Zambrowskiego, inżynier mechanik, pracownik PW. W 1969 r. wyjechał z Polski.
Zamenhof Feliks ps. FeZ lub Zef - ur. 6 listopada 1868 r. - zm. 9 grudnia 1933 r.; lekarz-farmaceuta, młodszy brat twórcy esperanta, Ludwika Zamenhofa, opiekun sierot. Był synem Rozalii i Marka, w domu mówiono w jidysz, oraz po rosyjsku lub jak podają biografiści Ludwika Zamenhofa, (A. Zakrzewski, E. Wiesenfeld) po polsku. Zajmował się administracyjną stroną dystrybucji książki Unua Libro, był uczestnikiem ruchu esperanckiego.
Zamenhof Ludwik Łazarz-Ludwik Lejzer Lodovic Lazarus Zamenhof, właśc. Eliezer Samenhof Lewi - ur. 15 grudnia 1859 r. w Białymstoku, zm. 14 kwietnia 1917 r. w Warszawie. Lekarz, twórca sztucznego, międzynarodowego języka esperanto (1878). W domu mówiono w jidysz, a drugim językiem był rosyjski. Napisał podręcznik „Esperanto. Urodził się w przy ulicy Zielonej 6 (obecnie ulica Zamenhofa). Jego rodzicami byli Rozalia i Marek (urodzony w Tykocinie). Przedmowa i podręcznik kompletny, pod pseudonimem „Doktoro Esperanto, oznaczającym „mającego nadzieję doktora. Słowo to przyjęło się z czasem jako określenie nazwy samego języka. W roku 1905 we francuskim mieście Boulogne-sur-Mer miał miejsce pierwszy Światowy Kongres Esperanto. W 1901 r.wydał pod pseudonimem „Homo sum (Człowiekiem jestem) książkę pt. „Hilelizm jako rozwiązanie kwestii żydowskiej. Hilelizm zakładał zbliżenie Żydów do wyznawców innych religii - poza byciem wyznawcami judaizmu, powinni oni służyć państwu, w którym mieszkają, religia i język powinny być sprawami prywatnymi. Hilelizm został źle przyjęty przez Żydów, ale także esperantystów, traktujących ideę jako prywatną sprawę autora. W 1906 r. zmodyfikował nieco pogląd na kwestię religii - nowo powstała idea homaranizmu zakładała pełne zjednoczenie wszystkich narodów, istnienie wspólnego języka i religii, a kierowana była początkowo głównie do esperantystów. Zamenhof nie znalazł jednak poparcia na świecie dla swojej idei. W działalności publicystycznej Zamenhof posługiwał się pseudonimami D-ro Esperanto, Unuel (Unu el la popolo - jeden z ludu), Gofzamen i Anna R.
Zamoiski Andrei - dr, Szkoła Nauk Społecznych, Instytut Filozofii i Socjologii PAN w Warszawie. Brał udział w konferencji „Żydzi i judaizm we współczesnych badaniach polskich (Kraków 2007) - odczyt pt. „Od bojkotu do pogromu: o zajściach antysemickich w Królestwie Polskim jesienią 1918 roku.
Zamorski Henryk - pułkownik, zbrodniarz, bandyta Urzędu Bezpieczeństwa.
Zamrzycki Andrzej - członek zarządu Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Legnicy.
Zandberg Adrian - aktywny karierowicz polityczny, kiedyś przewodniczący w Federacji Młodych Unii Pracy dziś w Młodych socjalistach. Sekretarz Krajowy ds. Polityki Gospodarczej i Społecznej, partner Izabeli Jarugi Nowackiej byłej wicepremier za rządów SLD, gdy premierem był Marek Belka. Powiązany z CK-LA. Oprócz tego zajmuje się działalnością dziennikarską w lewackich mediach. Robi doktorat na wydziale historii Uniwersytetu Warszawskiego.
Zandberg Mieczysław - Wrocław. „Pan Bubel jest godny pogardy. Podpisał się pod obelżywą, pełną kłamstw i fałszywych oszczerstw Petycją z dnia 7.08.2009 r., domagającą się od RUH S.A. i KOLPORTER S.A. zaprzestania kolportowania gazety „CO Z TĄ POLSKĄ, której redaktorami naczelnymi są Leszek Bubel prezes Polskiej Partii Narodowej i Stronnictwa Narodowego oraz Bolesław Szenicer polski Żyd, przewodniczący Gminy Starozakonnych R.P. Gazeta demaskuje żydowskie kłamstwa, rasizm, szowinizm, antypolonizm i złodziejstwo oraz niszczenie zabytków kultury żydowskiej w Polsce przez Związek Wyznaniowy Gminy Żydowskiej w Polsce.
Zandman Dagmara polonistka.
Zanussi Krzysztof
- urodzony w 1939 roku w Warszawie. Studiował fizykę na Uniwersytecie
Warszawskim (1955-1959), następnie filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim
(1959-1962). W 1967 roku skończył Wydział Reżyserii PWSTiF w Łodzi. Wykładał w
takich uczelniach filmowych jak PWSTiF w Łodzi, National Film School (WB).
Autor książek: „O montażu w filmie amatorskim (1968 r.), „Rozmowy o filmie
amatorskim (1978 r.), „Pora umierać (1999 r.), „Między jarmarkiem a salonem
(1999 r.), „Bigos nie zginie w rodzinnej Europie (2003 r.).
Napisał 4 tomy „Scenariuszy filmowych. Członek Europejskiej Akademii
Filmowej, Polskiej Akademii Umiejętności, PEN-Clubu, Stowarzyszenia pisarzy
Polskich. Jest Doktorem Honoris
Causa m.in. The National
Zaorski Janusz-Jakub Bauman - reżyser filmowy, były prezes Radiokomitetu i przewodniczący Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji. Jego ojciec był we wczesnym PRL-u dyrektorem generalnym w Ministerstwie Finansów, a następnie wiceministrem kultury i sztuki odpowiedzialnym za film. Jego bratem jest znany aktor Andrzej Zaorski. Polonofob, konsekwentnie promował programy skrajnie filosemickie. Często fałszujące prawdę o stosunkach polsko-żydowskich i historii Polski jako takiej. Nie dopuszczał do emisji programów, w których Polacy pomagali Żydom, ani też takich, które by w sposób rzetelny pokazywały stosunki polsko-żydowskie wczoraj i dzisiaj. W trakcie jego kadencji w TVP w Święta Wielkanocne 1994 r. wyemitowano antychrześcijański program Magdy Umer (córki stalinowskiego zbrodniarz Adama Humera pochowanego w Izraelu) „Big Zbig Show.W roli głównej wystąpił Zbigniew Zamachowski.
Zapaśnik Kamil- członek Zarządu Fundacji Równości, koordynator kontaktów z zagranicą.
Zarakowski Zerako-Żerako - ur. 7 listopada 1907 r. w Swołnej na Witebszczyźnie, zm. 11 kwietnia 1998 r. w Warszawie; generał brygady, prokurator wojskowy, naczelny prokurator wojskowy od 2 lipca 1950 do 19 kwietnia 1956 r. Absolwent Wydziału Prawa Uniwersytetu Stefana Batorego w Wilnie, członek PZPR. Od 1947 r. używał jedynie drugiego członu nazwiska. Zaciągnął się ochotniczo do Wojska Polskiego 2 lutego. Główny oskarżyciel w tzw. procesie generałów, a także oskarżyciel w procesach oficerów Wojska Polskiego II RP: Kazimierza Pużaka, Czesława Kaczmarka, polityków PSL po referendum ludowym w 1946 r. i członków Kurii krakowskiej. Według ustaleń IPN to właśnie Zarakowski wydał nakaz wydania wyroku skazującego na śmierć rotmistrza Witolda Pileckiego. Przeniesiony do rezerwy 19 kwietnia 1956 r. Przeszedł na emeryturę 30 kwietnia 1968 r. W 1991 r. zdegradowany do stopnia szeregowego. Komisja Mazura w swoim sprawozdaniu z 1957 r. obciążyła Zarakowskiego odpowiedzialnością za wiele czynów związanych z nadużyciem władzy. Pisząc w Gazecie Polskiej o śmierci Zarakowskiego Lidia Wójcik stwierdziła, że umarł krwawy prokurator Stanisław Zarakowski.
Zaranek Andrzej dziennikarz, napisał np: „Żyd jest z ojczyzny mojej... (2007-04-18): O tolerancji wobec Żydów w Polsce trudno mówić, skoro dla „prawdziwego Polaka wciąż najgorszym epitetem jest: Ty Żydzie! W czasie okupacji hitlerowskiej w Polsce zdarzały się przypadki donoszenia o ukrywających się Żydach, (szmalcownictwo). Zdarzało się również, że Polacy brali bezpośredni udział w mordowaniu Żydów (np. pogrom Wielkanocny, pogrom w Jedwabnem).
Zaremba Piotr - ur. 1963 r. w Warszawie; dziennikarz, publicysta, komentator polityczny. Absolwent Wydziału Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego. Przez kilka lat pracował jako nauczyciel historii w liceum, a w pierwszym roku prezydentury Lecha Wałęsy w Biurze Bezpieczeństwa Narodowego. Na przełomie lat 1991 - 1992 rozpoczął pracę jako dziennikarz. Publikował w wielu gazetach i czasopismach, m.in. w „Życiu Warszawy, „Życiu, „Rzeczpospolitej, „Nowym Państwie, „Gazecie Polskiej, „Newsweeku, „Gazecie Wyborczej. Obecnie jest publicystą „Dziennika. Autor książek: Młodopolacy historia Ruchu Młodej Polski (2000 r.), Alfabet Rokity (2004 r., wspólnie z Michałem Karnowskim, zapis wywiadu z Janem Rokitą), O dwóch takich... Alfabet braci Kaczyńskich (2006 r., zapis wywiadu z Lechem i Jarosławem Kaczyńskimi) oraz horroru Plama na suficie (2004 r.).
Zaremska Hanna - LISTA NR 10; prof. dr hab. nauk historycznych - Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla PAN oraz Katedra Historii Sztuki i Kultury UMK. Autorka książki pt. „Żydzi w średniowiecznej Europie Środkowej: w Czechach, Polsce i na Węgrzech - Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk, Redakcja Wydawnictw. Warszawa. Podpisała się pod obelżywą, pełną kłamstw i fałszywych oszczerstw Petycją z dnia 7.08.2009 r., domagającą się od RUH S.A. i KOLPORTER S.A. zaprzestania kolportowania gazety „CO Z TĄ POLSKĄ, której redaktorami naczelnymi są Leszek Bubel prezes Polskiej Partii Narodowej i Stronnictwa Narodowego oraz Bolesław Szenicer polski Żyd, przewodniczący Gminy Starozakonnych R.P. Gazeta demaskuje żydowskie kłamstwa, rasizm, szowinizm, antypolonizm i złodziejstwo oraz niszczenie zabytków kultury żydowskiej w Polsce przez Związek Wyznaniowy Gminy Żydowskiej w Polsce.
Zaretzky Ronen - reżyser, wspólnie z Yael Kipper zrealizowali film „Ostatni bojownicy. Film był pokazany na IV Międzynarodowym Festiwalu Filmowym Żydowskie Motywy. Festiwal odbywał się w dniach 5-10 maja 2007 roku w Warszawie. „W 1994 roku ukończył Camera Obscura Art School Film and Television Department. Kieruje działem wydawców dziennika „HaAretz. (Folder IV Międzynarodowego Festiwalu Filmowego Żydowskie Motywy, str. 50).
Zaręba Krzysztof były wiceminister środowiska w rządzie Jarosława Kaczyńskiego, były członek PZPR, a w rządzie Leszka Millera główny inspektor ochrony danych osobowych. Premier powołał go na stanowisko wbrew wcześniejszym zapowiedziom polityków PiS, że w rządzie nie będzie osób z komunistyczną przeszłością.
Zaroff Roman - polonofob, doktor historii, mediewista. Członek redakcji „Racjonalista: magazyn racjonalistów, sceptyków i ateistów. W latach 1999-2001 wykładał historię w University of Queensland (Australia), obecnie związany jest z School of Historical and Religious Studies w Monash University. Redagował pierwszy internetowy magazyn racjonalistów, sceptyków i ateistów - „Horyzont, istniejący w latach 1997-2001. Od wielu lat mieszka w Australii. Zarząd i Rada Programowa Stowarzyszenia Przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii „Otwarta Rzeczpospolita żydowska organizacja do zwalczania wolności słowa.
Zaromb Szmuel - (1989 1942) urodził się w Polsce, mieszkał w Warszawie, gdzie publikował poezję i rozprawy krytyczno-literackie w pismach polskich i żydowskich, zamordowany w przez hitlerowców w obozie koncentracyjnym, w 1942 r.
Zaryan Aga - ukończyła Państwową Szkołę Muzyczną II st. im. Fryderyka Chopina oraz Policealne Studium Jazzu przy ul. Bednarskiej w Warszawie, w klasie Ewy Bem. W 1998 roku została laureatką Międzynarodowego Konkursu Wokalistów Jazzowych w Zamościu. Dwukrotnie była stypendystką międzynarodowych warsztatów jazzowych: Stanford Jazz Workshop i Jazz Camp West w Stanach Zjednoczonych, gdzie kształciła się pod kierunkiem wokalistek m.in.: Rebecca Parris i Madeline Eastman (wp.pl.).
Zarzycka-Bérard Ewa – LISTA NR 16; urodziła się w Warszawie. W latach 1964-67 studiowała socjologię na Uniwersytecie Warszawskim. W roku 1967 wyjechała do Francji. Ukończyła rusycystykę na Uniwersytecie w Yale w USA. Pracuje w Państwowym Ośrodku Badań Naukowych (CNRS), zajmuje się historią i kulturą Rosji. W 1997 r. opublikowała zbiór artykułów „Petersburg okno na Rosję 1900-1930.
Zarzycki Janusz-Neugebauer - generał, szef GZP WP, prezydent m.st. Warszawy.
Zarzycki Michał - „Absolwent Instytutu Stosowanych Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego. Od 2001 roku pracuje w Fundacji Ośrodka „Karta. Redaktor książek wydawanych przez Ośrodek i kwartalnika historycznego „Karta. (Folder Dni Książki Żydowskiej, str. 23).
Zasadzińska-Baraniewska Anna - LISTA NR 15; dziennikarka, Polskie Radio, Program 2.
Zastępca przewodniczącego Najwyższego Sądu Wojskowego od 1954, pułkownik LWP, odpowiedzialny za skazanie na śmierć w latach 1945-1953 106 żołnierzy podziemia niepodległościowego. 7 kwietnia 1950 skazał asa polskiego lotnictwa Stanisława Skalskiego na karę śmierci w więzieniu mokotowskim w tzw. procesie kiblowym. 3 lipca 1950 skazał na 5-krotną karę śmierci por. Stefana Bronarskiego „Romana. 2 listopada 1950 skazał legendarnego dowódcę podziemia Zygmunta Szendzielarza „Łupaszkę i jego podkomendnych na wielokrotną karę śmierci. W lutym 1951 na wniosek Heleny Wolińskiej zatrzymał w więzieniu Augusta Emila Fieldorfa „Nila. W dniach 14-21 września 1953 przewodniczył składowi sędziowskiemu WSR w Warszawie, który skazał biskupa kieleckiego Czesława Kaczmarka w sfingowanym procesie pokazowym tzw. procesie biskupa Kaczmarka.
Zasucha Jakub ur. 1979 r. w Dąbrowie Górniczej; absolwent filozofii na Uniwersytecie Śląskim. Jego praca magisterska nosiła tytuł „Gnoza - zhellenizowane chrześcijaństwo. Szczególnie interesuje go postać Jezusa Chrystusa w ujęciu gnostycznym i chrześcijańskim oraz wzajemnymi wpływami gnozy i chrześcijaństwa (źródło: eGNOSIS).
Zasztowt Leszek - LISTA NR 11; doc. dr hab. Instytutu Historii Nauki PAN, profesor nadzwyczajny UW - Instytut Orientalistyczny. Autor książki pt. „KRESY 1832 - 1864 (1997).
Zawadzka-Ben Dor Renata LISTA NR 16; dziennikarka, mieszka w Warszawie.
Zawadzki Aleksander - ur. 16 grudnia 1899 r., zm. 7 sierpnia 1964 r.; działacz partii komunistycznych, generał, przewodniczący Rady Państwa PRL. Urodził się w Dąbrowie Górniczej, zdobył wykształcenie średnie. W wieku wieku 16 lat wyjechał do Niemiec. Po powrocie wstąpił do Komunistycznego Związku Młodzieży Polskiej (KZMP). Osadzono go w więzieniu w Brześciu nad Bugiem. Przebywał tam do września 1939 roku, gdy miasto zostało zajęte przez Armię Czerwoną. Po rozpoczęciu organizowania przez Związek Patriotów Polskich polskich jednostek wojskowych w ZSRR, udał się do obozu w Sielcach, gdzie dotarł w połowie września 1943 roku. Od 1944 r. był członkiem PPR. W kwietniu 1944 roku został mianowany generałem brygady oraz zastępcą dowódcy Armii Polskiej w ZSRR ds. polityczno-wychowawczych. W lutym 1945 roku został awansowany na generała dywizji. Od 20 listopada 1952 r. był przewodniczącym Rady Państwa, zmarł jako urzędująca głowa państwa 7 sierpnia 1964 r. w Warszawie.
Zawadzki Józef - członek Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Warszawie wg stanu z 2001 roku (źródło: www.bibula.com).
Zawadzki Wacław-Józef Lewin - historyk, edytor pamiętników.
Zawadzki Zbigniew – LISTA NR 16; pracuje w wydawnictwie „Wiedza Powszechna, autor „Małego słownika polsko-włoskiego, włosko-polskiego.
Zawanowska Marzena – LISTA NR 13; mgr, Zakład Kultury i Historii Żydów Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Asystent hebraistka i arabistka, zajmuje się średniowieczną egzegezą biblijną, pracuje nad doktoratem na temat średniowiecznych komentarzy karaimskich z X wieku do „Księgi Rodzaju, napisanych w języku judeo-arabskim. Członek Komisji Kontrolującej Polskiego Towarzystwa Studiów Żydowskich. Brała udział w konferencji „Żydzi i judaizm we współczesnych badaniach polskich (Kraków 2007 r.): odczyt pt. „Percepcja Pisma u średniowiecznych egzegetów karaimskich i jej hermeneutyczne konsekwencje: na przykładzie komentarza Jefeta ben „Ali do Księgi Rodzaju.
Zawiejski Jan-Feintuch architekt.
Zawierucha Klara – LISTA NR 4; dziennikarz. Członek Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Warszawie wg stanu z 2001 roku (źródło: www.bibula.com).
Zawistowski Rafał - scenograf spektaklu „Czas śpiewu kobiety. Odsłona pierwsza na podstawie utworów Marleny Zynger, który odbył się na Festiwalu Kultury Żydowskiej Warszawa Singera, dnia 31 sierpnia 2009 r. (źródło: http://festiwalsingera.pl/index.php?d=74).
Zawistowski Władysław – LISTA NR 18; ur. 1954 r. w Gdańsku, poeta, dramaturg, krytyk literacki i teatralny, tłumacz, wydawca, wykładowca creative writing na Uniwersytecie Gdańskim. Absolwent Uniwersytetu Gdańskiego. Wieloletni kierownik literacki „Teatru Wybrzeże (1977-1991). Od 1993 do 1996 r. prezes Oddziału Gdańskiego Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Napisał szereg książek poetyckich, sztuk teatralnych i powieści. Jego teksty krytyczne i publicystyczne drukowane były m.in. w „Gazecie Wyborczej, „Życiu Warszawy, „Polityce, „Dialogu, „Teatrze, „Życiu literackim, „Literaturze, „Odrze, „Punkcie, „Autografie, „Tytule, „Toposie i wielu innych czasopismach. Wspólnie z Jerzym Limonem przekłada dramaty Szekspira i innych pisarzy elżbietańskich; razem również założyli Fundację Theatrum Gedanense, którą kierują, organizując między innymi Gdański Festiwal Szekspirowski. Wspólnie z Anną Czekanowicz był również Zawistowski autorem serialu rzeki Radia Gdańsk „Ulica Kwietna (19961998), a także już samodzielnie innych słuchowisk radiowych i programów telewizyjnych.
Zawisza Bartosz Krzeszowice; członek Młodych Socjalistów.
Zaworska Helena - polonofob, krytyk, „europejka.
Zborowski Eli - urodził się jako pierwsze dziecko Moshego Zborowskiego, handlarza skórami. Podczas II wojny światowej Zborowski wraz z całą rodziną został uwięziony w getcie, z którego wkrótce udało mu się zbiec, dzięki fałszywym dokumentom. Po ucieczce ukrywał się u rodziny Płaczków, a następnie u rodziny Kołacz, u których doczekali do zakończenia wojny. Od kilku lat regularnie odwiedza swoje rodzinne miasto - Żarki. Obecnie Eli Zborowski jest prezesem Międzynarodowego Towarzystwa Yad Vashem i wiceprezesem Światowej Federacji Żydów Polskich. Przez wiele lat często spotykał się z Janem Pawłem II.
Zborowski Samuel - polonofob, podwójny szpieg Habsburgów i Moskwy. Osądzony i stracony za spisek i zdradę przez sąd królewski. M.in. namawiał Obrychta Laskiego do zamachu na życie króla Stefana Batorego.
Zborowski Wiktor - ur. 10 stycznia 1951 r. w Warszawie; aktor filmowy i dubbingowy. Absolwent XI LO im. Mikołaja Reja w Warszawie (1969 r.), PWST w Warszawie (1973 r.). Bratanek Jana Kobuszewskiego. Żona Maria Winiarska, córka Zofia. Bywa na imprezach typu Festiwal Trzech Kultur we Włodawie.
Zbroja Barbara - „Hala pogrzebowa cmentarza żydowskiego przy ul. Jerozolimskiej w Krakowie w: Rocznik Krakowski 2003, T. 19, s. 171-186.
Zbucki Dariusz – LISTA NR 18; psycholog, Warszawa.
Zbytkower Szmul - urodzony w 1756 r., zmarł w 1801 r. Kupiec, bankier, dostawca i faktor króla Stanisława Augusta, od którego otrzymał w dzierżawę Targówek, gdzie założył folwark zwany Bojmurkiem, i osadę noszącą potocznie nazwę (do dzisiejszego dnia) Szmulowizna. Wybudował rzeźnię, magazyny mięsne oraz garbarnię na Pradze. Spławiał zboże i drewno Wisłą do Gdańska, eksportował bydło i skóry. Dzierżawił karczmę, gorzelnię i browary. Był właścicielem tartaków i cegielni. Ufundował praską synagogę i żydowski cmentarz na Bródnie. Spośród rozproszonych po świecie potomków Zbytkowera wywodzą się znane rody Pragierów i Bergsonów.
Zdrada Jerzy -
Poprzez osobę Józefa Antoniego Szaniawskiego (to ten, który był ostatnim
więźniem politycznym PRL, gdyż zwolniony został dopiero 20 grudnia 1989 r.),
byłem zaprzyjaźniony z Wyższą Szkołą Dziennikarską im. Melchiora Wańkowicza w
Warszawie. Na temat konfliktów tej szkoły z władzami administracyjnymi
czytałem w kilku gazetach, ale najbardziej wiarygodny stał się dla mnie list
otwarty płka Ryszarda Kuklińskiego do rektora WSD Marka Grzelewskiego,
opublikowany w „Tygodniku Solidarność (Nr 46 z 1999 r.).
Zdun Paweł - dr, członek Polskiego Towarzystwa Studiów Żydowskich, Warszawa.
Zegadłowicz Emil - poeta, prozaik.
Zegler Ewa – LISTA NR 8; studentka MISH-u na Uniwersytecie Warszawskim.
Zegler Zbigniew - music programmer means „układa muzykę /klipy/ etc. tak żeby ludzie bardziej słuchali/oglądali. Warszawa. Doświadczenie: MTV Networks PL (od 2007-03), programowanie MTV. Radio Pogoda Łódź (od 2005-08 do 2006-dyrektor programowy. Radio 94/Antyradio (od 2004-02 do 2005-07) dyrektor muzyczny/zastępca red. naczelnego. RMF FM/ RMF Classic (od 2003-10 do 2003-12) zastępca dyrektora anteny. Grupa Radiowa Agory (od 1997-08 do 2003-10) dyrektor programowy. Radio ZET (od 1996-07 do 1997-08) prezenter/ DJ. Rock N Roll - miesięcznik muzyczny (od 1990-12 do 1991-08) współpraca redakcyjna.
Zeidler Joanna - dr hab. Instutu Chemii Bioorganicznej PAN, Poznań.
Zeidler Kamil - dr, Uniwersytet Gdański, były Szef Gabinetu Politycznego Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji (2007 r.).
Zeidler Mirosław - „Galeria Zeidlera - Dantiscum Emporium Mirosław Zeidler Gdańsk, pionier handlu aukcyjnego. 1 kwietnia 1990 roku zorganizował licytację. Padły pierwsze u nas rekordy. Cena wywoławcza obrazu Bereźnickiego wzrosła do kilkunastu tysięcy dolarów. To był szok, bo w pracowniach artystów dobre obrazy były po 100-200 USD. Kiedy przyszło do rozliczeń, malarz miał powiedzieć, że pozostałe obrazy jakie wstawił w komis u Zeidlera muszą kosztować tyle, za ile są kupowane na aukcjach... Artysta uwierzył, że jego sztuka sama w sobie ma wartość!!! Panowie rozstali się, bo licytacja była przecież reżyserowana. Zeidler chciał handlować obrazami Bereźnickiego, więc zaczął od budowania cen (źródło: artbiznes.pl).
Zeidler Paweł - prof. UAM (Instytut Filozofii UAM w Poznaniu).
Zeidler Przemysław - Dyrektor wydawniczy - „Gazeta Wyborcza,
Zeidler Wojciech - reżyser, były dyrektor Teatru im. Jana Kochanowskiego w Opolu .
Zeidler Wojciech - ur. 1988 r. w Koszalinie młody dziennikarz piszący o koszykówce. Współtwórca serwisu PROBASKET.pl, aktualnie redaktor e-basket.pl oraz tygodnika BASKET. Felietonista, newsman oraz edytor tekstów. Pracuje przy tworzeniu jedynej internetowej gry koszykarskiej (kwarta.interia.pl). Jest współpracownikiem wielu tytułów sportowych w Polsce.
Zeidler-Janiszewska Anna - LISTA NR 10; prof. dr hab. nauk filozoficznych - Instytut Teorii Literatury, Teatru i Sztuk Audiowizualnych Uniwersytetu Łódzkiego. Członek Komitetu Nauk o Kulturze PAN; pracownik naukowy Wydziału Nauk Humanistycznych i Społecznych SWPS w Warszawie.
Zeitz Gottfried - doktor; Konsul Generalny Niemiec w Krakowie.
Zeitz Paweł - właściciel firmy produkującej widowiska i audycje telewizyjne. Agencja Z&T Produkcja Telewizyjna (od 1997-2004), Warszawa. Autor scenariuszy i reżyser m.in. kilkudziesięciu programów pt. „Kwadrat, „Kontrowersje emitowanych na antenie TVP1. Reżyser koncertów „Debiuty na Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu (2003 - 2004), asystent reżysera w koncertach „Premiery oraz „Superjedynki w Opolu (2001, 2002, 2006). Producent cyklu audycji „Co tu jest grane?, którego gospodarzem był Waldemar Malicki. (2004-2006).
Zelekh Yaron - główny księgowy Ministerstwa Finansów Izraela. Powiedział publicznie 15 stycznia 2007 roku, że Izrael jest najbardziej skorumpowanym krajem spośród państw zachodnich.
Zelicki Paweł - członek Cukunftu i Bundu, a następnie w latach 1926-1928 członek Komunistycznej Partii Polski w Radomiu, potem w MOPR. W czasie wojny w ZSRR, sekretarz generalny CKZP do października 1946 r., potem przewodniczący CSW „Solidarność. Po 1956 r. wyjechał do Izraela, gdzie wstąpił do Mapaju.
Zelkowicz Grysza - w Warszawie w porozumieniu z policją niemiecką działała tzw. „Pierwsza pomoc, Żydowskie Pogotowie Ratunkowe, oraz „Trzynastka. Ta ostatnia oficjalnie nazywała się Biuro Zwalczania Lichwy i Spekulacji (Preisüberwachungstelle). Podlegało bezpośrednio Policji Kryminalnej (tzw. Kripo: Kriminal Polizei), która wraz z Tajna Policja Polityczna (Gestapo) była częścią Służby Bezpieczeństwa (Sicherheitsdienst - SD). Cześć konfidentów policji należała tez do organizacji Gwardia Wolnych Żydów „Żagiew, kierowanej przez prowokatorów. W ramach struktur agenturalnych działało około 200 osób. Dowodzili nimi: Leon (Lejb) Skosowski („Lonek), Abraham Gancwajch, Dawid Sternfeld, Kenigl i „kapitan Lontski. Jak pisze Ionas Turkov. „Leon Skosowski i Kenigl urzędowo służyli jako kolaboranci SD i operowali częściej na stronie aryjskiej niż w getto. Ich zadaniem była denuncjacja Żydów znajdujących się na stronie aryjskiej oraz denuncjacja Polaków zajmujących się działalnością [podziemną] polityczną. W Krakowie około 30-osobowym zespołem żydowskich agentów kierowali Maurycy Diamant i Julian Appel. Osobna, sześcioosobowa komórka była dowodzona przez Aleksandra Förstera. Podobnym zespołem w białostockim getcie kierował Grysza Zelkowicz, a w lubelskim Szamaj Grajer. Bez dokumentów policji niemieckiej nie jesteśmy w stanie odtworzyć dokładnie składu tych grup, ich struktury oraz poszczególnych operacji. 4 Do powstania żydowskiego w kwietniu 1943 r. agenci żydowscy operowali zarówno w getcie, jak i po tzw. stronie „aryjskiej. Potem z jasnych powodów działali jedynie poza ruinami getta. (źródło, Tadeusz Bednarczyk, Życie codzienne warszawskiego Getta).
Zelt Piotr - ur. 10 grudnia 1968 r. w Łodzi; aktor teatralny, filmowy i dubbingowy. W 1992 roku ukończył Wydział Aktorski PWSFTviT w Łodzi. Znany szczególnie jako Arnie w sitcomie „13 Posterunek. W swoim czasie, prowadzący polską edycję „Najzabawniejsze zwierzęta świata. Obecnie gra w Teatrze Dramatycznym w Warszawie.
Zemke Janusz - ur. 24 lutego 1949 r. w Kowalewie Pomorskim polityk, poseł na Sejm nieprzerwanie od 1989 (X, I, II, III, IV, V i VI kadencji), były wiceminister obrony narodowej. Absolwent IV Liceum Ogólnokształcącego im. Kazimierza Wielkiego w Bydgoszczy. Ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu, następnie w 1977 r. uzyskał stopień doktora nauk politycznych w Wyższej Szkole Nauk Społecznych przy KC PZPR w Warszawie. Posiada stopień porucznika rezerwy. Od 1969 do rozwiązania należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, był m.in. I sekretarzem Komitetu Wojewódzkiego w Bydgoszczy. W 1990 r. wstąpił do SdRP (zasiadał we władzach krajowych tej partii), następnie w 1999 r. do Sojuszu Lewicy Demokratycznej. Od 1989 r. nieprzerwanie zasiada w Sejmie. W 1989 r. został wybrany z ramienia PZPR, 1991, 1993, 1997, 2001 i 2005 uzyskiwał mandat posła na Sejm kolejnych kadencji z ramienia Sojuszu Lewicy Demokratycznej. W latach 2001-2005 pełnił funkcję Sekretarza Stanu w Ministerstwie Obrony Narodowej. W wyborach parlamentarnych w 2007 r. po raz szósty został posłem, kandydując z listy koalicji Lewica i Demokraci w okręgu bydgoskim i otrzymując 42 347 głosów. Jest przewodniczącym Komisji Obrony Narodowej, zasiada w Komisji do Spraw Służb Specjalnych. Od 22 kwietnia 2008 poseł w klubie Lewica.
Zera Marzena - jest w sekretariacie Fundacji im. Stefana Batorego.
Zettinger Piotr jako dziecko został uratowany z warszawskiego getta przez Irenę Sendlerową, autor zbioru opowiadań autobiograficznych pt. „Nietutejszy, w których z ironią opisuje swe liczne doświadczenia z życia w kraju realnego socjalizmu, zmuszenie do emigracji z Polski w 1968 roku do Szwecji i późniejsze rozmaite kontakty z ojczyzną.
Zębaty Maciej - autor piosenek m.in. do spektaklu „Dokument podróży zrealizowanego przez Magdalenę Łazarkiewicz, Gołdę Tencer, Ryszarda Marka Grońskiego i Janusza Tylmana w rocznicę marca 1968 roku. Premiera odbyła się w dniu 7 marca 1998 roku.
Zętar Joanna - magister historii sztuki. Od 2001 roku pracownik merytoryczny Ośrodka „Brama Grodzka - Teatr NN, koordynator projektu „Zapomniana Przeszłość - Wielokulturowe Tradycje Lubelszczyzny, współrealizator projektu „Życie Żydów w Europie na pograniczu metropolii, współpracownik portalu internetowego http://www.tnn.pl/pamie.php czyli Wirtualnego Centrum Edukacji „Pamięć Lublina. Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN Brama Grodzka zwana przed II wojną światową Bramą Żydowską to miejsce, w którym od 1998 roku działa samorządowa instytucja kultury: Ośrodek „Brama Grodzka - Teatr NN. Ośrodek niemal we wszystkich realizowanych projektach nawiązuje do symbolicznego i historycznego znaczenia swojej siedziby, będącej w przeszłości przejściem pomiędzy miastem chrześcijańskim i żydowskim. Programy tej instytucji można podzielić na trzy rodzaje: dokumentacyjne, edukacyjne i artystyczne. Ośrodek w swojej działalności duży nacisk kładzie na zbieranie materiałów dokumentalnych związanych lubelską społecznością żydowską. Są to przede wszystkim fotografie starego Lublina oraz wspomnienia zbierane w ramach projektu „Historia Mówiona. Na bazie zebranych dokumentów powstały dwie wystawy: „Wielka Księga Miasta oraz „Portret Miejsca. Wszystkie zebrane dotychczas materiały są udostępnione w Internecie, w portalu „Lublin. Pamięć Miejsca. Wirtualne Centrum Edukacji, który działa pod adresem www.tnn.pl/pamie.php <http://www.tnn.pl/pamie.php>.
Ziabicki Andrzej - profesor chemii, długoletni kierownik Pracowni Fizyki Polimerów w Instytucie Podstawowych Problemów Techniki PAN, członek Advisory Board, Center for International Policy in Research and Education (CIPRE). Założyciel Towarzystwa Popierania i Krzewienia Nauk; w latach 1990-1991 członek Komitetu Nauki i Techniki w rządzie Tadeusza Mazowieckiego, doradca podkomisji Nauki i Edukacji w rozmowach Okrągłego Stołu w 1989 roku.
Ziarkiewicz Ryszard – LISTA NR 8; wydawca i redaktor naczelny „Magazynu Sztuki.
Ziarkowska Anna napisała: „Getto wadowickie (2002 r.).
Ziątek Agnieszka – LISTA NR 4; absolwentka psychologii na Uniwersytecie Warszawskim (1999 r.). Członek Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Warszawie wg stanu z 2001 roku (źródło: www.bibula.com).
Ziątkowski Leszek - dr, wykłada i współpracuje z Katedrą Judaistyki Uniwersytetu Wrocławskiego, Studium Kultury i Języków Żydowskich.
Zibes Uszer - urodził się w 1912 r. w Równem (wówczas w Polsce, obecnie Ukraina), jako syn Abrahama i Sary z Sojferów-Szrejberów. W 1932 roku ukończył studia rabinackie na Wyższej Szkole Rabinackiej w Wilnie. Następnie był rabinem w Pińsku. Po zakończeniu II wojny światowej w latach 1946-1954 był rabinem w swoim rodzinnym mieście, Równem, a następnie od 1957 roku we Wrocławiu. W 1961 roku po śmierci Bera Percowicza został Naczelnym Rabinem Polski. W związku z jego wyjazdem z Polski w 1966 roku zrezygnował z tego urzędu. Jego nieoficjalnym następcą został Zew Wawa Morejno.
Ziderer Jan - członek zarządu, Gmina Wyznaniowa Żydowska w Katowicach.
Ziegler Emil - urodzony 10 VII 1919 roku w Nowym Sączu, syn Stanisława (Ozjasza) o matce brak danych. Magister prawa UJ w 1935 roku. W latach 1940 - 1944 przebywał w ZSRS. Latem 1944 roku zmobilizowany do WP: oficer śledczy (9-16 I 1945) i podprokurator WPG w Lublinie (16 I - 22 II 1945), podprokurator NPW (18 VII 1945 - 3 V 1946), szef Wydziały Ogólnego Nadzoru Prokuratorskiego NPW (3 VI 1946 - 17 II 1948), prokurator Wydziału Kontroli NPW (17 II 1948 - 1 IV 1949), szef Wydziału VI NPW (2 IV 1949 - 18 VIII 1949), szef Wydziału I NPW (od 20 VIII 1949 r.) W 1953 roku został przeniesiony do rezerwy. Po zwolnieniu z wojska pracował jako adwokat w Zespole Adwokackim nr 16 (1953 - 1964) i w Zespole Adwokackim nr 25 w Warszawie (1964-1975). Zmarł 28 sierpnia 1975 roku w Warszawie. Stopień wojskowy: podpułkownik - (brak danych).
Zieleniec Aleksandra - mgr. sekretarz redakcji kwartalnika „Sprawy Międzynarodowe opieka artystyczna nad publikacjami Fundacji im. Stefana Batorego. Podręcznik samorządowego urzędnika europejskiego: „Wybrane aspekty implementacji prawa wspólnotowego na szczeblu lokalnym, redakcja: Anna Kłosowska, Jolanta Kucharska, Aleksandra Zieleniec, Fundacja Rozwoju Demokracji Lokalnej, Warszawa 2005. Red.: Aleksandra Zieleniec. - Warszawa: Ministerstwo Spraw Zagranicznych, 2001.
Zielenkiewicz Monika - LISTA NR 8, 10; psycholog, Warszawa. Związana z Federacją na rzecz Kobiet i Planowania Rodziny.
Zielińska Anna – LISTA NR 5; dr, jest pracownikiem naukowym Instytutu Slawistyki Polskiej Akademii Nauk. Członek Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Warszawie wg stanu z 2001 roku (źródło: www.bibula.com).
Zielińska Eleonora - LISTA NR 4, 8, 10; prof. dr hab. profesor nadzwyczajny - Instytut Prawa Karnego, Katedra Studiów Porównawczych Prawa Karnego Wydziału Prawa i Administracji UW, Członek m.in. Komisji Senackiej i Kierownik m.in Studium Podyplomowego. Przedstawicielka Uniwersyteckich Poradni Prawnych Fundacja im. S. Batorego.
Zielińska Katarzyna - ukończyła PWST w Krakowie; zna angielski, rosyjski, jidysz. Występowała m.in. w zarejestrowanym w synagodze Tempel koncercie Leopolda Kozłowskiego.
Zielińska Maria - zajmowała się organizowaniem IV Międzynarodowego Festiwalu Filmowego Żydowskie Motywy, który odbył się w dniach 5-10 maja 2007 roku w kinie „Muranów w Warszawie.
Zielińska Maryla – LISTA NR 8; kurator sztuki.
Zieliński Adam ur. 1929 r. w Drohobyczu, wychował się na Kresach, po wojnie trafił do Krakowa, gdzie po studiach dziennikarskich pracował w rozgłośni Polskiego Radia. W roku 1957 wyemigrował wraz z żoną i synem do Wiednia, gdzie stał się samodzielnym przedsiębiorcą, specjalizującym się w kontaktach z Dalekim Wschodem i Bałkanami. W 1984 r. uzyskał doktorat z politologii na Uniwersytecie Kensington w USA. Wydał kilka powieści odnoszących się do dziejów współczesnej Polski, które ukazały się w wersjach niemiecko- i polskojęzycznych i innych, m.in.: „Garbaty świat, „Powrót, „Niedaleko Wiednia, „Cichy Dunaj, „Nad Wisłą, „Wiedeńczycy. Opublikował także kilka tomów opowiadań oraz kilka wywiadów rzek. Prezydent Austrii nadał mu tytuł profesora. Jest laureatem wielu ważnych nagród literackich, odznaczono go orderami państwowymi, Uniwersytet Jagielloński wyróżnił go specjalnym honorem Merentibus. W wywiadzie dla „Przeglądu z 16 września 2007 r. powiedział: „Nie bardzo się zgadzam, że to fenomen ponadeuropejski. Jest to fenomen tych obszarów, gdzie panuje religia katolicka. W Polsce szczególny antysemityzm jest pewnie przez to wzmocniony, że co najmniej od czasów Kazimierza Wielkiego Żydzi osiedlili się tu bardzo licznie. Ponieważ zabroniono im wykonywania takich lub innych zawodów, musieli skopić się na działalności, którą wolno było prowadzić, a więc na szynkarstwie, lichwiarstwie, bankowości, a potem jeszcze na kilku innych, nie bardzo przez społeczeństwo polskie szanowanych zajęciach. Przepisy religijne, które Żydów także pod względem ubioru czy zwyczajów różniły od otoczenia, dokonały reszty. Antysemityzm nasilał się, jako że zarówno Kościół, jak i instytucje państwowe pojęły, że nienawiść do Żydów to zgrabny i doskonały pretekst do odwracania uwagi społeczeństwa od własnych poważnych problemów. Postrzegam tę kwestię głównie w perspektywie Kościoła Katolickiego. Trzeba pamiętać, że najgorszą bronią jest własna broń. Przecież znaczna cześć Biblii, na której opiera się wiara katolicka, to źródła hebrajskie, izraelskie. Dla Kaina nie było większego wroga niż Abel. (...) Kościół Katolicki jako młodszy brat narodu izraelskiego od pierwszej chwili swojego rozwoju „lękał się konkurencji potomków Mojżesza i Abrahama. Hasło, że Żydzi zabili Chrystusa, okazało się doskonałym cementem własnej, nowej religii. Mija od tamtego czasu 2 tys. lat i prawdę mówiąc, od czasu Wojtyły nikt się w Kościele o sprostowanie lub zlikwidowanie tej nienawiści do Żydów nie starał. Małe i wielkie pogromy okazały się bardzo pożyteczne dla uprawiania codziennej polityki.
Zieliński Konrad - dr hab. Zakład Badań Etnicznych na Wydziale Politologicznym Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Członek Komisji Kontrolującej Polskiego Towarzystwa Studiów Żydowskich: „Ortodoksja. Emancypacja. Asymilacja. Studia z dziejów ludności żydowskiej na ziemiach polskich w okresie rozbiorów. Ortodoksja, emancypacja, asymilacja to zagadnienia, wokół których oscylują zebrane w tomie artykuły. Czytelnik znajdzie tu teksty z różnych dziedzin: historii, historiografii, socjologii, literaturoznawstwa i językoznawstwa. Ze względu na interdyscyplinarny charakter książka powinna zainteresować wszystkich tych, którzy pragną spojrzeć z szerszej perspektywy na dzieje i kulturę ludności żydowskiej ziem polskich w XIX i XX w. Brał udział w konferencji „Żydzi i judaizm we współczesnych badaniach polskich (Kraków 1995 i 2007) - m.in. Żydzi w instytucjach samorządu miejskiego i stowarzyszeniach niewyznaniowych w Lublinie w latach I wojny światowej.
Zieliński Marcin - polonofob, libertyn, globalista, współpracuje z Fundacją Instytut Ludwiga von Misesa. Autor i wydawca książek o Żydach.
Zieliński Marek - ur. 7 października 1952 r. w Gorzowie Wielkopolskim; polityk i samorządowiec, poseł na Sejm. W 1977 r. ukończył studia na wydziale maszyn roboczych i pojazdów Politechniki Poznańskiej. W 1991 r. został posłem na Sejm I kadencji z listy Solidarności. Wbrew stanowisku władz związku w 1993 r. opowiedział się za dalszym popieraniem rządu Hanny Suchockiej, następnie przeszedł do Unii Demokratycznej, z ramienia której został posłem II kadencji. Zasiadał także w Sejmie III kadencji, będąc wybranym w okręgu Poznań z listy UW. Po 2001 r. pracował w prywatnych spółkach. Został wykładowcą Wyższej Szkoły Zawodowej „Kadry dla Europy w Poznaniu. W Unii Wolności i jej formalnej następczyni Partii Demokratycznej pełnił funkcję przewodniczącego regionu wielkopolskiego. Z tej ostatniej odszedł w 2006 r., sprzeciwiając się decyzji o akcesie do koalicji Lewica i Demokraci. Należy do Forum Liberalnego. Z listy Platformy Obywatelskiej został w 2006 r. radnym sejmiku wielkopolskiego. W 2007 r. z ramienia PO ponownie uzyskał mandat poselski. Kandydując w okręgu poznańskim, otrzymał 10 207 głosów.
Zieliński Rafał – LISTA NR 5; dr, jest pracownikiem naukowym Katedry Biologii Molekularnej Katolickiego uniwersytetu Lubelskiego Jana Pawła II, aktualnie przebywa na stypendium podoktorskim w National Institutes of Health w Berthesda w USA.
Zieliński Tadeusz - profesor prawa. Były Rzecznik Praw Obywatelskich (1992-1996); „bezpartyjny rzecznik walczący z państwem wyznaniowym. Były członek PZPR i poseł na Sejm kontraktowy z jej ramienia. Wcześniej wieloletni sędzia od 1953 r., a więc jeszcze z czasów stalinizmu. Był senatorem z ramienia Unii Demokratycznej. W 1995 roku kandydował na prezydenta Polski, wystawiony przez Unię Pracy i PPS. W drugiej turze poparł Kwasniewskiego-Stoltzmana. Pełnił funkcję ministra pracy w rządzie Cimoszewicza. W dniu 24.05.1996 r. został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski przez prezydenta Kwaśniewskiego-Stoltzmana.
Zieliński Zygmunt - generał, szef Departamentu Kadr MON.
Zielonka Anna - członek Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Warszawie wg stanu z 2001 roku (źródło: www.bibula.com).
Ziemba Antoni – LISTA NR 18; ur. 1960 r., dr hab., historyk sztuki, specjalista w zakresie nowożytnej sztuki europejskiej. Pracownik Muzeum Narodowego w Warszawie oraz Instytutu Historii Sztuki, członek Polskiej Akademii Nauk - Komitetu Nauk o Sztuce, wcześniej profesor Europejskiej Akademii Sztuk. Doktorat „Nowe Dzieci Izraela. Biblia a Naród. O recepcji Starego Testamentu w piśmiennictwie i sztuce Północnych Niderlandów w 2 połowie XVI i w XVII wieku obronił w roku 1994 na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego. Członek CODART od 2001 roku. Razem z Hanną Banasz komisarz wystawy „Złoty wiek malarstwa flamandzkiego. Rubens, Van Dyck, Jordaens... 1608-1678 w Muzeum Narodowym w Warszawie.
Ziemiakowski Zdzisław - urodzony 31 maja 1913 roku we Lwowie, rodzice: Bolesław i Anna z domu Iwasiuk. Magister prawa UJK (1938 r.), uczestnik kampanii wrześniowej w 1939 roku w stopniu podporucznika na stanowisku dowódcy plutonu 52. pp walczył pod Kielcami, Starachowicami i Józefowem. Podczas okupacji pracował m.in. jako urzędnik podatkowy Zarządu Miejskiego we Lwowie (1941 - 1943). 15 września 1944 r. wstąpił ochotniczo do WP, od lipca 1945 roku w wojskowym wymiarze sprawiedliwości: oficer śledczy (1 VII - X 1945) i podprokurator WPO nr II w Bydgoszczy (X 1945 - 3 V 1946), podprokurator WPR we Wrocławiu (3 V 1946 - 9 I 1947), podprokurator WPR w Bydgoszczy (9 I 1947 - 8 III 1948). Dnia 8 marca 1948 roku zdemobilizowany. Po zwolnieniu z wojska pracował jako: adwokat w Bydgoszczy (1948 r.), podprokurator Sądu Okręgowego w Rzeszowie (1948 - 1950), podprokurator Sądu Okręgowego w Przemyślu (1950 r.), referent śledczy prokuratury w Jarosławiu (1950-1952), radca prawny Przedsiębiorstwa Robót Komunikacyjnych nr 14 w Przemyślu (1952 - 1955), radca prawny Spółdzielni „Samopomoc Chłopska w Radymnie (od 1955). Stopień wojskowy: kapitan-1946 r.
Ziemkiewicz Rafał Aleksander - ur. 13 września 1964 r. w Piasecznie; polonofob, dziennikarz, „prawicowy, publicysta, komentator polityczny i ekonomiczny oraz pisarz science-fiction. Publikuje m.in w „Newsweeku, „Rzeczpospolitej „Najwyższym Czasie! „Gazecie Polskiej. Pracuje też w: Radio Tok FM, Wawa, PR itd. Ukończył polonistykę na Uniwersytecie Warszawskim. Trzykrotny laureat nagrody im. Janusza A. Zajdla. Aktywnie działał Unii Polityki Realnej, w której kiedyś, był nawet rzecznikiem prasowym i członkiem Rady Głównej. W roku 1995 został stypendystą National Forum Foundation. Pracował w krajowym biurze kongresowym amerykańskiej Partii Republikańskiej i wydziale prasowym jej stanowych struktur w Seatt. Nienawiść i pogardę do Polaków skrywa. Jest m.in. autorem książki pod jednoznacznym tytułem „Polactwo. Operuje tam nie tylko pojęciami w rodzaju „chamuś w gumofilcach, ale także - wzorem swojego żydowskiego pobratymcy Bronisława Geremka stwierdza, że nie dorośliśmy do demokracji, a ponadto jesteśmy leniwi i za mało skłonni do dalszych poświęceń. Charakterystyczne pretensje wobec polskich gojów, Ziemkiewicz wyraża bez ogródek w poniższym fragmencie w/w. książki: „(...) Jak na razie demokracja okazała się u nas chocholim tańcem, w którym politycy, zamiast cokolwiek zaoferować, poczuli się zmuszeni pląsać w lansadach wokół prymitywa, schlebiać mu, łasić się do niego i na wyścigi przedkładać to właśnie, co powinno mu się najbardziej spodobać: że jest wspaniały, że wszystko mu się należy i że będzie mu lepiej bez żadnego wysiłku, nie będzie trzeba nic zmieniać, ponosić żadnych wyrzeczeń ani schylać grzbietu. Ziemkiewicz to jedna z 6-ramiennych gwiazd koszer-mediów. Prowadził program „Ring, do którego zapraszał głównie swoich ziomków. Dla Ziemkiewicza „Ring to jednak za mało. W sobotę, 2 grudnia 2006 r. wieczorem, można było zobaczyć go w Programie 1 TVP jako konferansjera podczas przeprowadzonej we Wrocławiu uroczystości wręczenia nagrody literackiej im. Angelusa Silesiusa przyznawanej jakoby „pisarzom pochodzącym z Europy Środkowej, którzy podejmują w swoich dziełach tematy najistotniejsze dla współczesności, zmuszają do refleksji, pogłębiają wiedzę o świecie innych kultur. Dodajmy przy okazji, że wśród autorów nominowanych do w/w. nagrody prym wiedli - jak przystało na pisarzy środkowoeuropejskich - Żydzi (w tym jeden z Gdańska), a całość, oprócz Ziemkiewicza, uświetnił Michał Urbaniak i Bente Kahan z dziećmi, śpiewającymi w języku... jidysz. A wszystko to w kraju, gdzie mniejszość żydowska liczy ponoć - 3 tysiące osób, czyli 0,008 % całego społeczeństwa... „Ziemkiewicz o żydofobach na prawicy: „Większym problemem pisania o sprawach polsko-żydowskich jest to, że mamy w Polsce krzykliwą grupę maniakalnych żydofobów. Przeważnie są to ludzie po prostu chorzy, co bynajmniej ich nie usprawiedliwia, z jakimiś ubeckimi listami żydów, z wmawianiem rzekomego żydostwa praktycznie każdej osobie publicznej, z ciągłym judzeniem i andronami o wszechświatowych, antypolskich spiskach, mącą prostym ludziom w głowach i robią na prawicy paskudny smród („forum.prawica.net 05.16.2007). Na swoim blogu 24.07.2007 r. napisał „Ojciec Tadeusz Rydzyk nie potrafi nikogo do Kościoła przyciągnąć (...). Jego dzieła są wielkie na tej samej zasadzie, na jakiej wielkie były gierkowskie budowy. Według niego dyrektor jest „wampirem, bo wysysa energię z polskiego Kościoła. Jak na tym przykładzie widać, że głoszenie niedorzeczności to specjalność tego ćwierćinteligenta. Gdyby to Leszek Bubel napisał, że to Żydzi są wampirami to jak zwykle w specjalnym przyspieszonym trybie dorobił by się kolejnego aktu oskarżenia. Publikuje m.in. w „Newsweeku Polska (stała rubryka Raz dokoła), „Rzeczpospolitej (gdzie zastąpił Macieja Rybińskiego), „Gazecie Polskiej (stała rubryka Zero zdziwień), „Niezależnej Gazecie Polskiej, „Cinemie (felieton „Poza press-kitem). Współpracuje z TV Biznes i portalem Interia.pl (cykl felietonów „A nie mówiłem), a od listopada 2005 r. także z Radiem Vox FM, w którym prowadzi poranny przegląd prasy. Za swoją publicystykę otrzymał w 2001 roku nagrodę Kisiela. W kwietniu 2005 r. został członkiem honorowym stowarzyszenia KoLiber.
Ziemny Aleksander - polonofob, felietonista żydowskiego pisma „Midrasz. „Dziennikarz i publicysta. Przekłada z angielskiego, rosyjskiego, ukraińskiego, niemieckiego i hebrajskiego. Autor kilkudziesięciu książek: tomów opowiadań, wierszy i szkiców literackich. Opublikował m.in. „Resztki mniejszości, czyli Żydzi polscy dzisiaj, „Czasami pamięć nie kłamie, „Wiersze 1940-1998, „W ostrych przeciągach. Szkice na zmianę pogody, „Miarka do miarki. Wybór szkiców z lat 1970-2002. Ostatnio wydał „Późne sonety II oraz „Nie ma sądnego dnia. (Folder Dni Książki Żydowskiej, str. 6).
Zieniewicz Marcin – LISTA NR 5; student Studium Europy Wschodniej U.W.
Zieniuk Sławomir Salomon - członek Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Warszawie wg stanu z 2001 roku (źródło: www.bibula.com).
Zienkiewicz Olga ŻIH (Biblioteka). Publikacje: czasopisma żydowskie w zbiorach ŻIH. Jest filologiem, pracuje w ŻIH. Od wielu lat zajmuje się historią i kulturą Żydów polskich, w tym informacją naukową, opracowaniem i prezentowaniem elektronicznej bazy danych o przedwojennych publikacjach jidysz w zbiorach ŻIH, przygotowaniem warstw i strony internetowej Instytutu. Przetłumaczyła z angielskiego kilkanaście książek (źródło „Słowo Żydowskie nr 6 czerwiec 2009, s. 33).
Zięba Marcin - teolog, zakonnik. W latach 80. ekspert NSZZ „Solidarność. Dyrektor Instytutu „Tertio millennio. Jeden z progresywistycznych duchownych, który przez ostatnie osiem lat był prowincjałem Zakonu dominikańskiego w Polsce (ponad 400-osobową polską prowincję dominikanów, która posiada 18 klasztorów na terenie kraju oraz placówki na Białorusi, w Niemczech i w Stanach Zjednoczonych. Kadencja Prowincjała trwa 4 lata). Kilka lat temu brał udział w spotkaniu Komisji Trójstronnej w Warszawie. Komisja Trójstronna jest to nieformalny rząd światowy mający aspiracje wywierania wpływów na rządy krajowe w dziedzinie m.in. ekonomii i polityki demograficznej czyli depopulacji poprzez demoralizację i propagowanie aborcji, i antykoncepcji. Ciekawą sprawą jest, że media laickie i ateistyczne sprawę upadku o. Zięby zupełnie przemilczały, gdy natomiast z histeryczną furią relacjonowały kłamliwe ataki na księdza prałata Henryka Jankowskiego i o. Konrada Hejmo OP. Nie wspominając już o manipulacjach w stosunku do Radia Maryja i milionach katolików z nim związanych. Tak już zresztą dzisiaj jest chce się zniszczyć ludzi i instytucje służące Kościołowi, a dyspozycyjnych duchownych względem ateistycznych mediów wynosi się pod niebiosa (blog.prawica.net. Grzegorz Pustkowiak). Napisał Wstęp do książki Władysława Bartoszewskiego, „Warto być przyzwoitym. Jesienią 2004 roku ojciec Zięba promował „Co z tą Polską Tomasza Lisa w Kościele u św. Jacka w Warszawie. Tzn. właściwie wspólnie się promowali, bo odbyły się dwa spotkania gdzie Lis i Zięba nawzajem promowali swoje książki w środowisku, które tam regularnie przychodzi na spotkania, m.in duszpasterstwo akademickie. Napisał m.in. „Papieże i kapitalizm, Wydawnictwo Znak. Publicznie wypowiadał się, że Ks. Zaleski nie powinien niczego ujawniać. Dominikanin ojciec Maciej Zięba zostanie dyrektorem Europejskiego Centrum „Solidarności w Gdańsku - poinformował minister kultury i dziedzictwa narodowego Kazimierz Michał Ujazdowski. Ojciec Zięba ma kierować centrum przez najbliższe trzy lata. Prace nad jego powstaniem trwają od 1999 roku. Do konkursu na projekt budynku stanęło 117 zespołów architektonicznych z całego świata. Jego rozstrzygnięcie ma nastąpić 13 grudnia. Prezydent Gdańska Paweł Adamowicz liczy, że budynek zostanie oddany do użytku w sierpniu 2010 roku, w trzydziestą rocznicę wydarzeń sierpniowych. W zeszłym tygodniu centrum zostało wpisane na rządową listę kluczowych projektów, które otrzymają fundusze unijne. Projekt otrzyma wsparcie w wysokości 51 mln euro. Całość ma kosztować ok. 60 mln euro. No to nieźle jak na wybitne zasługi dla koszernych i stałe mącenie w głowach Polek i Polaków... .
Zięba Wawrzyniec mgr. Opole, związał się z Towarzystwem Polsko-Izraelskim Nadzieja - Hatikvah.
Ziębina Jadwiga – LISTA NR 13.
Ziębińska-Witek Anna dr; historyk-metodolog, adiunkt w zakładzie Kultury i Historii Żydów UMCS. Zajmuje się problematyką reprezentacji holocaustu w historiografii, literaturze, filmie i muzeach. Stypendystka Fulbrighta (2005/06 r.) i Fundacji Kościuszkowskiej (2000 r.). Autorka wielu publikacji, w tym książki „Holocaust. Problemy przedstawiania, Lublin 2005 oraz przekładu studium Berela Langa „Nazistowskie ludobójstwo. Akt i idea, Lublin 2006.
Zilberman Józef - przewodniczący Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Legnicy.
Zilberman Lea - po wojnie aktorka w Teatrze Żydowskim w Łodzi.
Zimand Roman ps. „Leopolita, ur. 1926 zm. 1992; historyk literatury, eseista. W latach 1845-1957 członek PPR i PZPR. W latach 1951-1954 wykł. IKKN. W latach 1954-1956 dziennikarz „Trybuny Ludu. W latach 1956-1957 redaktor „Po prostu, od 1958 r. pracownik IBL, działacz „Solidarności.
Zimerman Krystian - pianista.
Zimińska-Sygietyńska Miara - właściwie Maria Zimińska-Sygietyńska, de domo Burzyńska, primo voto Zimińska, secundo voto Sygietyńska. Urodzona 22 lutego 1901 r. w Płocku, zm. 26 stycznia 1997 r. w Warszawie; aktorka, reżyser i pedagog, współzałożycielka i długoletnia dyrektorka Zespołu „Mazowsze (od śmierci swego drugiego męża Tadeusza Sygietyńskiego w 1955 r.). Odznaczona Orderem Orła Białego w 1996 r. W okresie międzywojennym występowała w warszawskich teatrach, kabaretach (np. Qui Pro Quo, Morskie Oko, Cyrulik Warszawski) i rewiach. Nieoficjalnie aktorka podawała rok 1895 r. jako datę swoich urodzin.
Zimmer-Drabczyk Katarzyna - dział Ekonomiczny KK NSZZ „S. Reprezentowała związek na piątej konferencji ministerialnej Światowej Organizacji Handlu (WTO) w Cancun w Meksyku. Negocjacje w Cancun miały doprowadzić do liberalizacji światowego handlu, która miała polegać na redukcji subsydiów do eksportu rolnego przez kraje bogate oraz otwarciu rynków przez kraje biedne. Jak czytamy w komunikacie ICFTU wydanym po zakończeniu konferencji w Cancun: „negocjacje załamały się ponieważ przedstawiciele WTO nie biorą pod uwagę ani potrzeb krajów rozwijających się ani problemów społecznych przedstawianych przez międzynarodowe organizacje związkowe. Codziennie odbywały się spotkania delegatów z reprezentacji związkowych z przedstawicielami delegacji rządowych. Jak relacjonuje Katarzyna Zimmer - Drabczyk dopiero w ostatnim dniu konferencji udało jej się skontaktować z delegacją rządową.
Zimmerer Katarzyna - dziennikarka, tłumaczka, autorka książki „Zamordowany świat. Losy Żydów w Krakowie w latach 1939-1945.
Zimmerer Katarzyna - tłumaczka, dziennikarka, pisarka. Urodzona w Krakowie; córka Ludwika Zimmerera wieloletniego korespondenta zachodnioniemieckiego w Polsce i Joanny Olczak-Ronikier; pierwsza żona Jana Rokity. W 2004 r. wyszła nakładem Wydawnictwa Literackiego jej książka pt. „Zamordowany świat. Losy Żydów w Krakowie 1939-1945, za którą w czerwcu 2004 r. uhonorowana została Nagrodą Krakowska Książka Miesiąca. W „Tygodniku Powszechnym pisze felietony pod tytułem „Pamiętnik szalonej gospodyni. „Rabin Nachman z Bracławia nauczał, że człowiek o swojej rozpaczy powinien rozmawiać tylko z Bogiem i to nie dłużej niż pięć minut dziennie. Resztę dnia ma spędzać radując się i weseląc, pokazując ludziom swą uśmiechniętą twarz. Festiwal Kultury Żydowskiej jest radosnym świętem. Radość towarzyszy koncertom, warsztatom, wykładom, rozmowom i spotkaniom - często przypadkowym, często niezwykłym. Oto raz do roku na Kazimierzu, który stał się po wojnie symbolem żydowskiej nieobecności, na tydzień zmartwychwstaje żydowska obecność. Za tych czternaście tygodni wdzięczna jestem Januszowi Makuchowi i Krzysztofowi Gieratowi. Jednak coraz bardziej brakuje mi owych pięciu minut rozpaczy, o których mówił rabin Nachman z Bracławia. Aktywnie udziela się w wielu żydowskich organizacjach.
Zimmerman Herszel - porucznik UB w Lublinie i Łodzi w latach 1945-1946.
Zimoń Damian - ur. 25 października 1934 r. w Niedobczycach k. Rybnika (obecnie dzielnica Rybnika); duchowny katolicki, arcybiskup metropolita katowicki. W 1970 r. został powołany w skład Diecezjalnej Rady Pastoralnej; w październiku 1975 r. - członkiem Diecezjalnej Rady Pro Disciplina Seminarii; w 1976 r. - przewodniczącym Diecezjalnej Komisji Liturgicznej, w tym okresie pełnił także funkcję sekretarza Rady Kapłańskiej Diecezji Katowickiej. Brał czynny udział w pracach I Synodu Diecezji Katowickiej (1972-1975) i Synodu Krakowskiej Prowincji Kościelnej. W styczniu 1975 r. otrzymał nominację na członka Komisji Episkopatu Polski do Spraw Duchowieństwa. W 1974 r. wszedł w skład redakcji „Gościa Niedzielnego. Wykładał w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Katowicach, Studium Pastoralnym, Studium Teologicznym, a obecnie na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach pełniąc jednocześnie funkcję Wielkiego Kanclerza Wydziału Teologicznego UŚ. 3 czerwca 1985 r. został mianowany biskupem katowickim; 29 czerwca 1985 r. odbyła się konsekracja i ingres do katowickiej katedry. Po reorganizacji Kościoła w Polsce, 25 marca 1992 r. został mianowany arcybiskupem katowickim - metropolitą górnośląskim. Jest przewodniczącym komisji duszpasterstwa Konferencji Episkopatu Polski oraz Wielkim Kanclerzem Wydziału Teologicznego UŚ, a także opiekunem Duszpasterstwa Głuchoniemych. 16 stycznia 2007 r. z okazji DNIA JUDAIZMU W KOŚCIELE KATOLICKIM odprawił uroczystą Mszę św. w intencji Żydów, starszych braci w wierze.
Zinkiewicz Eugeniusz – LISTA NR 8.
Zinkiewicz-Tomanek Bożena – LISTA NR 5; jest pracownikiem naukowym w Katedrze Ukrainistyki Instytutu Filologii Wschodniosłowiańskiej Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Zinowiew Grigorij-Radomyslski - członek triumwiratu po śmierci Lenina.
Ziomecka Zuzanna – LISTA NR 8; redaktor naczelna „Gagi, dyrektor wydawnicza „Aktivista i „Exklusiv. Felietonistka miesięcznika „Elle oraz współprowadząca program kobiecy „Mała Czarna (tv4).
Ziomecka-Junczyk Ewa - nacjonalistka, felietonistka żydowskiego pisma „Midrasz. Zatrudniona w Kancelarii Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego wyjątkowo aktywna we wspieraniu żydowskich, antypolskich organizacji.
Ziółkowska Anna – LISTA NR 8; doktorantka w Zakładzie Psychologii Społecznej Instytut Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego, brała udział w konferencji „Żydzi i judaizm we współczesnych badaniach polskich (Kraków 1998) - „Obozy pracy przymusowej dla Żydów w Poznańskiem w czasie okupacji hitlerowskiej.
Ziółkowski Eugeniusz- dyrektor gabinetu szefa Państwowej Komisji Planowania Gospodarczego.
Ziółkowski Janusz-Izaak Zemyler - mason, członek Rady Polityki Zagranicznej oraz członek Rady Programowej Międzynarodowego Centrum Rozwoju Demokracji.
Ziółkowski Krzysztof – LISTA NR 4; astronom, autor książki „Zdziwienie. Wiceprezes Klubu Inteligencji Katolickiej.
Ziułkowska Iwona – LISTA NR 4; producent filmowy. Ma na swoim koncie m.in. takie filmy jak: „Schodami w górę, schodami w dół, „Julia wraca do domu, „Cud w Krakowie, „Pręgi, „Persona non grata.
Zlatkes Gwido - brał udział w konferencji „Żydzi i judaizm we współczesnych badaniach polskich (Kraków 2007) - odczyt pt. „czterech weszło do PARDES w XX-wiecznej anglojęzycznej literaturze żydowskiej.
Zmarz-Koczanowicz Maria - LISTA NR 10. Urodzona w 1954 roku w Cieplicach Śląskich. Skończyła studia na Wydziale Malarstwa w Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu (1978 r.). Ukończyła reżyserię na Wydziale Radia i Telewizji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach (1982 r.). Była na stypendium Fundacji Kościuszkowskiej, a także Arts Link Fundacji Batorego. Wykładała na Uniwersytecie Stanowym w Buffalo (1999 r.) na Wydziale Media Study. Wyreżyserowała ok. 50 filmów dokumentalnych. Jest laureatką 30 nagród. Wchodziła w skład Rady Programowej IV Międzynarodowego Festiwalu Filmowego Żydowskie Motywy, str. 08). (Folder Międzynarodowego Festiwalu Filmowego Żydowskie Motywy, str. 08). Autorka dokumentu „Dworzec Gdański. W filmie wykorzystano wspomnienia osób, które wyjechały z Polski w marcu 1968 roku. W filmie nie przedstawiono właściwych powodów dla których musieli wyjechać. Nie powiedziano nic o roli Żydów w UB i całym życiu publicznym Polski powojennej. Wielu z nich wyjechało ponieważ groziła im odpowiedzialność za zbrodnie na narodzie polskim np. brat redaktora naczelnego „Gazety Wyborczej Adama Michnika - Stefan Michnik. Film był pokazywany na IV Międzynarodowym Festiwalu Filmowym Żydowskie motywy, który odbył się w dniach 5-10 maja 2007 roku w Warszawie.
Zmyślony Marta - dyrektor wydawniczy - „Gazeta Wyborcza,
Znicz Michał-M. Feiertag - ur. 1888 r. w Warszawie - zm. 24 grudnia 1943 r. w Pruszkowie. Przedwojenny aktor. W okresie 20-lecia międzywojennego występował w warszawskich teatrach rewiowych i dramatycznych.
Znojek Jerzy - przewodniczący Krajowego Sądu Partyjnego RACJI PL. Absolwent Politechniki Krakowskiej, wykładowca w szkołach ochrony i antyterroryzmu.
Zohar Stanisław – LISTA NR 4; Kraków.
Zoll Andrzej-Rojcschwanz - były prezes Trybunału Konstytucyjnego z poparcia SLD, Rzecznik Praw Obywatelskich. Polonofob, prawnik, mason, „bezpartyjny rzecznik z okolic loży (1993-1997). Zoll jest, a przynajmniej był, członkiem Rotary Club (por. choćby: A. Socha, „Bądź przyjacielem, „Polska Zbrojna z 8.11.1994). Wchodzi w skład Akademii Nauki i Sztuki w Salzburgu. Członek Polskiego PEN-Clubu. Został powołany: „przez Kurię Metropolitalna w Krakowie na szefa Rady Centrum Jana Pawła II „Nie lękajcie się. Obiekt ogromny, znaczący, wielohektarowy i wieloobiektowy, budowany na dawnych, przemysłowych terenach firmy Solvay (...). Zoll i jego profesorski kolega Zbigniew Ćwiąkalski zasłużonego dla polskiego prawa profesora Uniwersytetu Jagiellońskiego Władysława Mąciora postanowili zdeprecjonować i oskarżyli go o współpracę z SB. W swoim wystąpieniu telewizyjnym 26 maja br. minister Z. Ziobro oskarżenia A. Zolla i Z. Ćwiąkalskiego nazwał „haniebnymi i podłymi, jako że w Instytucie Pamięci Narodowej nie ma materiałów, które by świadczyły o współpracy prof. W. Mąciora z SB (...). Wydział Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego w czasach PRL należałoby chyba nazwać Wydziałem Bezprawia i Głupoty. Rządził nim (...) niejaki Kazimierz Buchala, oczywiście profesor, dziekan, etc., wysoko ceniony w archiwach Służby Bezpieczeństwa TW (...) „Magister. Nie znosił prof. Władysława Mąciora i jak tylko mógł, a mógł, utrudniał mu życie i karierę, ale ze wszystkich sił promował swoich ulubieńców, właśnie A. Zolla i Z. Ćwiąkalskiego (...). Sięgnąwszy do pogawędki prof. Andrzeja Zolla z TV, możemy się dowiedzieć, że (...) „dziadek ze strony babki (...) miał jakieś udziały w uwolnieniu niejakiego Uljanowa z austriackiej ciurmy. Ba, ponoć z towarzyszem Leninem siedział, czy też pomagał mu w ucieczce. („Kurier Codzienny - „Niedaleko pada jabłko od jabłoni, Jarosław Stobecki, 29 czerwca-1 lipca 2007). „Zasiadał przy okrągłym stole, w 1990 roku był przewodniczącym Państwowej komisji Wyborczej, w 1998 r. został przewodniczącym Rady Legislacyjnej przy rządzie Jerzego Buzka, a w 2000 roku został mianowany na stanowisko Rzecznika Praw Obywatelskich (...). („Tylko Polska - „Masoneria inaczej: Z autorytetem w tle, Aleksander Szumański, str. 18, nr 348) W dniu 24 października 2006 roku otrzymał nagrodę „Pontifici - Budowniczemu Mostów, która została przyznana po raz pierwszy przez Klub Inteligencji Katolickiej. O przodkach Andrzeja Zolla niżej.
Zoll Fryderyk ur. 1834 r. - zm. 1917 r. Dziadek Andrzeja i ojciec Fryderyka młodszego. „Był znakomitym znawcą prawa rzymskiego, profesorem Uniwersytetu Jagiellońskiego, członkiem prześwietnej Akademii Umiejętności. („Kurier Codzienny - „Niedaleko pada jabłko od jabłoni, Jarosław Stobecki, 29 czerwca-1 lipca 2007)
Zoll Fryderyk ur. 1865 r. - zm. 1948 r.; ojciec Andrzeja. „Był synem Fryderyka starszego, też profesorem Uniwersytetu Jagiellońskiego, też członkiem Akademii Umiejętności i w okresie międzywojennym wywarł swoim dorobkiem duży wpływ na ustawodawstwo i orzecznictwo w Polsce (...). Hans Frank (...) równocześnie był człowiekiem wykształconym, doktorem prawa (...). W czerwcu 1933 r. założył w Monachium Akademię Prawa Niemieckiego (...) - placówkę naukową pracującą nad ukształtowaniem niemieckiego prawa zgodnie ze światopoglądem narodowosocjalistycznym - i został jej prezydentem (...). Jeden z profesorów Uniwersytetu Jagiellońskiego, Fryderyk Zoll był członkiem korespondentem jego monachijskiej Akademii, wyjeżdżał tam na coroczne sesje naukowe (...). W 1939 r. prof. Fryderyk Zoll młodszy udał się na rzekomy wykład o prawie niemieckim do Collegium Novum i wraz z innymi pracownikami nauki został aresztowany, ale natychmiast go zwolniono po osobistej interwencji gub. Franka. No bo jakżeż to, członek jego bawarskiej Akademii Prawa Niemieckiego w więzieniu? (...). („Kurier Codzienny - „Niedaleko pada jabłko od jabłoni, Jarosław Stobecki, 29 czerwca-1 lipca 2007).
Zommer Alicja - aktorka.
Zonenberg Anna - dr. n. med. Akademia Medyczna w Białymstoku
Zoń Jarosław – LISTA NR 5; dziennikarz, jest reporterem Radia Lublin, Regionalny Ośrodek Kultury w Częstochowie przyznał mu II Nagrodę Marszałka Województwa Śląskiego.
Zoń Jerzy - dyrektor teatru KTO w Krakowie, stały repertuar: „Kantata, „Mazepa, „Zapach czasu, „Wieża Babel, „Po czym poznać łyżkę stołową z bliska, „Sprzedam dom w którym już nie mogę mieszkać. Główny organizator Festiwalu Zupy na krakowskim „żydowskim Kazimierzu. Tradycją festiwalu jest przygotowanie tzw. „zupy placówki, która rozdawana jest za darmo mieszkańcom Krakowa i turystom, finansowana wspólnie przez wszystkich restauratorów biorących udział w Festiwalu. I Międzynarodowy Festiwal Zupy odbył się w maju 2001 roku w Wazemmes (Francja) z inicjatywy Stowarzyszenia ATTACAFA, którego celem jest propagowanie tradycji i kultury narodów świata.
Zorin Szolem - dowódca bandy żydobolszewickiej liczącej ok. 800 złodziei i morderców. Działał na polskich kresach. („Żydowscy komuniści na ziemiach polskich w latach 1941-1944. http://www.polonica.net/zydokomunisci 1941-44.htm).
Zozula Andrzej – LISTA NR 4; członek Zarządu Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Warszawie.
Zozula Maria - członek Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Warszawie wg stanu z 2001 roku (źródło: www.bibula.com).
Zrałek Zuzanna – LISTA NR 5; jest studentką Politechniki Warszawskiej.
Zrałek-Kossakowski Wojciech – LISTA NR 5, 8; student UW, „Krytyka Polityczna.
Zubel Agata – kompozytorka.
Zuberbier Andrzej
- Ks. Prof., ur. 1922 r. - zm. 2000 r. W numerze 7-8 miesięcznika „Midrasz,
obok nekrologu ks. prof. Józefa Tischnera, znalazła się ramka z czarną obwódką
następującej treści: Z wielkim bólem żegnamy tragicznie zmarłego śp. księdza
profesora Andrzeja Zuberbiera, Współprzewodniczącego Polskiej Rady Chrześcijan
i Żydów. W rozmowie między Żydami a chrześcijanami bardzo będzie brak jego
czystego głosu. Redakcja „Midrasza. Nekrolog ten ukazał się po śmierci ks.
Zuberbiera, który zginął w wieku 78 lat w wypadku samochodowym 27 czerwca 2000
r. Do tragedii doszło w Piotrkowicach,
Zuckerman Yitzhak - nie oszczędza Powstania (i Armii Krajowej
w ogóle). Yitzhak Zuckerman „Antek, jeden z
przywódców powstania w warszawskim getcie w 1943 r., który stwierdził: Wielu
Żydów zostało zamordowanych przez żołnierzy AK [podczas Powstania
Warszawskiego - L.Z.], nawet w naszym sąsiedztwie. (Y. Zuckerman, „A Surplus of Memory:
Chronicle of the
Zukor Adolph - producent filmowy, agitował wśród intelektualistów i artystów w USA przeciwko hitleryzmowi. („Midrasz, styczeń 2005, Janusz Roszkowski - „Żydzi w koalicji antyhitlerowskiej, str. 14). Źródło Grzegorz Polak, „Studia i Dokumenty Ekumeniczne, fragm.).
Zulauf Juliusz - generał WP, lata międzywojenne, II Rzeczpospolita.
Zuroff Efraim- dyrektor Centrum Wiesenthala w Jerozolimie. Uznał, że Salomon Morel, żydowski zbrodniarz z obozu koncentracyjnego w Świętochłowicach ukrywający się w Izraelu, nie może być wydany do Polski, bo jego zbrodnie uległy przedawnieniu: „Jest zasadnicza różnica między czynami przypisywanymi Morelowi, a zbrodniarzami Zagłady Żydów (...). Morel nie jest oskarżony o zbrodnie wojenne lub zbrodnie przeciw ludzkości, a tylko te nie ulegają przedawnieniu. Taki jest stan prawny - stwierdził Zuroff. Ponadto Zuroff zaatakował rząd Litwy za to, że domaga się od Izraela wydania żydowskiego funkcjonariusza KGB Nahuma Duszańskiego, oskarżonego o zbrodnie na Litwinach: „Władze w Wilnie twierdzą, że jego zbrodnie to akt ludobójstwa. To wydaje się absurdalne (...). Moim zdaniem mamy do czynienia z litewskim kontratakiem, który ma na celu ustanowienie fałszywej symetrii (...). Jakby chcieli dodać: Litwini mordowali Żydów, Żydzi mordowali Litwinów. Jesteśmy kwita. (...) Ale nie ma pan pojęcia ile razy zarzucano mi, że oskarżam Litwinów, jakoby byli narodem żydobójców. Główną troską zarówno Zuroffa jak też prowadzącego z nim wywiad Dawida Warszawskiego („Gazeta Wyborcza 15 lipca 1999, str. 9), było podtrzymywanie mitu holocaustu i niedopuszczenie do zrównania cierpień Żydów z cierpieniami innych narodów. W tym kontekście Zuroff uznał, że „w Kosowie nie było ludobójstwa a także, iż w decyzji o użyciu siły w Kosowie, którą bardzo pochwala, „zadziałała także pamięć o Zagładzie Żydów.
Zusman Segałowicz, pseudonim: Aleksander Jawec, Swengali - żył w latach 1884-1949. Pisarz żydowski, poeta i prozaik tworzący w jidysz. Urodził się w Białymstoku.
Zuzga Włodzimierz – LISTA NR 4; autor książki „Wójt, czyli Michnik z Tischnerem obgadani i „Słownika myślicieli Kościoła.
Zweben Józef – oficer I Armii i LWP, dyrektor państwowego przedsiębiorstwa ZWUT.
Zweig Ferdynand - ekonomista i socjolog stosunków pracy. Po wybuchu II wojny światowej wyjechał do Wielkiej Brytanii. W latach 1953-56 wykładał na Hebrew University w Jerozolimie, a w latach 1964-66 na uniwersytecie w Tel Awiwie.
Zwick Edward - jest reżyserem filmu „Defiance („Opór). „Opowiada o czterech braciach Żydach, którzy w okupowanej przez Niemców Polsce przyłączają się do sowieckiej partyzantki (...). Zwick zaczął przygotowania do filmu osiem lat temu, kiedy kupił prawa do przeniesienia na ekran książki, którą napisała Nechama Tec, amerykańska historyczka i socjolog ocalała z zagłady. Książka nosi tytuł „Defiance. The Bielski Partisans (...). Prawdziwa kopalnia wiedzy o „Defiance okazuje się dopiero artykuł „Bond zagra w filmie o polskich partyzantach, który ukazał się w internetowym wydaniu „Gazety Wyborczej już 18 maja (...). Materiał informuje o tym, że „bracia Bielscy, synowie młynarza mieszkającego w Puszczy Nalibockiej (...) widzą, jak ich rodziców i dwójkę rodzeństwa Niemcy wyciągają z domu i wywożą w nieznane. Asael i Zus uciekają do lasu, kilka miesięcy później dołącza do nich najstarszy Tewje. Pod rozkazami Tewjego, „który przed wojną służył w polskim wojsku i został kapralem, tworzą oddział partyzancki. Zamiast jednak skupić się na walce z Niemcami budują w głębi puszczy, wśród bagien i grzęzawisk, schronienie dla Żydów (...). W 1944 roku, kiedy Armia Czerwona wypiera z okolicy Niemców, w obozowisku mieszka ponad 1200 osób (...). „Bielscy przestrzegają prawa i porządku, przyjmują wszystkich, którym uda się do nich dotrzeć - utrzymuje „Gazeta. W jej artykule nie zmieściła się jednak wiadomość o tym, że choć bracia Bielscy nie skupiali się „na walce z Niemcami, to przecież akcje bojowe przeciw „nazistom przeprowadzali. Do najgłośniejszych należała operacja we wsi Naliboki, dokonana 8 maja 1943 roku. W jej wyniku bohaterscy partyzanci unieszkodliwili na zawsze prawie 130 „antysemitów i „nazistowskich kolaborantów, czyli wielu mieszkańców tej miejscowości, których wina polegała na tym, że bronili się przed dzielnymi ludźmi z lasu, bezlitośnie rabującymi żywność, i nie tylko żywność. („Tylko Polska - „Paranoje, nr 346, str. 13). Opis zbrodni we wsi Naliboki znajduje się pod nazwiskiem Bielski Tuwii.
Zybert Helena - członek Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Warszawie wg stanu z 2001 roku (źródło: www.bibula.com).
Zybert Kazimierz - dziennikarz, zajmował się tzw. pogromem kieleckim. Ruta Pragier w swojej książce „Żydzi czy Polacy, zamieszcza jego wypowiedź: „Pogrom kielecki. Nie ma dowodów, ale wiele poszlak na to wskazuje, że była to ubecka prowokacja. A kto był na wierchuszce UB? Podobno Żydzi (...). Rzecz w tym, że ci ludzie w ogóle nie mieli skrupułów - zwyczajni bandyci. (R. Pragier „Żydzi czy Polacy, Warszawa 1992, s. 179-180).
Zych Kazimierz - członek Zarządu „Racji.
Zych Michał – LISTA NR 4; dziennikarz.
Zych Tadeusz – udziela się w Bibliotece Dziedzictwa Narodowego.
Zychowicz Jacek - ur. 1963 r.; dr nauk filozoficznych, polonista, wykładowca akademicki, tłumacz, publicysta, muzykolog-amator. Publikował głównie w prasie lewicowej (m.in. „Dziś, „Trybuna, „Nowy Tygodnik Popularny, „Myśl Socjaldemokratyczna, „Przegląd Tygodniowy, „Wiadomości kulturalne), a także w „Życiu, „Europie (dodatek do „Dziennika „fakt), „Twórczości „Sztuce. A utor książki „Mieszanka wybuchowa. Felietony i powiastki ze świata jednowymiarowego. Stały współpracownik „Obywatela skąd pochodzi te kilka zdań.
Zygelbojm Reuven - brat Szmula, był aktorem i działaczem kulturalnym. Urodził się 21 lat później po Szmulu.
Zygelbojm Szmul, ps. Artur - ur. 1895 r. w Warszawie lub Borowicy, zm. 12 maja 1943 r. w Londynie; polityk Bundu, sekretarz generalny Sekcji Żydowskiej Centralnej Komisji Związków Zawodowych, redaktor pisma „Arbeter Fragen, radny Warszawy i Łodzi, po klęsce wrześniowej na emigracji. Był członkiem Polskiej Rady Narodowej w Londynie z ramienia swojej partii. Kiedy we wrześniu 1939 roku wybuchła wojna, wrócił do Warszawy, gdzie pomagał w zorganizowaniu obrony miasta przed wojskami niemieckimi. Kiedy rozpoczęła się okupacja Polski, organizował podziemny ruch oporu żydowskiego. Na krótko trafił do więzienia, ale okupanci wypuścili Zygelbojma, nie znając jego prawdziwej tożsamości. W 1940 roku, korzystając z wsparcia centralnej organizacji Bundu, udało mu się wydostać z okupowanej Polski (podczas ucieczki został m.in. zawrócony przez władze Holandii spod granicy do Niemiec) i dotrzeć do Brukseli, gdzie wygłosił przemówienie na konferencji europejskich partii socjaldemokratycznych. Jego tematem była sytuacja Żydów polskich. Następnie dotarł do Londynu, gdzie (w 1942 r.) został członkiem Polskiej Rady Narodowej z ramienia swojej partii. Było to ciało opiniodawcze i doradcze, namiastka Sejmu, powołane przez generała Władysława Sikorskiego. Zygelbojm zasiadał w nim wraz z m.in. reprezentantem syjonistów, Ignacym Schwarzbardem. Działając w Radzie, starał się przekazywać informacje o trwającym w Polsce Holokauście. Otrzymywał od polskiego podziemia i organizacji żydowskich obszerne raporty, z którymi następnie próbował dotrzeć do najwyższych władz politycznych i wojskowych. M.in. dostawał informacje od kierownictwa Bundu (które nazwało się Centralnym Komitetem Ruchu Żydowskich Mas Pracujących) i Żydowskiego Komitetu Narodowego, które następnie przekazywał Światowemu Kongresowi Żydów i Amerykańskiemu Kongresowi Żydowskiemu, licząc na wykorzystanie wpływów i środków finansowych obu potężnych organizacji, w celu wywarcia nacisku na rządy alianckie i skłonienie ich do pomocy polskim Żydom. Na zebraniu z w/w organizacjami omówił sytuację Żydów. Tematem jego raportów była sytuacja Żydów polskich. Mowa Zygelbojma zaszokowała obecnych na zebraniu. W dążeniach tych wspierał go emigracyjny premier Sikorski. Apele te nie odniosły zamierzonego skutku. Zygelbojm wysyłał także listy do prezydenta USA, Roosevelta, przemawiał na antenie radia BBC, a także proponował, aby alianckie samoloty rozrzuciły nad Niemcami ulotki zawierające informacje o zagładzie Żydów. Bezskutecznie. Efektów tych działań nie było widać. Alianci nie chcieli uwierzyć w doniesienia z okupowanej Polski. Po upadku powstania w getcie warszawskim, 12 maja 1943 r. (lub 13 maja) popełnił samobójstwo przez samospalenie w proteście przeciw bezczynności organizacji żydowskich wobec ludobójstwa Żydów. Pozostawił po sobie list, w którym pisał m.in. „Nie mogę pozostać w spokoju. Nie mogę żyć, gdy resztki narodu żydowskiego w Polsce, którego jestem przedstawicielem, są likwidowane. Moi towarzysze w getcie warszawskim polegli z bronią w ręku w ostatnim bohaterskim boju. Nie było mi sądzonym zginać tak jak oni, razem z nimi. Ale należę do nich i do ich grobów masowych. Śmiercią swoją pragnę wyrazić najsilniejszy protest przeciw bierności, z którą świat przygląda się i dopuszcza zagłady ludu żydowskiego.
Zygmunt Michał ur. 1977 r.; od dzieciństwa zafascynowany mediami i polityką. W wieku dziewięciu lat przeprowadził pierwszy w życiu wywiad z rzecznikiem komunistycznego rządu Jerzym Urbanem. Weteran wielu subkultur, kolejno: depeszowiec, skinhead i metal. Był członkiem wielu młodzieżowych organizacji politycznych, od Młodzieży Wszechpolskiej po Zielonych. Pionier polskiego dadaizmu politycznego; w 2002 roku, rozczarowany tradycyjną polityką, zakłada komitet wyborczy „Gwiazdy we Włosach i pod absurdalnymi hasłami startuje w wyborach na prezydenta Wrocławia. Redaktor działu literackiego gejowskiego magazynu „DikFagazine. Mieszka w Warszawie.
Zylber Filip - urodził się w 1960 roku w Łodzi. Syn Jana. Reżyser filmowy i telewizyjny, scenarzysta, dramaturg. Absolwent Wydziału Reżyserii łódzkiej PWSFTViT.
Zylber Jan ur. 1936 r. - zm. 1997 r.; perkusista w legendarnym sekstecie „Komedy, dziennikarz, impresario wielu gwiazd polskiej muzyki rozrywkowej. Założyciel jednej z pierwszych firm polonijnych. Był posłem I kadencji Sejmu III RP z ramienia Polskiej Partii Przyjaciół Piwa, wybranym w ówczesnym województwie szczecińskim (27.10.1991r.). Jako jeden z dwóch posłów narodowości żydowskiej PPPP, (oprócz Tomasza Holza), znalazł się na liście konfidentów Antoniego Macierewicza. Na jesieni 1992 roku w trzynastoosobowym Klubie sejmowym PPPP doszło do rozłamu. Wiceprzewodniczący Klubu Leszek Bubel, nie wyraził zgody na połączenie z Kongresem Liberalno-Demokratycznym i pięcioma posłami PC. Nowy Klub jednak powstał, bez udziału Leszka Bubla, który jako przewodniczący Komisji Rewizyjnej PPPP zwołał Nadzwyczajny Kongres partii (28.02.1992 r.). Na kongresie wszyscy rozłamowcy, w tym Jan Zylber, odpowiedzialni za likwidację parlamentarnej reprezentacji partii, zostali z niej dyscyplinarnie wydaleni. Nowym prezydentem na kongresie (ponad 500 delegatów) został wybrany poseł Leszek Bubel.
Zynger Marlena - napisała utwory do spektaklu poetycko-muzycznego „CZAS ŚPIEWU KOBIETY. ODSŁONA PIERWSZA. Sztuka zainspirowana osobowością i losami wielu współczesnych kobiet, jak również bohaterek powieści i opowiadań I.B. Singera. Przybliża świat kobiecych emocji, jednocześnie nie wartościując ich. Puentę pozostawia publiczności, wierząc w jej doskonałą intuicję, empatię i mądrość naturalną (źródło: http://festiwalsingera.pl/index.php?d=74).
Zysman Henryk - pułkownik, DOW.
Zyss Witold Francja. Prenumerata Przyjaciół żydowskiego miesięcznika „Midrasz („Midrasz, styczeń 2005).
Żabotyński Włodzimierz - polonofob, syjonista. Zeev Żabotyński, imię rosyjskie Władimir. Urodzony 18 października 1880 r. w Odessie, zmarł 4 sierpnia 1940 r.; pochodzący z Ukrainy, żydowski lider syjonistyczny, dziennikarz i pisarz; założyciel Legionu Żydowskiego walczącego w czasie I wojny światowej. Jego rodzice byli religijnymi Żydami, którzy wychowali syna w tradycji judaizmu.
Żagiel Aleksander - ur. 22 października 1953 r.; biznesmen od 1969 r. mieszkający w Austrii, legitymujący się paszportem polskim. Zamieszany w Aferę Orlenu. Współpracownik Jana Kulczyka, wraz z Andrzejem Kuną przygotowywali dla niego spotkanie w Wiedniu z Władimirem Ałganowem. Jego postać wiąże się także z ujawnieniem zdjęć ze spotkania wigilijnego z grudnia 1995 r. z Jolantą Kwaśniewską oraz z aferą FOZZ-u. Żagiel z Kuną w latach 90. prowadzili firmy Mitpol oraz Polmarck, ta ostatnia weszła w krąg zainteresowań prokuratury i UOP właśnie w związku z FOZZ-em.
Żak Adam - ksiądz, profesor SJ. Przełożony Prowincji Polski Południowej Towarzystwa Jezusowego, Wydział Filozoficzny Towarzystwa Jezusowego w Krakowie. Także członek Polskiego Towarzystwa Studiów Żydowskich. W Polsce Zakon Jezuitów (Towarzystwo Jezusowe) działa w ramach dwóch Prowincji - Północnej i Południowej i liczy ok. 700 zakonników. Zaangażowanie w sprawę dialogu chrześcijańsko-żydowskiego jest aktywne, wielopłaszczyznowe i często posiada specjalistyczny charakter. Oto przykładowe inicjatywy jezuitów polskich: Ośrodek Dokumentacji Judeo-Chrześcijanskiej „Shalom (powstał w roku 1990 z inicjatywy o. Stanisława Musiała SI i o. Adama Żaka SI. Ośrodek posiada zbiór ok. 3000 książek, encyklopedii i czasopism prezentujących różne aspekty judaizmu i historii relacji żydowsko-chrześcijańskiej); pierwsze w Polsce sympozjum „Jews and Christian in Dialogue - Kraków - Tyniec, 24 - 27 kwietnia 1988 r. (współorganizatorem był o. Stanisław Musiał SI jako Sekretarz Komisji Episkopatu Polski ds. Dialogu z Judaizmem); sympozjum teologiczne „The Shoah and its Implications on Christian an Jewish Theological Thinking (współorganizatorem było Kolegium Jezuitów w Krakowie, 7-10 kwietnia 1991 r.); wszystkie dotychczasowe „Dni Judaizmu w Krakowie odbywały się przy czynnym organizacyjnym udziale jezuitów.
Żak Jan napisał „Książki, życie, koncerty artykuł ukazała się w „Ruchu Muzycznym nr 23/2003, s. 6-7 i traktuje o Andrzeju Czajkowskim, kompozytorze, pianiście, który ocalał z warszawskiego getta.
Żak Stanisław – LISTA NR 13; ur. 8 lutego 1932 r.; literaturoznawca, historyk, senator I i II kadencji. Uzyskał stopień doktora habilitowanego oraz profesora. Był m.in. stypendystą Uniwersytetu Harvarda. Przez wiele lat pracował jako wykładowca teorii literatury, m.in. na Akademii Świętokrzyskiej. Opublikował liczne pozycje książkowe i artykuły naukowe. W 1980 r. związał się z „Solidarnością. Po wprowadzeniu stanu wojennego został dwukrotnie internowany, łącznie na około 10 miesięcy. W latach 80. za działalność opozycyjną relegowano go z uczelni. Od 1989 do 1993 r. pełnił funkcję senatora I i II kadencji z ramienia Komitetu Obywatelskiego i Unii Demokratycznej. W Senacie reprezentował województwo kieleckie. Do połowy lat 90. należał do Unii Wolności, w 2005 r. wsparł Partię Demokratycznej, bezskutecznie kandydując (jako bezpartyjny) z jej list do Senatu. Od 2007 r. związany z Platformą Obywatelską. Okazyjnie publikuje felietony w „Gazecie Wyborczej. Jest honorowym obywatelem Chmielnika.
Żak-Bucholc Joanna - polonofob, członek redakcji „Racjonalista - magazyn racjonalistów, sceptyków i ateistów. Zajmuje się etnologią i religioznawstwem. Jest autorką tekstu „Tumulty przeciw Żydom. „Lud boży jeśli wszczynał burdy antyżydowskie, to podpuszczany najczęściej przez własnych biskupów i księży. To również część tradycji kościelnej. Niemal coroczną normą były rozruchy w okresie Wielkanocy, kiedy to przypominano sobie, że to „Żydzi zabili Pana. Nieważne, że nawet jeśli tak było (dlaczego nie oskarżano o zabicie Jezusa Rzymian?!), to ładnych parę lat od ukrzyżowania Jezusa minęło. Cóż z tego, obowiązywało prawo odpowiedzialności zbiorowej. „Krew jego na nas i na nasze dzieci (Mt. 27, 25). „Zatem pozwolili krwi Chrystusa spłynąć nie tylko na współczesnych Jezusowi, ale także na wszystkie ich pokolenia, które nadejdą aż po kres czasów - to Orygenes. I ludzie Kościoła utwierdzali w tym owieczki boże przez wieki... Wszak antyjudaizm był jedną z domen nauczania Kościoła w średniowieczu! I później jeszcze. Do czego to prowadziło? Oto próbka: „Pociesznym było widowiskiem patrzeć na długie ich opończe przebiegające przez płomienie, na palące się u niektórych pejsaki, słyszeć przeraźliwe głosy i lamenta i widzieć chrześcijan okładających ich kijami. Tak to wyglądało w relacji pewnego czeskiego podróżnika po ziemiach polskich, który był świadkiem pogromu w Łukowie w roku 1676. Zresztą tę swoistą etykę antyjudaizmu ukształtował już Kościół starożytny. Średniowiecze miało się więc na kim wzorować. Niektórych fraz z pism ojców Kościoła sam Hitler by się nie powstydził, taki sączy się z nich jad. „Zabójcy Pana, mordercy proroków (...), rasa żmij, donosiciele, (...) ohydni potępieńcy, wrogowie wszystkiego, co piękne, to tylko niektóre z określeń, jakich używali chrześcijańscy Ojcowie. Najpełniejszy zbiór regulacji antyżydowskich został opracowany za cesarza (chrześcijańskiego) Teodozjusza II, potem rozszerzono go jeszcze w VI wieku n. e. za Justyniana I, i w tej formie stał się podstawą późniejszych kodeksów w Europie. Tak więc dobrze się Żydom w Polsce działo, ale nie tak do końca. Pierwsze rozporządzenie książęce ograniczające osadnictwo żydowskie wprowadził w 1262 r. książę Bolesław Wstydliwy, który zakazał osiedlania się ludności żydowskiej w nowo założonych gminach miejskich w Koprzywnicy i Jaśle. Ale uczynił to na prośbę Zakonu Cystersów. Ale średniowieczne akty antyżydowskie wiążą się nie z kancelarią królewską, lecz ze zjazdem dostojników Kościoła Katolickiego, czyli z synodem wrocławskim z 1267 r. Kiedy to ustawowo zakazano dobrym chrześcijanom zapraszać Żydów do domów, jadać z nimi, kupować u nich, a Żydów zmuszono do noszenia wyróżniających ich znaków (wysokie kapelusze). A rozporządzenia te szły trop w trop za postanowieniami soboru laterańskiego z 1179 r., które zakazały pod groźbą ekskomuniki żyć zgodnie z Żydami (później przyszły i następne bulle i postanowienia soborowe, aż do Leona XII (1823-1829), a sobór z kolei szedł za szeregiem ustaw synodalnych podjętych jeszcze u początków Kościoła. Nawet sformułowania są podobne. W roku 1410 synod wieluńsko-kaliski powtórzył w zasadzie tezy synodu wrocławskiego zabraniając „dobrym chrześcijanom wspólnego spędzania czasu z Żydami na przyjęciach czy ucztach, nie wolno ich było zapraszać nawet do własnych domów. W 1538 r. następny synod obwieścił, że żydowscy mężczyźni powinni nosić wyróżniającą ich odzież w postaci specjalnych beretów, czapek lub kapeluszy (co też było właściwie powtórzeniem uprzednich postanowień) - zawsze koloru żółtego. I to „pod groźbą surowych kar przewidzianych prawem kościelnym i państwowym, jak również zwyczajowym. I pod karą pieniężną, rzecz jasna. Dla jasności dodajmy - wyróżniające części ubrania lub znaki na odzieży traktowano jako oznaki hańby. W cztery lata później biskupi katoliccy obradujący w Piotrkowie Trybunalskim nakazali właścicielom dóbr zburzenie synagog istniejących w obrębie ich włości. Synod chełmski z roku 1604 utrwalał obraz pazernych, podstępnych i zagrażających Polakom Żydów, podobnie jak synod poznański z roku 1642, w dokumentach którego znajdziemy zdanie, że „nie można już dalej tolerować wzmagającego się zuchwalstwa Żydów, jako że ci, zajmując się handlem czy rzemiosłem, odbierają chleb chrześcijanom i jeszcze śmią nie święcić niedzieli! Synod wileński z roku 1685 ostrzegał, że Żydzi wszędzie wnoszą zepsucie i bezbożność... I tak dalej, i tak dalej... Doprawdy hasła „nie kupuj u Żyda, gwiazdy Dawida naszyte na ubrania, izolacja aż do gettyzacji - wszystko to, co nam się kojarzy z czasami brunatnego nazizmu, nie hitlerowcy wymyślili. Mieli gotowe rozwiązania... I tylko na marginesie, jako o rzeczy nie należącej do tematu, napomkniemy, że zakaz jedzenia z ludźmi innej wiary czy zaślubiania osób innego wyznania, pogarda wobec nich (łącznie z epitetami typu „psy itp.), poczucie wyższości zasadzające się na przeświadczeniu, że „mój naród to „naród wybrany, prowadzenie wojen nierzadko napastniczych z imieniem Boga na ustach - wszystkie te elementy znajdziemy właśnie... w żydowskim ustaleniach religijnych i normach obyczajowych. Opisy krwawego żniwa nietolerancji odnajdziemy już w księgach Starego Testamentu; historia srodze i ironicznie sobie zażartowała, obracając ostrze podobnych rozwiązań na pomysłodawców... Uczeń i samozwańczy spadkobierca głoszący hasła o Nowym Narodzie Wybranym i „Nowym Jeruzalem - przerósł mistrza... Skutki jak wiemy były tragiczne. I tylko nasuwa się pytanie - dlaczego wciąż i wciąż mamy wierzyć w błogosławieństwo i wyższość tradycji, które przynoszą t a k i e tragiczne skutki ludziom w historii? Bezkompromisowy i obdarzony nazbyt logicznym umysłem, jak na gusta Katolickiego Kościoła i przez to zwalczany np. za pomocą umieszczania jego dzieł na indeksie, wielki Abelard pisał: „Gdy chcą (Żydzi - przyp. moje) udać się do następnej miejscowości, muszą wysokimi sumami zapewniać sobie ochronę ze strony Kościołów chrześcijańskich, które w istocie pragną ich śmierci, by przywłaszczyć sobie spuściznę. Odkryliśmy teraz nie tylko jedno ze źródeł dochodów Kościoła, o których powiedzieliśmy w krótkim rozdziale o sposobach „zarobkowania kościelnego, widzimy też jak na dłoni pewien mechanizm polegający na wyszukaniu ofiary i spreparowaniu oskarżeń, by potem spokojnie zająć się konfiskatą i konsumpcją dóbr „winowajcy. „Zaprawdę godne to i sprawiedliwe... Żydów wygoniono z Hiszpanii - i skonfiskowano ich dobra, Żydów wygoniono z Anglii - i skonfiskowano ich dobra... A niewiele brakowało, by wypędzono ich z Rzeczpospolitej - bo choć godną najwyższej pochwały jest polityka względnej tolerancji prowadzona przez Piastów i Jagiellonów, to jednak król Aleksander Jagiellończyk wydał dekret o przymusowym wysiedleniu wszystkich Żydów z ziem litewskich. A niemal dwa stulecia później wahano się czy wygnać wszystkich Żydów z ziem koronnych (jak wiemy wypadło na arian). Doprawdy umiano łączyć przyjemne z pożytecznym, religijny zapał wyrażający się w prześladowaniach mniejszości i interes każący grabić słabszych... To się nazywa moralność. W kwestii antycypacji pewnych rozwiązań wiemy już, że wątpliwy zaszczyt wynalezienia specjalnie oznakowanej odzieży należy do Kościoła Katolickiego. Przykład szedł oczywiście z góry - to znany nam już Papież Innocenty III wydał akt nakazujący Żydom noszenia znaków na ubraniu (początek XIII w.). Jak już wiemy, na Śląsku mieli nosić wysokie kapelusze. Arcybiskup Mikołaj Trąba zmienił nieco to oznakowanie i zamiast kapeluszy nakazał Żydom noszenie czerwonych kółek przyszytych do ubrania (statuty, 1420 r.). Także getta to wynalazek katolicki. To namiestnicy Chrystusa ustanowili getta żydowskie, istniejące już w XVI w. W 1555 r. Papież Paweł IV wydał bullę „Cum nimis absurdum, na podstawie której utworzono w Rzymie getto żydowskie: „Wszyscy Żydzi winni mieszkać na jednej ulicy (...), ulica względnie kwartał żydowski mają być otoczone murem i winny mieć tylko jedno wejście (...). Synagoga mogła być jedna, inne należało wyburzyć, powtórzono też zapis o konieczności noszenie przez ludność żydowska oznakowań (żółte kapelusze, i takież welony dla kobiet) oraz zakaz leczenia chrześcijan przez lekarzy wyznania mojżeszowego. Te regulacje miały przetrwać w Rzymie aż do XIX w. Następnie getta powstały we wszystkich miastach papieskich. Choć zdarzało się papieżom brać społeczność żydowską w obronę (szczególnie przed posądzeniami o mordy rytualne), to jednak zasiadający na papieskim tronie nie darzyli jej sympatią, np. Papież Pius V w 1569 r. wypędził wszystkich Żydów z państw papieskich.
Żakowski Jacek – LISTA NR 18; ur. 1957 r. w Warszawie; dziennikarz i publicysta. Obecnie związany z tygodnikiem „Polityka. Kierownik Katedry Dziennikarstwa Collegium Civitas w Warszawie. Absolwent Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych UW. Pracę dziennikarza zaczynał w tygodniku „Na przełaj (1980-1981), następnie udzielał się w Biurze Informacji Prasowej NSZZ Solidarność (1981-1983). W kolejnych latach pisał do „Tygodnika Polskiego (1983 r.) i miesięcznika „Powściągliwość i Praca. Był rzecznikiem prasowym Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego, jednym z założycieli „Gazety Wyborczej oraz pierwszym prezesem Polskiej Agencji Informacyjnej. Obecnie Żakowski jest publicystą i komentatorem „Polityki, pisze komentarze w „Gazecie Wyborczej, a także prowadzi piątkowe wydania publicystycznej audycji „Poranek w Radiu TOK FM.
Żamojdo Joanna - wspólnie z Piotrem Weychertem wyreżyserowała film „Lebenstein (1994).
Żarnecka Katarzyna - członek Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Warszawie wg stanu z 2001 roku (źródło: www.bibula.com).
Żarnowerówna Teresa ur. 1895 r. - zm. 1950 r.; rzeźbiarka, scenografka, graficzka. Studiowała rzeźbiarstwo w Warszawie, współpracowała z Mieczysławem Szczuką. Była członkiem awangardowego warszawskiego ugrupowania artystycznego „Blok. W 1937 r. wyemigrowała z Polski, zamieszkała w Stanach Zjednoczonych, gdzie zajęła się fotomontażem.
Żarnowska Anna - LISTA NR 10; ur. 1931 r. - zm. 15 czerwca 2007 r.; Warszawa; historyczka, badacz historii polskiego ruchu robotniczego i roli kobiet w historii, profesor Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1985 r. posiadała tytuł naukowy profesora nadzwyczajnego UW, a od 1995 r. - profesora zwyczajnego. Od 1996 r. Przewodnicząca Komisji Historii Kobiet przy Polskim Komitecie Nauk Historycznych, od 1986 r. Kierownik Zespołu/Katedry Historii Społecznej Polski XIX i XX w. na tle porównawczym, od 1989 r. kierownik projektu badawczego „Społeczno-kulturowa historia kobiet w Polsce w XIX i XX w.; redaktor naukowy (wraz z Andrzejem Szwarcem) serii studiów pt. „Kobieta i.... Członek Rady Naukowej International Conference of Labour and Social History (ITH) w Wiedniu od 1990 r., wiceprzewodnicząca Rady od 1997 r., przedstawicielka UW w ITH od 1976 r. Była żoną znanego historyka, profesora Janusza Żarnowskiego. Pochowana 15 czerwca 2007 r. na Cmentarzu Bródnowskim w Warszawie. Jej najważniejsze publikacje to m.in.: „Geneza rozłamu w Polskiej Partii Socjalistycznej (1904-1906) (1965 r.); „Klasa robotnicza Królestwa Polskiego (1870-1914) (1974 r.).
Żarska Róża - adwokat była związana z Jędrkiem Lipą (A. Loepper); członkini Trybunału Stanu.
Żarski-Silberstein - pułkownik, pracownik naukowy WAP.
Żbikowska Beata
- LISTA NR 15; lekkoatletka, księgowa, biegaczka z Bydgoszczy, olimpijka (
Żbikowski Andrzej
dr.- historyk, pracownik naukowy Żydowskiego Instytutu Historycznego i Biura
Edukacji Publicznej Instytutu Pamięci Narodowej. Urodzony 20 października 1953
r. W 1993 roku na Wydziale Historycznym UW obronił pracę doktorską pt.
„Krakowscy Żydzi i ich gmina 1868-1918 napisaną pod kierunkiem prof. Jerzego
Holzera. Liczne staże naukowe w: Institut Wissenschaften der Menschen w
Wiedniu, Yad Vashem w Jerozolimie, United States Holocaust Memorial Museum w
Waszyngtonie. Od 1985 roku pracuje w Żydowskim Instytucie Historycznym, także
na stanowisku głównego specjalisty w Biurze Edukacji Publicznej IPN.
Najważniejsze publikacje książkowe: „Żydzi krakowscy i ich gmina 1868-1918,
„Ideologia antysemicka w Polsce 1848-1918,„Żydzi,
„Żydzi w Polsce. Leksykon, „U genezy Jedwabnego. Żydzi na Kresach
Północno-Wschodnich II Rzeczypospolitej, wrzesień 1939 - lipiec 1941.
Żebrowski Andrzej - pracownik ŻIH i PAP, wyszkolony przez brytyjską partię socjalistyczną (SWP - Socialist Workers Party), wydawca pisma „Pracownicza Demokracja (dawniej „Solidarność Socjalistyczna), lider warszawskiej centrali „Pracowniczej Demokracji. Zamieszkały na Ursynowie. Często można go spotkać w centrum miasta, jak sprzedaje swoje pisma. Możliwe powiązania z ABW i innymi służbami bezpieczeństwa.
Żebrowski Łukasz - LISTA NR 15; redaktor.
Żebrowski Rafał - dr, Dział Naukowy, Żydowski Instytut Historyczny, polonofob. Brał udział w konferencji „Żydzi i judaizm we współczesnych badaniach polskich (Kraków 1995 r.) - Żydowski Instytut Historyczny - Instytut Naukowo-Badawczy w Warszawie. „Dzieje Żydów w Polsce. Kalendarium Rafał Żebrowski, Warszawa 1993. „Polski słownik judaistyczny tom 1. opr. Zofia Borzymska i Rafał Żebrowski, Warszawa 2003.
Żegliński Cezary - scenograf.
Żelazkiewicz Marek – LISTA NR 16; absolwent Wydziału Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego, mieszka w Kalifornii, w USA.
Żelechower Aleksiun Mira – LISTA NR 4, 13; ur. 1941 r. w Millerowie; malarka żydowskiego pochodzenia, jedna z najbardziej wyrazistych postaci wrocławskiego środowiska artystycznego. Urodziła się w Millerowie koło Rostowa w obwodzie jarosławskim, gdzie uciekli jej rodzice podczas II wojny światowej. Dwa miesiące później jej ojciec został zamordowany przez hitlerowców. Po zakończeniu wojny jako repatriantka wraz z matką wróciła do Polski i osiadła we Wrocławiu. W 1966 roku otrzymała dyplom w zakresie malarstwa architektonicznego w Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych we Wrocławiu. Zadebiutowała po raz pierwszy w 1967 roku wystawą w Galerii Teatru Kalambur we Wrocławiu. W latach 60. i 70. XX wieku aktywnie uczestniczyła w ważniejszych przeglądach malarstwa polskiego. Podczas stanu wojennego brała udział w ruchu kultury niezależnej, między innymi jako współorganizatorka wrocławskiego Biennale Młodych „Droga i Prawda. Prowadzi także aktywną działalność pozaartystyczną, głównie na rzecz pojednania chrześcijan i Żydów.
Żeleński Tadeusz -Boy - polonofob, pisarz, rewolucyjny liberał, stalinowiec, nihilista. Głosiciel liberalnych poglądów. Krytykowany za nadmierną służalczość względem komunistycznych władz. Jest m.in. autorem kilku tekstów gloryfikujących Stalina. W październiku 1939 r., sowieckie kierownictwo Uniwersytetu powołało go na kierownika katedry historii literatury francuskiej na lwowskim uniwersytecie. W okresie okupacji sowieckiej Lwowa działał w „Związku Literatów Polskich, publikował artykuły w „Czerwonym Sztandarze, brał udział w propagandowych imprezach, za co był oskarżany przez Polaków o kolaborację z sowieckim okupantem.
Żemczużyna Polina właśc. Perl Karpowska, ur. 1897 r. zm. 1970 r., żona W. Mołotowa. W latach 1930-1940 ludowy komisarz przemusłu rybnego ZSRR. W latach 1949-1953 więziona w sowieckim obozie pracy.
Żemek Grzegorz - działacz gospodarczy, współpracownik Wojskowych Służb Informacyjnych (WSI). Na przełomie lat 80. i 90. XX wieku był dyrektorem generalnym Funduszu Obsługi Zadłużenia Zagranicznego (FOZZ). Za defraudację publicznych pieniędzy przeznaczonych na spłatę długu zagranicznego został w marcu 2005 r. po wieloletnim procesie skazany przez skład orzekający na czele z sędzią Andrzejem Kryże na 9 lat więzienia. Był także m.in. szefem Rady Nadzorczej Zakładów Mięsnych w Nisku (1999-2000). Jest oskarżony o wyprowadzenie z nich ponad 400 tys. zł, proces w tej sprawie jest w toku.
Żeszko-Majewska Anna – LISTA NR 4; nauczycielka, współpracuje z niepełnosprawną młodzieżą.
Żmijewska Monika dziennikarka „Gazety Wyborczej w Białymstoku.
Żmijewski Artur - LISTA NR 8, 10. Urodzony w 1966 r. W 1995 r. ukończył Wydział Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, broniąc dyplom w pracowni prof. Grzegorza Kowalskiego. Tworzy instalacje, obiekty oraz fotografie, jednak przede wszystkim zajmuje się realizacjami video i filmem. Niezależny kurator wystaw zbiorowych (m.in. „Ja i AIDS 1996, cykl wystaw „Parteitag 1997-1999, „Sexxx 2000, „Polska 2002, „Wybory.pl 2005 - z Pawłem Althamerem), redaktor ukazującego się nieregularnie w latach 1992-1998 pisma o sztuce „Czereja, autor tekstów teoretycznych i krytycznych o sztuce, m.in. opublikowanego w „Krytyce Politycznej manifestu „Stosowane sztuki społeczne (2007 r.) oraz zbioru rozmów z artystami nurtu sztuki krytycznej „Drżące ciała (2007 r.). W 2005 roku reprezentował Polskę na LI Biennale w Wenecji - pokazał tam film „Powtórzenie. Współpracuje z warszawską Fundacją Galerii Foksal. Jest autorem m.in. cyklu prac fotograficznych „Oko za oko (1998 r.) oraz filmów „Berek (1999 r.), „KR WP (2000 r.), „Na spacer (2001 r.), „Lekcja śpiewu (2 części, 2001 i 2002 r.), „Rendes-vous (2004 r.). Rezultatem wyjazdu Żmijeskiego do Izraela w 2003 roku stała się seria filmów, w których wykorzystał metodę dokumentalnej rejestracji rzeczywistości oraz wywiadów, dotykających problemu pamięci, skomplikowanej sytuacji mieszkańców tego państwa, niełatwych relacji polsko-żydowskich („Pielgrzymka - z Pawłem Althamerem, „Nasz śpiewnik, „Itzik, „Lisa). Temat wojny i pamięci porusza też film „80064 (2004 r.). W ciągu dziesięciu lat w jego twórczości zachodziły bardzo niewielkie zmiany formalne, a tematyka prac ciągle jest bliska zagadnieniom, które sformułował w punkcie wyjścia: „Rzeczy, które uznałem za niemożliwe do wyrzeźbienia starałem się opisać przy pomocy kamery. Film okazał się łatwiejszym medium. Staram się, aby moje filmy były czymś pomiędzy fikcją a dokumentem. (źródło: <http://prchiz.free.ngo.pl/prchizmordrytpopup.html>).
Żołądkiewicz Agnieszka - pseudonim Żaba, żydowskiego pochodzenia feministka. Lewicowa Alternatywa. Obecnie zamieszkała na Ochocie. Bliska współpracowniczka Andrzeja Smosarskiego. związana także ze środowiskiem SHARP.
Żołędziowski Marek - członek Rady Młodych Przedsiębiorców. Prezes Grupy Saatchi & Saatchi, w której skład wchodzą fullserwisowe agencje Saatchi & Saatchi i Team One oraz agencja Shopper marketingowa Saatchi & Saatchi X. W branży reklamowej pracuje od 1994 roku. Magister ekonomii i absolwent studiów podyplomowych na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Należy do zarządu sieci Saatchi & Saatchi, na region Europy, Bliskiego Wschodu i Afryki. Jest wiceprezesem Stowarzyszenia Agencji Reklamowych. Saatchi & Saatchi, w której od 2001 r. pełni funkcję CEO, zdobyła łącznie 20 nagród efektywności EFFIE, w tym Grand Prix.. Saatchi & Saatchi ma również opinie jednej z najbardziej kreatywnych agencji - w ciągu ostatnich lat otrzymała więcej nagród kreatywnych (w tym Lwa w Cannes) niż jakakolwiek inna agencja w Polsce.(info.ze str.RMP).
Żółciński Tadeusz Jerzy napisał: „Szanowny panie gistapo (2003 r.).
Żółkiewska Agnieszka - dr, ŻIH, Festiwal Kultury Żydowskiej Warszawa Singera (źródło: http://festiwalsingera.pl/index.php?d=77).
Żółkiewski Stefan ur. 1911 r. - zm. 1991 r., krytyk literacki, działacz komunistyczny, prof. UW. W latach 1945-1954 zastępca czł. KC PZPR i PZPR; 1954-1968 członek KC PZPR; 1948-1952 założyciel i dyrektor IBL; 1945-1948 redaktor naczelny „Kuźnicy; 1947-1948 kierownik Wydziału Oświaty i Kultury KC PZPR; 1953-1955 sekretarz naukowy PAN; 1955-1956 kierownik Wydziału Kultury i Nauki KC PZPR; 1956-1959 minister szkolnictwa wyższego, 1957-1958 redaktor naczelny „Polityki.
Żółkoś Bartłomiej Jakub - członek Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Warszawie wg stanu z 2001 roku (źródło: www.bibula.com).
Żółkowska Joanna - LISTA NR 10; ur. 6 marca 1950 r. w Siedlcach; aktorka teatralna i filmowa; siostra aktorki Jolanty Żółkowskiej, matka aktorki Pauliny Holtz. Skończyła Państwową Wyższą Szkołę Teatralną w Warszawie. Dyplom uzyskała w 1972 roku. Po studiach rozpoczęła pracę w zespole Starego Teatru w Krakowie. Jej pojawienie się na krakowskiej scenie stało się wydarzeniem z pogranicza sztuki i skandalu. Zosia w wykonaniu Żółkowskiej pozbawiona była poetycko-lirycznych cech. Przykuwała uwagę erotyzmem. W 1974 roku Żółkowska została aktorką Teatru Powszechnego w Warszawie. W latach 90. Żółkowska wystąpiła w wielu przedstawieniach Teatru Telewizji, należała także do zespołu Teatru Narodowego.
Żółtaniecki Ryszard - dr, zastępca dyrektora Instytutu Dyplomacji; dyrektor Fundacji Kultury; b. ambasador Rzeczypospolitej Polskiej w Grecji i na Cyprze (1991-1996); b. dyrektor Instytutu Adama Mickiewicza. Ukończył Instytut Socjologii Uniwersytetu Warszawskiego. Następnie pracował w Zakładzie Socjologii Polityki. Doktoryzował się w 1980 roku. W latach 1980-1981 visiting scholar w University of Florida w Gainesville. Aktywny działacz „Solidarności. W 1990 roku został dyrektorem Departamentu Polityki Kulturalnej i Naukowej w MSZ. Ponadto pełnił funkcje: doradcy ministra spraw zagranicznych, wicedyrektora Departamentu Promocji i Informacji w MSZ oraz dyrektora Departamentu Polityki Kulturalno-Naukowej. Opublikował dwa tomy poezji m.in. zbiór zatytułowany „Wypędzeni (Warszawa 1988). W Collegium Civitas wykłada po angielsku przedmiot „Communication Techniques and Organisation of the Diplomatic Service. Wierszokleta napisał „Rotary.
Żółtowska Krystyna - LISTA NR 15; prof. dr hab. biolog, pracownik naukowy Katedry Biochemii Uniwersytetu Warmińsko-Mazurskiego. Członek Polskiego Towarzystwa Parazytologicznego.
Żuk Grzegorz Ośrodek „Brama Grodzka Teatr NN.
Żukowski Tomasz - historyk literatury w Instytucie Badań Literackich PAN, zajmuje się poezją Tadeusza Różewicza. W Stowarzyszeniu Otwarta Rzeczpospolita prowadził program monitoringu podręczników gimnazjalnych do języka polskiego, historii i WOS pod kątem obrazu mniejszości; redaktor pisma „Bez Dogmatu.
Żukowski Tomasz - ur. w 3 października 1957 r. w Radzyniu Podlaskim, politolog i socjolog, wykładowca, publicysta, doradca prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego. W 1980 r. ukończył studia na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. W 1988 r. uzyskał stopień doktora nauk humanistycznych. Jest pracownikiem naukowym w Zakładzie Teorii Rozwoju Społecznego i Polityki Społecznej Instytutu Polityki Społecznej UW. Wykłada również na Wydziale Studiów Politycznych Wyższej Szkoły Biznesu - National-Louis University w Nowym Sączu.
Żuławski Andrzej - polonofob, reżyser skandalista. Jest autorem książki „Lity bór. Wiosną 1996 roku w programie „Po co nam...Żydzi skrytykował polski antysemityzm, którego przejawem ma być według niego nieuznanie żydowskiego pochodzenia Mickiewicza. Autorką tego pseudoodkrycia była Żydówka Jadwiga Maurer. Janusz Odrowąż-Pieniążek - dyrektor Muzeum Literatury w Warszawie w artykule w „Rzeczypospolitej z dnia 13-14 lipca 1996 roku, określił pseudoodkrycia Maurer i Żuławskiego jako przykład skrajnego nadużycia, filosemityzmu. Napisał, że brak jakiegokolwiek dowodu na to, że Mickiewicz był Żydem. W twórczości Mickiewicza można znaleźć fragmenty antyżydowskie np. „Pchła i rabin (1825 r.), „Wiersze Franciszka Grzymały, „Wiersze do Franciszka Grzymały (1832 r.), „Pan Tadeusz gdzie jest zdanie o dziecku od Żydów kutym igiełkami, „Księgi Pielgrzymstwa, gdzie można znaleźć kilka niekorzystnych dla Żydów porównań.
Żurawicki Seweryn w czasach komuny w Polsce działał w „wojskowej bezpiece Informacji Wojskowej, późniejszy profesor Uniwersytetu Warszawskiego, autor książki „Historia polskiej myśli społeczno-ekonomicznej.
Żurawiecki Bartek - LISTA NR 8, 10; felietonista, koordynator festiwalu filmowego Fundacji Równości.
Żurawski vel Grajewski Przemysław LISTA NR 5; adiunkt na Wydziale Studiów Międzynarodowych i Politologii Uniwersytetu Łódzkiego, członek Instytutu Europejskiego w Łodzi, pracownik badawczy Centrum Europejskiego Natolin. W roku 19992 pracownik Biura Ministra Obrony Narodowej ds. Planowania Polityki Obronnej, a w latach 1995-1996 Biura Pełnomocnika Rządu ds. Integracji Europejskiej i Pomocy Zagranicznej. W latach 2005-2006, ekspert frakcji EPL-ED (chadecji) w Parlamencie Europejskim w Brukseli, odpowiedzialny za monitorowanie polityki wschodniej UE (Białoruś, Rosja, Ukraina, Mołdawia).
Żurek Józef - urodzony 12 grudnia 1929 roku w Trzebni, pow. Żywiec, rodzice: Józef i Anna z domu Plekaniec. 27 sierpnia 1949 roku wstąpił ochotniczo do WP: słuchasz OSP (27 VIII 1949 - 27 III 1951), aplikant (28 III 1951 - 21 VIII 1953) i asesor WSR w Krakowie (21 VIII 1953 - 5 I 1954), asesor Sądu 12. Korp. Arm. w Krakowie (6 I 1954 - 5 XI 1955), asesor WSG w Krakowie (5 XI 1955 - 31 I 1957), pracownik cywilny i referent sądowy WSG w Krakowie (1959-1963), kierownik sekretariatu WSG w Krakowie (1963-1988). Dnia 5 września 1988 roku został przeniesiony w stan spoczynku. Do 1959 roku zaliczył 3 semestry studiów na Wydziale Prawa UJ (brak informacji o ukończeniu studiów). Stopień wojskowy: major-1976 r.
Żurek Sławomir - LISTA NR 13, 15; dr hab. prof. nadzwyczajny KUL , członek-założyciel Polskiego Towarzystwa Studiów Żydowskich. Członek Zarządu Polskiej Rady Chrześcijan i Żydów; kierownik Pracowni Literatury Polsko-Żydowskiej w Instytucie Filologii Polskiej KUL; koordynator Programu UE - Interreg IIIA/TACIS CBC na Wydziale Nauk Humanistycznych KUL; autor licznych artykułów naukowych oraz monografii, m.in.: „...lotny trud półistnienia. O motywach judaistycznych w poezji Arnolda Słuckiego (1999 r.), „Synowie księżyca. Zapisy poetyckie Aleksandra Wata i Henryka Grynberga w świetle tradycji i teologii żydowskiej (2004 r.); członek Komitetu ds. Dialogu z Judaizmem Rady Episkopatu Polski, Archidiecezjalnej Rady Ekumenicznej przy Metropolicie Lubelskim, Polskiej Rady Chrześcijan i Żydów.
Żuroch - Piechowski Tomasz - LISTA NR 15. Publicysta , min. miesięcznik „Pomerania. W swoim artykule w „Tygodniku Powszechnym Żuroch-Piechowski zaznacza, że swoim długoletnim milczeniem Grass dał wrogom oręż do ręki. „Zanim go jednak użyją, warto wiedzieć, że dokumentacja historyczna dotycząca wojennej przeszłości pisarza leżała od lat w publicznie dostępnym archiwum! Ostatnią osobą, która do niej zaglądała przed 13 laty, był sam Grass. Niestety, profesja historyka jest uciążliwa - żeby dokonywać odkryć naukowych, nie wystarczy przepisywać od innych.... „Wojna to nie zabawa dla nastoletnich chłopców. Nazistowska ideologia przyciągała zwyczajnych Niemców, większość z nich dała się uwieść. Jak do tego doszło, wiemy także dzięki Grassowi, który przez długie lata był nie tylko niemieckim głosem sumienia, ale i jego wyrzutem. Tym razem sumienie obróciło się przeciwko sobie - kończy swój artykuł Żuroch-Piechowski. („Tygodnik Powszechny 22 sierpnia 2006 r.)
Żurowski Stanisław - historyk sztuki; był dyrektorem Muzealnego Zespołu Zamkowego w Niedzicy. Od 1980 roku związanym z ruchem „Solidarność. Członek Unii Demokratycznej, później Unii Wolności. Były poseł na Sejm z ramienia Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego, następnie Klubu Parlamentarnego Unii Demokratycznej. Był wiceministrem w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Pełnił funkcję pełnomocnika rządu ds. Polskiego Dziedzictwa Kulturalnego za Granicą.
Żuwarek Tadeusz
oto poróbka jego poezji:
Żybula Maciej - polonofob, libertyn, globalista, żydomasońska Fundacja Odpowiedzialność Obywatelska.
Życiński Józef
- Ks. Abp Prof. dr hab. Urodził się 1 września 1948 r. w Nowej Wsi koło
Piotrkowa Trybunalskiego. W 1972 r. po ukończeniu studiów w Wyższym
Częstochowskim Seminarium Duchownym w Krakowie przyjął święcenia kapłańskie.
Jest członkiem Europejskiej Akademii Nauki i Sztuki w Salzburgu, konsultorem w
Kongregacji ds. Edukacji Katolickiej, członkiem Papieskiej Rady Kultury,
członkiem Wspólnej Grupy Roboczej Kościoła Rzymsko-katolickiego i Światowej
Rady Kościołów, członkiem Rady Stałej Konferencji Episkopatu Polski oraz
Komisji Wspólnej Episkopatu i Rządu RP, przewodniczy Radzie Episkopatu ds.
Świeckich i Radzie Programowej KAI, jest członkiem Komisji Episkopatu ds.
Nauki Wiary, członkiem Komisji Episkopatu ds. Duszpasterstwa, członkiem
Rosyjskiej Akademii Nauk Przyrodniczych, członkiem Komitetu Nauk
Filozoficznych PAN oraz Komitetu Biologii Ewolucyjnej i Teoretycznej PAN.
Dzień Judaizmu w Kościele katolickim, Łódź - 17 stycznia 2001 r.
Żydkiewicz Jerzy - aktor.
Żydowicz Marek - ukończył w 1984 r. studia wyższe na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Historyk sztuki, organizator Camerimage - Międzynarodowego Festiwalu Sztuki Autorów Zdjęć Filmowych, promotor działań artystycznych, producent filmowy i reżyser. Założyciel Fundacji TUMULT. Zadebiutował na przeglądzie filmowym „Droga ku nowej Europie. W 1993 roku zorganizował pierwszy festiwal Camerimage w Toruniu. W roku 1999 przeniósł go do Łodzi. W roku 2003 uhonorowany Złotym Laurem Polityki dla Kreatora Kultury za „organizację pierwszego w świecie festiwalu sztuki operatorskiej Camerimage, który rokrocznie gromadzi czołówkę artystów światowego kina. Pan Żydowicz musi odejść! Co on robi dla tego miasta? Po wyprowadzeniu Camerimage - NIC! Otrzymał za pól darmo zabytkowy zbór w centrum miasta i zorganizował tam pijacką dyskotekę. Oto co robi dla tego miasta. Jest wiele więcej osób z odpowiednimi kompetencjami do tworzenia Centrum Sztuki Współczesnej. Marek Żydowicz wywiesił bowiem na budynku swojej fundacji banner, na którym widnieje napis: „Michał Zaleski nie dotrzymuje słowa. Zdaniem Żydowicza Zaleski zobowiązał się oddać Centrum Sztuki Współczesnej pod zarząd Stowarzyszenia „Znaki Czasu, którego Żydowicz jest prezesem. - Prezydent zobowiązał się do tego umową! - atakuje Zaleskiego Żydowicz. Tymczasem prezydent Zaleski jest zdumiony. - Obiecywałem panu Żydowiczowi wpływ na merytoryczną część działalności Centrum Sztuki Współczesnej i to będzie miał - mówi prezydent. - Ale pan Żydowicz nie może mieć Centrum na własność. Kierują nim przecież jeszcze trzy instytucje - ministerstwo kultury, marszałek województwa i prezydent miasta. Zaleski zapowiedział, że jeżeli Żydowicz nie zdejmie bannera, który, jak twierdzi prezydent, narusza jego dobre imię, wystąpi do sądu. Panu Żydowiczowi się wydaje, że jak zna Davida Lyncha to jest już imperatorem galaktyki i może wszystko. Są pewne zasady i jeśli Panu Żydowiczowi się one nie podobają to może zabrać swoje zabawki z miasta (...). Znów coś Żydowi się nie podoba??? Fora ze dwora i zostaw zbór! (źródło: Radio GRA). W 2005 r. laureat nagrody specjalnej prezydenta Łodzi za organizowanie MF Sztuki Autorów Zdjęć Filmowych Camerimage - „imprezy, która daje efekty artystyczne, finansowe i promocyjne, a także uzupełnia ofertę edukacyjną łódzkiej filmówki. W 2006 r. otrzymał nagrodę ministra kultury i dziedzictwa narodowego „za osiągnięcia w upowszechnianiu kultury. Aktywnie działa przy Festiwalu czerech Kultur w Łodzi. Późną wiosną przyszłego roku w Łodzi mają ruszyć zdjęcia do filmu o Merianie Caldwellu Cooperze, amerykańskim lotniku, walczącym po stronie Polski w wojnie 1919 roku. Polsko-amerykański film ma zrealizować Avatar Pictures, spółka Marka Żydowicza, dyrektora festiwalu Camerimage oraz Andrzeja Bartkowiaka, znanego hollywoodzkiego operatora filmowego, absolwenta łódzkiej szkoły filmowej. Odznaczony Srebrnym Medalem Gloria Artis-Zasłużony Kulturze oraz Srebrnym Krzyżem Zasługi w roku 2005 r. Żona Małgorzata Żydowicz, psycholog.
Żydzik Stanisław - s. Józefa ur. 8 V 1921 r. Przebieg służby: funkcjonariusz MO w Chełmku (od 21 I 1945 r.); funkcjonariusz Placówki BP w Chełmku PUBP w Chrzanowie (od 20 III 1945 r.); referent Sekcji ds. Funkcjonariuszy WUBP w Krakowie (od 23 V 1945 r.); zastępca kierownika Sekcji ds. Funkcjonariuszy WUBP w Krakowie (od 15 XII 1945 r.); zastępca naczelnika Wydziału ds. Funkcjonariuszy WUBP w Krakowie (od 15 III 1946 r.); zastępca p.o. naczelnika/naczelnik Wydziału ds. Funkcjonariuszy WUBP w Krakowie (od l VIII 1946 r.); naczelnik Wydziału ds. Funkcjonariuszy WUBP we Wrocławiu (od l VII 1947 r.); słuchacz kursu aktywu kierowniczego MBP (od 16 IV 1951 r.); inspektor Inspektoratu Ministra BP (od l XI 1951 r.); zastępca szefa UBP na miasto Łódź (od 4 XI 1952 r.); szef WUBP w Łodzi (od 5 VIII 1954 r.); szef WUBP w Opolu (od l X 1954 r.); kierownik WU ds. BP w Opolu (od l I 1955 r.); zastępca kierownika WU ds. BP w Białymstoku (od 15 IX 1956 r.); powołany do wojskowej służby zawodowej i przydzielony do dyspozycji MSW (od 16 II 1957 r.); słuchacz ASG MON w Rembertowie (od 15 II 1957 r.); w dyspozycji Departamentu Kadr i Szkolenia MSW (od 5 XI 1958 r.); zwolniony ze służby (12 XI 1958 r.). Awanse: bs.; chorąży (22 VII 1945 r.); podporucznik (1 I 1946 r.); porucznik (l I 1947 r.); kapitan (l I 1948 r.); major (30 X 1952 r.). źródło: Twarze Białostockiej Bezpieki Informator Personalny, Białystok 2007, Instytut Pamięci Narodowej
Żylicz Olaf – LISTA NR 13; psycholog pracujący m.in. jako wykładowca w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej i Instytucie Psychologii PAN jako badacz problemów społecznych. Stworzył bądź adaptował kilkanaście metod pomiarowych (kwestionariuszy i ankiet). Wykorzystywane były one zarówno w badaniach naukowych, jak i dotyczących jakości funkcjonowania ludzi w organizacjach. Uczestniczył w wielu projektach, takich jak: audyt komunikacyjny, monitorowanie zadowolenia zawodowego czy assessment center dla zespołów menedżerskich.
Żylski Tomasz - Warszawa. Podpisał się pod obelżywą, pełną kłamstw i fałszywych oszczerstw Petycją z dnia 7.08.2009 r., domagającą się od RUH S.A. i KOLPORTER S.A. zaprzestania kolportowania gazety „CO Z TĄ POLSKĄ, której redaktorami naczelnymi są Leszek Bubel prezes Polskiej Partii Narodowej i Stronnictwa Narodowego oraz Bolesław Szenicer polski Żyd, przewodniczący Gminy Starozakonnych R.P. Gazeta demaskuje żydowskie kłamstwa, rasizm, szowinizm, antypolonizm i złodziejstwo oraz niszczenie zabytków kultury żydowskiej w Polsce przez Związek Wyznaniowy Gminy Żydowskiej w Polsce.
Żyła Władysław - podpułkownik Wydziału IV SB w Krakowie. Prowadził m.in. księdza Osadziskiego, jako TW o pseudonimie „Piotr. („Księża wobec bezpieki, ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski, str. 52).
Żymierski Michał - pseud. Rola (Żymierski-Rola), Morski, właśc. Michał Łyżwiński. Urodzony 4 września 1890 r. w Krakowie, zm. 15 października 1989 r. w Warszawie. Jak podaje historyk dr. Bogusław Kopka z Instytutu Historycznego UW, cytując informacje z krakowskiej gazety „Czas z 1-8 X 1913 r.: „nazwisko Żymierski, Michał Łyżwiński przybrał po tym, jak jego brat Jan Łyżwiński, współuczestniczył w napadzie bandyckim i mordzie rabunkowym na kierowniku krakowskiej księgarni firmy Gebethner i Spółka w dniu 30 września 1913 r. Początkowo przybrane nazwisko brzmiało Żymirski, jednak gdy okazało się że wywołało to oburzenie zasłużonego dla kraju rodu Żymirskich, którego zasłużony członek generał Franciszek Żymirski brał udział w bitwie pod Olszynką Grochowską w 1831 r., Michał Łyżwiński dodał do nazwiska literę „e, przybierając ostatecznie nazwisko Żymierski; dr. Bogusław Kopka „Michał Żymierski: Encyklopedia Białych Plam, Polskie Wydawnictwo Encyklopedyczne, Radom, 2001, s. 315 (tom 18), ISBN 83-9120-680-7. Ukończył studia prawnicze (Uniwersytet Jagielloński, Akademia Handlowa w Krakowie) oraz wojskowe (Wyższa Szkoła Wojenna we Francji, 1923 r.). Podczas I wojny światowej w Legionach. Od stycznia 1919 r. służył w Wojsku Polskim. W latach 1919-1920 uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej. W wieku zaledwie 35 lat otrzymał (w 1924 r.) w stopień generała brygady. W czasie przewrotu majowego w 1926 r. stanął po stronie wojsk rządowych. Po klęsce sił rządowych został aresztowany wraz z generałami Tadeuszem Rozwadowskim, Juliuszem Malczewskim i Włodzimierzem Zagórskim. 6 września 1927 r. został skazany na 5 lat więzienia za nadużycia finansowe przy dostawach dla armii dokonywanych przez firmę „Protekta (maski przeciwgazowe). Zdegradowany i wydalony z zawodowej służby wojskowej, przebywał w więzieniu do 1931 r. W późniejszym okresie przebywał we Francji (do 1938 r.). W 1932 r. zwerbował go do współpracy sowiecki wywiad NKWD. Żymierski dostarczał NKWD informacje na temat organizacji i wyszkolenia Wojska Polskiego, transakcji Ministerstwa Spraw Wojskowych we Francji a także werbował agentów dla wywiadu ZSRR z korpusu oficerskiego WP. W latach 1931-1938 kontakty z wywiadem ZSRR nawiązali trzej bracia Żymierskiego - Jan, Józef i Stanisław. W 1940 r., Józef i Stanisław Żymierscy (w nocy z 11 na 12 stycznia 1940 r.), przekazali sowieckiemu wywiadowi dane organizacyjne ZWZ (w tym obsadę personalną dowództwa), klucze szyfrujące meldunki, sygnały wywoławcze i godziny pracy radiostacji oraz umowne znaki polskich kurierów i emisariuszy przybywających z Paryża do kraju z zadaniami wywiadowczymi. Obaj bracia po 1945 r. wstąpili do Ludowego Wojska Polskiego, gdzie dosłużyli się stopnia pułkownika. W październiku 1938 roku wrócił do Polski. W 1939 roku bezskutecznie ubiegał się o powrót do wojska. Jesienią 1939 roku wyrobił sobie fałszywe dokumenty na nazwisko Zwoliński - posługiwał się nim w czasie okupacji. W 1940 r. ponownie zaoferował swoje usługi wywiadowi sowieckiemu. Żymierski miał za zadanie dostarczanie informacji o polskim podziemiu niepodległościowym. Według relacji Józefa Światły, zbiegłego na zachód oficera MBP, Żymierski z polecenia sowieckich przełożonych miał nawiązać w Warszawie współpracę z niemiecką tajną policją Gestapo, dopiero wtedy przeszedł do działań w PPR. 1 stycznia 1944 r. mianowany naczelnym dowódcą Armii Ludowej pod pseudonimem „Rola. Od 21 lipca 1944 r. generał broni (z pominięciem stopnia generała dywizji) i Naczelny Dowódca Wojska Polskiego. W latach 1944-1947 jako dowódca Armii Ludowej (do lipca 1944 r.) i naczelny dowódca WP - m. in. zatwierdzał wyroki śmierci na żołnierzy AK wydawane przez Sądy Wojskowe PKWN. W latach 1945-1949 Minister Obrony Narodowej. 3 maja 1945 r. nadano mu stopień marszałka Polski. Jako naczelny dowódca Wojska Polskiego i Minister Obrony Narodowej (1944-1949), przewodniczący Państwowej Komisji Bezpieczeństwa (od 1946 r.) był współodpowiedzialny za prześladowania żołnierzy podziemia niepodległościowego (głównie żołnierzy Armii Krajowej) w okresie stalinizmu, żołnierzy LWP wcześniej służących w AK oraz cywilów skazywanych z powodów klasowych, etnicznych lub politycznych na kary wieloletniego więzienia lub śmierć (np. przez sądy wojskowe WSR na podstawie dekretów PKWN). Michał Rola-Żymierski osobiście zatwierdzał większość wyroków śmierci na przedwojennych oficerów Wojska Polskiego, którzy zostali osądzeni przez sądy komunistyczne (jego podpis widnieje na ok. 100 wydanych wyrokach śmierci), aprobował także zbrodnicze działania Głównego Zarządu Informacji, m. in. na jego wniosek z dnia 26 września 1947 r. ówczesna Rada Ministrów pozbawiła obywatelstwa grupę polskich oficerów (wśród nich gen. Stanisława Maczka), którzy podjęli służbę w Polskim Korpusie Przysposobienia i Rozmieszczeń. W 1949 roku usunięty z funkcji Ministra Obrony Narodowej. W latach 1952-1955 ponownie znalazł się w więzieniu z powodów politycznych, w ramach czystek stalinowskich został fałszywie oskarżony o współpracę z obcym wywiadem i skazany na śmierć. Został następnie zwolniony i zrehabilitowany. Po zwolnieniu nie odegrał już istotnej roli w wydarzeniach w kraju. Po wprowadzeniu stanu wojennego publicznie poparł gen. Wojciecha Jaruzelskiego. Pozostawał członkiem PZPR do 1986 r. Zmarł w 1989 r. w wieku 99 lat. Pochowany jest na Powązkach.
Żyndul Jolanta - kierownik Centrum im. Anielewicza, adiunkt, członek Rady Naukowej IH. Urodzony w 1964 r.; studia historyczne na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim i na Uniwersytecie Warszawskim; magisterium 1990 r. UW, doktorat 1999 r. tamże. Zatrudniona w 1991 r. w Instytucie Historycznym UW, w Centrum Badania i Nauczania Dziejów i Kultury Żydów w Polsce im. Mordechaja Anielewicza jako pracownik techniczny, 1992-1999 asystent, od 1999 r. adiunkt. Zainteresowania badawcze: historia Żydów w Polsce w XIX i XX wieku; stosunki polsko-żydowskie. Najważniejsze publikacje: „Zajścia antyżydowskie w Polsce w latach 1935-1937, „Na pograniczu dwóch światów, „Państwo w państwie? Autonomia narodowo-kulturalna w Europie Środkowowschodniej w XX wieku. Redagowała: „Rozdział wspólnej historii. Studia z dziejów Żydów w Polsce, „Pamięć. Historia Żydów polskich przed, w czasie i po Zagładzie.
Żytłowski Chaim
ur. 1865 r. - zm. 1943 r.; pisarz, filozof, socjalista. W młodości związał się
z rosyjskim ruchem socjalistycznym, potem powrócił do żydowskich korzeni. W
swoich pracach wysuwał tezę, że źródłem wielu nieszczęść Żydów są noszone
przez nich idee historyczne. Na początku XX wieku osiadł na stałe w Nowym
Jorku. W jego filozofii łączyły się idee terytorializmu i socjalizmu, oraz
odrodzenia narodu w diasporze, opartej na wspólnym języku jidisz.
NAZWISKA ALFABETYCZNIE Wybór ze źródeł własnych, krajowych, zagranicznych, polskich, żydowskich i in., utajnionych i jawnych, na poważnie i z humorem. A B C D E-F G H-I-J K-L-M N-O-P-R S Ś-T U-W-Y Z-Ż
|
|
Races? Only one Human race United We Stand, Divided We Fall |
 |
No time to waste. Act now! Tomorrow it will be too late |
|
