Sabor Agnieszka – LISTA NR 5, jest polonistką i historykiem sztuki. Interesowała się recepcją sztuki w propagandach: nazistowskiej i komunistycznej. Jest redaktorem „Tygodnika Powszechnego, w którym zajmuje się: tematyką żydowską oraz krytyką sztuki. Napisała m.in „Sztetl Śladami żydowskich miasteczek - przewodnik. Żydzi i Palestyńczycy: początki konfliktu. Na skrawku ziemi. Historia Izraela: Konflikt na Bliskim Wschodzie„TP nr 15/2002, 14 kwietnia.

Sacharow A. - Żydomasoński agent wpływu we władzach KPZR.

Sack John - Korespondent wojenny i reporter. W książce pt. „Oko za oko wymienia ludobójcze zbrodnie UB-owca Żyda Salomona Morela. Według niego, na Śląsku, od 70 do 75 oficerów bezpieczeństwa było Żydami. Powołuje się na dane uzyskane od Pinka Mąki, sekretarza urzędu Bezpieczeństwa Publicznego. W swojej książce pisze m.in.: „...Jakubowie, Josefowie i Pinkowie z wyższych szczebli Urzędu pozostali wierni Stalinowi, ponieważ uważali się za Żydów, nie zaś za polskich patriotów. Oto dlaczego Bobra Wróżka Stalin (...) zatrudnił wszystkich Żydów i umieścił ich w Urzędzie Bezpieczeństwa Publicznego, swojej instytucji w PRL-u.

Sadaj Ryszard - pisarz. Autor wielu tomów opowiadań i powieści ( „Brzytwa Niecikowskiego, „Galicjada, „Telefon do Stalina, „Ławka pod kasztanem, „Terapia Pauliny), z których każda była liczącą się pozycją w jakże skromnym dorobku polskiej, dobrej literatury, zwanej nie wiadomo, dlaczego współczesną.(żródło: Roman Wysogląd Poczet potworów krakowskich).

Sadkowska Danuta – LISTA NR 4, wydawca, redagowała m.in.: Tajemnica deszczowej nocy, Czarna walizka, Ostatnia zagadka, Koszmarna przełyka, Zapałka na zakręcie.Żona Wacława Sadkowskiego.

Sadkowska Katarzyna – LISTA NR 5, dr, zajmuje się filologią polską, filologią germańską, literaturoznawstwem, jest pracownikiem Ośrodka Badań nad Tradycją Antyczną w Polsce i Europie Środkowowschodniej UW.

Sadkowski Wacław - LISTA NR 4, Polonofob, oszczerca, nihilista, jeden z byłych luminarzy stanu wojennego. Z nadania władz PRL były komisaryczny zarządca Pen Clubu w dobie jaruzelszczyzny. Pseudonim Wacław Rola (ur. 19 maja 1933 r. w Toruniu), krytyk literacki, eseista i tłumacz. Debiutował w 1949 r. W 1955 r. ukończył Wydział Filologii Polskiej Uniwersytetu Warszawskiego. Działalność krytycznoliteracką rozpoczął w początku lat 50. XX wieku, publikując szkice i recenzje książkowe w czasopismach (m.in. „Tygodnik Powszechny, „Znak, „Nowa Kultura, „Twórczość), występując w radio i w telewizji. W latach 1955-1968 był recenzentem literackim dziennika „Trybuna Ludu, 1970-1972 członkiem zespołu redakcyjnego dwutygodnika „Współczesność, w latach 1972-1993 redaktorem naczelnym miesięcznika „Literatura na Świecie, a w latach 1988-1990 prezesem i redaktorem naczelnym Spółdzielni Wydawniczej „Czytelnik. Od 1990 r. jest prezesem Fundacji „Literatura Światowa. Jest także wiceprezesem Fundacji Kultury Polskiej. Od kilku lat wykłada literaturę światową wieku XX na Uniwersytecie Warszawskim. Jest członkiem Związku Literatów Polskich (w latach 1953-1957 i od 1983), Stowarzyszenia Autorów ZAiKS (od 1961), Polskiego PEN-Clubu (od 1974) i Societe Européene de Culture (od 1975 r. od maja 2003 r. jest członkiem Conseil Exécutiv tego stowarzyszenia). Do 1989 roku, jako agent SB o pseud. Olcha, Wacław rozpracowywał środowisko literackie. Otrzymane nagrody i wyróżnienia: Nagroda im. Juliana Bruna (1960), Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1964), Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (1974), Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski (1997).

Sadło Adam – LISTA NR 8, dyrektor działu transportu, członek zarządu La Terre Sp. z o. o.

Sadło Katarzyna – LISTA NR 5, prezes Fundacji Rozwoju Społeczeństwa Obywatelskiego.

SADŁOWSKI Julian (do 1942 Puterman) ur. 1892 Sosnowiec, zm. 1953 Warszawa, architekt.

Sadowska Beata - LISTA NR 10, ur.1974 r. - dziennikarka TVP. Prowadziła „Supertalent, obecnie jedna z twarzy „Śniadania z dwójką. Przez kilka lat współpracowała z dwutygodnikiem VIVA!, gdzie robiła wywiady ze słynnymi ludźmi, m.in z Jennifer Lopez i Nickiem Cave. Dawniej związana z TVN Style, gdzie prowadziła m.in. „Miasto kobiet oraz „Pałac kultury.

Sadowska Joanna – LISTA NR 4, doktor historii na Uniwersytecie w Białymstoku. Obecnie głównym przedmiotem jej badań jest historia społeczno-polityczna PRL, a w szczególności dzieje i znaczenie polityczne ruchu młodzieżowego.

Sadowska Maria - LISTA NR 10, znana bardziej jako Marysia Sadowska (ur. 1975), jest córką kompozytora Krzysztofa Sadowskiego i wokalistki Liliany Urbańskiej. Jako piosenkarka zadebiutowała już jako kilkunastoletnia dziewczynka, solowymi występami w zespole Tęcza, który był głównym bohaterem programu muzycznego Tęczowy Music Box. Gdy miała 14 lat, wydała pierwszą płytę. W roku 2006 ukazała się płyta „Tribute to Komeda, poświęcona pamięci Krzysztofa Komedy. Sadowska ukończyła łódzką szkołę filmową, na wydziale reżyserii. W chwili obecnej jest w trakcie kręcenia swojego pierwszego filmu fabularnego.

Sadowska Wanda LISTA NR 16, psycholog, mieszka w Warszawie.

Sadura Denst Aleksandra LISTA NR 8, absolwentka socjologii na Uniwersytecie Warszawskim. Wchodzi w skład stałego zespołu realizatorów Programu „Rozwój Umiejętności Życiowych w frundacji C.E.L. Żona Przemysława Sadury.

Sadura Przemysław LISTA NR 5, 8, socjolog, publicysta, członek Zielonych 2004.

Sadurski Wojciech - prof. (dziekan Wydziału Prawa Europejskiego Instytutu Uniwersyteckiego we Florencji) Giertych - gorszy Heider, GW 19.03.2006 „Dziś w Polsce posunęliśmy się dużo dalej niż Austria w roku 2000. (...). Postawiliśmy się poza granicą przyzwoitości politycznej - granicą, której kryteria są niepisane, ale dobrze rozpoznawalne w Europie. Zasługujemy, niestety, na krytykę i ostracyzm, a uczniowie i studenci zapowiadający powakacyjny ruch protestu bronią honoru polskiej opinii publicznej. Ponieważ spotkałem się już kilka razy z zarzutami, że prezentowane tutaj wypowiedzi nie są żadną histerią, a jedynie ostrą formą krytyki, pozwolę sobie przypomnieć Państwu, jakie wypowiedzi profesor Sadurski uznał za histerię i paranoję latem 2004 roku. Z okazji dyskusji wokół Konstytucji UE napisał w „Gazecie Wyborczej co następuje: Dobrze przewidział Robert Sołtyk, pisząc w „Gazecie Wyborczej w dzień po przyjęciu Konstytucji Unii Europejskiej, że usłyszymy teraz na ten temat dużo bzdur. Usłyszeliśmy. Z prasy, radia i telewizji wylała się fala histerii, paranoi i zwykłych idiotyzmów: postraszono nas, że oto dwa agresywne mocarstwa - Francja i Niemcy - narzucają bezwzględny dyktat zlęknionym krajom Unii, że prawa chrześcijan będą podeptane i zapanuje walczący ateizm, że narzucana jest Europie socjalistyczna konstytucja. A także (tak powiedział Jan Pospieszalski w prowadzonym przez siebie programie telewizyjnym), że jej twórcy mają pomysł na tworzenie „nowego człowieka - oczywiście amoralnego i wyzutego z wartości.
„Mniej wolności i bez Boga - tak lapidarnie streścił istotę konstytucji UE autor „Naszej Polski Dariusz Hybel (29 czerwca). Dokładnie takie same opinie wyrażało „Wprost, krzycząc tytułami „Traktat kapitulacyjny i „Bomba europejska (z podtytułem informującym, że „konstytucyjny traktat brukselski sankcjonuje samobójczy socjalizm), „Tygodnik Solidarność („Konstytucja bez Boga i „Propozycja do odrzucenia) i reszta prasy z tej samej półki. Nie było takiej bredni, która nie zostałaby wypowiedziana i pierwsze tygodnie komentarzy na temat konstytucji pokazują, że czeka nas w najbliższych miesiącach bezprecedensowa kampania demagogii. Jeśli - przykładem lewicowego autorytetu - krytykę Konstytucji UE uznać za histerię, paranoję, demagogię, bzdury i idiotyzmy, to prezentowane tutaj, znacznie ostrzejsze wypowiedzi, można bez najmniejszej przesady nazwać WYBITNIE histerycznymi, paranoicznymi, demagogicznymi, bzdurnymi i idiotycznymi. To nie jest mój arbitralny sąd - to rozumowanie profesora Sadurskiego.

Safianowska Aleksandra  LISTA NR 4, doktor medycyny na Akademii Medycznej w Warszawie, pracownik Katedry i Kliniki Chorób Wewnętrznych, Pneumonologii i Alergologii AM w Warszawie.

Safjan Marek - (ur. 1949), prawnik, profesor Uniwersytetu Warszawskiego. Członek Komitetu Helsińskiego w Polsce. W latach 1998-2006 prezes Trybunału Konstytucyjnego. Jest członkiem żydowskiego Stowarzyszenie Otwarta Rzeczpospolita, kłamców i oszczerców dążących do wprowadzenia cenzury w Polsce na krytykę Żydowskich poczynań. Były Prezes Trybunału Konstytucyjnego. Wsparł roszczenia żydowskie w artykule wydrukowanym w „Słowie Żydowskim. „Kłamliwe były twierdzenia J.T.Grossa i prof. M. Safjana o rzekomym zablokowaniu zwrotów mienia żydowskiego po 1944 r. i współwinie w tej kwestii polskich władz. Rzekomym zablokowaniu, na które dziś powołują się żydowscy adwokaci z USA w swych pozwach przeciwko Polsce. Przypomniałem, że zdominowane przez żydowskich komunistów władze nie tylko wspierały błyskawiczne zwroty mienia Żydom, ale obdarowały też parusettysięczna rzeszę żydowskich przybyszów ze Związku Sowieckiego bardzo wielką ilością komfortowych mieszkań w Warszawie i innych częściach Polski (zwłaszcza na Dolnym Śląsku), których nigdy przedtem nie posiadali. („Kurier Codzienny, z dn. 30.03.-01.04.2007, „Bezpodstawne roszczenia, Jerzy Robert Nowak). Marek Safjan o stosunkach polsko - żydowskich i problemie antysemityzmu w Polsce
W Gazecie Wyborczej (10-11 marca 2007r. fragm.): Kilka lat temu braliśmy z żoną udział w uroczystościach upamiętniających straszne wydarzenia w Jedwabnem, które stały się przedmiotem dramatycznego odkrycia (jeśli to wyrażenie tu pasuje) i powodem wstrząsu dla znacznej części polskiej opinii publicznej. Udział w tych uroczystościach był dużym przeżyciem, spotęgowanym niesamowitą atmosferą tego miasteczka - tworzoną przez ludzi spoglądających z okien swych domów, odizolowanych na swój sposób od tego, co się działo przed ich oczami, uczestniczących w tym wydarzeniu przez swoje milczenie, nieufność, zdumienie i wielki niepokój. A potem, zanim rozległ się przejmujący kadysz, słyszeliśmy odgłosy skocznej, radosnej muzyki z domu stojącego kilkaset metrów od miejsca, w którym się znajdowaliśmy. Wracając do Warszawy, słuchałem z rosnącym zdumieniem i przygnębieniem relacji w Radiu Maryja: „Jeżeli chcecie państwo wiedzieć, kto bierze udział w uroczystościach, to zapewniam, że są to jedynie Polacy w jarmułkach.... Ks. Henryk Jankowski w wypowiedzi sprzed kilku miesięcy na temat domniemanego Delegata (współpracownika SB spośród prominentnych postaci pierwszej „Solidarności) wymienia wśród kilku nazwisk „znanego historyka, żydowskiego profesora z Wrocławia.
Członek aktualnego zarządu TVP, niejaki pan Piotr Farfał, okazuje się autorem broszur publikowanych w latach 90., które operowały wyraźnie antysemickim, prymitywnym językiem.
Rozpowszechnianie broszur propagujących antysemickie i rasistowskie treści w takich miejscach Warszawy jak plac Zamkowy czy plac Grzybowski nie spotyka się od lat z reakcją organów ścigania, pomimo że systematycznie powiadamia je o popełnieniu przestępstwa Stowarzyszenie do Walki z Ksenofobią i Antysemityzmem.(...) Wreszcie zaczyna się materializować wizja Muzeum Historii Żydów w Polsce, które po raz pierwszy pozwoli dostrzec historię Żydów w naszym kraju nie tylko przez pryzmat Holocaustu, Jedwabnego, getta ławkowego i pogromu kieleckiego(...)Jak trudne, uświadomiłem sobie w Jerozolimie, gdy zapytałem o drogę młodego człowieka, który zainteresował się, skąd jestem. Usłyszawszy odpowiedź, chwilę myślał, aby wyrzucić z siebie jedyne nazwy, które kojarzyły mu się z Polską - Treblinka, Auschwitz, Birkenau, getto warszawskie. Tylko tyle. A jednocześnie wiemy z sondaży, że Niemcy są dzisiaj w Izraelu obdarzani sympatią. Żydzi, którzy emigrują dzisiaj z Rosji czy byłych republik radzieckich, osiedlają się przede wszystkim w Niemczech. To tam lokuje się dzisiaj największa we współczesnej Europie diaspora żydowska, rozkwita życie religijne i kulturalne, powstają liczne synagogi, wydawnictwa, kultywowana jest pamięć kultury jidysz. Zdumiewające, paradoksalne(...)Jak trafnie zauważył Adam Michnik, Polska jest zapewne jedynym krajem, w którym chuligański wybryk pobicia rabina spotkał się z natychmiastową reakcją prezydenta.(...) Fakty opisywane przez Grossa (jeśli dokumenty je potwierdzają) napawają bezbrzeżnym smutkiem i przerażeniem. Ocaleni z Holocaustu Żydzi i ci, co przetrwali w Sowietach, wracali do swych miejsc w Polsce z nadzieją na w miarę normalne życie (o ile po Holocauście można jeszcze wieść normalne życie!). Wielu z nich spotyka się z nienawiścią i agresją, ginie z rąk sąsiadów w miasteczkach i wsiach. Dobytek przejęty przez miejscowych nie ma szans na powrót do właścicieli, zresztą przy inercji nowych władz. Częste są przypadki swoistych czystek rasowych, grabieży i mordów w pociągach.(...) Znakomitą syntezą takich postaw była dyskusja na temat Jedwabnego w Sejmie przy okazji sprawozdania IPN-u, które wykazało udział mieszkańców tego miasteczka w morderstwie Żydów - sąsiadów. Brak utożsamienia się z interesem narodu był jednym z najlżejszych zarzutów pod adresem prof. Leona Kieresa w toku tej gorącej i przygnębiającej debaty.(...) Dlaczego nie chcemy i nie chcieliśmy nigdy dyskutować nad - przypomnianymi przez Grossa - tekstami Adolfa Rudnickiego („Dzienniki, „Kuźnica nr 1, czerwiec 1945) czy Mieczysława Jastruna („Potęga ciemnoty, „Odrodzenie) o postawach części - niemałej - warszawiaków wobec powstania w getcie? Może dlatego, że zniechęcająco podziałała już dyskusja na temat słynnego tekstu Jana Błońskiego sprzed 20 lat „Biedni Polacy patrzą na getto?(...)
Oprócz ww działalności M. Safjan jest też aktywny na innych polach. Oto rozmowy z nim zamieszczonej w bezpłatnej, wydawanej przez „Agorę gazecie „Metro 7.10.2008 r.:
Gdy się posłucha o tym, co zrobili niektórzy mordercy; to trudno nazwać ich ludźmi. Nie powinno się więc dziwić, że niektórzy za wyjątkowo okrutne zbrodnie domagają się kary najwyższej.
- Nie ma żadnych dowodów na to, że kara śmierci jest rzeczywiście środkiem efektywnym i powoduje zmniejszenie przestępczości.(…) Trzeba walczyć z twierdzeniem, że prawa człowieka należą się tylko tym, którzy zawsze postępują właściwie, a nie tym, którzy robią złe rzeczy. Nawet bardzo światli ludzie [np. premier Donald Tusk] przy okazji ostatnich doniesień o pedofilii czy wcześniej. aktów terroryzmu twierdzili, że istnieją wyjątkowe sytuacje, które pozwalają na to, by traktować sprawców tych przestępstw jako tych, których prawa człowieka nie powinny dotyczyć. Na to nie może być zgody.

Safjan Zbigniew LISTA NR 9, Urodzony 2.11.22 r. w Warszawie. Agent NKWD i morderca Jana Nesslera, żołnierza Armii Krajowej z Wileńszczyzny. Scenarzysta, pisarz, dziennikarz. Wspólnie z Andrzejem Szypulskim napisali scenariusz do filmów: „Stawka wieksza niz życie i „Najwazniejszy dzień życia. Dziennikarz miesięcznika „Polska, warszawskiej „Kultury. Redaktor naczelny dwutygodnika „Słowo żydowskie. Emerytowany major LWP. Od 1951 roku był kierownikiem działu propagandy w Centralnym Zarządzie Księgarstwa. Członek PZPR w latach 1967-1990. Od 1971 roku do 1973 był członkiem komitetu warszawskiego PZPR. Wchodził w sklad Tymczasowej Rady Krajowej PRON (1982-1984). Napisał powieść pt. „Pole niczyje, która została sfilmowana w 1988 roku. Odznaczony Krzyżami Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, odznaką Zasłużony Działacz Kultury, statuetką „Gwiazda Telewizji Polskiej na 50.lecie TVP. Jego syn to Marek Safjan.

Safrin Horacy. - autor książeczki: „Przy szabasowych świecach. Humor żydowski .

SAFRIN Horacy-Hirsz ur. 1899 Monasterzyska, zm. 1980 Łódź, poeta, aktor, reżyser.

Sagi Uri - Generał armii izraelskiej. „W wywiadzie udzielonym telewizji izraelskiej podsumował lakonicznie sierpniowy bunt narodowców religijnych, dzieląc ich mesjanistyczne zapędy na trzy etapy: 1. Wsparcie udzielane od 1967 roku przez koła rządowe mesjanistycznym fundamentalistom religijnym. Generał Sagi, były szef wywiadu wojskowego, twierdzi, że po wojnie sześciodniowej władze wspomagały kolonizację okupowanych terenów, dokonywaną z entuzjazmem przez doskonale zorganizowane organizacje narodowo-religijne. Dla fundamentalistów kolonizacja ta była świętą misją boskiej opatrzności. 2. Koła mesjanistycznych religiantów odkryły przyłbicę, zamazując granicę między Izraelem a obszrami okupowanymi. Bojówkarze osadników powodowali spięcia z miejscową ludnością, stając się jakoby „panami tych obszarów, jak określił to znany dziennikarz izraelski Akiba Eldar. Ambiwalentna postawa władz izraelskich dodawała osadnikom pewności siebie i umacniała ich w przekonaniu, że mimo deklarowanej przez rząd zgody na utworzenie Autonomii Palestyńskiej, a nawet na palestyńską suwerenność na terenach okupowanych, Opatrzność czuwa nad osadnikami, Szaron jest rzekomo mężem tej Opatrzności. 3. Osadnicy celowali w systematycznej dehumanizacji swych palestyńskich sąsiadów, którzy z niemniejszym szowinizmem i brakiem tolerancji oraz za pomocą aktów terrorystycznych objawiali swój stosunek do Żydów jako okupantów. Generał Sagi kończy swe uwagi stwierdzeniem, że osadnicy religijni stawiali bezkarnie nakazy rabinów prawicowych ponad moralnym i prawnym posłuszeństwem wobec suwerenności państwa i prawa. Innymi słowy: u religijnych mesjanistów nastąpiło pomieszanie pojęć między granicami boskiej opatrzności a granicami państwa!. („Midrasz-pismo żydowskie - „Cudu w Gazie (na szczęście) nie było, Uri Huppert, nr 10, październik 2005, str. 12)

Sakiewicz Tomasz - (ur. 31 grudnia 1967 w Warszawie sylwester, a w dodatku niedziela) - dziennikarz i publicysta, którego dziadek był galicyjskim rabinem. Redaktor naczelny tygodnika „Gazeta Polska (to taka PiS-uarowks TRUJ-BUNA LUDU) oraz miesięcznika „Niezależna Gazeta Polska. Od 1981 był członkiem, a następnie animatorem Ruchu Oazowego Światło-Życie, a od 1982 członkiem, a następnie odpowiedzialnym za wspólnotę ruchu Wiara i Światło. W latach osiemdziesiątych działał w podziemnym Ruchu Katolickiej Młodzieży Niepodległościowej, a następnie Niezależnym Zrzeszeniu Studentów. W 1988 w czasie majowych strajków, odtwarzał NSZ na Wydziale Psychologii(wydził cłkowiecie zdominowany przez żydowska kadrę indroktrynującą młodzierz). Pisywał do młodzieżowej prasy podziemnej (Słowo Niepodległe), a po nawiązaniu współpracy ze środowiskiem „korowskiegoGłosu do Wiadomości. Był organizatorem jednej z pierwszych manifestacji antyaborcyjnych.Pomimo tegow 1989 zakładał Zjednoczenie Chrześcijańsko-Narodowe !!!, został na krótko redaktorem naczelnym jej organu partyjnego Biuletynu. W listopadzie 1991 zatrudnił się jako dziennikarz w żydo-prawicowej gazecie Nowy Świat. Odszedł z redakcji w maju 1992 razem z Piotrem Wierzbickim. Od 1993 stale zatrudniony w redakcji „Gazety Polskiej jako dziennikarz i wieloletni szef działu ekonomicznego, a od 2005 r.po dokonaiu w niej puczu i wywalenia Wierzbickego jako jej redaktor naczelny. Od 2006 jest też redaktorem naczelnym miesięcznika Niezależna Gazeta Polska oraz współprowadzącym programu Sygnały Dnia w Programie I Polskiego Radia.Za czasów Wierzbickiego gazeta była przybudówka Gazet Wyborczej.Teraz jest iednym z organów Prawicy Komunistycznej rządzącej Polską pod szyldem PiS.W lipcu 2007r.pozbył się z redakcji Waldemara Łysiaka zarzucając mu antysemityzm.

Saklak Mieczysław LISTA NR 9, dziennikarz, współpracuje z „Konratekstami - niezależnym magazynem publicystów.

 Sakowska Ruta - Dr, Dział Naukowy, Żydowski Instytut Historyczny.Członek zespołu „KWARTALNIKA HISTORII ŻYDW

Sakowski Janusz Julian-Saydenbaytel - Doradca genereła Andersa.

Sala Paweł LISTA NR 8, ur. 1968, dramatopisarz, scenarzysta, realizator filmowy. Absolwent Wydziału Radia i Telewizji na UŚ oraz kulturoznawstwa UAM w Poznaniu. Jest autorem sztuk: „Gang Bang albo Syndrom Sztokholmski (realizacja w Starym Teatrze w Krakowie), „Spalenie matki, „Syn Królowej Śniegu, „Mortal Kombajn, „Ifigenia moja siostra oraz wydanego w antologii „Pokolenie porno i zrealizowanego przez autora dla Teatru Telewizji dramatu „Od dziś będziemy dobrzy. Jego tekst „Ciemno wszędzie zdobył I nagrodę w konkursie dramaturgicznym, „Dialogu i Starego Teatru. Jest współzałożycielem dramaturgicznej Grupy G8.

Salaber Piotr - Kompozytor, pianista i dyrygent. Absolwent bydgoskiej Akademii Muzycznej - wydziału dyrygentury chóralnej i edukacji muzycznej oraz kompozycji i teorii muzyki. Warsztat kompozytorski doskonalił m.in. pod kierunkiem Karlheinza Stockhausena podczas corocznych kursów kompozytorskich w Kuerten koło Kolonii. Laureat Festiwalu Piosenki Studenckiej w Krakowie w 1985 roku, rok później uczestnik Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu. Autor muzyki do kilkuset piosenek, ponad trzydziestu spektakli teatralnych, programów radiowych i telewizyjnych. W latach 1994-2001 był kierownikiem muzycznym bydgoskiego Teatru Polskiego. Obecnie w TV 4 jest współautorem programu „Joker.( Magda Piórek).

Salamon Dorota - 1966 - data urodzenia, Teatr Żydowski im. Estery Rachel i Idy Kamińskich w Warszawie. WARSZAWA SINGERA III FESTIWAL KULTURY ŻYDOWSKIEJ 05 - 10.09.2006. WARSZAWA SINGERA III FESTIWAL KULTURY ŻYDOWSKIEJ 05 - 10.09.2006. WARSZAWA SINGERA 2 WRZEŚNIA 2007.

Salamon Janusz - LISTA NR 15, jezuita, dyrektor Centrum Kultury i Dialogu. Członek Klubu Nikodema (akademickie forum dyskusyjne).

Salamon Wacław - WUBP Rzeszów

Salbert Sebastian-Rahim - Raper z Mikołowa, „Pokahontaz.

Salij Jacek - Ojciec prof. „Studia Theologica Varsaviensia. Wieloletni profesor ATK .Pracował na tej uczelni od 1968 r., kolejno jako adiunkt, docent i profesor, a w latach 1972-1992 kierował tam Katedrą Teologii Dogmatycznej . W trakcie odprawiania mszy świętej w 5 rocznicę śmierci znanego masona, ateisty i wojojującego antyklerykała Jana Józefa Lipskiego powiedział: „Módlmy się aby Bóg przyjął Jana Józefa Lipskiego do grona świętych. Po tak szczerym wyznaniu wiary, nie powinno już być żadnych wątpliwości co do tego kim jest Jacek Salij.

Salis Władyslaw - Urodzony 29 sierpnia 1915 roku w Niepolomicach. Rodzice: Franciszek i Franciszka z d. Słopa. W 1943 roku skończył prawo na tajnych kompletach UJ. Od 1945 roku w WP. Asesor WSR w Krakowie. Awansowany na porucznika w 1946 roku. Od 1947 roku w rezerwie. Pracował w Urzędzie Skarbowym w Krakowie, Komendzie Wojewódzkiej powszechnej Organizacji „Służba Polsce. Zmarl w 1990 roku. Na podstawie „Prawnicy czasu bezprawia - Krzysztof Szwagrzyk. IPN, Kraków-Wrocław 2005 r.

Salomon Grzegorz - Uchylił zakaz opuszczania Polski dla Dariusza Przywieczerskiego. W książce H. Pająka „Grabarze polskiej nadziei na str. 235-236 możemy przeczytać: „Wzorcową postacia ilustrująca przejście bezpieczniakow do finansów, z tragicznymi dla Polski skutkami takich przejść, był Dariusz Przywieczerski. To pracownik wojskowych służb informacyjnych. Ustawiono go na stolcu dyrektora generalnego centrali handlu zagranicznego Universal, jednocześnie pełnił rolę głównego rozgrywającego w grabieży miliardów dolarow z FOZZ. Został potem skazany na 3, 5 roku więzienia, ale zdołał „wyjechać z Polski. Jak to się mogło stać? Pytanie z gatunku naiwnych. Umożliwił mu to wymiar (nie-) sprawiedliwości. Oto 4 kwietnia 2004 roku sędzia Andrzej Kryże - sądową decyzją zakazał Przywieczerskiemu opuszczania kraju i odebrał mu paszport. Przywieczerski jednak odwołał się do Sądu Apelacyjnego, który uchylił ten zakaz. W tej sprawie orzekał sędzia Grzegorz Salomon. Swoją decyzję tłumaczył tak oto: „zabranie paszportu musi być uzasadnione obawa ucieczki z kraju, a w przypadku Pana Przywieczerskiego takiego niebezpieczeństwa nie ma. Przywieczerski czmychnął przy pierwszej okazji. Przedtem zdążył przepisać swój majatek na rodzinę i na zagraniczne firmy.

Salomon Haym - „Władał ośmioma językami, był przyjacielem Georgea Washingtona, a według niektórych historyków był autorem pierwszego szkicu konstytucji Stanów Zjednoczonych. Pochodzący z bogatej rodziny kupiec, nazywany później „bankierem rewolucji amerykańskiej, urodził się w Lesznie. Opuścił Polskę po pierwszym rozbiorze i zajął się zaopatrywaniem wojsk amerykańskich w żywność. Angażując się w działalność na rzecz niepodległości rodzących się właśnie Stanów Zjednoczonych, naraził się na oskarżenie o próbę wysadzenia w powietrze floty królewskiej. Cudem udało mu się uciec i uniknąć wykonania ciążącego na nim wyroku śmierci. Osiadł w Filadelfii, gdzie zajął się handlem wekslami na ogromną skalę. Pracował też dla rewolucyjnego rządu amerykańskiego, zdobywając poważne sumy na rzecz walki o wolność. Na handlu oraz dystrybucji papierów wartościowych dorobił sie potężnej fortuny. Znaczną jej część przekazał skarbowi państwa, wspierał też ubogich, finansował różne przedsięwzięcia, jak choćby budowę synagogi Mikveh Israel w Filadelfii. Miał też wielkie zasługi w ustanowieniu porozumień z Francją i Hiszpanią. Najlepszym chyba dowodem jego wkładu w walkę o niepodległość jest napis na pomniku, wzniesionym w 1944 roku w Los Angeles: „Haym Salomon 1740-1785. Amerykański patriota. („Midrasz, styczeń 2005, str. 18).

Salomon Marian - LISTA NR 15, Kierownik Działu Ekologii i Ochrony Środowiska Małopolskiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego.

Salomon Norman - napisał „Judaizm, Warszawa 1997.

Salpeter Michał-Mordko Meilech - Przyjechał do Łodzi w 1946 roku. Był zastępcą szefa Wojskowego Sądu Rejonowego. Morderca sądowy żołnierzy i działaczy podziemia niepodległościowego.

Salpeter Michał-Mordko Meilech - Urodzony 4 lipca 1904 roku w Goszycach, pow. Dąbrowa Tarnowska. Rodzice: Majer i Maria z d. Nussenbaum. Skończyl prawo na UJ w 1930 roku. Do 1939 roku był prezesem Żydowskiej Gminy Wyznaniowej w Żabnie. Deportowany do ZSRR. Od 1944 roku w WP. Sędzia Wojskowego Sądu KBW. Awansował na stopień mjr. w 1947 roku. Sedzia WSR w Łodzi. Od 1949 w rezerwie. Pracował jako adwokat. Od 1950 roku w Izraelu. Na podstawie „Prawnicy czasu bezprawia - Krzysztof Szwagrzyk. IPN, Kraków-Wrocław 2005 roku.

Salsitz Norman - pisarz, autor książki pt. „Mimo wszelkich przeciwności losu. Po jego śmierci „The New Times napisał m.in: „Wstąpił do polskiego podziemia, żeby walczyć z Niemcami. W pewnym momencie w 1944 roku w rzeczywistości zabił kilku polskich partyzantów, którzy zamierzali właśnie zamordować grupę Żydów. Następnie uciekł na wschód i wstąpił do sił rosyjskich, które walczyły o wyparcie nazistów z Krakowa. Z innych publikacji o „polskim pisarzu możemy dowiedzieć się np., że to jemu zawdzięczamy to, że Kraków nie został przez Niemców wysadzony w powietrze. W rzeczywistości „polski pisarz był etatowym pracownikiem Informacji Wojskowej. Zimą 1945 roku był w Krakowie jako szef Bezpieczeństwa na terenie powiatu. Posługiwał się nazwiskami: Tadeusz Jadach, Tadeusz Zaleski, Anatoli Szczerbakow.

Salznick David - Producent filmowy, prowadził agitację antyhitlerowską wśród intelektualistów i artystów w USA. („Midrasz, styczeń 2005, Janusz Roszkowski - „Żydzi w koalicji antyhitlerowskiej, str. 14).

Samberg Ajzyk - aktor żydowskiego pochodzenia, który zasłynął głównie z ról w przedwojennych żydowskich filmach i sztukach teatralnych w języku jidysz.

Sambor Agnieszka  LISTA NR 4, ur. w 1977r., mieszka w Warszawie, prawnik.

Samborski Bogusław, (Gottlieb Sambor ur. 14 kwietnia 1897 w Warszawie - zm. po 1970 roku) - aktor scen warszawskich. Po wybuchu II wojny światowej początkowo prowadził kawiarnię przy Teatrze Polskim, zlikwidowaną po przejęciu budynku na okupacyjny „Theater der Stadt Warschau (od 1940 r.). Dyrektor tej placówki, kolaborant Igo Sym przekonał Samborskiego do występów w teatrach jawnych oraz zagrania roli w antypolskim filmie Heimkehr. Po zabiciu Syma przez polskie podziemie, Samborski wyjechał do Niemiec, gdzie pozostał także po wojnie. Kontynuował karierę aktorską pod pseudonimem Gottlieb Sambor; wystąpił w dwóch filmach „Shiva und die Galgenblume (1945, ostatni film wyprodukowany przez przemysł filmowy III Rzeszy) i „Am Ende der Welt (1947). W 1948 r., po zaocznym wyroku polskiego sądu skazującym go na dożywocie za współpracę z okupantem, wyjechał do Argentyny.

Samek Jan - Brał udział w konferencji „Żydzi i judaizm we współczesnych badaniach polskich (Kraków 1995) - Na granicy kultur - bóżnica Ajzyka (Izaaka Jakubowicza) w Krakowie.

Samet Michał - Przewodniczący Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Gdańsku.

Samson Andrzej - LISTA NR 4, Wykreowany przez media „wybitny psycholog. Siedzi za pedofilię.(ur. 11 sierpnia 1947 w Smugach) psycholog, psychoterapeuta, zajmujący się terapią rodzin i dzieci. Został zatrzymany 26 czerwca 2004, po tym jak na śmietniku przy jego domu na warszawskim Mokotowie znaleziono kilkaset zdjęć z dziecięcą pornografią. Powiązano je z psychologiem m.in. na podstawie ręki widocznej na zdjęciach. Po przeszukaniu jego mieszkania policjanci znaleźli kolejne zdjęcia. Dnia 26 czerwca 2005 rozpoczął się proces, w którym prokuratura oskarżyła Samsona o to że: W okresie od 1999 do początku 2004 roku, wielokrotnie doprowadził małoletnich (leczonego przez niego chłopca i dziewczynkę) poniżej 15 lat do poddania się innej czynności seksualnej. Prezentował dzieciom treści pornograficzne. Utrwalał i rozpowszechniał (za pomocą Internetu) dziecięcą pornografię. Przechowywał na swoim komputerze dziecięcą pornografię.

Samson Hanna - LISTA NR 10, pisarka, zadebiutowała w 1996 roku powieścią psychologiczną „Zimno mi, mamo. W 2000 roku ukazała się jej „Pułapka na motyle (2000 r.), rok później 7 opowiadań o miłości i jedno inne, w 2004 roku „Miłość. Reaktywacja, a w 2005 „Wojna żeńsko-męska i przeciwko światu.

Samsonowicz Henryk LISTA NR 5, - Profesor historii, były rektor Uniwersytetu Warszawskiego. Były członek ZMP i PZPR. Minister nauki w rządzie Mazowieckiego. W dniu 10.11.98. został odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski przez prezydenta Kwaśniewskiego-Stoltzmana. W książce H. Pająka „Grabarze polskiej nadziei na str. 298-299 możemy przeczytać: „Kpiny z lustracji zaczęły się od przestępstwa popełnionego w majestacie prawa. Minister edukacji w rządzie Mazowieckiego, koszer-mason Henryk Samsonowicz powołał bezprawnie tzw. komisję Michnika, w istocie prywatną grupę koszernych historyków, która miała za zadanie - wszystkie okoliczności na to wskazują - wyczyścić teczki „swoich z zasobów MSW. Jakim prawem kilka przypadkowych osób uzyskało zgodę na buszowanie w archiwach MSW od 12 kwietnia do 27 czerwca 1990 roku? Jakim prawem otrzymali oni pozwolenie na przeglądanie dokumentów opatrzonych kazulą „ściśle tajne, a zwłaszcza „tajne spec znaczenia? Byli to: Aaron-Adam Szechter-Michnik, Andrzej Ajnenkiel, Jerzy Holzer i Bogdan Kroll. Michnik, wtedy w tej grupie jako poseł Sejmu miał prawo dostępu tylko do akt „tajnych. Tymczasem przez ponad miesiąc ta czworka grasowała bez ograniczeń w archiwum MSW. Czy mogła też wynosić co chciała? To pytanie wciąż jest otwarte (...). „Wprost dotarło do zaufanej pracownicy ministra Samsonowicza, a ta powiedziała, że minister został w to „wmanewrowany. Było rzekomo tak - ówczesny wiceminister spraw wewnętrznych mason Krzysztof Kozłowski poprosił masona Samsonowicza o wystawienie czterech imiennych zaproszeń na naradę do MSW dla „wybranych osób. Tym własnie pozwoleniem rzekomo zalegalizowano ową „komisję, co potwierdził później Krzysztof Wyszkowski, działacz pierwszej „Solidarności, który oskarżał Wałęsę o agenturalność. Wyszkowski przyznał, że powołanie takiej komisji było własnie jego pomysłem! Dowiedział się bowiem, że gdzies w okolicy Konstancina są palone akta MSW, a szefem resortu był wtedy wszechwładny Czesław Kiszczak. Wyszkowski zaproponował więc komisję, ktora miała sprawdzić co się dzieje w archiwach MSW. Z kolei prof. Samsonowicz tłumaczył po latach, że Michnik wszedł w skład tej komisji jako członek Obywatelskiego Klubu Parlamentarnego i jako historyk (...). Jedno jest faktem: Michnik, Ajnenkiel, Holzer, Kroll, a także takie „historyczne postacie jak Kuroń, Mazowiecki, Geremek i wielu innych wspólbraci, do dziś znajdują się poza wszelkimi podejrzeniami o agenturalność.

Sandauer Adam - LISTA NR 4, (ur. 1950) - doktor fizyki, obecnie rencista w następstwie błędu lekarskiego. Rozwiedziony, bo wrócił do Polski przed wprowadzeniem stanu wojennego, a była żona pozostała w USA. W latach 90. szef zespołu doradców klubu parlamentarnego Konfederacji Polski Niepodległej. Od kilku lat przewodniczący Stowarzyszenia Primum Non Nocere, zajmującego się m.in. „pomocą dla ofiar błędów lekarskich na czym stara się na tyle wypromować aby móc zdobyć parlamentarny stołek. Syn znanego pisarza Artura Sandauera i malarki Erny Rosenstein. Obecnie pisuje w magazynie „Obywatel. Zajmuje się tematyką społeczno-polityczną, najczęściej jednak pisze o problemach polskiej służby zdrowia - zawsze z perspektywy pacjentów. Członek Stowarzyszenia Wolnego Słowa.

Sandauer Artur - (ur. 14 grudnia 1913 w Samborze, zm. 14 lipca 1989 w Warszawie). Polonofob, profesor, pisarz, krytyk literacki, eseista, libertyn, tłumacz. Kolaborant sowiecki, a po wojnie wysługiwał się stalinowskiemu reżimowi. Odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski. Gorliwy poparciuch generała Jaruzelskiego w trakcie stanu wojennego. Kustosz kotła z zupą, którą jadł razem z zamachowcami od Jaruzelskiego na poligonie. Ukończywszy filologię klasyczną na uniwersytecie we Lwowie, w latach 1939-1941 uczył w Samborze, gdzie został uwięziony w getcie żydowskim, z którego uciekł 1943, a następnie się ukrywał. 1944-1945 oficer LWP, korespondent wojenny dziennika Pancerni. W latach 1946-1948 przebywał w Paryżu, 1948-1949 pracował w redakcji tygodnika Odrodzenie w Warszawie. Od 1974 profesor literatury polskiej na Uniwersytecie Warszawskim. Od 1949 był żonaty z malarką Erną Rosenstein. Pochowany razem z Erny Rosenstein na Cmentarzu Komunalnym (d. Wojskowym) - Powązki, w Warszawie.

Sandauer Erna-E. Rosenstein - Żona Artura Sandauera, malarka, poetka.

Sandberg Izaak - aktor żydowskiego pochodzenia, który zasłynął głównie z ról w przedwojennych żydowskich filmach i sztukach teatralnych w języku jidysz.

Sandel Ari - Reżyser, autor filmu „West Bank Story. Film był pokazany na IV Międzynarodowym Festiwalu Filmowym Żydowskie Motywy. Festiwal odbywał sie w dniach 5-10 maja 2007 roku w Warszawie. „Wychował się w Kalabas w Kalifornii i studiował Sztuki Mediów na Uniwersytecie Arizony w Tucson, gdzie również otrzymał specjalny certyfikat Studiów Środkowo-Wschodnich. Kontynuował naukę uzyskując dyplom z reżyserii Szkoły Filmowo-Telewizyjnej na Uniwersytecie Południowej Karoliny. Oprócz zajmowania sie filmami, podróżował po Europie, Azji, Południowej Ameryce, często bywał na Środkowym Wschodzie, łącznie z Izraelem, Palestyną, Egiptem, Marokiem, Jordanią, Turcją i Dubajem - udziela się w różnych organizacjach walczących o pokój w tym regionie. (Folder IV Międzynarodowego Festiwalu Filmowego Żydowskie Motywy, str. 58).

Sandler Chaim - aktor żydowskiego pochodzenia, który zasłynął głównie z ról w przedwojennych żydowskich filmach i sztukach teatralnych w języku jidysz.

Sandler Samuel - Polonofob, stalinowski historyk literatury polskiej.

Sands Dorota LISTA NR 13, dr n. med, przewodnicząca Oddziału Terenowego OZZL w warszawskim Centrum Matki i Dziecka.

Santor Irena - Piosenkarka popularna zwłaszcza w czsach PRL-u. W dniu 10.11.98. została odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski przez prezydenta Kwaśniewskiego-Stoltzmana.

Santorski Jacek - psycholog społeczny, przedsiębiorca w branży wydawnictw, (wiele żydowskich książek m.in skazanego za pedofilię Andrzeja Samsona) usług psychologicznych i mediów, a od kilku lat zajmuje się przede wszystkim szkoleniami i konsultingiem w biznesie. Szkoli zarządy i średni management firm w zakresie inteligencji emocjonalnej w negocjacjach, komunikacji biznesowej, sztuce prezentacji. Aktualnie prowadzi swoją firmę - Instytut Psychologii Biznesu i Wydawnictwo Jacek Santorski & CO

Sapała Marta LISTA NR 8, autorka książki Indyjska kuchnia. Podroże kulinarne.

Sapieha Piotr - LISTA NR 4.

Sapkowski Andrzej. „Ukończył Wydział Handlu Zagranicznego na Uniwersytecie Łódzkim. Przepracował dwadzieścia dwa lata (1972 - 94) jako ekonomista w różnych przedsiębiorstwach handlowych. Jako pisarz zaistniał w roku 1986, publikując na łamach Fantastyki opowiadanie Wiedźmin. Zachęcony sukcesem zaczął publikować kolejne opowiadania - także w Fantastyce i Nowej Fantastyce, które złożyły się na pierwszy tom wydany w 1990 r. pod takim samym tytułem, jaki nosiło jego debiutanckie opowiadanie. W roku 1992 wydał Miecz przeznaczenia, a w 1993 Ostatnie życzenie. I tak to się zaczęło: co rok, to prorok. 1994 Laureat nagrody Fandomu Polskiego im. Janusza A. Zajdla - za powieść „Krew elfów. 1997 Laureat nagrody im. Davida Ben Guriona (Moskwa) - „za fundamentalny wkład do fantastyki, przyznawanej przez Izraelski Klub Miłośników Fantastyki. 1997 Laureat Paszportu Polityki.

Saramonowicz Andrzej - LISTA NR 4, ur. 23 lutego 1965 r. w Warszawie, reżyser, aktor, dziennikarz, oraz scenarzysta. Student historii na Uniwersytecie Warszawskim. Był członkiem redakcji Gazety Wyborczej, Vivy, oraz Przekroju. W 2003 r. ukończył studia w Mistrzowskiej Szkole Reżyserii Filmowej Andrzeja Wajdy. W roku 2000 za film Pół serio otrzymał nagrodę specjalną jury na XXV Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni, natomiast za film Ciało otrzymał w 2004 roku Złotą Kaczkę w kategorii najlepszy polski film, oraz Złotego Granata na Festiwalu Filmów Komediowych w Lubomierzu.

Saramonowicz Małgorzata - LISTA NR 4, ur. 13 listopada 1964, pisarka i dziennikarka. W roku 1988 ukończyła filologię polską, a w 1992 historię na Uniwersytecie Warszawskim. Autorka powieści: Siostra (1996), Lustra (1999), Sanatorium (2005). Była autorką scenariusza i dialogów serialu Tango z aniołem.

Sarkozy Nicolas - Zwycięzca ostatnich wyborów prezydenckich we Francji. Jego matka była żydowskiego pochodzenia, a ojcem był emigrant z Węgier. „O zażartości tej walki mogą świadczyć już chociażby wyniki II tury, które Nicolasowi Sarkozyemu dały ponad 53% głosów, natomiast jego rywalce - Segolene Royal - ponad 46% (...). Centroprawicowego kandydata na fotel prezydenta Francji należałoby zakwalifikowac do szeregów Platformy Obywatelskiej (...). Kandydat mówił podczas kampanii prezydenckiej to, co dane grupy wyborców chciały usłyszeć. Istotne „novum stanowiło tutaj bezsprzecznie zwrocenie sie - po raz pierwszy od wielu lat - z apelem o nowe ułożenie stosunków pomiędzy Kościołem katolickim a państwem francuskim, co w praktyce mogłoby oznaczać podważenie antyklerykalnych ustaw obowiązujących od 1905 r. i stojących na strazy świeckości Republiki. Sarkozy - jeszcze jako minister spraw wewnetrznych - przygotował zresztą projekt ustawy zakładającej współfinansowanie budowy obiektow sakralnych przez francuskie władze lokalne, ale - niestety - projekt ten dotyczył nie tylko kościołów i kaplic katolickich, lecz także i meczetów - o ile prosi o to wystarczajaca liczba mieszkańcow danego rejonu. W ten sposób nie zapobiegnie się - oczywiście - islamskiej ekspansji w Europie, lecz juz sama mozliwość dokonania wyłomu w zasadzie rozdziału Kościoła od państwa przysporzyła nieco głosów wśród katolickich wyborców. Tak samo, jak i odwoływanie sie do chrześcijańskich „korzeni Francji i Europy. Z drugiej strony Sarkozy zaznaczył, że prace Voltairea pozostana nadal w kanonie luktur szkolnych, choc przy każdej sposobności deklarował przywiązanie do nauczania Jana Pawła II (czym drażnił zresztą całą antyklerykalną Francję), to rownoczesnie nie brał pod uwagę możliwości zgłoszenia poparcia dla „chrześcijańskiej preambyły do konstytucji europejskiej. Co więcej: nie okazywał też szacunku dla wyników francuskiego referendum odrzucającego eurokonstytucję, albowiem głosił koncepcję „okrężnego przyjęcia tego dokumentu przez parlament Francji, a więc z pominięciem głosowania powszechnego (...). Nieprzypadkowo ujawnił też zamiar udania się z pierwszą podróżą zagraniczna po objęciu urzędu prezydenta Francji właśnie do Niemiec - czyli do kraju, który aktualnie sprawuje przewodnictwo w UE - aby przyśpieszyc jeszcze bardziej prace nad dalszą integracją europejska, nie zakładająca bynajmniej przyjęcia modelu „Europy ojczyzn (...). Na pewno sporo głosów prawicowych wyborców Sarkozy pozyskał swoim zdecydowanym sprzeciwem wobec obecności Turcji w UE oraz wogóle wobec przyjmowania nowych członków do tej struktury politycznej (...). Nie przedstawił wprawdzie dotą kompleksowych rozwiązań prawnych zmierzających do ukrócenia fali arabskiej czy murzyńskiej migracji, lecz z jego dotychczasowych wypowiedzi wynika, że będą przymusowe deportacje tych imigrantów (lub ich potomków), którzy dopuszczą się pogwałcenia obowiązującego porządku prawnego i naruszą zasady bezpieczeństwa publicznego; przy ubieganiu się zaś o stały pobyt we Francji niezbędna będzie dobra znajomość języka francuskiego (...). Zna i ceni sobie prace Adama Smitha dotyczące wartości pracy dla bogactwa narodów oraz zasad, na jakich powinien opirać sie wolny rynek. Znajdziemy więc tam m.in. likwidację specjalnych przywilejów dla poszczególnych grup zawodowych, zniesienie 35-godzinnego tygodnia pracy, znaczne ograniczenie roli związkow zawodowych, odebranie zasiłków tym bezrobotnym, ktorzy dwukrotnie odrzucą ofertę pracy. Temu wszystkiemu ma towarzyszyć radykalne obniżenie i uproszczenie podatków oraz brak opodatkowania nadgodzin (...). Podzielał on bowiem poglądy lewicy i jej kandydatki odnośnie utrzymania ustawy aborcyjnej, a także opowiadał sie za legalizacja związków homoseksualnych. Mimo to wyrażał swój sprzeciw wobec dania takim „parom prawa do adoptowania dzieci. („Myśl Polska-„Czy Francja skręca w prawo?, Mariusz Affek, str. 8, nr 21 (1637), 27 maja 2007 r.)

Sarna Marcin - 1921-1944, poeta.

Sarnecki Tadeusz J. - Pseudonim: „Jan WajdelotaJego zbiór wierszy „Z otchłani, jest wspólnym polsko-żydowskim przedsięwzięciem literacko-edytorskim. Ideę przewodnią antologii wyrażają słowa utworu Tadeusza Sarneckiego „O męczeństwie rapsod pozgonny.

Sarnoff David - „Stał na czele korporacji wytwarzającej dla wojska radary i urządzenia sygnalizacyjne, będąc także konsultantem generała Eisenhowera do spraw łączności w stopniu generała brygady. („Midrasz, styczeń 2005, Janusz Roszkowski - „Żydzi w koalicji antyhitlerowskiej, str. 14).

Saryusz-Wolski Jacek - (ur. 19 września 1948 w Łodzi) polityk, eurodeputowany. Doktor nauk ekonomicznych. Ukończył Uniwersytet Łódzki, a następnie studia podyplomowe w Centre Européen Universitaire w Nancy. Już w latach 70. zajmował się naukowo Wspólnotami Europejskimi na Uniwersytecie Łódzkim. W roku 1980 związał się z „Solidarnością. Na przełomie lat 80. i 90. kierował Ośrodkiem Badań Europejskich Uniwersytetu Łódzkiego. 13 czerwca 2004 został wybrany eurodeputowanym (członkiem Parlamentu Europejskiego, MEP) z listy Platformy Obywatelskiej w okręgu nr 6 (Województwo łódzkie). Dyrektor Instytutu Unii Europejskiej w Collegium Civitas, przewodniczący Centrum Europejskiego Natolin i Fundacji Kolegium Europejskie, członek Stowarzyszenia Euro-Atlantyckieg.

Sasnal Wilhelm - (malarz, rysownik, filmowiec), „Wysokie Obcasy, 07.08.2006: „Bo sytuacja zaszła za daleko, to wymaga reakcji, ruchu obywatelskiego. Zależy mi na tym, żeby ten kraj był normalny. Żyjemy w jakimś grajdole, na zadupiu mentalnym.

Sasnal Wilhelm - LISTA NR 10, Urodził się w 1972 roku w Tarnowie. W latach 1992-94 studiował architekturę na Politechnice Krakowskiej, w latach 1994-99 malarstwo na tamtejszej Akademii Sztuk Pięknych (dyplom w pracowni prof. Leszka Misiaka). Współzałożyciel (1996) nieistniejącej już GRUPY ŁADNIE. Związany z Fundacją Galerii Foksal w Warszawie. Mieszka i pracuje w Tarnowie.

Sasor Rozalya LISTA NR 4, tłumaczka z języka katalońskiego.

Sass Barbara-Barbara Zdort - Reżyser, urodzona w Łodzi.

Satanowski Robert - 1913-97, muzyk, kompozytor, dyrygent i dyrektor Teatru Wielkiego.

Satanowski Robert - Pułkownik, bandyta, dowódca zgrupowania partyzanckiego „Jeszcze Polska nie zginęła. Działał w Lubelskiem. Po zakończeniu wojny został komendantem Szkoły Oficerskiej Marynarki Wojennej na Oksywiu. Zwalczał podziemie narodowe, BCh i AK. Broń i rozkazy otrzymywał od Sowietów. Agent sowieckiego wywiadu. „Komendant brygady partyzanckiej na Wołyniu. („Midrasz, styczeń 2005, Janusz Roszkowski - „Żydzi w koalicji antyhitlerowskiej, str. 17).

Satora Mieczysław - Był proboszczem w parafii bieńczyckiej. Współpracowal z bezpieką pod pseudonimem „Marecki. („Księża wobec bezpieki, ks. Tadeusz Isakowicz-zaleski, str. 257)

Saturczak Łukasz - LISTA NR 15, dziennikarz, stały współpracownik czasopisma „Lampa, Wrocław.

Sauer Adam LISTA NR.5, koordynator Inicjatywy Współpracy Polsko-Amerykańsko-Ukraińskiej PAUCI.

Savarala Leon Vita - 1771-1851 Pochodził z Triestu. Swój księgozbiór przekazał tworzonej Bibliotece Żydowskiego Seminarium Teologicznego we Wrocławiu. Seminarium powstało w 1854 roku.

Sawa Jan LISTA NR 4, właściciel firmy Sawa z siedzibą we Wrocławiu.

Sawicka Ewa - LISTA NR 15, kierownik Biura Tłumaczeń INTERTEXT w Warszawie.

Sawicka Hanna-Hajka Szapiro - (ur. 19 grudnia 1917 w Krakowie, zm. 18 marca 1943 w Warszawie). Agent NKWD, działaczka PPR. Komunistka, organizatorka i przewodnicząca Związku Walki Młodych. Organizatorka i przewodnicząca Związku Walki Młodych. Jej rodzicami byli Maria i Bernard Szapirowie. Hanna Szapiro została przewieziona na Pawiak, gdzie zmarła.

Sawicka Małgorzata LISTA NR 4, przez wiele lat szefowa działu reportażu Radia Lublin, ma w dorobku m.in. dwie nominacje do nagrody Prix Europa w Berlinie za reportaże Misterium dzwonu i Księga złoczyńców.

Sawicka Paula - LISTA NR 4, 11, 13, 16, Polonofob, prezes, członek „Otwartej Rzeczpospolitej, „Stowarzyszenia przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii powstałego w 1999 r. (oficjalnie) Stowarzyszenie liczy ponad 300 członków o różnych przekonaniach politycznych, różnych wyznań i bezwyznaniowych; głównie jednak pochodzenia żydowskiego. Finansowe wsparcie ze strony antypolskiej Fundacji im. Stefana Batorego. Z inicjatywy stowarzyszenia dojdzie do procesu w sądzie z powództwa cywilnego przeciwko Leszkowi Bublowi. Autorzy pozwu zarzucaja mu wydawanie antysemickich publikacji. Stowarzyszenie zebrało pod listem skierowanym do sądu podpisy 700 osób. Sawicka na konferencji powiedziała m.in.: „Państwo i jego instytucje od lat nie reagują na doniesienia o przestepstwach nawoływania do nienawiści na tle narodowościowym czy poniżania Żydów w takich publikacjach. Nasze stowarzyszenie składało dziesiątki doniesień i sprawy albo nie były podejmowane, albo były umarzane. Nie moglismy się skarżyć na te decyzje ani nawet otrzymać ich uzasadnienia, bo nie jesteśmy „pokrzywdzonymi. Według prokuratury „pokrzywdzonym mogłaby być tylko osoba narodowości żydowskiej. Skoro więc prawo karne jest bezradne, postanowiliśmy spróbować pozwu cywilnego.

Sawicka-Niemiec Ewa - Członek zarządu Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Szczecinie.

Sawicki Adam - Członek Zespołu Fundacji im. Stefana Batorego (Przeciw Korupcji).

Sawicki Janusz - Jeden z polskojęzycznych tuzów III RP.

Sawicki Jerzy-(Izydor Reisler) - Polonofob, kolaborant sowiecki (1939-41), sowietyzator polskiego prawa. Wysługiwał się Sowietom w walce z Polakami na stanowisku członka III Kolegium Adwokatów we Lwowie. W okupowanym przez Niemców Lwowie był agentem Gestapo na terenie lwowskiego getta (Zbigniew Błażyński, „Mówi Józef Światło, Londyn 1986). Po wojnie jako prokurator Najwyższego Trybunału Narodowego i Sądu Najwyższego, był na usługach aparatu bezpieki w stalinowskiej Polsce. Odznaczony Orderem Odrodzenia Polski.

Sawicki Mirosław - LISTA NR 4, 8, 11, 13, 16 ur. 10 lutego 1946 roku w Warszawie, Od 1956 do 1964 roku był w drużynie harcerskiej Hufca Walterowskiego prowadzonego przez Jacka Kuronia, od 1961 jest instruktorem harcerskim. Jest absolwentem Wydziału Fizyki Uniwersytetu Warszawskiego (1963-1968). W czasie studiów brał udział we wiecu w marcu 1968 roku na Uniwersytecie Warszawskim. Wówczas został zawieszony w prawach studenta, które przywrócono mu w 1970 roku. W latach 1971-1990 pracował jako nauczyciel fizyki w warszawskich liceach. Od 1980 roku należał do NSZZ Solidarność, gdzie kierował zespołami zajmującymi się oświatą. Jako pracownik Ministerstwa Edukacji Narodowej (1990-1997) był współautorem zmian systemu edukacji, początkowo pełniąc funkcję Dyrektora Departamentu Kształcenia Ogólnego (do 1996), później jako podsekretarz stanu. W latach 1998-2002 był radcą, ministrem pełnomocnym ds. nauki w Ambasadzie RP w Waszyngtonie w Stanach Zjednoczonych. W 2002 roku otworzył przewód doktorski na Wydziale Socjologii Uniwersytetu Jagiellońskiego. 2 maja 2004 roku został ministrem edukacji narodowej i sportu w rządzie Marka Belki. 1 września 2005 roku został powołany na stanowisko ministra edukacji narodowej. Funkcję tę pełnił do 31 października 2005 roku.

Sawka Henryk - Rysownik, satyryk i ilustrator, z wykształcenia polonista. Debiutował rysunkiem satyrycznym w 1985 roku na łamach czasopisma „itd (red. nacz. Aleksander Kwaśniewski). Od 1991 roku stale współpracuje z „Wprost. Jego rysunki są również obecne w programie telewizji TVN 24 oraz „Polityka „Szpilki.

Sawka Jerzy - redaktor naczelny wrocławskiej redakcji „Gazety Wyborczej .

Sawka Jurek - Reżyser w Szwecji.

Sądek Napoleon-Feliks Rosenbaum - Literat, dziennikarz, Wielka Brytania.

Schab Magdalena LISTA NR 9, nauczyciel, absolwent Kolegium Nauczycielskiego w Bielsku Białej.

Schaeffer Bogusław - Muzykolog, kompozytor, dramaturg, grafik i pedagog. Urodzony we Lwowie.

Schaff Adam - Zaciekły wróg katolicyzmu i polskości. W 1947 roku w gazecie „Odrodzenie wystąpił z pochwałą relatywizmu moralnego. Pisał: „Dla marksizmu moralne jest to, co odpowiada interesom klasy robotniczej. W artykule „Klasowy charakter filizofii napisał: „Kto milczy, ten popiera obiektywnie istniejący stan rzeczy, kto nie opowiada się za postępem, ten jest obiektywnie przeciw niemu. W „Myśli Filizoficznej nr. 3 z 1954 roku w artykule „Dziesięć lat walki o zwycięstwo filozofii marksistowskiej stwierdza, że: „Nie ulega wątpliwości, że filozofia katolicka zarówno ze względu na swój szeroki zasięg, jak też i na bojowo-reakcyjny charakter jest dziś głównym przeciwnikiem naukowej filozofii. „Dyrektor Instytutu Nauk Społecznych przy KC PZPR, redaktor naczelny „Myśli Filozoficznej, później dyrektor Instytutu Filozofii i Socjologii. Od 1968 roku członek PAN. Uważa, że: „naród polski chory jest na antysemityzm. Wróg Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego. Polonofob, komunista, stalinowiec, ideolog komunizmu, komunistyczny filozof, oszczerca, jeden z najbardziej skompromitowanych niszczycieli polskiej nauki w dobie stalinizmu. Wychwalał Stalina, po jego śmierci napisał w „Myśli Filozoficznej: „Umarł Stalin, ale dzieło Jego żyje i jest nieśmiertelne. (...) Odszedł od nas Stalin - gigant myśli i czynu. (...) Naszym wielkim zadaniem jest walka o szczytne miano uczniów Wielkiego Stalina. Nadgorliwy poparciuch generała Jaruzelskiego podczas stanu wojennego. Cierpiał na rozdwojenie jaźni i inne przyległości stalinowca wieku przedmumiowego. Stąd też pewnie pomysł, by generała Jaruzelskiego zgłosić jako kandydata do Pokojowej Nagrody Nobla. Wykładając już w Oxfordzie powiedział: (...) „Tylko komunizm chroni Polaków przed faszyzmem. (A. Walicki „Zniewolony umysł po latach, Warszawa 1993, s. 205). Jeszcze w latach 80. i 90. wydawał książki, w których przedstawiał siebie jako autorytet w dziedzinie filozofii, osobę o szerokich choryzontach umysłowych, chociaż w rzeczywistości był i jest komunistą o ciasnym umyśle, kierującym się schematami i stereotypami, niedowartościowanym pseudointelektualistą z bardzo mętnym pojęciem o filozofii i nauce jako takiej. W 1995 roku w książce „Notatki Kłopotnika zarzuca, że „polski naród jest chory na antysemityzm.

Schaff Leon - Młodszy brat sławionego stalinizatora polskiej nauki, filozofa Adama Schaffa. Leon Schaff wystąpił z szeroką wykładnią polskiego terroru wobec wszystkich warstw i klas uznanych za niechętne wobec komunistycznego reżimu. W wydanym w 1950 roku podręczniku „Polityczne założenia wymiaru sprawiedliwości w Polsce Ludowej L. Schaff postulował „pozbawienie tych klas praw obywatelskich i jak najszersze zastosowanie wobec nich „metod pozasądowych. Leon Schaff był również żarliwym zwolennikiem stosowania „procesów pokazowych wobec „wrogów ludu. W swojej pracy z 1950 roku akcentował: „Tego typu procesy jak grup byłej AK, NSZ, WiN, jak proces Doboszyńskiego, demaskowały istotne oblicze polskiej reakcji. Procesy te ujawniały nikczemną rolę tych ugrupowań, wykazawały ich bezideowość polityczną oraz ścisły związek z obcym wywiadem. Procesy te niewątpliwie spełniały doniosłą rolę w zakresie mobilizacji społeczeństwa: wzrostu jego czujności politycznej, odizolowały reakcję od mas ludowych. („Kurier Codzienny z dn. 8-10 grudnia 2006 roku).

Schall Jakub - Historyk w swojej książce „Dzieje Żydów na ziemiach polskich pisał: „W 1812 roku chasydzi garną sie do ciemnej Rosji i do cara jako do wrogów postepu i Napoleona. Rabini chasydzcy, którzy przewodzili Żydom, obawiali się nowych, nowoczesnych praw Napoleona, które mogły podważyć ich pozycję w społeczności żydowskiej.

Scharf Rafael - ur. 1914 w Krakowie, zm. 2003 w Londynie, ukończywszy studia prawnicze na Uniwersytecie Jagiellońskim wyjechał w 1936 roku do Anglii. Był żołnierzem Armii Brytyjskiej w czasie II wojny światowej. Po wojnie pracował w jednostce przygotowującej procesy zbrodniarzy wojennych. Jest współzałożycielem „The Jewish Quarterly, oraz jednym z założycieli Instytutu Spraw Polsko-Żydowskich w Oxfordzie. Był także wieloletnim wiceprezesem Międzynarodowego Stowarzyszenia im. Janusza Korczaka.

Scharf Rafael F. - absolwent Gimnazjum Hebrajskiego w Krakowie i Wydziału Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. Od 1938 roku mieszka w Londynie. Współzałożyciel i współwydawca londyńskiego czasopisma „The Jewish Quarterly. Wykładał gościnnie na Uniwersytecie w Giessen i na programach letnich Uniwersytetu Jagiellońskiego. Autor wielu publikacji o tematyce żydowskiej i polsko-żydowskiej, w tym m. in. zbioru esejów pt. „Co mnie i Tobie Polsko... Eseje bez uprzedzeń, wydanego przez Fundację Judaica w 1996 roku. Jeden z założycieli Fundacji Judaica, wiceprzewodniczący Rady Fundacji Judaica, która powstała w Krakowie w 1991 roku.  Krakowianin, syjonista, od 1938 r. w Anglii. Założyciel Instytutu Polsko-Żydowskiego w Oxfordzie. Jeden ze współzałożycieli Fundacji Judaica, która powstala w Krakowie w 1991 roku.

Schatz Jaff - Naukowiec, tak oceniał szansę kariery Żydów w powojennej Polsce: „Z punktu widzenia nowego reżimu ci Żydzi byli zapleczem, na którym można było polegać i zmobilizować do odbudowy kraju (...) Nie byli oni związani ze środowiskami (polskiego) społeczeństwa antykomunistycznego, byli outsiderami w stosunku do ukształtowanych przez historię tradycji (polskich), bez związków z Kościołem katolickim i znienawidzeni przez tych, którzy nienawidzili reżimu (komunistycznego). (cyt. za: M.J. Chodakiewicz, Żydzi i Polacy 1918-1955, Warszawa 2000, s. 402). W 1991 roku w Berkeley ukazała sie jego książka pt. „Pokolenie: Wzlot i upadek żydowskich komunistow w Polsce. „Autor zajmuje sie w niej grupą żydowskich komunistow, nazywanych przez niego „pokoleniem, którzy doszli do wladzy w Polsce po II wojnie światoqwej (...). Ogromna większość tej grupy była wychowywana w tradycyjnych rodzinach żydowskich (...). Rdzeń dziedzictwa kulturowego był im przekazany przez formalną naukę i praktyki religijne, celebracje świąteczne, historie, pieśni, opowieści rodziców i dziadków, przysłuchiwanie sie dyskusjom starszych (...). Zwróćmy uwagę na implikację, że działały tu procesy autodecepcji (samozwiedzenia, samookłamania): członkowie „pokolenia zaprzeczali skutkom dominującego doświadczenia adaptacji społecznej, ktore zabarwialo wszystkie ich późniejsze percepcje, tak że w najbardziej realnym sensie nie wiedzieli, do jakiego stopnia byli Żydami. Większość z nich posługiwała się jidisz w mowie codziennej i miała słabą znajomość języka polskiego nawet powstąpieniu do partii. Ich krąg towarzyski składał się wyłącznie z Żydów (...). Kiedy zostali komunistami, romasowali i pobierali się między sobą, a ich konwersacje towarzyskie odbywały sie w jidisz (...). I kiedy mówili o swoich bohaterach, byli nimi w większości Żydzi, ktorych wyczyny osiągały niemal mityczne proporcje (...). Istotnie, częste wśród nich było łączenie silnej żydowskiej tożsamości z marksizmem, jak rownież z rożnymi kombinacjami syjonizmu i bundyzmu. Ponadto powab, jaki komunizm miał dla polskich Żydów, opierał sie w duzym stopniu na wiedzy, że Żydzi dochodzili do wysokich szczebli władzy i wpływu w Związku Sowieckim, i że rząd sowiecki ustanowił system wspierający zydowskie szkolnictwo i kulturę (...). Komunizm był widziany jako przeciwstawiający sie antysemityzmowi (...), obiecywał Żydom władzę, wpływ (...). Żydzi, włącznie z zydowskimi komunistami na najwyższych szczeblach władzy rządowej, żyli dalej jako spojna, dająca sie zidentyfikować grupa (...). Przez wiekszość swojego istnienia KPP była w stanie wojny nie tylko z Państwem Polskim, ale z całym jego cialem politycznym, włączając legalne partie opozycyjnej lewicy (...). W oczach znakomitej większości Polakow, KPP była obcą, dywersyjna agenturą Moskwy, nastawiona na zniszczenie ciężko wywalczonej polskiej niepodległości i wcielenie Polski do Związku Sowieckiego (...). Podsumowując, praca Schatza pokazuje, że pokolenie żydowskich komunistow i ich etnicznie żydowskich stronników musi być uznane za historyczną grupę zydowską. Świadectwa wskazują, że grupa ta zabiegala o specyficznie zydowskie interesy, włącznie i szczególnie z interesem zabezpieczenia trwania żydowskiej wspólnoty w Polsce, jednoczesnie czyniąc wysiłki, aby zniszczyc instytucje, takie jak Kościół i inne manifestacje polskiego bytu narodowego, promujące więzi spoleczne Polaków. („Tylko Polska - „Komunizm a żydowska tożsamość etniczna w Polsce, Kevin MacDonald, nr 346, str. 10-11)

Schefke Roman - Były prezes Fundacji Gospodarczej NSZZ „Solidarność. Ostatnio był przesłuchiwany w sprawie pożyczki udzielonej przez firmę kolporterską Ruch. Pożyczki w wysokości pół miliona złotych, Ruch nie odzyskał w całości do tej pory. Gdy jej udzielano, prezesem Ruchu był Marek Czarnecki. Dochodzenie w Prokuraturze potwierdziło, iż na udzielenie pożyczki nie pozwalał statut Ruchu. Czarnecki zaaprobował więc jako prezes udzielenie pożyczki, która nie była zgodna z prawem. Za to właśnie Czarnecki wylądował na ławie oskarżonych. Proces dobiega końca i to czy europoseł dołączy do polityków z Samoobrony, którzy zostali skazani prawomocnym wyrokiem sądu zależy już tylko od sądu. Schefke w śledztwie ujawnił, że wszystko było z góry ustalone, a on miał zająć się jedynie szczegółami. Czarnecki będąc prezesem Ruch SA zablokował wydanie kilku tytułów narodowych wydawanych przez Leszka Bubla. To wyjątkowy bufon i arogant.

Scheiner Peter i Susanne - Autorzy filmu „Z Galicji do Aargowii. Film był pokazany na IV Międzynarodowym Festiwalu Filmowym Żydowskie Motywy, który odbył sie w dniach 5-10 maja 2007 roku w Warszawie.

Schejbal Jerzy - aktor, obecnie w Teatrze Polskim we Wrocławiu, były dziekan wydziału aktorskiego PWST we Wrocławiu.

Schejbal Magdalena - aktorka, córka znanych aktorów Jerzego Schejbala i Grażyny Krukówny-Schejbal. Absolwentka PWST we Wrocławiu. Znana z roli podkomisarz Basi z serialu „Kryminalni. Mówiło się, że żeby zagrać w Kryminalnych, zrezygnowała z dyplomu w szkole teatralnej.

Scheley Mateusz - Szpicel, donosiciel tajnej policji carskiej; powieszony przez lud Warszawy 15 sierpnia 1831.

Schetyna Grzegorz - ur. 18 lutego 1963 w Opolu, poseł na Sejm RP V kadencji z listy Platformy Obywatelskiej. Obecnie sekretarz generalny PO. Od kwietnia 2006 pełni funkcję przewodniczącego dolnośląskiej Platformy Obywatelskiej. Jest absolwentem Wydziału Filozoficzno-Historycznego na Uniwersytecie Wrocławskim. Na uczelni był przez kilka lat przewodniczącym Niezależnego Zrzeszenia Studentów. W 1991 roku został wicewojewodą na Dolnym Śląsku. Założyciel Radia Eska na Dolnym Śląsku. Były właściciel koszykarskiego klubu Śląsk Wrocław. Karierę polityczną rozpoczął w KLD potem należał do Unii Wolności, a obecnie prawa ręka Donalda Tuska z PO

Schiffman Michael - Rabin z USA, dr, gość honorowy „Wieczoru kultury żydowskiej, który odbył się 13 kwietnia o gdz. 17.00 w sali klubowej Zamojskiego Domu Kultury. Rabin poprowadził seder - tradycyjną żydowską wieczerzę paschalną. Organizatorami przedsięwzięcia byli: Zamojski Dom Kultury i Stowarzyszenie Centilena. Wstęp był wolny. „Jest Żydem mesjanistycznym, prezesem Związku Żydowskich Kongregacji Mesjanistycznych, jest także autorem książki „Resztka Izraela powraca. Odrodzenie judaizmu mesjanicznego. („Tylko Polska, „Dawid królem Zamościa-Leszek Bubel, nr 23/2007) Przyjazd rabina był związany z odsłonięciem w Zamościu pomnika króla Dawida (Psalmisty). Pomimo sprzeciwu takich organizacji jak: Stowarzyszenie Mieszkańców Spółdzielni Mieszkaniowych „Wspólna Sprawa oraz Obywatelskiego Stowarzyszenia Uwłaszczeniowego w Zamościu, a także polskiej części mieszkańcow Zamościa, prezydent tego miasta Marcin Zamoyski pomnik odsłonił.

Schild Romuald - 1936, archeolog, profesor i dyrektor Instytutu Archeologii PAN.

Schiller Anna - Felietonistka tygodnika „Wprost.

Schimscheiner Beata - aktorka Teatru Ludowego w Krakowie - Nowej Hucie. Zagrała w serialach „Plebania, „Na Wspólnej, „Na dobre i na złe. Na dużym ekranie mogliśmy ją oglądać w filmie „Vinci i „Anioł w Krakowie.

Schimscheiner Tomasz - (ur. 26 lutego 1967 w Krakowie), aktor teatralny i telewizyjny. Żona Beata jest aktorką, córka Lena (ur. 3 czerwca 1991) zagrała rólkę dziewczynki w „Zakochanym Aniele. 18 czerwca 2008 przyszła na świat jego druga córka.Wystąpił w VII edycji programu Taniec z gwiazdami. Tańczył w parze z Kamilą Kajak. Odpadł w czwartym odcinku.

Schincel Andrzej - 1937, matematyk, profesor Instytutu Matematyki PAN, teoria liczb.

Schindler - „Lista Schindlera Spielberga zostaly przyjete przez krytykow w Polsce na ogol entuzjastycznie. Stanislaw Laguna, oficer wywiadu i kontrwywiadu AK podsumowal to nastepujaco: Schindler zatrudnial tylko tych Zydow krakowskich, ktorzy placili mu bizuteria i to dwukrotnie: - raz przy przyjeciu do pracy, drugi raz - kiedy dokonywana byla selekcja przy ewakuowaniu z Plaszowa.

Schiper Ignacy - (ur. 1884 - zm. 1943) - wybitny historyk orientalista, jeden z twórców nowoczesnej historiografii polskich żydów, działacz polityczny, czołowa postać inteligencji żydowskiej 20-lecia międzywojennego. W latach 1922-1927 pełnił funkcje posła w sejmie RP. Należał do ścisłego kierownictwa prawicowej partii - Poalej Syjon. Był podobnie jak Majer Bałaban, pracownikiem Instytutu Nauk Judaistycznych w Warszawie. W czasie II wojny światowej został zamordowany przez nazistów w obozie koncentracyjnym w Majdanku. Powszechnie uchodził za znawcę historii gospodarczej i handlowych stosunków polsko-żydowskich. Za ucznia Ignacego Schipera uważa się twórcę archiwum getta warszawskiego Emanuela Ringelbluma.

Schipper Naftali - Pisał o historii Żydów polskich. W swojej książce „Dzieje Żydów w Polsce oraz przegląd ich kultury duchowej wydanej we Lwowie w 1926 roku pisał: „Przywilek kaliski z 1264 o własnym sądownictwie żydowskim wywarł niekorzystny wpływ w późniejszych czasach na stosunki społeczne i oświatowe Żydów w Polsce. Żydzi zamknęli się we wlasnym środowisku(...). Przyznanie Żydom przywilejów własnego sądownictwa osłabiło w nich jeszcze więcej zajmowanie sie kultura krajową, co odosobniło ich jeszcze bardziej od reszty społeczeństwa i oddało ich pod wyłączną wladzę rabinów. Ci byli po najwiekszej częsci przeciwnikami ogólnej oświaty i baczyli, by Żydzi nie oddawali sie naukom swieckim(...). Żydzi bylu zupelnie zależni od rabinów, którzy nie pozwolili Żydom obcować z innowiercami. Sądy rabinackie posiadały praktycznie nieograniczoną władzę, z wydawaniem wyroków śmierci włącznie. Gdyby Żyd poszedł ze swoją sprawa do sądu polskiego, groziło mu wyklęcie ze wspólnoty, co groziło karą smierci. Śmierć wymierzano poprzez m.in. gotowanie we wrzątku lub zachłostanie.

Schlabs Bronisław - Fotograf, malarz, fotografował od początku lat 50. w konwencji realizmu socjalistycznego.

Schnepf Maksymilian - Pułkownik stalinowskiej Informacji wojskowej. Ojciec Ryszarda, jak ustalił IPN wziął udział w 1945 roku jako członek oddziału specjalnego w tzw. operacji augustowskiej-suwalskiej. Wspomagało ich 45.000. żołnierzy sowieckich. W jej rezultacie zniknęło ponad 700 Polek i Polaków, ktorych grobów do dzisiaj nie można odnaleźć. „Tatuś Ryszarda Schnepfa po zasłużonej slużbie w Informacji Wojskowej, pełnił funkcję szefa Studium Wojskowego przy Uniwersytecie Warszawskim. To na tej uczelni, pod skrzydłami pułkownika Maksymiliana Schnepfa, jego syn Ryszard ukończył studia historyczne. Potem w Instytucie Historii PAN obronił pracę doktorską z historii Ameryki Łacińskiej. („Grabarze polskiej nadziei, H. Pająk, str. 301) Maksymilian Schnepf: „został lektorem KW PZPR. Był bardzo aktywnym działaczem Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego Żydów w Polsce, a na stronie internetowej Światowego Kongresu Żydów określono go nawet jako „przywódę społeczności żydowskiej w Polsce podczas reżimu komunistycznego. (Wirtualna Polonia - 06.25.2007)

Schnepf Ryszard - Historyk, wychowanek Geremka, bez merytorycznego przygotowania do pracy w dyplomacji. Ambasador w Ameryce Południowej (Urugwaj, Kostaryka). „Na stronie Światowego Kongresu Żydów (www.worldjewishcongress.org) ukazało się zdumiewające oświadczenie. Wynika z niego, że piastujący stanowisko polskiego ministra Ryszard Schnepf, zdymisjonowany doradca ds. polityki zagranicznej premiera Kazimierza Marcinkiewicza, pracował nie tylko dla dobra polskiego rządu, ale także na korzyść prywatnej żydowskiej organizacji. Co więcej, oświadczenie sugeruje, że w swych działaniach działaniach motywował się sytuacją osobistą, a wręcz rasową! (...). Z tekstu dowiadujemy się, że w obecnej chwili trwają negocjacje pomiędzy polskim rządem a Komisją Roszczeniową, która chce uzyskać od Polski pieniądze. Warto w tym miejscu wyjaśnić, czy jest owa Komisja Roszczeniowa. Otóż jej pełna angielska nazwa brzmi Conference on Jewish Material Claims Against Germany. Jest to organizacja, która uznaje sama siebie za „legalnego spadkobiercę żydowskiego majątku w Niemczech, co do którego nie było roszczeń. Ponieważ jednak organizacja ta wycisnęła z Niemiec chyba wszystko, co się dało, zajęła sie obecnie innymi krajami. Jej wpływowi uległy niedawno Węgry, kolejny kraj na liście to najwyraźniej Polska. Komunikat jasno wskazuje, że nie można już mieć najmniejszej wątpliwości, że polski rząd dał się wpuścić w układy z przemysłem Holokaustu. I co wiecej, z góry można przewidzieć, jak te układy się skończą. Będą awantury, oskarżenia o antysemityzm, na końcu najprawdopodobniej wypłata kasy z budżetu. („Dla kogo robi Schnepf?, Tomasz Sommer, http://www.nczas.com/ ?a=show). Na stronie internetowej pisze też, że odwołanie spotkania premiera z KR może wiązać się z dymisją Ryszarda Schnepfa. Jego osoba miała gwarantować uzyskanie odszkodowań przez stronę żydowską. Ojciec Schnepfa był „głową polskiej społeczności żydowskiej w czasach komunizmu, stąd też oczekiwania wiązane z jego osobą przez WJC. „Wynika z tego, że Schnepf też jest co najmniej rodzinnie zaangażowany w ten temat i stąd jego skłonność do uległości w tej sprawie i w ogóle zapał do jej prowadzenia. Krótko mówiąc, komunikat WJC wprost sugeruje, że Schnepf był zaangażowany w negocjacje z przyczyn osobistych, a właściwie - po prostu rasowych. („Dla kogo robił Schnepf, Tomasz Sommer, http://www.nczas.com/?=show). Schnepf wyspecjalizował się w atakach na przywódcę Poloni południowo-amerykańskiej pana Jana Kobylańskiego. Lobbował za roszczeniami organizacji żydowskich oraz za współpracą Polski w rosyjsko-niemieckim projekcie „Rurociągu Północnego. Popularność zdobył w wyniku licznych skandali obyczajowych i finansowych. Lobbysta prożydowski w MSZ. Dzięki takim jak on doszło do rozmów z żydowskimi roszczeniowcami. W książce H. Pająka „Grabarze polskiej nadziei na str. 301-302 możemy przeczytać: „Zwyczajnym szokiem było mianowanie Ryszarda Schnepfa przez Kazimierz a Marcinkiewicza - już pierwszego dnia jego rządów czyli 31 października 2005 roku - na sekretarza stanu w jego Kancelarii! Schnepf został głównym doradcą premiera do spraw międzynarodowych. Marcinkiewicz odwołał go z tego stanowiska dopiero po skandalu, jaki wybuchł po publikacji „Rzeczpospolitej. Schnepf przekazał jej kłamliwą, całkowicie nieprawdziwa informację, jakoby Polska pod rządami Kaczyńskich miała plan przyłaczenia się do projektu niemiecko-rosyjskiego gazociągu po dnie Bałtyku. Była to propagandowa dywersja wyjątkowo zuchwała (...). Politycy PiS byli zszokowani tą informacją, bowiem oficjalnie zarówno premier jak i Kaczyńscy wyrażali zdecydowany sprzeciw wobec niemiecko-rosyjskiej rury, nazwanej przez Radka Sikorskiego - ministra obrony Polski i USA (!), nowym paktem Ribbentrop-Mołotow. Premier natychmiast zdymisjonował Schnepfa, ale zgaga pozostała (...). Ryszard Schnepf, to syn pułkownika stalinowskiej krwawej Informacji Wojskowej - Maksymiliana Schnepfa (...). W latach 1982-1983, kiedy na zgniły zachód mogły wyjeżdżać tylko dwie kategorie obywateli - wyrzuceni przez chuntę Jaruzelskiego - Kiszczaka działacze „Solidarności oraz synale takich właśnie Schnepfów, Ryszard wyjechał do USA i w stanie Indiana wykładał historię Polski na tamtejszym uniwersytecie. W 1988 roku został redaktorem polskojęzycznego „Echa Tygodnia w Toronto. Kiedy nastała Trzecia Zmiana czyli „Trzecia RP, Ryszard Schnepf rozpoczął kariere w dyplomacji. W latach 1991-1996 pełnił funkcję ambasadora RP w Urugwaju i Paragwaju. Zaskarbił sobie taką wrogość tamtejszej Polonii za jego jawną antypolskość, że po jego nominacji, z Paragwaju i Peru zaczęły napływać do Polski protestacyjne listy otwarte do władz, publikowane w prasie narodowej. Szczególne oburzenie wyrażało środowisko skupione wokół Jana Kobylańskiego, bogatego działacza Polonii, którego szkalował Schnepf za jego rzekomy „antysemityzm. Po powrocie do Polski Ryszard Schnepf został dyrektorem w Fundacji Shalom, kierowanej przez Gołdę Tencer i Szymona Szurmieja. W 1998 roku Ryszard Schnepf jest już dyrektorem Departamentu Spraw Zagranicznych w Kancelarii „judejczyka premiera Jerzego Buzka (tu także pracował jako doradca Kazimierz Marcinkiewicz). Dwa lata później wyjechał do Madrytu jako minister pełnomocny w ambasadzie RP. W początkach 2002 roku Schnepf został na dwa lata ambasadorem w Kostaryce. Po powrocie do kraju z wielkim impetem zaangażował się w kampanię oczerniania lidera południowo-amerykańskiej Polinii Jana Kobylańskiego. Oskarżono go o wydawanie Niemcom Żydów w czasie drugiej wojny światowej. Ataki na Kobylańskiego wzmogły się dokładnie w czasie, gdy ten bogaty działacz polonijny zaczął wspierać Radio Maryja - także znienawidzone przez „judejczyków spod znaku „lewicy laickiej, czyli trockistów przechrzczonych na socjaldemokratów. Pd stycznia 2005 roku Schnepf był pełnomocnikiem ministra spraw zagranicznych Daniela Rotfelda (także „judejczyka) do spraw obchodow 25-lecia „solidarności. Można rzec - właściwy człowiek na właściwym stanowisku. Wirtualna Polonia z dn. 06.25.2007: „Przez potomków Polaków z Urugwaju i Ameryce Łacińskiej zwany, z uwagi na dwuznaczną, uwłaczająca godności dyplomaty konduitę (zajmował się głównie interesami z miejscowymi Żydami oraz ryzykownym handlem sprowadzanymi bezcłowo luksusowymi samochodami), awanturnikiem polskiej dyplomacji. Ostro potępił sposób zachowania się Schnepfa wspomniany już przywódca Polonii w Ameryce Łcińskiej prezes Jan Kobylański, który wyzwał Schnepfa od „agentów KGB i Castro. Z kolei to właśnie Schnepf szczególnie mocno przyczynił się do odwołania Jana Kobylańskiego z funkcji honorowego konsula RP w Montevideo. Ukarano go tak za jednoznaczne poparcie dla prezesa Edwarda Moskala, protestującego przeciw ciągłym ustępstwom wobec szkalujących Polskę środowisk żydowskich (...). Ryszard Schnepf będąc ambasadorem RP w państwach Ameryki Łacińskiej, działał na szkodę Polaków i Polski (...). Za sprawą Schnepfa Kobylańskiemu przypiętą łatkę klinicznego antysemity, a nawet faszysty (...). Dodajmy, że w tej nagonce po dziś dzień uczestniczy w sposób niezwykle ordynarny i tendencyjny żona Schnepfa - prezenterka telewizyjna Dorota Wysocka-Schnepf. Po upublicznieniu fałszywej informacji, iż Polska ma zamiar przyłączyć sie do budowy rurociągu niemiecko-rosyjskiego „Schnepfa potraktowano zaskakująco łagodnie. Usunięty z otoczenia premiera przeszedl do MSZ, gdzie pełni funkcję pełnomocnika ministra spraw zagranicznych do spraw „zagrożeń. Recz przedziwna w sytuacji, gdy to właśnie on jest szczególnie wielkim zagrożeniem dla polskich interesów i symbolem wyjątkowej nielojalności osoby pełniącej wysokie publiczne stanowisko.

Schnepf Zuzanna - autorka „Pośmiertny tryumf Hitlera (relacji z seminarium w Centrum Badań nad Zagładą Żydów IFiS PAN), „Jak pisać o Zagładzie? (relacji z seminarium w Centrum Badań nad Zagładą Żydów IFiS PAN), „Kolaboranci (relacji ze spotkania w Instytucie Historii PAN). Centrum im. Anielewicza .Studenckie Koło Naukowe. Sekcja Historii i Kultury Żydów. Córka Ryszarda i Doroty Schnepf. „Pracuje w Fundacji Shalom pod światłym kierunkiem Gołdy Tencer i Szymona Szurmieja. Nie wiemy, czy pani Zuzanna spłodziła już jakieś potomstwo. Jeżeli nie, to najpewniej spłodzi, a wtedy pułkownik Maksymilian Schnepf zostanie zza grobu pradziadkiem. Tak oto czwarte pokolenie Schnepfów zacznie wzrastać w „Czwartą RP, czyli Czwartą Zmianę Informacji Wojskowej. („Grabarze polskiej nadziei, H. Pająk, str. 302-303)

Schnepf-Wysocka Dorota - Żona Ryszarda Schnepfa. „Za sprawą Schnepfa Kobylańskiemu przypięto łatkę klinicznego antysemity, a nawet faszysty (...). Dodajmy, że w tej nagonce po dziś dzień uczestniczy w sposób niezwykle ordynarny i tendencyjny żona Schnepfa - prezenterka telewizyjna Dorota Wysocka-Schnepf (patrz: np. gwałtowny atak tejże na prezesa Kobylańskiego w I programie TVP 15 stycznia 2007 r.). Szokuje fakt dopuszczenia do takiego nadużywania ekranu telewizji publicznej do niegodnych i oszczerczych ataków nienawiści wobec najsłynniejszego dziś przedstawiciela Polonii świata. (Wirtualna Polska z dn. 06.25.2007)

Schoen Jacek - kiedyś kaskader, później reżyser, dzisiaj dyrektor, jutro pewnie zarządca wszystkiego, co w polskiej sztuce dobre i cokolwiek warte. Z kaskadera przebił się na asystenta Agnieszki Holland, co zapewniło mu niezły start do własnej twórczości filmowej, którą ( jak na razie i z przyczyn od niego niezależnych) zakończył na jednym, wspaniałym, prawie, że pełnometrażowym filmie ( „Wir), obsypanym nagrodami i zawiścią pseudoprzyjaciół, którzy najbardziej zadowoleni są, kiedy jednemu z nich powinie się noga.(żródło: Roman Wysogląd, Poczet potworów krakowskich).

Schoenbrenner J.- Polonofob, był współautorem dogmatycznych podręczników szkolnych fałszujących prawdziwą historię Polski. Podręczniki były wydawane na zlecenia KC PZPR oraz lokalnych komitetów.

Schoenfeld M. - Pisarz, krytykował syjonistów z Izraela, za skoncentrowanie swojej energi podczas wojny na budowaniu podstaw państwa, a nie na niesieniu pomocy mordowanym Żydom w Europie.

Schonborn - Naczenik Wydziału w Departamencie MBP. Deklarował narodowość polską.

Schorr Mojżesz - (ur. 10 maja 1874 w Przemyślu - zm. 8 lipca 1941 w łagrze w miejscowości Posty w Uzbekistanie). Historyk, profesor Uniwersytetu Lwowskiego, Uniwersytetu Warszawskiego, członek PAN, rabin, działacz społeczny. W 1900 r. uzyskał dyplom rabinacki. Po przeniesieniu do Warszawy, został w 1925 r. profesorem Uniwersytetu Warszawskiego, należał do grona współtwórców stołecznego Instytutu Nauk Judaistycznych. Od 1923 r. był rabinem Wielkiej Synagogi na Tłomackiem w Warszawie, przy której organizował budowę Biblioteki Judaistycznej. W 1935 r. Mojżesz Schorr został wybrany na senatora w senacie RP. Zmarł 8 lipca 1941 r. Napisał: „Droga do umiłowania żydostwa, droga do wierności i przywiązania wobec wiary, droga do narodu - prowadzi przez intelektualne wniknięcie w istotę judaizmu, przez poznanie naszej chlubnej przeszłości z jednej, a skarbów piśmiennictwa z drugiej strony. „Fundacja im. prof. Mojżesza Schorra rozpoczęła działalność statutową z dniem 1 lipca 2004 r. Do 30 czerwca 2004 r. działaliśmy w ramach Fundacji Ronalda S. Laudera. Fundacja ta pozostała naszym głównym darczyńcą, dlatego też w podziękowaniu za szczególne wsparcie, siedziba Fundacji otrzymała nazwę „Centrum Edukacyjne Ronalda S. Laudera. Do najważniejszych dokonań Fundacji należą: - naukę języka hebrajskiego prowadzimy na zasadzie kursów stacjonarnych, z uwzględnieniem kultury i historii Izraela oraz poprzez kursy korespondencyjne oraz program e-learningowy „Makledet - poziom alef.  - program „Wiedza Judaistyczna zawarliśmy w pięciu grupach problemowych: Księgi Żydowskie, Czas, Etyka, Prawo i Naród, realizowany w postaci wykładów i różnego rodzaju spotkań tematycznych w siedzibie Fundacji. Część wykładów jest wygłaszanych z Izraela przy pomocy wideo-konferencji.  - „Tagliot, program dla młodzieży pochodzenia żydowskiego w wieku 20-35 lat. Spotkania odbywamy dwa razy w miesiącu. Tematyka: historia Żydów polskich, problemy współczesnego Izraela, judaizm. O tematyce spotkań decydują ich uczestnicy. - „Spotkania z Izraelem organizujemy w formie wykladów, spotkań z ciekawymi ludźmi reprezentującymi społeczeństwo Izraela oraz projekcję filmów izraelskich. Wykłady poprzez wideo-konferencję przybliżają społeczne i polityczne problemy oraz historię tego kraju. - Działalność wydawniczą rozpoczęliśmy dwoma publikacjami: album „Księgi życia prof. Mojżesza Schorra - przygotowany przez Grażynę Pawlak oraz książką pt. „Mocą przepasały swe biodra - autorstwa Belli Szwarcman-Czarnoty, zawarte sa w niej wykłady o kobietach żydowskich wygłoszonych przez autorkę w ramach naszych programów. Fundacja ściśle współpracuje z Żydowską Agencją, Departamentem Edukacji w Jerozolimie, Alma School w Tel-awiwie, Jesziwą Morasha w Jerozolimie oraz Gminą Wyznaniową Żydowską w Warszawie. (Folder Dni Książki Żydowskiej, str. 17). W 1899 r.

Schreiber Grzegorz - dywersant.

Schreiber Jecheskil - Członek siatki szpiegowskiej Treppera. Po zatrzymaniu został zamordowany. („Midrasz, styczeń 2005, Janusz Roszkowski - „Żydzi w koalicji antyhitlerowskiej, str. 14).

Schreyer Alfred - skrzypek, śpiewak i działacz społeczno-kulturalny, żydowskiego pochodzenia. Obecnie ostatni żyjący uczeń wielkiego polskiego rysownika i pisarza Bruno Schulza.

Schuberth Rudi - właśc. Rudolf Schuberth (ur. 30 sierpnia 1953 w Gdańsku) -piosenkarz, autor tekstów, kompozytor, satyryk. W 1977 r. w Gdańsku współtworzył Okolicznościowo-Rozrywkowy Syndykat Wały Jagiellońskie. Od 1979 r. współpracował z Kabaretem TEY, występując m.in. w programach: Styłu sklepu, Na granicy i Szlaban. Współpracował również z orkiestrami Zbigniewa Górnego (m.in. Gala Piosenki Biesiadnej i Co nam w duszy gra) oraz Aleksandra Maliszewskiego. Koncertuje w kraju i za granicą (występy dla Polonii w USA, Kanadzie, Australii). Od 2001 r. prowadzi program „Śpiewające fortepiany. Od 3 marca 2007 juror w programie „Jak Oni śpiewają? Jest autorem tekstów piosenek: „Córka Rybaka, „Monika dziewczyna Ratownika, „Wars wita i „Tylko mi ciebie brak.

Schudrich Michael - Naczelny Rabin Polski od 2004 (ur. w 1955 w Nowym Jorku, Stany Zjednoczone) Tam też chodził do szkoły Jewish Day. Studiował i uzyskał stopień magistra teologii żydowskiej Jewish Theological Seminary oraz magistra historii na Columbia University. W latach 1983-89 Schudrich kierował Gminą Żydowską w Japonii. Jeszcze jako student Michael Schudrich zaczął podróżować do Europy Wschodniej, aby pomóc w organizowaniu spotkań rozproszonych członków gmin żydowskich. W 1990 roku rozpoczął pracę w Fundacji Rolanda S. Laudera. Rabin Michael Schudrich jest całym sercem oddany sprawie odrodzenia kultury żydowskiej w Polsce. To głównie dzięki niemu powstały w Polsce żydowskie przedszkola, szkoły, wielu młodych ludzi odkryło swoje religijne korzenie wracając do judaizmu. Rabinem konserwatywnym został w 1980 roku, natomiast ordynację ortodoksyjną otrzymał w roku 2000. W latach 1983-1989 przebywał w Japonii, gdzie pełnił funkcje rabiniczne w Gminie Żydowskiej w Tokio, uczył również historii i kultury żydowskiej. Jeszcze podczas studiów odwiedzał Polskę. W latach 1990-1998 pracował w Warszawie dla Fundacji Laudera. W roku 2000 został rabinem Warszawy i Łodzi. Pod koniec roku 2004 został wybrany Naczelnym Rabinem Polski. Jest członkiem Międzynarodowej Kapituły Orderu Uśmiechu. 3 listopada 2005 otrzymał polskie obywatelstwo. Jest odtąd obywatelem Stanów Zjednoczonych i Polski. Pełni wiele ważnych ról w społecznym i kulturowym życiu polskich Żydów. Jest znanym uczestnikiem dialogu polsko-żydowskiego i chrześcijańsko-żydowskiego. Przodkowie Michaela Schudricha pochodzą z Baligrodu. Znany z wielokrotnych antypolskich wypowiedzi. Ostatnio stał się „ofiarą rzekomej napaści na niego przez członka Polskiej Partii Narodowej Golińskiego. Oczywiście Goliński został uznany winnym zarzucanego mu czynu i to w tempie oszołamiającym jak na praktykę funkcjonowania wymiaru sprawiedliwości. Wystąpił w swoim czasie (2002 r.) z obietnicą przeproszenia za „zło popełnione przez żydowskich komunistów na Polakach. W wywiadzie opublikowanym przez KAI powiedział m.in.: „Zło, które popełnili, budzi we mnie odrazę i pragnę dać temu wyraz. Dyskutujemy o tym już od dawna i wiem, że nasze dyskusje zaowocują konkretnym działaniem. Obietnica rabina nie została jednak nigdy zrealizowana.

Schul Maciej - z Kłodzka, Administrator strony„Dawne Kłodzko.

Schulweis Harold - Sprawiedliwy rabin, w audycji radiowej opowiadał o bohaterskich Polakach ratujących Żydow. Powiedział m.in.: „W okresie rosnącej polaryzacji, ksenofobicznego nacjonalizmu na świecie, przemocy i egoizmu powstaje absolutna konieczność, by nasze dzieci poznały prawdziwych moralnych bohaterów z krwi i kości, takich jak pani Odyka. (...) Niechże dzieci okresu po holokauście zetkną się z dowodami na to, że Boża iskra rozświetliła ciemność hitlerowskiej nocy.

Schulz Bruno - (ur. 12 lipca 1892 r., zm. 19 listopada 1942 r.) Prozaik, krytyk literacki, grafik i rysownik. Urodził się w Drohobyczu, w rodzinie zasymilowanych galicyjskich Żydów. W rodzinie Schulza nie kultywowano tradycji żydowskich i mówiono tylko po polsku. Wychowywał się w jednopiętrowym domu nr 12 przy Rynku w Drohobyczu: rodzina mieszkała na piętrze, na parterze znajdował się sklep towarów łokciowych. To właśnie ten dom można odnaleźć w cyklu opowiadań „Sklepy cynamonowe. W latach 1941-42 Schulz znalazł się w żydowskim getcie w Drohobyczu. Dostał się wtedy „pod opiekę gestapowca Feliksa Landaua, który wykorzystywał go do wykonywania licznych prac malarskich. Zginął zamordowany na skrzyżowaniu ulic Mickiewicza i Czackiego w czwartek 19 listopada 1942 r., około południa, w czasie tzw. „dzikiej akcji gestapo. Największy zbiór prac plastycznych Schulza - ponad trzysta obiektów - posiada Muzeum Literatury im. Adama Mickiewicza w Warszawie. Dorobek pisarski Schulza jest skromny ilościowo - to raptem dwa tomy opowiadań: „Sklepy cynamonowe oraz „Sanatorium pod Klepsydrą, a także kilka utworów.

Schuman Robert (1886-1963) - francuski premier i minister spraw zagranicznych, inicjator pojednania niemiecko-francuskiego przez połączenie obu państw silnymi więzami gospodarczymi, społecznymi i politycznymi. Plan Schumana i Monneta był pierwszym w pełni zrealizowanym projektem zjednoczenia Europy.

Schutz Alfred - Kompozytor, autor melodii „Czerwone maki na Monte Cassino.

Schwartz Fred - Rabin, jeden z twórców Fundacji Oświęcimskiego Centrum Żydowskiego. W dniu 12.11.98. został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Zasługi RP przez prezydenta żydokomuny Kwaśniewskiego-Stoltzmana.

Schwartz Liliana LISTA NR 4, 9, dr inż., urbanista, projektant, przewodnicząca Normalizacyjnej Komisji ds. Osób Niepełnosprawnnych, członek moędzynarodowych komitetów i grup roboczych ds. poruszania się i transportu osób niepełnosprawnych przy OECED-ECMT i TRB-NAS USA.

Schwarz Grzegorz - Wydawnictwo Helion.

SCHWARZBART Ignacy Izaak ur. 1888 Chrzanów, zm. 1961 Nowy Jork, polityk syjonistyczny. Studiował prawo na Uniwersytecie Jagiellońskim, wielokrotnie wybierany był do Rady Miasta Krakowa. Współzałożyciel Światowego Związku Ogólnych Syjonistów. W okresie międzywojennym wielokrotnie próbował zjednoczyć partię żydowską.

Schwedler Adam - dyrektor: Instytutu Metalurgii Żelaza im. Stanisława Staszica.(2004r.)

Schwimmer Rob - Klezmer żydowski.

Sedlaczek Joanna LISTA NR 4, ilustratorka i autorka książek dla dzieci m.in.: O zebrze, która chciała być w kwiatki, O kangurku, który został listonoszem.

Sedlaczek Lech LISTA NR 4.

Sedlaczek Teresa LISTA NR 4.

Segal Hanna - Nazwisko panieńskie - Poznańska. Psychoanalityk, urodziła się w Łodzi w żydowskiej rodzinie mieszczańskiej.

Segal Kalman - Mierny, ale wierny sługa komunizmu. Odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski.

Segel B. Harold - Przyjaciel Polaków, profesor, autor książki „Image of Jew in Polish Literature, wyd. w 1996 r.

Seidenbeutel Efraim - 1903-1945 malarz ugrupowania szkoły warszawskiej, pejzaże nastrojowe, martwa natura, portrety. Brat bliźniak Monaszego, malowali razem, obaj zginęli w obozie Flossenburg.

Seidenbeutel Monasze - 1903-45, Brat bliźniak Efraima, jak wyżej.

Seidenman Ludwik - Działacz polonijny w USA (adwokat Kiereńskiego i córki Stalina) w sporach z administracją waszyngtońską.

Seidler Grzegorz Leopold - Polonofob, prawnik, profesor i rektor Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. W latach 1949-1989, był członkiem PZPR, z ramienia partii został wybrany do Sejmu w 1985 r. W latach 90. był sędzią Trybunału Stanu.

Seidler Teresa - dr hab. inż. st. wykładowca AKADEMIA ROLNICZA W SZCZECINIE WYDZIAŁ NAUK O ŻYWNOŚCI I RYBACTWA Zakład Podstaw Żywienia Człowieka.

Sekalska Danuta LISTA NR 4, tłumaczka.

Sekielski Tomasz - razem z Morozowskim prowadzi program „Teraz my.

Seksztajn Gela - (ur. 1907, Warszawa - zginęła 1943 tamże). Malarka związana z żydowskim środowiskiem kulturalnym Warszawy. Studiowała na ASP w Krakowie. Malowała w warszawskim getcie, jej dzieła zachowały się w zbiorach Archiwum Ringelbluma. Zginęła prawdopodobnie podczas powstania w getcie, wraz z mężem i córką.

Sekuła Ireneusz - Polonofob, komunista, wieloletni członek PZPR, wiceprezes Rady Ministrów w rządzie Mieczysława Rakowskiego. Brał udział w tajnych rozmowach pomiędzy żydoelitami „doradców i przywództwa „Solidarności, a SB i PZPR w Magdalence. Był przeszkolonym agentem wywiadu PRL-u. „2 stycznia 1970 roku pojawił sie z dokumentami na fikcyjne nazwisko w jednej z warszawskich jednostek wojskowych. Tu pod „przykrywką kształcenia poborowych trwały treningi i szkolenia wywiadowców AWO. Adepci kursu oprocz klasycznego przeszkolenia wojskowego przechodzili specjalistyczne szkolenie szpiegowskie. Artur zakończył szkolenie z bardzo wysokimi ocenami. Kolejne stacjonarne szkolenie przeszedł w 1973 roku. Po jego zakończeniu szef AWO płk Kuckowski pisał: „Stwierdzam, że ppor. Ireneusz Sekuła<Artur> (...) odbył szkolenie wywiadowcze doskonalące Agenturalnego Wywiadu Operacyjnego. W trakcie szkolenia był przygotowywany do funkcji rezydenta w rezydenturze wywiadu operacyjnego. Uczestniczył w praktycznym szkoleniu kompleksowym<Zarys 73>, obejmującym działanie rezydentury AWO w terenie zurbanizowanym. W czasie ćwiczenia pełnił funkcję radiotelegrafisty (...). Kiedy Artur jechał do Włoch, dostał zadanie sprawdzenia tzw. sytuacji wywiadowczej, czyli m.in. dokładne zapamiętanie szczegułów dotyczącej kontroli paszportowej i celnej. W czasie wyjazdu do Finlandii miał dodatkowo przygotować informację o poznanych tam osobach. Prócz wspomnianych danych Artur dostarczał materiały dotyczące fińskiego budżetu na rok 1979 oraz rocznik statystyczny (...). Zwracał się w sprawie pracy dla żony, był wynagradzany finansowo i sam zabiegał o pomoc w zdobyciu pieniędzy. Przez kolejne lata Sekuła pozostawał w rezerwie AWO na czas ewentualnego konfliktu wojennego (...). Sekuła piął sie po szczeblach kariery, przestawał więc być postacią anonimową. Chcąc lepiej wykorzystać Artura dla AWO, jego oficer prowadzący kpt. Marek Kłoczewski zaproponował, by przekwalifikować go na „telefon konspiracyjny (...). W 1989 r. jego sprawę zamknięto. W notatce służbowej stwierdzono, że jest już nieprzydatny dla wywiadu: „W momencie pozyskania Artur zajmował stanowisko kierownika wydziału szkół zawodowych w Kwaterze Głównej ZHP w Warszawie. Obecnie pełni funkcje wicepremiera (...). Kariera polityczna Artura nie zakończyła się wraz z upadkiem Polski ludowej. Sekuła był potem znanym biznesmenem, posłem na Sejm i czołowym politykiem SLD. (...). Wedle jednej wersji - popełnił samobójstwo, strzelając sobie w brzuch, a wedle innej - zginął w ramach mafijnych porachunków. ( „Wprost, 27 maja 2007) „To właśnie Sekuła wymyślił w swojej głowie o pojemności średniego wiadra, nowe „prawo dewizowe. Legalizowało ono handel dewizami i zezwalalo na uruchomienie kantorów dewizowych. Warunkiem powodzenia tego mega-przekrętu było natychmiastowe i jednoczesne uruchomienie dużej sieci kantorow, zwłaszcza na granicy zachodniej. Całością akcji musiał kierować jeden zaufany człowiek. Wybór padł na Aleksandra Gawronika, tajnego agenta SB o pseudonimie „Kruk, a potem na krotko, funkcjonariusza SB zatrudnionego w więziennictwie. Niemal jednego dnia, jednej nocy, na granicy polsko-niemieckiej wyrosła sieć 20 kantorów (...). Było to w sumie wielkie przestępstwo walutowe dokonane oficjalnie, w majestacie nowego prawa dewizowego, tylko w tym celu uchwalonego, wielki debiut esbecji sprzęgniętej ze strukturami rządu reprezentowanego przez „wicepremiera - gangstera Ireneusza Sekułę, człowieka Służby Bezpieczeństwa (...). To właśnie I. Sekuła nagle, tylko na tydzień, zniósł cło na zboże Żagla i Kuny stojące już przy granicy w wagonach. Sekuła lojalnie też współpracował z mafią pruszkowską, która w końcu pomogła mu popełnić efektowne samobójstwo: trzykrotnie strzelić do siebie i jeszcze poinformować o tym swoją żonę! („Grabarze polskiej nadziei, H. Pająk, str. 232, 278)

Sekuła-Kwaśniewicz Halina LISTA NR.5, prof. AP w Krakowie, prof. AWF w Krakowie, prof. WSP TWP w Warszawie. Zajmuje się patologiami społecznymi, socjologią edukacji oraz wychowania, socjologią płci, socjologią sportu.

Seliwanowski Nikołaj - (ur. 1901 - zm. 1997) Generał major, wysoki oficer radzieckich organów bezpieczeństwa. W latach 1944-1945 zastępca Wiktora Abakumowa, ówczesnego szefa kontrwywiadu wojskowego Smiersz. Następnie od stycznia do kwietnia 1945 roku, pełnomocnik Ludowego Komisariatu Spraw Wewnętrznych (NKWD). Po powrocie z Polski do Związku Radzieckiego w maju 1946 r, został zastępcą Wiktora Abakumowa ówczesnego ministra, (dopiero co przekształconego z NKGB) Ministerstwa Bezpieczeństwa Państwowego - MGB. W 1951 r. w wyniku wewnętrznych intryg zwolniony ze wszystkich funkcji, w 1953 przeniesiony do rezerwy.

Sellers Peter - Żyd brytyjski, aktor, zgłosił się do lotnictwa. („Midrasz, styczeń 2005, Janusz Roszkowski - „Żydzi w koalicji antyhitlerowskiej, str. 15).

Sellin Jarosław - (ur. 1 maja 1963 w Gdyni) dziennikarz, polityk, poseł na Sejm. Ukończył studia na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Gdańskiego na kierunku historia. Po ukończeniu studiów pracował jako nauczyciel historii w liceum. W latach osiemdziesiątych działał w opozycyjnym Ruchu Młodej Polski. W 1993 rozpoczął pracę w Telewizji Polsat, gdzie współpracował z Wiesławem Walendziakiem. Do 1998 kierował programem „Informacje. W 1998 objął funkcję rzecznika prasowego rządu Jerzego Buzka, zaś w 1999 został wybrany przez Sejm do Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji. Po wygaśnięciu mandatu członka KRRiTv w 2005, zapragnął być blisko „koryta i zdecydował się na start w wyborach do Sejmu. Został wybrany z listy Prawa i Sprawiedliwości w okręgu gdyńskim. 10 listopada 2005 powołany na stanowisko sekretarza stanu w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego. Uważany jest za jednego z członków środowiska konserwatywnych działaczy i dziennikarzy określanych mianem pampersów.  

Semil Małgorzata LISTA NR 9, absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Filmowej, Telewizyjnej i Teatralnej im. Leona Schillera w Łodzi.

Sempoliński Ludwik - Piosenkarz kabaretowy, aktor.

Send Moris - Po wojnie był aktorem w Teatrze Żydowskim w Łodzi.

Seniuk Aleksander - LISTA NR 11, Ks. Prałat, Rektor Kościoła Sióstr Wizytek pw. Św. Józefa Oblubieńca Niepokalanej Bogurodzicy Maryi, Warszawa.

Sent Janusz - Pianista, kompozytor muzyki lekkiej i okolicznościowej.

Senyszyn Joanna - profesor zwyczajna dr hab. nauk ekonomicznych. Od początku kariery naukowej związana z Uniwersytetem Gdańskim, gdzie pełni funkcję kierownika Katedry Badań Rynku. W latach 1996-2002 przez dwie kadencje była dziekanem Wydziału Zarządzania. W latach 1994-1995 była pierwszym rektorem Wyższej Szkoły Administracji i Biznesu w Gdyni. Jest autorką czterech książek i ponad 150 publikacji z zakresu marketingu, poziomu życia i konsumpcji. Wypromowała 500 magistrów i 5 doktorów. Od 1975 roku do rozwiązania była członkiem PZPR. W 1980 roku wstąpiła do NSZZ „Solidarność, z którego odeszła w 1995 roku. Od 2001 roku jest posłanką na Sejm RP z ramienia Sojuszu Lewicy Demokratycznej. W 2005 roku objęła funkcję wiceprzewodniczącej tej partii. Jest członkiem Sejmowej Komisji Łączności z Polakami za Granicą, Komisji Rodziny i Praw Kobiet oraz stałej delegacji parlamentarnej do Zgromadzenia Unii Zachodnio-Europejskiej. W Parlamentarnej Grupie Kobiet i w Grupie Polska-Tajwan pełni funkcję wiceprzewodniczącej. Wspólnie z organizacjami kobiecymi napisała projekt ustawy o świadomym rodzicielstwie i o finansowaniu z budżetu zapłodnienia in vitro. Członek komitetu honorowego: Dość państwa klerykalnego -Marsz przeciwko klerykalizacji Polski. Sobota 22 kwietnia 2006r. w Warszawie.Organizatorem była skrajnie żydowsko-szowinistyczna partia od szmatławca „Fakty i Mity, RACJA Polskiej Lewicy. Katoprawica - pejoratywne określenie polskiej prawicy używane najczęściej przez środowiska lewicowe (np. Joanna Senyszyn). Określenie to odnosi się do partii chadeckich, konserwatywnych i nacjonalistycznych, u których dopatruje się tendencji do pewnego radykalizmu religijnego i klerykalizmu. Używany jest jako wyraz sprzeciwu względem ataków na świeckość państwa. Hasło to podnoszone było przy okazji sporów aborcyjnych w 2007 roku lub przy uchwaleniu w budżecie środków na Świątynię Opatrzności Bożej.

Serednicka Renata LISTA NR 5, Tłumacz Przysięgły języka niemieckiego.

Seredyński Michał LISTA NR 9, student Polsko-Japońskiej Wyższej Szkoły Technik Komputerowych w Warszawie.

Sereni Enzo - „Filozof (...), pozyskiwał do działalności na rzecz aliantow młodych Żydów. („Midrasz, styczeń 2005, Janusz Roszkowski - „Żydzi w koalicji antyhitlerowskiej,

Setnik Ryszard-Szymon Bauman - Pracownik naukowy Wydziału Politologii UMCS, były poseł UW.

Seweryn Andrzej Teodor - LISTA NR 15, ur. 25 kwietnia 1946 w Heilbronn, Niemcy - aktor teatralny i filmowy, reżyser oraz pedagog. Absolwent PWST w Warszawie (1968). Aktor teatrów francuskich, kinowych produkcji filmowych (od 1980), zaangażowany jako trzeci cudzoziemiec w historii teatru francuskiego do jednego z najbardziej prestiżowych teatrów na świecie Comédie-Française (1993).Nagrodzony m.in. Srebrnym Niedźwiedziem za rolę w Dyrygencie na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Berlinie (1980); nagrodą im. S. Witkacego (1996); Złotą Kaczką za rolę w filmie Prymas (2001).

Seweryn Karolina LISTA NR 9, pracuje jako asystent sprzedaży w firmie joanna s.c.

Seweryn Maria - LISTA NR 10, ur. 23 marca 1975 w Warszawie - aktorka filmowa i teatralna. Ukończyła PWST w Warszawie. Jako 17-latka zadebiutowała w filmie Radosława Piwowarskiego „Kolejność uczuć. W filmie „Dyrygent Andrzeja Wajdy wystąpiła u boku swych rodziców - Krystyny Jandy i Andrzeja Seweryna. Za rolę w następnym filmie „Matka swojej matki Roberta Glińskiego otrzymała Nagrodę dla Nadziei Polskiego Kina na Festiwalu Filmowym w Gdyni w 1996 r. Grała w teatrach Warszawy i Szczecina, m.in. w spektaklach obyczajowo kontrowersyjnych, jak „Shopping and Fucking, „Polaroidy i „Ogień w głowie.

Seweryniak Anna - Kraków, związała się z Towarzystwem Polsko-Izraelskim Nadzieja - Hatikvah.

Seweryniak Rafał - mąż Anny, kontrabasista zespołu Di Galitzyaner Klezmorim Trio Galicyjskie z Krakowa.

Seydlitz Ewa Dorota (Sejdlic) - ur. 28.XII.1961 r. w Rozprzy, pow. piotrkowski. Córka Andrzeja, felczera medycyny i Zenobii, urzędniczki pocztowej. Wykształcenie średnie. Wieloletni i wytrwały samouk w w humanistycznych dziedzinach zainteresowań. Posiada inicjacje I i II st. Reiki, umiejętność interpretacji horoskopów indywidualnych i ponad roczny staż Tarocistki, zakończony z własnej woli. Pierwsze drobne teksty, typu wiersze i nowelki opublikowała w wieku 14 lat w pismach młodzieżowych. Inicjacja Schronienia w Buddzie w 1998 roku wyzwoliła w niej nagle świadomość dwóch poprzednich wcieleń i nabytej już wiedzy, w wyniku czego powstały jak na razie dwie książki. Jedna to Symbole senne - znaki na Drodze do Życia opublikowana jako sennik współczesny przez Studio Astropsychologii w Białymstoku w 1999 i 2000 roku. Druga, jeszcze nie wydana nosi tytuł Przekazy z Pępka Wszechświata i zawiera szczegółowy opis konkretnych podpowiedzi odbieranych w spontanicznych stanach duchowego wglądu, prowadzących do głębokiego zrozumienia takich tekstów jak jak Księga Daniela, Apokalipsa, indiańska Księga Rady Narodu Quiche i hinduska Bhagavata Purana. Jednym z rozdziałów tej książki jest artykuł o misji Mojżesza, przewidziany w Gnosis 13.

Seymour David - znany też pod pseudonimem Chim, (właśc. Dawid Szymin, ur. 20 listopada 1911 w Warszawie, zm. 10 listopada 1956 w Qantarze w Egipcie) - amerykański fotoreporter, pochodzący z żydowskiej rodziny z Polski, wraz z Robertem Capą, Henrim Cartier-Bressonem i Georgeem Rodgerem założył agencję fotograficzną Magnum.Był synem wydawcy książek hebrajskich w Polsce. W roku 1936 jako przeciwnik faszyzmu udał się do republikańskiej Hiszpanii. Otrzymał obywatelstwo amerykańskie. Po zakończeniu wojny pracował dla UNESCO. Zginął 10 listopada 1954 od ognia egipskiego karabinu maszynowego na przejściu granicznym w Qantara, na izraelsko-egipskiej linii zawieszenia ognia w czasie kryzysu sueskiego, przygotowując materiał o wymianie jeńców.

Sękowski Andrzej - Wiceprzewodniczący (tylko z nazwy, bo całkowicie opanowanego przez Żydów) Polskiego Towarzystwa Psychologicznego. „Psychoterapeuta

Sfard Dawid - Członek CKŻP, wiceprzewodniczący Związku Literatów i Dziennikarzy Żydowskich. Sekretarz generalny Żydowskiego Towarzystwa Kultury, następnie członek władz TSKŻ, redaktor pisma literackiego „Jidysze Szryftn.

Shabataev Alexander - Reżyser, autor filmu „Nowi Samarytanie. Film był pokazany na IV Miedzynarodowym Festiwalu Filmowym Żydowskie Motywy, który odbył sie w dniach 5-10 maja 2007 roku w Warszawie. „Urodził się w 1953 roku w Dagestanie w Rosji. Ukończył Uniwersytet Kinomatografii w Moskwie. Pracuje w przemyśle filmowym jako reżyser i operator. (Folder IV Międzynarodowego Festiwalu Filmowego Żydowskie Motywy, str. 44).

Shahak Israel - 1933-2004, Polonofil, publicysta, profesor chemii na Uniwersytecie w Jerozolimie. Autor koncepcji przeciwstawiającej się polityce agresji Izraela. W swojej książce „Żydowskie dzieje i religia pisał, że Żydzi mordowali Żydów na rozkaz rabinów np. za przejście na katolicyzm. W Rzeczypospolitej Obojga Narodów panowała tolerancja, ale dzięki dużej autonimii, własnemu sądownictwu, Żydzi mogli stosować własne prawa i metody, ktore z tolerancja religijna miały niewiele wspólnego. Były to skutki nadania Żydom przywileju kaliskiego w 1264 roku, który pozostawiał im własne sądownictwo. W artykule „Żydzi w obronie Kościoła katolickiego autorstwa prof. Jerzego Roberta Nowaka zamieszczonego w „Kurierze Codziennym z dnia 1-3 czerwca 2007 roku, możemy m.in. przeczytać: „Prawdziwie humanistyczni autorzy żydowscy z oburzeniem pisali o postawach licznych izraelskich fanatyków robiących doslownie wszystko dla storpedowania coraz żywszego dialogu między chrześcijaństwem a judaizmem za pontyfikatu Jana Pawła II. Szczególnie cenne były wystąpienia ałynnego izraelskiego naukowca prof. Izraela Shahaka, zwłaszcza jego książka „Jewish History, Jewish Religion, po polsku wydana pod tytułem „Żydzi i goje. Ta wydana najpierw w Stanach Zjednoczonych (Bouelder, Colorado) książka była namietną, ale bardzo starannie udokumentowaną filipinką przeciwko religijnemu fanatyzmowi i szowinizmowi wiekszości ludności Izraela. Shahak szcególnie ostro pietnował podtrzymywanie różnych antychrześcijańskich fragmentow Talmudu, zwracał uwagę na gwaltowność ich ataków na chrześcijaństwo. Warto przypomnieć, ze prof. Israel Shahak 29 stycznia 1987 r. wystapił na łamach prestiżowego amerykańskiego pisma „The New York Review of the Books z obszerną, piękną obrona polaków przeciwko oszczerczym uogólnieniom filmu Lanzmanna „Shoah (por. szerzej: J.R. Nowak, „Przemilczani obrońcy Polski, Warszawa 2003, s. 59-60).

Shallcross Bożena LISTA NR 4, profesor nadzwyczajny na University of Chicago. Jej ostatnie publikacje książkowe obejmują Through the Poets Eye: Zagajewski, Herbert and Brodsky oraz Framing the Polish Home. Ostatnio ukonczyla monografie zatytułowana The Holocaust Object: Vestiges and Proximity dotycząca ontologii przedmiotów w literaturze Zagłady. Wśród jej obecnych projektów znajduje się studium poświęcone palimpsestowi rozumianemu jako tekst kulturowy.

Shaw Irwin - „Jako piechur, walczył w Europie, co wykorzystał przy pisaniu swoich słynnych Młodych lwów. („Midrasz, styczeń 2005, Janusz Roszkowski - „Żydzi w koalicji antyhitlerowskiej, str. 14).

Shenhar Yehudit - Reżyser, wspólnie z Eshed Alizą jest autorką filmu „Spóźniony uścisk. Film był pokazany na IV Międzynarodowym Festiwalu Filmowym, który odbył sie w dniach 5-10 maja 2007 roku w Warszawie. „Ukończyła Uniwersytet Hebrajski w Jerozolimie, pracowała dla rządu izraelskiego na różnych stanowiskach, zarowno w kraju jak i za granicą. Ostatnio pracowała jako dyrektor okręgu jerozolimskiego w Ministerstwie Imigracji. (Folder IV Międzynarodowego Festiwalu Filmowego Żydowskie Motywy, str. 56).

Sherwin Byron - przyjaciel Polaków, rabin z USA.

Shlain Tiffany - reżyser filmu „Plemię. Film był pokazany na IV Międzynarodowym Festiwalu Filmowym Żydowskie Motywy. Festiwal odbywał sie w dniach 5-10 maja 2007 roku w Warszawie. „Została wybrana przez „Newsweek jedną z kobiet kształtujących XXI wiek. Jest założycielką i ambasadorem The Webby Awards i laureatką szeregu filmowych nagród (...). Twórczość obejmuje całą gamę tematów, od internetu, poprzez politykę aż do religii. Wyreżyserowała osiem filmów m.in. „Life, Liberty& The Pursuit of Happiness, który w 2003 roku został zakwalifikowany na Festiwal Filmowy w Sundance i wyemitowany w Sundance Channel TV. Studiowała teorię filmu na Uniwersytecie w Berkeley i produkcję filmową na Uniwersytecie w Nowym Jorku (...). Jest zapraszana na wykłady tak na temat filmów jak i wpływu internetu na społeczeństwo. Obecnie pracuje nad filmem o problemie prokreacji w perspektywie globalnej. W filmie zajmuje się tematami takimi jak: płodność, bieda, seks, zapobieganie ciąży, piękno, AIDS, miłość i genetyka. Mieszka wraz z mężem i córką w San Francisco. (Folder IV Międzynarodowego Festiwalu Filmowego Żydowskie Motywy, str. 53).

Shlam Shosh - reżyser z Izraela, autorka filmu „Bądźcie płodni i rozmnażajcie się. Opowiada on o kobiecie z ortodoksyjnej rodziny żydowskiej. Emunach mieszka w Jerozolimie, jest matką czternaściorga dzieci. Żyje po to by rodzić dzieci i je karmić. Jest to dla niej zupełnie normalne, nie wyobraża sobie innego życia. Według niej kontrolowanie ciąży jest antykoncepcją, więc często zwraca się do rabina , by ten udzielił na nią zgody. U nas w Polsce jest lansowany zupenie inny model rodziny i to przez kogo! Film był pokazywany na IV Międzynarodowym Festiwalu Filmowym Żydowskie Motywy, ktory odbył się w dniach 5-10 maja 2007 roku w Warszawie. „Shlam ukończyła Wydział Literatury Hebrajskiej i Porównawczej na Uniwersytecie Bar-Ilan oraz Wydział Teatralny na Uniwersytecie w Tel Awiwie. Studiowała w Szkole Dramatycznej Uta Hagen w Nowym Jorku i Szkołę Filmową na Uniwersytecie Nowojorskim. Pracowała jako aktorka w teatrach w Izraelu. (Folder IV Międzynarodowego Festiwalu Filmowego Żydowskie Motywy, str. 22).

Shlomo Avineri - profesor; Uniwersytet Hebrajski w Jerozolimie.

Shmeruk Chone - profesor literatury jidysz Uniwersytetu Hebrajskiego. W wywiadzie dla „Rzeczpospolitej 19 kwietnia 1995 roku powiedział m.in.: „Władze PRL w latach 80. też popierały sprawy żydowskie. Było wtedy takie powiedzonko: Co się nosi w Polsce? Żydów na rękach (...) . Brał udział w konferencji „Żydzi i judaizm we współczesnych badaniach polskich (Kraków 1995) - Polskie badania nad dziejami Żydów w ostatnich latach.

Shonfeld - rabin, autor książki „Ofiary holokaustu oskarżają. „Nie przedstawiamy tych unikalnych materiałów w celu szerzenia nienawiści, tylko w celach poznawczych (...). W archiwach ery kolokaustu Agencji Żydowskiej można odnaleźć następujące słowa: Zostaliśmy poinformowani, że w pewnych społecznościach żydowskich w Polsce, wszyscy należący do kongregacji Żydzi zostali zwolani w jedno miejsce. Święta Arka została otwarta i przywódcy żydowscy zostali przeklęci (...). Hitler posiadał dwóch szatańskich współpracowników, bez pomocy ktorych nie mógłby osiągnąć swego celu. Były nimi: aktywna i pasywna wspólpraca chrześcijańskich narodów (włączając w to zarówno narody przez niego podbite jak i narody z nim sprzymierzone) i współpraca żydowskich przywódcow, zarowno w okupowanych jak i w wolnych krajach. Oni to zdradzili zaufanie i stali bezczynnie, kiedy lała się krew (...). Podczas procesu Eichmanna, prokurator powiedział, że proces ten nie jest okazją, by oskarżać Żydów, którzy współpracowali z nazistami, co stanowi osobny temat. Nigdy nie było procesu żydowskich kolaborantów w audytorium Beit Haam w Jerozolimie. Gdyby takowy się odbył, nie bylby mniej demaskujący i mniej mrożący krew w żylach niż proces Eichmanna. Kto wie, może nawet byłby straszliwszy? (...). Proces przeciwko naszyk współbraciom, gdyby sie odbył, byłby tylko edukacyjny. Sekularyzm musiałby zasiąść na ławie oskarżonych i zostać skazany, jako śmiertelny wróg naszego narodu. Byli Żydzi, ktorzy nie potrafili wytrzymać bata oraz kopniaków i przeistaczali sie w informatorow. Doprowadzali swych braci na szubienicę, albo oddawaki w ręce kapo w obozach koncentracyjnych, lub w ręce Rad Żydowskich. W ten sposób zabezpieczali swoje życie (...). Ci z nich, ktorzy umarli, są opiewani, a ci, ktorzy żyją, zajmują znaczące pozycje i dalej nazywaja sie reprezentantami żydowskiego narodu (...). „Nasz Yitzchak Greenbaum, kilkanaście dni temu (1961 roku), przemawiał w Stowarzyszeniu Ofiar Holokaustu na górze Syjon, bez żadnych głośniejszych protestów. Doktor Nachum Goldmann, prezydent syjonistycznych organizacji i prezydent Światowego Kongresu Żydowskiego, w tym roku publicznie, podczas forum upamiętniającym powstanie w getcie warszawskim, powiedział: „Wszyscy jesteśmy winni. Nie tylko w sensie braku sprzeciwu, ale także w sensie braku woli do zaakceptowania koniecznych w tamtym czasie działań (...). Dlaczego czekał z tą spowiedzią przez 20 lat? Dlaczego nie przedstawil wniosków na temat winy, do której się przyznał? (...). Kto przyniósł nam tych żydowskich kryminalistów? (...). Żydowska organizacja komunistów rosyjskich oraz kapo w gettach i obozach, żyli tą maniakalną nienawiścią do tradycji żydowskiej i tych, którzy ją przenosili. Jest możliwe, że podświadomie obwiniali ortodoksyjne żydostwo za opór przeciwko kompletnej asymilacji, za przedłużenie i umiędzynaradawianie żydowskiego problemu. Obwinianie tradycji żydowskiej jawiło się im jako logiczne wyjaśnienie obecności szatana, który ich przepełniał. Jako, że nie wierzyli w podstawowe prawo mitzvos, kary za grzechy i ostatecznego rozliczenia przed Bogiem, mogli sobie pozwolić na takie grzechy (...). Przywódcy syjonistyczni nie przestali manipulować życiem podczas Holokaustu. W ich rękach znajdowała sie kontrola finansów i przepływu informacji. Prezentowali siebie przed światem jako reprezentantów narodu żydowskiego. Jako tacy są odpowiedzialni za brak działania w celu ratowania Żydów. Nastapiło to w trzech głównych kategoriach: komunikacji, pomocy materialnej i zapobieżeniu zagładzie. Gdyby te błędy nastąpiły z niewiedzy, albo pomyłek, moglibyśny wybaczyć im cech przywódczych. Ale prawda, gorzka prawda jest taka, że to wszystko było przeprowadzone według ustalonych doktryn i założeń politycznych. Pierwszym i podstawowym celem było założenie „Państwa. Masy żydowskie były tylko wygodnym środkiem do jego osiągnięcia (...). Popatrzmy na historyczne dowody dla tej tezy. Podczas kongresu syjonistow, ktory miał miejsce w 1937 roku w Londynie, dr Weizmann wyłożył założenia polityki: „Zapytano mnie, czy mogę przywieźć sześć milionów Żydów do Palestyny. Odpowiedziałem: NIE!. Z odmętow tej tragedii chcę ocalić dwa miliony młodych ludzi...Starsi muszą odejść. Swoje przeznaczenie przyjmą ze spokojem, albo nie. Są oni tylko popiołem.... W styczniu 1940 roku, statek pełen żydowskich uchodźców stanął na rzece Dunaj. Kapitan statku domagal sie pieniędzy, aby kontynuować podróż do Izraela. Henry Montor, zastepca szefa „Komisji Odwolawczej Zjednoczonego Żydostwa, odpowiedział: „Wielu pasażerów to starsi ludzie i kobiety...(...). W Palestynie potrzebni są młodzi mężczyźni i kobiety...(...). Nie istnieje bardziej śmiercionośna amunicja...niż gdyby Palestyna miała być zalana starszymi ludźmi, lub ludźmi niepożądanymi. W tym miejscu w książce znajduje się fotografia przedstawiająca starszych Żydów podczas selekcji do gazu, w jednym z obozów koncentracyjnych. Podpis pod fotografią brzmi: Starsi muszą odejść...Muszą przyjąć swoje przeznaczenie...Muszą je zaakceptować. Weizmann. („Tylko Polska - „Ofiary holokaustu, nr 351, str. 13).

Sicińska Alicja LISTA NR 13.

Siciński Andrzej - zmarł 27. 09. 2006 r. Polonofob, profesor Instytutu Filozofii i Socjologii PAN. Członek „Otwartej Rzeczpospolitej, (oficjalnie) „Stowarzyszenieaprzeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii powstałego w 1999 r. Przedstawiciel w Europejskiej Komisji Przeciw Rasizmowi i Nietolerancji (ECRI) Rady Europy.

Siciński Andrzej prof.- LISTA NR 4, socjolog, polityk (ur. 20 maja 1924 w Warszawie, zm. 26 września 2006) współzałożyciel i członek Rady Programowej Stowarzyszenia Przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii „Otwarta Rzeczypospolita, przedstawiciel Polski w Europejskiej Komisji Przeciw Rasizmowi i Nietolerancji (ECRI) Rady Europy, człowiek o wielkich zasługach dla żydostwa. W 1981 został profesorem w Instytucie Filozofii i Socjologii PAN. Od 1980 doradca „S. Od 23 grudnia 1991 do 4 czerwca 1992 minister kultury i sztuki w rządzie Jana Olszewskiego. Był członkiem Rady Honorowej Budowy Muzeum Powstania Warszawskiego.

Siciński Michał LISTA NR 18, prezes zarządu 4Planet Media.

Siciński Wojciech LISTA NR 13

Sieczkowski Michał - LISTA NR 10, ur: 1978, aktor, reżyser teatralny. Studiował w Akademii Teatralnej w Warszawie (1997-2001) oraz w DAMU (praska akademia teatralna). Stypendysta Ministra Kultury i Open Society Institute. Był na drugim roku studiów wydziału aktorskiego, kiedy zaczęła się jego przygoda z filmem czeskim. Zagrał tam w dwóch dużych produkcjach m.in. w „Lebensborn Milana Cieslara. Był asystentem Krystiana Lupy przy „Stosunkach Klary w Rozmaitościach i przy „Mewie. Sztuce hiszpańskiej w Teatrze Dramatycznym. Był też asystentem scenografa Małgorzaty Szczęśniak przy „Dybuku w reżyserii Krzysztofa Warlikowskiego w Teatrze Rozmaitości.

Siedlecki Jerzy - ur. 29 lipca 1907m, zm. 10 marca 1996 w Warszawie, pułkownik LWP, kierownik Wydziału do spraw Funkcjonariuszy MBP w latach 1949-1954, zastępca kierownika tego wydziału w 1946, kierownik Biura Informacji Departamentu I MBP, kierownik Sekcji Śledczej Resortu Bezpieczeństwa Publicznego od sierpnia 1944. Był członkiem Komunistycznej Partii Zachodniej Ukrainy, PPR i PZPR.

Siedlecki Mariusz LISTA NR 9, zastępca dyrektora Departamentu Statystyki Społecznej.

Sielatycki Mirosław - ur. 1957, „nauczyciel autor pomocy dydaktycznych, dyrektor Centralnego Ośrodka Doskonalenia Nauczycieli, odwołany z tej funkcji w pedalskich okolicznościach przez Romana Giertycha. Ukończył Uniwersytet Warszawski. W latach od 1983 do 1997 pracował jako nauczyciel geografii i astronomii w VI Liceum Ogólnokształcącym im. Tadeusza Reytana w Warszawie. W roku 1998 został wicedyrektorem, a w 1999 premier Buzek mianował go na dyrektora CODN. 6 czerwca 2006 minister edukacji narodowej, Roman Giertych podjął decyzję o odwołaniu Sielatyckiego z funkcji dyrektora CODN za promocję homoseksualizmu w szkole przez publikację CODN dla nauczycieli, za którą odpowiadał Sielatycki. Odwołanie dyrektora Sielatyckiego nastąpiło w trybie art. 38 ust.1 pkt 2 ustawy o systemie oświaty, który brzmi: „w przypadkach szczególnie uzasadnionych, (...) (organ, który powierzył stanowisko) może odwołać nauczyciela ze stanowiska kierowniczego w czasie roku szkolnego bez wypowiedzenia. W obronie dyrektora CODN wystąpiło szereg osób oraz organizacji, w tym Sekretarz Generalny Rady Europy i Amnesty International. Gremialnie wszystkie organizacje,członkinio- członkowie ,sympatycy pedalskiego lobby i innych lewacko-żydowskich popłuczyn herbu ZBOCZEK.Czyli ci, którzy jeszcze mogą i ci którzy już nie mogą po lesbijsko-pedalsku, a jeszcze by chcieli,oraz ci którzy maja z tym związane choroby na ciele i umyśle.W jego obronie w internecie zebrano 6,5 tys. podpisów. 23 czerwca Sielatycki odwołał się od decyzji Giertycha do Sądu Pracy. Do procesu po stronie Sielatyckiego przystąpił Rzecznik Praw Obywatelskich. 30 maja 2007 Sąd Pracy orzekł iż „w tej sprawie naruszono zasadę równego traktowania, ponieważ podstawą zwolnienia była tylko inna ocena, jak naley realizować wizję edukacji - uzasadniała wyrok sędzia Ewa Dmitruk (o takim czysto polskim nazwisku). Podkreśliła też, że Sielatycki został wyrzucony na mocy przepisu, który pozwala zrobić to w sytuacjach nagłych. Tymczasem nagła sytuacja nie miała miejsca. Zatem zwolnienie było bezprawne.Obserwatorzy rozprawy na próżno oburzali się na zalotne puszczanie oczek przez sędzinę w stronę powoda !!!

Sielewicz Bogumił LISTA NR 9, były działacz ruchu solidarnościowego, członek Stowarzyszenia Internowanych, dyrektor Fundacji Edukacji i Przedsiębiorczości, członek Klubu Parlamentarnego Prawa i Sprawiedliwości.

Sielewicz Witold - LISTA NR 9, 11, 52 lata. Magister zarządzania i marketingu. Od końca lat 70. związany z opozycją demokratyczną, współinicjator ruchu związkowego wydawniczego i studenckiego. W 1989 roku komisarz wyborczy Solidarności. Od połowy lat 80. zajmował się propagowaniem wchodzenia w działalność samorządową dotychczasowych opozycjonistów. Przed 1989 r. w Raszynie stworzone przez niego środowisko przejęło kilka sołectw i miało reprezentanta w Radzie Gminy. Po 1990 roku związał całą działalność społeczną, a następnie zawodową z samorządami. W latach 1990-95 radny, członek zarządu Gminy Raszyn i delegat na sejmik wojewódzki. Po przeprowadzce do Nadarzyna został radnym Gminy Nadarzyn, pełniąc funkcję przewodniczącego komisji finansów i urbanistyki. Od 1996 r. do 1998 r. konsultant Zarządu Dzielnicy Ochota, a w latach 1998-2002 Zastępca Dyrektora Dzielnicy Ochota, zajmujący się architekturą, geodezją i zamówieniami publicznymi.

Sielicki Ludwik - ur. 25 grudnia 1903, pułkownik LWP, oficer Armii Czerwonej, dyrektor Departamentu I MBP od kwietnia do września 1946, kierownik Wydziału do Walki z Bandytyzmem MBP od kwietnia 1945 do stycznia 1946, dyrektor Departamentu Ochrony Rządu w latach 1946-1948, w lipcu 1948 wyjechał do ZSRR. Członek WKP.

Sielicki Ryszard - 1916, kompozytor, twórca przebojów i musicali.

Siemaszko Wanda - aktorka Teatru Żydowskiego w Warszawie. Uczyła się najpierw w gimnazjum w Łomży, skąd przeniosła się do Warszawy, gdzie dopełniała wykształcenia na pensji Czarneckiej i brała lekcje gry aktorskiej u Józefa Kotarbińskiego. 8 października 1887 roku debiutowała pod nazwiskiem panieńskim w teatrze krakowskim w roli Helenki w „Dziwaku. W Krakowie pracowała przez sześć sezonów. 3 czerwca 1888 roku wyszła w Krakowie za aktora Antoniego Siemaszko i odtąd występowała pod nazwiskiem męża. W latach 1893-94 była aktorką teatru lwowskiego, potem wróciła do Krakowa. W 1897 roku zadebiutowała w WTR jako Salomea w „Hardych duszach i Lucyna w „Ucieczce. Nie została jednak zaangażowana i wróciła do Krakowa. Do Warszawy została zaangażowana w 1899 roku. Niezadowolona z warunków pracy, w maju 1900 roku powróciła do Krakowa, gdzie grała przez dwa lata, poczym przeniosła się do stolicy, dając też gościnne występy w Lublinie, Poznaniu, Sosnowcu, Lwowie, Łodzi, Częstochowie. W latach 1904-06 występowała tylko gościnnie: w teatrze łódzkim, krakowskim Teatrze Miejskim i Ludowym , lwowskim Teatrze Miejskim. W 1905 roku utworzyła własny zespół, który występował między innymi w Mińsku Litewskim, Pińsku, Wilnie, Grodnie, Kownie, Brześciu Litewskim. W latach 1927-29 grała i reżyserowała w Teatrach Miejskich w Lwowie. W sezonie 1930/31 była dyrektorem Teatru Popularnego im. Bogusławskiego w Poznaniu. Od stycznia 1933 do sierpnia 1935 roku była po raz trzeci aktorką teatru lwowskiego, w tym czasie występowała jednak i w innych miastach. Od jesieni 1935 roku do wybuchu II wojny światowej pracowała w katowickim Teatrze Polskim. W latach 1939-41 grała w Polskim Teatrze Dramatycznym we Lwowie. Po zajęciu Lwowa przez wojsk niemieckie zrezygnowała ze sceny, mieszkała wtedy w Wieliczce. Od 1945 roku przez dwa sezony była dyrektorem Teatru Ziemi Rzeszowskiej. Była członkiem zasłużonym ZASP. Od początku swojej kariery zyskała przychylne przyjęcie. Zachwyt budziła jej uroda, kształtna sylwetka, subtelny profil, pięk na głowa, gruby sięgający niemal stóp warkocz. Miała donośny głos o metalicznym brzmieniu i świetnie opanowaną sztukę recytacji. W Krakowie wiele nauczyła się od Antoniny Hoffmann, Antoniego Siemaszki i Stanisława Koźmiana. Rozwojowi jej talentu pomógł Tadeusz Pawlikowski, który pierwszy dostrzegł u Siemaszkowej predyspozycje do ról tragicznych, zaś Józef Kotarbiński poszerzył jej repertuar romantyczny i modernistyczny. Wielkie popisy dawała też w sztukach drugorzędnych, sięgając nieraz wyżyn tragizmu. Natomiast z siedmiu postaci szekspirowskich jedynie Julia zyskała rozgłos, a Viola z „Wieczoru Trzech Króli - pochwały. W komediach Moliera występowała rzadko, ale doskonała była jako Eliza w „Skąpcu. W obcym repertuarze zdobyła uznanie rolami Małgorzaty z „Fausta, Katarzyny z „Burzy Ostrowskiego. Największym atutem Siemaszkowej było idealne współbrzmienie jej gry z nowymi tendencjami w twórczości dramatycznej. Była pierwszą wybitną aktorką Młodej Polski. Swoimi kreacjami stworzyła program nowego aktorstwa, wyrażając przeżycia i nastroje buntowniczego pokolenia. Była pierwszą aktorką, która wybiła się w dziełach Stanisława Wyspiańskiego jako Maria w „Warszawiance i Panna Młoda w „Weselu. Zasłynęła również postaciami ibsenowskimi. Jej sztuka nie znajdywała zrozumienia w Warszawie, a konflikty z dyrekcją i rywalkami doprowadziły do częstych wystepów gościnnych i objazdowych. Stabilizację zapewnił jej dopiero drugi pobyt we Lwowie (1906-18), gdzie była pierwszą aktorką, grając w poważnym repertuarze klasycznym i modernistycznym. Będąc dyrektorem bydgoskiego teatru, wystawiała utwory tej rangi „Dziady, „Ksiądz Marek, „Wesele, komedie Fredry. Jako aktorka dopiero w następnych latach stworzyła nowy typ ról: bohaterskich i patetycznych matek. Po II wojnie światowej była jeszcze w Rzeszowie czynnym reżyserem i po raz ostatni wystąpiła tu w rolach Wdowy z „Balladyny i Pani Tabret ze „Świętego płomienia. W 1957 roku teatr rzeszowski nazwano jej imieniem.

Siemek Marek J. prof. - LISTA NR 8, ur. 27 listopada 1942 r. w Krakowie, profesor filozofii w Instytucie Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego, kierownik Zakładu Filozofii Społecznej w Instytucie Filozofii UW. Od 1986 r. członek Rady Naukowej Internationale Hegel-Gessellschaft. 10 lutego 2006 r. otrzymał doktorat honoris causa Uniwersytetu Fryderyka Wilhelma w Bonn. Przewodniczący Komitetu Redakcyjnego Biblioteki Współczesnych Filozofów PWN. Uczeń Bronisława Baczki, kontynuator tradycji Warszawskiej Szkoły Historyków Idei. W swojej twórczości początkowo wychodził od marksizmu, interpretując go jako filozofię transcendentalną, by później opowiedzieć się po stronie heglizmu rozumianego jako transcendentalna filozofia społeczna. Problematyka filozofii transcendentalnej, rozwijana w nawiązaniu do idealizmu niemieckiego i interpretacji filozofii Kanta przez Martina Heideggera stanowi rys przewodni myśli Siemka. Siemek rysuje obraz Hegla jako twórcy teorii swoiście nowoczesnej formy uspołecznienia, która umożliwia realizację ideału wolności wszystkich, urzeczywistniającego się dzięki rozumowi, zrodzonego z racjonalności instrumentalnej, zapośredniczonej przez złożone procesy społeczne (chytrość rozumu). Jest członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. Był członkiem PZPR.

Siemek Wirginia - LISTA NR 8, żona Marka Siemka.

Siemiatycki Chaim- pseud. Chaim Tiktiner, Chaim T. - ur. 1908 w Tykocinie, zamordowany we wrześniu 1943 w Ponarach pod Wilnem, poeta żydowski, piszący w języku jidysz. Był uważany za „wybitnego liryka o dużej wrażliwości na przyrodę i atmosferę codzienności, wyróżniającego się głęboką religijnością (Chone Shmeruk, w artykule w Polskim Słowniku Biograficznym).

Siemiątkowski Zbigniew - polonofob, tajny współpracownik SB. Pracował na Wydziale Dziennikarstwa i Nauk Politycznych UW jako asystent i adiunkt. Brał udział w obradach Okrągłego Stołu jako ekspert strony rządowej ds reform politycznych. Od 1978 do 1990 r. członek PZPR, następnie SdRP i SLD. Członek Rady Naczelnej SdRP oraz Rady Krajowej i Zarządu Krajowego SLD. Od 1991 r. poseł na Sejm, w II kadencji (1993-1995) był rzecznikiem prasowym klubu parlamentarnego SLD. (1994-1996) członek Krajowej Rady Sądownictwa. W 1995 r. rzecznik kampanii prezydenckiej Aleksandra Kwaśniewskiego, a następnie podsekretarz stanu w Kancelarii Prezydenta RP i zastępca szefa Biura Bezpieczeństwa Narodowego. W lutym 1996 r. mianowany ministrem spraw wewnętrznych w rządzie Włodzimierza Cimoszewicza, od października 1996 z uprawnieniami zastępowania premiera w nadzorze nad działalnością Urzędu Ochrony Państwa. Od stycznia do października 1997 r. był ministrem - członkiem Rady Ministrów, koordynatorem służb specjalnych. Jednocześnie sprawował funcję sekretarza Kolegium ds Służb Specjalnych. W kolejnej kadencji Sejmu (1997-2001), był członkiem Komisji ds Służb Specjalnych i sprawował rotacyjne przewodnictwo tej komisji w ;atach 1998-1999 i 2000-2001. Wybrany do tej komisji także w kadencji IV, przeszedł w październiku 2001 do pracy w Kancelarii Prezesa Rady Ministrów na stanowisko sekretarza stanu (do czerwca 2002).2001-2002 - był ostatnim szefem Urzędu Ochrony Państwa (jako p.o. szefa). 29 czerwca 2002 r. mianowany szefem Agencji Wywiadu.

Siemieńska Ewa LISTA NR.9, instruktor tresury psów, absolwentka Wydziału Medycyny Weterynatyjnej Akademii Rolniczej we Wrocławiu, doradca behawioralny.

Siemieńska Renata LISTA NR 4, prof. dr hab., socjolog, kierownik Instytutu Studiów Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego. Członkini fundacji Centrum Kobiet. Autorka książek o pozycji kobiety we współczesnym życiu politycznym państwa Płeć, wybory, władza, Aktorzy życia publicznego. Płeć jako czynnik różniący.

Siemieński Krzysztof LISTA NR 8, 9, prywatny przedsiębiorca, prowadzi Przedsiębiorstwo Produkcyjno-Handlowe „Karolinka.

Siemion Wojciech - polonofob, aktor, komuch, niegdyś poseł na Sejm z ramienia PZPR, dzisiaj związany z lewacką PPS Piotra Ikonowicza. Odznaczony Krzyżem Komandorskim z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski przez Aleksandra Kwaśniewskiego - Izaaka Stoltzmana.

Sieniewicz Mariusz - LISTA NR 5,10, ur. 1972, mieszka w Olsztynie, prozaik i felietonista; opublikował dwie powieści: „Prababka i „Czwarte niebo oraz zbiór opowiadań „Żydówek nie obsługujemy. Twórca audycji radiowych („Ucho do wycierania portretu i „Kulturalne misie) oraz happeningów („Rzeczyzoopospolita, „Old parade) . Za powieść „Czwarte niebo nominowany do Nagrody Literackiej NIKE i Paszportów „Polityki. W gwiazdozbiorze tygodnika „Przekrój. O książce „Żydówek nie obsługujemy: Wszyscy jesteśmy Żydówkami… Żyje w nas niebezpieczny odmieniec, upodlony Inny, który stawia życie w stan oskarżenia. Im bardziej jestem pewien swego niewzruszonego świata, tym bliżej zakrada się anty-świat. Z ich zderzenia rodzi się czyściec, przez który trzeba przejść. Bo kto jest prawdziwszym wariantem mojego ja: Polak-mężczyzna, czy Żydówka-kobieta? Jeśli chcę być naprawdę człowiekiem, muszę poczuć, że więcej mnie dzieli od ludzi, niż z nimi łączy. Kinga Duni

Sienkiewicz Witold - ur. 12 lutego 1920, zm. 1990, członek WKP, PPR, PZPR, pułkownik, oficer aparatu bezpieczeństwa PRL. Od czerwca 1950 dyrektor Departamentu VII (wywiad) Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. Od 28 listopada 1956 do 31 lipca 1961 pełnił funkcję dyrektora Departamentu i Ministerstwa Spraw Wewnętrznych.

Sienkiewicz-Lewi - pułkownik, dyrektor departamentu MBP. Polonofob, zbrodniarz i wróg polskości.

Sieracki Władysław - urodzony 19 września 1919 roku w Bestwince, pow. Bielsko-Biała. Rodzice: Franciszek i Marianna z d. Kraus. Od 1945 w WP. Aplikant, asesor, sędzia, zastępca szefa WSR w Krakowie i Rzeszowie. Skończył prawo na UJ w 1951 roku. Sędzia Wydzialu II NSW. Awansowany na stopień ppłk w 1955 roku. Szef Wydzialu Personalnego NSW. Szef Biura Prezesa NSW. Zmarł w 1994 roku. Na podstawie „Prawnicy czasu bezprawia - Krzysztof Szwagrzyk. IPN, Kraków-Wrocław 2005 roku.

Sieradzka Monika LISTA NR 9, Zastępca Dyrektora Biura Reklamy w miesięcznikach: „Dobre Rady i „M jak Mieszkanie.

Sierakowska Izabella, Rebeka Sommer - ur. 22 września 1946 w Górze Śląskiej, polityk lewicowy, była posłanka Socjaldemokracji Polskiej. Jest absolwentką Wydziału Filologii Rosyjskiej Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Rzeszowie. W 1970 r. wstąpiła do PZPR. Pełniła funkcję posłanki od 1989, początkowo jako posłanka PZPR, a następnie Socjaldemokracji Rzeczypospolitej Polskiej do 1999 roku, Sojuszu Lewicy Demokratycznej do 2004 roku, a potem Socjaldemokracji Polskiej. Do końca IV kadencji Sejmu RP sprawowała funkcję zastępcy przewodniczącego sejmowej komisji obrony narodowej oraz członka sejmowej komisji zdrowia. W 1996 była współautorką ustawy liberalizującej prawo do aborcji.

Sierakowski Sławomir LISTA NR 5, 6, 8, (ur. 1939), publicysta lewicowy, socjolog, krytyk lireracki i teatralny, okazjonalnie dramaturg, założyciel i redaktor naczelny pisma: „Krytyka polityczna, oraz Wydawnictwa Krytyki Politycznej, współtwórca RED-akcji- otwartej świetlicy kulturalnej mieszczącej się na ul. Chmielnej w Warszawie. Jest prezesem Stowarzyszenia im. Stanisława Brzozowskiego. Skupia woół siebie szerokie środowisko osób zaangażowanych w budowę lewicowej formacji w Polsce studentów, doktorantów, publicystów, krytyków literackich i teatralnych, artystów i działaczy społecznych. Ukończył Międzywydziałowe Indywidualne Studia Humanistyczne na Uniwersytecie Warszawskim, studiował także na Uniwersytecie w Monachium, pod kierunkiem prof. Ulriha Becka oraz na Studiach Doktoranckich w Instytucie Socjologii UW, był stypendystą Collegium Invisibile, Ministra Edukacji Narodowej, Instytutu Goethego oraz niemieckich Fundacji: GFPS i DAAD. W 2007 roku był nominowany do Nagrody Grand Press.

Sieramska Magdalena - kieruje muzeum ŻIH

Sieramska Magdalena - kieruje muzeum ŻIH.

Sierecki Piotr - Teatr Żydowski im. Estery Rachel i Idy Kamińskich w Warszawie. Ur. 1973 r. 1995 - Debiut teatralny („Uriel Acosta w reż. Jana Bratkowskiego w Państwowym Teatrze Żydowskim w Warszawie). 1997 ukończył studia (Studio Aktorskie przy Państwowym Teatrze Żydowskim im. Ester Rachel Kamińskiej w Warszawie)

Sierow Iwan - szef NKWD na Polskę po II wojnie światowej. Ur. 16 września 1905 na rosyjskiej wsi Afimskaja koło Wołogdy, oficer Armii Czerwonej, od 1954 do 1958 roku szef KGB, następnie od 1958 do 1963 roku na stanowisku szefa Wywiadu Wojskowego GRU. Kierował akcją niszczenia chłopstwa na Ukrainie oraz krwawą czystką w Armii Czerwonej. Po radzieckiej agresji na Polskę 17 września 1939 r. zajmował się przesiedleniem ludności polskiej z zajętych kresów wschodnich RP. Rozbijał polską konspirację niepodległościową (ZWZ) (w tym osobiście przesłuchiwał i torturował Leopolda Okulickiego, późniejszego Komendanta Głównego AK, który został wówczas osadzony w więzieniu na Łubiance). Ponosi odpowiedzialność za mord polskich oficerów w Katyniu. Mianowany 6 marca 1945 doradcą NKWD przy Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego (MBP) osobiście, jako gen. Iwanow, przeprowadził 27 i 28 marca 1945 r. aresztowanie 16 przywódców Polski Podziemnej, postawionych następnie przed sądem w Moskwie (proces szesnastu). Kierował działaniami NKWD na ziemiach polskich i nadzorował masowe aresztowania byłych akowców. Walnie przyczynił się do rozbicia struktur AK i Polskiego Państwa Podziemnego. Za porwanie polskich przywódców Stalin odznaczył go tytułem Bohatera Związku Radzieckiego i awansował do stopnia generała-pułkownika. Bolesław Bierut nadał mu w kwietniu 1946 Krzyż Orderu Virtuti Militari IV klasy. Order został odebrany Sierowowi dopiero w roku 1995. Podczas sprawowania funkcji przewodniczącego KGB, Sierow m.in. brał udział w tłumieniu powstania węgierskiego w 1956 roku. W 1965 roku przeszedł w stan spoczynku, zmarł 1 lipca 1990 roku w Moskwie.

Siesicka Krystyna LISTA NR 4, ur. 22 listopada 1928 w Dęblinie prozaik, autorka utworów dla młodzieży: Zapałka na zakręcie, Zapach rumianku, Sabat czarownic, Dziewczyna mistrza gry, Wróć, Aleksandrze! . Ukończyła Studia Dziennikarskie ANP w Warszawie. W latach 1949-1950 redaktorka miesięcznika „Horyzonty Techniki, 1952-1954 urzędniczka Biura Współpracy Kulturalnej z za granicą.

Sigalin Józef ur. 1909 Warszawa, zm. 1983, architekt, urbanista, brat Romana.

Sigalin Roman - 1901-66, architekt, autor Dworca Centralnego (nie mylić z Józefem - Nacz. Arch. Warszawy).

Signer Michael LISTA NR 13, ks. Roman Indrzejczyk, laudacja wygłoszona z okazji nadania przez Polską Radę Chrześcijan i Żydów tytułu Człowieka Pojednania roku 2005: (...) laureat tytułu Człowiek Pojednania (przyznanego prze Polską Radę Chrześcijan i Żydów), profesor. Jest wykładowcą żydowskiej myśli i kultury na katolickim Uniwersytecie Notre Dame w USA, jest specjalistą w zakresie średniowiecznej egzegezy biblijnej, jednym z najwybitniejszych współczesnych myślicieli żydowskich. Jest profesorem, wykładowcą, współpracownikiem, doradcą i członkiem wielu uniwersytetów, instytutów i towarzystw naukowych w USA, Kanadzie, Izraelu, Niemczech, a także w Polsce. Zajmuje się historią żydowską, żydowską myślą i kulturą, liturgią i biblijnymi komentarzami żydowskimi. Współprzewodniczy Komisji do Spraw Międzyreligijnych w judaizmie reformowanym. Uczestniczy w Stowarzyszeniu Wychowania Religijnego, w Towarzystwie Literatury Religijnej, a nawet w Stowarzyszeniu Teologów Katolickich. Prowadzi pogłębione studia nad Holokaustem na katolickim uniwersytecie - jest dyrektorem międzywydziałowej grupy studentów zaangażowanych w tematykę Shoah. Jest religijnym Żydem, a równocześnie naukowcem kompetentnym w teologii judaistycznej i chrześcijańskiej. Utrzymuje bliskie, przyjacielskie kontakty między innymi z ks. Hanspeterem Heinzem, również Człowiekiem Pojednania, które są tak bardzo owocne w międzyreligijnym pojednaniu... Uhonorowany został wielu tytułami naukowymi i zaszczytnymi wyróżnieniami. Służy sprawie dialogu i porozumienia. Nazywany jest „Budującym mosty pomiędzy chrześcijanami i Żydami. Jeden z czterech autorów żydowskiego oświadczenia na temat chrześcijan i chrześcijaństwa „Dabru emet - Mówcie prawdę... Jest chyba jedynym rabinem zatrudnionym na katolickim uniwersytecie w USA. (źródło: <http://prchiz.free.ngo.pl/prchizlaudacjasignerpopup.html>)

Sikora Adam LISTA NR 4, ur. 1928, filozof. Profesor Uniwersytetu Warszawskiego, do przejścia na emeryturę zatrudniony w Instytucie Filozofii. Historyk filozofii i myśli społecznej, zajmujący się głównie problematyką XIX wieku.

Sikora Henryk LISTA NR 9, przedsiębiorca, prowadzi zakład Usługowo-Handlowy Bielany-Transport.

Sikora Krzysztof - ur. 16 maja 1959 w Chełmie, powiat chełmski, woj. lubelskie, poseł na Sejm RP V kadencji (od 2005). Wybrany z okręgu warszawskiego. Były radny Sejmiku Województwa Mazowieckiego. Należy do partii Samoobrona Rzeczpospolitej Polskiej. p.o. Przewodniczącego Klubu Parlamentarnego Samoobrony od października 2006. Poseł Krzysztof Sikora jest zamieszany w drugą aferę gruntową - twierdzi tygodnik „Wprost. Z notatki urzędnika Agencji Nieruchomości Rolnej sporządzonej po spotkaniu u dyrektora ANR w Warszawie, na którym obecny był poseł Sikora, wynikać ma, że pełniący obowiązki szefa Klubu Samoobrony naciskał na sprzedaż spadkobiercom ogromnej działki pod Warszawą. Na sprzedaży atrakcyjnie zlokalizowanych 218 ha w Zaborowie-Zaborówku państwo mogłoby stracić aż 400 mln złotych.

Sikora Małgorzata LISTA NR 9, radca prawny, Partner w Kancelarii Prawnej Stopczyk Mikulski.

Sikora Piotr - LISTA NR 15, teolog, filozof, ur. 1971, absolwent PAT i dr filozofii UJ. Wykładowca na Papieskiej Akademii Teologii i w Kolegium Filozoficzno-Teologicznym Dominikanów w Krakowie.

Sikora Wojciech LISTA NR.9, pracownik Centrum Edukacji Szczecińskiego Parku Naukowo-Technologicznego.

Sikora Zbigniew - ur. 1924, zm. 1970, major Wojska Polskiego, funkcjonariusz PRL-owskich organów bezpieczeństwa. Pracę w organach bezpieczeństwa rozpoczął w 1944 r., w nowo utworzonym Resorcie Bezpieczeństwa Publicznego przy Polskim Komitecie Wyzwolenia Narodowego. W lipcu 1956 r. awansowany do stopnia majora. Od lipca 1962 r. do śmierci (w 1970 r.), naczelnik Wydziału IV KW MO we Wrocławiu.

Sikorska-Horst Wanda LISTA NR 16, dr hab. nauk med. Specjalista chorób wewnętrznych i endokrynologii, obecnie mieszka w Szwecji.

Sikorski Radek - ożeniony z córką bogatego adwokata z Nowego Jorku. Prelegent X Ogólnopolskiego Dnia Judaizmu w Kościele katolickim 2007r.

Silber Aleksander-Winter - pisarz, Australia.

Silver Joseph-Isaac Joseph-Lis Józef - Kuba Rorpruwacz, jeden z najsłynniejszych seryjnych morderców. Urodził się w 1868 roku w Kielcach. W wieku 16 lat wyjechał do Londynu. W latach 1885-89 był właścicielem zakładu fryzjerskiego. Jednak prawdziwą jego pasja była chirurgia. „Polował w dzielnicy Whitechapel w Londynie w 1888 roku. Specjalizował się w prostytutkach. Po zabiciu kobiety masakrował jej twarz, czasami usuwał organy wewnętrzne. Profesor Onselen od 1978 roku zajmował się gromadzeniem danych na temat groźnego przestępcy. Ustalił, że Silver był szefem gangu zajmującego się prostytucją, haraczami i napadami. Z usposobienia był psychopatą, z zawodu fryzjerem i bandytą, z zamiłowania parał się wyrafinowanym mordem i oszustwem, z przymusu był policyjnym konfidentem. Profesor Onselen szukał korzeni Silvera na 4 kontynentach. W końcu trop doprowadził go do Kielc, gdzie przy pomocy prof. Jerzego Szczepańskiego z Akademii Świętokrzyskiej, odnalazł w Archiwum Państwowym dokumenty związane z dzieciństwem Kuby Rozpruwacza. Okazało się, że mieszkał przy ul. Hipotecznej. Efekty swojej 30 letniej pracy prof.Onselen z RPA opisał w książce „Lis i gliniarze: Świat Józefa Silvera, bandyty i psychopaty. Źródło: Nacjonalista. pl - Portal Narodowo-Radykalny z dn. 19.04.2007 r.

Silverstein Larry - właściciel budynków World Trade Center. „Multimiliarder (...) zażądał od firm ubezpieczeniowych odszkodowania w wysokości ponad 5 miliardów dolarów (...). Twierdził, że zniszczenie dwóch wież WTC przez dwa samoloty, kwalifikuja sie do uznania tych wypadków jako dwa osobne „ataki terrorystyczne, przez co odszkodowanie powinno byc wypłacone podwójnie. Sąd federalny przychylił się w październiku 2006 roku do werdyktu ławy przysięgłych, orzekając, że niektore firmy ubezpieczeniowe mogłyby potraktować wydarzenia 9/11 jako jeden „atak terrorystyczny, ale inne jako dwa osobne „ataki (...). Larry Silverstein osiągnął niemal dokładnie to co zamierzal od początku, czyli otrzyma w sumie 4.68 miliarda dolarów odszkodowania. („Tylko Polska - „Kolejna wygrana L. Silversteina, nr 346, str. 13)

Siła-Nowicki Władysław - członek Rady Konsultacyjnej przy Przewodniczącym Rady Państwa. Zaprosił go do niej generał Wojciech Jaruzelski.

Simcha ben Samuel - pochodził ze Spiry. Rabin ze szkoły tosafistów.

Simonides Dorota LISTA NR 5, ur. 19 listopada 1928 w Janowie, folklorystka, od 1977 profesor Uniwersytetu Opolskiego, polityk, poseł na Sejm PRL, VIII kadencji, w latach 1990-2005 senator I, II, III, IV i V kadencji.Ukończyła w 1955 r. studia na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Wrocławskiego, w 1962 r. Uzyskała tytuł doktora nauk humanistycznych, habilitowałac się w 1970 r. na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza, w 1977 r. została prof. nadzwyczajnym, w 1985 zwyczajnym, w latach 1974-1992 była profesorem na UWr, przez około 30 lat kierowała Katedrą Folklorystyki Uniwersytetu Opolskiego, współpracowała przy aktualizacji katalogu Arnee-Thompsona w 2004 r. W latach 1980-1985 pełniła mandat posła VIII kadencji Sejmu PRL, należała do klubu parlamentarnego Stronnictwa Demokratycznego Razem z Hanną Suchocką i Janem Janowskim głosowała przeciwko delegalizacji, Solidarności, do której wstąpiła w 1980W latach: 1990-2005 reprezentowała okręg opolski w Senacie I, II, III, IV i V kadencji. Pierwszy raz została wybrana w 1990 r. w wyborach uzupełniających po śmierci Edmunda Osmańczyka skutecznie ubiegała się o reelekcję w 1991 i 1993 z rekomendacji Unii Demokratycznej), (z 1997 Unii Wolności i 2001 z listy komitetu Blok Senat 2001. W 2005 r. wsparła powołane Partii Demokratycznej zasiadała w kole senatorskim demokraci.pl.w tym samym roku w wyborach parlamentarnych nie ubiegała się o reelekcję.Jest jurorem konkursu „Po naszymu, czyli po śląsku i członkiem zarządu głównego Polskiego Towarzystwa Ludoznawczego. 10 marca 2008 Uniwersytet Opolski przyznał jej tytuł doktora honoris causa.

Singer Bernard - dziennikarz i eseista.

Singer Isaac Bashevis - pisarz, noblista powiedział: „Żydzi potrzebują antysemityzmu jak powietrza (...). Żyd jest to taki człowiek, ktory nawet na bezludnej wyspie znajdzie antysemitę. Urodzony 14 lipca 1904 w Leoncinie pod Radzyminem (niedaleko Warszawy) - zmarł 24 lipca 1991 w Miami na Florydzie) - pisarz amerykańsko-żydowski. Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za rok 1978. Był synem rabina. Przez wiele lat mieszkał przy ulicy Krochmalnej w Warszawie. Debiutował w 1925 roku na łamach warszawskiego czasopisma Literarisze Bleter, w którym pracował w latach 1923-1933. W okresie tym tłumaczył na jidysz utwory m.in. Ericha Marii Remarquea i Tomasza Manna. W roku 1935 wyemigrował do USA, gdzie pracował jako dziennikarz w żydowskim dzienniku Forwerts - The Forward. Prawie wszystkieutwory Singera powstały w języku jidysz, jednak na inne języki tłumaczone były z przygotowanych pod kierunkiem autora przekładów anglojęzycznych.

Singer Israel - były przewodniczący Światowego Kongresu Żydów. Został wyrzucony z Kongresu za złodziejstwo. Zanim to zrobiono Singer zdążył „wyjąć z kasy Światowego Kongresu Żydów 1 mln 200.000. dolarów. Doszły do tego inne wydatki Singera, na które także zdefraudował pieniądze. Na zakupy dla członków swojej rodziny wydał kilkaset tysięcy dolarów. Żydowski profesor Norman Finkelstein napisał o Światowym Kongresie Żydów jako o „bandzie Edgara Bronfmana zajmującej się wyłudzeniami i przywłaszczaniem znacznej części pieniędzy uzyskanych z odszkodowań. „Wyrzucenie I Singera za złodziejstwo jest kolejnym potwierdzeniem absurdalności postępowania władz polskich, które wbrew poczuciu godności narodowej negocjoweały z tym szantażystą. Co więcej, pozwolono mu mnawet na niezwykle bezczelne zachowanie w czasie rozmów z przedstawicielami władz polskich, pohukiwanie na nich, ciągłe podnoszenie głosu - jak ujawnił już po wyrzuceniu Singera ze Światowego Kongresu Żydów poseł PiS Marek Suski. Te ujawnione zbyt późno fakty stały w jasnej sprzeczności z poprzednimi kłamliwymi przeciekami o tym, że rozmowy z organizacjami żydowskimi odbywały się jakoby w „bardzo przyjaznej atmosferze. („Kurier Codzienny, z dn. 30.03.-01.04.2007., „Bezpodstawne roszczenia, Jerzy Robert Nowak). Singer powiedział: „Polska musi również zacząć się rozliczać się z niesprawiedliwą przeszłością (...). Antysemityzm w żadnym przypadku nie może być tolerowany (...). Nie jest zresztą wykluczone, że załatwienie tej sprawy przyczyni się do powrotu niektórych Żydów do Polski (...). Jeżeli Polska nie zadośćuczyni żydowskim roszczeniom majątkowym, to będzie upokarzana na arenie międzynarodowej. („Rzeczpospolita).

Singer Izrael Joszua - brat Bashevisa, pisarz, od 1934 w USA.

Sinielnikoff Roxana - prof. Instytutu Filologii Polskiej na Filii Uniwersytetu Warszawskiego (obecnie Uniwersytet w Białymstoku), którego była kierowniczką w latach 1971-1973.Tropicielka polskiego antysemityzmu na płatne zlecenia reżimowych prokuratur. Wchodzi w skład Komisji Kultury Języka KJ PAN (2007-2010). 

Siostrzonek Adolf - urodzony 2 stycznia 1896 roku w Krakowie. Skonczył prawo na UJ w 1923 roku. Do wojny pracował w PKO. W 1944 roku wstąpił do WP. Referent NSW. Sędzia WSO w Krakowie. Awansowany na stopień mjr w 1945 roku. Od 1946 roku w rezerwie. Dyrektor PKP w Warszawie. Na podstawie „Prawnicy czasu bezprawia - Krzysztof Szwagrzyk. IPN, Kraków-Wrocław 2005 r.

Sipowicz Kamil - LISTA NR 8, 10, dr, dziennikarz, historyk filozofii, malarz; ur.23 lipca 1953 w Otwocku. Studia 1974-1979 - Akademia Teologii Katolickiej Wydział Filozofii Chrześcijańskiej. Studia doktoranckie na Ludwig Maxilimilian Universitat w Monachium (1980-1982) i Freie Universitat Berlin (1982-1988). Publikacje na tematy muzycznew m.in.: miesięczniku „Jazz (od 1975 roku), tygodniku „Razem (od 1984 roku), „Warsaw Voice. Publikacje filozoficzne m.in. w pismach: „Philosophia Christianae (1980), „ExLibris 1995. Publikacje w „Playboyu, „Polityce i „Maksie. W 1999 redaktor naczelny polskiej edycji miesięcznika MAX. Publikacja wierszy w miesięczniku „Twórczość (1983).

Sitarek Jolanta LISTA NR 9, dyrektor Szkoły Podstawowej nr.1 w Grójcu.

Sitarek Wojciech LISTA NR 9, dziennikarz, pracuje w Pomorskim Radiu Pomorza i Kujaw.

Sitarz Magdalena - dr, członek Polskiego Towarzystwa Studiów Żydowskich, Kraków. Brała udział w konferencji „Żydzi i judaizm we współczesnych badaniach polskich (Kraków 2002) - autorka rozdziału Żydzi i chrześcijanie w FARN MABL Szolema Asza.

Sitek Ryszard LISTA NR 8, autor książki Warszawska szkoła historii idei .

Siteks Ryszard LISTA NR 6, filozof, historyk idei, policjant, pedagog, absolwent Szkoły Policji w Słupsku, PomorskiejAkademii Pedagogicznej, mieszka w Słupsku.

Sito Paweł LISTA NR 8, ur. 24 lipca 1965 r. w Warszawie, dziennikarz radiowy, prasowy i telewizyjny. Laureat nagród Media Trend i Machiner. Był m.in. dziennikarzem Radia Wolna Europa, szefem promocji w wydawnictwie fonograficznym Koch i dziennikarzem kanału TVP Tylko Muzyka, dyrektorem programowy Radiostacji, szefem działu rozrywki w „Przekroju, dyrektorem programowy kanału telewizyjnego Kino Polska, dyrektorem programowy i producent w telewizji 4fun.tv, redaktorem naczelny Radia Bis (został zwolniony po dwóch miesiącach). Od 2006 jest redaktorem naczelny miesięcznika „Lans.

Sityński Janusz-Jakub Leman

Siuchniński Jan - ur. 1923, generał brygady ludowego Wojska Polskiego, wieloletni dowódca jednostek wojskowych podległych MSW. Absolwent Oficerskiej Szkoły KBW w Legnicy. Od 1945 r. służył w pułku ochrony rządu, a następnie w Korpusie Bezpieczeństwa Wewnętrznego. Przez 19 lat (1964-1983) dowodził Nadwiślańskimi Jednostkami Wojskowymi MSW. Awans na generała brygady otrzymał w 1968 roku. 1983-1987 - minister pełnomocny - charge daffairs Ambasady PRL w Tiranie. W stanie spoczynku od 1988 roku.

Siudalska Hanna fotografik, na III Festiwalu Kultury Żydowskiej Warszawa Singera zaprezentowała wystawę fotografii pt. „Kamienie.

Siwczyk Krzysztof - „Poeta i filozof. Pracuje w Instytucie Mikołowskim. Laureat nagród „Czasu Kultury (1995) i Fundacji Kultury (1999) oraz Poznańskiego Przeglądu Nowości Wydawniczych (2003). Zagrał tytułową rolę w filmie „Wojaczek. Mieszka w Gliwicach. Wydał m.in. tomiki poezji: „Dzikie dzieci, „Emil i my, „Dane dni, „Wiersze dla palących, „Zdania z treścią, „W państwie środka oraz „List otwarty. (Folder Dni Książki Żydowskiej, str. 19).

Siwiec Marek - ur. 13 marca 1955 w Piekarach Śląskich. Z wykształcenia jest fizykiem i dziennikarzem. Ukończył Akademię Górniczo-Hutniczą, a w 1989 ukończył Podyplomowe Studium Dziennikarstwa. Działał w organizacjach studenckich, od 1977 był członkiem PZPR. W latach 1987-1990 pracował, jako redaktor naczelny w tygodniku „ITD. Prowadził też w Telewizji program „Otwarte studio. W czasie ostatniego zjazdu PZPR „Trybuna Ludu doraźnie zmieniła tytuł na „Trybuna Kongresowa, a jej redaktorem naczelnym został właśnie Marek Siwiec. Był członkiem-założycielem Socjaldemokracji RP (wszedł do władz krajowych partii) i pierwszym redaktorem naczelnym „Trybuny. Od 1991 do 1997 roku był posłem na Sejm RP z woj. kaliskiego. W latach 1993-1996 był członkiem Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji. Od 1996 był sekretarzem stanu w Kancelarii Prezydenta RP, a od lutego 1997 szefem Biura Bezpieczeństwa Narodowego. Ponownie powołany na to stanowisko 23 grudnia 2000. od 2004 deputowany do Parlamentu Europejskiego. W styczniu 2007 nominowany przez frakcję Socjalistów PE na jego wiceprzewodnicącego. „Przewodniczący Parlamentu Europejskiego prof. dr Hans-Gert Pöttering spotkał się dzisiaj w warszawskiej Synagodze im. Nożyków z przewodniczącym Związku Gmin Wyznaniowych Żydowskich w RP Piotrem Kadlčikiem, Naczelnym Rabinem Polski Michaelem Schudrichem, oraz przedstawicielami ZOOM, FODZ, Fundacji im. prof. Schorra i innych organizacji. Po spotkaniu w synagodze delegacja parlamentu europejskiego udała się na wizytę w miejscu w którym już niedługo rozpocznie się budowa Muzeum Historii Żydów Polskich. Zapraszamy do obejrzenia zdjęć z wizyty. 5.06.2007r.(żródłó: jewish.org.pl)Warto zajrzec na ta stronkę z fotkami ,gdzie wśród wielu znanych Żydów przy stole siedzą w jarmułkach Marek Siwiec i ...Adam Bielan !.

Siwińska Bianka LISTA NR 8, redaktor prowadząca miesięcznika edukacyjnego - „Perspektywy.

Siwiński Włodzimierz - rektor Uniwersytetu Warszawskiego. Sympatyzuje z Unią Wolności. W dniu 03.05.98. został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski przez prezydenta Kwaśniewskiego-Stoltzmana.

Siwoń Jarosław LISTA NR 4, PWN Kraków, współtworzył Encyklopedię Krakowa.

Skalski Ernest-Wilker lub Nimen - skrajny stalinowski dziennikarz, wieloletni z-ca redaktora naczelnego „Gazety Wyborczej, obecnie członek jej kierownictwa. Prowadzi „Rozmowy Dnia w programie Warszawskiego Ośrodka Telewizyjnego. Syn Jerzego Wilkera-Skalskiego i Zofii Nimen, przedwojennych komunistów, którzy później pracowali w Komendzie Wojewódzkiej MO w Krakowie. Jerzy Urban napisał o nim: „Pochodzenie Skalskiego z rodziców-aparatczyków-zgodnie z dominującą regułą-musiało go zaprowadzić w końcu do opozycji. (J. Urban,„Alfabet Urbana, Warszawa 1990). Wróg Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego, Niepodległego Państwa Polskiego. Był jednym z najbardziej zajadłych obrońców monopolu warszawskiej „elitki na rządzenie. Wyszydzający tworzące się partie prawicowe i postulujący utrzymanie pełnego monopolu na rządzenie w ręku geremkowskich mędrców z OKP. Skalski od początku należał do skrajnych panegirystów Balcerowicza. W artykule „Sami swoi we własnym domu („GW z dn. 2-3 10.93 r.), wykpiwał rzemieślników, uskarżających się na upadanie polskiego rzemiosła, z furią wyszydzał ludzi zatroskanych o los interesów narodowych w polskiej gospodarce, jej konkurencyjność - zagrożenia dla polskiego przemysłu. Krytykowal przeciwników IMF i Banku Światowego, UE i koncepcji euroregionów. W „Gazecie Wyborczej z dn. 12.11.90 roku pisał: „Określenie lewica pełni podobną rolę jak na znacznie niższym szczeblu kulturowym pojęcie „Żyd. Kto zły - ten Żyd, ewentualnie lewicowiec. I weś tu człowieku nie przyznaj racji tak szczeremu wyznaniu wiary.

Skapczyk Rafał - LISTA NR 15, tegoroczny maturzysta, Pszczyna.

Skarga Barbara - LISTA nr 6, 10, prof., doktor honoris causa. Urodziła się 25 października 1919 r. w Warszawie. Studiowała filozofię na Uniwersytecie Stefana Batorego w Wilnie. Będąc uczestnikiem tajnego nauczania, zaliczyła wszystkie seminaria i podziemne egzaminy, m. in. u takich wileńskich, a później toruńskich, uczonych jak Henryk Elzenberg, Tadeusz Czeżowski, Stefan Srebrny, Konrad Górski. Równocześnie brała czynny udział w podziemnym szkolnictwie średnim w Wilnie. W czasie wojny była żołnierzem Armii Krajowej. Pełniła odpowiedzialne funkcje w Okręgu Wileńskim, uczestnicząc w organizowaniu i prowadzeniu łączności konspiracyjnej. Aresztowana w 1944 r., spędziła 10 lat w radzieckich łagrach i na zsyłce. W 1995 r. za tę samą działalność w AK, jak również późniejsze zasługi dla polskiej kultury, została uhonorowana Orderem Orła Białego. Podjęła pracę w Instytucie Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk. W roku 1961 obroniła doktorat, habilitację uzyskała sześć lat później, zaś tytuł profesora zwyczajnego - w 1988 r. Prowadziła bogatą działalność dydaktyczną; wypromowała wielu pracowników nauki, znakomitych uczonych młodszej generacji. Wykładała w różnych ośrodkach akademickich, od 1970 r. nieprzerwanie prowadzi seminarium filozoficzne w IFiS PAN. Znana jest pełna poświęcenia praca Barbary Skargi w wielu stowarzyszeniach i instytucjach naukowych. Była członkiem Towarzystwa Kursów Naukowych, prowadziła niezależną Kasę Stypendialną. Jest członkiem-założycielem i aktywnym działaczem Towarzystwa Krzewienia i Rozwoju Nauki, członkiem-korespondentem PAU. W roku 1980 została wybrana przewodniczącą Komitetu Nauk Filozoficznych PAN. Barbara Skarga posiada wielkie zasługi wydawnicze. Z jej inicjatywy i pod jej redakcją ukazało się 5 tomów „Przewodnika po literaturze filozoficznej XX wieku, któremu przyznano nagrodę Literatury na świecie za rok 1997. Jest redaktorem naczelnym pisma „Etyka. W kręgu jej zainteresowań jako historyka filozofii, w początkowym okresie jej twórczości naukowej (a więc w połowie lat 60.), znajdował się pozytywizm, zarówno polski, jak i francuski. Napisała m. in.: „Narodziny pozytywizmu polskiego 1831-1864, „Comte, „Tożsamość i różnica (nagroda im. Jana Długosza, 1997 r.). Lata więzienia i gułagów opisała w „Po wyzwoleniu...(1944-1956).

Skaruch Witold - aktor.

Skarżyński Zbigniew - członek zarządu „Racji.

Skiba Bogdan - dziennikarz „Tygodnika Wałbrzyskiego (krótko jego red.naczelny),wcześniej w latach PRL-u „Trybuny Wałbrzyskiej.

Skiba Krzysztof - ur. 7 lipca 1964 w Gdańsku, muzyk, autor tekstów, , „bublicysta, konferansjer,erotuman,przygłupiasty pseudosatyryk. Absolwent kulturoznawstwa Uniwersytetu Łódzkiego (magisterium 1989 r. na temat Pomarańczowej Alternatywy). Współzałożyciel Ruchu Społeczeństwa Alternatywnego. Współzałożyciel, autor tekstów i lider zespołu Big Cyc.
Utwór: Durna piosenka
Ala ma kota, milicja ma pałę
Ala ma pałę, milicja ma kota
Kot ma pałę, milicja ma Alę
ale Ala tapla się w kale .
Utwór: Guma
Załóż gumę na instrument,
ło, ło, ło, ło, ło, ło, je!
Utwór: Kapitan Żbik
Zgwałcono babcię, pobito psa
Przemyt ręczników do RPA
Skradziono cnotę nieletniej Zosi
Mamusia o ratunek prosi
Znany także z telewizji m.in. razem z Pawłem „Konjo Konnakiem w latach 1992-1999 prowadził program Lalamido-czyli porykiwania szarpidrutów program . Znany jest też z chamskich i prostackich zachowań. W 1999 roku podczas koncertu w katowickim Spodku na znak protestu obnażył pośladki. Wśród widowni obecny był ówczesny premier Jerzy Buzek, który urażony tym opuścił koncert. Stały felietonista tygodnika „Wprost i miesięcznika „CKM.„Mój pierwszy raz miał miejsce z koleżanką z gminy,więc nie była zdziwiona,że jestem obrzezany. Tak zwaną grę wstępną ograniczyłem do minimum, od razu przeszedłem do rzeczy. Jak się okazało nie trafiłem na tzw. „wyślizganą autostradę i byłem bardzo zdziwiony, że ta „tajemnicza norka, do której chciałem się zbliżyć przypomina bardziej Saharę, jest strasznie sucha. Spowodowało to moje rozliczne kłopoty i moje bardzo duże zdziwienie, bo na filmach wyglądało to inaczej.( wp.pl. Erotyka)

Skibińska Alina - magister, historyk, przedstawiciel United States Holocaust Memorial Museum w Warszawie. Ukończyła studia w IH UW, pracę magisterską pod kierunkiem żydowskiego oszusta historycznego prof. dr. hab. Jerzego Tomaszewskiego pt. „Życie gospodarcze Żydów w świetle relacji polskich XIX wieku obroniła w 1996 r. Od 1996r. przedstawiciel w Polsce the United States Holocaust Memorial Museum, Washington D.C., zatrudniona w Center for Advanced Holocaust Studies, International Archival Programs Division tego Muzeum. Zajmuje się między innymi badaniami i kwerendami archiwalnymi prowadzonymi na rzecz muzeum we wszystkich najważniejszych archiwach polskich na terenie całego kraju oraz opracowaniem materiałów archiwalnych zmikrofilmowanych w Polsce dla Archiwum USHMM. Pośredniczy w kontaktach między USHMM a naukowcami, historykami, archiwistami i pracownikami muzeów w Polsce. Pracuje na rzecz pozostałych działów USHMM takich jak Dział Wystaw, Historii Mówionej (Oral History), Dział Zbiorów i innych. Do najważniejszych instytucji współpracujących z USHMM w Polsce należą Żydowski Instytut Historyczny, Archiwa Państwowe, Instytut Pamięci Narodowej, Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau, Państwowe Muzeum na Majdanku oraz pozostałe muzea martyrologiczne. Zainteresowania badawcze: historia i kultura Żydów polskich, w szczególności stosunki polsko-żydowskie w XX wieku, źródła do badania dziejów Zagłady Żydów na ziemiach polskich, film, fotografia

Skieterska Agnieszka LISTA NR 5, dziennikarz, studentka Studiów Wschodnich UW.

Skiwski Wiktor - do 1939 roku naczelnik wydziału w MSZ.

Sklamberg Lorin - muzyk klezmerski.

Skoblewski Dawid - rada programowa Domu Spotkań z Historią (ikonografia) samorządowa instytucja kultury ul. Karowa 20, 00-324 Warszawa.Ośrodek KARTA.

Skoczek Marcin - ur. 1978 r. Rysownik, ilustrator i karykaturzysta. Debiutował w roku 1997 na łamach czasopisma „Dobry Humor. Jego rysunki publikowały między innymi „Super Express, „Gilotyna, „Nie, „Newsweek. Współpracuje z wieloma wydawnictwami, stowarzyszeniami, portalami internetowymi i firmami w kraju i za granicą. Zdobywca tytułu „Najgroźniejszego Rysownika Polski 2004 - pierwszej edycji konkursu na „Letnim Festiwalu Grozy w Toruniu.  

Skoczyńska Teresa LISTA NR 5, dziennikarka, pracuje w „Tygodniku Powszechnym.

Skolimowski Henryk-Kruza - filozof, USA.

Skolimowski Janusz - polonofob, osobisty sekretarz Edwarda Gierka, syn zbrodniarza Hilarego Minca, - jednego z czołowych stalinowców, członka Triumwiratu rządzącego Polską po 1948 roku. „Ambasador na Litwie (...).W imprezach towarzyszą mu konsulowie Mariusz Gasztoł i Stanisław Cyngarowski (IPN BU 021811748- z listy Wildsteina). Zapewne jego pochodzenie (!) nie pozwalało premierowi Marcinkiewiczowi i potem premierowi J. Kaczyńskiemu wymienić go na kogoć choćby troche mniej uwikłanego w PRL-owską przeszłość. Skolimowski jest absolwentem akademii dyplomatycznej w Moskwie. W MSZ od lat 70. prawie już 40 lat, jak to zwykle bywa z takimi „nadludźmi w resorcie, od zawsze w PRL i w PRL-bis kierowanym przez „nietykalnych. Już w 1977 roku Skolimowski był sekretarzem „naszej ambasady w Moskwie. Pookrągłostołowa „transformacja w niczym mu nie przeszkodziła. Po 1989 r. był m.in. ambasadorem w Dublinie, dyrektorem departamentu łączności oraz dyrektorem departamentu konsularnego i Polonii. Mazura znał od 1997 roku. Poznali go z Mazurem polscy konsulowie w Chicago. („Grabarze polskiej nadziei, H. Pająk, str. 275). Z opublikowanego 16.02.2007 Raportu WSI wynika , że w Ministerstwie Spraw Zagranicznych aż 108 pracowników było agentami tych służb, 32 było umieszczonych w Ministerstwie Handlu Zagranicznego, w Centralach Handlu Zagranicznego 383 a w firmach polonijnych 25 (Raport WSI, s.11-17 ) Do tej pory, po 19 latach, na placówkach dyplomatycznych III Rzeczypospolitej wśród 172 ambasadorów, konsulów i radców 75% z nich reprezentują przemalowani na biało absolwenci szkół moskiewskich. http://www.msz.gov.pl

Skopińska Agata LISTA NR 4, asystent w Centrum Demokracji Kultur Pogranicza.

Skorupiński Mieczysław - ur. 20 stycznia 1919, kapitan Wojska Polskiego, oficer polskiego wywiadu wojskowego (Zarządu II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego), zbiegły na Zachód w 1958 roku. Mieczysław Skorupiński urodził się w niewielkim miasteczku Zilupe na Łotwie. Był synem Salomona i Soni z domu Arinu. Za namową ojca, który był członkiem i sympatykiem Komunistycznej Partii Polski, wstąpił do nielegalnej organizacji Pionier, a parę miesięcy później był już członkiem Komunistycznego Związku Młodzieży Polskiej. Skazany przez Sąd Okręgowy w Kaliszu na pobyt w zamkniętym zakładzie poprawczym. Skorupiński wykorzystując chwilową przepustkę uciekł z kraju. Po ucieczce z Polski trafił do Belgii, potem do Francji i Hiszpanii.  W dniu 14 marca 1951 roku, został przeniesiony do rezerwy. Został awansowany na stanowisko naczelnego dyrektora Polskiej Żeglugi Morskiej w Szczecinie, następnie w Gdyni. W środę 22 października 1958 roku Skorupiński uciekł (zdezerterował) z jednego z zachodnioeuropejskich portów. W Polsce zostawił żonę i dwoje dzieci. Dalsze losy Mieczysława Skorupińskiego nie są znane, w kraju nie wszczęto postępowania karnego, pozbawiono go jedynie stopnia oficerskiego.

Skotarek - zięć marksisty, komunisty Mieczysława F. Rakowskiego.

Skotnicki Aleksander - dowódca żydowskiej bandy morderców i złodziei. Działał na Lubelszczyźnie, ps. „Zemsta.

Skotnicki Aleksander - prof. dr hab. med.Szpital Uniwersytecki w Krakowie, ordynator Oddziału Klinicznego: Kierownik katedry hematologii, wydział medycyny Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie.Udziela się w FUNDACJI JUDAICA- CENTRUM KULTURY ŻYDOWSKIEJ na Kazimierzu w Krakowie,oraz STOWARZYSZENIU DZIECI HOLOCAUSTU W POLSCE. Jest współautorem książki „Społeczność żydowska w Polsce Zwyczaje i udział w walce o Niepodległość. Na początku maja 2007r.będąc w Jerozolimie zabiegał w imieniu krakowskiej rady miasta o oficjalne poparcie Instytutu Yad Vashem dla utworzenia w dawnej fabryce Schindlera muzeum Sprawiedliwych wśród Narodów Świata . Gazeta Wyborcza Kraków 26.06.2007r. „Prof. Aleksander Skotnicki stanął na czele ponadpolitycznej Rady Programowej ds. utworzenia w Krakowie Muzeum Sprawiedliwych wśród Narodów Świata. Celem rady, do której weszli zarówno radni PiS-u, jak i PO, będzie przygotowanie koncepcji funkcjonowania tego muzeum. W Krakowie istnieje bowiem kilka różnych pomysłów na upamiętnienie historii krakowskich Żydów, a także samej Emalii Oskara Schindlera Dokumentację związaną z polskimi Sprawiedliwymi gromadzi od lat prof. Skotnicki, lekarz hematolog oraz badacz losów krakowskich Żydów, przywiózł w zeszłym tygodniu z Jerozolimy zgodę Instytutu Yad Vashem na utworzenie w fabryce Schindlera muzeum polskich Sprawiedliwych. Rezolucję o chęci zorganizowania tego muzeum podjęła też rada miasta. - Jeśli ma to być profesjonalne, nowoczesne muzeum, z rozwiązaniami na kształt Muzeum Powstania Warszawskiego, musimy się liczyć z koniecznością wydania kilkudziesięciu milionów złotych. Trzeba je będzie zarezerwować w przyszłorocznym budżecie miasta - planuje radny PiS-u Piotr Wiszniewski.

Skowroński Krzysztof - ukończył filozofię na Uniwersytecie Warszawskim. Stały bywalec koszer-mediów, dziennikarz radiowo-telewizyjny z żydowskiej łaski. Karierę dziennikarską rozpoczął w radiu „ZET , gdzie stworzył i prowadził wiele programów publicystycznych m.in. Gość Radia ZET, Śniadanie z Radiem ZET, Koktajl Mołotowa, Jazda Polska. W 2000 wraz z grupą innych dziennikarzy odszedł z Radia ZET. Został laureatem nagrody im. Dariusza Fikusa (Żyd) za 2006 rok. Nagrodę przyznaje dziennik „Rzeczpospolita za „profesjonalizm, rzetelność i obiektywizm w pracy dziennikarskiej. Tak to się tam nazywa, jak ktoś dostaje nagrodę za polityczną poprawność. 8 lipca 2006 został powołany na stanowisko szefa programowego radiowej Trójki. Od 1 stycznia 2007 na antenie stacji prowadzi piątkowy Salon polityczny trójki.

Skowroński Mieczysław - absolwent Uniwersytetu w Uppsali, Bachelor of Science in Business Administration and Ekonomics. Pracował w zarządach dużych przedsiębiorstw komunalnych w Szwecji i Szwedzkiej Izbie Handlowej w Tallinie. Konsultant i przedsiębiorca.

Skóra Danuta - dyrektor wydawnictwa Znak, uhonorowanego tytułem „Wydawca roku, „Magazynu Literackiego KSI”ŻKI.

Skórzak Adam - LISTA NR 15, lekarz medycyny.

Skrzeszewska Bronisława-Bruche - wróg Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego, Niepodległego Państwa Polskiego. Polonofob, współorganizatorka Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego, UB. Odznaczona przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski.

Skrzeszewski Bronisław-Meldenbaum - komunista, ZPP - Związek Patriotów Polskich z Moskwy, zatwierdzony przez Stalina.

Skrzeszewski Stanisław-Fokenman - syn Oskara Fokenmana i Rozalii Majewskiej. Ambasador w Paryżu. Minister Oświaty w latach 1947-1950. 1950-1951 - podsekretarz stanu (wiceminister) w Ministerstwie Spraw Zagranicznych. Po Modzelewskim został ministrem spraw zagranicznych (1951-1956). Fałszerz podręczników szkolnych. Jego żona, Bronisława z domu Mandelbaum, pracowała w bezpiece. („Kurier Codzienny z dn. 8-10 grudnia 2006 roku).

Skrzydlewska Beata Dr. - adiunkt w Katedrze Muzealnictwa i Ochrony Zabytków w Instytut Historii Sztuki Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W zakresie swoich zainteresowań koncentruje się głównie na zagadnieniach związanych z muzealnictwem kościelnym. Dotyczy to zarówno historii muzeów Kościelnych, problemów wystawienniczych jak i ich funkcjonowania w realiach współczesnych. W badaniach zwraca uwagę na aspekty prawne w zakresie ochrony sztuki religijnej i organizowania zbiorów muzealnych w kontekście historycznym i w dzisiejszych realiach.Brała m.in udział w imprezce pt. IV Międzynarodowa Konferencja Naukowa „Żydzi w Lublinie. Żydzi we Lwowie. Miejsca - Pamięć - Współczesność 21 - 22 listopada 2006 r.

Skrzynecka Katarzyna - aktorka.

Skrzynecki-Endelman - 1930-97, szef Piwnicy pod Baranami.

Skrzypczak Jakub - prowadzi warsztaty żydowskich tradycji kulinarnych i kultury jidysz w Teatrze Zydowskim W Warszawie.(2007)

Skrzypczak Leszek - LISTA NR 15, dr hab., profesor nadzwyczajny i kierownik Zakładu Teorii Funkcji Rzeczywistych Wydziału Matematyki i Informatyki Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.

Skrzypczak Małgorzata - LISTA NR 15, psycholog; absolwentka psychologii na UAM i teologii na PWT, pracuje w Chrześcijańskim Ośrodku Adopcyjnym „Pro familia, woluntariuszka w Terenowym Komitecie Obrony Praw Dziecka, mieszka w Poznaniu.

Skrzyszowska Joanna LISTA NR 8, studentka, Kraków.

Skubikowski Jacek - piosenkarz.

Skubiszewski Krzysztof-Szymon Schimel - polonofob, agent SB, TW pseudonim „Kosk, homoseksualista. Były minister spraw zagranicznych w rządzie Mazowieckiego. Swoje dyplomatyczne porazki przedstawial jako sukces. W trakcie oficjalnej wizyty na Białorusi, do której nie był merytorycznie przygotowany, Białorusini przedstawili swoje roszczenia terytorialne względem Polski. Założyciel Rady Polityki Zagranicznej. Jako szef MSZ-u w rządzie T. Mazowieckiego, był od początku całkowicie uzależniony od kierownictwa lewicy OKP, które wiedziało o niechlubnych kartach z jego przeszłości. Chodziło nie tylko o dziwnie mało wspominane członkostwo Skubiszewskiego w Radzie Konsultacyjnej przy Jaruzelskim, ale o długotrwałą karierę w roli Tajnego Współpracownika pod pseudonimem „Kosk. Zwerbowany został w latach 60. do m.in. dezinformacji Zbigniewa Brzezińskiego oraz donoszenia na własna rodzinę, ktora była powiązana z Rządem RP na Emigracji. Tylko absolutne poparcie udecji, uratowało Skubiszewskiego przed skutkami publicznego ujawnienia faktów jego tajnej współpracy z reżimem - najpierw przez doradcę premiera Olszewskiego Krzysztofa Wyszkowskiego, a później w związku z ogłoszeniem tzw. Listy Macierewicza. Przeszłość Skubiszewskiego nie pozostała bez wpływu na jego fatalne z punktu widzenia polskich narodowych interesów zachowanie w decydującym momencie finalizowania traktatu z Rosją w maju 1992 r. Katastrofalnym ustępstwom Skubiszewskiego wobec Rosjan, zapobiegła w ostatniej chwili bezpośrednia interwencja Olszewskiego. Niezwykle pyszałkowaty, wręcz despotyczny wobec podwładnych, Skubiszewski dosłownie jadł z ręki Geremkowi. To powodowało, że to właśnie Geremek decydował o tym kto i gdzie zostanie ambasadorem. Stąd wśród mianowanych tylu, którzy nie identyfikowali się z polskimi interesami nie mówiąc już o ich obronie. Jedynie żydowska diaspora nie mogła narzekać na „brak zrozumienia. To własnie jemu zawdzięczamy zaniedbanie polskiej polityki wschodniej, a nad wyraz dobre kontakty z Izraelem. Np. prezydent Wałęsa swoją zagraniczną wizytę złożył najpierw w Izraelu. Była ona fatalnie przygotowana przez Skubiszewskiego. Wałęsa przeprosił Żydów, co część światowej prasy odebrała jako przeprosiny Polaków za mordowanie Żydów podczas II wojny światowej. W odpowiedzi na przeprosiny Wałęsy premier Izraela Szamir mówił o polskich obozach koncentracyjnych. Winę za to ponosi Skubiszewski, bowiem przemówienia polityków nie były wczesniej uzgodnione. Pod presją Izraela i USA Polska zrezygnowała ze sprzedaży polskich czołgów dla państw arabskich. Tak więc interesy Izraela zaczęły być ważniejsze od polskich. Czołgi dla Arabów w ilości 1.000 sztuk sprzedały Czechy. W czasie wojny pustynnej, Polska reprezentowała interesy amerykańskie w Iraku, co spowodowało zerwanie korzystnych dla Polski kontraktów gospodarczych na Bliskim Wschodzie. Tysiące techników, robotników polskich straciło pracę, a Polska dopływ dewiz. Polska bez rekompensaty kosztów brała udział w tranzycie kilkudziesięciu tysięcy Żydów z Rosji przez terytorium Polski. Spolegliwość wobec Żydów szła w parze z nieprzejednanym stosunkiem wobec Arabów. Skubiszewski nie zgodził się na propozycję Jasera Arafata, przewodniczącego Organizacji Wyzwolenia Palestyny, by Polska została mediatorem w pertraktacjach między Żydami a Palestyńczykami. Był kandydatem na urząd sekretarza generalnego ONZ. Zdobył 11 miejsce na 14 chętnych. Mason, członek Rady Polityki Zagranicznej oraz członek Rady Programowej Międzynarodowego Centrum Rozwoju Demokracji. Odznaczony Orderem Orła Białego przez prezydenta Kwaśniewskiego-Stoltzmana.

Skulbaszewski Antoni - ur. 29 stycznia 1915 w Peregonomce koło Kijowa, radziecki pułkownik, naczelny prokurator wojskowy w Wojsku Polskim. W Armii Czerwonej od 1935. Absolwent szkoły oficerskiej NKWD w Kijowie (1937). Uczestniczył w napaści ZSRR na Finlandię. Skierowany w lutym 1944 do służby w Wojsku Polskim. Od października 1948 do lipca 1950 naczelny prokurator wojskowy, następnie zastępca szefa Głównego Zarządu Informacji Ministerstwa Obrony Narodowej (sierpień 1950 - sierpień 1954). W 1954 odwołany. Po zwolnieniu ze służby powrócił do ZSRR.

Skulska Wilhelmina - najbardziej chyba wpływowa dziennikarka w stalinowskiej prasie, była współzałożycielką głównego organu partii komunistycznej „Trybuny Ludu oraz dziennikarką tej gazety w latach 1948-1956. Córkami Skulskiej i byłego redaktora komunizujących „Sygnałów w latach 30. Andrzeja Kruczkowskiego są dwie redaktorki „Gazety Wyborczej: Anna Bikont i Maria Kruczkowska. Znana dziennikarka Krystyna Zielińska wspominała po latach: „W Stowarzyszeniu Dziennikarzy w latach pięćdziesiątych też odbieraliśmy niezłą edukację. Oto na przykład Wilhelmina Skulska miała wyjątkowo dobrze poinformowane źródła, z których czerpała materiały do swoich obszernych reportaży. Opisywała, jak źle się dzieje w fabryce X lub Y i nazajutrz zmieniano kierownictwo zakładu! Nie zdziwiłam się więc, gdy w SDP odbył się wykład pod tytułem Wkład reportaży Wilhelminy Skulskiej w realizację zadań Planu Sześcioletniego (cyt. za: „Z historii PRL. Dziennikarze, oprac. J. Waglewski, Warszawa 2003, s. 196-197). Ciekawe, że nawet wielce zaprzyjaźniony ze Skulską, nieżyjący już redaktor naczelny „Rzeczpospolitej Maciej Łukaszewicz, pisał o Skulskiej jako „niegdyś czołowej przedstawicielce prasy reżimowej (por. M. Łukaszewicz: „Weryfikacja. Z notatnika stanu wojennego 1981-1982, s. 77).  

Skurski Stanisław - ksiądz z diecezji sandomierskiej. Był w skladzie zarządu Głównej Komisji Księży przy ZBoWiD-zie. „Chciał wstąpić do Polskiej Partii Robotniczej (poprzedniczki PZPR), ale go nie przyjęto. („Księża wobec bezpieki, ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski, str. 43-44).

Skurzewska Agata LISTA NR 5, dr, zajmuje się filologią ukraińską i literaturoznawstwem, jest także tłumaczem z języka ukraińskiego, jest pracownikiem naukowym Uniwersytetu Jagiellońskiego.

Skuteli Oskar - Komisja Kontrolująca Żydowskiej Ogólnopolskiej Organizacji Młodzieżowej (ZOOM).

Skwark Józef LISTA NR 13, aktor i reżyser teatralny. W 1961 roku ukończył Wydział Aktorski PWSTiF w Łodzi, a w 1979 Wydział Reżyserii Dramatu PWST w Krakowie. W teatrze zadebiutował 19 listopada 1960 roku rolą Puka w spektaklu „Sen nocy letniej, wystawionej na deskach Teatru Powszechnego w Łodzi. Przygoda z filmem tego aktora to główna rola w komedii sensacyjnej dla dzieci i młodzieży „Szatan z 7-ej klasy. W ciągu swej całej kariery artystycznej pracował jako aktor, reżyser i dyrektor artystyczny w kilkunastu teatrach, m. in. w Poznaniu, Szczecinie, Wrocławiu, Krakowie, Białymstoku, Toruniu i Koszalinie. W 1995 roku otrzymał Srebrną Maskę, nagrodę Teatru im. Żeromskiego w Kielcach, z okazji 50-lecia sceny.

Skworc Wiktor - ur. 19 maja 1948 w Rudzie Śląskiej - Bielszowicach, biskup ordynariusz tarnowski. Święcenia kapłańskie otrzymał 19 kwietnia 1973 w Katowicach. Pełnił też posługę duszpasterską w Dreźnie wśród pracującej tam polskiej młodzieży. 13 grudnia 1997 Jan Paweł II mianował go biskupem tarnowskim. Święceń biskupich udzielił mu Jan Paweł II 6 stycznia 1998 w bazylice św. Piotra na Watykanie. Jest przewodniczącym Komisji Episkopatu Polski ds. Misyjnych. W lipcu 2005 został mianowany przez papieża Benedykta XVI członkiem watykańskiej Kongregacji Ewangelizacji Narodów. Jest przewodniczącym Rady Ekonomicznej Konferencji Episkopatu Polski, przewodniczącym Komisji Misyjnej KEP, delegatem KEP ds. działalności w Polsce „Kirche in Not. Został zarejestrowany jako tajny współpracownik SB. Był bliskim współpracownikiem dwóch kolejnych biskupów katowickich - kapelanem, a następnie kanclerzem Herberta Bednorza, zaś od 1986 r. - wikariuszem generalnym Damiana Zimonia. Ten pierwszy we wrześniu 1980 r. specjalnym dekretem oddelegował go do kontaktów z władzami. Skworc m.in. załatwiał pozwolenia na budowę kościołówZ dokumentów, które są w katowickim IPN, wynika, że SB zarejestrowała ks. Skworca jako tajnego współpracownika o pseudonimie „Dąbrowski w 1979 r. Milicja przyłapała go, gdy wiózł dla bp. Herberta Bednorza szynki kupione w Baltonie (odpowiednik Peweksu na północy Polski). SB zaszantażowała go, że ujawni, iż handluje deficytowymi towarami. Podczas pierwszego spotkania w Katowicach kapitan Jerzy Wach kazał ks. Skworcowi dostarczyć informacje o jednym z kapłanów. Ten się zgodził, bo chodziło wyłącznie o dostępne oficjalnie dane personalne. W ciągu następnych dziewięciu lat Skworc 12 razy spotkał się z dwoma oficerami SB.

Slanger Frances - była „jedną z pierwszych walczących w Normandii osób, które zginęły na polu bitwy. („Midrasz, styczeń 2005, Bella Szwarcman-Czarnota - „Kobieta żołnierzem, str. 25).

Slansky Rudolf-Salzmann - fanatyczny sekretarz generalny KP Czechosłowacji. Był w latach 1949-1950 szczególnie gorliwy w tropieniu czeskich i słowackich „narodowych odchyleńców. Rządził do września 1951 roku. Został wtedy usunięty z czołowych funkcji w partii i postawiony przed sądem.

Słabczyk Henryk - ur. 1 stycznia 1925 - zm. 27 października 1973, generał brygady MO, wiceminister MSW PRL w latach 1969-1973, komendant MO miasta stołecznego Warszawy w latach 1965-1969, komendant MO w Łodzi w latach 1958-1965, zastępca komendanta wojewódzkiego w Katowicach/Stalinogrodzie w latach 1953-1954.

Słabek Genowefa LISTA NR 16, jest pracownikiem Pedagogicznej Bibllioteki Wojewódzkiej w Warszawie, żona Henryka Słabka.

Słabek Henryk - LISTA NR 16, prezes Towarzystwa Naukowego im. A. Próchnika, jest pracownikiem Instytutu Historii Polskiej Akademii Nauk oraz Wyższej Szkoły Gospodarki Krajowej w Warszawie.

Sławek Tadusz - ur.1946, prof. dr hab., literaturoznawca, tłumacz poezji angielskiej i amerykańskiej, eseista, poeta, współautor wykonywanych z Bogdanem Mizerskim esejów na głos i kontrabas. Kierownik Katedry Literatury Porównawczej Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Visiting professor uniwersytetów w Norwich (Wielka Brytania), San Diego, Neapolu i Stanford (Stany Zjednoczone). W latach 1996-2002 rektor Uniwersytetu Śląskiego. Opublikował m.in. U-bywać. Człowiek, świat, przyjaźń w twórczości Williama Blakea (2001), Antygona w świecie korporacji. Rozważania o uniwersytecie i czasach obecnych (2002), a ostatnio zbiór esejów Żaglowiec, czyli przeciw swojskości (2006). Współpracownik „Tygodnika Powszechnego.(zródło: eGNOSIS)

Sławiński Stefan - urodził się w 1948 r. w Wałbrzychu. W 1979 ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Poznaniu na Wydziale Malarstwa Grafiki i Rzeźby w pracowni prof. Waldemara Świerzego i Tadeusza Jackowskiego. Uprawia rysunek, malarstwo i grafikę.

Sławiński Szymon - wicedyrektor Trójki PR. „Miałem to szczęście, że moja droga do Trójki wiodła przez najlepsze redakcje świata: Radio ZET czy TVN24!!!

Słobodnik Włodzimierz - 1900-91, poeta, tłumacz poezji rosyjskiej.

Słobodzianek Tadeusz LISTA NR 4, 8, dramaturg,reżyser teatralny. Związany z instytucjami Laboratorium Dramatu TAT, Prezes . Urodził się w 1955 roku, w Jenisiejsku na Syberii. Studiował teatrologię na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. W latach 1978-1981 pisał recenzje teatralne pod pseudonimem Jan Koniecpolski, najpierw w „Studencie, a następnie w „Polityce. W 1980 roku debiutował jako dramaturg sztuką dla dzieci p.t. „Baśń jesienna w reż. Rudolfa Zioły w Teatrze im. W. Bogusławskiego w Kaliszu, zaś jako reżyser przedstawieniem „Osmędeusze Mirona Białoszewskiego w Białostockim Teatrze Lalek. Jako kierownik literacki, reżyser i dramaturg współpracował z teatrami w Warszawie, Krakowie, Łodzi, Poznaniu, Gdańsku, Kaliszu i Białymstoku; w 1991 roku był współzałożycielem teatru Wierszalin. Jest autorem m.in. dramatów: „Car Mikołaj (1985), „Obywatel Pekosiewicz (1986), „Turlajgroszek (1990), „Prorok Ilja (1992), „Merlin. Inna historia (1992), „Malambo (1992), „Sen pluskwy(2001), które w teatrze zrealizowali m.in. Kazimierz Dejmek, Maciej Prus, Mikołaj Grabowski, Ondrej Spisak, Piotr Tomaszuk i Andrej Woron. Laureat wielu nagród i wyróżnień, m.in. Paszportu „Polityki (1993). Wykłada „Sztukę dialogu w Laboratorium Reportażu na Wydziale Dziennikarstwa Uniwersytetu Warszawskiego i kieruje Laboratorium Dramatu w Warszawie. Jest prezesem Towarzystwa Autorów Teatralnych. Mieszka w Warszawie.

Słoczyńka Krystyna LISTA NR 9, emerytowany nauczyciel akademicki.

Słodki Marceli ur. 1892 Łódź, zm. 1944 Oświęcim, malarz, grafik. Studiował malarstwo w Monachium, związany z grupą DADA.

Słojewska Maria LISTA NR 8, malarka.

Słomnicki Feliks-Finkelstein - urodzony 28 maja 1901 roku w Warszawie. Skończył prawo na UW w 1928 roku. Pracował w sądzie i kancelarii adwokackiej. Wywieziony do obozu pracy w Rosji. W 1943 roku wstępuje do WP. Oficer śledczy, podprokurator Wojskowej Prokuratury 1. Armii WP. Podprokurator WPO w Katowicach. Wiceprokurator WPR w Katowicach. Wiceprokurator Wydzialu V NPW. Awansowany na ppłk w 1950 roku. Od 1953 w rezerwie. Adwokat i obrońca wojskowy w Warszawie. Zmarł w 1965 roku. Na podstawie „Prawnicy czasu bezprawia - Krzysztof Szwagrzyk. IPN, Kraków-Wrocław 2005 roku.

Słonimski Antoni - 1895-1976, poeta, dramatopisarz, publicysta, satyryk.. Urodzony w Warszawie w zasymilowanej rodzinie żydowskiej, wnuk Chaima Zeliga. Po wybuchu II wojny światowej przedostał się do Francji, następnie do Anglii, gdzie w Londynie redagował w latach 1942-46 emigracyjny miesięcznik „Nowa Polska. W tym okresie powstał m.in. słynny wiersz „Alarm oraz „Ten jest z ojczyzny mojej - oddający hołd ofiarom terroru hitlerowskiego. W 1946-48 kierował Sekcją Literatury UNESCO, następnie w 1948-51 z ramienia PRL był dyrektorem Instytutu Kultury Polskiej w Londynie. W 1951 wrócił do zdradzonej przez zbrodniczą żydo-bolszewię Polski i w 1956-59 był prezesem Związku Literatów Polskich. W 1968 współorganizował protest środowiska żydowskiego przeciw zakazowi wystawiania „Dziadów w Teatrze Narodowym. Z PRL-u. Słonimski nie wyemigrował jednak jak większość polskich Żydów. W latach 70. współpracował z żydowską opozycją. Od 1971 r. prowadził stały felieton w krakowskim „Tygodniku Powszechnym. Zmarł w Warszawie w wyniku obrażeń odniesionych w wypadku samochodowym. 

Słonimski Piotr - 1893-1944, brat Antoniego, zoolog, histolog, lekarz. Profesor Uniwersytetu Warszawskiego, Centrum Genetyki w Paryżu.

Słonimski Zelig Chaim - urodzony w 1810 roku w Biłymstoku. Zmarł w 1904 roku w Warszawie. Dyrektor Szkoły Rabinackiej w Żytomierzu. Jego wnukiem był Antoni Słonimski.

Słowik Edward - szef UB w Siedlcach. Dokonał zbrodni na 16 Polakach - zdemobilizowanych żołnierzach AK i NSZ w dniach 12 i 13 kwietnia 1945 roku. W toku postępowania prokuratorskiego w latach 90. bezspornie udowodniono, że mordu dokonali pracownicy Powiatowego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego w Siedlcach. „Doradcą był w tym czasie oficer NKWD-major Timoszenko.

Słowik Mieczysław - urodzony 19 maja 1911 roku w Brzeżnicy, pow. Wadowice. Skończył prawo na UJ w 1937 roku. W 1944 wstąpił do WP. Sedzia WSR w Białymstoku i Rzeszowie. Awansowany na stopień kpt. w 1948 roku. Od 1950 w rezerwie. Adwokat w Piszu i Bartoszycach. na podstawie „Prawnicy czasu bezprawia - Krzysztof Szwagrzyk. IPN, Kraków-Wrocław 2005 roku.

Słowikowski Kazimierz - pułkownik, naczelny prokurator wojskowy w latach 1944-1945.

Słowiński Przemysław - publikuje w pismie żydowskim „Midrasz.

Słucki Arnold - 1920-72, poeta, publicysta, wyemigrował w 1968 r. Jeden z redaktorów naczelnych „Żołnierza Wolności. Socrealistyczny literat stalinowski. Antologia poezji żydowskiej Salomon Łastik, Arnold Słucki, Warszawa 1986.

Smak Józef - LISTA NR 15, ur. w 1936 r., prof. zw. dr hab. czł. rzecz. PAN, astronom. Dyrektor Centrum Astronomicznego im. Mikołaja Kopernika w Warszawie. Przewodniczący Komitetu Astronomii Polskiej Akademii Nauk. Także m.in. zastępca przewodniczącego Centralnej Komisji do Spraw Stopni i Tytułów.

Smerd Krystyna - dziennikarka „Tygodnika Wałbrzyskiego,wcześniej w latach PRL-u „Trybuny Wałbrzyskiej.

Smoczyk Witold - urodzony 19 listopada 1914 roku w Środzie Wielkopolskiej. Skończył prawo na UAM w 1936 roku. Od 1939 do 1945 roku w niewoli niemieckiej. Od 1945 roku w WP. Sedzia w Wojskowym Sądzie KBW. Zastępca szefa WSR w Lublinie. Przewodniczacy Wydziału ds. Doraźnych Sądu Okręgowego w Siedlcach. Awansowany na stopień majora w 1947 roku. Od 1951 w rezerwie. Radca prawny Spółdzielni Pracy w Bialej Podlaskiej. Adwokat i obrońca wojskowy w Radzyniu podlaskim. Na podstawie „Prawnicy czasu bezprawia - Krzysztof Szwagrzyk. IPN, Kraków-Wrocław 2005 roku.

Smoczyńska Magdalena - LISTA NR 11, psycholog i językoznawca, autorka publikacji naukowych.

Smoczyński Wawrzyniec - LISTA NR 15, dziennikarz, publicysta, absolwent egiptologii na Uniwersytecie Warszawskim, szef działu zagranicznego tygodnika „Przekrój; na Uniwersytecie Powszechnym prowadzi zajęcia z wiedzy o XXI wieku. Członek Centrum Kultury i Dialogu.

Smolak Leszek LISTA NR 16, doc., dr, Rektor Wyższej Szkoły Współpracy Międzynarodowej i Regionalnej w Bielsku Białej.

Smolar Aleksander – LISTA NR 4, 5, politolog,„Uchodźca z 1968 r. Prezes antypolskiej, powiązanej z masonerią i światową finansjerą żydowską Fundacji im. Stefana Batorego. Syn Grzegorza, który do roku 1968 był redaktorem naczelnym „Folks-Sztyme, organu popieranego przez władze PRL-u. Towarzystwo Społeczno-Kulturalne Żydów w Polsce. Matka Smolara pracowała w KC PZPR. Jest związany z Partią Demokratyczną. Z rodziny przedwojennych komunistów. „Tylko w Polsce antysemityzm >nie kłócił się< z patriotyzmem i demokracją. Polski antysemityzm nie został skażony kolaboracja z Niemcami i dlatego mógł prosperować nie tylko >na ulicy<, ale również w podziemnej prasie, partiach politycznych i siłach zbrojnych (...). Aleksander Smolar „Jews As a Polish Problem, „Daedalus, wiosna 1987, 4. „Koncepcja roli PiS-owskiej elity („zakonu sprawiedliwych) w transformacji Polski przypomina bardzo koncepcję partii awangardowej autorstwa Lenina.

Smolar Eugeniusz-Hersz - 1945, syjonista z 1968 r., były dyrektor Sekcji Polskiej BBC, obecnie dyrektor programowy Polskiego Radia, autorytet moralny koszer-mediów. Wróg Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego. Polonofob, kłamca i oszczerca. Syn Grzegorza, komunisty, dywersanta i polonofoba i komunistycznej historyczki Walentyny Najdus. Wychowanek „walterowców Jacka Kuronia, został wyrzucony z UW po wydarzeniach marcowych 1968 r. i wyjechał na emigrację. Na początku lat 70. uzyskał pracę w BBC, dzięki poparciu szefa Polskiej Sekcji BBC Krzysztofa Pszenickiego, dziennikarza o „odpowiednim rodowodzie (matka jego była współautorką sławetnego „Manifestu Lipcowego PKWN). Smolar został I zastępcą Pszenickiego. Warto przypomnieć, co pisała o pracy E. Smolara w BBC, 7 marca 1996 r. Anita Gargas, dziennikarka dziś tak mocno filosemickiej „Gazety Polskiej: „Smolar starał się o zwolnione po Pszenickim miejsce I zastępcy szefa sekcji. Został przyjęty mimo, że bardzo słabo władał angielskim (dobry angielski to jeden z podstawowych warunków przyjęcia do pracy w BBC). (...) Pszenicki (...) ze Smolarem obsadzili sekcję swoimi ludźmi (...). Polonia brytyjska odnotowywała sygnały tępienia u starszych pracowników sekcji wszelkich objawów religijności. Przyznanie się do katolicyzmu, było równoznaczne z wygryzieniem z pracy (podkr. J.R.N.). - Smolar dbał o staranny dobór pracowników i korespondentów. Wbrew zasadom BBC w czasie rozmów kwalifikacyjnych z kandydatami do pracy, pytano o stosunek do Kościoła. Największą szansę na zatrudnienie miały osoby żydowskiego pochodzenia - mówi jeden z Polaków krótko współpracujący z BBC. Smolar selekcjonował również autorów cytowanych na antenie. Światowy serwis BBC uznawany był za wzór obiektywizmu i rzetelności. Smolar wykorzystał reputację rozgłośni do lansowania jednej opcji politycznej - dodają Polacy z Londynu. (...) W czasie stanu wojennego Smolar, będąc już szefem Sekcji Polskiej, starał się zmonopolizować rynek informacji z Polski oraz system pomocy finansowej dla podziemnej opozycji (...). Działalność szefa Sekcji Polskiej była przedmiotem ogromnej ilości skarg do kierownictwa BBC. Skargi i protesty nasiliły się w 1990 r., kiedy to w Polsce ROAD toczyło z Wałęsą walkę o władzę. Lansował grupę polityczną ROAD - ugrupowanie skrajnie komunistyczne.

Smolar Grzegorz - ur. w 1905 r. w Zambrowie jako Hersz Smolar, zm. w marcu 1993 r. w Tel Awiwie. Przedwojenny i powojenny działacz komunistyczny, ojciec Aleksandra i Eugeniusza. Do 1917 r. ukończył cztery klasy szkoły podstawowej. W latach 1918 - 1919 organizował w miasteczku lewicującą grupę młodzieży syjonistycznej, którą nazwał Związkiem Młodzieży Socjalistycznej. W lipcu 1920 r., po wkroczeniu Armii Czerwonej, został z ramienia tej organizacji członkiem miejscowego Komitetu Rewolucyjnego. Z tego powodu, po wyparciu bolszewików poszukiwała go żandarmeria wojskowa. Wyjechał do Warszawy, gdzie związał się z Komunistyczną Partią Polski. Ta przerzuciła go do sowieckiego Kijowa, i tam został sekretarzem Wydziału Ekonomicznego Gubernialnego Komitetu Komunistycznego Związku Młodzieży, a także sekretarzem gazety - „Młodzież Robotnicza. Następnie podjął studia w sekcji żydowskiej Komunistycznego Uniwersytetu Mniejszości Narodowych Zachodu w Moskwie. Była to uczelnia partyjna, kształcąca działaczy komunistycznych głównie z krajów sąsiadujących z ZSRR. Po śmierci Lenina w 1924 r. został delegowany do Humańskiego Komitetu Okręgowego KZM. Organizował tam tzw. zaciąg leninowski do tej organizacji. W 1925 r. został przyjęty do partii bolszewickiej, a następnie przeniesiono go do Charkowa (redaktor „Młodej Gwardii) i Moskwy. W 1926 r. został wybrany na członka Centralnego Żydowskiego Biura Komitetu Centralnego Komsomołu. Dwa lata później sekcja polska Międzynarodówki Komunistycznej skierowała go do pracy partyjnej w kraju. Przeniósł się do Wilna, gdzie był sekretarzem komunistycznej młodzieżówki, a później Komunistycznej Partii Zachodniej Białorusi. Szybko jednak został aresztowany i przez trzy następne lata odbywał karę w wileńskich Łukiszkach. W 1932 r. wrócił do KPZB, tym razem jako sekretarz na Baranowicze i Słonim oraz Białystok. Od 1934 r. był kierownikiem krajowej redakcji wydawnictw KC KPZB, a także publikował testy w języku jidysz. W 1936 r. ponownie został aresztowany i skazany na 6 lat więzienia, z którego uwolnił go wybuch wojny i wkroczenie Armii Czerwonej. Został wówczas redaktorem dziennika „Białystokier Sztern - żydowskiego organu Komitetu Obwodowego partii bolszewickiej. Gdy w 1941 r. na tereny zajęte przez sowietów wkroczyli Niemcy, Smolar znalazł się w Mińsku, a dokładnie w mińskim getcie. Tworzył tam komunistyczną partyzantkę, a po opuszczeniu getta został komisarzem politycznym sowieckich oddziałów partyzanckich działających w tym rejonie. W 1946 r. powrócił do kraju i rozpoczął pracę w Centralnym Komitecie Żydów Polskich jako kierownik Wydziału Kultury i Propagandy oraz członek jego Prezydium. W latach 1949-1950 pełnił funkcję przewodniczącego CKŻP jako następca Adolfa Bermana (brata Jakuba), który wyjechał do Izraela. Następnie, aż do 1962 r. był przewodniczącym Zarządu Głównego Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego Żydów w Polsce. Do 1968 r. kierował Głosem Ludu (Fołks-Sztyme) - organem prasowym PZPR w języku jidysz. Stanowisko to utracił w marcu 1968 r., wtedy też wyrzucono go z partii. Wielokrotnie odznaczany przez władze PRL za walkę w sowiecko-żydowskiej partyzantce, w latach 1943-1944. W niektórych życiorysach podawał, że był członkiem Sztabu Zjednoczenia Partyzanckiego w południowej zonie Puszczy Białowieskiej. W rzeczywistości działał na terenie Puszczy Nalibockiej oraz w jej okolicach, ale przekłamanie to nie było zamierzone. Otrzymał stopień wojskowy lejtnanta i pod pseudonimem Jefim był redaktorem naczelnym pięciu gazet partyzanckich wydawanych w języku rosyjskim i jidysz. Odznaczony: Krzyżem Partyzanckim, Krzyżem Grunwaldu III klasy, orderem Sztandaru Pracy II klasy, Krzyżem Walecznych oraz Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. W 1970 r. wyjechał przez Paryż do Izraela, gdzie pracował w Bibliotece Narodowej w Jerozolimie oraz na uniwersytecie w Tel Awiwie. Tam też zmarł w marcu 1993 r. W Polsce pozostała jego żona Walentyna, z którą związał się jeszcze w 1940 r.

Smolarek Zenon-Izaak Zimmerman - były komendant Główny Policji (marzec 1992 - marzec 1995).

Smoleński Paweł - LISTA NR 11, polonofob, dziennikarz „Gazety Wyborczej. 27 grudnia 2002 roku opublikował w „Gazecie Wyborczej artykuł pt. „Ustawa za łapówkę czyli przychodzi Rywin do Michnika, który opisywał tzw. aferę Rywina. Niechęć do różnych polskich środowisk narodowych i obsesyjne tropienie „polskiego antysemityzmu, idą u Smoleńskiego w parze ze skrajną niechęcią do wszelkich idei głębszej dekomunizacji. Tekst Smoleńskiego „Dzieci rewolucji („GW z 15-16 lipca 1995): „Mówiono o nich: czerwone, komunistyczne, żydowskie pionierstwo. Lecz to ich nie mogła strawić władza, a nie harcerzy w szarych mundurach. To ich zlikwidowano; byli zbyt groźni dla systemu (...). Kłamstwo Smoleńskiego polega na przemilczeniu faktu niezwykle wielkiej roli, jaką odegrali właśnie czerwoni walterowcy w rozbiciu tradycyjnego harcerstwa, kierowanego przez słynnego twórcę „Kamieni na szaniec Aleksandra Kamińskiego. Napisał paszkwil na generała Stanisława Skalskiego („Magazyn Gazety Wyborczej, 29.10.93 r.). Atakował poznański i łódzki ZCHN („GW, 25.08.90 r.) oraz Zygmunta Wrzodaka („GW, 25.05.93 r.). W „Gazecie Wyborczej z dnia 14-15.08.90 r. pisał o jakiejś anonimowej wsi, w której Polacy podobno mordowali Żydów. Narodowcy stali sie celem napaści w „Gazecie Wyborczej z dnia 28.04.90 r. W 1989 roku wydał w Paryżu książkę „Pokolenie kryzysu. Jeden z jej rozdziałów jest poświęcony warszawskiej parafii przy ul. Zagórnej. Ten wątpliwy zaszczyt spotkał ja w związku z tym, że na jej terenie sprzedawano literaturę, ktora według Smoleńskiego miała antysemicki charakter. W 1991 roku, także w Paryżu wydał książkę o „Gazecie Wyborczej, przedstawiając ją jako zwierciadło demokracji. Książka jest poprzedzona wstępem Michnika. Przeciwnik dekomunizacji („artykuł „Łowcy głów z GW, 24.04.91 r.).Ze strony internetowej Forum Dialogu Między Narodami-Centrum Kultury Żydiwskiej można się dowiedzieć że: „Tegoroczny program letni Forum odbył się w dniach 12-20 sierpnia w Jachrance nad Zalewem Zegrzyńskim. Dwunastu trenerów wzięło udział w cyklu zajęć praktycznych pozwalających udoskonalać umiejętności trenerskie, a także spotkało się z ekspertami w dziedzinie współczesnym stosunków polsko-żydowskich m.in. Konstantym Gebertem, Pawłem Smoleńskim oraz Maciejem Kozłowskim.

Smolik Krzysztof LISTA NR 4, lekarz

Smolik Sławomir LISTA NR 15, dr. Śląskiej Akademii Medycznej

Smolik Wyczałkowska Małgorzata LISTA NR 4, pedagog szkolny, nauczycielka języka polskiego i języka hiszpańskiego od 1993r. Ukończyła Iberystykę na Uniwersytecie Warszawskim, Polonistykę na Uniwersytecie Wrocławskim oraz Podyplomowe Studia Pedagogiczne na Uniwersytecie Wrocławskim. We współpracy z Urzędem Miasta organizuje Olimpiadę Wiedzy o AIDS i Festiwal Sztuki Młodzieży. Od niedawna zajmuje się także edukacją wielokulturową.

Smolka Iwona LISTA NR 4, krytyk literacki, redaktor, dziennikarka. Jest autorką „Tygodnika literackiego w Programie 2 Polskiego Radia, a także autorką powieści „Dom żywiołów, która jest rekonstrukcją przeszłości, wnikliwą i uważną analizą rzeczywistości przemian historycznych.

Smolnicki Piotr-Hollender Józef - urodzony 14 marca 1914 roku w Bóbrce. Skonczył prawo na UJ w 1947 roku. Od 1944 roku w WP. Prokurator WPR w Krakowie. Awansowany na stopień ppłk w 1949 roku. Wyrokiem WSO w Warszawie w 1951 roku został skazany na 8 lat więzienia za kolaboracje z Niemcami. Zdegradowany do szeregowca. W 1956 roku został uniewinniony, przywrócono mu stopień ppłk. Radca prawny przedsiębiorstwa „Naftobudowa. Adwokat w Krakowie. Zmarł w 1995 roku. Na podstawie „Prawnicy czasu bezprawia - Krzysztof Szwagrzyk. IPN, Kraków-Wrocław 2005 roku.

Smółka Anna LISTA NR 9, absolwentka Wydziału Historii na Uniwersytecie Warszawskim, działała w Niezależnym Zrzeszeniu Studentów. Pełni funkcję dyrektora Departamentu Komunikacji Korporacyjnej w spółkach Winterthur w Polsce.

Smułkowa Elżbieta - LISTA NR 5, 11, prof. dr hab., ur. 24 czerwca 1931 we Lwowie, językoznawca, slawistka i białorutenistka. Od 1971 pracownik naukowy Uniwersytetu Warszawskiego (od roku 1988 profesor). Od roku 1983 członek TNW. Główne zainteresowanie naukowe Smułkowej to: fonetyka, fonologia, pogranicze językowe polsko-białorusko-litewskie, dialektologia słowiańska (głównie polska i białoruska). W latach 1991 - 1995 Elżbieta Smułkowa była ambasadorem Rzeczypospolitej Polskiej na Białorusi. Pracownik Ośrodka Badań nad Tradycją Antyczną w Polsce i Europie Środkowo-Wschodniej. Członek Zarządu Towarzystwa Instytutu Europy Środkowo-Wschodniej; prowadziła warsztaty redakcyjne POGRANICZA Białorusi.

Smurzyński Marek LISTA NR 4, ur.1955 lub 1956, wychowany na Bałutach w rodzinie robotniczej, polonista, kulturoznawca. Aktywny w akcji petycyjnej studentów polonistyki z maja1977 - protesty po śmierci Stanisława Pyjasa, powoływanie Studenckiego Komitetu Samoobrony (SKS) i walka o niezależność środowiska studenckiego. Uczestnik wykładów Towarzystwa Kursów Naukowych w Łodzi i seminarium mgr Sławomira Cieślikowskiego poświęconego kulturom Wschodu, skupiającego młodzież niepokorną wobec władzy. Podczas studiów doktoranckich w Warszawie /iranistyka/ nie zerwał kontaktów korowskich. Kolportował bibułę w akademikach przy ul. Banacha w Warszawie. Do r. 1980 wspomagał łódzką opozycję demokratyczną wydawnictwami i kontaktami stołecznymi. W latach 90. wykładowca literatury porównawczej na Uniwersytecie w Teheranie, co najmniej przez lat 10. Obecnie dr iranistyki na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie.

Sobański Remigiusz LISTA NR 13, ur. 1 sierpnia 1930 w Miasteczku Śląskim, ksiądz katolicki, doktor teologii; profesor zwyczajny nauk prawnych UKSW (wcześniej ATK, której w latach 1981-1987 był rektorem) i UŚ, wybitny znawca prawa kanonicznego; doktor honoris causa uniwersytetu w Bonn. Jest autorem licznych publikacji z zakresu kanonistyki, m.in. „Kościół jako podmiot prawa (1983), „Teoria prawa kościelnego (1992). Od 1989 pełni funkcję wikariusza sądowego Sądu Metropolitalnego w Katowicach. Jest konsultorem Rady Prawnej Konferencji Episkopatu Polski, członkiem Kościelnej Komisji Konkordatowej i Komitetu Nauk Prawnych PAN. W 2004 odznaczony przez Stolicę Apostolską godnością protonotariusza apostolskiego supra numerum.

SOBCZAK Jadwiga LISTA NR 18, doktor nauk filologicznych, wykładowca Wydziału Filologicznego na Uniwersytecie Łódzkim.

SOBCZAK Janina LISTA NR 18, ukończyła studia podyplomowe: MBA, integrację europejską, kontrolę wewnętrzną. Jest ekspertem Prawa i Sprawiedliwości w dziedzinie przekształceń własnościowych, polityki społecznej i zdrowotnej. Od 1980 roku była Przewodnicząca Regionalnej Komisji Służby Zdrowia NSZZ „Solidarność Regionu Podkarpacie i Delegatem Regionu w Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność Służby Zdrowia. Jest członkiem Stowarzyszenia im. Brata Alberta w Krośnie od chwili powstania w 1993 roku.

Sobczyk Anna LISTA NR 5, studentka UJ. .

Sobczyk Marek LISTA NR 8, ur. 1955, malarz, grafik. W 1980 ukończył studia na wydziale malarstwa ASP w Warszawie (w pracowni S. Gierowskiego). Od 1983 członek Gruppy i współwydawca czasopisma „Oj dobrze już. Wraz z J. Modzelewskim założył Szkołę Sztuki w 1988, od 1992 pracuje z P. Młodożeńcem w spółce graficznej „Zafryki. Stworzył własną koncepcję malarstwa, początkowo pod wpływem niemieckiej i włoskiej transawangardy i absurdalnej rzeczywistości stanu wojennego.

Sobczyński-Kornecki Adam - major, szef WUBP w Kielcach, współorganizator tzw. pogromu Żydów w 1946 r. w Kielcach.

Sobel Leopold LISTA NR 16, (ur. 1946 r. w Warszawie). W 1964 r. wyemigrował do Izraela, zostawiając rodziców w Polsce. W latach: 1967-72 studiował na Uniwersytecie w Tel Awiwie. W 1977 r, otrzymał stopień doktorski historii Regionu Bałtyckiego na Leeds University, po czym na Sheffield University ( Wielka Brytania) ukończył studia podyplomowe w zakresie edukacji. W latach 1983-92 pracował w Ministerstwie Obrony UK. Od 2002 r. jest redaktorem naczelnym internetowego magazynu „Plotkies, adresowanego do pokolenia Marzec68. Uczestniczył w wielu spotkaniach tej agencji w Mullsjo, Ashkelon i innych miejscach. Mieszka w Londynie.

Sobelman Michał - historyk, tłumacz, publicysta. Pochodzący z Sosnowca rzecznik ambasady Izraela w Polsce. Urodził się w Sosnowcu w 1953 r. W 1969 r. wyemigrował do Izraela. Jest scenarzystą kilkunastu filmów zrealizowanych w Polsce i w Izraelu. W latach 1981-92 pracował naukowo na Uniwersytecie Hebrajskim w Jerozolimie. W latach 1988-1993 współpracował z jerozolimskim Instytutem Yad Vashem. Począwszy od 1993 roku pełni funkcję rzecznika prasowego Ambasady Izraela w Warszawie. Wraz z żoną Szoszaną Ronen opublikował  „Samouczek języka hebrajskiego. Charakteryzując obecne stosunki polsko-żydowskie, wyznał, że „są prowadzone na dwóch poziomach językowych: dyplomatycznym i ludzkim. Jest w Izraelu spore grono ludzi, które zachowuje w pamięci swój obraz Polski. Obraz częstokroć niełaskawy ze względu na przykre, osobiste przeżycie. Częstokroć ma to przełożenie w szerszej perspektywie. Negatywne opinie o Polsce powielane są m.in. w podręcznikach historii, z których uczą się kolejne pokolenia Izraelczyków. Sobelman powiedział, że „dla tych młodych ludzi Polacy nie są ofiarami II wojny światowej. Postrzegają ich często jako pomocników oprawców, w najlepszym razie jako milczących świadków Holokaustu.

Sobieniowski Jakub - jeden z czołowych reporterów „Faktów TVN. Często wysyła się go za granicę z której niestety,ale z uporem maniaka powraca. Fałszował m.in.przebieg wojny w Iraku. W 2004 roku odszedł do polsatowskich „Wydarzeń. Do „Faktów wrócił po ponad dwóch latach banicji jak do ziemi obiecanej. Dziś zajmuje się w programie przede wszystkim polityką.Tą poprawną,czyli robiąc wodę z mózgu mniej kumatej gawiedzi.

Sobocińska Agnieszka LISTA NR 9, doktotant w Zakładzie Zarządzania i Inżynierii Jakosci Instytucie Technologii Mechanicznej Politechnice Poznańskiej.

Soboczyński Władysław - ps, „Spychaj lub „Jurand (ur. 10 marca 1904 - zm. ?), działacz KPP, pułkownik, funkcjonariusz PRL-owskich organów bezpieczeństwa, m.in. dyrektor Biura Paszportów Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego. Przed II wojną światową więziony za działalność komunistyczną w II RP. Na początku lat czterdziestych ukończył kurs wywiadowczy przy Ludowym Komisariacie Spraw Wewnętrznych (NKWD) w Smoleńsku. W latach 1947-1950 służył w Wojsku Polskim, a od 1950 roku został skierowany do pracy w centrali Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego w Warszawie, jako dyrektor Biura Paszportów Zagranicznych MBP. Z pracy w organach bezpieczeństwa został zwolniony w 1952 roku.

Sobolewska Anna LISTA NR 13, „Krytyk i historyk literatury. Pracuje w Instytucie Badań Literackich PAN. Autorka książek m.in. „Polska proza psychologiczna 1945-1950, „Mistyka dnia powszedniego. Poetyka doświadczeń wewnętrznych w prozie i poezji współczesnej, „Maksymalnie udana egzystencja. Szkice o życiu i twórczości Mirona Białoszewskiego, „Maski Pana Boga. Szkice o pisarzach i mistykach, oraz „Cela. Odpowiedź na zespół Downa. (Folder Dni Książki Zydowskiej, str. 16).

Sobolewska Katarzyna LISTA NR 5, doktorantka w Szkole Nauk SpołecznychIFiS PAN, zajmuje się powojenną literaturą polską. Publikuje recenzje w „Gazecie Wyborczej, „Nowych książkach, „Tygodniku Powszechnym.

Sobolewska-Myśłik Katarzyna LISTA NR 5, profesor w Instytucie Politologii Akademii Pedagogicznej w Krakowie, wieloletni wykładowca na Uniwersytecie Jagiellońskim,zajmuje się problematyką partii, systemów partyjnych i politycznych. Jest autorką i współautorką książek: Partie i systemy partyjne w Europie Środkowej po 1989 r.(1999), Samorządność lokalna idea czy rzeczywistość: społeczne ruchy samorządowe w procesach transformacji ustrojowej (1999), a także licznych artykułów.

Sobolewska-Pyz Joanna - LISTA NR 4, polonofob, felietonistka żydowskiego pisma „Midrasz. „Socjolog, wiceprzewodnicząca Stowarzyszenia „Dzieci Holocaustu w Polsce; kieruje programem edukacyjnym wprowadzonym przez Stowarzyszenie. (Folder Dni Książki Żydowskiej, str. 7).

Sobotka Kazimierz - dyrektor Instytutu Europejskiego.

SoCalled - Klezmer - wykonuje utwory jazzowe, hip-hopowe.

Socha Bogdan - ekspert Samoobrony, od 05.05.2006 wiceminister pracy - był do samego końca członkiem PZPR. Pracował w Komitecie ds. Młodzieży i Kultury Fizycznej, kierowanym przez Aleksandra Kwaśniewskiego. Był organizatorem kampanii prezydenckiej Kwaśniewskiego - został wtedy szefem słynnego autobusu „Kwach. Tym autobusem kandydat lewicy objeżdżał Polskę. Po udanej kampanii Socha przez dwa lata pracował w pałacu prezydenckim u Kwaśniewskiego.

Socha Paweł LISTA NR 5, doktor psychologii religii, starszy wykładowca UJ, wykładowca SWPS. Obecne główne miejsce pracy: Zakład Psychologii i Socjologii Religii, Instytut Religioznawstwa UJ, Kraków.

Sochacki Czarek LISTA NR 4, menadżer.

Sochańska Bogusława - dyrektor Duńskiego Instytutu Kultury w Polsce. Prowadziła wieczór autorski Janiny KATZ z Danii, autorki m.in. powieści „Pucka i Wesoła Żydówka.

Sojka Anna LISTA NR 5, jest członkiem Terenowego Koła Stowarzyszenia GGG w Bukowinie Tatrzańskiej.

Sojka Marcin LISTA NR 5, ur. 19.03.1978 r., jest fotografem.

Sokal Franciszek - 1881, działacz polityczny, ministerstwo pracy i opieki społecznej w latach 1924-1925 w II RP. Delegat rządu przy Lidze Narodów.

Sokol Hersh - członek siatki szpiegowskiej Treppera. Zmarł w wyniku tortur na gestapo. („Midrasz, styczeń 2005, Janusz Roszkowski - „Żydzi w koalicji antyhitlerowskiej, str. 14).

Sokol Mira - żona Hersha, podobnie jak mąż zmarła w wyniku obrażeń doznanych w trakcie przesłuchania przez gestapo. („Midrasz, styczeń 2005, Janusz Roszkowski - „Żydzi w koalicji antyhitlerowskiej, str. 14).

Sokolak Henryk - właśc. Mikołajczyk, ur. 16 grudnia 1921, pułkownik, długoletni funkcjonariusz organów bezpieczeństwa i wywiadu PRL, m.in. dyrektor Departamentu I Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w latach 1961-1969. Pracę w MBP rozpoczął w 1946 roku. Wykształcenie średnie. Od 1 sierpnia 1950 komendant Szkoły Oficerskiej Departamentu VII MBP. Zwolniony z MSW 1 listopada 1974.

Sokołowski St.-Szabat - pułkownik, pracownik naukowy WAP.

Sokorski Włodzimierz - ur. 2 lipca 1908 w Aleksandrowsku, zm. 2 maja 1999 w Warszawie, działacz komunistyczny, pisarz, dziennikarz, wojskowy - generał brygady. Od roku 1926 był członkiem PPS-Lewicy (w latach 1929 - 1931 Sekretarz Generalny tej partii), od 1931 roku działał w Komunistycznej Partii Polski. Podczas II wojny światowej przebywał w ZSRR, w latach 1943 - 1944 był współorganizatorem Związku Patriotów Polskich. Po sformowaniu polskich jednostek w ZSRR, był zastępcą dowódcy do spraw polityczno-wychowawczych 1 Dywizji Piechoty im. T. Kościuszki, następnie 1 Korpusu Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR. Brał udział w bitwie pod Lenino. Od 1945 do 1947 był posłem do Krajowej Rady Narodowej, a w latach 1947 - 1956 i 1956 - 1976 posłem na Sejm. Od roku 1948 do 1975 był zastępcą członka KC PZPR. W latach 1945 - 1948 był sekretarzem Komisji Centralnej Związków Zawodowych. Od 21 listopada 1952 do 19 kwietnia 1956 był ministrem kultury i sztuki, jednym z głównych promotorów tzw. realizmu socjalistycznego (socrealizmu). W latach 1956 - 1972 był przewodniczącym Komitetu do spraw Radia, od 1960 Radia i Telewizji (radiokomitetu). Został mianowany generałem brygady (w okresie władzy gen. Jaruzelskiego). Odznaczony najwyższymi odznaczeniami państwowymi, m. in.: Orderem Budowniczych Polski Ludowej, Krzyżami: Wielkim, Komandorskim z Gwiazdą, Komandorskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (I, II, III i V klasy), Złotym i Srebrnym Krzyżem Orderu Virtuti Militari (IV i V klasy), Orderem Sztandaru Pracy I klasy, Orderem Lenina (ZSRR) oraz wieloma innymi odznaczeniami polskimi i zagranicznymi. Szeroko znany ze skłonności do silnego ubarwiania swoich opowieści.  

Sokół Lech LISTA NR 4, historyk dramatu i teatru. Wykładowca warszawskiej Akademii Teatralnej, od roku 1999 dyrektor Instytutu Sztuki PAN. Autor książek Groteska w teatrze Stanisława Ignacego Witkiewicza (Wrocław 1973), August Strindberg (Warszawa 1981), Witkacy i Strindberg: dalecy i bliscy (Wrocław 1995) oraz około 200 publikacji w czasopismach

Solakiewicz Zuzanna - FORUM DIALOGU MIĘDZY NARODAMI. Absolwentka Kolegium Międzywydziałowych Interdyscyplinarnych Studiów Humanistycznych. Obecnie doktorantka Instytutu Nauk Społecznych Polskiej Akademii Nauk. Koordynator m.in. studenckiego projektu edukacyjnego „Ballada o Szydłowcu (2002) i konferencji „The Lost World of Shtetl na Uniwersytecie Warszawskim (kwiecień 2002).

Solarewicz Ola - Wrocław, publikuje m.in. na Wiadomości24.

Solarski Marek Aureliusz LISTA NR 9, prezes Zarządu Krajowego Rejestru Sądowego.

Solarski Marek LISTA NR 9, członek KM MOZ NSZZ Solidarność.

Solik Aleksandra LISTA NR 8.

Solnik Herman (Herszel) właściwie Zevi Solnik - ur. 25 lutego 1869 w Błaszkach koło Kalisza, zm. 1943 w Warszawie, żydowski działacz społeczny i polityczny, pisarz, poeta, publicysta, syjonista.

Solorz Zygmunt-Krok-Żak-Podgórski - Właściciel Polsatu. Agent służb specjalnych PRL-u, ostatnio w WSI. Zarejestrowany przez wywiad w 1983 roku. SB chciała żeby pomógł rozpracować kadrowych pracowników Radia Wolna Europa, Polskiej Misji Katolickiej w Monachium oraz komitet Solidarności w Bawarii. Polonofob, przewodniczący Rady Nadzorczej telewizji Polsat. Zajmuje 3 miejsce na liście najbogatszych „Polaków żydokomunistycznego tygodnika „Wprost. Zaczynał od firmy handlowej w Radomiu, która sprowadzała Trabanty. W 1993 roku, by zapewnić poparcie Kościoła przy staraniach o koncesję, mianował Ryszarda Czarneckiego szefem redakcji katolickiej. Gdy już ją uzyskał, to rozwiązał redakcję katolicką i rozpoczął emisję filmów Playboya. Dyrektorem programowym stacji zrobił Wiesława Walendziaka z Ruchu Młodej Polski oraz popieranego przez abp. Gocłowskiego. Szefem „Informacji robi Jarosława Sellina. W latach 90. Polsat popierał stworzenie w Polsce montowni koreańskich samochodów Hyundai, za czym stał Dariusz Przywieczerski, szef Universalu. Był on największym udziałowcem Polsatu, a poza tym pożyczył Solorzowi 200 miliardów starych złotych, by ten mógł ubiegać się o koncesję. Pożyczka została później zamieniona na udziały. Solorz ma niemiecki paszport, który mu pozwolił na utworzenie polsko-niemieckiej spółki typu joint-venture. Gdy zabrakło mu pieniędzy na budowę wrocławskiego centrum handlowego...pojawili się archeolodzy, którzy dokonali ważnych odkryć uniemożliwiajacych kontynuację budowy przez pół roku. Były wiceprezydent miasta jest w zarządzie Polsatu. Pieniądze jakie zarobił na reklamach, inwestował w fundusz emerytalny, stację telewizyjną na Litwie, udziały w Elektrimie, Inwest Banku. Odbywało się to kosztem inwestycji w stację Polsat. Jego majątek jest szacowany na 1 miliard USD. „Grał na różnych fortepianach, popierając prawicę i lewicę, jednak bez okazywania ambicji politycznych. Programowo stworzył telewizję jarmarczno-rozrywkową z nikłym zasobem dziennikarzy biegłych w komentowaniu krajowego życia partyjno-społecznego, z wyjątkiem sprawnego mistyfikatora Tomasza Lisa. Polsatowskie „Wydarzenia są audycją merytorycznie i technicznie prymitywną, gdzie zatrudnia się Ferdynandów Kiepskich polskojęzycznego dziennikarstwa. Od objęcia władzy przez PiS, komórka polityczno-propagandowa Polsatu jest sile rządzącej wyraźnie nieprzychylna, może nawet bardziej od TVN-u (ma się rozumieć nieprzychylna z pozycji liberalno-lewackich, a nie patriotyczno-narodowych). Niewykluczone, iż na tym tle wyciągnięto Solorzowi SB-eckie korzenie. W zaistniałej sytuacji wiarygodności nabierają informacje o planowanej sprzedaży 25% akcji Polsatu koncernowi Axel Springer (...). Polsat i Springer znakomicie do siebie pasują, nawet poprzez ten drobiazg, że Zygmunt Solorz posiada niemieckie obywatelstwo. Dość niespodziewanie Solorzowi próbowano podłożyć nogę w sprawie przedłużenia koncesji na nadawanie stacji TV4, należącej do kapitałowej Grupy Polsat. Wnioskodawcy spóźnili się ze złożeniem odpowiednich dokumentów, co tłumaczyli rozgardiaszem prawnym po nowelizacji ustawy o radiofonii i telewizji. Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji przedłużyła ostatecznie koncesję dla TV4. („Tylko Polska nr 1 (323) /2007 - „Pierwsza władza - Robert Larkowski). Dla „Życia Warszawy powiedział: „Podpisałem to, co mi SB kazało podpisywać. Nie czuję się jednak winny, bo na nikogo nie donosiłem i nikomu nie zaszkodziłem. Do współpracy z wywiadem został zwerbowany 18.10.83 roku. Zrejestrowany był do 26.06.85 roku pod ps. „Zeg. Umowe o współpracy ze Służbą Wywiadu podpisał z pobudek patriotycznych i zobowiązał się do wykonywania sadań, które zleci mu wywiad. Ze swej strony SB zobowiązała się do zachowania w tajemnicy jego współpracy, zwrotu kosztow związanych z działalnością oraz zagwarantowała szkolenia wywiadowcze. Od 1985 roku zaczął unikać kontaktów z SB. W książce K. Pająka „Grabarze polskiej nadziei możemy przeczytać m.in.: „Solorz to klasyczny „pucybut-milioner. Biedny chłopaczyna z Radomia. Zaczynał od pomagania grabarzom na cmentarzu. Potem NRD, skąd szmugluje...lizaki (...). Kto pamięta realia wyjazdow za „żelazną kurtynę w czsach PRL, ten powinien ze zdumieniem prześledzić łatwość, z jaka Solorz pokonywał bariery graniczne i nie tylko graniczne, jeśli założyć, że nic nie wiemy o tych jego agenturalnych koneksjach. W 1977 roku (wtedy nazywał sie Krok, Solorz to nazwisko jego żony) jedzie do Bułgarii. Nic specjalnego, ale stamtąd wyjeżdża na zachód, a to już graniczy z cudem lub z...SB. Konsul w Bułgarii bez zbędnych pytań wyraża zgodę na jego wyjazd do wszystkich krajów świata! Jedzie do Niemiec już jako Piotr Podgórski i ta zmiana nazwiska nie wzbudza zainteresowaniaarcyczujnych władz paszportowych. W stanie wojennym Solorz śle do kraju przeróżne towary. Zaczyna od szminek, a kończy na tysiącach samochodow kupowanych od niego przez „naszą centralę handlu zagranicznego. Cud goni cud: choć „uciekł z Polski przez Bułgarię, „nasz konsul w Wiedniu daje mu paszport konsularny na wszystkie kraje świata! Przełom, to rok 1988: Solorz Krok-Żak-Podgorski otrzymuje „pożyczkę z FOZZ w wysokości 100 mln starych złotych. W 1989 roku Solorz dostał zgodę Ministerstwa Współpracy Gospodarczej z Zagranicą na obrot tzw. rublami transferowymi. Relacja złoty - rubel transferowy (wirtualny przelicznik) w tym wlaśnie czasie daje wręcz gigantyczny zysk. W 1993 roku Solorz uzyskuje zgodę na założenie telewizji Polsat. W nastepnym roku KRRiT wydaje mu licencję na ogólnopolski zasięg z nadajników naziemnych, choc o to ubiegały się takie grube ryby światowej telewizji, jak np. CNN, Reuters, Time Warner. Wygrał Solorz i jego Polsat. Rąbka tajemnicy spowijającej ten niesamowity fart Solorza ujawniaja jego znajomości: popierają go bossowie PZPR (SLD), jak J. Oleksy, A. Kwaśniewski, Piotr Nurowski. Obowiązuje też dziwny eklektyzm ideologiczny: popera go i pracuje w Polsacie m.in. Wiesław Walendziak, nieskazitelny „prawicowiec, swego czasu polityczny „pampers, dziś jeden z wpływowych zakulisowych asów polityki. W rozstrzygającym 1994 roku w Polsat zainwestował słynny Universal - centrala handlu zagranicznego, kierowany wowczas przez osławionego Dariusza Przewieczerskiego. Za 20 procent akcji Polsatu Universal zapłacił 300 miliardow starych złotych. dodajmy, że od kilku lat Przywieczerski jest poszukiwany listem gończym, choć „nasze służby specjalne doskonale znaja jego adres.

Solski Paweł-Pinkus - pułkownik, szef Służby samochodowej WP.

Sołowiej Dominik - ur. 1977, historyk literatury, krytyk literacki i filmowy. Publikował m. in. w „Kulturze, „Undergruncie, „Arteriach, „Światoobrazie i „Cyberforum. Współautor książki Poetyka egzystencji. Franz Kafka na progu XXI wieku (Warszawa 2004).(zródło: eGNOSIS )

Sołtys Jarosław - LISTA NR 15, redaktor - Fundacja Kultury Chrześcijańskiej „ZNAK w Krakowie.

Sołtysik Andrzej - TVN-owski krytyk wszystkiego co polskie. Ur. 6 października 1966 r., dziennikarz radiowy i telewizyjny, filmoznawca, prezenter telewizji TVN, były rzecznik tej stacji. Ukończył filmoznawstwo. W 1990r. podjął pracę jako reporter w dziale informacji radia RMF FM. Później, w telewizji Polsat, był prezenterem programu „Telepuzzle. Na jesieni 1997r. trafił do powstającej telewizji Mariusza Waltera - TVN. Dzisiaj jest gospodarzem programu „Multikino w siostrzanej TVN24. Od 2002r. do lipca 2007 był rzecznikiem grupy TVN. Na tym stanowisku zastąpił go Karol Smoląg.

Somerschaf Borys - kompozytor ,piosenkarz ,wokalista, uczeń Chłopięcej Szkoły Chóralnej im. A. Swiesznikowa, kształcącej dyrygentów i wokalistów. Następnie studiował w Konserwatorium im. P. Czajkowskiego w Moskwie (Wydział Wokalny, kierunek - Dyrygentura Chóralna u prof. B. Tewlina.) Potem, jako stypendysta Rządu RP, ukończył dwa wydziały Akademii Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie (w 1994 - Wydział Wychowania Muzycznego u prof. J. Boka; w 1996 - Wydział Kompozycji u prof. Z. Bagińskiego). Jest od wielu lat związany z Lublinem. W latach 1991-1997 był dyrygentem lubelskiego zespołu wokalnego „In Corpore, obecnie prowadzi przy Centrum Kultury w Lublinie męski zespół wokalny „Kairos. Jako wokalista, aranżer i dyrygent uczestniczył w nagraniu kilkunastu płyt z polską muzyką klasyczną (m. in. zespoły muzyki dawnej: Cantus Firmus, Ars Nova; Chór Warszawskiej Opery Kameralnej, Chór SGH, Męski zespół wokalny KAIROS), rozrywkową (m. in. Obywatel G.C., Bajm, Jacek Kaczmarski, Michał Bajor) i filmową (Quo vadis, Wiedźmin, Preisners Music). W listopadzie 2005 r. Borys Somerschaf nagrał płytę „Śnił mi się sad - Najpiękniejsze romanse rosyjskie.

Sommer Elżbieta - telewizyjna „Chmurka, przez wiele lat w PRL-u, była prezenterką pogody, po długiej przerwie wróciła do pracy w TV. W dniu 28.01.99. została odznaczona Krzyżem Oficerskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski przez prezydenta Kwaśniewskiego-Stoltzmana.

Sommer Grzegorz - Członek redakcji „Newsweek. Zastepca szefa Działu: Kraj.

Sommer Jolanta LISTA NR 4.

Sommer Łukasz LISTA NR 5, jest absolwentem filozofii, doktorantem w Instytucie Stosowanych Nauk Społecznych UW, tłumaczem z języja angielskiego o fińskiego, współpracuje również z „Tygodnikiem Powszechnym.

Sommer Magdalena - polonofob, nauczycielka języka hebrajskiego i tłumacz Żydowskiego Centrum im. M. Schorra.Prowadzi lekcje języka hebrajskiego oraz tłumaczy wideokonferencje. Rok spędziła w Izraelu na stypendium państwowym. Jej drugą pasją jest tłumaczenie literatury z języków hebrajskiego i angielskiego.

Sommer Piotr - LISTA NR 4, 5, polonofob, rada programowa żydowskiego pisma „Midrasz. Urodził się w 1948, poeta i tłumacz współczesnej poezji amerykańskiej i angielskiej (tłumaczył m.in. Franka OHarę, Charlesa Reznikoffa, Johna Ashberyego, Kennetha Kocha, Johna Berrymana, Roberta Lowella, Dereka Mahona, Seamusa Heaneya). Opublikował kilkanaście książek: poetyckich (własnych i zrobionych z przekładów), książek krytycznoliterackich, antologii. Pisze także wiersze dla dzieci. Jest redaktorem naczelnym miesięcznika „Literatura na świecie. Mieszka w Sulejówku pod Warszawą.

Sommer Piotr - ur. w 1948 r., poeta, tłumacz, krytyk literacki, redaktor naczelny Literatury na Świecie. Ostatnio publikował wybór wierszy (Fort Legnica, 1999).

Sommer Tomasz - redakcja „Najwyższy Czas!.

Sommerstein Emil - ur. 6 lipca 1883 w Hleszczawie k. Lwowa, zm. w 1957 w Middletown (Nowy Jork. Do 1939 polityk był związany z ruchem syjonistycznym. Członek ZPP, wszedł w skład PKWN jako szef resortu odszkodowań. Współzałożyciel (1944) i do 1946 r. prezes Centralnego Komitetu Żydów Polskich. Adwokat, poseł, od 1946 roku w USA. Po wojnie był ministrem, zajmował się m.in. sprawami mienia żydowskiego. Na posiedzeniu Centralnego Komitetu Żydów Polskich w dniu 25 marca 1945 roku, wystąpił przeciwko podziemiu niepodległościowemu: „Akcja przeciwko Żydom prowadzona jest przez wielkie grupy partyzantów, które są dobrze uzbrojone (...) należy nacisnąć na władzę, aby rząd przygotował akcję na szeroką skalę. Wyraził także swoje zadowolenie z faktu zawarcia sojuszu Polski ze Związkiem Radzieckim. (...) „Sojusz ten zabezpieczy również spokojne życie pozostałej resztki ludności żydowskiej. W dniu 2 marca 1946 r. CKŻP wystosował memorandum do Komisji Anglo-Amerykańskiej dla spraw Palestyny, podpisane przez ww. oraz A. Bermana. Czytamy w nim m.in.: „Ta sama zbrodnicza ręka, która prowadzi działalność antysemicką, godzi również w działaczy partii demokratycznej, oficerów Wojska Polskiego. W kolejnym memoriale przekazanym premierowi Osóbce-Morawskiemu w dniu 15 marca 1946 roku było napisane m.in.: „Uważamy, że jedynym środkiem, który mógłby ukrócić falę morderstw, byłoby wydanie i wykonanie większej ilości wyroków śmierci, opublikowanie w prasie krajowej i rozplakatowanie ich w całym kraju. W 1946 wyemigrował do USA, gdzie zmarł.

Sondej Maria LISTA NR 9, dziennikarz, współpracuje z Tygodnikiem Katolickim „Niedziela.

Sonnenberg Ber właściwie Berek Szmul Sonnenberg - ur. w 1764 w Warszawie, zm. 18 listopada 1822 roku w Warszawie, bankier i filantrop żydowskiego pochodzenia, syn Szmula Zbytkowera i protoplasta rodu Bergsonów (pierwotne nazwisko Bereksohn). Berek Szmul Sonnenberg urodził się w Warszawie jako syn znanego warszawskiego kupca i przedsiębiorcy Szmula Zbytkowera, który dzięki królowi Stanisławowi Augustowi Poniatowskiemu w 1798 uzyskał przywilej swobodnego osiedlania się i prowadzenia działalności gospodarczej, m.in. założyciela Szmulowizny na warszawskiej Pradze. W okresie Królestwa Polskiego stał się jednym z głównych dzierżawców monopolu solnego, i już w latach 1816-1821 z Samuelem Fraenklem, a od 1818 także z synem Gabrielem Bereksohnem i Samuelem Markusem Poznerem dzierżawił cały monopol solny w Królestwie. Dzierżawy nie udało się jednak przedłużyć na skutek sporu z Fraenklem, którego zastąpił Ignacy Neumark. Dochody czerpane z soli pozwoliły Sonnenbergowi na udzielanie dużych kredytów i pożyczek gotówkowych, co zjednało mu protekcję wielu wpływowych osób, takich jak senator Mikołaj Nowosilcow czy Namiestnik Królestwa Polskiego gen. Józef Zajączek. Wpływy te pozwoliły mu na uzyskanie przywilejów niedostępnych Żydom - w 1810 na mocy dekretu króla saskiego i księcia warszawskiego Fryderyka Augusta Wettina otrzymuje obywatelstwo miasta Warszawy, prawo zamieszkiwania przy ulicach niedostępnych dla Żydów przy zachowaniu przywileje noszenia tradycyjnego stroju i nie golenia brody, a także przywilej nabywania nieruchomości i posiadania dóbr ziemskich (dzięki czemu w 1821 nabywa folwarki Suchowola i Łychnowo koło Czerska). Przywileje te pięć lat później potwierdził także car Aleksander I. Brał on także udział w delegacji do cara Aleksandra I w proteście przeciw oskarżeniu Żydów o dokonywanie mordów rytualnych. Dzierżawił opłaty za koszerne mięso, które przekazywał później gminie żydowskiej. W jednym ze swoich domów na Pradze po przebudowie urządził synagogę i bejt ha-midrasz, obie hojnie wyposażając. Uczestniczył też w życiu warszawskiej gminy żydowskiej - działał w Radzie Szpitala Starozakonnych, zarządzie Domu Schronienia Starców i Sierot oraz w Dozorze Szkół Elementarnych Dla Młodzieży Żydowskiej. Sonnenberg miał 4 synów o imionach: Gabriel, Jakub, Leopold i Michał oraz córkę Perlę, wśród spadkobierców znalazła się też jego druga żona Temerla Rosenkrantz z Abrahamów. Jego potomkowie przyjęli nazwisko Bergson, najbardziej znani są potomkowie Gabriela: syn Michał Bergson i wnuk Henri Bergson, laureat nagrody Nobla w 1927. Pochowany został na cmentarzu żydowskim na Powązkach w mauzoleum, uznawanym za jeden z najcenniejszych nagrobków żydowskich na świecie.

Sonnenberg Ewa - „Przewodnik liryczny po Europie. „Rita Baum - nieregularnik, nr 7, zima 2003r.

Sonnenfeld Adolf Gustaw - 1837-1914, skrzypek, dyrygent i kompozytor, organizator Orkiestry Warszawskiej, twórca trzech oper.

Sonnet Ewa - fotomodelka, właścicielka największych wiszących piersi ,których setki fot można obejrzeć w internecie, zapragnęła spróbować swych sił w świecie muzyki. Sama o sobie mówi: „Wszystko zaczęło się 2 lata temu kiedy zostałam „pokryta przez człowieka dzięki któremu moje życie obróciło się o 69 stopni czyli zaszło w wymarzonym przeze mnie kierunku. Rozpoczęłam karierę fotomodelki. Chcę w tym miejscu wyraźnie podkreślić, iż to co robię jako fotomodelka, jest przez niektóre osoby traktowane zupełnie mylnie i stereotypowo. On też jest scenarzystą i reżyserem teledysku do pierwszego singla „…i RNB promującego jej debiutancką płytę „Nielegalna.

Sontag Susan - autorka eseju „Choroba jako metafora, „W Ameryce. Otrzymała w 2001 roku w Jerozolimie nagrodę literacką. Nie zgadzała się z polityką prowadzoną przez państwo Izrael.

Sopek Maciej - syn Mirosława, autor projektu graficznego witryny dotyczącej synagog w Łodzi.  Uczeń Liceum Szkoły Europejskiej w Łodzi.

Sopek Mirosław - LISTA NR 15, dr, adiunkt WSHE. Prowadzi specjalizację „E-commerce w WSHE. W ramach tej specjalizacji wykłada: „Podstawy handlu elektronicznego, „Technologie handlu elektronicznego, „Organizację handlu elektronicznegooraz przedmioty specjalistyczne: „Technologie XML oraz „Podstawy Kryptografii. Jest właścicielem i managerem firmy Internetowej i informatycznej MakoLab. Ten niezmordowany naukowiec-biznesmen jest także autorem witryny www.synagogi.lodz.pl. Zrobił też stronę internetową Cmentarza Żydowskiego , oraz stronę Fundacji Monumentum Iudaicum Lodzense. Inne strony wykonane w Makolab są obecne pod adresem web.makolab.pl. 21-22 marca 2007. Był prelegentem na Konferencji „Aspekty prawne i administracyjne zarządzania Centrum Handlowym, która odbyła się w Warszawie w dniach 21-22 marca 2007roku.

Sordyl Aleksander - ur. 1917, funkcjonariusz PRL-owskich organów bezpieczeństwa. Pracę w organach bezpieczeństwa rozpoczął jeszcze w Resorcie Bezpieczeństwa Publicznego pod koniec 1944 r. Odszedł ze służby w organach terenowych MSW (PUSW) pod koniec marca 1961 r.  

Soroka Anna - Towarzystwo Polsko-Izraelskie w Lublinie , komisja rewizyjna.

Soros George - międzynarodowy spekulant finansowy, założyciel wielu fundacji m.in. Batorego. Członek honorowy tejże fundacji działającej w Polsce. W dniu 15.07.96. został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Zasugi RP przez prezydenta Kwaśniewskiego-Stoltzmana.

Sosnowska Agnieszka LISTA NR 9, pracuje jako przewodnik miejski po Warszawie, posiada licencję oraz uprawnienia do oprowadzania po wnętrzach pałacu w Wilanowie. Oprowadza turystów indywidualnych oraz zorganizowane grupy. Jest absolwentką Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. Ma liczne zainteresowania humanistyczne.

Sosnowska Danuta - LISTA NR 5,11, ur. 1962 r., absolwentka Wydziału Polonistyki UW. Zajmuje się historią kultury i literatury polskiej, czeskiej i ukraińskiej. Od 1994 r. pracuje Instytucie Filologii Słowiańskich UW. Doktorat uzyskała w Instytucie Badań Literackich PAN w 1997 r. Stypendystka Fundacji im. Stefana Batorego (w ramach programu Research Support Scheme) oraz Ecole des Hautes Etudes en Sciences Sociales w Paryżu. Współpracownik kwartalnika „Kresy; publikuje także w „Znaku, „Dialogu, „Więzi. Wydała wybór listów romantycznych „Dzikie nasze położenie (Warszawa 1995, II wyd. Wrocław 1997).`

Sosnowska Katarzyna - absolwentka Instytutu Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego oraz studentka Instytutu Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego. Współpracownik Forum Dialogu Między Narodami od lipca 2004.Koordynator projektu edukacyjnego fundacji FORUM DIALOGU MIĘDZY NARODAMI.

Sosnowski Aleksander - urodzony 2 kwietnia 1930 roku w Wilnie. W 1950 roku wstąpił do WP. Słuchacz OSP. Asesor WPR we Wrocławiu. Awansowany na ppor. w 1953 roku. Oficer śledczy Prokuratury ŚOW. Od 1956 roku w rezerwie. Matura w 1959 roku. Pracownik Przedsiębiorstwa Panstwowego „Polmozbyt. Zmarł w 1996 roku. Na podstawie „Prawnicy czasu bezprawia - Krzysztof Szwagrzyk. IPN, Kraków-Wrocław 2005 roku.

Sosnowski Janusz LISTA NR 4, ur. 11 kwietnia 1947r. w Warszawie, scenograf telewizyjny i filmowy, również lektor i statysta produkcji telewizyjnych. W roku 1974 ukończył Wydział Architektury na Politechnice Warszawskiej. Filmografia: Seksmisja, Pestka, Quo Vadis, Kasia i Tomek, Kto nigdy nie żył, Karol. Człowiek, który został papieżem, Ranczo.

Sosnowski Jerzy - LISTA NR 4, 15, „Historyk literatury, krytyk, publicysta. Jest również dziennikarzem radiowej Trójki oraz wykłada w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej. Opublikował m.in. „Śmierć czarownicy, „Szkice o literaturze i wątpieniu, „Chwilowe zawieszenie broni, Apokryf Agłai; Ach. Ostatnio wydał „Tak to ten. (Folder Dni Książki Żydowskiej, str.2). Polonofob, oszczerca, kłamca i paszkwilant, publicysta „Gazety Wyborczej, tropiciel „polskiego antysemityzmu i „nacjonalizmu. Pisząc o polskim myśleniu o ojczyźnie w „GW z 5 sierpnia 1991, Sosnowski stwierdził, że: (...) „Nad Polskością otwartą na różnorodność, wzięło górę Polactwo: patriotyzm znerwicowany, ksenofobiczny, autorytarny (...). Czarakterystyczna cechą Polactwa stanowi przekonanie, że w Polsce nie ma antysemityzmu, są natomiast Żydzi. Według niego należy w Polsce zerwać z narodowymi tradycjami, które są dla niego bogoojczyźnianym fatum i garbem historii.

Sosnowski Remigiusz - Remek, Remi, współtwórca RAAF /Lewicowej Alternatywy. Groźny w starciu wręcz, często atakuje w większej grupie. Częsty bywalec warszawskiej synagogi. Wiek ok. 30 lat. Zamieszkały na Żoliborzu. Zarząd Polskiej Unii Studentów Żydowskich był u nich skarbnikiem.Od 2007r.Komisja Kontrolująca Żydowskiej Ogólnopolskiej Organizacji Młodzieżowej (ZOOM).

Sosnowski Tytus - LISTA NR 11, ur. w 1946, prof. UW, Katedra Psychologii Różnic Indywidualnych. Prodziekan Wydziału Psychologii UW ds naukowych i kadrowych (od 1.09.2005); Kierownik Pracowni Psychofizjologii; Członek Rady Programowej studiów psychologicznych w języku angielskim. Członkostwo towarzystw naukowych: m.in. Society for Psychophysiological Research. Wieloletnia współpraca z Uniwersytetem im Franka we Lwowie (razem z prof. Marią Lewicką), najważniejsze efekty: dwie konferencje i dwie szkoły letnie (polsko-ukraińskie), książka polsko-ukrainska w druku. Zajęcia dydaktyczne na uniwersytetach zagranicznych np. University of Glasgow. Nagroda II stopnia Ministra Szkolnictwa Wyższego (1983); Cztery nagrody Rektora.

Sosnowski Waldemar - fotoreporter „Gazety Wyborczej. Autor wystawy z czarno-białymi zdjęciami chasydów, które były prezentowane na festiwalu „Warszawa Singera w 2005 roku w Warszawie.

Soszka Monika - Teatr Żydowski im. Estery Rachel i Idy Kamińskich w Warszawie. 1967 - data urodzenia. II edycja Festiwalu Kultury Żydowskiej Warszawa Singera 15-18 września 2005. WARSZAWA SINGERA 2 WRZEŚNIA 2007. WARSZAWA SINGERA III FESTIWAL KULTURY ŻYDOWSKIEJ 05 - 10.09.2006. 4. Festiwal Kultury Żydowskiej Warszawa Singera 2007.

Soszyńska-Stefanowicz Barbara LISTA NR 9, sędzia, przewodnicząca Sądu Rejonowego w Pabianicach.

Sowa Aleksandra LISTA NR 8, feministka, ekolożka, alterglobalistka, działaczka partii Zieloni 2004 i Stowarzyszenia Ostra Zieleń.

Sowa Jan - LISTA NR 8, 10, urodzony w 1976 roku, eseista. Dr, studiował polonistykę, psychologię i filozofię na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. W 2006 roku doktoryzował się z socjologii. W latach 20002006 redaktor magazynu „Ha!art, współzałożyciel Fundacji „Korporacja Ha!art, redaktor serii „Linia Radykalna w wydawnictwie o tej samej nazwie. Publikował m.in. w Gazecie Wyborczej,„Lampie, „Krytyce Politycznej,„Zielonych Brygadach, „Praesens, „2+3D, „Obywatelu i magazynie „Ha!art, z którym jest związany od 1999 roku (redaktor działu kulturoznawczego). Pracował również jako dziennikarz w Polskim Radiu i kurator w Galerii Sztuki Współczesnej Bunkier Sztuki w Krakowie. Obecnie zatrudniony w Instytucie Spraw Publicznych Uniwersytetu Jagiellońskiego. Wykłada także w Collegium Civitas w Warszawie, w Centre for Advanced Studies in the Humanities na Uniwersytecie Jagiellońskim oraz na Akademii 36,6. Jest też autorem głośnego zbioru esejów „Sezon w teatrze lalek. Czynnie uczestniczy w ruchu antyglobalistycznym. Mieszka w Krakowie.

Sowa Marek - prezes Agory , zastąpił Wandę Rapaczyńską. od 2000 r. reprezentował w Polsce interesy międzynarodowej grupy medialnej Liberty Global, m. in. jako wiceprezes UPC Polska i członek rady nadzorczej Canal+. Wcześniej pracował jako dyrektor ds. rozwoju w multimedialnym holdingu Entertainment, Inc., kierował satelitarną stacją muzyczną Atomic TV (obecnie MTV Polska), a także współpracował z amerykańską stacją telewizyjną CBS. Sowa jest prezesem Związku Pracodawców Prywatnych Mediów oraz członkiem zarządu PKPP Lewiatan.

Sowa Monika LISTA NR 5, jest nauczycielem języka angielskiego, członkiem Katolickiego Zrzeszenia Wychowawców Libiąż.

Sowik Krzysztof - zastępca dyrektora Fundacji Festiwalu Dialogu Czterech Kultur.

Sowińska Stanisława - z domu Zalcman (ur. 1912) ps. „Barbara, „Natka członkini Komunistycznej Partii Polski, ppłk. Wojska Polskiego w Głównym Zarządzie Informacji. W 1947/48 roku pełniła funkcję Szefa Biura Studiów GZI. Była wojenną łączniczką i sekretarką, najpierw Zygmunta Mołojca, a potem Spychalskiego (1942-44). Aresztowano ją w październiku 1949 i trzymano w więzieniu do grudnia 1954 roku. Oto co napisał Władysław Bułhak (ur. 1965), doktor nauk historycznych, naczelnik Wydziału Badań Naukowych, BEP IPN. w piśmie IPN „Pamięć i Sprawiedliwość (fragm.) „Komunistyczny donos do gestapo. „Wobec zbliżającego się niebezpieczeństwa żydo-komunistycznego, rzucającego groźny cień na kontynent europejski, uważamy, że we wspólnym interesie wszystkich cywilizowanych ludzi (...) jest zażegnanie owego niebezpieczeństwa na swoim terenie - pisali we wrześniu 1943 r. w liście do gestapo... polscy komuniści. Poza dodatkową porcją podobnej frazeologii pismo zawierało listę około 50 osób opisanych jako „działające bezpośrednio lub wybitnie sympatyzujące i agitujące za komuną. Akcją dezinformacyjną, a może po prostu denuncjacyjną, której elementem był rzeczony list, kierowali Marian Spychalski, przyszły marszałek PRL, i jego ówczesna towarzyszka (zarówno w życiu prywatnym, jak i organizacyjnym) Stanisława Sowińska.(...) W apogeum polskiego stalinizmu, w czasie śledztwa prowadzonego przez osławiony X Departament MBP przeciwko przedstawicielom „odchylenia prawicowo-nacjonalistycznego w PPR, uznawani wówczas za „heretyków Spychalski i Sowińska, twierdzili, że spowodowali wysłanie do gestapo donosu zawierającego listę kilkudziesięciu nazwisk rzekomych przedstawicieli „żydo-komuny. Chcieli w ten sposób zaszkodzić niewygodnym dla PPR/GL ludziom związanym z „aparatem gestapo i „aparatem reakcyjnego podziemia. Wysłany do gestapo list szczęśliwie się zachował i w trudny dziś do ustalenia sposób trafił po wojnie w ręce funkcjonariuszy Departamentu X MBP. Dziś znajduje się w archiwum IPN. Nie ulega wątpliwości, że jest to ten sam list, o którym mówili Spychalski i Sowińska. Podane przez tę ostatnią w śledztwie szczegóły (nazwiska i adresy osób z listy) są zgodne z występującymi w źródłowym dokumencie. Wiele z wymienionych w nim osób zostało bowiem aresztowanych przez gestapo właśnie w końcu 1943 r. W większości przypadków na stosunkowo krótko. Ale kilka osób trafiło po pewnym czasie na osławione czerwone obwieszczenia Dowódcy Policji Bezpieczeństwa i SD na Dystrykt Warszawski. Odnosi się to np. do kupca Adolfa Bagnowskiego i nauczyciela Arkadiusza Skrzypczaka. Obydwaj zostali rozstrzelani w lutym 1944 r. Z kolei Stanisław Gałązka, Helena Ryłło i Jan Stryjczyk trafili do obozów koncentracyjnych w Gross Rosen, Ravensbrück i Stutthoff.(...) Wśród osób znajdujących się na liście warto wyróżnić trzyosobową grupę „katyńską. Jak dziś wiadomo, co najmniej jedna z zadenuncjowanych osób wzięła udział w zorganizowanej przez Niemców w maju 1943 r. wyprawie przedstawicieli różnych polskich środowisk do Katynia, siłą rzeczy stając się ważnym świadkiem zbrodni NKWD. Nad dołami śmierci pochylał się wtedy m.in. Leon Kowalewicz, robotnik z Zakładów Mechanicznych Avia w Warszawie, ofiara omawianego donosu. Zadenuncjowanie Kowalewicza i dwóch innych osób do gestapo przez ludzi wywiadu GL można i chyba należy widzieć jako jeden z pierwszych elementów represyjnych w sterowanej z Moskwy potężnej kampanii polityczno-propagandowej, której celem było narzucenie sowieckiej interpretacji zbrodni na polskich oficerach.

Sowiński Paweł LISTA NR 9, dr hab. doc. IHiAR, zajmuje się fizjologią i biohemią roślin, pracownik Instytutu Botaniki UW, Instytutu Hodowli i Aklimatyzacji Roślin.

Sowula Grzegorz LISTA NR 9, tłumacz z języka angielskiego.

Soyka Stanisław - ur. 26 kwietnia 1959 w Żorach na Górnym Śląsku, wokalista, instrumentalista i kompozytor jazzowy. W 1979 zdobył I nagrodę na Lubelskich Spotkaniach Wokalistów Jazzowych. Laureat festiwali w Opolu (1991) i w Sopocie (1992). Wydał kilkanaście płyt..- „Miał być (...) klientem Konrada Ł. (...) jednego z najważniejszych handlarzy narkotyków, który przed dwoma laty uzyskał status świadka koronnego (...). Muzyk zaprzecza, że miał z dilerem jakikolwiek kontakt. („Fakt, 15 maja 2007)

Sójka Paweł - akordeonista .Lubliner Klezmorim.

Sójka Telesfor - urodzony 22 października 1893 roku w Łodzi. Skończył prawo na UW w 1927 roku. Sędzia śledczy i podprokurator WPO w Wilnie. W 1939 roku awansowany na majora. Podczas wojny internowany w Rumunii oraz w obozach niemieckich dla jeńców. W 1946 roku wraca do Polski i wstępuje do WP. Awansowany na stopień ppłk w 1946 roku. Referent prawny i radca prawny w DSS MON. Szef Wydzialu I Biura Prawnego MON. Radca prawny zarządu Uzupełnień i Służby Wojskowej Sztabu Generalnego WP. Od 1963 roku w rezerwie. Na podstawie „Prawnicy czasu bezprawia - Krzysztof Szwagrzyk. IPN, Kraków-Wrocław 2005 roku.

Spałek Robert - ur. 1971, „historyk, absolwent UW, pracownik Oddziałowego Biura Edukacji Publicznej IPN w Warszawie. Zajmuje się m.in. walkami wewnętrznymi w środowiskach komunistów w Polsce 1944-1956 oraz opozycją polityczną lat 70. Pod kierunkiem prof. Jerzego Eislera przygotowuje rozprawę: Poszukiwanie „wroga wewnętrznego w kierownictwie PPR/PZPR w latach 1948-1956.Felietonista „Gazety Polskiej.Publikuje także w Gazecie Wyborczej w której jest zatrudniony.Oto replika na jego publikację ze strony Muzeum Powstania Warszawskiego: Artykuł dotyczący tematyki drugiego z wykładów, także autorstwa Roberta Spałka:
W nawiazaniu do tekstu Roberta Spałka publikuję teraz dużą część listu, który wysłałem do Gazety Wyborczej 19 VI 07, z uwagami odnośnie treści zawartych w cz. 1. Redakcja Gazety nie opublikowała tej repliki (?).
Redakcja Gazety oburza się, kiedy ktoś mówi jej zespołowi, że „kłamie, manipuluje informacją, itd. W pewien sposób zachowanie redakacji, odnośnie jedengo tekstu-repliki, może potwierdzać te pewne obiegowe i „wrogie stwierdzenia, odnośnie wysokiego poziomu rzetelności i prawdziwosci infomacji publikowanych na łamach Gazety.
W przypadku materiałów napisanych przez pana Spałka, i publikowanych w GW (także cz. II), nie podzielam takiego dobrego mniemania o b. wysokim pozimie tekstów publikowanych przez GW, z przyczyn niżej podanych.
19 czerwca 2007
Gazeta Wyborcza
Redaktor naczelny - Adam Michnik
zastępca redaktora naczelnego - Piotr Stasiński,
Sekretarz redakcji: Grażyna Babińska,
Opinie i Świąteczna: Marek Beylin, Robert Spałek.
Dot: „Komuniści przeciw swoim tekst Roberta Spałka z 16-17 czerwca 2007r.
W nawiązaniu do tekstu Roberta Spałka pt. „Komuniści przeciw swoim opublikowanego w Gazecie Wyborczej - Świąteczna pragnę zwrócić uwagę na kilka poważnych uchybień i błędów merytorycznych, które autor popełnił w tym materiale opublikowanym 16-17 czerwca 2007 roku.
Uważam, że ten teksty jest na słabym poziomie merytorycznym, zawiera szereg nieprawd, przeinaczeń, niedokładności. W ten sposób materiał czyni wiele złego w świadomości społecznej. Jest to o tyle istotne, że pan Robert Spałek przez publikacje zawierające poważne uchybienia powiela, i wzmacnia istniejące od dziesiątek lat stereotypy związane z tą ważną dla dziejów Polski sprawą.
Odniosę się do kilku fragmentów z tej pracy, które uważam, że w sposób nierzetelny, półprawdziwy, czasami fantastyczny opisują źle przebieg tamtych wydarzeń.
1. W odnalezionych materiałach widniały nazwiska Włodzimierza Lechowicza i Alfreda Jaroszewicza, przedwojennych działaczy lewicowych, w latach okupacji powiązanych z Marianem Spychalskim, szefem wywiadu Gwardii Ludowej - partyzantki komunistycznej. Po wojnie Lechowicz i Jaroszewicz awansowali na wysokie stanowiska ministerialne.
Znalezione materiały w Gdańsku-Oliwie w drugiej połowie 1947 roku zawierały m.in. dokumenty z nazwiskami Lechowicza i Jaroszewicza, a oprócz nich były także inne jak: Stanisława Nienałtowskiego, Michała Eklera. Osoby te były przedwojennymi, cywilnymi pracownikami Samodzielnego Referatu Informacyjnego Dowództwa Okręgu Korpusu I (SRI DOK I) istniejącego w ramach Oddziale II w Warszawie. Sugestia autora, że byli oni działaczami lewicowymi jest nieprawdą. Oficjalnie obaj (Jaroszewicz i Lechowicz), z tytułu zajmowanych funkcji w Wojsku Polskim, nie mogli być żadnymi działaczami lewicowymi, a tym bardziej należeć do KPP. Oficjalnie trzymali się daleko od takich organizacji. Faktycznie byli związani w sposób ściśle tajny z legalną, a potem już zdelegalizowaną KPP. Jaroszewicz od ok. 1927 roku, a Lechowicz od 1933 roku, aż do chwili rozwiązania przez Komintern - Stalina - KPP w 1938 roku.
Z drugiej strony obaj zajmowali się zawodowo i oficjalnie w ramach pracy w SRI DOK I analizą działalności organizacji narodowych i komunistycznych w komórce organizacyjnej Oddziału II. Obaj pracowali w wojsku na etatach cywilnych. Jaroszewicz pracował w SRI DOK I w latach 1922-34, a Lechowicz, który wszedł na jego miejsce, w latach 1933-1939. Zadniemu ich komórki było analizowanie, kontrolowanie oraz przeciwdziałanie możliwości działania najpierw istnienia ruchów narodowych (związanych m.in. ze Stronnictwem Narodowym), a potem ruchów lewicowych - m.in. komunistycznych. Działacze, zwolennicy tych organizacji mogli prowadzić agitację, wywiad wśród żołnierzy oraz na terenie jednostek Wojska Polskiego.
2. „Paradoks polega na tym, że Lechowicz i Jaroszewicz od lat 20. byli agentami wywiadu radzieckiego ulokowanymi w przedwojennym Wojsku Polskim. Infiltrowali Oddział II Sztabu Głównego. Jednocześnie byli cennymi wtyczkami KPP - wchodzili w skład komórki mającej chronić „centralny aktyw tej partii.
Informacja podana przez autora jest półprawdziwa. Alfred Jaroszewcz był związany z nielegalną KPP od ok. 1927 roku. Dopiero w 1933 roku wciągnął do tej struktury Włodzimierza Lechowicza oraz wprowadził go na swoje miejsce w komórce SRI DOK I. W ramach działań w nielegalnej KPP obaj byli związani z kontrwywiadem KPP, a przez inne osoby, zarazem członków nielegalnej KPP, Samuelem Fogelsonem, Ludwikiem Fersztem, Bogusławem Buczyńskim mieli kontakty z wywiadem sowieckim. Był to najprawdopodobniej wywiad handlowy - gospodarczy.
3. Zadanie przewozu archiwum do Wesołej koło Warszawy i opracowania go przypadło w udziale pracownikom Biura Studiów GZI. Szefową Biura była Barbara Sowińska - sekretarka i kochanka Spychalskiego.
Autorów ponownie błądzi. Chodzi w tym wypadku o Stanisławę Sowińską z domu Zalcman (ur. 1912) ps. „Barbara, „Natka, która była w tym okresie ppłk. Wojska Polskiego w Głównym Zarządzie Informacji. W 1947/48 roku pełniła funkcję Szefa Biura Studiów GZI. Sowińska była wojenną łączniczką i sekretarką, najpierw Zygmunta Mołojca, a potem Spychalskiego (1942-44). W 1948 roku nie była sekretarką Spychalskiego, co wyraźnie sugeruje autor. Aresztowano ją w październiku 1949 i trzymano w więzieniu do grudnia 1954 roku. Przeszła bardzo ciężkie śledztwo.
4. Kiedy w połowie 1948 r. w posiadanie tego dokumentu weszło kierownictwo PPR (Jakub Berman, Hilary Minc i prezydent Bolesław Bierut, który zastąpił Gomułkę na stanowisku sekretarza generalnego partii przekształconej w grudniu 1948 r. w PZPR), sprawy zaczęły toczyć się szybko.
Autor ponownie miesza fakty, a jak nie wie to zmyśla. Całą sprawę rozpoczęto jeszcze przed czerwcowym plenum PPR w 1948 roku, gdzie Gomułka wygłosił swój słynny referat. Co więcej, Bierut zastąpił Gomułkę na funkcji sekretarza generalnego PPR na plenum sierpniowym (31 VIII - 4 IX 1948), a sprawa zaczęła nabierać rozpędu od lipca 1948 roku. Jakub Berman wezwał do siebie Romkowskiego podczas trwania wystawy o Ziemiach Zachodnich we Wrocławiu (otwarcie 21 VII 1948). Oświadczył mu, że kierownictwo partii (Biuro Polityczne) wydało decyzję o „rozpracowaniu sprawy Lechowicza-Jaroszewica. Powołano komisję partyjną w składzie: Berman, Radkiewicz, Spychalski, Romkowski.
Pan Spałek nie zna po prostu głównych dat i wydarzeń związanych z dziejami PPR i co więcej z opisywanym przez siebie epizodem (?!).
Na plenum sierpniowym (31 VIII-4 IX 48) Bierut wygłosił referat „O odchyleniu prawicowym i nacjonalistycznym w kierownictwie Partii i o sposobach jego przezwyciężania.
5. Wcielając ich do wywiadu GL, Spychalski wykorzystał ich przedwojenne doświadczenie i kontakty, by inwigilować Delegaturę Rządu Polskiego. Lechowicz wszedł do struktur Delegatury i był jednym z najwyżej uplasowanych agentów komunistycznych w Polskim państwie Podziemnym. Również po wojnie pozostał cennym źródłem informacji o nastrojach panujących w środowisku antykomunistycznym.
Ponownie informacja półprawdziwa - poważnie niepełna. Lechowicz wszedł do Państwowego Korpusu Bezpieczeństwa m.st. Warszawy tzw. policji delegackiej w marcu 1943 roku. W przypadku Jaroszewicza nigdy on nie był związany z Delegaturą Rządu. Od początków 1940 roku był związany z ZWZ, potem z AK. Opinia autora na temat wysokiego uplasowania Lechowicza jest podobnie nierzetelna. Jaroszewicz stał wyżej, z tytułu piastowanych funkcji w ZWZ/AK, w strukturach podziemia, niż cytowany Lechowicz. Jest prawdopodobne, że byli także inni agenci sowieccy w strukturach podziemia, starsi rangą oficerowie ZWZ/AK, których nazwisk jeszcze powszechnie nie znamy.
6. W październiku 1948 r. z grona oficerów MBP wyłoniono tajną grupę do zadań specjalnych. Jej celem było demaskowanie „szpiegów umiejscowionych na wysokich szczeblach kierowniczych w partii i administracji państwowej oraz prowadzenie śledztw z tym związanych. Grupa utworzona w atmosferze „śmiertelnego niebezpieczeństwa grożącego partii była z założenia strukturą całkowicie wyizolowaną, działającą w ścisłej tajemnicy.
Autor myli się poważnie. Grupę specjalną do tej sprawy zaczęto „montować wiosną 1948 roku, a nie w październiku 1948 roku. Pierwsza nazwa tej specjalnej jednostki brzmiała: „Specjalna grupa operacyjna przy Viceministrze B.P. tow. Romkowskim. Na polecenie gen. bryg. Romana Romkowskiego (1907-68) rozpoczęto ściąganie ludzi z „bezpieczeństwa. Początkowo pracami grupy specjalnej (w tym śledczymi) kierował Józef Różański (1907-1981).
7. Do pierwszych aresztowań doszło 13 października 1948 r. Wśród więźniów znaleźli się Lechowicz i Jaroszewicz, mimo że byli posłami korzystającymi z immunitetu. Zatrzymani zostali bez postanowienia prokuratora i nakazu sądowego.
Kolejny błąd merytoryczny. Z tych dwóch osób posłem do Sejmu Ustawodawczego (1947-1952) był wyłącznie Lechowicz. Owszem zasiadał w tym czasie w Sejmie człowiek o nazwisku Jaroszewicz, lecz na imię miał Piotr.
Alfred Jaroszewicz nie był posłem do Sejmu Ustawodawczego. W przypadku zatrzymanych w tej sprawie postanowienia o aresztowaniu były wypisywane w ciągu kilku dni od chwili zatrzymania (ogólnie ok. 4-7 dni po). Z dużym prawdopodobieństwem takie decyzje zostały wypisane na Lechowicza i Jaroszewicza przez prokuratorów wojskowych z Naczelnej Prokuratury Wojskowej.
8. Po roku działalności grupy specjalnej, w październiku 1949 r. w pawilonie X więzienia na Mokotowie oraz w piwnicach willi miedzeszyńskiej przebywało w sumie 150-200 osób.
Ponownie informacja nieścisła. Funkcjonariusze MBP uwięzili, w związku z tą sprawą, 104 osoby od listopada 1948 do października 1949 roku. Autor zawyża dane o liczbie aresztowanych w tym okresie.
9. W 1954 r. oficerowie bezpieczeństwa palili w dołach na śmieci i wrzucali do niszczarek dokumenty X departamentu Ministerstwa bezpieczeństwa Publicznego (MBP).
Na koniec uwag, aczkolwiek jest to zdanie rozpoczynające cały publicystyczny „klops, zabawne potknięcie - czysta konfabulacja autora. Jestem przekonany, że takich urządzeń jak niszczarki - czyli specjalne urządzenie służące do cięcia papieru na drobne kawałki, jakie są dziś licznie w biurach - funkcjonariusze MBP nie posiadali na wyposażeniu, a także dziesiątki lat potem. Dokumenty niszczono przez palenie ich w kotłowniach lub dołach, np. willi w Miedzeszynie (tzw. obiekt „Spacer). Wywożono także dokumenty do papierni („big niszczarka), gdzie uległy zmieleniu pod ścisłą kontrolą funkcjonariuszy MBP-MSW itd. W ten prosty sposób zacierano śladu po różnych przestępstwach zapisane w setkach kilogramach dokumentów. Funkcjonariusze MBP takiego urządzenia jak niszczarka nie posiadał na stanie - przemysł czegoś takiego wówczas i potem nie produkował, zarówno w Polsce jak w ZSRS i innych krajach socrealu.
Reasumując. W związku z powyższym informacjami uważam, że w swojej publicystyce historycznej pan Rober Spałek popełnia liczne i poważne błędy, uchybienia. Odnoszę wrażenie, że czasami po prostu nie zna się na tym co pisze! Podane informacje wprowadzają czytelnika, mało obeznanego z podanymi wydarzeniami, w „ogłupienie. Gazeta Wyborcza - bezwiednie - przyczynia się do propagowania takich historycznych „treli-moreli, pogłębiając w ten sposób „ciemnotę o historii najnowszej Polski.
Tego rodzaju treści niestety, a przykro to stwierdzić, wzmacniają utrwalenie istniejących stereotypów. Skutecznie odpychają czytelników od poznania i zrozumienia prawdy o tamtych, dramatycznych wydarzeniach.
Ogólna zawartość podanych przez pana Spałka treści i informacji jest bliska płytkiej retoryce uprawianej na łamach m.in. „Dziennika lub „Faktów, czyli dużo sensacji z wieloma błędami merytorycznymi i faktograficznymi.
Taka publicystyka historyczna daleko odbiega od rzetelności i staranności warsztatu naukowego oraz obiektywizmu w stosunku do opisywanych wydarzeń, osób oraz formułowanych na tej podstawie ocenach. Autor podaje zbyt wiele błędnych informacji (jak na tak krótką pracę). Z jego dzieła wyraźnie przebija słabe opanowanie opisywanego materiału.
Aby nie być gołosłownym „pieniaczem w twardej krytyce dzieła pana Roberta Spałka - łatwo kogoś krytykować, trudniej samemu coś napisać - pozwalam sobie przesłać do Gazety Wyborczej fragment własnego opracowania. Porusza ono dokładnie te sprawy, o których pisze, w sposób tak wielce ułomny i nieporadny, pan Robert Spałek.
Przedłożony fragment dzieła jest wyjęty z większego opracowania, które poświęciłem Bronisławowi Chajęckiemu. Było on jedną z kilku osób zamordowanych na skutek wyroku sądowego, właśnie w sprawie „Lechowicz i Jaroszewicz - tzw. mord sądowy. Na żółto zaznaczyłem te fragmenty, które korespondują z treścią artykułu opublikowanego w Gazecie Wyborczej 16-17 czerwca 2007 roku - tak dla państwa porównania.
Badając i analizując losy Chajęckiego wykonałem szerokie badania osób, wydarzeń, które były związanych z jego życiem oraz całą tą sprawą (m.in. Lechowicz - bezpośrednio oraz Jaroszewicz - pośrednio). Chajęcki był tą osobą, która zaprzysięgała i zatrudniała Włodzimierza Lechowicza w PKB m.st. Warszawy - tzw. policji delegackiej. (...)
Obok załączonego fragmentu miałem okazje wygłosić trzy prelekcje w Muzeum Niepodległości w Warszawie, które były związane z tymi zagadnieniem (m.in. 4 czerwca 2006 roku prowadziłem wykład „Sprawa Lechowicza i Jaroszewicza). Tytuły i daty prelekcji otwartych:
1. „Walka o rząd dusz - niepodległość czy podległość, cz. 2. Sprawa Lechowicza i Jaroszewicza. Data wykładu: 4 czerwca 2007, poniedziałek.
2. „Walka o rząd dusz - niepodległość czy podległość, cz. 1. Sprawa zabójstwa Marcelego Nowotki w końcu 1942 r.. Data wykładu: 30 kwietnia 2007, poniedziałek.
3. „Człowiek, obywatel, patriota. Bronisław Chajęcki 1902-1953. A autorytety XX wieku. Data wykładu: 4 września 2006, poniedziałek.
Łącząc wyrazy szacunku, z poważeniem, dr Mirosław Wawrzyński.Oto dodatkowy komentarz zamieszczony na ww stronie.
Reasumując ten tekst jest po prostu słaby. Zawiera zbyt dużo błędów: drobych i dużych, jak na osobę, która uchodzi za eksperta (i chce robić z tego tematu doktorat). Jak tak dalej pan Robert Spałek utrzyma swój poziom, według mnie napiszę chyba „doktorat horror - świetny. Nie uważam się w tej materii za specjalistę, lub zawodowca. Takich „szkolnych i licznych błędów, jak na tę małą objętość, nie puszczam u siebie. Co nie oznacza, że po napisaniu około roku temu materiału o Chajęckim nie wprowadziłbym dziś paru drobnych poprawek i korekt. Ale w 100% nie opierałbym się o dzieła pana Roberta Spałka. Te ostatnie pozwolę sobie czytać dla zabawy. Merytorycznie wolę bazowć na solidnych tekstach, a nie na podobnych „trelach-morelach, napisanych stylem rodem z „Faktów, lub „SuperExpressu. dr Mirosław Wawrzyński.

Spasowski Romual - były ambasador PRL w USA.

SPIEGEL Natan ur. 1905 Nowy Jork, zm. 1995 Jerozolima, pseudonimem Stefan Kałuski (po II wojnie światowej używany jako nazwisko), filolog klasyczny, historyk filozofii. Do Polski przyjechał w dzieciństwie. Ukończył studia na UJK, później przez wiele lat pracował jako nauczyciel. Był zastępcą naczelnika Wydziału Kształcenia Nauczycieli w Ministerstwie Oświaty. Pod koniec lat 50 wyemigrował do Izraela.

Spiegel Paul - były przewodniczący Centralnej Rady Żydów w Niemczech. Powiedział o antysemityźmie w Niemczech: „Zawsze było dla mnie jasne, że pewien osad antysemityzmu musi tkwić w każdym społeczeństwie. Ale oczekuje się tego raczej u prostych, niewykształconych ludzi. A tymczasem teraz spotykamy się z takim nastawieniem wśród intelektualistów w kręgach akademickich.

Spiegelman Art - autor antypolskiego komiksu „Maus, w którym Polacy są świniami, Niemcy kotami, z Żydzi myszami. Oficjalna strona komiksu Maus Arta Spiegelmana. Jak to najczęściej u Żydów nie ma tam mowy o Niemcach tylko o jakichś enigmatycznych nazistach.Za to Polacy to świnie!!!: Od czasu kiedy w 1992 r. Art Spiegelman dostał nagrodę Pulitzera za Mausa, swoją mistrzowską opowieść komiksową o Holokauście, czytelnikom komiksów „dla dorosłych zaiskrzyły się oczy. W Mausie przez sportretowanie Żydów jako myszy, Polaków jako świnie, a nazistów jako koty, Spiegelman stworzył niezwykły i kontrowersyjny kontekst dla swojej wstrząsającej opowieści. Jego komiksy znane są ze swej surowej, minimalistycznej formy i prowokacyjnej treści. W swoim odczycie pt. „Comix 101 Spiegelman daje swojej publiczności możliwość chronologicznego prześledzenia ewolucji komiksu przez wszystkie jego okresy, wyjaśniając jaką wartość posiada to medium współcześnie i dlaczego nie powinno być ignorowane. Wierzy, że w naszej politerackiej kulturze komiks powinien się rozwinąć, ponieważ „komiks odzwierciedla sposób działania ludzkiego umysłu. Ludzie myślą w ikonograficznych obrazach, a nie hologramach, i w strzępach języka a nie paragrafach czy akapitach. Art Spiegelman urodził się w 1948 r. w Sztokholmie, w Szwecji. Wychował się w dzielnicy Queens w Nowym Jorku. W latach 1979 do 1986 uczył historii i estetyki komiksu w School of Visual Arts. Jest współzałożycielem i wydawcą Raw, magazynu prezentującego prace komiksowej awangardy. Jego rysunki były publikowane w wielu czasopismach, takich jak The New Yorker, którego jest współredaktorem, i wystawiane w wielu galeriach w kraju i za granicą. W 1992 r. za MAUS I i MAUS II został uhonorowany Nagrodą Pulitzera. Opublikował także książkę dla dzieci pt. Open Me... Im A Dog i ilustracje do książki Josepha Moncure Marcha z 1928 r. pt. The Wild Party. Aktualnie pracuje wspólnie z kompozytorem Philipem Johnstonem nad scenografią do opery Drawn to Death: A Three Panel Opera. Wydał antologię dla dzieci pt. Little Lit. Do innych przyznanych mu zaszczytów należą min.: Guggenheim Fellowship i nominacja do National Book Critics Circle Award. Obecnie Spiegelman mieszka w Nowym Jorku. Spiegelman, amerykański pisarz i rysownik, urodził się w 1948 r. w Sztokholmie. Dwa lata później wraz z rodzicami - polskimi Żydami ocalałymi z Oświęcimia - przeniósł się na stałe do Nowego Jorku,ale o tym już ani słowa.Należy tylko współczuć tym wszystkim którzy narażali,lub też oddali życie za ratowanie Żydów.Nie znany jest ani jeden przypadek aby Żyd uratował Polaka.Powinien powstać komiks w którym Żydzi pokazani byliby jako świnie.

Spinoza Baruch - urodził się 24 listopada 1632 roku w Amsterdamie. Zmarł w 1677 r. w Hadze. W 1656 roku roku został obłożony klątwą przez żydowską gminę w Amsterdamie. Zajął się szlifowaniem diamentów. Dzieła: „Etyka, „Traktat teologiczno-polityczny.

Sporniak Artur LISTA NR 5, 13, (ur. w 1966 r.), jest dziennikarzem i redaktorem działu religijnego w „Tygodniku Powszechnym, autor wywiadów-rzek m.in. z o. Leonem Knabitem, o. Joachimem Badenim, o. Janem Andrzejem Kłoczowskim. Żonaty od 1995 r. Zajmuje się etyka i wiarą.

Springer Filip - rocznik 1982. Absolwent Instytutu Prahistorii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza i Instytutu Dziennikarstwa Polskapresse. Instruktor harcerski. Fotograf i dziennikarz. Reportaże ilustrowane jego zdjęciami regularnie publikuje dziennik „Polska The Times i tygodnik „Polityka. Publikował też w „Newsweeku, „Przekroju, „Rzeczpospolitej, „Dzienniku i „Tygodniku Powszechnym. Z aparatem podążył do Rumunii śladami książek Andrzeja Stasiuka, w Irlandii fotografował polskich emigrantów. Od kilku lat dokumentuje przemiany w społeczności rybaków żyjących w miasteczku Nowe Warpno na Pomorzu Zachodnim. Realizuje wieloletni projekt fotograficzny na temat wpływu architektury i rozwiązań urbanistycznych na relacje społeczne. Laureat kilku edycji konkursu Wielkopolska Press Photo. Mieszka i pracuje w Poznaniu.

Springer Isidore - członek siatki wywiadowczej Treppera. Po schwytaniu przez Niemców popełniła samobójstwo. („Midrasz, styczeń 2005, Janusz Roszkowski - „Żydzi w koalicji antyhitlerowskiej, str. 14).

Spychaj-Sobczyński Władysław - pułkownik LWP, dyrektor Biura Paszportów Zagranicznych MBP od 1950, zastępca kierownika Grupy Operacyjnej WUBP w Kielcach od 1945, agent radzieckiego wywiadu, przeszkolony w Kujbyszewie i zrzucony w okupowanej Polsce. Był członkiem KPP, PPR i PZPR. Do dzisiaj niejasna pozostaje rola jaką odegrał w czasie pogromu kieleckiego w 1946.

Spychalska Ewa-Saloma Stein - agent SB „Czuma, przewodnicząca OPZZ, była ambasador III RP w Mińsku. Były pracownik kancelarii prezydenckiej. Lista Macierewicza: SPYCHALSKA EWA - Imię ojca: Bronisław, ur. 49-08-17 Warszawa, poseł, klub: SLD czł. Rady Kraj., praca OPZZ TERES TW kryptonim: Czuma, figuruje w: - kartotece odtworzeniowej Wydz. I

Spychalski Marian - urodzony w Łodzi 6 grudnia 1906 roku, zm. 7 czerwca 1980 w Warszawie. Od 1931 r. należał do Komunistycznej Partii Polski, od 1942 do PPR, od 1948 do PZPR. Szef Sztabu Głównego Gwardii Ludowej. W okresie 1944-1948 był członkiem Komitetu Centralnego i w latach 1945-1948 członkiem Biura Politycznego KC. W lipcu 1957 r. został awansowany na generała broni, a w 1963 r. otrzymał stopień marszałka Polski. Był ostatnią osobą, której nadano ten stopień. Przewodniczący Rady Państwa, marszałek LWP. Ukończył studia na Wydziale Architektury Politechniki Warszawskiej. We wrześniu 1943 był autorem ujawnienia gestapo listy działaczy Polskiego Państwa Podziemnego, Delegatury Rządu na Kraj i żołnierzy Armii Krajowej. 1944-1945 prezydent i przewodniczący Rady Narodowej Warszawy. Jednocześnie należał do najwyższych władz PPR - był w okresie 1944-1948 członkiem Komitetu Centralnego i 1945-1948 członkiem Biura Politycznego KC.

Spyra Janusz - dr. Instytutu Nauk o Edukacji Uniwerstetu Śląskiego w Katowicach. Współautor m.in. „Żydzi na Śląsku Austriackim 1742-1918i „Jews in Silesia. Red. Marcin Wodziński i Janusz Spyra. Kraków, Księgarnia Akademicka 2001, 468 s. Wydanej przez Studium Kultury i Języków Żydowskich Uniwersytetu Wrocławskiego.

Srebrna Magdalena - koordynator Uniwersytetu Trzeciego Wieku Fundacji Shalom.

Srebrny Stefan - 1890-1962, filolog, profesor KUL, Uniwersytetu Wileńskiego, tłumacz.

Sreng Henryk malarz.

Sribniak Jacek - klarnecista. Lubliner Klezmorim.

Sroka Łukasz Tomasz - mgr, członek Polskiego Towarzystwa Studiów Żydowskich, Kraków.

Sroszka Chaim - był zamieszany w aferę sprzedawania pożydowskich domów w Jedwabnem. Pomagali mu w tym Grądkowski Eliasz i Zarzecki Tadeusz. Pośrednikiem w tym procederze był Eliasz Trokenheim, kierownik referatu śledczego w Łodzi. („Wokół Jedwabnego, redakcja P. Machcewicz i K. Persak, Warszawa 2002, t. 2, s. 379-388, 392-413, 422-424).

Stabro Stanisław - LISTA NR 4, ur. 1948, poeta, historyk literatury, krytyk literacki, wykładowca uniwersytecki, członek grupy poetyckiej „Teraz, jeden z czołowych twórców Nowej Fali. Pracuje w Instytucie Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Debiutował jako poeta w 1966 na łamach „Życia Literackiego. Współpracował m.in. z warszawską „Kulturą, „Literaturą, „Odrą, „Poezją, „Kulturą Niezależną. Wybrana twórczość: zbiory poetyckie Requiem (1973), Dzień Twojego narodzenia (1974), Ten wiersz, który na imię ma Polska (1978, wyd. w drugim obiegu), Pożegnanie księcia (1981), Korozja. Wiersze z lat 1982-1984 (1989), szkice i studia Poeta odrzucony (1989), Chwila bez imienia (1991; o poezji K.K. Baczyńskiego), Poezja i historia: od Żagarów do Nowej Fali (1995), Literatura polska 1944-2000 w zarysie (2002), Od Emila Zegadłowicza do Andrzeja Bobkowskiego. O prozie polskiej XX wieku (2002).

Stach Andrzej LISTA NR 4, 9, dr, pracownik dydaktyczny Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Śląskiego.

Stach Leon - wicedyrektor Departamentu Służby Zdrowia MBP.

Stachecki Jakub - na portalu Ateista.pl publikuje m.in.takie debilizmy: Gdybym był politykiem…

Stachnik Jan - „List otwarty USOPAŁ do premiera RP Pana Jarosława Kaczyńskiego z dn. 7 lutego 2007 r.: „Włodzimierz Krzyżanowski - oszust znany w całej Ameryce Płd., który m.in. sprzedał Janowi Stachnikowi konsulat polski w Argentynie - Mar de Plata, gdzie Stachnik nawet nie mieszka, gdyż zajmuje się praniem brudnych pieniędzy w Paragwaju i Urugwaju. Ojciec jego zaś był żydowskim adwokatem w Warszawie....

Stachów Józef - redaktor naczelny krakowskiej redakcji „Gazety Wyborczej .

Stachurksa Lilianna - Uniwersytet Trzeciego Wieku Fundacji Shalom.

Stachurski Jacek - „Nie będę miał urlopu. Będę łoił kapuchę na koncercie - powiedział dziennikarzom „Faktu Jacek Stachursky. Trudno nie szanować Stachurskiego za tę rozbrajającą szczerość. Artysta ujawnił, że w lipcu zarobił 400 tysięcy złotych. „Nigdy nie ukrywałem, że robię to dla pieniędzy - dodaje wokalista Jacek Łaszczok, bo tak brzmi prawdziwe nazwisko piosenkarza. Jest jednym z najbardziej rozchwytywanych wykonawców w Polsce. Podobno każde małe i duże miasto bije sie o możliwość zorganizowania jego występu. Jednak do tego potrzebny jest odpowiednio gruby portfel. („Wirtualna Polska - Muzyka, 05.30.2007)

Stachyra Joanna - kulturolożka z wykształcenia i z zamiłowania. Akademia Obywatelska w Lublinie.

Stadnicka Cecylia LISTA NR 4, psycholog.

Stadnicka-Dimitriew Zuzanna - prowadzi warsztaty psychologiczne przy Teatrze Żydoskim w Warszawie.(2007r.)

Staff - Brat Leopolda. Pracował w Sztabie Generalnym Ludowego Wojska Polskiego zaraz po wojnie. („Midrasz, styczeń 2005, Ewa Kożmińska-Frejlak - „Rozmowy Ewy Koźmińskiej-Frejlak, str. 24).

Staff Leopold-Fuhrherr - poeta.

Stafiej Anna LISTA NR 4, współ autorka Słownika wiedzy o teatrze.

Stala Marian LISTA NR 5, prof., historyk literatury i krytyk, jest pracownikiem naukowym Uniwersytetu Jagiellońskiego i stałym współpracownikiem „Tygodnika Powszechnego.

Stalin W. J. - z jego rozkazu wywieziono do kilkudziesięciu łagrów i obozów katorgi prawie 2 miliony Polaków. Po 17 września 1939 roku rozkazał wywieść w głąb ZSRS ok. 250 tys. polskich jeńców wojennych, a oficerów rozstrzelać. Z jego inicjatywy obsadzono wszystkie ważne stanowiska w państwie „polskim Żydami i innymi mniejszościami. „Stalin otrzymuje od Rockefellera jeden milion dolarów, od Kuhn & Loeb 20 milionów dolarów. Stalin deponuje 600 milionów dolarów w złocie w firmie Kuhn-Loeb & Co.

STALIŃSKA Dorota LISTA NR 18, ur. 1 czerwca 1953 w Gdańsku, aktorka. W 1976 ukończyła PWST w Warszawie. Grała w „Teatrze na Woli. Laureatka prestiżowych nagród, m.in. im. Z. Cybulskiego tygodnika „Ekran. W 1976 debiutowała w filmie („Człowiek z marmuru), w 1980 zagrała główną rolę w filmie „Bez miłości.

Stall Leszek - LISTA NR 9, pracownik Urzędu Miasta Stołecznego Warszawa dla Dzielnicy Żoliborz (Wydziału Organizacyjnego).

Stanek Teresa - wzięła udział w imprezce p.t. VII DZIEŃ DIALOGU CHRZEŚCIJAŃSKO-ŻYDOWSKIEGO, POZNAŃ, 11-19.01.2004r.z gawędą „Wokół żydowskiego stołu - jadłow Restauracji „Pod Pretekstem.

Staniewski Włodzimierz LISTA NR 4, ur. 1950, reżyser, aktor, scenarzysta. Studiował polonistykę na Uniwersytecie Jagiellońskim i Wrocławskim. Swoją przygodę teatralną rozpoczął w krakowskim Teatrze STU, grał m.in. w słynnym Spadaniu, politycznym spektaklu na podstawie poematu Tadeusza Różewicza, którego premiera zbiegła się z wypadkami na Wybrzeżu w 1970 r. W 1971 r. rozpoczął czteroletnią współpracę z Laboratorium (1971-76) Jerzego Grotowskiego, gdzie przygotowywał artystyczne ekspedycje grupy. W 1976 założył Stowarzyszenie Praktyk Teatralnych „Gardzienice (oficjalna rejestracja 1978) we wsi Gardzienice pod Lublinem. W 1997 założył Akademię Praktyk Teatralnych.

Stanisławska Olga - LISTA NR 10, reportażystka i eseistka, współpracująca m.in. z „Gazetą Wyborczą, „Zeszytami Literackimi i „Tygodnikiem Powszechnym. Studiowała literaturę angielską i amerykańską w Warszawie i w Aix-en-Provence. Dwukrotnie podróżowała po Afryce, niemal rok spędziła w Bośni, po czym odbyła podróż na Bliski Wschód szlakiem krzyżowców. W „Tygodniku pisała m.in. o Żydach Sarajewa, o Jerozolimie i - po 11 września 2001 - o islamie. Jej reportaże i eseje ukazywały się w najważniejszych polskich pismach społeczno-kulturalnych. Jej książka „ROND DE GAULLEA otrzymała w 2002 r. prestiżową Nagrodę Fundacji im. Kościelskich.

Stanisławski Bogusław LISTA NR 9, 13, Rzecznik prasowy Amnesty International Polska.

Stanisławski Wojciech - LISTA NR 11, ur. 1968, jest historykiem, pracownikiem Studium Europy Wschodniej Uniwersytetu Warszawskiego i Ośrodka Studiów Wschodnich. Zajmuje się historią Rosji i Bałkanów. Publikował m.in. w „Przeglądzie Politycznym i „Tygodniku Powszechnym. Mieszka na Żoliborzu.

Staniszewska Grażyna - były poseł UW. Lista Macierewicza: Imię ojca: Józef, ur.49-11-02 Bielsko-Biała, poseł, partia: UD czł. Kraj. Rady stanowisko: v-ce przewod. Kom. Przekształceń Własnościowych, kategoria .TW Kowalska.

Stankowski Albert – LISTA NR 4, „Studia z dziejów i kultury Żydów w Polsce po 1945 roku August Grabski, Maciej Piasarski, Albert Stankowski, Warszawa 1997.

Stanosz Barbara - prof., filozof i logik, współpracowniczka kwartalnika Bez Dogmatu. Członkini komitetu honorowego: Dość państwa klerykalnego -Marsz przeciwko klerykalizacji Polski. Sobota 22 kwietnia 2006r. w Warszawie.organizatorem była skrajnie żydowsko-szowinistyczna partia od szmatławca Fakty i Mity, RACJI Polskiej Lewicy.

Stanowski Adam - profesor KUL.

Stańczuk Magdalena - Centrum im. Anielewicza.Studenckie Koło Naukowe, Sekcja Historii i Kultury Żydów.

Stańko Tomasz - ur. 11 lipca 1942 w Rzeszowie, muzyk jazzowy, jeden z najwybitniejszych i najbardziej wpływowych trębaczy jazzowych na świecie. Ukończył szkołę muzyczną w Krakowie, tam także po raz pierwszy zetknął się z jazzem. Reprezentuje nurt free jazzu. W 1962 r. grał z Adamem Makowiczem i jego „Jazz Darings , a w 1963 r. w zespole Krzysztofa Komedy. W 1968 stworzył swój słynny Kwintet. Jest organizatorem i dyrektorem festiwalu „Jesień Jazzowa w Bielsku-Białej. W 2006 roku Tomasz Stańko wziął gościnnie udział w nagraniu płyty 21 zespołu Voo Voo, udzielając się w utworach „Zbiera mi się i „Papierosy i gin. Ponadto w kwietniu 2006 r. na specjalnym koncercie w spichlerzu w Janowcu wystąpił w jednorazowym duecie w towarzystwie Wojciecha Waglewskiego. Uczestnik m.in.X Ogólnopolskiego Dnia Judaizmu w Kościele katolickim 2007r. Na zakończenie uczniowie trzech szkół gdańskich odczytali tekst Deklaracji Młodych. Dziękując zebranym za wspólną modlitwę rabin Schudrich powiedział, że „Bóg jest radosny, widząc, że Jego dzieci są razem i wspólnie się modlą. Wieczorem o godz. 20.00 w Klubie Politechniki Gdańskiej odbył się koncert „Jazzmeni na klezmerską nutę. Gośćmi specjalnymi byli Tomasz Stańko i Bester Quartet.

Starczewska Krystyna LISTA NR 8, ur. 16 listopada 1937 w Toruniu, polonistka, filozof, etyk i pedagog. Twórczyni i dyrektor „Bednarskiej, prezes Krajowego Forum Oświaty Niepublicznej. Ukończyła Wydział Polonistyczny UW, doktoryzowała się w Instytucie Filozofii UW w 1971; przez lata pracowała w Polskiej Akademii Nauk. Zajmowała się twórczością Jerzego Szaniawskiego i dziełem Janusza Korczaka; psychologią humanistyczną i feminizmem. Przed rokiem 1989 brała udział w opozycji demokratycznej, współpracowała z KOR-em, współtworzyła Towarzystwo Kursów Naukowych, w latach 1982-1989 redagowała podziemny dwutygodnik KOS. W 1989 brała udział obradach podzespołu do spraw oświaty, szkolnictwa wyższego, nauki i postępu technicznego w ramach obrad Okrągłego Stołu W roku 1989 poświęciła się tworzeniu „Bednarskiej - I Społecznego Liceum Ogólnokształcącego w Warszawie przy ulicy Bednarskiej oraz 20 Społecznego Gimnazjum w Warszawie przy ulicy Raszyńskiej, którego obecnie jest dyrektorem. 23 września 2006 została odznaczona przez Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski. Od 2007 należy do Rady Programowej reaktywowanego przez Stefana Bratkowskiego Konwersatorium Doświadczenie i Przyszłość.

Starczewski Stefan - filolog, współzałożyciel Komitetu Helsińskiego w Polsce.  

Starczewski Stefan - LISTA NR 4, polonofob, prezes Fundacji Kultury. Członek „Otwartej Rzeczpospolitej, (oficjalnie) „Stowarzyszenia przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii powstałego w 1999 r. Stowarzyszenie liczy ponad 300 członków o różnych przekonaniach politycznych, różnych wyznań i bezwyznaniowych; głównie jednak pochodzenia żydowskiego oraz komuniści i ateiści. Stowarzyszenie otrzymuje finansowe wsparcie ze strony antypolskiej, powiązanej z masonerią i światową finansjerą żydowskiej Fundacji im. Stefana Batorego.

Starewicz Artur - kierownik wydziału propagandy masowej KC PZPR (od grudnia 1948, do maja 1953 roku). Od maja 1953 roku, do stycznia 1954 roku - kierownik Wydziału Propagandy i Agitacji. Od grudnia 1956 roku do lipca 1963 roku - kierownik Biura Prasy KC PZPR. Wróg Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodleglego Państwa Polskiego. Od 1963 do 1970 r. był sekretarzem KC PZPR.

Staręga-Piasek Joanna - LISTA NR 4,11, Pełnomocnik Rządu ds. Osób Niepełnosprawnych. Urodziła się w 1939 roku w Warszawie. Ukończyła Uniwersytet Warszawski, doktorat obroniła w Szkole Głównej Planowania i Statystyki w 1972 r. W latach: 1979 - 1989 r. była kierownikiem Zakładu Pomocy Społecznej i Rehabilitacji w Centrum Medycznym Kształcenia Podyplomowego. Od 1979 roku jest też redaktorem kwartalnika ,,Praca Socjalna; 1995 - 1997 r. - dyrektorem Centrum Rozwoju Służb Społecznych. Od 1993 roku do chwili obecnej jest posłem na Sejm. Zajmuje się szczególnie pomocą społeczną i problematyką dotyczącą osób niepełnosprawnych. Była współtwórczynią ,,Ustawy o pomocy społecznej i autorką karty Praw Osób Niepełnosprawnych. Brała udział w Okrągłym Stole - stolik zdrowie i pomoc społeczna. Pani Joanna Staręga - Piasek jest zahartowana w bojach o kształt prawa dla osób niepełnosprawnych i jego przestrzegania.

Starownik Marian-Symeon Steinman

Starski Allan LISTA NR 4, scenarzysta filmowy. Oscar za „Listę Schindlera. Allan Mieczysław Starski, ur. 1 stycznia 1943 w Warszawie, polski scenograf. Był autorem scenografii wielu filmów Andrzeja Wajdy. W 1993 wraz z Ewą Braun otrzymał Oscara za scenografię do „Listy Schindlera w reż. Stevena Spielberga. W 2000 otrzymał Nagrodę „Polskie Orły za scenografię do filmu „Pan Tadeusz, a w 2003 tę samą nagrodę za scenografię do filmu „Pianista. Jest synem scenarzysty i autora tekstów piosenek Ludwika Starskiego.

Starski Ludwik - właściwie Ludwik Kałuszyner, ur. 1.03.1903 zm. 29.02.1984r.w Warszawie, komunistyczny kolaborant i pupilek. Autor scenariuszy filmowych, tekstów estradowych i piosenek.Debiutował w 1925 jako autor wodewilu „Halo, łodzianki wystawionego w Teatrze Miejskim w Łodzi, następnie współpracował z teatrami rozrywkowymi w Warszawie. Przed wojną był sekretarzem redakcji „Expressu Wieczornego Ilustrowanego. Napisał m. in. teksty piosenek dla kabaretów Qui Pro Quo, Gong, Morskie Oko, Perskie Oko, oraz filmów Zakazane piosenki, Skarb, Halo Szpicbródka ..., Kariera Nikodema Dyzmy. W latach 1948-49 kierownik zespołu filmowego „Warszawa, w latach 1955-63 kierował zespołem filmowym „Iluzjon. Ojciec scenografa Allana Starskiego.1954 - Odznaczenie (Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski) 1955 - Nagroda (wyróżnienie Nagrody Państowej „za działalność w zakresi e scenariuszy filmowych w minionym dziesięcioleciu) 1951 - PIERWSZY START Karlovy Vary (MFF) Wyróżnienie Honorowe „za żywe i optymistyczne przedstawienie życia młodych budowniczych socjalizmu w Polsce Ludowej

Starzewski Łukasz LISTA NR 4, dziennikarz Polskiej Agencji Prasowej.

Starzewski Stefan-Gustaw Szusterman

STASIAK Joanna LISTA NR 18, ur. 1965 r. Studia w Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. Dyplom uzyskała w 1989 w pracowni prof. Janusza Kaczmarskiego. W 1991 podyplomowe studia w The Ruskin School of Drawing and Fine Art w Oksfordzie, opiekunem był prof. Stephen Farthing. 1998 wyjazd do Paryża na stypendium Funduszu Pomocy Niezależnej Literaturze i Nauce Polskiej. Dwumiesięczny pobyt poświęcony interpretacjom ostatniego obrazu Poussina „Apollo zakochany w Dafne. Współautorka z Jackiem Antonim Zielińskim podręczników do szkoły podstawowe i gimnazjum z cyklu „ Świat sztuki Od 1996 prowadzi autorską Galerię In Spe. W 2002 przygotowała wystawę, „Gwasze, akwarele, rysunki Andrzeja Wróblewskiego. Inedita. Galeria In Spe, posiada stronę internetową www.in-spe.art.pl Od 2006 jest dyrektorem Instytutu Edukacji Artystycznej Akademii Pedagogiki Specjalnej im. M. Grzegorzewskiej w Warszawie.

Stasica Władysław - urodzony 30 września 1913 roku w Pęcławicach, pow. Sandomierz. Skończył prawo na UW w 1938 roku. Do wojny pracowal jako aplikant w Sądzie Okręgowym w Warszawie. W 1944 roku aplikant w Specjalnym Sądzie Karnym w Lublinie. Od 15 grudnia 1944 roku w WP. Sędzia WSG w Siedlcach, szef WSR w Bydgoszczy i Krakowie. Sędzia Wydzialu ds. Doraźnych Sądu Okręgowego w Lublinie. Stopień - major. Od 1953 roku w rezerwie. Adwokat w Krakowie. Zmarł w 1973 roku. Na podstawie „Prawnicy czasu bezprawia - krzysztof Szwagrzyk. IPN, Kraków-Wrocław 2005 rok.

Stasierska Anna - Forum Żydów Polskich.

Stasiewski Krzysztof LISTA NR 9, pracownik Biblioteki Uniwersyteckiej w Poznaniu.

Stasińska Beata LISTA NR 4, ur. 1960, absolwentka polonistyki, w latach 80. redaktor podziemnej gazety „Wola i wydawnictwa Pomost. W 1991r. Założyła wraz z Wojciechem Kuhną i Adamem Widmańskim Wydawnictwo W.A.B..

Stasińska Beata LISTA NR 5, 8, absolwentka polonistyki, w latach osiemdziesiątych redaktor podziemnej gazety „Wola oraz wydawnictwa Pomost, razem z Wojciechem Kuhną I Adamem widmańskim założyła w 1991 r. wydawnictwo W.A.B. , jest odpowiedzialna za program wydawniczy a także dział prawniczy.

Stasiński Piotr - „Gazeta Wyborcza

Stasiuk Andrzej - LISTA NR.5, 10, ur. 1960 w Warszawie. Pisarz, poeta, publicysta, eseista, dramaturg, który o Polsce napisał : „Tu nie ma nic. Laureat nagrody Nike. Wydalony kolejno: z liceum ogólnokształcącego, technikum, zasadniczej szkoły zawodowej. We wczesnych latach 80. zaangażowany w ruch pacyfistyczny, zdezerterował z wojska za co półtora roku spędził w więzieniu.W 1987 wyjechał z Warszawy i zamieszkał w Beskidzie Niskim. Laureat nagrody Fundacji Kultury (1994), Fundacji im. Kościelskich (1995), im. S. B. Lindego (2002), kilkakrotnie nominowany do literackiej nagrody Nike. W 2005 r. otrzymał Nike za „Jadąc do Babadag. Autor licznych felietonów prasowych („Tygodnik Powszechny, „Gazeta Wyborcza, „Tytuł, „OZON, „Frankfurter Allgemeine Zeitung i inne). Jego książki zostały przetłumaczone na wiele języków m.in. na angielski, fiński, francuski, holenderski, niemiecki, rosyjski, norweski, ukraiński, węgierski i włoski. Wraz z żoną Moniką Sznajderman prowadzi Wydawnictwo Czarne, specjalizujące się w literaturze środkowoeuropejskiej.

Staszczyk Izabella LISTA NR 4.

Staszczyk Muniek - lider zespołu T.Love; zasłynął z tego, że założył koszulkę z napisem „Jestem Żydem, a następnie skomentował ten fakt następująco: „Każdy Polak jest Żydem. Przynajmniej gdy dzieje się coś złego wszędzie widzimy Żydów, masonów czy Murzynów. Polska to kraj ksenofobii. Zakładam koszulkę, bo chcę rozszerzyć tolerancję.

Staszelis Jacek LISTA NR 4, fizyk.

Staszewska-Wooley Janina LISTA NR 16, dr hab. nauk med., mieszka w Melbourne, w Australii.

Staszewski Jarosław LISTA NR 4, ksiądz, 1992 - magister teologii na KUL-u. 1992 - święcenia kapłańskie w katedrze poznańskiej z rąk ks. arcybiskupa Jerzego Stroby. 1992-1994 - wikary w parafii św. Katarzyny w Goleniowie. 1994-1999 - studia specjalistyczne na Uniwersytecie Stefana kard. Wyszyńskiego (dawna Akademia Teologii Katolickiej) w zakresie sztuki sakralnej. 2000- 2002 - dyrektor Biblioteki Towarzystwa Chrystusowego w Poznaniu i wykładowca historii sztuki w WSD Towarzystwa Chrystusowego. Od 15.07.2002 - proboszcz parafii św. Józefa w Stargardzie. 28.11.2005 - obrona rozprawy doktorskiej „Ikonografia cudów eucharystycznych w polskiej sztuce nowożytnej na Wydziale Nauk Historycznych i Społecznych Uniwersytetu kard. Stefana Wyszyńskiego w Warszawie.

Staszewski Kazik - polonofob, wokalista zespołu „Kult. Autor ohydnego nawiązania do polskiego hymnu narodowego w nazwie swego utworu „Jeszcze Polska, stanowiącego skrajny atak na Polskę, polski patriotyzm i tradycję.
„Głupia duma narodowa
i kompleksy od stuleci
Brudne twarze z wąsikami
 - ci agresywni frustraci.
Coście skurwysyny uczynili z tą krainą.
Pomieszanie katolika z mafią postkomunistyczną
Ci modlący się co rana i chodzący do kościoła
Chętnie by zabili ciebie tylko za kształt twego nosa.

Staszewski Konrad - „Generał dywizji. Od 1951 w Ministerstwie Bezpieczeństwa Publicznego. Od 1971 r. podsekretarz stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych. W satnie wojny Jaruzelsko-Kiszczakowej z Narodem - Szef Służby Zabezpieczenia Operacyjnego MSW. Potem znow podsekretarz stanu MSW. Od 1986 roku doradca prezesa ZUS (co tam ten super-ubek doradzał, trudno sobie wyobrazić). Dwa lata później doradca niemieckiej spółki Kodak-Baum. Jednocześnie wiceprezes spółki Gromada-Tourist. („Grabarze polskiej nadziei, H. Pająk, str. 242)

Staszewski Stefan-Szusterman Gustaw - kierownik wydziału prasy KC PZPR. Kiedy mianowano go pełnomocnikiem KC w Poznańskiem, „organizował przymusowy skup zboża od tamtejszych chłopów. W ramach zastraszania aresztowano tam 8 tysięcy chłopów. („Oni, Torańska, s. 90-91). Jego fanatyczne i pełne barbarzyńskiej wręcz niekompetencji decyzje znacząco ułatwiał fakt, że nie miał zielonego pojęcia o rolnictwie. Nie przeszkodziło mu to w byciu przez ponad półtora roku (od stycznia 1954 r. do września 1955 r. wiceministrem rolnictwa. („Kurier Codzienny z dn. 8-10 grudnia 2006 roku). Sam wyznał (T. Torańska, „Oni, s. 89): „(...) zostałem wiceministrem rolnictwa, zupełnie nie znając się na rolnictwie, jak typowy mieszczuch, żona mnie uczyła odróżniać żyto od pszenicy(...).

Stawar Andrzej-Edward Janus - 1900-61, krytyk filmowy, tłumacz.

Stawiński Janusz LISTA NR 9, pracownik Wydawnictwa Naukowego PWN.

Stebnicka-Kalicka Irena LISTA NR 16, mgr inż., mieszka w Warszawie.

Steca Ostap - ur. 1900 w Komańczy, zm. 1978, ukraiński, sowiecki wojskowy, generał ZSRR oraz generał brygady LWP. W latach 1918-1919 żołnierz Ukraińskiej Galicyjskiej Armii, walczył przeciw Polsce o Małopolskę Wschodnią. Od roku 1921 w Związku Radzieckim jako zawodowy oficer Armii Czerwonej. Pracował w szkolnictwie wojskowym. W roku 1944 oddelegowany przez władze ZSRR do ludowego Wojska Polskiego. Jako generał WP do czasu rozpoczęcia akcji Wisła opracowywał m.in. raporty dotyczące stopnia zwalczania ukraińskiego podziemia w Polsce. Był współautorem większości dokumentów opracowanych przez Sztab Generalny WP w związku z akcją „Wisła. Był współautorem koncepcji przesiedlenia z terenów Polski południowo-wschodniej Ukraińców i Łemków na Ziemie Odzyskane. Od 31 grudnia 1954 do 6 grudnia 1955 pełnił m.in. czasowo obowiązki dowódcy Śląskiego Okręgu Wojskowego. W roku 1956 wyjechał na stałe do ZSRR.

Stecki Marian - pułkownik, zbrodniarz, bandyta Urzędu Bezpieczeństwa.

Steczkowska Justyna - urodzona w 1972 roku. Polonofob, piosenkarka żydząca. „Obdarzona rzadko spotykaną, ponadczterooktawową skalą głosu, wokalistka popowa, skrzypaczka i aktorka (grała m.in. w filmie „Billboard Łukasza Zadrzyńskiego). Pochodzi z wielodzietnej „muzycznej rodziny Steczkowskich. zadebiutowała w 1994 r. wygrywając program telewizyjny „Szansa na sukces (TVP), gdzie wykonała utwór „Boskie Buenos z repertuaru grupy Maanam. Na swoim koncie ma osiem solowych płyt. Wzieła m.in. udział w hucpie p.t.VII DZIEŃ DIALOGU CHRZEŚCIJAŃSKO-ŻYDOWSKIEGO SYMPOZJUM „STANIECIE SIĘ BŁOGOSŁAWIEŃSTWEM 17 STYCZNIA 2004r.w Poznaniu. Najważniejsza książka „Malowany Ptak,oszczercy Jerzego Kośińskiego.

Stefanowicz Zdzisława - LISTA NR 15, dr, adiunkt w Akademii Medycznej w Warszawie. Członek Komisji Dyscyplinarnej dla Studentów.

Stefanów Jan J. - LISTA NR 15, ks, werbista. Koordynator Apostolatu Biblijnego Kszięży Werbistów. Członek Centrum Kultury i Dialogu

Stefańczyk Iwona - LISTA NR 8, 10, językoznawczyni, obecnie studiuje psychologię w Szkole Wyższej Psychologii Społecznej. Jej zainteresowania obejmują teorię queer, analizę dyskursu oraz przeciwdzałanie uprzedzeniom i dyskryminacji. Związana z Feminoteką.

Steffen Edward Rafał - „Współpracownik niejawny WSI w zakresie dzialań wykraczających poza sprawy obronności państwa i bezpieczeństwa Sił Zbrojnych RP (...). Prezes Polskiej Agencji Informacyjnej SA, doradca Prezesa Zarządu Bankowego Funduszu Leasingowego SA. Dyrektor Gabinetu Ministra Szefa Rządowego Centrum Studiów Strategicznych Lecha Nikolskiego. („Kurier Codzienny z dn. 2-4 marca 2007 r. )

Steffen Katrin - dr, członek Polskiego Towarzystwa Studiów Żydowskich, Warszawa.

Stein Edyta - nawróciła się na wiarę chrześcijańską. Została zagazowana w Brzezińce. Papież Jan Pawel II kanonizował ją, co zostało odebrane przez niektóre środowiska żydowskie jako próba zawłaszczenia Holokaustu.

Stein Lisa - „Wyróżniła się podczas operacji Pustynna Burza, styczeń 2005, Bella Szwarcman-Czarnota - „Kobieta żołnierzem, str. 26.

Steinberg Aniela - adwokat, wstawiła się za oficerem NSZ i działaczem ONR Mirosławem Ostromęckim. Pomagał w tym także ksiądz Prymas August Hlond. Został uratowany od pewnej śmierci.

Steinborn Bożena - LISTA NR 15, dr, historyk sztuki, Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk, Warszawa.

Steinhaus Hugo - 1887-1972, matematyk, profesor Uniwersytetu Lwowskiego, Uniwersytetu Wrocławskiego, PAU, PAN. W swoich dziennikach pod datą 18 marca 1945 roku pisze: „(...) w prezydium Rady Ministrów Żydzi mają 80% posad. To samo na innych wyższych stanowiskach. (Wspomnienia i zapiski, Londyn 1992, s. 298)

Steinhoff Janusz - był ekspertem „Okrągłego Stołu z ramienia „Solidarności w zakresie górnictwa i ochorny środowiska. W latach 90. współzałożycielem Partii Chrześcijańskich Demokratów, której współprzewodniczył od sierpnia 2000 do listopada 2001 roku. Od 1997 r. był członkiem Akcji Wyborczej Solidarność. Od 27 listopada 2004 r. jest przewodniczącym Partii Centrum.

Steinlauf Michael LISTA NR 4, autor książki „Pamięć nieprzyswojona.

Steinsbergowa Aniela Zofia - z domu Berlinerblau, ur. 29 czerwca 1896 w Wiedniu, zm. 22 grudnia 1988 w Warszawie, prawnik, adwokat w wielu procesach politycznych i po 1956 rehabilitacyjnych (w 1968 pozbawiona prawa wykonywania zawodu), działaczka PPS, członek Komitetu Obrony Robotników i KSS KOR, społecznik, tłumacz. Wychowała się w zamożnej rodzinie zasymilowanych Żydów, była córką Józefa (zm. 1935), który ukończył Konserwatorium Muzyczne w Warszawie, a później uzyskał habilitację z chemii na uniwersytecie w Bernie i był właścicielem (a także dyrektorem) fabryki przerobu juty „Stradom w Częstochowie, oraz Heleny z Oppenhemów (Oppenheimów, 1870-1939), absolwentki warszawskiej Szkoły Rysunku. Miała troje rodzeństwa: siostra Dorota, zamężna Seydemann (1898-1943) była malarką, brat Adolf (1900-1977) inżynierem chemikiem i dyrektorem technicznym fabryki „Stradom (w czasie II wojnie światowej osiadł w USA), drugi brat Tadeusz (1907-1941 lub 1942) ukończył Akademię Sztuk Pięknych w Krakowie i pracował jako architekt w pracowni Szymona Syrkusa w Warszawie (zginął we Lwowie z rąk Ukraińców). Urodzona w Wiedniu, dzieciństwo i młodość spędziła w Warszawie, po ślubie (1921) zamieszkała w Krakowie, gdzie własną, uznaną kancelarię adwokacką prowadził jej mąż Emil Steinsberg (1879-1943). Jedna z pierwszych w Polsce kobiet adwokatów. W latach międzywojennych słynęła z obrony komunistów. W czasie II wojny światowej ukrywała się w Warszawie i pracowała w Radzie Pomocy Żydom Żegota (referacie żydowskim Delegatury Rządu na Kraj), wyszukując kryjówki dla uciekających na aryjską stronę Żydów. W latach 1948-1955 należała do PZPR (po połączeniu PPS z PPR). W 1955 r. razem z mecenasem Władysławem Winawerem reprezentowała Kazimierza Moczarskiego, późniejszego autora Rozmów z katem . Wrażenia z tamtych procesów spisała w swojej kronice „Widziane z ławy obrończej wydanej przez Instytut Literacki w Paryżu.Członek Klubu Krzywego Koła, sygnatariuszka wielu listów protestacyjnych.

Stelmachowski Andrzej - KIK, były minister nauki, prezes Wspólnoty Polskiej. Ostatnio poparł szefa IPN Kieresa podpisując pochwalający go list. Były szef Fundacji Rolnej przy Episkopacie, którą unicestwił zadłużając ją na 50 mln $ i uciekł na lepszy fotel szefa Wspólnoty Polskiej. „Prof. dr A. Stelmachowski został doradca pana prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego w bardzo waznych sprawach, jakimi są sprawy Polonii. Oprócz tego pan profesor ma zająć sie sprawą, na jakich prawach ma być przywrócone obywatelstwo polskie Żydom, tym ktorzy utracili je przed rokiem 1989, czyli w roku 1968, a którzy podobno zostali zmuszeni do wyjazdu z Polski (...). Wygląda na to, że Polska będzie szukać sposobów aby umożliwić Żydom powrót do Polski, aby ich zachęcać wspaniałą gospodarką i ciągle zwyżkującą ekonomią, ale do tego są potrzebni specjaliści z wielkim talentem. („Kurier Codzienny - „Nowy doradca prezydenta RP ze starymi pomysłami, L.T.W., 13-15 kwietnia 2007)

Stelmaszyk Krzysztof - ur. 2 marca 1959 roku w Warszawie, aktor,metryka na twarzy. Ma troje dzieci. Dwóch synów z pierwszego małżeństwa - Jonasza i Janka oraz córkę Janinę z obecną partnerką, Agnieszka Glińską. 25 marca 2008 roku był gościem programu Kuby Wojewódzkiego nadawanego przez TVN. Podczas programu, naśladując Marka Raczkowskiego, umieścił w ekskrementach biało-czerwoną chorągiewkę. Leszek Bubel złożył w związku z tą sprawą zawiadomienie w prokuraturze.

Stepan Maria LISTA NR 5, reporterka, pracuje w Radiu ZET od 1997 roku, oprócz morza, Pomorza i Kaszubów uwielbia słowiański Wschód, relacjoniowała wizytę Papieża na Ukrainie, atak czeczeńskieko komanda na teatr na Dubrowce w Moskwie, umacnianie się dyktatury Łukaszenki na Białłorusi, kolejne wybory parlamentarne i prezydenckie, w tych krajach, a także Pomarańczową Rewolucję na Ukrainie. Była też spedcjalnym wysłannikiem Radia ZET do Sydney. Relacjonowała przygotowania Australijczyków do Igrzysk Olimpijskich.

Sterling Kazimierz - podczas I Zjazdu Zjednoczenia Polaków Wyznania Mojżeszowego w swoim referacie inż. Sterling potępił projekt Judeopolonii. W trakcie trwania I wojny światowej, środowiska Żydów polskich i niemieckich, stworzyły projekt powołania Judeopolonii. Miało to być buforowe państewko, zależne od Niemców i opanowane przez Żydów, bez żadnych uprawnień dla Polaków. Sterling był jednak w mniejszości, tzw. asymilatorzy stanowili ok. 10% ogółu polskich Żydów. Wydali jednak wiele pięknych postaci zasłużonych w walce o niepodległość Polski. Można o tym przeczytać w książce „Przemilczani obrońcy Polski J. R. Nowaka. Niestety, postawa większości Żydów była zgoła odmienna. Uwidoczniło się to szczególnie w trakcie walk o granice Polski. Większość Żydów w Poznańskiem poparła Niemców. We Lwowie poparli Ukraińców, a w Wilnie i Białymstoku Litwinów.

Stern Abraham - (Avraham Shtern), pseudonim Yair, ur. 23 grudnia 1907, zm. 12 grudnia 1942, założyciel i przywódca radykalnej żydowskiej organizacji terrorystycznej Lehi, znanej również jako Stern Gang (ang. Banda Sterna). Urodził się w Suwałkach. W 1925 wyemigrował do Palestyny, gdzie najpierw ukończył Gimnazjum Hebrajskie w Jerozolimie, a następnie podjął studia na Uniwersytecie Herbajskim na dwóch kierunkach: języki klasyczne i literatura (grecka oraz łacińska). Gdy w 1939, po wybuchu II wojny światowej, Ecel i Hagana ogłosiły zawieszenie wszystkich działań przeciwko Brytyjczykom, Stern, uznający Wielką Brytanię za największego wroga Żydów i ich państwa, założył radykalną organizację Lahomei Herut Israel (Lehi) mającą kontynuować działania zbrojne wymierzone w brytyjską administrację w Palestynie. Jego przekonanie o słuszności tej walki zwiększyło niezgodzenie się władz na przyjęcie kolejnych żydowskich uchodźców z III Rzeszy. W styczniu 1941 Yair próbował porozumieć się z rządem III Rzeszy oferując: wzięcie udziału w wojnie po stronie Niemiec, w zamian za pomoc w przetransportowaniu Żydów z Europy do Izraela. Pod koniec 1941 podjęto druga próbę kontaktu z Niemcami. W obu przypadkach nie odnotowano jednak odpowiedzi nazistów. 12 grudnia 1942 podczas aresztowania, Abraham Stern został zastrzelony przez brytyjską policję, prawdopodobnie z powodu roli jaką odgrywał w strukturach organizacji terrorystycznej Lehi. W 1981 założono miasto Kochav Yair (hebr. ëĺëá éŕéř, trb. Kohav Yair; ang. dosłownie Gwiazda Yaira), którego nazwa pochodzi od pseudonimu Sterna.

Stern Abraham - 1769-1842, przodek Antoniego Słonimskiego i Nicolasa Slonimskyego, którzy byli jego prawnukami urodził się w ubogiej rodzinie żydowskiej w Hrubieszowie ok.1769 roku. Jako uczeń tamtejszego zegarmistrza , ów mechanik-samouk zadziwił wszystkich zdolnościami do mechaniki precyzyjnej i pomysłowością konstruktorska. Tu poznał go Stanisław Staszic , zaopiekował się nim i zabrał go do Warszawy. Dzięki tej pomocy Stern zdobył potrzebna wiedze i poświęcił się wynalazczości. Pierwszym jego wynalazkiem był „ruchomy tryangul , rodzaj dalmierza dla geodetów. Później skonstruował jeszcze konny „wózek topograficzny do pomiaru sytuacji i niwelowania. Wykreślał on automatycznie jednocześnie sytuacje i profil terenu w dowolnej skali. Ten ostatni wynalazek zyskał mu uznanie Towarzystwa Warszawskiego Przyjaciół Nauk. Najważniejszym osiągnięciem Sterna była jego machina rachunkowa przedstawiona w 1812 roku specjalnej komisji Towarzystwa. W komunikacie wygłoszonym 7 stycznia 1813 roku prezes Towarzystwa Staszic tak oto charakteryzuje ów wynalazek : „Do użycia machiny przez Sterna wynalezionej nie trzeba więcej , jak tylko znajomości liczb , a te ustawiwszy , machina sama wydaje rezultat i o ukończeniu ich głosem dzwonka ostrzega . Jest to machina tego gatunku , jaka pierwszy wymyślił i ogłosił w roku 1642 sławny Pascal i nad jakim wynalazkiem pracował nieśmiertelnego imienia Leibniz. W 1816 roku , podczas pobytu cara Aleksandra I w Warszawie z okazji koronacji , Stern demonstrował monarsze działanie swej maszyny do liczenia. Podobno nawet żachnął się , kiedy car dał mu do wykonania zbyt łatwe , jego zdaniem zadanie . Skarcono go wówczas za brak dworskich manier. Od 1818 roku był , jako zaufany Staszica , członkiem dozoru szkół elementarnych dla osób wyznania mojżeszowego , a następnie dyrektorem szkoły rabinów.

Stern Abraham (Lehi) - 1907-42, agent OVRA i Abwehry jeden z przywódców Irgunu, uwielbiał Słowackiego i Piłsudskiego.

Stern Anatol - ur. 24 października 1899 w Warszawie, zm. 19 października 1968 tamże, poeta, prozaik, krytyk filmowy i literacki, scenarzysta, tłumacz. Urodzony w zasymilowanej rodzinie żydowskiej, absolwent polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Wraz z Brunem Jasieńskim jest autorem manifestu futuryzmu polskiego „Nuż w bżuhu. Jednodńuwka futurystuw. Na mocy układu Sikorski-Majski wstąpił do armii polskiej, z którą udał się na Bliski Wschód. W latach 1942-1948 przebywał w Palestynie, gdzie publikował swoje utwory w przekładach na język hebrajski. Po powrocie do Polski zamieszkał w Warszawie.

Stern Anatol - ur. 24 października 1899 w Warszawie, zm. 19 października 1968 tamże, poeta, prozaik, krytyk filmowy i literacki, scenarzysta, tłumacz. Urodzony w zasymilowanej rodzinie żydowskiej, absolwent polonistyki Uniwersytetu Warszawskiego. Współtwórca polskiego futuryzmu, w latach 1921-1923 redagował wraz z J. Iwaszkiewiczem czasopismo „Nowa Sztuka, publikował w jednodniówkach futurystycznych („Tak, „Gga, „Niebieskie pięty), a także w czasopismach „Skamander, „Zwrotnica, „Wiadomości Literackie. Wraz z Brunem Jasieńskim jest autorem manifestu futuryzmu polskiego „Nuż w bżuhu. Jednodńuwka futurystuw.

Stern Jonasz (Janusz?) - 1904-1989, malarz, profesor ASP. Był współorganizatorem i członkiem Grupy Krakowskiej. Działacz Komunistycznej Partii Polski.

Stern Lina - profesor, naukowiec, „sowiecki Einstein. W czasie II wojny światowej wchodziła w sklad Żydowskiego Komitetu antyfaszystowskiego w ZSRR. („Midrasz, styczeń 2005).

Stern Maram - wiceprzewodniczący Światowego Kongresu Żydów. W kwietniu 2006 roku zaprotestował on przeciwko zwróceniu się przez polskie ministerstwo kultury do UNESCO, by zmienić nazwę obozu Auschwitz tak, aby uwypuklić fakt jego założenia przez Niemców. Stern oświadczył, że: „Nie wolno sugerować, jakoby Polska nie odgrywała żadnej roli w obozie. Przeciwko jego wypowiedzi zaprotestowała część środowisk żydowskich, m.in. redaktor naczelny miesięcznika „Judisk Kronika Jacki Jakubowski.

Sterna-Wachowiak Sergiusz - wziął udział w PROGRAMIE OGÓLNOPOLSKICH OBCHODÓW VII DNIA DIALOGU CHRZEŚCIJAŃSKO-ŻYDOWSKIEGO 12 STYCZNIA 2004r. w Poznaniu.Z koncertem w Teatrze Nowym muzyki klezmerskiej „Di Galitzyaner Klezmorin - Tria Galicyjskiego

Sternbach Leon - 1864-1949, filolog klasyczny.

Sternberg Joseph - reżyser filmowy, agitował przeciwko hitleryzmowi wśród intelektualistów i artystów w USA. („Midrasz, styczeń 2005, Janusz Roszkowski - „Żydzi w koalicji antyhitlerowskie, str. 14).

STERNIK Robert LISTA NR 18, dr inż., adiunkt WSHE, absolwent Wydziału Elektrycznego Politechniki Łódzkiej specjalności Trakcja Elektryczna. Pracę doktorską na temat wzmocnienia systemu zasilania trakcji elektrycznej prądu stałego, obronił w Moskiewskim Instytucie Inżynierów Transportu. Długoletni pracownik naukowo - dydaktyczny Politechniki Łódzkiej w katedrze Trakcji Elektrycznej. W działalności naukowej zajmował się zagadnieniami optymalizacji układów elektroenergetycznych trakcji.

Sternlicht Elżbieta LISTA NR 16, były walterowiec, pianistka, jest wykładowcą Universität der Künste w Berlinie, występuje w Filharmonii Berlińskiej, najczęściej wykonuje utwoty Koffera.

Sterownik Marian-Szymon Steinman

Stewart-Kostyra Martha - „Ta, będaca od lat wyrocznią w sprawie stylu życia dla wielu Amerykanów, osobistość polskiego pochodzenia zamierza dokonac transformacji przyjętych na naukę sprawców dotychczasowych katastrof kuchennych w mistrzów przygotowywania posiłków. Guru TV reality, Mark Burnett udzielił Stewart wsparcia w tym dziele, a ich wspólny program zadebiutuje w telewizji pod koniec roku. Zainteresowani nim kiepscy kucharze lub ci, którzy muszą spożywać przygotowane przez nich posiłki, moga skladać zgloszenia, wraz z pomysłowa kasetą wideo na temat kandydata i jego nieudanych prób gotowania. Wideo nie powinno przekraczać trzech minut. Historia Marthy Stewart, łącznie z jej pobytem w więzieniu, była inspiracja do nowego widowiska muzycznego pt. „Martha! Unauthorized Musical (pol. Martha! Nieautoryzowany Musical). Zgodnie z doniesieniem na łamach pisma „Femalefirst, show o byłej więźniarce i królowej spraw domowych, nazywającej sie w nim Maftha Blake, został splodzony jeszcze przed skazaniem Stewart na więzienie, lecz pokazuje jej wzlot, upadek i ponowne wejście na szczyty. Witryna internetowa Marthamusical.com tak zachęca do obejrzenia spektaklu: „Show opowiada historię Marthy Blake, ktora dzięki przebiegłości praz z pomocą pistoletu do kleju wyrasta ze swych korzeni polskiej klasy pracującej, stając się najwyższym kobiecym autorytetem amerykańskiego domatorstwa i jedną z najlepiej prosperujących kobiet biznesu w amerykańskiej historii. („Dziennik Związkowy - „Polonica na łamach prasy amerykańskiej, Darek Jakubowski, 8-10 lipca 2005)

Stępień Jerzy - „Urodzony 7 września 1946 w Staszowie. W 1969 ukończył Wydział Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1969-1971 odbył aplikację sądową. Od 1971 do 1973 był asesorem, od 1973 sędzią Sądu Powiatowego w Kielcach, a od 1975 Sądu Rejonowego. W latach 1979-1989 był radcą prawnym. W latach 1989-1993 senator I i II kadencji z województwa kieleckiego z listy Komitetu Obywatelskiego „Solidarność i Porozumienia Obywatelskiego Centrum. Przewodniczący Komisji Samorządu terytorialnego i Administracji Państwowej Senatu. Członek Komisji Konstytucyjnej Senatu (1989-1993) oraz Komisji Konstytucyjnej Zgromadzenia Narodowego (1991-1993). Pełnił funkcję Generalnego Komisarza Wyborczego w latach 1990-1993. W latach 1997-1999 był podsekretarzem stanu w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i Administracji. W czerwcu 1999 został wybrany przez Sejm sędzią Trybunału Konstytucyjnego. 28 czerwca 2006 został wraz z sędzią Markiem Mazurkiewiczem wybrany przez Trybunał Konstytucyjny kandydatem na stanowisko prezesa trybunału. 12 lipca 2006 jego kandydatura została przedstawiona prezydentowi Lechowi Kaczyńskiemu. 4 listopada 2006 został powolany przez Prezydenta RP na stanowisko Prezesa Trybunału Konstytucyjnego. Funkcję tę pelni od 6 listopada 2006 i najprawdopodobniej będzie ją sprawował az do końca kadencji sędziego Trybunału, która upływa 25 czerwca 2008. Jest pierwszym prezesem TK bez tytułu naukowego;dotychczasowi prezesi i wiceprezesi byli profesorami (...). Prezes Trybunału Konstytucyjnego nie ukrywał, że lustracja wedle uchwalonej w 2006 roku ustawy jest sprzeczna z prawem.(„Myśl Polska - Sylwetki, 27 maja 2007)

Stępień Przemysław LISTA NR 5, członek Krajowego Sądu Koleżeńskiego Zieloni 2004 ora były Sekretarz Zarządu Zielonych 2004 wiceprezes Stowarzyszenia Solidarni z Afryką, absolwent Szkoły Głównej Handlowej w Warszawie.

Stępniakowa Ewa LISTA NR 16, redaktor, pracuje w wydawnicwie „Biblioteka Narodowa, wieloletnia kierownicka Zakładu Katalogów Rzeczowych.

Stępniewska-Holzer Barbara LISTA NR 9, prof. dr hab., zajmuje się historią powszechną XIX wieku. Pracownik dydaktyczny Ośrodka Badań nad Tradycją Antyczną w Polsce i Europie Środkowowschodniej UW.

Stępniewski Andrzej LISTA NR 9, dr hab., inż., pracownik dydaktyczny Wydziału Inżynierii Produkcji Akademii Rolniczej w Lublinie.

Stiller Nina - piosenkarka, aktorka i tancerka. Absolwentka Studium Pantomimy przy Teatrze Żydowskim w Warszawie oraz Wydziału Piosenki Aktorskiej w Szkole Muzycznej im. F. Chopina w Warszawie. 29 września, nakładem EMI Music Poland, ukazała się płyta Niny Stiller, na której jest mieszanka żydowskiej muzyki ludowej i popularnej, połączonej z nowymi brzmieniami. Jest wielokrotną laureatką konkursów Przeglądu Piosenki Aktorskiej we Wrocławiu, Ogólnopolskiego Konkursu Piosenki Francuskiej „Paryż-Warszawa-Varsovie-Paris, Ogólnopolskiego Konkursu Piosenki Żydowskiej oraz Festiwalu Muzyki Folkowej Polskiego Radia „Nowa Tradycja 2003. Ma w swoim dorobku role w filmach takich twórców jak: Andrzej Wajda, u którego zagrała w filmie „Korczak, Jerzy Kawalerowicz, który powierzył jej rolę w „Quo Vadis, Roman Polański w „Pianiście i Leszek Wosiewicz w dramacie „Cynga. Korzysta równie chętnie z dorobku polskich twórców, jak i z repertuaru francuskiego, niemieckiego, oraz oczywiście z przebogatych źródeł kultury żydowskiej, która w ostatnich kilku latach zdominowała jej artystyczną działalność. Śpiewa w języku jidysz, po polsku, hebrajsku, aramejsku i w dialekcie jemenicki. (wp.pl)

Stiller Robert  LISTA NR 9, ur. 1928 r., pisarz, literaturoznawca, tłumacza, przede wszystkim literatury pięknej, prezentuje wpływ kabały żydowskiej na myśl twórcy psychoanalizy Zygmunta Freuda (1850- 1939). Esej, Freud i żydowska tradycja mistyczna: Freud nigdy nie ukrywał swego żydostwa. Zacierał jednak z rozmysłem żydowską genezę i tradycję swego myślenia oraz dzieł i teorii będących wynikiem tego myślenia. Tak można by podsumować wnioski, które Dawid Bakan, profesor psychologii na University of Missouri, przedstawił i uzasadnił w swej książce Sigmund Freud and the Jewish Mystical Tradition (Nowy Jork, 1958), która w ówczesnym kontekście politycznym w Polsce musiała przejść niezauważona i tak już zostało do dzisiaj. Wydaje się, że po trzydziestu kilku latach sporo uświadomień wstępnych, w owym czasie potrzebnych, ocierałoby się o banał i anachronizm; choćby dlatego trudno się spodziewać polskiego wydania; tym bardziej natomiast warto przypomnieć nieco argumentacji Bakana i jego podstawowe konkluzje.

Stobiński Janusz LISTA NR 4, artysta grafik.

Stocker Sylwester - urodzony 16 grudnia 1911 roku w Krakowie. Skończył prawo na UJ. Do wojny pracował w urzędzie Powiatowym w Grajewie. Od 1947 roku w WP. Zastępca prokuratora WPR we Wrocławiu i Białymstoku. Stopień - kapitan. Od 1954 roku w rezerwie. Adwokat i obrońca wojskowy w Łapach i Białymstoku. Na podstawie „Prawnicy czasu bezprawia - Krzysztof Szwagrzyk. IPN, Kraków - Wrocław 2005 rok.

Stojanowski Kazimierz - urodzony 13 maja 1897 roku w Folwarkach, pow. Złoczow. Rodzice: Jan i Maria z d. Masnyk. Skończył prawo na UJK w 1924 roku. Do wojny pracowal jako sędzia w sądach w Podhajcach, Kosowie Huculskim i Pruchniku. Od 1944 roku w WP. Sędzia WSG w Lublinie. Wiceprezes WSO w Lublinie. Sędzia wydziałów ds. doraźnych sądów okręgowych w Łomży, Piotrkowie Trybunalskim i Radomiu. Zastepca szefa i szef WSR w Szczecinie. Awansowany na stopień ppłk w 1947 roku. Od 1955 roku w rezerwie. Na podstawie „Prawnicy czasu bezprawia - Krzysztof Szwagrzyk. IPN, Kraków-Wrocław 2005 roku.

Stokłosa Bożenna LISTA NR 8, krytyk sztuki.

Stokłosa Henryk - „Właściciel ponad 16 tysięcy ha! W 2005 roku H. Stokłosa zgarnął 1,6 mln zł samych dopłat z Unii Europejskiej. W końcu stycznia 2007 r. zniknął, więc rozesłano za nim listy gończe. („Grabarze polskiej nadziei, H. Pająk, str. 326)

Stokłosa Janusz LISTA NR 16, ur. 15 maja 1954 w Rabce, pianista i kompozytor. Absolwent Katedry Teorii i Historii Muzyki Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie (1978). Jest autorem ponad 150 partytur muzyki teatralnej i filmowej. W latach 1984-1990 był kierownikiem muzycznym Teatru Ateneum w Warszawie gdzie wraz z Wojciechem Młynarskim i Januszem Józefowiczem współtworzył spektakle Brel, Hemar, Wysocki. Od 1986 do 1991 roku współpracował z Michałem Bajorem, koncertując z nim w wielu krajach Europy, USA i Kanadzie. W 1991 stworzył musical „Metro, który wystawiany był w adaptacji, choreografii i reżyserii Józefowicza W październiku 1992 roku został prezesem spółki „Studio Buffo. Na początku lat 90. powołał do życia spółkę pod nazwą Studio Buffo. Najpierw wraz z Januszem Józefowiczem stworzył teatr, potem z Jarkiem Regulskim - studio nagrań, w końcu szybko pojawiła się obok teatru restauracja. Piosenki Żydowskie - Janusz Józefowicz, Janusz Stokłosa, Festiwal 4 kultur, Łódź, 1 Program TVP 2003r.

Stokłosa Olga LISTA NR 16, absolewntka Wydziału Historycznego Uniwersytetu Warszawskiego, od 1972 r. aktorka Teatru STU, gdzie poznała swojego męża Janusza Stokłosę. Ze spaktaklami „Sennik Polski i „Exodus występowała na najważniejszych festiwalach teatralnych m. in. Shiraz-Perspololis (Iran), Nancy(Francja), Teatr Narodów-Caracas(Wenezuela), Cervantino-Guanajuato (Meksyk). Ma na swoim dorobku role : Magorzaty „Pacjenci wg „Mistrza i Małgorzaty, M. Bułchakowa-Teatr STU, Dule Griete-Królewski Teatr Flamandzki w Brukseli, Kici Koci („Osmędeusze i Kabaret Kici Koci M. Białoszewskiego w teatrze W. Bogusławskiego w Kaliszu). W latach 1988-1994 aktorka Zespołu Janusza Wiśniewskiego, („Olśnienie, „Koniec Europy, „Życie jest cudem). Propozycję pracy w tym zespole przyjęła m.in. Dlatego,że obok ciągle niezaspokojonych ambicji artystycznych, mogła znowu realizować swoją drugą wielką pasję: podróże, na które pozwalał udział w festiwalach w Edynburgu( pierwsza nagroda dla „Olśnienia), Toronto, Istambule czy Santander. Z miłości do dzieci została reżyserem wystawiła dla nich „Wielkoludy w Studio Buffo w Warszawie, i „Maszynę Zmian w Teatrze Groteska w Krakowie. Jej najnowsza realizacja teatralna to Wielkoludy A. Maleszki w Teatrze im. W. Bogusławskiego w Kaliszu (premiera 22 września 2007 r.). Lubi obserwować świat i utrwalać go na fotografiach.

Stola Dariusz LISTA NR 4, 9, „Historyk, profesor w Collegium Civitas, docent w Instytucie Studiów Politycznych PAN, pracownik Ośrodka Badań nad Migracjami Uniwersytetu Warszawskiego. Autor czterech książek i ponad 70 artykułów naukowych na temat stosunków polsko-żydowskich, migracji międzynarodowych i rządów komunistycznych. M.in. prace „Kampania antysyjonistyczna w Polsce 1967-1968, „Patterns of Migration in Central Europe, „PRL: trwanie i zmiana, „Nadzieja i zagłada. (Folder Dni Książki Żydowskiej, str. 4).

Stolarska Małgorzata - mgr. Wykłada i współpracuje z Katedrą Judaistyki Uniwersytetu Wrocławskiego, Studium Kultury i Języków Żydowskich. PULS Pismo Obywatelskie:Lubuski postkolonializm. Odzyskane to one nie są. Raczej - przehandlowane, bo 60 lat temu dostaliśmy je w zamian. I mam wrażenie, że dla mieszkańców Polski „nieodzyskanej nadal są nie całkiem nasze.... Nie czuję się spadkobierczynią propagandowych piastowskich włodarzy tych ziem. I nie znoszę określenia „ziemie odzyskane. Podpisuję się pod słowami Normana Daviesa: „Ziemie odzyskane to jest typowy nacjonalistyczny schemat, używany przez endecję przed wojną, a przez komunistów po wojnie. Ale używany też przez Niemców czy przez Prusaków w XIX wieku, którzy tak mówili o ziemiach, gdzie ludność była mieszana, polsko-niemiecka, jak Pomorze, Śląsk czy Wielkopolska. Historycy polscy mówią, że to są ziemie polskie, a historycy niemieccy, że niemieckie. I ani ci, ani ci nie mają racji. To są ziemie mieszane i nie można zamykać na to oczu („Polskie mity - europejskie stereotypy, Odra nr: 6 z 2000 r.).

Stolzman Izaak- „Ojciec Kwaśniewskiego to funkcjonariusz UB-NKWD masowo mordujący ludzi podziemia akowskiego, których potajemnie grzebano w lasach Borne-Sulinowo na ziemiach odzyskanych (...). O której to bezimiennej nekropolii (...) napisał książkę Leszek Bubel: „Czy Kwaśniewski to Stolzman (...). Według zawartych w tej książce relacji licznych świadków, mieszkańców tych okolic, Borne Sulinowo to „trzy Katynie. Ofiary zwożono m.in. ze wschodnich terenów Polski i tam, w lasach Borne-Sulinowo znajdują się całe hektary bezimiennych dołów, gdzie zakopywano ofiary. („Grabarze polskiej nadziei, Henryk Pająk, str. 202)

Stołecka Danuta -LISTA NR 4, 9, polonofob, sekretarz, członek „Otwartej Rzeczpospolitej, „Stowarzyszenia przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii powstałego w 1999 r. (oficjalnie) Stowarzyszenie liczy ponad 300 członków o różnych przekonaniach politycznych, różnych wyznań i bezwyznaniowych; głównie jednak pochodzenia żydowskiego oraz komuniści i ateiści. Stowarzyszenie otrzymuje finansowe wsparcie ze strony antypolskiej, powiązanej z masonerią i światową finansjerą żydowską Fundacji im. Stefana Batorego.

Stołkowski Marek listopad 2004r., koncerty Marka Stołowskiego - pieśni żydowskie po polsku i w jidysz. Towarzystwo Kultury Żydowskiej Beit Warszawa.

Stomma Ludwik-Sommer - wróg Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego , Niepodległego Państwa Polskiego. Polonofob, nihilista, powszechnie uprawia nihilizm historyczny, paszkwilant, oszczerca, kłamca, felietonista „Polityki, etnograf. Syn znanego działacza katolewicy Stanisława Stommy, od dziesięcioleci związanego z „Tygodnikiem Powszechnym. Ultraczerwony w poglądach, poszedł na maksymalną identyfikację z postkomunistami, posuwając się aż do publikacji w Urbanowym „Nie (por. „Nie nr. 51-52 z 1993 roku). Z zapałem wychwala różne postacie postkomunistyczne i gromi antykomunistycznych „oszołomów. Według niego antysemitom należy po prostu dać w mordę. Zdeklarowany rusofil, minimalizował tragedię Czeczenii. Potępiał amerykańską agresję w Grenadzie, na Haiti i w Nikaragui. Oskarża Polaków o antyrosyjskość, stara sie fałszować polska historię. Bronisław Wildstein napisał w „Rzeczypospolitej z dn. 6-7.11.93.: „Metoda Stommy jest prosta. Jeśli monarcha jakiś jest w historii powszechnie uznany za gnuśnego, nieudolnego czy wręcz zbrodniczego, Stomma prezentuje go jako wzór cnót; i na odwrót: jeśli wydarzenie jakieś uznane zostaje za brzemienne w złowrogie konsekwencje, Stomma robi wszystko, aby ukazać, że było dokładnie przeciwnie. Nie licząc sie absolutnie z udokumentowanymi faktami. Stomma jest też oczywiście tropicielem antysemityzmu. I tak bunt mieszczan Krakowa w czasie panowania Łokietka został przez niego przedstawiony jako rozruchy antysemickie. Wielokrotnie na łamach „Polityki stosując ten sam antysemicki stereotyp pisał paszkwile o Leszku Bublu. W dniu 20.04.00. został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski przez prezydenta Kwaśniewskiego-Stoltzmana.

Stomma Stanisław-Szaja Sommer - profesor prawa na UJ, poseł ZNAK w PRL. Wieloletni członek redakcji „Tygodnika Powszechnego, poseł na sejm PRL-bis, gdzie w ciągu 3 kadencji zgłaszał wnioski o udzielenie peerelowskiemu wymiarowi sprawiedliwości wotum zaufania. Polonofob, z miesięcznika „Znak (żydokatolewica). Od 1946 roku członek redakcji „Tygodnika Powszechnego (żydokatolewica). Ulubione tematy to antysemityzm i nacjonalizm. W 1956 roku był współzałożycielem, a nastepnie wieloletnim działaczem, członkiem zwyczajnym i honorowym warszawskiego (żydokatolewica) - Klubu Inteligencji Katolickiej. W „Tygodniku Powszechnym (styczeń 1963) skrytykował powstanie styczniowe jako przykład kompleksu antyrosyjskiego. W odpowiedzi Prymas Tysiąclecia Stefan Wyszyński w kazaniu z 27.01.1963 roku powiedzial, że; „Powstanie Styczniowe to walka o niezbywalne prawa Narodu do wolności, a nie żaden kompleks (P. Raina: „Stefan Kardynał Wyszyński Prymas Polski, Londyn 1988, tom III, s. 164-165). Emigracyjny sowietolog Leopold Łabędź w „Arce nr 36 z 1991 roku, s. 96 pisze, że Stomma mial skłonności do kolaboracji z komunistami. Wiadomość o obaleniu rządu Olszewskiego została przyjęta przez niego z radością. Według Stommy Polska nie nadąża za rozwojem zachodnioeuropejskim. W „Gazecie Wyborczej z 5 lutego 1991 roku pisał; „Czynnik pierwszy to panoszenie sie tendencji skrajnie nacjonalistycznych. Uczestniczył w hucpie Okrągłego Stołu. Odznaczony Orderem Orła Białego przez rząd żydokomunistyczny.

Stono - Ciołkowska Renata - LISTA NR 15, historyk.

Stranz Jerzy - ks. referent ds. Dialogu Międzyreligijnego Archidiecezji Poznańskiej.

Strasburger Henryk - ambasador PRL w Londynie.

Strassberg Norbert - ur. ?, zm. 1941, artysta, malarz, grafik. Pod wpływem Stanisława Szukalskiego został członkiem grupy artystycznej Szczep Rogate Serce. Jako jedyny nie przyjął słowiańskiego przydomka ponieważ pochodził z ubogiej rzemieślniczej rodziny żydowskiej. Zginął zabity przez Niemców w czasie likwidacji getta we Lwowie w 1941 roku.

Strasz Jerzy - ks. dr, prowadził dyskusję panelową na hucpie p.t.VII DZIEŃ DIALOGU CHRZEŃCIJAŃSKO-ŻYDOWSKIEGO SYMPOZJUM „STANIECIE SIĘ BŁOGOSŁAWIEŃSTWEM 15 STYCZNIA 2004r.w Poznaniu.

Straszewski Konrad - ur. 19 lutego 1927, generał dywizji LWP, od 1 stycznia 1979 do 5 kwietnia 1986 podsekretarz stanu w MSW w randze wiceministra. Dyrektor Departamentu IV MSW od 1 grudnia 1974. Z jego ramienia nadzorował m. in. Samodzielną Grupę „D. W latach 1986-1988 był doradcą prezesa ZUS. Od 1988 wiceprezes spółki Gromada-Tourist.

Strauss William Roger - „Położył wielkie zasługi na polu badań metalurgicznych, niezmiernie ważnych dla wojska. („Midrasz, styczeń 2005, Janusz Roszkowski - „Żydzi w koalicji antyhitlerowskiej, str. 14).

Strażewski Iljicz Wsiewołod - ojciec Wsiewołoda, dyplomaty w Azji. „Krzysztof Górecki tak pisał („Nasza Polska z 27 września 2005 r.): (...) generał pochodzenia rosyjskiego, niegdyś dowódca Śląskiego Okręgu Wojskowego i wiceminister obrony, jego czołgi uczestniczyły w pacyfikacji robotniczej rewolty w Poznaniu w czerwcu 1956 r. Chwalił się wówczas w sprawozdaniu dla marszałka Rokossowskiego, że do rozprawy z demonstrantami wykorzystał swe doświadczenie w walkach z Niemcami w Stalingradzie. (wirtualna Polska z dnia 06.25.2007)

Strażewski Wsiewołod - syn Wsiewołoda Iljicza. Dyplomata RP w Pekinie, Dżakarcie i Tajpej.

Strąk Michał-Baruch Steinberg - działacz PSL członek KRRiTV.

Streker-Dembińska Elżbieta - ur. 3 listopada 1954 w Koninie - działaczka polityczna i samorządowa, senator RP V kadencji. Ukończyła Wydział Elektryczny Politechniki Poznańskiej (1978) z dyplomem magistra inżyniera elektroenergetyka, później także studia podyplomowe w Instytucie Nauk Prawnych PAN w Warszawie (Studium Prawno-Samorządowe i Studium Europejskiego Prawa Samorządowego). Pracowała w Fabryce Budowy Fortepianów i Pianin „Calisia w Kaliszu oraz w Federacji Stowarzyszeń Naukowo-Technicznych NOT w Koninie (jako dyrektor biura). W 1998 została wybrana na starostę konińskiego, w latach 1999-2005 przewodniczyła Konwentowi Powiatów województwa wielkopolskiego. W lutym 2005 objęła mandat senatora RP, zdobyty w wyborach uzupełniających po przejęciu dotychczasowego senatora Ryszarda Sławińskiego do Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji. Nie została wybrana na kolejną kadencję w wyborach do Senatu we wrześniu 2005. Członkini SLD, m.in. wiceprzewodnicząca Rady Powiatowej w Koninie; działa w wielu organizacjach społecznych, m.in. Wielkopolskim Stowarzyszeniu „Kobieta XXI wieku i władzach Ochotniczej Straży Pożarnych w Koninie. Radna sejmiku wielkopolskiego od 2006.

STRĘKOWSKA-ZAREMBA Małgorzata LISTA NR 18, ur. 1960 w Lemanie, pisarka, autorka podręczników, dziennikarka, od 2008 członek Zarządzie Oddziału Warszawskiego Stowarzyszenia Pisarzy Polskich, należy również do Stowarzyszenia Wolnego Słowa oraz Polskiej Sekcji IBBY, stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego 2006. Ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Warszawskim. Debiutowała w roku 1984 utworem opublikowanym na łamach jednodniówki Ruchu Artystycznego „Świat.

Strękowski Jan LISTA NR 9, reżyser, tematyka żydowska. Jego film „Dwie szuflady (2006), był pokazywany na IV Festiwalu Filmowym Żydowskie Motywy, który odbył się w dniach 5-10 maja 2007 roku w Warszawie. „W latach 70. i 80. był redaktorem oraz publikował w prasie podziemnej, między innymi w „Biuletynie Informacyjnym (KOR) i „Tygodniku Wojennym, także w radiu podziemnym. Po 1989 roku współpracował z „Rzeczpospolitą, „Tygodnikiem Solidarność, „Nowymi Książkami, II Programem Polskiego Radia i TVP. Jest współautorem i autorem ksiąek publicystycznych, między innymi „Polska w oczach cudzych (2003), „Bohaterowie Europy (2005). Napisał zbiory opowiadań „Wizytacja i „Nauka jazdy, powieść „Dziewczyny z miasta nigdy nie odmawiają, książki i słuchowiska radiowe dla dzieci. Jest scenarzystą, reyserem i współautorem kilkunastu filmów dokumentalnych i sztuki telewizyjnej. Jest także autorem słuchowisk, prezentowanych na antenie RWE (19791989) i II Programu Polskiego Radia (1990-2004) oraz serialu telewizyjnego „Złotopolscy (1997-1998). W ubiegłym roku w TVP miała miejsce premiera jego sztuki telewizyjnej „Dzikuska. (Folder IV Międzynarodowego Festiwalu Filmowego Żydowskie Motywy, str. 29).

Stroheim Erich - reżyser filmowy, prowadził w środowisku intelektualistów i artystów w USA akcję przeciwko hitleryzmowi. („Midrasz, styczeń 2005, Janusz Roszkowski - „Żydzi w koalicji antyhitlerowskiej, str. 14).

Stroński Stanisław-Lewi - 1882-1955, profesor UJ, KUL, wicepremier w rządzie londyńskim. Czołowy działacz w Narodowej Demokracji (endecji). Czołowy publicysta pism narodowych, w latach 1930-35 poseł na Sejm.

Strumiński Juljusz - pierwszy przewodniczący Państwowej Komisji Cen (od kwietnia 1953 r. do sierpnia 1968 r.).Jeden z głównych dewastatorów polskiej gospodarki ze stajni Minca.

Strumiński Władimir - syn Juljusza, jego wyznania zostały opublikowane w 1987 roku na łamach anglojęzycznej gazety izraelskiej „Jerusalem Post: „Polska powojenna nie była gruntem pod żydowskie domy. Dotyczy to także żydowskich urzędników i pracowników komunistycznej administracji, rządu, partii i środków masowego przekazu - krótko mówiąc: rządzącej kasty, do której należeli także moi rodzice.

Struszczyk Marek LISTA NR 4.

Struzik Justyna LISTA NR 8, studentka stosunków międzynarodowych na Akademii Ekonomicznej w Krakowie.

Struzińska Milena LISTA NR 8, tłumaczka.

Stryjek Tomasz - LISTA NR 11, dr nauk historycznych, specjalista - historia idei i historii Ukrainy. Pracuje w Instytucie Studiów Politycznych PAN.

Stryjkowski Julian -Pesah Stark- urodził się 27 kwietnia 1905 w Stryju jako syn nauczyciela Henryka (Cwi) i Anny (Hannah) z domu Monastyrskiej. Zmarł 8 sierpnia 1996 w Warszawie, gdzie został pochowany na cmentarzu żydowskim. Uczęszczał do polskiej szkoły czteroklasowej, a następnie do gimnazjum klasycznego w Stryju. Języka hebrajskiego nauczył się w syjonistycznej organizacji skautowej ha-Szomer ha-Cair, do której należał. W 1924 r. rozpoczął studia polonistyczne na Uniwersytecie Jana Kazimierza we Lwowie, które ukończył w 1932 obroną rozprawy doktorskiej pt. „Kobieta zbrodniarka w literaturze romantycznej, którą napisał pod kierunkiem prof. Juliusza Kleinera. . W czasie studiów sympatyzował z ruchem komunistycznym, a w 1934 wstąpił do Komunistycznej Partii Zachodniej Ukrainy, za co zostaů uwięziony od października 1935 do czerwca 1936. Po wybuchu II wojny światowej przyjechał do Lwowa. Tam, po wkroczeniu Armii Czerwonej i zajęciu ziem polskich przez żydo-sowietów, pracował jako korektor i reporter w redakcji komunistycznego „Czerwonego Sztandaru, a następnie jako lektor w „polskiej rozgłośni lwowskiego radia. W 1941 uciekł w głąb Związku Radzieckiego - przez Tarnopol, Kijów i Stalingrad dotarł do Kujbyszewa. Po nieudanych próbach dołączenia do Armii gen. Andersa, wyjechał do Uzbekistanu, gdzie pracowaů jako robotnik portowy i rolny, następnie przeniesiono go do podmoskiewskiej fabryki broni. W wyniku interwencji Wandy Wasilewskiej w latach 1943-46 otrzymał pracę w moskiewskiej redakcji żydo-komunistycznego tygodnika „Wolna Polska, który był organem Związku Patriotów Polskich. W tygodniku tym przeszedł wszystkie szczeble awansu od korektora do zastępcy redaktora naczelnego, publikował pod pseudonimem Julian Stryjkowski, który po wojnie przyjął jako nazwisko.

Strzałka Jan LISTA NR 5, dziennikarz, pisarz, współpracuje z „Tygodnikiem Powszechnym.

Strzałkowska Katarzyna LISTA NR 9, rzecznik prasowy Śląskiej Izby Lekarskiej.

Strzałkowski Piotr LISTA NR 9, prezes firmy Ditel S.A.

Strzelczyk Grzegorz - LISTA NR 15, ur. w 1971 r. Teolog, członek Centrum Kultury i Dialogu. Jest prezbiterem Archidiecezji katowickiej, pracownikiem Wydziału Teologicznego Uniwersytetu Śląskiego (teologia systematyczna, informatyka). Otrzymał Nagrodę Indywidualną Nauki i Szkolnictwa Wyższego za „Traktat o Jezusie Chrystusie.

Strzelecka Jadwiga LISTA NR 4, ur. 1917, zm. 25 września 2007 w Warszawie, psycholog, wyróżniona medalem „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata za pomoc udzieloną Irenie Dąb-Rinaldi w czasie II wojny światowej. Była żoną socjologa Jana Strzeleckiego, uczennicą profesora Stefana Baleya. Przez wiele lat pracowała w Wydawnictwie „Czytelnik i Towarzystwie Przyjaciół Dzieci.

Strzelecka Magdalena LISTA NR 8, studentka.

Strzembosz Adam - długoletni sędzia PRL, profesor prawa KUL. Autor poprawki do kodeksu karnego znoszącej karę konfiskaty mienia wielkich przestępców gospodarczych, prezes Sądu Najwyższego za rządów Mazowieckiego.

Strzemieczny Jacek LISTA NR 4, 9, 13, dyrektor Centrum Edukacji Obywatelskiej, współorganizator akcji „Szkoła z klasą.

Studencki Henryk - Chaim Studniberg - naczelnik Wydziału Więziennictwa WUBP w Katowicach, dyrektor Wydziału Więzień i Obozów na obszarze Śląska.

Studenny Małgorzata - 27 września 2007r.Dni Kultury Żydowskiej w Słupsku .Wystawa prac Małgorzaty Studenny. Artystka zaprezentuje malarstwo inspirowane judaizmem i twórczością Marka Chagala.

Stuhr Jerzy-Josek Feingold - aktor, reżyser, wykładowca. W tego twórczości warto zwrócić uwagę m.in. na film „Duże zwierzę, który doskonale wpisuje sie w - szalenie modny ostatnimi czasy - nurt kina antypolskiego.

Stuhr Maciej - autor, kabareciarz. Ukończył psychologię na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie. W tym samym czasie współtworzył kabaret „Po żarcie, z którym zdobył kilka prestiżowych nagród m.in. I nagrodę na przeglądzie Paka w 1997 roku. Od 1999 roku student Wydziału Aktorskiego PWST w Krakowie. Karierę filmową zaczynał jako kilkunastoletni chłopiec w „Dekalogu w reżyserii Krzysztofa Kieślowskiego.

Stułbach Edward - urodzony w Borynii, mgr. praw. W getcie krakowskim w żydowskiej grupie bojowej PPR. Przewodniczący WKŻ w Krakowie, w latach pięćdziesiątych działacz TSKŻ.

Stupnicki Saul - 1872-1942, dziennikarz, pisarz, działacz.

Stur Jan-Feingold Hersz - 1855-1923, poeta, krytyk literacki.

Styczeń Marek LISTA NR 4, doktor socjologii na Uniwersytecie Warszawkim.

Styczeń Mirosław - ur. 24 kwietnia 1953 w Krakowie, polityk. Posiada wykształcenie średnie ogólnokształcące. Od roku 1990 sprawował urząd wojewody bielskiego. W roku 1992 został wiceprzewodniczącym Koalicji Republikańskiej. W latach 1993-1996 był wiceprzewodniczącym Partii Konserwatywnej. W 1997 r. został wybrany na wiceprezesa Stronnictwa Konserwatywno-Ludowego, a latach 1999-2000 był jego prezesem. Poseł na Sejm RP III kadencji z listy Akcji Wyborczej Solidarność, z okręgu Bielsko-Biała. 26 marca 2001 wystąpił z grupą działaczy z SKL współtworząc Przymierze Prawicy. W wyborach w 2001 bezskutecznie kandydowaů z list PiS. Od grudnia 2004 roku jest prezesem Fundacji Środkowoeuropejskiej. 18 stycznia 2005 zostaů zatrzymany przez ABW. Prokurator postawiů mu zarzut oszustwa na szkodę osoby fizycznej. Do przestępstwa miało dojść w latach 1994-1997. Następnie został zwolniony za poręczeniem majątkowym w wysokości 100 tys. złotych.

Styczeń Piotr - sekretarz stanu w Ministerstwie Transportu i Budownictwa pełnomocnik rządu ds. „Rządowego Programu Budownictwa Mieszkaniowego.Powołany na to stanowisko na wniosek ministra Jerzego Polaczka przez prezesa Rady Ministrów Kazimierz Marcinkiewicz z dniem 17 listopada 2005r. Z premierem Marcinkiewiczem znają się z czasów duszpasterstwa akademickiego, bliżej poznali się jednak dopiero na początku lat 90., gdy zakładali ZChN.

Subotić Milan (Brandys) - dziennikarz TVP, „Panorama. Dyrektor programowy TVN. Wspólpracownik WSI. Jego działania wykraczały poza sprawy obronności państwa i bezpieczeństwa Sił Zbrojnych RP.

Subotkiewicz Piotr LISTA NR 9, członek Fundacji Wspomagania Wsi.

Suchanek Jerzy - ur. 1 sierpnia 1953 r. w Bytomiu) -pisarz, poeta, publicysta. Laureat m.in. nagrody głównej X Ogólnopolskiego Konkursu Poetyckiego im. J. Śpiewaka (Świdwin 1979. Reżyser dwóch prapremier dramatów Josifa Brodskiego Marmur (1988) i Demokracja (1989) w założonym przez siebie Teatrze Zwyczajnym Miejskiego Centrum Kultury w Mysłowicach. Ponadto tamże w latach 1987-1991 wyreżyserował m.in. Żegnaj Judaszu Ireneusza Iredyńskiego, Emigrantów Sławomira Mrożka, Ścisły nadzór Jeana Geneta i Król umiera, czyli ceremonie Eugenea Ionesco. W 2005 wyreżyserował wspólnie z Karoliną Anweiler Odkamienienie i Jasełka - Obrót świata w Teatrze Integracyjnym Atta Ośrodka dla Niepełnosprawnych Najświętsze Serce Jezusa w Rudzie Śląskiej - Halembie, według własnych pomysłów i scenariuszy.

Suchar Bogumiła LISTA NR 13.

Suchar Tomasz LISTA NR 13.

Suchocka Hanna-Hajka Silberstein - ur. 3 kwietnia 1946 w Pleszewie, radca prawny, nauczyciel akademicki, polityk, premier Polski w latach 1992-1993, minister sprawiedliwości w rządzie Jerzego Buzka, doktor prawa na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza, ambasador Polski przy Stolicy Apostolskiej. Od 1968 roku członek Stronnictwa Demokratycznego, posłanka tej partii na sejm PRL VIII kadencji 1980-1985. Została posłanką na Sejm kontraktowy w 1989 roku, naleaůa do klubu OKP. Funkcję posła sprawowała aż do 2001 roku. Od 1991 roku w Unii Demokratycznej, była jednym ze współzałożycieli Unii Wolności, kandydatką tej partii na prezydenta w wewnętrznych prawyborach (przegrała z Jackiem Kuroniem) Od lipca 1992 roku premier centroprawicowego rządu tworzonego przez siedem partii (mimo to mniejszościowego). Rząd ten został odwołany w wyniku wotum nieufności zgłoszonego przez górnika z „Solidarności - Alojzego Pietrzyka (28 maja 1993). Funkcję premiera technicznego sprawowała do pa?dziernika 1993 roku. Po powrocie centroprawicy do rządów rekomendowana przez Unię Wolności do objęcia teki ministra sprawiedliwości (1997-2000). Od 2001 roku ambasador Polski przy Stolicy Apostolskiej. Wycofała się z czynnej polityki; członek antypolskiej, powiązanej z masonerią i światową finansjerą żydowską Fundacji im. Stefana Batorego. Jest także członkiem Rady Polityki Zagranicznej. „Jako rzecznik Rządu stwierdziła, że wysiedleńcy na Sybir nie byli obywatelami polskimi, lecz Ziem Wschodnich. Czy tak uczono na polskich uniwersytetach? Bóg zapłać Pani Haniu! Za szczerość, bo przeciez dla pani wszystko należało do wschodu, czy pośrednio, czy też bezpośrednio i chyba nawet tak czułe miękkie serduszko należało do tego „wąsiatego Lucyfera z Gruzji. („Kurier Codzienny - „Nowy doradca prezydenta RP ze starymi pomysůami, L.T.W., 13-15 kwietnia 2007)

Suchocki Wiktor - urodzony 31 sierpnia 1906 roku w Sosnkowiczach, pow. Łuniniec. Do 1943 roku byl w ZSRR. W dniu 6 czerwca wstepuje do WP. Podchorąży Oficerskiej Szkoły Artylerii. Oficer śledczy Wojskowej Prokuratury 2. DP. Prokurator Wojskowej Prokuratury KBW. Prokurator WPR w Gdańsku i Kielcach. Awansowany na stopień ppłk w 1947 roku. Od 1948 roku w rezerwie. Inspektor w Zjednoczeniu Przemysłu Drzewnego we Wrocławiu. Zmarł w 1956 roku. Na podstawie „Prawnicy czasu bezprawia - Krzysztof Szwagrzyk. IPN, Kraków-Wrocław 2005 roku.

Sucholicki Chaim - członek zarządu Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Szczecinie.

Suchy-Katz-Juliusz - przedstawiciel PRL-u przy ONZ. Zasłynął brakiem kompetencji i wykształcenia.

Sulczyński-Szulczynger - pułkownik, dowódca pułku, szef wydziału Naukowo-Badawczego ASG.

Suleja Włodzimierz Stefan - „Historyk, dyrektor wrocławskiego Oddziału Instytutu Pamięci Narodowej we Wrocławiu. Profesor w Instytucie Historii Uniwersytetu Zielonogórskiego. Badacz biografii politycznych oraz historii Wrocławia i ruchów opozycji politycznej po II wojnie światowej ( w tym historii „Solidarności). Autor kilkunastu książek i ponad 200 innych publikacji. Wydal m.in. „Solidarność na Dolnym Śląsku, „Orientacja austro-polska w latach I wojny światowej ( do aktu 5 listopada 1916), „Józef Piłsudski, „Kosynierzy i strzelcy, „Historia Wrocławia (w Polsce Ludowej, PRL i III Rzeczypospolitej). Ostatnio wydał „Dolnośląski Marzec 68. Anatomia protestu. (Folder Dni Ksiąki Żydowskiej, str. 4).

Suliga Jan Witold - propagator chorych żydowskich idei: satanizm, tarot, kabała, taraka, gnostycyzm, ezoteryka. Etnograf, pisarz, podróżnik, obecny dyrektor Muzeum Etnograficznego w Warszawie. Jest nie tylko autorem takich prac poświęconych tarotowi, jak „Tarot: karty, które wróżą (1990) i „Biblia Szatana (1991), lecz także powieści pt. „Jednorożec albo traktat hermetyczny.Największy polskojęzyczny „mistyk, ezoteryk i mag.

Sulik Bolesław-Jakub Steinberg - były przewodniczący KRRiTV, działacz UW, oskaryciel Polaków o antysemityzm. Polonofob, oszczerca zniesławiający Polskę i Polaków. Były przewodniczący (z nadania Unii Wolności) Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji. Jest jednym z najbardziej spektakularnych symboli siły lobby filosemickiego w Polsce. Syn generała w armii Andersa, Nikodema, w 1946 roku opuściů Polskę jako żyd Jakub Szteinberg. W dniu 03.05.99. został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski przez prezydenta żydokomuny Kwaśniewskiego-Stoltzmana.

Sulka Kazimierz - były funkcjonariusz SB w powiecie suskim. „Kilkanaście lat temu ujawnił kulisy nieudanego zamachu na życie Adolfa Chojnackiego oraz działalność agentury w powiecie suskim. („Księża wobec bezpieki, ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski, str. 9)

Sultanik Kalman-Chaim Studniberg - Światowy Kongres Żydów.

Sułek Antoni - polonofob, profesor Instytutu Socjologii UW. Członek „Otwartej Rzeczpospolitej, (oficjalnie) „Stowarzyszenia przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii powstałego w 1999 r.

Sułek-Kowalska Basia - LISTA NR 15, członkini Polskiej Rady Chrześcijan i Żydów. Dziennikarka (m.in. Tygodnik „ITD., prasa podziemna, „Tygodnik Gdański, „Tygodnik Solidarność, prasa katolicka) i wykładowca dziennikarstwa (UW, OCIPE). Współautorka „Poradnika dla dziennikarzy i wydawców gazet lokalnych, wyd. 1997-98. Wielokrotnie juror w konkursach dla niezależnych gazet lokalnych Fundacji IDEE (Institute for Democracy in Eastern Europe). W roku 1993 Nagroda Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich. W roku 2001 jest doradcą Prezesa Rady Ministrów. Współautorka podręcznika „O warsztacie dziennikarskim. Brała udział m.in. w imprezce kabaretowej pt. Dzień Judaizmu w Kościele katolickim, Łódź - 17 stycznia 2001r.

Sułkowska Anna LISTA NR 9, prof. nadzw. Śląskiego Uniwersytetu Medycznego.

Sułkowska-Bierezin Ewa LISTA NR 5, ur.w 1935 r. w Warszawie, dziennikarka. Po Marcu 1968 odsunięta od zajęć dydaktycznych w Instytucie Elektrotechniki, pozbawiona stypendium doktoranckiego. W 1969 roku w organizacji „Ruch - w 1970 r. aresztowana, przez kilka miesięcy przesłuchiwana. Udział w akcjach petycyjnych w sprawie braci Kowalczyków i przeciwko zmianom w Konstytucji. Współpraca z KOR, ścisła współpraca z „Pulsem (1977-81- stała rubryka pod pseudonimem „Spin, inne pseudonimy: Ewa Esbe, esbe), współzałożycielstwo łódzkiego Niezależnego Klubu Dyskusyjnego. Pomoc w kontaktach z osobami prześladowanymi. Po sierpniu 80: udział w zakładaniu „Solidarności w ITC, funkcja przew. Komisji Rewizyjnej Reginu Ziemi Łódzkiej. W ciągu 12 lat działalności kilkakrotnie zatrzymywana na 24h. Kilka rewizji w domu (konfiskowanie maszyn do pisania, książek, notesów, rękopisów) i jedna w miejscu pracy; kilka rewizji osobistych. Ludzie z kręgu Bierezinów byli zastraszani, im samym wymówiono mieszkanie, a ją zwolniono ze stanowiska wykładowcy w Technikum Energetycznym. 13 grudnia 1981 internowana (Sieradz, Olszynka Grochowska, Gołdapzwolniona 22 lipca 1982, wyemigrowała do USA w lutym 1983.

Sułkowski Witold LISTA NR 4, 1943-2003, pisarz, dziennikarz, w latach siedemdziesiątych jeden z głównych animatorów politycznego i kulturalnego życia opozycyjnego w Łodzi, współtwórca nieregularnego kwartalnika literackiego „Puls. Po internowaniu w stanie wojennym wyemigrował w 1983 r. do USA, gdzie został redaktorem w „Głosie Ameryki. Jako poeta wydał zbiór prozy poetyckiej „Szkoła zdobywców (Paryż, Instytut Literacki 1976).

Supergan Łukasz - Ogólnopolskie Towarzystwo Ochrony Ptaków. Koordynator lewackiej kampanii Greenpeace Polska aktywnie działającej z obrony Doliny Rospudy k.Augustowa.

Supervielle - poeta z Francji, lewak.

Supińska Jolanta LISTA NR 4, doktor habilitowany nauk politycznych, profesor Instytutu Polityki Społecznej na Uniwersytecie Warszawskim, członkini prezydium Komitetu Nauk o Pracy i Polityce Społecznej PAN. Współautorka książki Polityka społeczna. Materiały do studiowania.

Supińska-Modzelewska Jolanta LISTA NR 6, dr hab. prof. UW, pracownik Instytutu Polityki Społecznej UW, członek Prezydium Komitetu Nauk o Pracy i Polityce Społecznej PAN.

Supruniuk Stanisław - polonofob, zaraz po wojnie był szefem powiatowych Urzędów Bezpieczeństwa w Nisku i Krośnie, gdzie torturował i prześladował żołnierzy AK. Odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski przez, Aleksandra Kwaśniewskiego - Stoltzmana.

Surażski Juliusz - urodzony 28 marca 1910 roku w Łodzi. Skończył prawo na USB w 1933 roku. Od 1941 roku w Armii Czerwonej. Od 1943 w WP. Sędzia WSR i WSO w Bydgoszczy. Awansowany na stopień mjr w 1947 roku. Szef WSR w Kielcach. Od 1949 roku w rezerwie. Sedzia Sądu Wojewódzkiego w Warszawie. Zmarł w 1996 roku. Na podstawie „Prawnicy czasu bezprawia - Krzysztof Szwagrzyk. IPN, Kraków-Wrocław 2005 roku.

Surdykowski Jerzy LISTA NR 9, dziennikarz, absolwent Wydziału Łączności Politechniki Gdańskiej (1962). Po studiach początkowo był pracownikiem naukowym na Politechnice Gdańskiej, pracował teżw Stoczni Gdańskiej, od 1968 r. dziennikarz, pracował m.in. w redakcji „Perspektyw, „Życia gospodarczego i „Życia literackiego. Po 1981 r. współpracował z prasą opozycyjną i emigracyjną, po 1989 r. także z pismami: „Tygodnik Powszechny , „Rzeczpospolita i „Wprost. W latach 1990-1996 pełnił funkcję konsuyla generalnego RP w Nowym Jorku. Obecnie od 1999 r. ambasador RP w Tajlandii.

Surmacz Szymon - działacz ekologiczny. Wiceprezes Stowarzyszenia Obywatel, Członek Rady Programowej Instytutu Spraw Obywatelskich. Założyciel i współprowadzący (1996 -2001) audycję radiową „Czy masz świadomość...? Redaktor pisma Aktywność Obywatelska, założyciel i redaktor pisma „Prasa Krytyczna. Współzałożyciel i redaktor „Magazynu Obywatel. Od połowy lat 90 działacz ruchu ekologicznego. W latach 1994-1996 zastępca redaktora naczelnego d/s technicznych Studenckiego Radia „Żak. W latach 1999-2002 wiceprezes Obywatelskiego Ruchu Ekologicznego. Współtwórca i redaktor portalu „Obywatelska Agencja Informacyjna (OAI.pl).

Sury Wojciech LISTA NR 9, członek Partii Demokratycznej demokraci.pl, koordynator merytoryczny projektu Rodzic-Pracownik.

Suski Robert LISTA NR 9, pracownik naukowy Wydziału Historyczno-Socjologicznego w Białymstoku.

Suss-Oppenheimer Joseph - 1692-1738 „Dzięki swej obrotności i umiejętności prowadzenia zyskownych transakcji pozyskał on zaufanie ksiecia Wirtembergii i został jego ministrem i głównym doradcą w sprawach finansowych. (Iluzjon, Muzeum Sztuki Filmowej, kwiecień 2007, str. 2). Suss stał się tematem filmu Veita Harlana „Żyd Suss (1940). Film przeszedł do historii kina poprzez zakwalifikowanie go jako najbardziej antyżydowskiego dzieła III Rzeszy. Jest to jedyny chyba przypadek w całej historii kinomatografii, gdy reżyser filmu wraz ze swoimi współpracownikami został oskarżony o zbrodnie przeciw ludzkości. Reżyser filmu Harlan chciał po wojnie zniszczyć wszystkie kopie swego legendarnego dzieła. Prawie mu się to udało. Podniosło to jedynie wartość archiwalną filmu i sprawiło, iż jest on obecnie „białym krukiem światowej kinomatografii. „W filmie Harlana Suss stał się cynicznym doradcą, manipulującym słabostkami księcia w celu zdobycia faktycznej i niepodzielnej władzy, lubieżnym rozpustnikiem i sadystą, człowiekiem ziejącym patologiczną nienawiścią do świata innego ni swój. (Iluzjon, Muzeum Sztuki Filmowej, kwiecień 2007, str. 2).

Sutzkever Abraham lub Awrom Suckewer - ur. 15 lipca 1913 w Smorgoniach na Litwie), żydowski poeta tworzący w języku jidysz. W czasie okupacji niemieckiej w Wilnie, zatrudniony do katalogowania zrabowanych dzieł. Od 1942 r., działa w Zjednoczonej Żydowskiej Organizacji Partyzanckiej. Dzięki fałszywemu paszportowi wyjechał przez Warszawę i Paryż do Izraela. Po zakończeniu działań wojennych zeznawał jako jedyny Żyd-oskarżyciel w procesach Norymberskich. Mieszka na stałe w Tel-Awiwie

Suzerska Wisła LISTA NR 4.

Swierdłow Jakow-Solomon - Przewodniczący Rady Najwyższej Sowietu.

Swoboda Hannes - doktor, deputowany do Parlamentu Europejskiego z Austrii.

Swolkien Olaf - ur. 1960, wicedyrektor Instytutu Spraw Obywatelskich, socjolog i historyk, publicysta, autor książki „Nowy ustrój - te same wartości. Rzecz o tym dlaczego współczesny człowiek niszczy środowisko naturalne, aktywista ekologiczny, m.in. od 1996 r. prowadzi kampanię „TIR-y na tory. Stały współpracownik pomysłodawca i założyciel pisma „Obywatel.Prezes Zarządu krakowskiej grupy Federacji Zielonych, stypendysta Environmental Law Institute oraz German Marshall Found.

Sygnarski Jacek LISTA NR 9, archiwista i bibliotekarz.

Sygnet Władysław - urodzony 14 stycznia 1928 roku w Sadkowicach, pow. Iłża. Od 1948 roku w WP. Skończył OSP. Asesor WSR w Katowicach. Sędzia WSR w Krakowie. Asesor WSR we Wrocławiu. Sędzia WSG w Krakowie. Starszy pomocnik ds. dochodzeniowych WSW WOW. Sędzia WSG w Katowicach. Sędzia WSG w Krakowie. Zastępca szefa Sądu Marynarki Wojennej. Szef WSG w Katowicach. Awansowany na stopień płk w 1974 roku. Szef Sądu ŚOW (1977-1983). Od 1983 roku w rezerwie. Na podstawie „Prawnicy czasu bezprawia - Krzysztof Szwagrzyk. IPN, Kraków-Wrocław 2005 r.

Sykta Krzysztof - polonofob, członek redakcji „Racjonalista - magazynu racjonalistów, sceptyków i ateistów. Zajmuje się głównie biblistyką i religioznawstwem. Skończył ekonomię, jest dyrektorem w izbie gospodarczej i redaktorem „Magazynu Przedsiębiorczości i Integracji Lokalnej IMPULS.

Sym Igo właśc. Julian Sym - ur. 3 lipca 1896 w Innsbrucku, zm. 7 marca 1941 w Warszawie, aktor, jeden z najbardziej znanych kolaborantów czasów II wojny światowej. Brat biochemika Ernesta Syma i Alfreda (1899-1973) - dyrygenta orkiestry w Wojsku Polskim, który po wojnie osiedlił się w Austrii i tam zrobił karierę jako kompozytor muzyki poważnej. W I wojnie światowej walczył cztery lata w szeregach armii austriackiej, dosłużył się stopnia porucznika. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości służył w piechocie do 1921. Następnie pracował jako urzędnik.Debiut w filmie - Wampiry Warszawy z 1925 - umożliwiła mu uroda i wyniesiona z wojska sprawność fizyczna. Grywał głównie eleganckich mężczyzn, arystokratów i wojskowych. Dwa lata po debiucie aktorskim wyjechał do Wiednia. Podpisał tam kontrakt na wyłączność ze studiem „Sascha-Filmstudios AG, gdzie potem przez rok sprawował nawet funkcję prezesa. Od 1929 pracował głównie w Niemczech, na ekranie partnerował m.in. Marlenie Dietrich, Lilian Harvey. Po wybuchu II wojny światowej Sym pozostał w Warszawie. Po kapitulacji stolicy i rozpoczęciu działań władz okupacyjnych zadeklarował się jako Reichsdeutsch. Ze względu na swoją przedwojenną sławę stał się cennym elementem legitymizacji nowego porządku. Urząd propagandowy Generalnego Gubernatorstwa Propaganda-Abteilung powierzył mu stanowisko dyrektora „Theater der Stadt Warschau (ex Teatr Polski, przy ul. Karasia 2) oraz zarządzanie kinem nur fur Deutsche „Helgoland (było to przedwojenne „Palladium na ul. Złotej 7/9). Otrzymał koncesję na prowadzenie Teatru Komedia przy ul. Kredytowej 14. W 1940 organizował werbunek aktorów do antypolskiego filmu Heimkehr. Sym był jeszcze przed II wojną światową agentem wywiadu niemieckiego. W czasie okupacji został konfidentem Gestapo. Na początku wojny pomógł zorganizować zasadzkę, w której zaaresztowano ukrywającą się Hankę Ordonównę, jego przedwojenną koleżankę z teatru i ekranową partnerkę.Działalność Syma rozpracowywał Roman Niewiarowicz, reżyser Teatru Komedia, w podziemiu szef jednej z brygad kontrwywiadu Związku Walki Zbrojnej, noszący pseudonim „Łada. Za współpracę z okupantem Wojskowy Sąd Specjalny ZWZ wydał wyrok śmierci na Syma. Zamach (tzw. akcję wyrokową) przeprowadził 7 marca 1941 r. zespół bojowy „ZOM kontrwywiadu Okręgu Warszawa-Miasto ZWZ, w składzie: ppor. Bohdan Rogoliński, ps. „Szary, dowódca grupy, ppor. Roman Rozmiłowski, ps. „Zawada; kpr. Wiktor Klimaszewski, ps. „Mały. W odwecie za śmierć Igo Syma Niemcy wzięli około 120 zakładników, spośród których 21 osób rozstrzelano 11 marca 1941 w Palmirach.

Symanowicz Mirosław - dr, prezydent Siedlec.

Symołon Piotr - prawnik, absolwent Uniwersytetu Jagiellońskiego oraz podyplomowych studiów Administracji Europejskiej. Jest pracownikiem Urzędu Miasta Krakowa. Członek Rady Fundacji Judaica-Centrum Kultury Żydowsiej w Krakowie.

Sypniewski Jarek - wspólnie z Nataszą Czarmińską wyreżyserował film „Jestem Żydem, bo tak mi się podoba (1987).

Syrda Jan - Urodzony 26 maja 1928 roku w Miękini, pow. Chrzanów. Rodzice: Jan i Wiktoria z d. Noworyta. Od 1949 roku w WP. Słuchacz OSP. Aplikant w WSR w Lublinie. Asesor WSR w Rzeszowie i Krakowie. Od 1956 roku w rezerwie. Sędzia Sądu Powiatowego w Kolbuszowej. Prezes Sądu Wojewódzkiego w Rzeszowie (od 1962 r. ). Skończył prawo na UJ w 1963 roku. Awansowany na stopień kapitana w 1978 roku. Zmarł w 2004 roku. Na podstawie „Prawnicy czasu bezprawia - Krzysztof Szwagrzyk. IPN, Kraków-Wroclaw 2005 roku.

Syrek Judyta - redaktor naczelny wortalu gloria24.pl

Syrkus Helena - 1900-82, architekt i urbanistka, profesor PW (żona Szymona).

Syrkus Szymon - 1893-1964, architekt i urbanista, profesor PW, więzień Oświęcimia.

Syrnyk Jarosław LISTA NR 5, przedsiębiorca, członek Ukraińskiego Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego na Dolnym Śląsku.

Syryjczyk Tadeusz - polonofob, członek Rady Politycznej Unii Wolności. (1991-2001) Poseł na Sejm z ramienia Unii Demokratycznej, następnie Unii Wolności. (1995 - 2001) Wiceprzewodniczący Unii Wolności. Były członek zarządu antypolskiej, powiązanej z masonerią i światową finansjerą żydowskiej Fundacji im. Stefana Batorego.

Syryjczyk Tadeusz - ur. 9 lutego 1948, polityk, parokrotny minister w rządach solidarnościowych, do 2003 członek Unii Wolności. Został magistrem elektrotechniki na Wydziale Elektrotechniki, Elektroniki i Automatyki w Akademii Górniczo-Hutniczej im. Stanisława Staszica. Doktor nauk technicznych w zakresie informatyki w 1977. Praca i publikacje w zakresie teorii gier i języków programowania. 1989-1990 - minister przemysłu w rządzie Tadeusza Mazowieckiego. 1998-2000 Minister Transportu i Gospodarki Morskiej w rządzie Jerzego Buzka. 1991-2001 - poseł na Sejm z ramienia Unii Demokratycznej, następnie Unii Wolności. 1993-2001 - członek Rady Krajowej i Małopolskiej Rady Regionalnej Unii Wolności. 1995-2001 - wiceprzewodniczący Unii Wolności.

Sysło Tomasz Jakub - informatyk, artysta grafik (czł.PO) kieruje Fundacją ARTISTIK która wspiera twórców i ich projekty artystyczne. Współpracuje z licznymi organizacjami pozarządowymi, m.in z Wrocławskim Sejmikiem Osób Niepełnosprawnych. Artyści organizują moherowy bal przebierańców .Oto co napisała Agnieszka Czajkowska na portalu gazeta.pl.10-02-2006 „Moherowe bikini, kapcie albo po prostu beret - wszystko zależy od weny moherowej. Fundacja Artistik z Wrocławia organizuje bal przebierańców. Prowokacja polityczna? - Bynajmniej - obruszają pomysłodawcy. - Cóż skandalizującego jest w kawałku włóczki? Tak mówią, ale na plakacie reklamującym imprezę Funky Moher napisali, że bal odbywa się „pod duchową opieką ojca dyrektora.- Nasz moher jest apolityczny - zapewnia Tomasz Jakub Sysło, prezes Fundacji Twórców i Kreatorów „Artistik, organizator i pomysłodawca. - Choć rzeczywiście może się niektórym wydawać niepoprawny politycznie - puszcza oko. - Chodzi głównie o dobrą zabawę i nabranie dystansu w tych ciekawych czasach. W zaproszeniu na bal organizatorzy zachęcają: „...stworzenia miłe w dotyku, mięciutkie oraz kiziu-miziu, emanujące pozytywną energią, będą mile widziane, począwszy od kaczuszek, chomików, perskich kotków, mysiów-pysiów, po wszystkich wielbicieli moher stylu. - Tytuł delikatnie prowokuje - przyznaje Sysło. - Ale jest na tyle otwarty, że nikt nie powinien się czuć urażony. Przebrać się można we wszystko, co dusza zapragnie. Trzeba jednak przyjść na bal w czymś z moheru. Może to być po prostu typowy beret lub stringi. Dla odważnych zostają włóczkowe biustonosze, garsonki aż po kapcie. W pierwszym odruchu chcieli zadzwonić do telewizji Trwam i poprosić o patronat medialny, ale się rozmyślili. - Bo to już nie byłoby takie zabawne - tłumaczy Sysło. Szkoda,że ów Jakub nie wpadł na pomysł koszernych stringów,biustonoszy,kapci, kaczuszek, chomików, perskich kotków, mysiów-pysiów, po wszystkich wielbicieli kosher stylu !!!.Co też pozostawiamy niekoszernym dowcipnisiom którzy nie boją się paragrafu K.K.mówiącego o szydzeniu idt.

Szachnazarow G. - członek władz centralnych KPZR. Zachodni agent wpływu.

Szacka Barbara - LISTA NR5, 6, 11, prof. zw. dr hab., em. Socjolog, pracownik Wydziału Nauk Humanistycznych i Społecznych Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej w Warszawie; autorka „Wprowadzenia do socjologii Wyd. Oficyna Naukowa, 2003.

Szacki Jakub - dr, monitoring różnorodności biologicznej - Narodowa Fundacja Ochrony Środowiska .

Szacki Jakub - legionista, historyk, wybitny znawca problematyki żydowskiej.

Szacki Jerzy LISTA NR 5, 6, ur. 6 lutego 1929 w Warszawie, jest socjologiem i historykiem myśli społecznej. Od 1973 jest profesorem Uniwersytetu Warszawskiego, a od 1991 członkiem Polskiej Akademii Nauk.

Szafran Justyna - aktorka i piosenkarka, absolwentka poznańskiego Studium Piosenkarskiego i wydziału aktorskiego Akademii Sztuk Wizualnych. Teatr Muzyczny „Capitol - Wrocław.Tytułowa rola w spektaklu „Piaf w reż. J. Szurmieja. Piosenki Żydowskie - Janusz Józefowicz, Janusz Stokłosa, Festiwal 4 kultur, Łódź, 1 Program TVP2003r., „Wielka woda, spektakl muzyczny piosenek Agnieszki Osieckiej, Teatr Rampa, Warszawa 2004r. „Stop klatka, spektakl muzyczny piosenek Jonasza Kofty, Teatr Atelier, Sopot 2005r.

Szafrański Piotr LISTA NR 4, informatyk.

Szajna Józef - scenograf, reżyser teatralny, malarz.

Szajna Józef - ur. 13 marca 1922 roku w Rzeszowie, malarz, scenograf, reżyser, profesor akademii Sztuk Pięknych w Warszawie, w czasie wojny więzień hitlerowskich obozów w Oświęcimiu i Buchenwaldzie. Trafił do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu, a później do Buchenwaldu, był więźniem Karnej Kompanii. Przeżycia obozowe znajdują swe odbicie w twórczości. Studiował w krakowskiej ASP, dyplom z grafiki otrzymując w 1952, zaś dyplom ze scenografii w 1953. W latach 1955-1966 był współzałożycielem, dyrektorem, dyrektorem artystycznym Teatru Ludowego w Krakowie. W roku 1972 zakłada Warszawskie Centrum Sztuki „Studio. Po wojnie pracował w urzędzie telekomunikacyjnym, początkowo jako ślusarz, następnie jako urzędnik. W 1948 dostał się na socjologię na Uniwersytecie Warszawskim. Jego rocznik był ostatni - w 1952 wydział zamknięto. Potem został wysłany w charakterze praktykanta do wrocławskich zakładów Pafawag. Gdy w 1956 przywrócono socjologię na Uniwersytecie Warszawskim, powrócił na uczelnię. Doktorat (1959) napisał w Instytucie Kształcenia Kadr Naukowych KC PZPR (zamienionym wkrótce na Instytut Nauk Społecznych przy KC PZPR) pod kierunkiem Bronisława Baczki. W 1965 uzyskał habilitację na Wydziale Filozoficznym UW. W 1973 został profesorem nadzwyczajnym, a w 1987 profesorem zwyczajnym. W latach 1967-1968 był prodziekanem Wydziału Nauk Społecznych Uniwersytetu Warszawskiego, a w latach 1981-1983 dziekanem Wydziału Filozofii i Socjologii tego uniwersytetu. W latach 1968-1999 kierował też Zakładem Historii Myśli Społecznej w Instytucie Socjologii tej uczelni. Od 1999 roku jest emerytowanym profesorem Uniwersytetu Warszawskiego. Był też wykładowcą uczelni zagranicznych m.in. University of Minnesota mieszczącego się w amerykańskim Minneapolis, Oxford University i wiedeńskiego Institut für die Wissenschaft vom Menschen. Aktualnie wykłada w Instytucie Socjologii warszawskiej Szkoły Wyższej Psychologii Społecznej. Jerzy Szacki był przez wiele lat członkiem Polskiego Towarzystwa Socjologicznego, a w latach 1972-1976 był jego przewodniczącym. Przez jedną kadencję był członkiem Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego oraz Komitetu Badań Naukowych, a przez trzy kadencje członkiem Centralnej Komisji ds. Stopni Naukowych i Tytułu Naukowego. W latach 1974-1991 był redaktorem naczelnym kwartalnika Polish Sociological Bulletin. Zasiadał także w Prezydium PAN i był przewodniczącym Komitetu Socjologii PAN. Jest również członkiem Towarzystwa Naukowego Warszawskiego i członkiem-założycielem Towarzystwa Popierania i Krzewienia Nauk. W latach 70. Jerzy Szacki działał w środowisku opozycyjnie nastawionym do ówczesnej władzy. W 1978 roku był uczestnikiem Konwersatorium „Doświadczenie i Przyszłość, gdzie skupiała się inteligencja partyjna i bezpartyjna. W 1991 był jednym z założycieli ugrupowania Solidarność Pracy. Odznaczony, wraz z matką, Barbarą, medalem Sprawiedliwy wśród Narodów Świata za uratowanie Ireny Hollender. Jerzy Szacki zaliczany jest do Warszawskiej Szkoły Historii Idei. Od 2007 związany ze stowarzyszeniem Forum Liberalne.

Szajnbajn Samuel - 19-letni Żyd z USA, który uciekł do Izraela aby uniknąć odpowiedzialności za zamordowanie w 1997 roku dwojga nastolatków (nie Żydów), został uznany przez sąd żydowski za niewinnego. Szajnbajn przyznał się do poćwiartowania i spalenia ciała swej przyjaciółki, ale oświadczył, że nie zabił ani jej ani chłopaka, z którym go prawdopodobnie zdradzała. Sąd, który najpierw oddalił wniosek z USA o ekstradycję, zadowolił się tym wyjaśnieniem i przysięgą na Torę, potwierdzając azyl dla Szajnbajna w Izraelu i procedurę przyznania mu obywatelstwa. Nawet część prasy żydowskiej uważa, że taki wyrok „obciąży stosunki USA i Izraela i zastanawia się czy już można sobie pozwalać aż na tak daleką arogancję wobec światowej opinii publicznej.

Szalsza Piotr-Kampf - reżyser, Austria.

Szałaśna Anna - LISTA NR 15, etnomuzykolog, długoletni pracownik Instytutu Sztuki Polskiej Akademii Nauk w Warszawie, członek wielu komisji konkursowych.

Szamuelly Tobor - kiedyś jeden z filarów naki marksistowskiej na Węgrzech. Na łamach brytyjskiego „Spectatora 26 kwietnia 1968 roku napisał: „Tragicznym jest fakt, że w Polsce, tak jak w innych krajach Europy Wschodniej, Żydzi grali kierowniczą rolę w ustanowieniu komunistycznego systemu i w jego wprawianiu w ruch w pierwszych najstraszniejszych latach jego istnienia.

Szaniawski Józef - ur. 4.10.1944 roku we Lwowie. Mąż piosenkarki H. Frąckowiak. Dziennikarz, publicysta, sowietolog, politolog, historyk, piłsudczyk. Zionie nienawiścią do wszystkiego co narodowe i słowiańskie. Wykłada w Wyższej Szkole Stosunków Międzynarodowych i Amerykanistyki w Warszawie oraz w Toruniu w uczelni o.Rydzyka. Reprezentował w Polsce płk. Kuklińskiego. W latach 1973-1985 konspiracyjnie wpółpracował z Radiem Wolna Europa. W 1985 roku został aresztowany i skazany na 10 lat przez sąd wojskowy jako agent wywiadu USA. W 1990 roku został uniewinniony i zrehabilitowany przez Izbę Sądu Najwyższego. Jego teksty ukazują się w wielu ukoszernionych gazetach m.in. w: „Wprost, „Gazecie Polskiej, „Dzienniku chicagowskim czy „Nowym Dzienniku (Nowy Jork).

Szaniawski Klemens - polonofob, mason, filozof, na przełomie lat 1957/1958 przebywał na stypendium w Cambridge, gdzie miał okazję współpracować z Braithwhitem i Neymanem. Członek Komitetu Obywatelskiego przy Lechu Wałęsie, brał udział w obradach Okrągłego Stołu. Członek zarządu antypolskiej, powiązanej z masonerią i światową finansjerą żydowskiej Fundacji im. Stefana Batorego. Były pracownik KC PZPR. Były agent SB, KO, przewodniczący Komitetu Porozumiewawczego Stowarzyszeń Twórczych i Naukowych, zmarł.

Szaniawski Krzysztof - absolwent wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego oraz Centrum Prawa Amerykańskiego Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego i Uniwersytetu Floryda. Zajmuje się prawem konkurencji, w szczególności prawem zwalczania nieuczciwej konkurencji oraz zagadnieniami związanymi z funkcjonowaniem sieci dystrybucyjnych.

Szaniawski Robert - rzecznik Ministerstwa Spraw Zagranicznych podczas urzędowania minister Anny Fotygi.(PiS)

Szanto Gabor - pisarz

Szańca-Trzeciak Anna - LISTA NR 15, mgr. Germanistka, tłumacz przysięgły jęz. niemieckiego, Proszowice. Dyplomowany nauczyciel j. niemieckiego Zespołu Szkół im. Bartosza Głowackiego w Proszowicach.

Szapira Meir - poseł na Sejm II RP z ramienia partii żydowskich ortodoksów. Rabin, założył w Lublinie w 1930 roku Jesziwę tj. najwyższą uczelnię talmudyczną. Jego szkoła uchodziła za najlepiej wyposażoną szkołę rabinacką na świecie. Zgromadzono w niej hebrajskie druki z XVI-XVII wieku. Z tą chwilą Lublin stał się dla Żydów Jerozolimą Wschodu. Szkoła ma zostać ponownie uruchomiona w marcu 2007 roku. Na otwarcie szkoły oraz modlitwy ekumeniczne zaproszono prezydenta RP Jarosława Kaczyńskiego. Był głównym rabinem Izraela. Pochodzi z tzw. szkoły Merkaz Haraw. Rabini z tej szkoły: „arbitralnie zakładają, że granice Izraela obejmują tereny okupowane, które nigdy do Izraela nie były inkorporowane przez żaden rząd izraelski. Według mesjanistów religijnych Strefa Gazy należy, siłą boskiego nakazu, do Wielkiego Izraela. Zdaniem rządu tereny te stanowią obciążenie dla państwa, choćby ze względu na przeludnienie i proporcje ludności (1,5 miliona Palestyńczyków przy 7 tysiącach żydowskich osadników). Ewakuacja tych osadników jest sprzeczna z nakazami rabinów. Realizacja postulatu rządu jasno pokazała, że należy wybrać między niepodległością państwa a nakazami dostojnych rabinów. („Midrasz-pismo żydowskie - „Cudu w Gazie (na szczęście) nie było, Uri Huppert, nr 10, październik 2005, str. 12)

Szapocznikow Alina - ur. 16 maja 1926 w Kaliszu, zm. 2 marca 1973 w Praz-Coutant we Francji, rzeźbiarka, grafik. Od 1963 roku w Paryżu, gdzie zaczęła stosować tworzywa sztuczne (poliester, poliuretan) wykonując odlewy własnego ciała, multiplikowane w barwnych żywicach syntetycznych, czasem z dodaniem efektów świetlnych. Szczególnie osobisty charakter noszą cykle prac wykonanych w ostatnich latach życia : Tumeurs (1969-1971) i Zielnik (1972) powstałe z odlewów ciała syna. Była żoną Romana Cieślewicza. Zmarła na raka w wieku 47 lat.

Szarawarski - „Podczas prywatyzacji polskich hut stali na rzecz firmy Mittal (...) „czuwał nad tą „prywatyzacją mister minister Szarawarski. Za ile czuwał? Nie wiemy. Ale i to żydło wyjdzie chyba z worka. („Grabarze polskiej nadziei, H. Pająk, str. 397)

Szarek Tomasz - LISTA NR 15, dr hab. Uniwersytet Śląski. Instytut Matematyczny PAN w Warszawie. prof. PWSZ w Raciborzu.Trzykrotnie został zwycięzcą konkursu na roczny staż badawczy w Polskiej Akademii Nauk. W latach 2001 - 2003 przebywał w LAquila we Włoszech jako stypendysta Marie Curie Fellowship. W 2004 roku Rada Wydziału Matematyki i Informatyki Uniwersytetu Jagiellońskiego nadała dr. Szarkowi stopień doktora habilitowanego. Po przejściu na emeryturę prof. Andrzeja Lasoty, wybitnego specjalisty w zakresie zastosowań matematyki, dr Szarek objął funkcję kierownika Zakładu Teorii Prawdopodobieństwa.

Szarona Plato - międzynarodowy oszust i złodziej wybrany do komisji prawnej Knesetu.

Szarota Tomasz - ur. 1940, „Historyk, profesor w Instytucie Historii PAN. Opublikował m.in. książki: „Okupowanej Warszawy dzień powszedni; „U progu Zagłady. Zajścia antyżydowskie i pogromy w okupowanej Europie. Autor Wstępu do książki Edwarda Kossoya „Na marginesie. (Folder Dni Książki Żydowskiej, str. 23). prof. Tomasz Szarota stwierdził: „[Gross] badał sprawę Jedwabnego nazbyt powierzchownie, żebyśmy mogli zrozumieć, co się tam stało naprawdę. Zresztą sam autor przyznaje się do niestaranności, w artykule „Mord zrozumiały? pisze: „Można było sprawę Jedwabnego dokładnie zbadać, a książkę staranniej napisać. Szarota podaje, że w związku z jedwabińskim pogromem działało Kommando Białystok, na czele którego stał Wolfgang Birkner z warszawskiego gestapo. Wersji o niemieckiej odpowiedzialności nie wyklucza również prof. Tomasz Szarota. Kluczową rolę mogą mieć relacje Waldemara Macholla, gestapowca, który zajmował się bezpieczeństwem na Białostocczyźnie, opracowane i w części opublikowane przez Datnera w 1965 r. Nie wiadomo jednak, gdzie się znajduje rękopis relacji.

Szarski Marcin - prezes rady Banku Polskiego; lata międzywojenne, II Rzeczpospolita.

Szaruga Leszek LISTA NR 4, właśc. Aleksander Wirpsza (ur.1946), poeta, tłumacz niemieckiej poezji, wykładowca uniwersytecki - historyk literatury, krytyk literacki. Syn polskiego poety, Witolda Wirpszy i jego żony, pisarki i tłumaczki Marii Kureckiej. W latach 70. i 80. redaktor pism „drugiego obiegu - takich jak „Puls, „Wezwania. W latach 1979-1989 współpracował z sekcją polską Radia Wolna Europa (pod pseudonimami: Jan Krajnik, Krzysztof Powoski). Od 1979 r. współpracował z „Kulturą, Pod koniec istnienia pisma był w nim szefem działu poezji. W latach 1987 1990 mieszkał w Berlinie Zachodnim, gdzie współpracował z sekcjami polskimi BBC oraz Deutsche Welle oraz czasopismami emigracyjnymi. Od przyjazdu na stałe do kraju w roku 2003 wykładowca Uniwersytetu Szczecińskiego, Częstochowskiej WSP, a obecnie Uniwersytetu Warszawskiego . Redaktor pism „Nowaja Polsza oraz „Przegląd Polityczny, współpracuje z miesięcznikiem Charaktery. Laureat Nagrody Kościelskich (1986) oraz nagrody literackiej „Kultury (1999).

Szauber Marek - urodzony 8 października 1907 roku w Trójcy, pow. Kołomyja. Skończył prawo na UJ w 1931 roku. Od 1942 roku w Armii Czerwonej. Od 1944 roku w WP. W 1945 był oficerem śledczym Wojskowej prokuratury 1. DSzkol w Warszawie. Wiceprokurator WSR w Katowicach. Prokurator WPR w Lublinie. Awansowany na stopień płk w 1951 roku. Od 1953 roku w rezerwie. Radca prawny i adwokat w Katowicach. W 1969 roku wyjechal do Izraela. Na podstawie „Prawnicy czasu bezprawia - Krzysztof Szwagrzy. IPN, Krakow-Wrocław 2005 rok.

Szawarska Elżbieta - LISTA NR 10, dziennikarka, zastępczyni redaktorki naczelnej miesięcznika Cosmopolitan. Związana także z „Glamour, publikuje również w OŚKa.

Szaynok Bożena - była stypendystka Fundacji Batorego, historyk, związana ze środowiskiem „Gazety Wyborczej. W artykule z 25 sierpnia 2006 roku, który ukazał sie w nowojorskim „Przeglądzie Polskim zarzuciła Grossowi manipulowanie już na etapie doboru materiałów: „Książka Jana T. Grossa wprowadza niestety kolejne uproszczenia do tej debaty (polsko-żydowskiej). Pisze także, że Gross skoncentrował się tylko na antysemityźmie, sugerując tym samym, że jest on główną cechą stosunków polsko-żydowskich. Przedstawia przykłady kolaboracji Polaków, ale zapomina napisać o przykładach ukrywania Żydów przez Polaków. Uważa, że po przeczytaniu książki Grossa, agresywne postawy Polaków wobec Żydów zdominują u czytelnika wyobraźnię. Pisze: „Przyczyny niechęci części Polaków do ludności żydowskiej lokują sie bowiem i w charakterze relacji polsko-żydowskich przed wojną i w doswiadczeniu lat 1939-1945 i w powojennej sytuacji politycznej i w psychologii. Książka J. Tadeusza Grossa wprowadza niestety kolejne uproszczenia do tej debaty. Pojawiaja sie one w tekście, ale także na poziomie zasadniczych tez lokujących przyczyny antysemityzmu powojennego w poczuciu winy Polaków za kolaborację z Niemcami, w mordowaniu Żydów czy obawie Polaków przed utratą korzyści materialnych czerpanych z przejętego w czasie wojny mienia pożydowskiego. Ta teza nie znajduje potwierdzenia w źródlach z tego okresu. (...). Inny zasadniczy zarzut dotyczy sposobu wykorzystywania materiału źródłowego czy literatury. Autorm wykorzystuje z nich te fragmenty, które dotyczą tylko antysemickich postaw Polaków tworząc wrażenie, że antysemityzm jest zasadniczą cechą relacji polsko-żydowskich. I tak np. znajdujemy tylko zapis negatywnych relacji Polakow na powstanie w getcie warszawskim. W innym miejscu z zapisu wspomnień niemieckich żołnierzy o postawach Polaków wobec Żydów autor wybiera jedynie te, które ilustrują kolaborację Polaków z nazistami, mimo że obok nich pojawiają się informacje o udzielaniu pomocy ukrywającym się Żydom, jak i o zwiększeniu represji wobec Polaków za taka wlaśnie działalność. (...). Czytelnik po lekturze książki zostaje z przeświadczeniem, że opisywane postawy negatywnych, agresywnych zachowań wobec Żydow dotyczą większości Polaków.

Szaynok Bożena - ur. 1965, doktor nauk humanistycznych (1994), adiunkt w Instytucie Historycznym Uniwersytetu Wrocławskiego. Wykłada i współpracuje z Katedrą Judaistyki Uniwersytetu Wrocławskiego, Studium Kultury i Języków Żydowskich. Specjalizuje się w zakresie najnowszej historii Polski (Żydzi w Polsce po 1945 roku, stosunki polsko-żydowskie, historia społeczna Polski 1949-1953) oraz stosunków międzynarodowych ( Polska-Izrael 1948-1967). Autorka książek:
-Pogrom Żydów w Kielcach. 4. VII 1946 r., Warszawa 1992;
-Osadnictwo żydowskie na Dolnym Śląsku 1945-1950, Wrocław 2000;
-Wypisy z poezji socrealistycznej (wspólnie z dr. Jakubem Tyszkiewiczem), Wrocław 2004; -Zostać czy wyjechać? Żydowskie partie polityczne w Polsce 1944-1950. Autorka ponad 30 artykułów poświęconych problematyce mniejszości narodowych w Polsce po 1945 r., stosunkom polsko - żydowskim po wojnie, relacjom polsko - izraelskim, publikowanych, m.in. w „Yad Vashem Studies, „Gal_Ed „Polin, „Tygodniku Powszechnym, „Russian History, „Pamięci i Sprawiedliwości, „Midraszu.
Stypendystka, m.in. Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej (1993); Fundacji im. Joram Schnitzer (Uniwersytet w Tel-Avivie 1990 - 1991); Fundacji im. Batorego (1995); Fundacji Kościuszkowskiej (1996-1997); KBN (2001-2003).
Wykłady, m.in. University of Illinois at Chicago (Visiting Profesor 1996-1997), Holocaust Memorial Museum, Yale University, Columbia University, Brandeis University, Central Connecticut State University (1997), Hebrew University (2000), University of Chicago (2002), West Virginia University, Morgantown (2003), Brandeis University (2003), Université de Paris X (2005).
Współredaktor (z Krzysztofem Ruchniewiczem i Jakubem Tyszkiewiczem), m.in. „Studiów z historii najnowszej, „Wrocławskich Studiów z Polityki Zagranicznej.

Szczelina Marcin LISTA NR 8, organizator festiwalu „architektura to sztuka.

SZCZEPANIK Julita LISTA NR 18, kancelaria notarialna, Kraków.

Szczepański Andrzej - kapitan SB w Zakopanem. Prowadził m.in. TW „Franciszka tj. ks. Jana Lasuta. („Księża wobec bezpieki, ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski, str. 358)

Szczepański Filip - sekretarz Polskiej Unii Studentów Żydowskich.

Szczepański Jan - profesor, socjolog, były wiceprezes PAN, członek Rady Państwa. W trakcie trwania stanu wojennego kierował Radą Społeczno-Gospodarczą przy Sejmie PRL. W dniu 28.01.99. został odznaczony Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski przez prezydenta Kwaśniewskiego-Stoltzmana.

Szczepański Jan Alfred - autor artykułu „Po zamordowaniu Józefa Oppenheima opublikowanego w 1946 roku w „Kuźnicy. Tytułowy bohater był od lat przedwojennych członkiem Polskiej Partii Socjalistycznej. Zginął we własnym domu w Zakopanem. Według Szczepańskiego motywem zbrodni nie była chęć wzbogacenia się, lecz to, że Oppenheim był Żydem. Joanna Michlic w artykule „Holokaust i wczesne lata powojenne w świadomości Polaków („Midrasz-pismo żydowskie, styczeń 2005, str. 33-34) pisze m.in.: „Szczepański uważa, że Żydzi byli mordowani z powodu swojego pochodzenia. „Oppenheim nie został zamordowany z powodu kołder. Zabito go, ponieważ był Żydem. Autor widocznie zapomniał, że w Polsce w 1946 roku trwała wojna domowa, a tak „zasłużone pochodzenie polityczne (a nie rasowe) Oppenheima miało zapewne wpływ na podjęcie decyzji o likwidacji elementu utożsamianego z narzuconą Polsce i Polakom obcą władzą. Autor jest w pewnym sensie uczciwy, bowiem napisał, że nie zginęła kołdra. A więc w tym przypadku wyklucz on także podłoże rabunkowe.

Szczepański Jan Józef - były prezes ZLP, KO, zdeklarowany sojusznik UW. Członek zarządu Polskiego PEN Clubu, sekcji międzynarodowej organizacji literatów. W dniu 27.03.97. został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski przez prezydenta Kwaśniewskiego-Stoltzmana.

Szczepański Jarosław LISTA NR 9, dyrektor Biura Prasowego Kancelarii Sejmu.

Szczepkowska Joanna LISTA NR 8, aktorka, występowała w spektaklu „Dokument podróży zrealizowanym w rocznicę marca 1968 roku. Premiera odbyła się w dniu 7 marca 1998 roku w Państwowym Teatrze Żydowskim. Ur. 1 maja 1953 w Warszawie, córka Andrzeja, wnuczka Jana Parandowskiego. Zadebiutowała jeszcze w czasie studiów w spektaklu „Trzy siostry w Teatrze Telewizji. Pierwszy raz na małym ekranie wystąpiła w serialu telewizyjnym „Czterdziestolatek (w odcinku 1) w reżyserii Jerzego Gruzy do scenariusza reżysera i Krzysztofa Teodora Toeplitza. W 1975 ukończyła studia w PWST w Warszawie i zagrała w filmie „Con amore (reż. Jan Batory). Za tę rolę dostała nagrodę w 1976 za najciekawszy debiut. W latach 1975-1981 była aktorką Teatru Współczesnego w Warszawie, a w kolejnych latach Teatru Polskiego (1981-1988) i Teatru Powszechnego (1988-1992 i od 2000). Zagrała również w kilkudziesięciu spektaklach Teatru TV (Skiz Gabrieli Zapolskiej).W 1999 rozpoczęła współpracę z „Wysokimi Obcasami. 3 maja 2007 została przez prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.

Szczerba Igor LISTA NR 5, historyk.

Szczerbiec Michał LISTA NR 4, producent filmowy, m.in. kierownik produkcji w Panu Tadeuszu.

Szczerbiński Waldemar - ks., dr, Zakład Filozofii Chrześcijańskiej Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu. Członek Polskiego Towarzystwa Studiów Żydowskich, Gniezno - Poznań. Brał udział w konferencji „Żydzi i judaizm we współczesnych badaniach polskich (Kraków 2007) - odczyt pt. „Biegowość jako klucz do rozumienia myśli A.J. Heschela.

Szczęsna Joanna - LISTA NR 4, 11, urodzona w roku 1949 w Łodzi. Absolwentka polonistyki Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. W „Gazecie Wyborczej jest od maja 1989 roku. Jesienią 1989 roku wyjechała na stypendium dziennikarskie na Uniwersytet Stanforda w Kalifornii. Często pisuje w spółce z Anną Bikont.

Szczęsny Zenon - urodzony 9 kwietnia 1908 roku w Łodzi. Skończył prawo na UW w 1939 roku. Do wojny pracowal w sądach. Podczas okupacji utrzymywał sie z handlu. Od 1945 roku w WP. P.o. oficera śledczego WPO w Łodzi. szef Wydziału Personalnego NPW. Awansowany na stopień mjr w 1946 roku. Kierownik sekcji personalnej DSS MON. Sędzia WSR i WSG w Łodzi. Sedzia WSO we Wrocławiu. Od 1950 roku w rezerwie. Radca prawny przedsiębiorstwa MHD w Łodzi. Adwokat w Łodzi. Na podstawie „Prawnicy czasu bezprawia - Krzysztof Szwagrzyk. IPN, Kraków-Wrocław 2005 rok.

Szczęśniak Agata LISTA NR 5, sekretarz redakcji „Krytyki Politycznej.

Szczucki Rafał LISTA NR 9, student AGH.

Szczuka Kazimiera - LISTA NR 4, 8, 10, Szczukówna jest córką znanego adwokata z Warszawy Stanisława Szczuki. Prowadziła w TVN 24 program pt. „Dwururka, w którym m.in. ośmieszała uczucia religijne Polaków. Działaczka organizacji feministycznych, promuje homoseksualistów. Wylansowana przez koszer-media. Pseudo-polonistka, ignorantka. „Mianowana nawet przez osoby jej niechętne (...) gejzerem intelektualnego feminizmu. Gejzer ten ma najwyraźniej poważny feler o nierozpoznanej do końca naturze, skoro od 2003 roku zdążył wylecieć z legendarnego „Pegaza (TVP), teleturnieju TVN „Najsłabsze ogniwo i wreszcie ostatnio również z walterowskiego talk-show „Dwururka. Szczuce pozostało wymądrzanie się w marginalnym programiku „Dobre książki, gdzie dokonuje egzegezy współczesnej literatury z pozycji freudowskiego seksualizmu, nie dając nikomu dojść do słowa w swej nieznośnej manierze uwypuklania „r w wypowiadanych opiniach. To być może nie jest bez znaczenia, bo popularne grasejowanie znamionuje przynależność do nacji wybranej, do czego pani Kazimiera przyznała się w czasie wizyty w Stanach Zjednoczonych, aby już kompletnie zatkać otwory gębowe swoich przeciwników nad Wisłą. Tyle zwojowała, ale na niwie sławy w mediach ciągle zalicza klęski. Nie mamy w jej wypadku do czynienia z niedocenianiem skrzywdzonej wielkości lub knowaniami radiomaryjnych sił. Rzekomy geniusz Szczuki jest niepodważalny w środowiskach socliberalnych, poniekąd domenie TVN, na którą oddziaływania moherowej fali brzydkich ksenofobów jest zerowe. Pani Kazimiera jako historyk sztuki ze stajni równie postępowej feministycznej papieżycy Marii Janion, dostała u zarania telewizyjnej kariery wielką szansę ratunku podupadającego „Pegaza. Zadanie w sam raz dla wojowniczki intelektualnego feminizmu - doprowadzenie do dawnego blasku znakomitej niegdyś audycji kulturalnej. Dość niespodziewanie Szczuka ostatecznie podcięła skrzydła mitycznemu stworzeniu, nie wnosząc grama ożywczych treści w powierzone jej zadanie. Potrafiła nawyżej używać wulgaryzmów dla rozruszania gości w postaci innych feministek, co wreszcie skończyło się dalszym spadkiem oglądalności programu i podziękowaniem p. Kazimierze za pracę. Po tej klapie pozostało dalsze oglądanie się w lustrze własnych wielbicielek i wielbicieli - czyli uczestnictwo w pierwszym szeregu każdej manifestacji pedalsko-lesbijskiej. Poważania na szerszym gremium i zarobku było z tych oszołomskich spacerów niewiele. Z pomocną dłonią zaofiarowało sie walterowskie imperium. Pani Kazimiera poprowadziła teleturniej „Najsłabsze ogniwo, rzecz ze zdecydowanie niższej półki od „Pegaza, lecz z pewnością o wiele lepiej płatną i z większą medialną publiką. I co z tego, kiedy to albo Szczuka nie przystawała wybujałym tupetem do przestraszonych uczestników owej marnej zabawy, albo to oni nie dorastali intelektem do jej wątpliwej jakości elokwencji. Teleturniej dość szybko wycofano z ramówki, co dla każdej nadętej jedynie własnym samouwielbieniem pseudogwiazdy, skończyłoby się dożywotnim odstawieniem w telewizyjny niebyt. No, ale pania Kazię nie po to wykreowano na symboliczną włócznię feminizmu z filosemickim odcieniem, aby po prostu spuścić ją w kanał (dosłowny - nie telewizyjny). Dla treningu Kazimiera Szczuka wystąpiła w knajackim talk-show Kuby Wojewódzkiego na antenie Polsatu. (...) Rechot na sali sięgnął szczytu, gdy Kazimiera podpuszczona przez Kubę, poczęła „parodiować kaleką Madzię Buczek, która w Radiu Maryja organizuje ruch Podwórkowych Kółek Różańcowych dla dzieci. Wielu adwersarzy Kazimiery Szczuki (m.in. Artur Górski) przyjęło za dobrą monetę cyniczne tłumaczenia pani Kazi, iż nie miała ona pojecia o stanie zdrowia Madzi Buczek. Ja widzę w tym z premedytacją sprokurowany autoskandal, który przywrócił Szczuce atrakcyjność jako medialnemu, przeterminowanemu w poważnej mierze towarowi. Potwierdziło to wściekle reklamowane przedsięwzięcie TVN-u, talk-show „Dwururka. Dla towarzystwa dano tam Kazimierze Szczuce jej ideowego pobratymca, długonosego Wojciecha Jagielskiego, także mocno przechodzoną gwiazdę mediów publicznych i komercyjnych. Na dzień dobry, parka Kazi z Wojciechem dostała po kilkaset (500?) tysięcy złotych, co już ustawiło ich na finansowym plusie, nawet gdyby nowy talk-show padł. Pomysł na „Dwururkę był taki, żeby zapraszać ludzi z establishmentu, nieco różniących się w poglądach od pani Kazi. Sztuka niezbyt trudna, ponieważ dla niej faszyzm zaczyna się na prawo od Platformy Obywatelskiej. Poprzez prymitywizm swych lewackich ideałów, Szczuka na starcie zamieniła lu?ną w założeniach audycję w ciężkie w odbiorze monologi fanatycznej proaborterki i feministki. (...) „Dwururkę ekspresowo zdjęto z kamery, ponieważ oglądalność dramatycznie spadła. (...) W liberalnych mediach nie robi się kariery ze względu na przymioty ducha i ciała. Jest europejska moda na lewackość i feministyczny bełkot, to rusza kreacja przypadkowego kocmołucha z nadwagą. Tym sposobem Szczuka przemieniła się z brzydkiego kaczątka o felernej wymowie w królewnę śnieżkę modnych ideologicznie trendów. (...) Panią Kazię podrasowano w kosmetycznych laboratoriach i wygląda znośnie, lecz trudno w niej widzieć „atrakcyjną kobietę, co twierdzi konserwatysta Artur Górski. („Tylko Polska,nr 324, „Kazimiera załadowana w dwururkę, Robert Larkowski). W „Głosie Polskim z dn. 13-19.02.2007 r. w artykule Michała Miłosza pt. „Międzynarodowi kapusie możemy przeczytać m.in.: „W New York Timesie z trzeciego maja ubiegłego roku Kazimiera Szczuka dała wyraz oburzeniu krytyką swej osoby, wynikającej według niej z jej żydowskiego pochodzenia i feministycznych przekonań. Jej wypowiedź została także przedrukowana w „International Herald Tribune. Nie pomyślała, że to może dzięki swojej delikatności „inaczej, poczuciu wyższości i wygłaszaniu kretyńskich opinii. Szczuka pochodzi z katolickiej rodziny. Będąc dzieckiem została ochrzczona przez księdza rektora Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego. Jej matka z domu Winawerówna ma żydowskie korzenie ale od dawna jest spolonizowana i katolicka. „Na upartego pani Kazimiera może być uznana za rasowego mieszańca żydowsko-aryjskiego wyłącznie według hitlerowskich ustaw norymberskich. Szkoda, że tego wszystkiego nie wyjaśniůa amerykańskim dziennikarzom. Z takim samym powodzeniem pani Kazimiera mogła by pozować na polską arystokratkę, gdyż Szczukowie - to stary polski ziemianski ród, słynny od wieków w Rzeczypospolitej. Ta prawda jej w sam raz nie pasuje jako zwolenniczce nowej lewicy. Demonstruje więc swój feminizm i wymyśla przynależność do „narodu wybranego. Lubi ona opowiadać o sobie cuda-nie-widy, więc kiedyś skarżyła się na własnego ojca, że jest antysemitą (...). I tak kłamstwa pani Kazimiery idą w świat, i niosą niesławę wszystkim nam Polakom (...). Jeśli zatem pani Kazimiera czuje się Żydówką, to nie powinna była bawić się w wyśmiewanie polskich katolików. Tego właśnie wymaga takt i kultura w stosunkach między różnymi grupami etnicznymi oraz między różnymi wyznaniami. A słyszałem, że nie miała umiaru w kpinach z katolicyzmu i przechwalała się publicznie, że ochrzciła własnego psa. Wyobraźmy sobie reakcję środowisk żydowskich, gdyby jakiś antysemita opowiadał publicznie, że kazał obrzezać własnego szczeniaka. Ostatecznie widzieliśmy reakcję muzułmanów na kpiny z proroka Mahometa. Jeśli pani Kazimiera nie czuje się Polką we własnym kraju, katolickim w odczuciu większości mieszkańców, to powinna się zachowywać, jak przystało na gościa w kraju cudzym. A jeśli nie, to radzę jej pomieszkać w żydowskim państwie Izrael. Tam ją nauczą szcunku do narodu gospodarzy i panującej wśród nich religii. („Nieodpowiedzialna feministka Antoni Zambrowski, strona internetowa ASME).Cytaty:
Jesteś beznadziejny, hohrhrohr, pohrażka, thragedia.
Kto w waszym systemie naczyń połączonych jest spahrciałą uszczelką, przez któhrą wypływają pieniądze? Kogo należy usunąć i zastąpić zaślepką?
Stolica Hiszpanii nie leży we Włoszech?
Wszyscy byliście jednakowo beznadziejni.
Żenaaada.
...w razie remisu finał rozstrzygnie tzw. zasada nagłej śmierci. Bójcie się. Łaaaaa!!!
Jesteście potwohrni.
Wasz wynik jest dziuhrawy jak ser szwajcahrski. Kto tu wam najbahrdziej śmiehrdzi? Kto jest największym skunksem?
My już sobie pohrozmawialiśmy... I RYP W PYSZCZYSKO!!!
Bhrawo, intelektualny sthrongmenie!
Zaghajmy w najsłabshe ogniwo
No co ty myślisz, że kwas musztahrdowy, to lata w samolotach?!
Już phadasz włashnym wrażheniom , musish zasilić shwoje batheryjki

Szczurek Małgorzata LISTA NR 5, dziennikarka, pracuje w Wydawnictwie „Znak.

Szczurek Wojciech - od 1998 roku prezydent Gdyni.Prelegent X Ogólnopolskiego Dnia Judaizmu w Kościele katolickim 2007r.

Szczygieł Mariusz LISTA NR 8, ur. 5 września 1966 w Złotoryi, dziennikarz i pisarz. W 2000 ukończył Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. Poprzez cenzurę komunistyczną, miał dużą wolność w wyboru tematów. Rezultatem były w tych czasach przerażające reportaże na temat życia młodych gejów i lesbijek w Polsce. Miały one tytuł „Rozgrzeszenie. Dużą falę oporu dźwigał reportaż „Onanizm polski, który wydrukowała „Gazeta Wyborcza w świątecznym numeru między esejem Czesława Miłosza a wywiadem z Vacłavem Havlem. Spowodował on długą dyskusję na stronach „Gazety, wiele czytelników zwracało numer do redakcji. Od 2001 r., kiedy skończył współpracę z TV Polsat („Na każdy temat), jego głównym tematem została historia i kultura dzisiejsza Czechosłowacji, a zwłaszcza Republiki Czeskiej.

Szczygło Aleksander Marek - ur. 27 października 1963 w Jezioranach, woj. warmińsko-mazurskie, prawnik, polityk, działacz państwowy, poseł na Sejm (2001-2006). W 1990 ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego pod kierunkiem Lecha Kaczyńskiego. W 1996 ukończył studia podyplomowe z zakresu prawa i administracji publicznej w University of Wisconsin oraz odbył praktykę w Kongresie Stanów Zjednoczonych. W latach 1990-1991 pracował jako asystent senatora Lecha Kaczyńskiego w Biurze OKP w Gdańsku. Jednocześnie pracował jako specjalista w biurze prawnym Komisji Krajowej NSZZ „Solidarność. Kolejne etapy jego kariery zawodowej były również związane z osobą Lecha Kaczyńskiego: w latach 1991-1992 pracował jako specjalista ds. legislacyjnych w kierowanym przez Kaczyńskiego Biurze Bezpieczeństwa Narodowego, a po powołaniu Kaczyńskiego na stanowisko prezesa Najwyższej Izby Kontroli w 1992 został dyrektorem gabinetu prezesa. W NIK pracował do 1995. Od 7 lutego 2007 minister obrony narodowej w rządzie Jarosława Kaczyńskiego. Jego pierwszą decyzją na tym stanowisku było zastąpienie hymnu Wojska Polskiego BOGURODZICĘ, która była śpiewana jeszcze pod Grunwaldem na piłsudczykowską Pierwszą Brygadę .

Szczypior Ewa LISTA NR 4, inspektor wojewódzki Wydziału Polityki Społecznej Pomorskiego Urzędu Wojewódzkiego.

Szczypior Janusz LISTA NR 4, właściciel, „Usługi Informatyczne Janusz Szczypior, Gdańsk.

Szczypiorski Andrzej - ur. 1924, zm. 2000, członek ZMP i PZPR. W latach 70. rozpoczyna współpracę z demokratyczną opozycją. Działa na rzecz pojednania polsko-niemieckiego. W stanie wojennym ochrzcił się i został katolikiem. Senator w czasach premiera Tadeusza Mazowieckiego. Polonofob, oszczerca, pseudopisarz, żydokomunistyczny politruk. „Intelektualista - konfident od lat pięćdziesiątych, agent UB kryptonim „Mirek. Skrajny koniunkturalista i kameleon. Według niego poglądów nie zmieniaja tylko krowy, a osoba myśląca może to robić kilka razy w życiu. Prezes Zarządu Głównego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Izraelskiej, był namacalnym przykładem koniunkturalizmu. W 1968 roku stanowczo występował na łamach opanowanego przez moczarowców organu ZBOWiD-u „Wolność i Lud zgodnie z przybierającym na sile w Polsce filosemickim koniunkturalizmem. Pisał wtedy: „Od pewnego czasu krążą po świecie osobliwe opowieści, mity, legendy, a mówiąc precyzyjnie - zwykłe oszczerstwa na temat szerzącego sie rzekomo w Polsce antysemityzmu. W 1979 roku w paryskiej „Kulturze nr 5, s.5) Szczypiorski napisał: „W kierowniczych ośrodkach polskich, które wówczas (1944-1945) deklarowały wierność ideałom komunistycznym i Stalinowi osobiście, dominowali działacze partyjni pochodzenia żydowskiego, którzy przetrwali w głębi Rosji, często zresztą w warunkach bardzo ciężkich. Jest tajemnicą poliszynela, że bardzo wiele stanowisk w aparacie państwowego przymusu obsadzili właśnie ci ludzie (...). Jesli ci właśnie ludzie, ktorzy wczoraj zajmowali wpływowe stanowiska w partii i policji, dzisiaj głoszą na Zachodzie, że Polacy są krwiożerczymi antysemitami - to winni pamiętac, że stali się ofiarami własnych metod (...). To nie Polacy, lecz aparat polityczny, którzy oni sami własnymi rękoma tworzyli przed laty i w którego imieniu sprawowali władzę nad milionami ludzi - przypomniał im w roku 1968 ich żydowskie pochodzenie, naznaczył piętnem syjonizmu i na koniec wygnał z kraju, którego dość często - niestety! - nie uwazali za ojczyznę, lecz za obszar rewolucyjnego eksperymentu. W 1968 roku bronił Polski przed oskarżeniami z zewnątrz m.in. o prowincjonalizm i zacofanie. Jeszcze w 1988 roku w „Ładzie pisał o krzywdzących dla Polski i Polaków opiniach dotyczących antysemityzmu. Szczypiorski współczesny to już jeden z czołowych głosicieli tez o skrajnie niebezpiecznym polskim antysemityźmie. Pisze o polskim prowincjonaliźmie i zacofaniu. Nazywa Polskę „dzikimi polami Europy. Co więcej, upowszechnia w świecie najskrajniejsze donosy na Polskę i Polaków (por. osławioną wypowied? Szczypiorskiego w Niemczech wiosną 1993 r. o tym, że Polacy również współdziałali w wyniszczeniu Żydów, przytoczoną w niemieckim periodyku „Das Parlament z 7 maja 1993 r.). Jest za to oczywiscie odpowiednio wynagradzany przez Niemców i Austriaków. Pisze, iż w Polsce jest mało osób z wyższym wykształceniem, chociaz sam ma tylko średnie. Podobnie zresztą jak np. Turowicz, Mazowiecki czy Bartoszewski (konspiracyjna matura). Eksterminacji Żydów Szczypiorski doszukuje się w chrześcijaństwie. W „Po Prostu (1990 rok) pisze: „Kościół rzymski nie był bez ciężkiej winy. Jesli istnieje w ogóle jakaś dialektyka historii, to w jej świetle można by zaryzykować pogląd, że naród niemiecki wziął na siebie wykonanie tej zbrodni, ktora si e przewijała przez stulecia w brudnych, złych snach chrześcijańskiej Europy. W dniu 27.03.97. został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski przez prezydenta żydokomuny Kwaśniewskiego-Stoltzmana. Był typowym koniunkturalistą filosemickim, który w myśl swojej życiowej zasady o zmienności poglądów, zmienił by je na natysemickie gdyby była na to koniunktura. Napisal w „Życiu nastepnego dnia po tym jak swiat dowiedzial sie o tym, ze Szymborska otrzymala literacka nagrode Nobla swoje uzasadnienie tej nagrody : „To wzorowa etycznie postawa wobec rzeczywistosci, ktora poetka zawsze demonstrowala, nawet w najtrudniejszych czasach. Jest tak suwerenna duchowo postacia, ze nawet najostrzejszy krytyk niczego nie moglby wytknac.

Szebes Hersz - herszt żydowskiej bandy rabunkowej działającej w okolicach Drohiczyna i Siemiatycz. „W nocy z 30 na 31 marca 1944 roku(...) razem z innymi bandytami dokonał „ohydnej zbrodni na rodzinach Wilińskich i Siemieniuków w kolonii Czartajew. Siekierami i nożami zabili w okrutny sposób siedem osób: Jana Siemieniuka z żoną Stanisławą, ich 3-letnie dziecko, a także Stanisława Wilińskiego i jego żonę Marię z synami - Adamem i Janem. Stanisława Siemieniuk była w zaawansowanej ciąży - nienarodzone dziecko było więc ósmą ofiarą. Sprawcy zrabowali cały dorobek zamordowanych (który załadowali na wozy, byli zatem dobrze przygotowani do „akcji), a ich domostwa spalili. Okoliczna ludność wspomina jeszcze podobne zdarzenia, mające miejsce w Miłkowicach i Tonkielach. („Żydowscy komuniści na ziemiach polskich w latach 1941-1944 - http://www.polonica.net/zydokomunisci 1941-44.htm)

Szechter Ozjasz - ur. 1901, zm. 1982, działacz komunistyczny, później dysydent. W dwudziestoleciu międzywojennym aktywnie działał w ruchu komunistycznym. Był jednym z działaczy nielegalnej Komunistycznej Partii Zachodniej Ukrainy. Aresztowany i skazany za szpiegostwo na rzecz Związku Radzieckiego w tzw. procesie łuckim w 1934. W latach 1951-53 sędzia Wojskowego Sadu Rejonowego, gdzie wydawał wyroki w sfingowanych procesach żołnierzy polskiego podziemia w tym wyroki śmierci np. rtm. Andrzej Czaykowski ps. Garda- cichociemny. Od 13 marca 1950 r. agent Informacji Wojskowej penetrujący środowisko wojskowych i sędziow. Po wojnie pracował jako kierownik Wydziału Prasowego Centralnej Rady Związków Zawodowych, a następnie jako zastępca redaktora naczelnego pisma związkowego „Głos Pracy. W maju 1977 wziął udział w odbywającej się w warszawskim kościele św. Marcina głodówce protestacyjnej przeciwko uwięzieniu przez władze PRL kilkudziesięciu działaczy KOR-u. Jego synem z Heleną Michnik jest Adam Michnik.

Szechter Szymon - 1920-83, prozaik, publicysta, od 1968 r. w Wielkiej Brytanii. Urodzony we Lwowie, do 1957 roku przebywał w Związku Sowieckim. Był komsomolcem i członkiem komunistycznej partii sowieckiej, co w tej rodzinie nie było czymś wyjątkowym. Pracował m.in. jako lektor w Komitecie Miejskim Komunistycznej Partii Związku Sowieckiego. Po przyjeździe do PRL otrzymał etat w Zakładzie Historii Partii przy KC PZPR. Później został dyrektorem w Związku Ociemniałych Żołnierzy PRL i za jakieś nadużycia gospodarcze zostaů skazany (w 1964 roku) na karę więzienia w zawieszeniu. Odtąd rozpoczął starania o otrzymanie zgody na wyjazd stały do Izraela. Jego towarzyszką życia, a później żoną była Nina Karsow (młodsza od niego o 20 lat). Wróg Polskości, Narodu Polskiego i Wolnego i Niepodległego Państwa Polskiego. Polonofob, ojciec Adama Michnika i Stefana, stalinowiec, fanatyczny komunista, jeden z przywódców Komunistycznej Partii Zachodniej Ukrainy. Komunistyczna Partia Zachodniej Ukrainy konsekwentnie dążyła do rozbicia Polski, oderwania wielkiej części jej ziem i przyłączenia do już rusyfikowanej skrajnym sowieckim terrorem wschodniej Ukrainy. Oziasz Szechter był starym, wypróbowanym agentem Moskwy w Polsce. Wchodził wraz z Brystygierową, Bermanem, Chajnem, Groszem, Kasmanem i innymi, w skład wydzielonej komórki, bezpośrednio podporządkowanej Moskwie. Jak pisze Jan Alfred Reguła w książce „Historia KPP, Warszawa 1934, s. 243, Szechter bardzo znany aktywista KPZU, został wraz z innymi działaczami aresztowany na jesieni 1930 roku. (...) „Oskarżeni sypali innych towarzyszy partyjnych. (...) Przodowali w tym komuniści, zajmujący stanowiska kierownicze. (...) Okazało się, że ci bohaterowie byli skończonymi tchórzami. (...) Aresztowany i skazany w tzw. procesie łuckim za szpiegostwo na rzecz Związku Sowieckiego. Po 1944 r. pełnił funkcję kierownika wydziału KC PPR ds żydowskich, a także był zastępcą komendanta UB w Szczecinie. Od 1 kwietnia 1946 do 31 grudnia 1950 zatrudniony jako kierownik Wydziału Prasowego Centralnej Rady Związków Zawodowych. Od 1 stycznia 1951 do 11 marca 1953, zastępca redaktora naczelnego stalinowskiego organu związkowego „Głosu Pracy. Szef Zarządu Planowania Materiałowego w latach 1952-1967.Podczas trwania wojny sześciodniowej zapisał w swoich wspomnieniach: „Przy kiosku z gazetami ktoś żywo rozmawiał>>Panie, Żydków to ja znam dobrze, dziesięć lat z nimi na Gęsiej żyłam...Co Nasser (prezydent Egiptu) ma w głowie, oni w małym palcu. Z góry wiedziałam, że przed szbasem skończą, w szbas to oni wojować nie będą...Na rybkę i chałkę<<. („Newsweek, 17.06.2007)

Szeffer Mirosław - nie wiadomo czy jest to prawdziwa osoba,czy raczej ksywka jakiegoś internetowej gadaczki,której pełno w roli komentatora w serwisch informacyjnych: Popieram Ojca Rydzyka ze wszystkich sił. Dzięki niemu i Rodzinie Radia Maryja kościół katolicki rozkłada się od wewnątrz, co go w końcu oczyści i może uzdrowi. Interesuję się folklorem religijnym różnych wyznań i regionalnymi odmianami kultów, ale tak głębokich odstępstw od doktryny wiary jak w naszej, polskiej wersji chrześcijaństwa (w jego rzymsko-katolickiej wersji)nie spotyka się w innych kulturach i krajach. Byłaby to tylko interesująca egzotyka, gdyby nie przeradzała się w fanatyzm wiernych przyjmujących za prawdę tylko to co usłyszą od swojego „przewodnika. Drogi są dwie: albo cały polski Kościół przyłączy się do Ojca Rydzyka, albo Ojciec Rydzyk zostanie odłączony od Kościoła. Przypuszczam, że decyzje zapadną dopiero, kiedy działalność Radia Maryja znacząco pozbawi - i tak już zmniejszających się dramatycznie - przychodów większość diecezji. Nic tak nie boli jak uderzenie po kieszeni! Proszę pamiętać, że przeciętny wierny w Polsce w ogóle nie interesuje się podstawami chrześcijaństwa a jego wiara ogranicza się do tych aspektów katolicyzmu, które akurat są najdalsze od doktryny. Wielbi bałwochwalczo „święte obrazy i „cudowne figury i kocha wystawne obrzędy wywodzące się z pogańskich tradycji i kultów. Skutki zobaczymy zapewne już niedługo.(w.p. Mirosław Szeffer 2007.07.09 13:22)

Szejko Tadeusz LISTA NR 4, magister psychologii, absolwent Uniwersytetu Warszawskiego.

Szejna Andrzej Jan - polonofob, SLD, były podsekretarz stanu ds europejskich w Urzędzie Komitetu Integracji Europejskiej. W 2000 roku w wyborach prezydenckich był w sztabie wyborczym prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego, odpowiedzialny za obsługę prawną. Członek Rady Krajowej SLD (od 2003). Bliski współpracownik Józefa Oleksego i Wojciecha Olejniczaka. We wrześniu 2004 roku został wybrany na posła do Parlamentu Europejskiego i pełni tam obecnie funkcję wiceprzewodniczącego Komisji Prawnej oraz członka Delegacji do spraw stosunków z Białorusią. Członek Grupy Socjalistycznej w Parlamencie Europejskim. Podpisał się pod rezolucją Parlamentu Europejskiego z 15 czerwca ubiegłego roku, w której dano wyraz zaniepokojeniu wzrostem nietolerancji w Polsce. Polskę oskarżono o rasizm, ksenofobię, antysemityzm i homofobię.

Szejnert Małgorzata - polonofob, dział reportażu, „Gazeta Wyborcza.

Szejnfeld Adam S. - ur. 13 listopada 1958 w Kaliszu, z wykształcenia prawnik, poseł na Sejm RP V kadencji z listy Platformy Obywatelskiej. Ukończył Wydział Prawa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu w 1997. W latach 80. był działaczem społecznym i związkowym - członkiem legalnej i podziemnej „Solidarności. W czasie stanu wojennego internowany w więzieniach we Wronkach i w Gębarzewie. Później był współorganizatorem Komitetów Obywatelskich, prywatnym przedsiębiorcą i działaczem samorządowym. W latach 1990-1998 radny oraz burmistrz miasta i gminy Szamocin, wiceprezes Konwentu Wójtów i Burmistrzów Województwa Pilskiego, wiceprezes Stowarzyszenia Wielkopolski Ośrodek Kształcenia i Studiów Samorządowych w Poznaniu. Był zawodnikiem i działaczem sportowym, wielokrotny mmedalistą zawodów strzeleckich i obronnych, prezes Klubu Sportowego „Sokół. Obecnie jest posłem V kadencji Sejmu RP, wiceprzewodniczącym sejmowej Komisji Gospodarki, członkiem Rady Ochrony Pracy, a także Rzecznikiem ds. Gospodarki „Gabinetu Cieni Platformy Obywatelskiej.

Szejnfeld Edward - szef Wydziału Personalnego WUBP w Łodzi.

Szeksztajn-Lichtensztajn Gela - urodzona w 1907 r. w Warszawie w rodzinie rzemieślniczej, malarka, graficzka. Żona Izraela Lichtensztajna (1904-43) - nauczyciela, publicysty, działacza Poalej Syjon-Lewicy.  

Szelestowska Krystyna - publicystka „Trybuny, która jest nieformalnym organem SLD. W dniu 11.02.00. została odznaczona Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski i Złotym Krzyżem Zasługi przez prezydenta żydokomuny Kwasniewskiego-Stoltzmana.

Szeliga Barbara - Teatr Żydowski im. Estery Rachel i Idy Kamińskich w Warszawie.

Szeliński Franciszek - urodzony 8 listopada 1906 roku w Grodku Jagiellońskim. Skończył prawo na UJK w 1930 roku. Do wojny pracował w sądach. W 1944 roku wstapil do WP. Wiceprezes WSO w Poznaniu. Zastępca szefa WSR w Poznaniu. Szef WSO w Poznaniu. Inspektor NSW. Awansowany na stopień płk w 1954 roku. Od 1955 w rezerwie. Na podstawie „Prawnicy czasu bezprawia - Krzysztof Szwagrzyk. IPN, Kraków-Wrocław 2005 rok.

Szelwach Grzegorz - ur. 17 maja 1969 r. w Międzyrzeczu Wielkopolskim, historyk literatury i idei, poeta. W 1993 ukończył polonistykę na Wydziale Filologii Polskiej i Klasycznej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu (praca magisterska Gustaw-Konrad i Kordian. Kreacje aktorskie w teatrze poznańskim, pod kier. prof. dr hab. Michała Witkowskiego); od 1995 pisze w Instytucie Badań Literackich Polskiej Akademii Nauk rozprawę doktorską na temat korespondencji Adama Mickiewicza pod kier. prof. dr hab. Marty Piwińskiej; stypendysta Komitetu Badań Naukowych. Publikował w „Ogrodzie i „Napisie. Mieszka w Warszawie.

Szemberg Anna LISTA NR 9, Dyrektor Wydawniczy Publikacji Akademickich i Naukowych.

Szemraj Roman - był sekretarzem Głównej Komisji Księży przy ZBoWiD-zie. „Z diecezji sandomierskiej, były kapelan AK, a następnie generalny dziekan Ludowego Wojska Polskiego. („Księża wobec bezpieki, ks. Tadeusz Isakowicz-Zaleski, str. 43)

Szenborn Ludwik Andrzej - właściwie Ludwik Schönborn, ur. 25 sierpnia 1915 w Rzeszowie, zm. 1 lipca 1990 w Rzeszowie, podpułkownik LWP, kierownik Wojewodzkiego Urzędu d.s Bezpieczeństwa Publicznego w Bydgoszczy w latach 1955-1956. Agent radzieckiego wywiadu od 1941, w listopadzie 1956 zwolniony z bezpieki. Od 1930 był członkiem PPS-Lewicy, członek Komunistycznego Związku Młodzieży Polskiej, od 1945 w PPR.

Szenborn Marek - zastępca redaktora naczelnego tygodnika „Fakty i Mity. Pismo skrajnie antykatolickie i antypolskie.

Szendel Dariusz - wiceprezes, żydowskiej organizacji „Beit, Warszawa.

Szenes Hanna - Jest „najbardziej znaną bohaterką żydowską z okresu drugiej wojny światowej (...). Urodzona w Budapeszcie w 1921 roku, corka znanego pisarza Beli Szenesa, wychowana w zasymilowanej rodzinie. Jako trzynastoletnia dziewczynka zaczęła pisać pamiętnik i kontynuowała to dzieło aż do śmierci (...). Była doskonałą uczennicą, lecz nie mogłaby studiować, gdyby nie chciała przejść na chrześcijaństwo. Jednak, jak napisała w swoim pamiętniku, zajmowała ją myśl o Palestynie (...). Hanna i jej brat Georg wyemigrowali do Palestyny. Tam Hanna wstąpiła do szkoły rolniczej, by po dwóch latach znaleźć się w kibucu Sdot Jam. Wcześnie zaczęła zdradzać talent literacki, pisała wiersze i sztuki teatralne w języku hebrajskim. Gdy wybuchła druga wojna światowa (...), wstąpiła najpierw do Hagany, potem do żydowskiej brygady armii brytyjskiej i została członkiem grupy spadochroniarzy, którzy mieli być zrzucani na tereny zajęte przez okupanta. Hanna miala zadanie nawiązać łączność z Żydami pozostającymi na Węgrzech. W marcu 1944 zrzucono ja w Jugosławii, gdzie przebywała w oddziałach partyzanckich Josifa Broza Tity. Podczas apogeum deportacji Żydów węgierskich Hanna przekroczyła granicę węgierską, ale niemal od razu została schwytana przez nazistów. Mimo długotrwałych tortur i gróźb zabicia jej matki nie wydała nikogo i nie zdradziła żadnej informacji. Wyrok śmierci wykonano po pięciu miesiącach. (...). Miała zaledwie 23 lata. W 1950 roku szczątki jej pochowano na górze Herzla w Jerozolimie. („Midrasz, styczeń 2005, Bella Szwarcman-Czarnota - „Kobieta żołnierzem, str. 26).

Szenicer Bolesław - Szenicer urodził się 20 listopada 1952 roku. Wieloletni dyrektor Cmentarza Żydowskiego w Warszawie, fundator i prezes Fundacji Gęsia, zajmującej się restauracją zabytków żydowskich w Polsce, przewodniczący założonej przez niego w 2003 Gminy Wyznaniowej Starozakonnych w RP. Członek Polskiej Partii Socjalistycznej, kandydat w wyborach do Sejmu RP w 2005. Współorganizował zbiórkę pieniędzy na odlanie w brązie pomnika doktora Janusza Korczaka. Wspierał zahamowanie procesu zniszczenia zabytkowego Domu Modlitwy przy ul. Targowej 50/52 na warszawskiej Pradze, w którym znajdują się nieliczne malowidła ścienne przedstawiające cykl zodiakalny oraz grób Racheli w Betlejem. W 2003 został usunięty z funkcji dyrektora Cmentarza Żydowskiego przy ul. Okopowej w Warszawie, w wyniku afer. Od tego czasu pozostaje w konflikcie ze Związkiem Gmin Żydowskich w Polsce. Walczy o zmianę zapisu w ustawie z 20 lutego 1997, która uregulowała zwrot religijnych majątków żydowskich w ręce ZGWŻ. Wraz z grupą działaczy założył alternatywną Gmina Wyznaniowa Starozakonnych w RP. Publikuje w formie internetowej i kserowanej „Głos Starozakonnych, w którym m.in. atakował wielu działaczy środowiska żydowskiego w Polsce, oraz w odniesieniu do 1968 roku wyrażał opinię sympatyzujące z moczaryzmem. Od listopada 2007r. współredaktor naczelny dwumiesięcznika polsko-żydowskiego „Co z tą Polską?, wydawanego razem z Leszkiem Bublem. Przeciwnik spieniężania majątków żydowskich przez gminy żydowskie i Światowy Kongres Żydów. Nazywa to „przedsiębiorstwem Holocaust. „Krajewski, Gebert, Datnerowa, Zozula i ich amerykański rabin Michał Schudrich robią sobie biznes w Polsce, który dała im przyjęta pod nasiskiem w 1997 roku ustawa „O stosunku państwa do gmin wyznaniowych żydowskich w Rzeczypospolitej Polskiej. Prezydent Kwaśniewski, a wcześniej premier Cimoszewicz został wręcz osaczony i zmuszony szantażem, że jeśli nie będzie ustawy, to Polska nie wejdzie do NATO i UE. Ta wymieniona przeze mnie wcześniej grupa cwaniaków zrobiła sobie dobry interes. Gdzie oni byli po wojnie? Kim byli i co robili ich rodzice? Byli komunistami, ludźmi, którym się dobrze powodziło, a kiedy zmieniły się czasy, to oni sami przemienili w liderów żydowskich. („Wirtualna Polska). Nie uważa by Światowy Kongres Żydów był autentycznym reprezentantem narodu żydowskiego. Ponad 20 lat pełnił funkcję kierownika cmentarza żydowskiego przy ul. Okopowej w Warszawie. W 2002 roku na cmentarzu wykryto nielegalną uprawę konopi indyjskich, w wyniku czego został odwołany. W roku 2004 zakłada Gminę Wyznaniową Starozakonnych R.P. („Wirtualna Polska) „Mam pretensje do posłów, którzy poddali się szantażowi, uchwalając ustawę z 1997 roku o restytucji. Żydów nie trzeba tak się bać, bo to nie są nadludzie (...). Ci „liderzy społeczności żydowskiej na tym handlu bardzo się wzbogacili. Jest wśród nich bardzo dużo konwertytów, czyli ludzi, którzy nie są Żydami, a przeszli na judaizm, jak np. obecny kierownik cmentarza żydowskiego. Ta społeczność żydowska dokańcza całkowitą likwidację żydostwa w Polsce. W Chełmie gmina żydowska sprzedała synagogę pewnemu Polakowi, który urządził tam restaurację.(...). Z 5.500. majatków pożydowskich, z których 1.000. to cmentarze, gminy odzyskały około 50% z nich (...). Żydzi nie mogą byą traktowani wyjątkowo. Organizacje żydowskie chcą także przejąć majątki prywatne tych, których spadkobiercy nie żyją. Nie maja do tego prawa moralnego i tytułu prawnego. Do redakcji tygodnika narodowego „Tylko Polska wpłynęło pismo podpisane przez Bolesława Szenicera. Tekst został w całości wydrukowany w nr 349 tygodnika. Poniżej fragmenty z pisma pana Szenicera: „My Polacy żydowskiego pochodzenia (i nie tylko) od wielu lat protestujemy przeciwko wypłacaniu odszkodowań za zaglada Żydów polskich, dokonanej przez hitlerowców na ziemi polskiej. Rząd RP powinien zaprzestać dalszych rozmów z organizacjami żydowskimi z USA (...). Ronald Lauder to ta sama żydowska hiena jak Singer czy Bronfman. Widać po jego 10 letnim zarządzaniu zabytkowymi kamienicami przy ulicy Próżnej w Warszawie, ktore przejął za darmo w swe brudne łapska od miasta. Miał tam budować Centrum żydowskie, tymczasem dziś już wiemy chodziło mu tylko o wzbogacenie się ze sprzedazy tych zabytków. Dziś jako lider Światowego Kongresu Żydów będzie prowadził rozmowy z polskim rządem (...). Jak mawiaja ludzie, apetyt hien rośnie w miare żarcia. Skoro udało im sie uzyskać korzystna ustawe z 20 lutego 1997 w sprawie zwrotu minenia religijnego, dziś żądania przeniosły się na mienie prywatne (...). Oni nie mają moralnego prawa do reprezentacji Żydów. Wyciaganie ich splamionych łap po pieniądze jest absolutnie bezzasadne. Należy im przypomnieć, ich działalnośc podczas okupacji hitlerowskiej i ich biernośc w niesieniu pomocy wordowanym Polskim i Euripejskim Żydom, ktore pozwoliło na skazanie na Zagładę (Kolocaust) około 6 milionów. Dlatego dziś absolutnie nie należy bać się oskarżeń o antysemityzm, ktory natychmiast wysuwany jest z ich strony. Jakiekolwiek rozmowy i ustepstwa - to czysta kolaboracja ze zlem. Dla tych degeneratów moralnych cel jest jeden: wzbogacenie sie w ramach wymyślonego przez nich Przedsiębiorstwa Holocaust. Czy nie wystarczy już, że Pan Prezydent Lech Kaczyński wraz z Ministerstwem Kultury w imieniu Narodu Polskiego wyasygnował 80 milionów złotych celem budowy Muzeum Historii Żydów Polskich? Ile jeszcze trzeba im dać pieniędzy, by stać się wolnymi od tych zuchwałych lichwiarzy.

Szenker Gita - „Telefonistka, objęła dowodzenie batalionem piechoty w walkach pod Stalingradem. („Midrasz, styczeń 2005, Bella Szwarcman-Czarnota - „Kobieta żołnierzem, str. 26).

Szenwald Lucjan - ur. 13 marca 1909, zm. 22 sierpnia 1944, poeta, działacz komunistyczny. Był redaktorem tygodnika „Na przełaj, organu partii Lewar i dwutygodnika „Oblicze dnia. Prowadził aktywną działalność polityczną: od 1930 w KZMP, od 1932 w KPP. W latach 1938-1939 był trzykrotnie aresztowany. Po wrześniu 1939 trafił najpierw do Kowla, a w grudniu 1939 wraz z rodziną do Lwowa. Zarówno w Kowlu jak też we Lwowie bez wahania realizował politykę władz sowieckich. We Lwowie pracował w Lwowskim Obwodowym Radiokomitecie jako redaktor audycji dla młodzieży, tłumaczył Majakowskiego i innych poetów sowieckich. 10 czerwca 1941 opuścił Lwów i wstąpił do Armii Czerwonej. Do lipca 1943 przebywał na Syberii, gdzie pracował w Batalionach Roboczych, a następnie jako łącznik sztabowy. Wziął udział w organizowaniu Dywizji im. T. Kościuszki w Sielcach nad Oką. Od 1943 prowadził kroniki I Dywizji Piechoty im. T. Kościuszki; uczestnik bitwy pod Lenino. Zginął przypadkowo, gdy jako żołnierz pojechał na inspekcję.  

Szeptycka Maria - LISTA NR 5, 11, prof. dr hab. fzyki, pracuje w Instytucie Problemów Jądrowych im. Andrzeja Sołtana oraz Politechnice warszawskiej. Wyróżiona w 2005 roku na wniosek Ministra Gospodarki i Pracy za wzorowe, wyjątkowo sumienne wykonywanie obowiązków wynikających z pracy zawodowej Złotym Krzyżem Zasługi.

Szeptycki Andrzej - LISTA NR 11, dr, nauki o polityce, ekspert od stosunków międzynarodowych. Pracownik Instytutu Stosunków Międzynarodowych UW.

Szeroszowski Rafał - ur. 8 maja 1869 w Warszawie, prawnuk rabina Dawida w Mirze, (1844-1915), syn Dawida Moszego, który do 1890 był kupcem łokciowym, zajmował się sprowadzaniem odzieży z Rosji; w 1864 otworzył bank, udzielający pożyczek na skredytowanie produkcji przemysłowej. Wraz z bratem Michałem rozwinął interes ojca tak pomyślnie, że uznawany był on za jedną z najważniejszych prywatnych hochsztapleskich instytucji kredytowych w II RP. W latach I wojny światowej przewodniczący Żydowskiego Komitetu Bezpieczeństwa, członek Rady Prezydium i skarbnik Komitetu Niesienia Pomocy Uchod?com Wojennym, radny miejski w Warszawie (1916-1939), członek zarządu (1915) i prezes Rady (1918) Związku Kupców Miasta Stołecznego Warszawy, wydawca miesięcznika poświęconego nauce, literaturze i sztuce żydowskiej „Nowe Życie (1924), skarbnik Towarzystwa Krzewienia Nauk Judaistycznych (1926), członek Centralnego Komitetu Stowarzyszenia Pomocy Studentom dom w Polsce „Auxilium Academicum Judaicom, członek Rady Nadzorczej Żydowskiego Banku Emigracyjnego. Kandydował do Sejmu Ustawodawczego z listy Centralnego Komitetu Wyborczego Żydowskich Organizacji Kupieckich w Warszawie, w latach 1922-27 senator z listy Bloku Mniejszości Narodowych w woj. lubelskim. Czůonek prezydium i prezes Komisji Handlowej Komitetu do Zbadania Poůożenia Gospodarczego Ludności Żydowskiej w Polsce. Uczestniczył w światowej konferencji żydowskiej w Genewie. Członek Komitetu Żydostwa Polskiego dla uczczenia Pamięci Pierwszego Marszałka Polski Józefa Piłsudskiego (1935),który był ich narzędziem. Długoletni prezes Centralnego Związku Kupców Żydowskich, współtwórca (1924) i prezes Rady Naczelnej Związku Towarzystw Opieki nad Sierotami Żydowskimi w RP (od 1927). Należał do warszawskiej loży Bnei Brith, uchodził za jednego z najbogatszych ludzi w Polsce. 1 września 1939 wszedł w skład egzekutywy Komitetu Społecznego do spraw związanych z Obroną Państwa przy Gminie Żydowskiej. Po kapitulacji Warszawy przedostał się do Wilna, skąd latem 1941 wyjechał do USA, gdzie zmarł w 1948.  

Szeryng Henryk - 1918-88, skrzypek, wirtuoz, profesor w Meksyku.

Szeryński Józef Andrzej wł. Szenkman lub Szynkman - ur. 1892, zm. 23 lub 24 stycznia 1943 w Warszawie, pułkownik, od grudnia 1940 pierwszy nadkomisarz Żydowskiej Służby Porządkowej (SP) getta warszawskiego, powszechnie uważany za zdrajcę i kolaboranta, który ułatwił nazistom eksterminację ludności getta. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, nawrócił się, ochrzcił i zmienił nazwisko. Był komisarzem policji w stopniu pułkownika. Przed wybuchem wojny, początkowo pełnił funkcję szefa wydziału organizacyjnego w kwaterze Komendy Głównej Policji Polskiej, następnie po 1936 r., piastował urząd zastępcy komendanta wojewódzkiego w Lublinie, gdzie zastał go wybuch II wojny światowej. 9 października 1940 prezes warszawskiej gminy żydowskiej Adam Czerniaków powierzył mu sformowanie Żydowskiej Służby Porządkowej. W getcie był osobą uprzywilejowaną, jako jeden z nielicznych był uprawniony do nie noszenia opaski z gwiazdą Dawida. Znany był ze swojej wybuchowości i agresji wobec podkomendnych oraz obsadzania stanowisk swoimi znajomymi, łapówkarstwa i prowadzenia w getcie nielegalnych interesów. Całkowicie podporządkowany rozkazom niemieckim, co najmniej dwa razy w tygodniu informował władze niemieckie o sytuacji panującej w getcie. Józef Szeryński popełnił samobójstwo przez zażycie cyjanku, po styczniowej akcji likwidacyjnej w getcie. Jako komisarz SP był odpowiedzialny za pobicia i prześladowania ludności getta, uczestniczył w rewizjach i zatrzymaniach, był jednym z koordynatorów wysyłki ludzi z Umschlagplatzu do obozów zagłady. O Żydach mówił jako o „bydle. Wraz z żoną i 16-letnią córką, mieszkał w bloku policyjnym na ulicy Nowolipki 10 gdzie zajmował zaledwie jeden pokój, nie wykorzystując swojej pozycji do zajęcia całego mieszkania. Jak podają różne źródła, za zagarnięcie jednego ze skonfiskowanych futer i próbę przemycenia go na aryjską stronę, został 1 maja 1942 r., aresztowany i osadzony w więzieniu na Pawiaku. Groziła mu egzekucja. Obowiązki nadkierownika w tym okresie przejął jego zastępca, Jakub Lejkin. Zwolniony 26 lipca 1942 r., pod warunkiem koordynacji udziału SP w akcji wysiedleńczej, oraz ostatecznej likwidacji getta, powrócił na stanowisko nadkomisarza. Skazany zaocznie na śmierć przez podziemie w getcie za kolaborację, był obiektem zamachu dokonanego 21 lub 25 sierpnia 1942 r., przez Izraela Kanała, który strzelając do Szeryńskiego, dwukrotnie go ranił.

Szesłow Michaił - pracował w przemyśle zbrojeniowym Rosji. („Midrasz, styczeń 2005).

Szewardnadze Edward - były szef KGB, w Gruzji nazywany „rzeźnik z Tbilisi. Poparł pierestrojkę Gorbaczowa.

Szewińska Irena - z domu Kirszenstein, ur. 24 maja 1946 w Leningradzie.Tzw.„Córa komuny. Lubi sobie pokolaborować z każdą rządzącą ekipą.Zarówno w PRL-u jak i obecnie. Tuż po wprowadzeniu Stanu Wojennego w latach 1982-89 była członkiem Patriotycznego Ruchu Ocalenia Narodowego. W 2005 była członkiem wyborczego Komitetu Honorowego Lecha Kaczyńskiego. Lekkoatletka, specjalizująca się w biegach sprinterskich. Należy do najbardziej utytułowanych lekkoatletek w historii. Zdobywała wielokrotnie medale ważnych światowych imprez lekkoatletycznych - igrzysk olimpijskich (3 złote, 2 srebrne i 2 brązowe) oraz mistrzostw Europy (10 medali na otwartym stadionie i 3 w hali). W latach 1965-79 zdobyła też 26 tytułów mistrzyni Polski na 100 m, 200 m, 400 m, w sztafecie 4 x 100 m oraz w skoku w dal. Obecnie jest prezesem Polskiego Związku Lekkiej Atletyki (od 1997) i członkiem (od 1998) Międzynarodowego Komitetu Olimpijskiego. W 1974 wybrana w plebiscycie agencji prasowej United Press International najlepszą sportsmenką świata. W 1977 uznana za najlepszą lekkoatletkę świata przez magazyn Track & Field News. W 2005 bydgoska Rada Miasta nadała jej tytuł Honorowego Obywatela Bydgoszczy.

Szillard Leo - brał udział w stworzeniu bomby atomowej. („Midrasz, styczeń 2005, Janusz Roszkowski - „Żydzi w koalicji antyhitlerowskiej, str. 14).

Szklarek Remigiusz - urodzony 29 sierpnia 1928 roku w Łodzi. Od 1949 roku w WP. Słuchacz OSP. Sedzia WSR we Wrocławiu. Od 1956 roku w rezerwie. Skończył prawo na UWr w 1958 roku. Wiceprokurator prokuratury Wojewódzkiej w Łomży (1977-1979). Wiceprokurator prokuratury Wojewódzkiej w Warszawie (1979-1990). na podstawie „Prawnicy czasu bezprawia - Krzysztof Szwagrzyk. IPN, Kraków-Wrocław 2005 rok.

Szkłow Eliasz - „Dowódca kompanii w oddziale działającym w rejonie Czernichowa. („Midrasz, styczeń 2005, Janusz Roszkowski - „Żydzi w koalicji antyhitlerowskiej, str. 17).

Szlachcic Franciszek - ur. 5 lutego 1920 w Jaworznie - Byczynie, zm. 4 listopada 1990 w Warszawie, generał brygady MO, działacz państwowy i partyjny, wysoki funkcjonariusz bezpieczeństwa publicznego w okresie PRL. Ukończył studia w Wyższej Szkole Wojskowej. w Moskwie. W lutym 1963 otrzymał stopień generała brygady Milicji Obywatelskiej. 1971-1975 członek Biura Politycznego KC, 1971-1974 sekretarz KC. Od 1945 służył w organach Milicji Obywatelskiej i bezpieczeństwa. 1972-1976 był posłem na Sejm. W roku 1990 wydał wspomnienia „Gorzki smak władzy (Wydawnictwo FAKT, Warszawa 1990).

Szlajfer Henryk - jest synem żydowskiego ubeka z Wrocławia, a później cenzora z Warszawy Ignacego Szlajfera. Wyraźnie zacierał niegodną przeszłość ojca, akcentując głównie mniej kompromitującą jego rolę jako cenzora. I tak np. w korowskiej „Krytyce (nr 28-29 z 1988 r.) pisał na s. 30: „Czy wywodziłem się z kręgu ´prominentów´? Nie sądzę. Cenzor to nie jest stanowisko kojarzone z ´elitami władzy´. Ojciec był właśnie cenzorem. Przypomnienie, że ojciec Szlajfera był przedtem oficerem UB, jest szczególnie istotne ze względu na to, że sam Henryk Szlajfer stara się usilnie pomniejszać rolę Żydów-ubeków w swej ogromnie zakłamanej książce „Polacy/Żydzi. Zderzenie stereotypów (Warszawa 2003, s. 53, 105), nie wiedzieć dlaczego nazwanej przez niego esejem. Cynicznie przemilcza w niej jakże istotny fakt, że w tej sprawie nie pisze akurat z jakiegokolwiek obiektywnego dystansu, w sytuacji gdy jego ojciec był ubekiem (por. uwagi o roli Ignacego Szlajfera jako żydowskiego ubeka w „Naszej Polsce z 15 marca 2000 r.). W swoim czasie H. Szlajfer był jednym z głównych kompanów Adama Michnika. Strasznie naraził mu się jednak oraz innym żydowskim kolegom na skutek haniebnego zachowania po marcu 1968 roku. Uwięziony przez SB całkowicie się załamał i potwornie sypał na kolegów podczas moczarowskiego śledztwa. Szlajfer „pisał przemówienia Geremkowi i był strategiem jego polityki. Według innych zapisków tegoż „attaché („Przegląd z 11 kwietnia 2004 r.), Szlajfer „był prawą ręką Bronisława Geremka i przez lata prowadził Departament Planowania i Analiz. W 2000 r. został (do 2004 r.) stałym przedstawicielem Polski przy Biurze Narodów Zjednoczonych i Organizacjach Międzynarodowych oraz stałym przedstawicielem - szefem misji Rzeczypospolitej Polskiej przy OBWE w Wiedniu w randze ambasadora. Przez lata miał przy tym szczególnie dobranego współpracownika - pułkownika Świetlickiego. Jak opisywał „attache w „Przeglądzie z 11 kwietnia 2004 r.: „Szlajfer - Świetlicki to duet godny MSZ-owskiej powieści. Pierwszy jest człowiekiem demokratycznej opozycji, drugi pułkownikiem polskiego wojska, a raczej jego pewnej służby, który został wojskowym emerytem, a potem rozpoczął karierę w MSZ. Nagle pojawił się u Szlajfera w DPiA jako jego człowiek i jego zastępca. Jakim cudem? (...) Obu panom jest razem świetnie. Najpierw całe lata byli w Departamencie Analiz, choć trudno uznać, by pan pułkownik miał predyspozycje do pracy w tej komórce. Potem Szlajfer wyjechał do Wiednia i natychmiast wziął na zastępcę Świetlickiego. W 2005 r. pod koniec rządów postkomunistów z SLD Szlajferowi trafiła się niesłychana gratka. Postkomuniści uznali go - byłego opozycjonistę, za najdogodniejszego kandydata do reprezentowania III RP jako ambasador w USA. Był to wybór niesłychany. Na najważniejsze stanowisko ambasadorskie wysyłano właśnie Szlajfera. To on miał utrzymywać kontakty z największą Polonią w świecie, tak patriotyczną, tak katolicką i tak antykomunistyczną. Wysyłano do tego typu kontaktów człowieka znanego z uprzedzeń do polskiej historii, znanego z niewybrednych ataków na obrońców polskości i zajadłego tropiciela „polskiego nacjonalizmu. Dość przypomnieć jego obrzydliwą napaść na broniących prawdy o Polsce profesorów Zbigniewa Musiała i Bogusława Wolniewicza w książce „Polacy/Żydzi. Zderzenie stereotypów (Warszawa 2003, s. 105-106). Dodajmy, że Szlajfer, pełen uprzedzeń do Kościoła katolickiego, był w 1992 r. współautorem oszczerczego antykatolickiego tekstu, drukowanego w „East European Reporter (nr z maja-czerwca 1992 r.). Tekst ten pod jakże wymownym jednoznacznym tytułem „Is the Catholic Church a threat to democracy? („Czy Kościół katolicki jest zagrożeniem dla demokracji?) zawierał grubiańskie oszczercze oskarżenia pod adresem Kościoła katolickiego w Polsce. Stwierdzano tam m.in. (s. 20), że „(...) obecna polityka Kościoła polskiego jest nie do pogodzenia z naszą wizją demokratycznego porządku politycznego (...). Sprawa polega na tym, że poprzez swój obecny triumfalizm i ekspansjonizm Kościół prawdopodobnie stacza ostatnią desperacką walkę w obronie starej historycznej Polski (...). Kościół musi się zmienić. Jedyne punkty w tej debacie to, jak to długo będzie trwało i jakie będą społeczne koszty transformacji. I takiego to człowieka pełnego uprzedzeń do Kościoła katolickiego miano wysłać na tak odpowiedzialne stanowisko ambasadora w USA! Nagle Szlajfer dostał cios z niespodziewanej strony. Jeden z naukowców amerykańskich oskarżył go o współpracę z SB. Potem przyszła cała fala oskarżeń o „kłamstwo lustracyjne. Nawet w wybraniającej Szlajfera „Gazecie Wyborczej przytoczono w tekście Wojciecha Czuchnowskiego „Telewizja lustruje Szlajfera (nr z 15 czerwca 2005 r.) niektóre niezbyt wygodne dla Szlajfera fakty. Znalazła się wśród nich wypowiedź prof. Jerzego Eislera z IPN, skądinąd związanego z michnikowcami, iż: „(...) podczas pobytu w areszcie Szlajfer pod presją SB złożyů obszerne zeznania. Notatki, które wtedy robił, podobnie jak jego zeznania, służyły jako materiał dla prokuratora. Wykorzystywane też były wielokrotnie przez komunistyczną propagandę - mówi Eisler. (...) Podlegał ostracyzmowi - miano mu za złe jego postawę w śledztwie, tym bardziej że w odróżnieniu od niektórych nie przeprosił za to, jak się zachował - tłumaczy Eisler. Szokujący nadal pozostaje fakt, że Szlajfer, oskarżany o „kłamstwo lustracyjne, jest wciąż dyrektorem archiwum MSZ.

Szlajfer Ignacy - ojciec Henryka, oficer UB we Wrocławiu w latach 1947-1952. Później został cenzorem w Głównym Urzędzie Kontroli Prasy, Publikacji i Widowisk.

Szlechter - kompozytor przebojów rozrywkowych.

Szlejen Ozjasz - sekretarz Związku Pisarzy i Artystów w okresie stalinowskim.

Szlengel Władysław - ur. 1914 w Warszawie - zm. 1943 tamże. Poeta, krytyk literacki, satyryk, autor i aktor kabaretowy. Po wybuchu II wojny światowej, uczestniczył w wojnie obronnej. Po kapitulacji znalazł się w warszawskim getcie, gdzie udzielał się kawiarni literackiej „Café Sztuka. W czasie powstania w getcie, walczył prawdopodobnie w oddziałach Żydowskiego Związku Wojskowego. Zginą podczas pacyfikacji powstania w bunkrze Szymona Kaca na Świętojerskiej 36.

Szlosberg Sonia - aktorka, która zasłynęła głównie z ról w przedwojennych żydowskich filmach i sztukach teatralnych w języku jidysz.

Szmagier Krzysztof - ur. 5 lipca 1935 w Warszawie  reżyser filmowy i dokumentalista.

Szmajdziński Jerzy - polonofob, komunista, wieloletni zawodowy pracownik aparatu organizacji młodzieżowych i aparatu PZPR. Członek PZPR w latach 1973-1990 (od 1986 r. w składzie Komitetu Centralnego), następnie SdRP (członek Centralnego Komitetu Wykonawczego i Rady Naczelnej) i SLD. (1984-1989 ), był przewodniczącym Zarządu Głównego Związku Socjalistycznej Młodzieży Polskiej, (1989-1990) kierownikiem Wydziału Organizacyjnego KC PZPR. Były minister obrony Jerzy Szmajdziński z SLD złamał ustawę o godle, barwach i hymnie RP - donosi „Dziennik. Gdy Szmajdziński szefował resortowi obrony, podpisał decyzję o odwróceniu głów orłów na sztandarach wojskowych. Zgodnie z przepisami godłem Polski jest zwrócony w prawą stronę wizerunek orła białego w złotej koronie. Tymczasem minister Szmajdziński nakazał w 2005 roku, by na fladze prezentowanej przez wojskową asystę honorową, na przykład w czasie uroczystości za granicą, orzeł był zwrócony w lewo. Niezgodną z prawem flagę mieli ze sobą polscy żołnierze, którzy defilowali 14 lipca w Paryżu w czasie uroczystości rocznicowych z okazji zburzenia Bastylii. (Dziennik 27,07,2007r.)

Szmal Ewa - wspólnie z Szewachem Weissem wydała książkę „Między nami. „Zbiór felietonów byłego ambasadora Izraela w Polsce, drukowanych uprzednio na łamach tygodnika „Wprost. („Midrasz-pismo żydowskie, nr 10, październik 2005, str. 1).

Szmal Sławomir - bramkarz reprezentacji Polski w piłce ręcznej.

Szmeruk Krystyna - Prezes Fundacji Dziedzictwo im. Chone Shmeruka , dyrektor Festiwalu Wielokulturowego GAL. Fundacja Judaica podała, że wzięła udział (obok Krystyny SCHMERUK) w promocji książki prof. Chone SHMERUKA pt. „Legenda o Esterce w literaturze polskiej i jidysz.  

Szmidt Andrzej - polonofob, członek rady redakcyjnej katolewackiego miesięcznika „Więź.

Szmidt Otton - urodzony 15 lipca 1912 roku Płaskirowie (Rosja). Rodzice: Adam i Zinaida z d. Junakow. Skończył prawo na UW w 1939 roku. Do wojny i podczas jej trwania pracował jako urzednik. W 1945 roku wstapil do WP. Oficer śledczy Wojskowej Prokuratury PKP w Katowicach i Warszawie. Podprokurator WPR w Katowicach. Awansowany na stopień kapitana w 1947 roku. Od 1948 roku w rezerwie. Adwokat w Mysłowicach i radca prawny Powiatowej rady Narodowej w Pszczynie. Zmarł w 1993 roku. Na podstawie „Prawnicy czasu bezprawia - Krzysztof Szwagrzyk. IPN, Kraków-Wrocław 2005 rok.

Szmit Paweł LISTA NR.5, anglista, UMK, mieszka w Toruniu.

Sznajder Jakub-Schneider - urodzony 5 lipca 1907 roku w Bochni. Rodzice: ojciec Izydor. Skończył prawo na UJ w 1929 roku. Do wojny prowadził własną kancelarię w Bochni. Od 1944 roku w WP. Podprokurator WPO w Bydgoszczy. Zastepca prokuratora WPR w Białymstoku. Podprokurator WPO w Koszalinie. Awansowany na stopień kapitana w 1945 roku. Od 1946 roku w rezerwie. Prawdopodobnie wyjechał do USA. Na podstawie „Prawnicy czasu bezprawia - Krzysztof Szwagrzy. IPN, Krakow-Wroclaw 2005 rok.

Sznajderman Monika - LISTA NR 5,10, ur. 1959, antropolog kultury, stopień doktora nauk humanistycznych otrzymała w Instytucie Sztuki PAN w Warszawie, zajmuje się antropologią współczesności i formami współczesnej wyobraźni religijnej. Prowadzi również wydawnictwo. Autorka takich książek jak: „Zaraza. Mitologia Dżumy, cholery i AIDS oraz „Współczesna Biblia Pauperum. Szkice o wideo i kulturze popularnej. Mieszka w Beskidzie Niskim.

Sznapf Maksymilian - pułkownik

Sznek Zygfryd - podsekretarza stanu w MSW, W styczniu 1957 roku Sekretariat KC PZPR powołał Komisję KC do Spraw Narodowościowych (przewodniczący - Witold Jarosiński, sekretarz KC PZPR; wiceprzewodniczący - Zygfryd Sznek, wiceminister Spraw Wewnętrznych; sekretarz -Aleksander Sław oraz Komisję Narodowościową przy Wydziale Administracyjnym KC, której biurokratyczna sieć objęła terenowe komitety partyjne w całym kraju. Równocześnie mniejszości narodowe usunięto z jurysdykcji Prezesa Rady Ministrów. Odtąd kontrolę nad ich działalnością sprawują Ministerstwo Spraw Wewnętrznych (sprawy administracyjne, polityczne i socjalne), Ministerstwo Kultury i Sztuki (działalność kulturalna) i Ministerstwo Oświaty (szkolnictwo).

Sznepf Oswald - urodzony 21 lutego 1916 roku w Drohobyczu. Rodzice: Eliasz i Felicja z d. Kupfelberg (Kupferberg?). Skończył prawo na UJK w 1939 roku. W 1943 roku wstapil do WP. Kursant Szkoły Podoficerskiej. Sędzia WSR w Kielcach, Rzeszowie i Olsztynie. Awansowany na stopień kapitana w 1947 roku. Od 1949 roku w rezerwie. Sędzia Sądu Grodzkiego w Piszu. Zastepca prezesa Sądu Wojewodzkiego w Olsztynie (1955-1968). Zmarł w 1998 roku. Na podstawie „Prawnicy czasu bezprawia - Krzysztof Szwagrzyk. IPN, Kraków-Wrocław 2005 rok.

Sznerr Krystyna - reżyser np.wsólnie z Tomaszem Cromwellem ZAPROSZENIE DO ZAMKU Jeana Anouilha

Sznuk Tadeusz - dziennikarz radiowo-telewizyjny. W radiu prowadził m.in. „Lato z radiem. Był współtwórcą „Sygnałów dnia (1973). Oczywiście bardzo poprawny politycznie. „Znany dziennikarz Tadeusz Sznuk żąda przeprosin od Instytutu Pamięci Narodowej za - jak twierdzi - pomówienie go, że był agentem SB. IPN uznał go za agenta na podstawie akt SB. Sznuk dowodzi, że o rejestracji dowiedział się z pisma prezesa IPN, odmawiającego mu dostepu do jego akt z IPN. Sąd Okręgowy w Warszawie, który w środę rozpoczął proces cywilny wytoczony IPN przez Sznuka, odroczył sprawę bezterminowo. Na wniosek powoda sąd wystąpił do IPN o akta Sznuka. W 2005 roku jego nazwisko znalazło sie na „liście Wildsteina (spisie katalogowym IPN ze 160 tys. nazwisk funkcjonariuszy i agentów SB oraz osób wytypowanych przez nią do współpracy). Sznuk wystąpił wtedy do IPN o nadanie mu statusu pokrzywdzonego - bez czego niemożliwy był wtedy dostęp do własnych akt z IPN. IPN odmówił. W sierpniu 2005 r. ówczesny prezes IPN Leon Kieres podtrzymał odmowę, uzasadniając ją treścią akt IPN, z których wynikało, że Sznuk był agentem SB (takim osobom ustawa o IPN zakazała nadawania statusu pokrzywdzonego). Dokumenty dotyczące wnioskodawcy potwierdzaja, że został on pozyskany do współpracy z organami bezpieczeństwa państwa w dniu 11 stycznia 1982 r. jako tajny współpracownik o ps. „Arat - napisał Kieres w swym postanowieniu, cytowanym w pozwie Sznuka. Według Kieresa, głównym zadaniem Sznuka, jako agenta, było „udzielanie informacji na temat sytuacji ogólnej w Komitecie RTV. Kieres podkreślał, że jego współprace potwierdzaja dokumenty IPN, „a w szczególności raporty oficerów organów bezpieczeństwa państwa, z ktorych wynika, iz pan Tadeusz Sznuk pięciokrotnie w latach 1982-1986 kontaktował się z nimi w celu przekazania informacji. 64 letni Sznuk uznał to za naruszenie swych dóbr osobistych i w grudniu 2006 r. pozwał IPN, żądając od niego przeprosin za „bezprawne pomówienie o współpracę z organami bezpieczeństwa (...). Mec. Trela dodał, że Sznuk o fakcie zarejestrowania go jako tajnego współpracownika dowiedział się z „ww. postanowienia prezesa IPN. „Funkcjonariusz SB dokonał rejestracji wbrew jego woli i świadomości; nie zaistniała żadna z koniecznych przesłanek znamionujących współpracę - napisał. Ani Sznuk, ani jego adwokat, nie chcieli w sądzie odpowiadać na pytania dziennikarza PAP. IPN wnosi o oddalenie pozwu, podkreślając, że jego dzialanie nie było bezprawne. Sznuk nie mógł wystąpić o sądową autolustrację, bo maja do niej prawo tylko osoby pełniące funkcje publiczne w rozumieniu ustawy lustracyjnej. 11 maja Trybunał Konstytucyjny uznał za niezgodne z konstytucją objęcie dziennikarzy lustracja przez nową ustawę, która weszła w życie 15 marca. Tadeusz Sznuk popularny prezenter radiowy i telewizyjny, został niedawno zwolniony z Polskiego Radia. Jak podawały media, członek zarządu PR Jerzy Targalski miał tak mówić o popularności Sznuka: „Jak się puści w obozie koncentracyjnym miły głos, to też ludzie się z nim zżyją (...). Startował w wyborach do Senatu w 1989 r. jako kandydat niezależny. Laureat m.in. Złotego Mikrofonu (1988) i Telekamery (2003).
„Rozmowa werbunkowa z kapitanem Krzysztofem Bacią odbyła się w gabinecie komisarza MSW w Radiokomitecie. Pretekstem do niej było wyjaśnienie kontaktów zagranicznych Sznuka, ale esbecy chcieli, by informował ich o sytuacji w Radiokomitecie. „Bał się, by mu nie przylepiono etykiety wroga ustroju. Zgodę na współprace wyraził bez żadnych oporów czy wahań - pisał Bacia. Jego zdaniem Sznuk się obawiał, że w przeciwnym wypadku może stracić pracę. Przekonywał esbeka, że media powinny służyć do „budowania zaufania między społeczeństwem a rządem. Krytykował także niektóre zjawiska w mediach: „Przez sposób ich podania traci się efekt propagandowy - mówił esbekowi. Na koniec Sznuk napisał odręczne oświadczenie: „Zobowiązuję się zachować tajemnicę w kwestii treści rozmowy przeprowadzonej ze mną przez oficera kontrwywiadu MSW (...) oraz faktu dalszych kontaktów. To jeden z dwóch podpisanych przez niego dokumentów, które są w IPN. Drugi to oświadczenie w sprawie kuzynki, która wyemigrowała do Wiednia i odmówiła powrotu do kraju. Pierwszy raport z rozmowy pochodzi z 9 czerwca 1983 r. Tadeusz Sznuk prowadził wówczas na antenie Polskiego Radia relacje z mszy papieskich. „Poinformowałem go jakiej z jego strony oczekujemy pomocy, na co on wyraził zgodę - notował kapitan Bacia. Dalsza część rozmowy dotyczy już sytuacji w Polskim Radiu, gdzie planowane były redukcje zatrudnienia. Sznuk opisał nastroje, jakie panowały wtedy wśród dziennikarzy. Esbek napisał po tej rozmowie: „Arat rozumie nasze potrzeby, ale będzie robił tylko tyle, aby nie narazić się na zarzut nielojalności. Inny raport, z 19 lipca 1983 r., to opis wyjazdu Sznuka do Paryża na zawody balonowe. Jest w nim relacja z rozmów ze znajomymi kolegi, u którego mieszkał. „Od przedstawiciela LOT dowiedział się, że ekstremiści z „Solidarności będący w Paryżu na gmachu ambasady PRL (...) za pomocą rzutnika, wyświetlali portret Wałęsy - notował esbek. Najbardziej zainteresowała go jednak relacja „Arata z rozmowy telefonicznej z pracownicą TVP, która była na wystawie kultury polskiej we Francji. „Można ją wykorzystać operacyjnie w perspektywie, aby nie zdekonspirować źródła - napisał Bacia. W grudniu 1983 r. Sznuk pytał komisarza MSW w Polskim Radiu: „Kto z MSW robi mi koło pióra?. Sugerował, że ktoś z resortu blokuje jego awans na kierownika redakcji (...). Spotkania z esbekami bardzo go stresowały. Zdecydowanie odmawiał przekazywania informacji na temat konkretnych osób. Podkreślał, że te kontakty to dla niego „zło konieczne („Rzeczpospolita - 09.06.07. Nr 133).

Sznurkowski-Schneiderman Tadeusz - „Teść Reitera (...) przybył do Polski w 1944 r. z armią sowiecką (...), za komuny funkcjonariusz MSW i MSZ (dyrektor departamentu prasy, dyplomata w Berlinie i Bonn). („Wirtualna Polska z dn. 06.25.2007, „Czerwone dynastie w MSZ - prof. Jerzy Robert Nowak).

Szopa Andrzej - Aktor Teatru Polskiego we Wrocławiu od 1977r. Ważniejsze daty:
urodzony 1952. 05. 26 w Bydgoszczy,
wykształcenie: 1977 - rok ukończenia studiów Wydział Aktorski PWSFTViT w Łodzi; dyplom 1979 r.
1977. 11. 04 - debiut teatralny
1983 - nagroda (za najciekawszą rolę epizodyczną w „Szewcach przyznaną przez Wrocławskie Towarzystwo Przyjaciół Teatru). Wzrost-176 cm. Włosy-ciemny blond. Instrumenty - pianino. Umiejętności-pływanie, prawo jazdy. Praca-Teatr Kwadrat - Warszawa.

Szopa Tomasz LISTA NR.5, działacz NGO.

Szostak Łukasz - polonofob, libertyn, członek zarządu żydomasońskiej fundacji - Fundacja Instytut Ludwiga von Misesa.

Szostkiewicz Adam - LISTA NR 4, 7, 15, rosyjski Żyd; wieloletni dziennikarz tygodnika „Polityka specjalizujący się w tematyce religijnej i zagranicznej, członek Rady Języka Polskiego. W latach 80. nauczyciel w liceum I LO im. Juliusza Słowackiego w Przemyślu, działacz „Solidarności, internowany w czasie stanu wojennego. W 2006 roku otrzymał nagrodę imienia Mordechaja Anielewicza za działalność w zwalczaniu ksenofobii i antysemityzmu oraz utrwalaniu tolerancji.Kierownik działu politycznego „Tygodnika Powszechnego. Jest jedną z 10 osób, które złożyły pozew w Sądzie Okręgowym Warszawa-Praga przeciwko Leszkowi Bublowi za: „Bezprawne naruszenie ich dóbr osobistych, a mianowicie ich czci i godności jako ludzi oraz jako obywateli RP, a także naruszenia ich dobra osobistego w postaci wolności. Uważają, że rzekome treści antysemickie znieważaja wszystkich obywateli RP. Co do tego ostatniego najprościej by było rospisać referendum. Żądają 20.000. złotych zadośćuczynienia na cele społeczne. W gazecie „Świat z 18.09.1989 roku poparł stanowisko Żydów w sprawie oświęcimskiego Karmelu. Z Profesorem  ISRAELEM GUTMANEM rozmawia ADAM SZOSTKIEWICZ
Adam Szostkiewicz: - Z jakimi wrażeniami wrócił Pan ze Żwirowiska?
Israel Gutman: - Muszę powiedzieć, że wrażenie jest zastraszające. Myślę, że to jakiś okropny paradoks historii... nawet już nie mówię o czymś tak oczywistym jak profanacja - tego miejsca, krzyża, pamięci ludzkiej. Nie mówię o tym panu, który tam rezyduje, o stojącym obok aucie, o wywieszonych ubraniach, o ludziach gromadzących się wokoło, o dziennikarzach z całego świata. Widziałem też różne hasła, napisy, manifesty adresowane do biskupa Rakoczego i premiera Buzka; można w nich przeczytać, że Żydzi, którzy zamordowali Chrystusa, planują objąć władzę nad światem z początkiem nadchodzącego tysiąclecia i że Polską już rządzą ludzie pochodzenia żydowskiego, a obrona krzyża jest w istocie próbą przeciwdziałania temu niebezpieczeństwu.
 Adam Szostkiewicz: - Czy ironia historii polega na tym, że jest to pośmiertne zwycięstwo propagandy hitlerowskiej? Israel Gutman: - Dokładnie. Niechętnie wyrażam się w sposób radykalny, ale z takiego myślenia wyrosło przecież całe to straszne zło prowadzące do zagłady europejskich Żydów i tragedii, która była także tragedią Polski i świata. Dziś, ponad 50 lat po wojnie, ludzie tacy jak ja, pamiętający tę tragedię, czytają takie słowa - i to gdzie?! W Oświęcimiu! I pod jaką maską? Krzyża i katolicyzmu! To jest dla mnie i okropne, i całkowicie niezrozumiałe. Ja nie ukrywam, że jeśli chodzi o rachunki historii, to mam Polsce wiele do zarzucenia; głęboko zakorzeniony antysemityzm był klątwą i Żydów, i Polaków przez długie stulecia, zwłaszcza przed drugą wojną światową.

Szostkiewicz Marta - LISTA NR.9, 15, złożyła swój podpis pod listem poparcia dla Marszu Tolerancji w Krakowie, w 2004 roku. Dziennikarka Radio Kraków.

Szot Edmund - polonofob, oszczerca i paszkwilant, publicysta „Rzeczypospolitej, autor stałego cotygodniowego przeglądu prasy „Na zdrowy rozum. Znany ze skrajnego filosemityzmu i ataków na polski patriotyzm, tradycje narodowe i Kościół katolicki. Szczególnym hobby Szota stało się wyszydzanie różnych cech narodowych Polaków. Często powtarza brednie, że Mickiewicz był Żydem i wiele innych ciekawostek (por. „Rzeczpospolita, 02.04.94 oraz z 06.07.94.). Antysemityzm wyczuwa na duże odległości. Np. 30.04.93 roku zlokalizował go na osiedlu „Słoneczne w Zielonej Górze, gdzie miały pojawić się napisy antysemickie. Według niego Polaków w historii ratuje zastrzyk obcej krwi. Sami jako tacy jesteśmy mało zdolni, np. nie dysponujemy żadnym dowodem na to, że Kopernik mówił w języku polskim. Matką najwiekszego polskiego poety była Żydówka. Ojcem największego muzyka był Francuz. Najzdolniejszy polski rzeźbiarz pochodził z Norymbergi, jeden z najbardziej znanych królów Polski Stefan Batory, nie mówił po polsku. Klęską w bitwie pod Maciejewicami i żałobę po niej porównał do żałoby jaka została ogłoszona w Korei Północnej po śmierci Kimir Sena („Rzeczpospolita, 8-9.10.94.). Biskup S. Głódź jest dla niego symbolem Wszechpolactwa, bo krytykował „Wprost. Nie należy do zwolenników obchodzenia rocznic narodowych i świąt. Zaduszki są raz w roku i to powinno wystarczyć. Przecież monopol na martyrologię w Polsce mają mieć Żydzi i to oni mają być postrzegani jako jedynie słuszne ofiary II wojny.

Szot Patrycja - prawnik, absolwentka Wydziału Prawa Uniwersytetu im. A. Mickiewicza w Poznaniu, College im. T.M.C. Assera przy Instytucie Assera w Hadze, Instytutu Prawa Unii Europejskiej na Uniwersytecie w Lejdzie, Wydziału Międzynarodowego Prawa Handlowego na Uniwersytecie Centralnej Europy w Budapeszcie. Słuchacz Akademii Haskiej z zakresu międzynarodowego prawa publicznego i prywatnego oraz młodszy badacz w Instytucie Assera.

Szotkowska Olga Katarzyna - członek Fundacji im. Stefana Batorego (Dla Tolerancji).

Szpak Agnieszka - członek zarządu Kampanii Przeciw Homofobii. Urodzona 18 lipca 1980 r. Absolwentka prawa Wydziału Prawa i Administracji UMK oraz stosunków międzynarodowych Wydziału Nauk Historycznych UMK. Obecnie kończy doktorat na Wydziale Prawa UMK z prawa międzynarodowego publicznego. Koordynatorka KPH Toruń. Pracoholiczka. E-mail: torun@kampania.org.pl

Szpakowicz Błażej LISTA NR.16, historyk, „Dotarł do nas apel o pomoc w obronie dobrego imienia republikanów polskich, kombatantów wojny domowej w Hiszpanii. Dziękujemy za ten apel. Nowa nomenlkatura, napędzana mieszaniną ślepego antykomunizmu, obskurantyzmu i krótkowzroczności, pokazuje dobitnie, że polityczna szkoła PRL w tym tendencja do fałszowania historii ma wielu ucziów w dzisiejszych sferach rzadzących. Popieramy zatem wszelkie działania, które mogą powstrzymac nagonkę na dąbrowszczaków (Błażej Szpakowicz).

Szpakowicz Iwona LISTA NR.16, z wykształcenia biolog, z upodobania pisarka, podróżniczka-podglądaczka. Ma dwóch dorosłych synów. Od kilkunastu lat mieszka w Kanadzie, gdzie toczy się akcja jej powieści.

Szpakowicz Stanisław LISTA NR.16, informatyk.

Szpakowska Małgorzata - LISTA NR 6, 8, 10, prof. nauk humanistycznych, Uniwersytet Jagielloński; autorka książki pt. „Chcieć i mieć, wyd. W.A.B., 2003 - badania polskiej kultury nowoczesnej. Literaturoznawca i socjolog kultury, profesor Uniwersytetu Warszawskiego i redaktor miesięcznika „Dialog, wydała m. in. „Dyskusje ze Stanisławem Lemem.

Szpalski Karol - 1908-63, kabaretowe teksty piosenek.

Szperlich Antoni - (1908-54) abs. Gimnazjum im. Św. Stanisława Kostki w Warszawie, maturę zdał w roku 1926; UW-Prawo; xx-1931/32, x-1932/33, 1933/34, 1934/35, czł. Zarz. Zw. Akad. Kół Praw. i Ekonom. w latach 1928/29 i 1929/30; prezes Sądu Ogólnoakademickiego w l. 1932/33 i 1933/34; czł. Zarz. Koła Prawników w 1928/29. Należał do aktywnych działaczy ONR; był redaktorem odpowiedzialnym pisma „Podbipięta a także współredaktorem „Nowego Ładu i „ABC. W czasie okupacji należał do Komitetu Politycznego tajnej Organizacji Polskiej ZJ a następnie NSZ. W tym ostatnim od 1942 r. stał na czele wydziału antykomunistycznego. Po wojnie więziony i torturowany przez UB. Zwolniony ze względu na stan zdrowia zmarł w tydzień po opuszczeniu więzienia.

Szperlich Antoni - pracownik wielu wydawnictw. Ostatnio(2007r.) EuroPress Polska Sp. z o.o. ul.Jana Kazimierza 46/5401-248 Warszawa. Dział książek. Na stronie internetowej „Bibloteka Analiz można znaleźć taką oto informazję (za opłatą można przeczytać cały tekst) (...) vis-a-vis poseł Ryszard Kalisz - obok autor. Organizatorami spotkania byli ambasada Izraela i FK Jacek Olesiejuk. Gości przywitał Antoni Szperlich, po polsku. Potem mieliśmy passus anglojęzyczny. Przez kilkanaście minut Zvika.

Szpicman Andrzej - Taone Joao - „Prezes Eureko Joao Taone, z którym Krzaklewski spożył najdroższą w historii Polski kolację w Portugalii, tak naprawdę nazywa się Andrzej Szpicman, urodzony we Lwowie „szlachcic jerozolimski. („Grabarze polskiej nadziei, H. Pająk, str. 387).

Szpilman Andrzej - ur. 1956 w Warszawie. Syn Władysława. kompozytor producent, muzyczny, z zawodu lekarz dentysta. W 1998 roku wydał książkę swojego ojca, Władysława Szpilmana pt. Pianista, która zyskała światowy rozgłos (m.in. tłumaczenia na ponad 35 języków). Ekranizacją Pianisty zajął się Roman Polański. Od 1978 roku współpracował jako kompozytor piosenek m.in. z Hanną Banaszak, Ireną Santor, Grażyną Świtałą, Bogusławem Mecem. W 1983 roku współprodukował pierwszą płytę Oddziału Zamkniętego.

Szpilman Władysław - urodził się w 1911 w Sosnowcu w rodzinie o tradycjach muzycznych. Samo nazwisko „szpilman oznacza po niemiecku i w jidysz grajka, muzykanta. Gry na fortepianie uczył się u Aleksandra Michałowskiego i jego ucznia - Józefa Śmidowicza, wybitnych chopinistów. W 1935 r. Szpilman został zauważony przez Tadeusza Sygietyńskiego i zatrudniony przez Polskie Radio w Warszawie. W 1942 stracił całą rodzinę, sam zaś dzięki zbiegowi okoliczności uniknął deportacji do obozu zagłady w Treblince. Pracował niewolniczo jako robotnik budowlany do momentu, gdy w 1943 udało mu się uciec na tzw. „aryjską stronę Warszawy. Tam był ukrywany aż do końca lipca 1944 przez Czesława Lewickiego, Andrzeja i Janinę Boguckich, Helenę Lewicką, przy materialnej pomocy Eugenii Umińskiej, Witolda Lutosławskiego, Edmunda Rudnickiego, Piotra Perkowskiego i wielu innych anonimowych ludzi. Po Powstaniu Warszawskim pozostał w ukryciu, odcięty od wszelkiej pomocy ze strony polskich przyjaciół, w ruinach wypalonego domu w alei Niepodległości. Odkrył go tam kapitan Wehrmachtu Wilm Hosenfeld, który udzielał mu pomocy, dostarczając mu żywności. Dopiero w 1950 Szpilmanowi udało się poznać tożsamość tego Niemca, lecz nie udało mu się już uwolnić go z niewoli sowieckiej (era „zimnej wojny po 1948). Hosenfeld zmarł później w obozie jenieckim w 1952. W 1961 roku zorganizował wg własnego pomysłu Międzynarodowy Festiwal Piosenki w Sopocie. Od 1945 do 1963 roku był także szefem działu muzyki rozrywkowej Polskiego Radia. Zmarł 6 lipca 2000 w wieku 88 lat.

Szpiro Paweł LISTA NR 4, historyk Holocaustu żydowskiego pochodzenia, specjalizujący się w stosunkach polsko-żydowskich oraz prasie konspiracyjnej, aktywny działacz Towarzystwa Kultury Żydowskiej Beit Warszawa oraz przewodniczący Związku Gmin Postępowych Beit Polska.

Szpociński Andrzej LISTA NR 4, dr hab., socjolog, profesor i kierownik specjalizacji Kultura, Media i Komunikacja Społeczna na kierunku Socjologia w Collegium Civitas w Warszawie, docent w Instytucie Studiów Politycznych PAN, członek Komitetu Nauk o Kulturze PAN.

Szponder Tomasz - Poznań. Redaktor oficyny wydawniczej „Rebis. „Na przełomie lat 70. i 80. Szponder studiował psychologię na Uniwersytecie Adama Mickiewicza i amatorsko uprawiał lekkoatletykę. Był długo- i średniodystansowcem, należał do krajowej czołówki w biegach na orientację. Działając we władzach AZS nauczył się organizować imprezy sportowe, zarządzać współpracownikami i wytyczać zadania. Doświadczenia te wykorzystał później w Rebisie; „Organizowanie imprez sportowych nie różni się przecież zbytnio od zarządzania wydawnictwem....

Szpotański Janusz - autor tekstów piosenek m.in. do spektaklu „Dokument podróży zrealizowanego przez Magdalenę Łazarkiewicz, Gołdę Tencer, Ryszarda Marka Grońskiego i Janusza Tylmana w rocznicę marca 1968 roku. Premiera odbyła się w dniu 7 marca 1998 roku w Państwowym Teatrze Żydowskim.

Szprynger Anna - zajmowała się organizowaniem IV Międzynarodowego Festiwalu Filmowego Żydowskie Motywy, który odbył się w dniach 5-10 maja 2007 roku w kinie „Muranów w Warszawie. Reżyserka filmu „Rachela na Dworcu Gdańskim. „Dziennikarka, dokumentalistka filmowa. Absolwentka Wydziału Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego. Od 1990 roku związana z Telewizją Polską. Na stałe współpracuje z TV Polonia. (Folder IV Międzynarodowego Festiwalu Filmowego Żydowskie Motywy, str. 54).

Szprynger Ewa - Prezes Stowarzyszenia Żydowskie Motywy. Zajmowała się organizowaniem IV Międzynarodowego Festiwalu Filmowego Żydowskie Motywy. Reżyser, autorka filmu „Rachela na Dworcu Gdańskim. Film był pokazywany na IV Międzynarodowym Festiwalu Filmowym Żydowskie Motywy, który odbył się w dniach 5-10 maja w Warszawie. Pokazy filmów odbywały się w kinie Muranów, bowiem znajduje się ono na terenie, gdzie kiedyś była dzielnica żydowska.

Szramk Zdzisław - lekarz z Ogólnoplskiego Związku Zawodowego Lekarzy. Współorganizator protestów lekarzy i pielęgniarek w całym kraju i pod Radą Ministrów. 4 Lipca w brukowcu Fakt powiedział „Chorzy muszą poczuć, że w służbie zdrowia trwa strajk.... Patrząc na to wszystko można dojść do jednego spostrzeżenia, że lekarze to ani służba, a tym bardziej nie zdrowia. Jest to grupa partyjnych sługusów, którzy tak przejmują się chorymi jak gruba koperta lub dyspozycje od partyjnych „wodzów. Podwyżki? - dla takich dyletantów żadnych!!! Że też ludzie dają się tak manipulować.

Szreder Bogumił - Lista Macierewicza: imię ojca: Paweł, ur. 56-07-31 Gdańsk, poseł, partia: PSL czł. Zarz. Woj. Kat.: TW kryptonim Rolnik.

Szreder Leszek - od 29 października 2003 r. pełnił funkcję Komendanta Głównego Policji.

Szrejter Artur C. - pisarz fantasy, z zawodu archeolog. Należał do grupy pisarskiej „Klub Tfurcuf. Członek Asocjacji Polskich Pisarzy Fantastyki.

Szrek Irena LISTA NR 4.

Szroeder Bożena LISTA NR 4, współzałożycielka fundacji „Pogranicze, która propaguje etos pogranicza i budowanie mostów pomiędzy ludźmi różnych religii, narodowości i kultur.

Sztachelski Jerzy - Sekretarz stalinowskiego Związku Patriotów Polskich. 1945-1947 - minister aprowizacji i handlu. 1951-19560 - minister zdrowia.

Sztajdel Piotr - Żydowski Ośrodek „Brama grodzka w Lublinie.

Sztarbałło Kazimierz LISTA NR.5, historyk sztuki, jest pionierem ratowania zabytków za pieniądze sponsorów, inicjatorem renowacji warszawskich pomników, rzeźb, a także obrazów w kościołach. Od Towarzydtwa Przyjaciół Warszawy otrzymał Syrenkę honorowe wyróżnienie.

Sztejn Otmar - dowódca kompanii w I Dywizji im. Tadeusza Kosciuszki. („Midrasz, styczeń 2005, Ewa Kożmińska-Frejlak - „Rozmowy Ewy Koźmińskiej-Frejlak, str. 20).

Sztejnberg Rywka - „Zginęła w 1944 roku podczas próby uratowania rosyjskiego żołnierza z płonącego samolotu. („Midrasz, styczeń 2005, Bella Szwarcman-Czarnota - „Kobieta żołnierzem, str. 26).

Sztolcman-Kotlarczyk Ewa- żyła 73 lata; zmarla w 2001 r.; aktorka i animatorka środowiska żydowsko-ormiańskiego.

Szturo Maryna - LISTA NR 15, Kierownik Literacki Teatru Jeleniogórskiego.

Sztyber Beata - historyk sztuki, kustosz Muzeum Narodowego w Gdańsku.

Sztyma Marianna - jest absolwentką poznańskiej ASP, laureatką Grand Prix na Biennale Grafiki Studenckiej w 1999 r. Zajmuje się ilustracją, malarstwem.

Sztyma Marianna - wykonała ilustracje do książki Szwarcman-Czarnoty pt. „Mocą przepasały swe biodra. (Folder Dni Książki Żydowskiej, str. 20). Jest także autorką projektu okładki i ilustracji modlitewnika dla dzieci.

Szuber Janusz LISTA NR 4, (ur. 1947 w Sanoku), poeta. Debiutował tomikiem wierszy Paradne ubranko (1995). Swoje utwory publikował na łamach m.in. Tygodnika Powszechnego, Kultury, Twórczości, Odry, Zeszytów Literackich, La Poligrapfe, Books in Canada, Die Horen. Jego postać odnajdziemy w jednym z epizodów powieści Pawła Huelle MERCEDES-BENZ. Matka pisarza - Ewa z Rogala-Lewickich urodziła się w 1922 roku, a zmarła w l991. Laureat literackich nagród: Fundacji Kultury, Nagrody Poetyckiej im. Kazimiery Iłłakowiczówny, które w jego imieniu odbiera Antoni Libera literacką im. Barbary Sadowskiej, Nagrody Fundacji im. Władysława i Nelli Turzańskich (Toronto). Członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich oraz Polskiego PEN Clubu.

Szubert Barbara LISTA NR.9, pracownik dydaktyczny Instytutu Filologii Germańskiej UAM w Poznaniu.

Szubert Piotr LISTA NR.9, student Uniwersytetu Wrocławskiego.

Szuchta Robert - polonofob, redakcja „Nie, członek „Otwartej Rzeczpospolitej, (oficjalnie) „Stowarzyszenia przeciw Antysemityzmowi i Ksenofobii powstałego w 1999 r. Stowarzyszenie liczy ponad 300 członków o różnych przekonaniach politycznych, różnych wyznań i bezwyznaniowych; głównie jednak pochodzenia żydowskiego oraz komuniści i ateiści. Stowarzyszenie otrzymuje finansowe wsparcie ze strony antypolskiej, powiązanej z masonerią i światową finansjerą żydowską Fundacji im. Stefana Batorego. Wspólnie z Piotrem Trojańskim napisał książkę pt. „Holokaust zrozumieć dlaczego.

Szuchta Robert LISTA NR 4, nauczyciel historii, współautor podręcznika „Holokaust. Zrozumieć dlaczego i laureat wręczonej po raz pierwszy w 2006 roku Nagrody im. I Sendlerowej „Za naprawianie świata.

Szukalak Marek - urodził się w 1952 r. w Łodzi. Jest bibliofilem i wydawcą. W 1989 r. założył wydawnictwo Oficyna Bibliofilów, które wydało ponad 100 tytułów judaiców. Od wielu lat aktywnie działa na rzecz ocalenia pamięci o żydowskiej Łodzi i budowania mostów między Polakami i Żydami. Opublikował szereg artykułów o tematyce łódzkiej oraz kilka książek poświeconych historii Łodzi w dobie „ziemi obiecanej. Od 2003 roku pełni funkcję dyrektora Fundacji Monumentum Iudaicum Lodzense.

Szul Jan - dziennikarz, wydawca Teleexpressu i Kuriera TVP 3.

Szulc Anna - urodziła się 13 czerwca w Częstochowie , ukończyła Wydział Filologii romańskiej na Uniwersytecie Warszawskim. Od 1974 pracuje w Telewizji Polskiej, dziennikarka , wieloletnia prezenterka i autorka programów telewizyjnych w TVP1 i TV Polonia, tłumacz języka francuskiego. Prowadziła w latach 1978-2003 m.in. „Antenę, „Telewizjer, „Studio Lato w TVP1 i TVPolonia, w 1994 i 1995 prowadziła współautorski program „Zwyczajni-Niezwyczajni - zrezygnowała z niego po nieporozumieniach w zespole. Prowadziła teleturniej wiedzy o Francji „Bonjour la France w TVP1 i TVP3 Katowice. Autorka i prowadząca program promujący utalentowaną młodzież: „Pokaż,co potrafisz-Akademia IQ w latach 2000 - 2001 (14 odcinków). Następnie w latach 2001 - 2003 prowadziła program redakcji katolickiej „Babiniec - ponad 100 odcinków. Okazjonalnie prowadziła też programy kulturalne i o kulturze Francji. Prowadziła Festiwal Piosenki Polskiej w Opolu. Kilka lat pracowała w redakcji współpracy zagranicznej i handlowej TVP. Brała udział jako gość programu w innych stacjach m.in. w Polsacie w „Kalamburach i TVN w programie „Co tu jest grane.

Szulc Bruno - 1892-1942, poeta, grafik.

Szulc Jakub - ur. 21 grudnia 1973 w Kłodzku, z wykształcenia ekonomista, poseł na Sejm RP V kadencji z listy Platformy Obywatelskiej.

Szulc Tadeusz - polonofob, profesor prorektor Fundacji na Rzecz Edukacji i Doradztwa Rolniczego oraz Gospodarki Przestrzennej FUNDAR, do spraw propagandy integracji z Unią Europejską.

Szulc Wacław - urodzony 13 września 1912 roku w Świątnikach Małych, pow. Gniezno. Rodzice: Jan i Rozalia z d. Fiszer. Skończył prawo na UAM w 1937 roku. Do wojny pracowal jako urzędnik. Od 1945 roku w WP. Oficer sledczy i podprokurator WPO we Wrocławiu. Podprokurator i wiceprokurator NPW. Awansowany na stopień płk w 1958 roku. Szef Oddziału III NPW (1958-1959). Starszy inspektor Oddziału I NPW. Od 1970 roku w rezerwie. Na podstawie „Prawnicy czasu bezprawia - Krzysztof Szwagrzyk. IPN, Kraków-Wrocław 2005 rok.

Szulczyński-Szulcynger - pułkownik, dowódca pułku. Szef Wydziału Naukowo-Badawczego ASG.

Szuldenfrei Michał - ur. 20 stycznia 1887, zm. 1 lipca 1965, prawnik i polityk. W okresie dwudziestolecia międzywojennego jako prawnik występował w charakterze obrońcy w wielu procesach politycznych, był również działaczem żydowskiej partii robotniczej Bund. Podczas okupacji członek KRN i Centralnego Komitetu Żydów w Polsce (CKŻP). Od 1944 r. przewodniczący Komitetu Organizacyjnego i KC Bundu w wyzwolonym przez sowietów Lublinie i faktyczny przewodniczący partii w kraju. Zaakceptował Manifest Lipcowy PKWN. Po wojnie poseł Sejmu Ustawodawczego oraz Dyrektor Biura Prawnego Urzędu Rady Ministrów. Znany z propagowania działań mających na celu ukaranie sprawców zbrodni wojennych na narodzie żydowskim, między innymi Pogromu Krakowskiego.

Szulik Andrzej LISTA NR.9, członek Wrocławskiego Towarzystwa Naukowego.

Szulik Andrzej LISTA NR.9, oracownik Zakładu Mechaniki i Elektroniki Zamel.

SZULIM Agnieszka ur.1978, polska prezenterka i dziennikarka telewizyjna. Od 22 maja 2005 jest gospodarzem Oprawy Dnia w TVP1, gdzie prowadzi także program „Kawa czy herbata? oraz festiwale piosenki w Opolu. Ukończyła Wydział Dziennikarstwa i Nauk Politycznych Uniwersytetu Warszawskiego i podyplomowe studium „Formy Dziennikarskie w „Akademii Telewizyjnej TVP oraz zdobyła licencjat w „Wyższej Szkole Komunikowania i Mediów Społecznych w Warszawie, w zakresie dziennikarstwa radiowego. W latach 2003 - 2004 współpracowała z programem I PR w Redakcji Magazynów Informacyjnych i Dzienników oraz prowadziła audycje w porannym paśmie „Dzień się budzi.

Szulkin Piotr - LISTA NR 8, 10 , 16, ur. 1950 w Gdańsku, reżyser filmowy, scenarzysta, scenograf i pisarz. Jest absolwentem Szkoły Filmowej w Łodzi. Debiutował w 1975, w rok później zrealizował pierwszy film fabularny „Dziewczę z czortem. Zrealizował ponad 30 filmów i dostał ponad 50 nagród, w większości międzynarodowych. Pracował też nad spektaklami teatralnymi i opublikował szereg esejów w prasie literackiej oraz książki: O-bi, o-ba i inne prawdziwe nowele filmowe (wydawnictwo „Alfa Warszawa, 1984), Ga, ga - Szpital (powieść w formie dyptyku; wydawnictwo Pomorze, Bydgoszcz, 1988) oraz Socjopatia (Korporacja Ha!art, Kraków 2006). Jako profesor Wydziału Reżyserii Szkoły Filmowej w Łodzi, wykształcił wielu reżyserów młodego pokolenia.

Szulkin Ryszard LISTA NR.9, socjolog, profesor Uniwersytetu Sztokcholmskiego.

Szulsztejn Mosze - autor poematu „Psalm dla Oswobodziciela. Oswobodzicielem dla autora był Józef Stalin.

Szułczyska Małgorzata - (z domu Wendland), poetka, publicystka, autorka tekstów piosenek, wydawca. Urodziła się 27 lutego 1956 r. w Bydgoszczy. Studiowała w UAM w Poznaniu. Jako publicystka (głównie recenzje i wywiady) współpracowała z „Bydgoskim Informatorem Kulturalnym oraz rozgłośniami radiowymi i telewizją, gdzie prowadziła audycje autorskie. W latach 1993 - 1994 była dyrektorem naczelnym Instytutu Wydawniczego „Świadectwo. W latach 1995 - 1996 prowadziła domowy salon artystyczny „Pod Trzynastką przy ulicy Śląskiej 13/2 w Bydgoszczy. Debiutowała w „Kujawach w 1981 roku. Wydała następujące zbiory wierszy: Rękojeść róży (Biblioteka „Okolic, 1989), Gra w kości (Ośrodek Kultury Regionalnej, 1990), Lustra (Instytut Wydawniczy „Świadectwo, 1992), Według Abelarda... (Instytut Wydawniczy „Świadectwo, 1994), Wpisani w biel (Instytut Wydawniczy „Świadectwo, 1996), Wiersze wybrane (Instytut Wydawniczy „Świadectwo, 2004), Medytacji poetyckich Rozmowy z Madonną (Wydawnictwo „Margrafsen, 1999) oraz poemat: Aether (Wydawnictwo „Margrafsen, 2001). Napisała biografię Haliny Poświatowskiej. Laureatka XXIII Ogólnopolskiego Turnieju Poezji Społecznie Zaangażowanej „Czerwona Róża w Gdańsku w 1982 roku oraz Nagrody im. Natalii Gall we Wrocławiu w 1991 roku. W latach 1992 - 2003 była członkiem SPP.

Szumacher Izrael - polski aktor żydowskiego pochodzenia, który zasłynął głównie z ról w przedwojennych żydowskich filmach i sztukach teatralnych w języku jidysz.

Szumańska Ewa - polonofob, redakcja, żydomasoński „Tygodnik Powszechny.

Szumiło Dariusz - polonofob, libertyn, członek zarządu żydomasońskiej fundacji - Fundacja Instytut Ludwiga von Misesa.

Szumiło Dariusz-Borys Szyc - aktor młodego pokolenia.

Szumowska Joanna - absolwent socjologii na UAM w Poznaniu, pracuje jako specjalista ds. komunikacji internetowej. Zajmuje się amatorsko grafiką komputerową. Ateista.pl

Szumowska Małgorzata - LISTA NR 4, 10, ur. 26 lutego 1973 w Krakowie, reżyserka i scenarzystka. W 1998 roku ukończyła wydział reżyserii PWSFTviT w Łodzi. Wcześniej przez dwa lata studiowała historię sztuki na Uniwersytecie Jagiellońskim. Jest córką Doroty Terakowskiej i Macieja Szumowskiego, siostrą reżysera filmów dokumentalnych Wojciecha Szumowskiego oraz żoną Michała Englerta, operatora filmowego. Została w 2001 roku członkiem Europejskiej Akademii Filmowej.

Szumowski Maciej LISTA NR 4, ur. 18 kwietnia 1939 w Warszawie - zm. 1 lutego 2004 w Krakowie, dziennikarz, reżyser filmów dokumentalnych. Twórca reportaży i ponad 100 filmów dokumentalnych. 1980-1981 był redaktorem naczelnym „Gazety Krakowskiej. Dwukrotnie otrzymał prestiżową nagrodę Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich im. Bolesława Prusa (1971 za cykl reportaży „Polska zza siódmej miedzy, 1981 za pracę w „Gazecie Krakowskiej). W roku 1989 był w Krakowie szefem kampanii wyborczej „Solidarności. Za dokument „Polski poślizg kontrolowany otrzymał nagrodę Pryzmat (z rąk Leszka Balcerowicza), za umiejętne przybliżanie Polakom reformy gospodarczej.

Szumowski Wojciech LISTA NR 4, reżyser dokumentalista, ur. w 1961r. W Bielsku-Białej. W 1988r. ukończył reżyserię na PWSFTviT w Łodzi. Wybrana filmografia: Miasto utkane z czasu, Kraina złudzeń, Przychodzimy, odchodzimy, Pamiętnik rodzinny pierwszy krok, Niepokorny.

Szur Aleksander - „Alk (1907-1978), adiutant gen. Świerczewskiego „Waltera, członek Ruchu Oporu we Francji, więźnień w Wślzburg in Bayern 1942-1945, emigrant z Polski w 1968, autor The Shattered Dream (Boulder, Colorado, 1989).

Szurek Jean-Charles - socjolog, naukowiec( Paryż) jego syn podpisał LISTĘ NR 16.

Szurman Tadeusz - ur. 9 lipca 1954 w Simoradzu - biskup diecezji katowickiej w Kościele Ewangelicko-Augsburskim w RP; członek Synodu Kościoła. Od 1978 Tadeusz Szurman był wikariuszem, a z czasem proboszczem parafii w Świętochłowicach. Od 1982 do 1986 był duszpasterzem młodzieżowym diecezji katowickiej. W 1989 Tadeusz Szurman został administratorem parafii w Zabrzu, a od 1993 jest proboszczem w diecezjalnych Katowicach. 6 stycznia 2002 został biskupem diecezji katowickiej. Żona Danuta jest nauczycielką języka polskiego, córka Miriam jest studentką Uniwersytetu Śląskiego.

Szurmej Szymon - ur. 18 czerwca 1923 w Łucku na Wołyniu, aktor, reżyser i działacz społeczny żydowskiego pochodzenia, dyrektor naczelny i artystyczny Teatru Żydowskiego im. Ester Rachel i Idy Kamińskich w Warszawie, poseł na Sejm PRL IX kadencji z ramienia PZPR, głowa wielopokoleniowej rodziny aktorów. Od lipca 2004 roku jest Honorowym Obywatelem Miasta Warszawy. Przez ponad 20 lat był przewodniczącym Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego Żydów w Polsce, obecnie pełni funkcję prezesa honorowego. Jego ojciec był Polakiem, natomiast matka Żydówką. Podczas II wojny światowej, po 1941 roku został wysłany do obozu pracy na Kołymie, a następnie po trzech latach na dalsze zesłanie do Dżambułu w Kazachstanie. Na zesłaniu zdobył pierwsze doświadczenia sceniczne grając m.in. w teatrze w Ałma-Acie, przy którym ukończył studium aktorskie. W 1946 roku jako repatriant powrócił do Polski i osiedlił się we Wrocławiu. Swoją karierę aktorską i jako asystent reżysera rozpoczął w 1951 roku w Teatrze Polskim we Wrocławiu, w którym od 1953 do 1955 roku był reżyserem. W latach 1955-1956 był kierownikiem artystycznym i reżyserem Teatru Ziemi Opolskiej w Opolu i następnie w latach 1956-1962 Dolnośląskiego Teatru Powszechnego we Wrocławiu. W latach 1962-1967 był reżyserem we wrocławskim Teatrze Rozmaitości. W 1966 roku zdał egzamin eksternistyczny i stał się dyplomowanym reżyserem. W latach 80. został przewodniczącym Zarządu Głównego Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego Żydów w Polsce. W 1967 roku został reżyserem Teatru Żydowskiego w Warszawie. W 1969 roku przeprowadził się do Warszawy, gdzie od 1 września 1969 roku jest dyrektorem Teatru Żydowskiego w Warszawie, którym kieruje do dnia dzisiejszego. Wówczas powołał przy teatrze Studium Aktorskie, które miało za zadanie uzupełnienie rozbitego po wydarzeniach z marca z 1968 roku zespołu aktorskiego. Dzięki temu uratował teatr przed upadkiem i zamknięciem. 27 kwietnia 1971 roku objął funkcję kierownika artystycznego teatru po zmarłym Chewelu Buzganie. Od 13 października 1985 roku do 3 czerwca 1989 roku był posłem na Sejm PRL IX kadencji. Wówczas pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Sejmowej Komisji Kultury. W latach 1986-1987 był członkiem Narodowej Rady Kultury. Startował w wyborach do Senatu w 2001 roku z listy koalicji Sojusz Lewicy Demokratycznej - Unia Pracy w okręgu warszawskim, zdobywając 182 838 głosów. Nie uzyskał jednak mandatu. 18 czerwca 2003 roku w 80. rocznicę urodzin, Szurmiej został odznaczony przez Prezydenta Polski Aleksandra Kwaśniewskiego Krzyżem Wielkim Orderu Odrodzenia Polski w uznaniu wybitnych zasług w długoletniej pracy twórczej, za osiągnięcia w działalności artystycznej i społecznej. Szymon Szurmiej był przewodniczącym Komisji Koordynacyjnej Organizacji Żydowskich w RP, członkiem Światowego Kongresu Żydów, wiceprezydentem Światowej Federacji Żydów Polskich, członkiem Egzekutywy Europejskiego Kongresu Żydów oraz członkiem Prezydium Światowego Komitetu Kultury Żydowskiej.

Szurmiej Aida - wielbicielka opery, tancerka i choreograf w Operze Wrocławskiej. Matka Jana.

Szurmiej Dawid - ur. 1985. 09. 26 w Warszawie. Syn aktorów Gołdy Tencer i Szymona Szurmieja. Ukończył Akademię Reżyserską w Warszawie u Andrzeja Wajdy. Podczas II edycji Festiwalu Kultury Żydowskiej Warszawa Singera 15-18 września 2005 r., prowadził Noc klezmerów - koncert zespołów klezmerskich. IV FESTIWAL KULTURY ŻYDOWSKIEJ WARSZAWA SINGERA. Uroczystości związane z obchodami Dnia Pamięci o Holocauście. Nie dostał się na Wydział Aktorski łódzkiej „filmówki.

Szurmiej Ida - wnuczka Jana zagrała już jedną z głównych ról w filmie „Bandyta w reż. Macieja Dejczera.

Szurmiej Jakub - ukończył Wydział Produkcji Telewizyjnej i Filmowej PWSFTViT w Łodzi. Syn Jana.

Szurmiej Jan - ur. 27 lipca 1946 w Jaworze - aktor teatralny i filmowy. Syn Szymona Szurmieja, brat Leny i Dawida, ojciec Joanny. Matka, o imieniu Aida, była tancerką i choreografem w Operze Wrocławskiej. W roku 1956 jako dziesięcioletni chłopiec zostaje zapisany do szkoły baletowej we Wrocławiu. Od 1965 roku jest członkiem zespołu Studenckiego Teatru Pantomimy „Gest we Wrocławiu, gdzie otrzymuje od jego dyrektora Andrzeja Leparskiego dyplom aktora mima. Od 1971 roku zatrudnia się w Teatrze Żydowskim w Warszawie, gdzie po kilku miesiącach uzyskuje dyplom aktora!!! W teatrze działało wtedy studium kształcące młode talenty. Poza programem szkoły teatralnej uczyło historii, języka hebrajskiego i jidisz, kultury, a także historii dramatu i literatury żydowskiej. Jego debiut aktorski miał miejsce we Wrocławiu w 1965 roku w spektaklu André Levigny „Proces wg Joanny dArc wystawionym przez Studencki Teatr Pantomimy „Gest, a 15 stycznia 1972 roku po raz pierwszy wystąpił na deskach Teatru Żydowskiego w roli krawczyka Kopła w spektaklu jednego z klasyków dramaturgii żydowskiej Szolema Alejchema - „Wielka wygrana w reżyserii Jakuba Rotbauma, z tekstami piosenek Mosze Brodersona, scenografią Aleksandra Jędrzejewskiego i Jadwigi Przeradzkiej, muzyką Henocha Kona i choreografią Witolda Grucy. W roku 1984 (inscenizacja, reżyseria, choreografia) wraz z Jerzym Gruzą (reżyseria) zrealizował swojego pierwszego „Skrzypka na dachu napisanego przez Josepha Steina na podstawie opowiadań Szolema Alejchema z muzyką Jerryego Bocka. W 1985 roku został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi. Był głównym reżyserem, dyrektorem naczelnym i dyrektorem artystycznym w operach, operetkach, teatrach muzycznych i teatrach dramatycznych. Jest jurorem wielu festiwali i konkursów, a także działaczem instytucji artystycznych.

Szurmiej Lena - właściwie Helena Szurmiej-Witkowski, ur. 30 października 1947 w Jaworze - reżyser i aktorka. Córka aktora Szymona Szurmieja, siostra Jana i Dawida.

Szurmiej Maria - w 1977 roku ukończyła studia na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu. Dyplom w pracowni Stanisława Borysowskiego. Uprawia malarstwo sztalugowe, malarstwo na tkaninach (odzież) małe formy na papierze w technikach mieszanych, projektuje znaki graficzne, okładki płyt muzycznych, proporce, sztandary. Jest członkinią Związku Polskich artystów Plastyków.

Szurmiej Sabina - scenograf teatralny i telewizyjny,żona Jana.

Szurmiej-Rzączyńska Joanna - również jako: Joanna Szurmiej. Ur. 1975 r. w Warszawie. Aktorka, występuje w Teatrze Żydowskim w Warszawie i w Teatrze na Woli. Pochodzi ze znanej wszędobylskiej rodziny aktorskiej - córka Jana Szurmieja, wnuczka Szymona Szurmieja. 1999 rok ukończenia studiów (Wydział Aktorski PWSFTviT w Łodzi; dyplom 2000. Filmografia m.in: PLEBANIA (Stasia Moroń), 2005 - LEPSZA CÓRKA (242) w NA DOBRE I NA ZŁE (Maria Koniecka, córka Nataszy), 2000 - MENADŻER (47) w MIODOWE LATA (sekretarka), aktorska (Basia, narzeczona Adama), 1997-2007 - KLAN (pracownica apteki na Łąkowej.

Szuster-Kowalewicz Anna - LISTA NR 11, dr hab. psychologii, ur. w 1955 r., adiunkt w Katedrze Psychologii Społecznej UW. Członek Komisji ds. Etyki Badań; Członek Komisji ds. Finansowania Projektów BW i BSt. Otzrymała m.in. nagrodę indywidualną Rekotra UW z okazji Dnia Edukacji Narodowej (1996).

Szwaja - morderca sądowy, major LWP. Brał udział w procesie przeciwko rotmistrzowi W. Pileckiemu, zamordowanemu w mokotowskim więzieniu.

Szwajca Bronisława - członek zarządu, Gmina Wyznaniowa Żydowska w Katowicach.

Szwajca Krzysztof - asystent Kliniki Psychiatrii Dzieci i Młodzieży Katedry Psychiatrii Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego, zajmuje się psychiatrią transkulturową i środowiskową, jest członkiem zespołu terapeutycznego dla Dzieci Holocaustu ,kierowanego przez prof. Marię Orwid. Certyfikowany Psychoterapeuta Polskiego Towarzystwa Psychiatrycznego. Członek Centrum Badań nad Zagładą Żydów Instytutu Filozofii i Socjologii Polskiej Akademii Nauk.

Szwajca Krzysztof - autor książek o Żydach.

Szwajcer Anna LISTA NR.9, dr, pracownik naukowy Wydziału Psychologii UW.

Szwajcer Ewa LISTA NR 4, współwłaścicielka wydawnictwa CiS, Warszawa. Żona Piotra Szwajcera.

Szwajcer Jerzy „Jotes - 1892-1967, rysownik, karykaturzysta, dziennikarz.

Szwajcer Piotr - LISTA NR 4, współwłaściciel wydawnictwa CiS, Warszawa.

Szwajcowski Jacek - polonofob, mason, globalista, współfundator i dyrektor „Polska Grupa Farmaceutyczna. Członek i uczestnik spotkań tajnej żydomasońskiej organizacji globalistycznej „Grupa Bilderberg. A oto jego dossie ze str. int Rady Młodych Przedsiębiorców: „Jacek Szwajcowski - V-ce Prezes RMP, członek założyciel. Twórca i współwłaściciel oraz Prezes Zarządu Polskiej Grupy Farmaceutycznej S.A., spółki notowanej na Warszawskiej Gieldzie Papierów Wartosciowych - największej w Polsce firmie dystrybuujacej farmaceutyki i parafarmaceutyki. Jej historia rozpoczęła się w Łodzi w 1990 roku, gdzie Jacek Szwajcowski założył hurtownie leków Medicines. Obecnie obrót PGF zbliża się do kwoty 4 miliardów złotych co pozwala znaleść sie mu wśród 20 najwiekszych spółek w Polsce i wśród 100 najwiekszych spółek w Europie Środkowo-Wschodniej. W 2001 roku, Jacek Szwajcowski został wyróżniony przez World Economic Forum w Davos, tytułem „Global Leader for Tomorrow zaś w w 2005 został nominowany do tytułu „Young Global Leader.

Szwajgier Adina Blady - lekarz, w rozmowie z Anką Grupińską: „Proszę nie zapominać, jaka była rola Żydów w okresie powojennym. Kiedy dziś rozlicza się zbrodnie stalinizmu. A nie mogę powiedzieć, żeby tam Żydów nie było (...) Niech pani pamięta, że większość tych Żydów, którzy wrócili po wojnie z Rosji, zajęła natychmiast najlepsze stanowiska, których nie mogliby zająć przed wojną. Łatwiej było Żydowi o to stanowisko niż Polakowi. Bardzo mądra polityka Stalina. (...) Żydom bardziej wierzono niż Polakom (...) Ja myślę, że, Polacy, przeżywszy w czasie wojny straszny koszmar, niestety byli potem utożsamiani z Żydami („Ciągle po kole, A. Grupińska, Warszawa 2000, s. 184).

Szwalbe Stanisław - ur. 3 czerwca 1898, zm. 17 września 1996 r., działacz państwowy, polityk PPS i PZPR, spółdzielca. Urodzony w Warszawie w rodzinie inteligenckiej, studiował na UW. Od 1917 roku był związany z Polską Partią Socjalistyczną (w latach 1943-1945 członek Robotniczej Partii Polskich Socjalistów), od 1948 był członkiem PZPR. Podczas II wojny światowej był członkiem organizacji konspiracyjnych. W latach 1944-1945 był przewodniczącym Rady Naczelnej Robotniczej Partii Polskich Socjalistów w latach 1945-1948 członkiem Rady Naczelnej i Komisji Politycznej Centralnego Komitetu Wykonawczego PPS, i wiceprzewodniczącym CKW PPS. W 1945 był podsekretarzem stanu w Prezydium KRN i dyrektorem Kancelarii Cywilnej Prezydenta KRN. W latach 1945-1947 był zastępcą prezydenta KRN. Od lipca 1945 do września 1948 był przewodniczącym Rady Naczelnej PPS. W latach 1947-1952 był wicemarszałkiem Sejmu Ustawodawczego i członkiem Rady Państwa. W późniejszym okresie ponownie był działaczem spółdzielczości; 1948 przewodniczący Naczelnej Rady Spółdzielczej, 1949-1953 przewodniczący Rady Nadzorczej „Społem, 1953-1958 przewodniczący Rady Nadzorczej Centralnego Związku Spółdzielczości Pracy, 1958-1961 wiceprezes Naczelnej Rady Spółdzielczej. W latach 1948-1954 był członkiem Centralnej Komisji Rewizyjnej PZPR. Otrzymał m.in. honorowe członkostwo Towarzystwa Przyjaciół Dzieci. Odznaczono go m.in. Orderem Budowniczych Polski Ludowej (1978) i Orderem Sztandaru Pracy I klasy. Zmarł 17 września 1996 w Warszawie.

Szwarc Andrzej - ur.1951 r. - historyk, profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Warszawskiego (Instytut Historyczny). Wykłada również w Akademii Humanistycznej im. Aleksandra Gieysztora w Pułtusku na Wydziale Historycznym,

Szwarc Marek- Schwarz Marc ur. 1892 w Zgierzu, zm. 1958 w Paryżu, rzeźbiarz, malarz, grafik, członek grupy „Jung Idysz. Związany z kręgiem znanego filozofa katolickiego Maritainea, określił się jako „żyd-katolik.

Szwarc Sabina - wraz z siostrą Chają ukrywały się u rodziny Justynów. Kazimiera Justynowa oraz jej córki Danuta i Maria działały w AK w czasie wojny i po jej zakończeniu. Maria Justynowa została skazana przez łódzki Wojskowy Sąd Rejonowy za działalność w podziemiu niepodległościowym. Sabina Szwarc i jej siostra Chaja chcąc jej pomóc, przysłały w 1950 roku notarialnie potwierdzone zaświadczenie, w którym opisały jak im rodzina Justynów uratowała w czasie wojny życie. Prośba Żydówek o ułaskawienie Marii Justynow nie została uwzględniona.

Szwarcan Dorota - polonofob, felietonistka żydowskiego pisma „Midrasz. Współorganizator i uczestnik spotkań i festiwali żydowskich.

Szwarcfus Adam - dowódca oddziału „Mordechaj Anielewicz. Początkowo współpracował z GL, potem wszedł w jej skład.

Szwarcman Dorota - absolwentka Wydziału Kompozycji, Dyrygentury i Teorii Muzyki w Akademii Muzycznej w Warszawie; krytyk muzyczny i publicystka, obecnie związana z „Polityką; publikowała m.in. w „Ruchu Muzycznym, „Gazecie Wyborczej, „Wprost, „Tygodniku Powszechnym, „Jazz Forum. Publikuje w żydowskim miesięczniku „Midrasznp. Żywot Klezmera.

Szwarcman Dorota LISTA NR 4, muzykolog, magister kompozycji na warszawskiej Akademii Muzycznej. Zamiast pisać muzykę zajęła się pisaniem o muzyce. Współpracowała z takimi jak: kwartalnik „Polish Music/Polnische Musik, „Gazeta Wyborcza, „Wprost, obecnie pisze dla „Polityki i „Ruchu Muzycznego. Polskie Wydawnictwo Muzyczne wydało jej wywiad-rzekę z Ewą Podleś i Jerzym Marchwińskim pt. „Razem w życiu i muzyce (2001). Napisała też część muzyczną podręcznika do przedmiotu wiedza o kulturze (dla liceów) pt. „Człowiek twórca kultury dla wydawnictwa Stentor (2003). We wrześniu 2007 r. również nakładem Stentora ukazała się krótka książeczka pt. „Czas Warszawskich Jesieni: historia tego festiwalu z okazji pięćdziesiątej edycji, kreśląca jednocześnie panoramę muzyki polskiej tego okresu.

Szwarcman-Czarnota Bella LISTA NR.9, ur. w 1945 r., publicysta, redaktor, tłumacz i filozof żydowskiego pochodzenia. Znawca tematu dotyczącego kobiet żydowskich. Absolewntka Wydziału Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego i Studium Podyplomowego dla Tłumaczy Języka Francuskiego. Tłumacz z języka francuskiego, rosyjskiego i jidysz. Autorka haseł do Encyklopedii PWN z zakresu literatury jidysz. Obecnie redaktor i felietonistka „Midrasza.

Szwarcsztajn Edward - stalinowski docent. Odznaczony przez rząd żydokomunistyczny Orderem Odrodzenia Polski.

Szwat-Gyłybowa Grażyna - LISTA NR.5, ur.1956 r., doc., dr.hab., literaturonawca, wykładowca i członek Rady Naukowej w Instytucie slawistyki Wschodniej i Południowej Uniwersytetu Warszawskiego, dyrektor Instytutu Slawistyki Polskiej Akademii Nauk. Głównym obszarem badań jest problematyka kulturowa na Bałkanach, kewstie polietniczności i wielokulturowości, bułgarskie mity narodowe i symbole kulturowe, historia ruchów religijnych i badania nad tradycjami duchowości elit.

Szwed Dariusz LISTA NR 8, ur. 25 kwietnia 1967 w Krakowie, polityk, jeden z założycieli i przewodniczący partii Zieloni 2004. Koordynator kampanii Zielona gospodarka. Absolwent Akademii Ekonomicznej w Krakowie (Międzynarodowe stosunki gospodarcze) i Uniwersytetu Warszawskiego (Ekonomiczne Podstawy Polityki Ekologicznej). Współpracownik grupy Zieloni - Wolny Sojusz Europejski w Parlamencie Europejskim, delegat Zielonych 2004 w Europejskiej Partii Zielonych. Konsultant w zakresie zrównoważonego rozwoju i sektora pozarządowego wielu instytucji/organizacji m.in.: Banku Światowego, Centrum Prawa Ekologicznego, Greenpeace International, Instytutu na rzecz Ekorozwoju, Milieukontakt Oost-Europa, Northern Alliance for Environment and Development, Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju, Regional Environmental Center, Światowej Unii Ochrony Przyrody IUCN, WWF. Współzałożyciel Instytutu Ekonomii Ekologicznej. W latach 2000-2002 zewnętrzny ekspert Ministerstwa Środowiska w zakresie dostępu do informacji i udziału społeczeństwa w podejmowaniu decyzji. W pierwszej połowie lat dziewięćdziesiątych współorganizator protestów przeciwko przeprowadzaniu testów nuklearnych. Organizator akcji w obronie Doliny Rospudy. Autor listu otwartego do premiera Jarosława Kaczyńskiego, w którym przedstawił argumenty za budową trasy Via Baltica z ominięciem bagien Rospudy.

Szwedaczko Joanna LISTA NR 4.

Szwedowicz Stefan-Szechter - polonofob, zbrodniarz UB, sądowy morderca generała Fieldorfa, wielokrotnie wydawał wyroki śmierci na polskich bohaterów narodowych, oficerów i żołnierzy AK, WiN, NSZ. Pomocnik zbrodniarza MBP i UB Józefa Światło, syn Ozjasza Szechtera, uraińskiego komunisty, agenta i zbrodniarza NKWD i UB, brat Adama Michnika, od lat mieszka w Szwecji.

Szwedowska Joanna - LISTA NR 11. Zarząd: Fundacji Ja Wisła. Żydowski Instytut Historyczny. Gazeta Wyborcza. Książka „Ziemia i chmury. Rozmowa z Szewachem Weissem. Fundacja Pogranicze miejsce wydania: Sejny data wydania: 2002 liczba stron: 168. Aktywnie działa na rzecz promowania swoich w Polskim Radiu pr.II w którym prowadzi czwartki poetyckie np.: Bóg na niebie i ty na ziemi Słuchowisko poetyckie z wierszy Jerzego Lieberta (1904-1931). Kazimierz Rudzki Wielcy interpretatorzy wielkiej literatury(25.08.2007godz. 22:15 ) Kazimierz Rudzki - aktor, reżyser, pedagog (1911 - 1976).

Szwedowska Joanna LISTA NR 13, autorka książki „Ziemia i chmury.

Szwed-Stępkowski Tomasz LISTA NR 13, studiował w warszawskiej PWST i Szkole Menedżerów Kultury. W trakcie kilkumiesięcznego pobytu w Indiach, poznawał wschodnie systemy leczenia i medytacji. Jest masażystą ching chi i shiatsu. Piosenkarz, muzyk, poeta, na estradzie od 1979 roku. Zdobywca licznych nagród w plebiscytach prasowych i radiowych. Wydał kilka płyt i tomików poetyckich. Prowadzi koncerty, warsztaty muzyczne i teatralne, zasiada jako juror konkursów piosenki i przeglądów recytatorskich. Jest autorem scenariuszy i reżyserem spektakli muzycznych.

Szwonder Rajmund - komunista, w dniu 24.11.97. został odznaczony Orderem Odrodzenia Polski przez prezydenta Kwasniewskiego-Stoltzmana.

Szybisz - został wyznaczony przez Marszałka Senatu Borusewicza członkiem Rady Konsultacyjnej przy Senacie RP jako prezes Związku Polaków w Argentynie. „List otwarty USOPAŁ do premiera RP Pana Jarosława Kaczyńskiego z dn. 7 lutego 2007 r.: „Nie sprawdził, że w tym czasie Szybisz prezesem tego związku już nie był. Po 6 miesiącach niezbyt chlubnie został zmieniony na inne postkomunistyczne postaci.

Szyc Ethel aktorka, „Austeria, „Lista Schindlera, „Boże skrawki.

Szydlak Jan - ur. 24 listopada 1925 w Siemianowicach Śląskich, zm. w 1997; działacz komunistyczny i państwowy PRL. Po wojnie wstąpił do PPR i Związku Walki Młodych. Od 1948 w PZPR. Po ukończeniu szkoły partyjnej przy KC PZPR pracował w Komitecie Miejskim PZPR w Katowicach. W 1971 wybrany przewodniczącym Zarządu Głownego Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej. W latach 1976-1979 wiceprezes Rady Ministrów. Pod koniec lat siedemdziesiątych mianowany przewodniczącym Centralnej Rady Związków Zawodowych - do 1980. W 1980 wykluczony z KC PZPR za woluntaryzm gospodarczy. Jeden z najbliższych współpracowników Edwarda Gierka. Poseł na Sejm PRL III-VIII kadencji.

Szydłowski Roman-Szancer - dziennikarz, redaktor „Trybuny Ludu, krytyk teatralny, prezes Klubu Krytyki Teatralnej Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich.

Szydzisz Marcin dr - polonofob, pisarz-megaloman żydzenia. Napisał pracę doktorską pt. „Społeczność żydowska na Dolnym Śląsku w latach 1950-1989 w świetle działalności Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego Żydów w Polsce (data rozpoczęcia: 30.03.2001 data zakończenia: 17.06.2005) na Wydziale Nauk Społecznych Instytutu Politologii Uniwersytetu Wrocławskiego. Związał się z Towarzystwem Polsko-Izraelskim Nadzieja - Hatikvah.

Szyfman Arnold - 1882-1967, reżyser, dyrektor i organizator teatrów.

Szyga Krzysztof Michał - ur. 6 lutego 1966 w Katowicach; mgr inż. mechanik, menadżer, poseł Ruchu Ludowo-Chrześcijańskiego na Sejm RP V kadencji (od 2005). Wybrany z listy Platformy Obywatelskiej. Rozpoczął swoją polityczną karierę w 1994 roku jako radny w Siemianowicach Śląskich. W latach 1998-2002 właściciel pisma „Echo Siemianowic. Zasiadał w zarządzie regionu śląskiego Stowarzyszenia Obywatele dla Rzeczypospolitej założonego przez Andrzeja Olechowskiego. Zakładał Platformę Obywatelską na Górnym Śląsku, do której przeszedł z Unii Wolności. W latach 2001-2005 przewodniczący PO w Siemianowicach Śląskich. W latach 2002-2004 Zastępca Prezydenta Siemianowic Śląskich. W roku 2004 zdał egzamin na członka rad nadzorczych Spółek Skarbu Państwa. W 2005 redaktor naczelny Radia Piekary, wyrzucony po tym jak w mediach ukazała się informacja o ciążącym na nim wyroku. Od 2003-2006 był prezesem Związku Górnośląskiego. Jako pierwszy prezes Związku Górnośląskiego próbował współpracować z Ruchem Autonomii Śląska i Mniejszością Niemiecką. Wyrzucony z Platformy Obywatelskiej dwa dni przed wyborami 2005, gdy wyszło na jaw, że zataił przed władzami partii ciążący na nim cywilny wyrok za zniesławienie władz Siemianowic. Mimo antykampanii PO, dostał się do Sejmu z ostatniego miejsca na liście, wyprzedzając osobę, która do Sejmu nie weszła o kilkanaście głosów. W Sejmie zasłynął charakterystycznym, showmańskim stylem wypowiedzi oraz częstym używaniem na mównicy sejmowej gwary śląskiej. Od początku kadencji sejmu próbował dostać się do klubu PiS, od września 2006 współtworzy poselski Klub Ruchu Ludowo-Narodowego, którego od 15 listopada 2006 jest przewodniczącym. Od 18 grudnia 2006 poseł Ruchu Ludowo-Chrześcijańskiego. Od 7 maja 2007 poseł Ruchu Ludowo-Narodowego.

Szyja Oskar Karliner - zastępca szefa Najwyższego Sądu Wojskowego, szef Zarządu Wojskowego. Zatrudnił tam tylu Żydów, iż instytucję tę złośliwie nazywano „Naczelny Rabinat Wojska Polskiego.

Szyk Artur - ur. 1894 r., zm. w Nowym Jorku w 1951. Urodził się w Łodzi w rodzinie przemysłowca Salomona Szyka i Eugenii z Rogockich. Rysownik. Należał do loży wolnomularskiej „France democratique (Wielki Wschód Francji) w Nicei oraz do stowarzyszenia „Montefiore -Bnei Brith w Łodzi.

Szyk Tadeusz - członek Zarządu „Racji.

Szykierska K. - członek zarządu Gminy Wyznaniowej Żydowskiej we Wrocławiu.

Szyłak Aneta LISTA NR 8, ur. w 1959 w Pucku kuratorka i krytyczka sztuki. Absolwentka filologii polskiej na Uniwersytecie Gdańskim (praca magisterska u prof. Anny Martuszewskiej). Obecnie - dyrektorka Instytutu Sztuki Wyspa w Gdańsku, wiceprezeska Fundacji Wyspa Progress; wcześniej - współautorka koncepcji Centrum Sztuki Współczesnej Łaźnia, do powołania którego doprowadziła w 1998 roku. W latach 1998-2001 pracowała jako dyrektorka tej instytucji. Odwołana z Łaźni w atmoferze skandalu (dwukrotnie musiała tłumaczyć się przed sądem z artystycznych posunięć, w wyniku pozwów Towarzystwa Opieki nad Zwięrzetami oraz grupy klerykalnych mieszkańców), z oficjalnym zarzutem niegospodarności, obalonym potem przez Regionalną Izbę Obrachunkową. Jest autorką kilkudziesięciu artykułów o sztuce współczesnej. Wiceprezeska Sekcji Polskiej Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Sztuki AICA

Szymanderski Jacek LISTA NR 18, ur. 21 lutego 1945 w Radomiu, polityk, działacz opozycji w czasach PRL, socjolog, poseł na Sejm X kadencji. Studiował socjologię na Uniwersytecie Warszawskim. Po studiach pracował kolejno w Instytucie Filozofii i Socjologii PAN oraz w Instytucie Historii PAN. Od 1980 działał w „Solidarności, był m.in. członkiem zarządu Regionu Mazowsze oraz delegatem na I Zjazd związku w Gdańsku-Oliwie. W czasie stanu wojennego został internowany na okres od 20 grudnia 1981 do 7 grudnia 1982. Później działał w duszpasterstwie byłych internowanych i więźniów politycznych oraz Ruchu Wolność i Pokój, współtworzył także Komitet Obywatelski Przeciw Przemocy. W latach 1985-1986 ponownie był więziony za działalność opozycyjną. Brał udział w obradach Okrągłego Stołu w podzespole ds. rolnictwa. W czerwcu 1989 został wybrany posłem na Sejm kontraktowy z okręgu w Biała Podlaska z ramienia Komitetu Obywatelskiego. W parlamencie był wiceprzewodniczącym Komisji Obrony Narodowej. Później pracował jako dyrektor Ośrodka Badań Opinii Publicznej (do 1993), był też doradcą ministra rolnictwa i gospodarki żywnościowej. W 2005 zajmował stanowisko dyrektora Fundacji Skarbu Państwa Agencji Rozwoju Komunalnego. W latach 90. działał w SKL. Później przystąpił do Platformy Obywatelskiej na Mokotowie.

Szymaniak Karolina - studentka Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych oraz Międzyuczelnianych Indywidualnych Studiów Humanistycznych w Akademii Artes Liberales. Doktorantka na Wydziale Polonistyki Uniwersytetu Jagiellońskiego. Koordynatorka projektu wydawniczego „Antologia poezji awangardowej w jidysz FORUM DIALOGU MIĘDZY NARODAMI.

Szymanowski - ojciec Piotra, członek KPP. Był dyrektorem departamentu informacji w MSZ oraz ambasadorem w Szwecji.

Szymanowski Piotr - syn w/w. Był ambasadorem RP w Maroku, obecnie jest konsulem generalnym w Strasburgu (2008 r.)

Szymańczyk Krzysztof - zajmował się organizowaniem IV Miedzynarodowego festiwalu Filmowego Żydowskie Motywy, który odbył się w dniach 5-10 maja 2007 roku w kinie „Muranów w Warszawie.

Szymańska-Kuta Daria - dr, Instytut Religioznawstwa Uniwersytetu Jagiellońskiego w Krakowie. Brała udział w konferencji „Żydzi i judaizm we współczesnych badaniach polskich (Kraków 2007) -odczyt pt. „religijne aspekty interpretacji alegorycznej Filona Aleksandryjskiego.

Szymański Jerzy – LISTA NR.16, ur. 12 stycznia 1956 w Dębinie, polityk, przedsiębiorca, poseł na Sejm IV Kadencji. Ukończył w 1977 r. Technikum Budowlane w Rykach. Prowadzi własną działalność gospodarczą, jest właścicielem firmy zajmującej się produkcją drzwi i okien antywłamaniowych. Sprawował mandat posła na Sejm IV kadencji z okręgu lubelskiego, wybranego z ramienia Sojuszu Lewicy Denokratycznej. Pracował w Komisji Gospodarki oraz w Komisji Infrastruktury. W trakcie kadencji odszedł z SLD. W 2005 r. bez powodzenia startował z listy Samoobrony.

Szymański Konrad Stanisław - Urodzony w 1981r., zam. dzielnica Bielany osiedle Wawrzyszew, mimo niskiego wzrostu może być groźny w starciu bezpośrednim, gdyż ponad 10 lat trenuje sztuki walki, sprzedaje na policję, student UKSW, aktywny w antifie i innych squtersko-lewackich przedsięwzięciach.

Szymański Mikołaj - polonofob, Rada Programowa żydowskiego pisma „Midrasz.

Szymański Mikołaj Jerzy – LISTA NR 5, filolog klasyczny, znawca kultury antycznej, profesor Uniwersytetu Warszawskiego, tłumacz z greki i łaciny. Współpracował z „Gazetą Wyborczą, gdzie przez kilka lat ukazywały się jego felietony pt: „Między nami erudytami, syn Ireny Szymańskiej-Matuszewskiej, edytorki i tłumaczki, brat Janiny Szymańskiej-Kumanieckiej, publicystki filmowej i tłumaczki.

Szymaszkiewicz Józef - urodzony 23 lutego 1896 roku w Winnikach, pow. Lwow. Rodzice: Scholastyk i Józefa z d. Przybylska. Od 1919 roku w WP. Doktor prawa na UJ w 1923 roku. Do wojny oficer zawodowy w wojskowym wymiarze sprawiedliwości. W latach 1939-1945 w niemieckich obozach jenieckich. W 1945 roku wraca do Polski i zostaje wcielony do WP. Awansowany na stopien majora w 1946 roku. Sędzia WSG i WSR w Katowicach. Od 1946 roku w rezerwie. Na podstawie „Prawnicy czasu bezprawia - Krzysztof Szwagrzyk. IPN, Kraków-Wrocław 2005 rok.

Szymborska Wisława - ur. 2 lipca 1923 r. w Bninie, obecnie w obrębie Kórnika; LISTA NR 1.

Szymborska Wisława LISTA NR 4, ur. 2 lipca 1923 w Bninie, polska poetka, eseistka i krytyk literacki, tłumacz, felietonistka; członek Stowarzyszenia Pisarzy Polskich i Polskiej Akademii Umiejętności, laureatka literackiej Nagrody Nobla (1996). Jej rodzicami byli Wincenty Szymborski zarządca zakopiańskich dóbr hrabiego Władysława Zamoyskiego i Anna Maria z d. Rottermund . Od 1924 rodzina Szymborskich mieszkała w Toruniu, następnie od 1929 lub 1931 w Krakowie. Wisława uczęszczała do Szkoły Powszechnej im. Józefy Joteyko przy, następnie, do Gimnazjum Sióstr Urszulanek. Po wybuchu II wojny światowej kontynuowała naukę na tajnych kompletach, a od roku 1943 zaczęła pracować jako urzędniczka na kolei, by uniknąć wywiezienia na roboty do Rzeszy. W tym też czasie zaczęła pisywać opowiadania oraz z rzadka wiersze. Podjęła studia polonistyczne na Uniwersytecie Jagiellońskim, by następnie przenieść się na socjologię. Studiów jednak nie ukończyła, ze względu na trudną sytuację materialną. Pierwsze wiersze opublikowała w krakowskim „Dzienniku Polskim, następnie w „Walce i „Pokoleniu. W tych czasach Szymborska była związana ze środowiskiem akceptującym socjalistyczną rzeczywistość. W latach 1947-1948 była sekretarzem dwutygodnika oświatowego „Świetlica Krakowska i zajmowała się ilustracjami do książek. W kwietniu 1948 r. wyszła za mąż za poetę Adama Włodka. Zamieszkali w krakowskiej „kolonii literatów przy ul. Krupniczej. Niepowtarzalny klimat tego środowiska miał inspirujący wpływ na twórczość poetki. Z mężem rozwiodła się w roku 1954. W 1949 roku pierwszy tomik wierszy Szymborskiej „Wiersze nie został przyjęty do druku, gdyż nie spełniał wymagań socjalistycznych. Debiutem książkowym został wydany w roku 1952 tomik wierszy „Dlatego żyjemy z wierszami m.in. „Młodzieży budującej Nową Hutę czy „Lenin. Szymborska została przyjęta do Związku Literatów Polskich. Była członkiem PZPR do 1966. W 1953 podpisała się pod wspólną rezolucją grupy członków krakowskiego oddziału ZKP, potępiającą duchownych skazanych w procesie księży z kurii krakowskiej. Już w 1957 Szymborska nawiązała kontakty z paryską „Kulturą i Jerzym Giedroyciem. W 1964 Szymborska znalazła się wśród sygnatariuszy sfałszowanego przez władze protestu potępiającego Radio Wolna Europa za nagłośnienie „Listu 34. W 1975 podpisała protestacyjny list 59, w którym czołowi polscy intelektualiści, protestowali przeciwko zmianom w konstytucji, wprowadzającym zapis o kierowniczej roli PZPR i wiecznym sojuszu z ZSRR. W latach 1953-1981 była członkiem redakcji „Życia Literackiego, gdzie od 1968 roku prowadziła stałą rubrykę „Lektury nadobowiązkowe, które zostały później opublikowane także w formie książkowej. W latach 1981-1983 wchodziła w skład zespołu redakcyjnego krakowskiego miesięcznika „Pismo. Uhonorowana Nagrodą Goethego w 1991, a później także Nagrodą Herdera. Komitet Noblowski w uzasadnieniu przyznania poetce nagrody napisał: „za poezję, która z ironiczną precyzją pozwala historycznemu i biologicznemu kontekstowi ukazać się we fragmentach ludzkiej rzeczywistości. Za pomoc dla świdnickich dzieci otrzymała Dziecięcą Nagrodę SERCA. Za pośrednictwem Jacka Kuronia i jego Fundacji „Pomoc Społeczna SOS przekazała część Nagrody Nobla na zakup okien do budowanego w Świdnicy Europejskiego Centrum Przyjaźni Dziecięcej.Jest członkiem Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. W 1996 roku otrzymała tytuł Człowiek Roku tygodnika „Wprost.

Szymborska-Dyrda Dota - LISTA NR 10, 13, PKM, socjolożka i filozofka. Polonofob, pisarz-megaloman żydzenia. Działa w zarządzie żydowskiej gminy reformowanej Bejt. Jest autorką wielu tekstów o tożsamości żydowskiej w Polsce. Tymczasowo mieszka w Londynie. Tam z mężem, dwuletnim synem Jankiem i przyjaciółmi z Synagogi Gejów i Lesbijek świętuje Paschę. Tomek Kitliński wykłada na UMCS i jest autorem książek „Obcy jest w nas oraz „Miłość i demokracja. Rozważania o kwestii homoseksualnej w Polsce. Właśnie wrócił z konferencji naukowej w Londynie o różnorodności tradycji Europy. Uczestniczy w świętowaniu Szabasu w lubelskiej Akademii Obywatelskiej. Ostatnio publikowała w „Gazecie Wyborczej, Feminotece. (źróło: www.innastrona.pl <http://www.innastrona.pl>)

Szymborski Krzysztof - polonofob, członek redakcji „Racjonalista - magazyn racjonalistów, sceptyków i ateistów. Historyk urodzony we Lwowie, ukończył fizykę na Uniwersytecie Warszawskim. Do Stanów wyemigrował w 1981 r. Obecnie jest wykładowcą w Skidmore College w Saratoga Springs, w stanie Nowy Jork. Współpracuje z „Wiedzą i Życiem, miesięcznikiem „Charaktery, żydokomunistycznymi „Gazetą Wyborczą, „Polityką i in.

Szymborski Tomasz - publicysta piśmidła „Rzeczpospolita.

Szymczak Marcin Dyrektor sprzedaży - Gazeta Wyborcza ul. Czerska 8/10, 00-732 Warszawa.

Szymczak Rafał – LISTA NR 9, dyrektor i partner zarządzający agencji Profile. Studiował na Wydziale Filozofii Uniwersytetu Warszawskiego. W latach 1992 - 1994 był rzecznikiem prasowym i doradcą Ministra Pracy i Polityki Socjalnej, w 1994 sekretarzem Fundacji Edukacji Ekonomicznej. Współzałożyciel i, w latach 2001 - 2002 wiceprezes, a w okresie 2004 - 2006 prezes Związku Firm Public Relations. Jest wykładowcą w Wyższej Szkole Europejskiej im. ks. J. Tischnera w Krakowie oraz London School of Public Relations.

Szymczak Rafał – LISTA NR 9.

Szymczycha Dariusz - dziennikarz, były redaktor naczelny „Trybuny. Nuda z niej bijąca wystraszyła nawet najbardziej zakute łby lewicy. Był ministrem w kancelarii prezydenta Kwaśniewskiego-Stolzmana. Od 2005 roku jest w Polsacie.

Szymel Maurycy, Moszel Schimel - ur. 1903 we Lwowie w rodzinie żydowskiej. Poeta i publicysta, pisał w języku jidysz i po polsku, związany z gazetą Chwila. Zginął w 1942 w obozie janowskim.

Szymoński Marek prof. dr hab. LISTA NR 4, dziekan Wydziału Fizyki, Astronomii i Informatyki Stosowanej Uniwersytetu Jagiellońskiego, kiedyś prorektor ds. współpracy międzynarodowej UJ, przede wszystkim jednak - uczony. Zajmuje się fizyką doświadczalną ciała stałego i fizyką powierzchni.

Szyndler Artur - dr, członek Polskiego Towarzystwa Studiów Żydowskich, Oświęcim.

Szyndler Marcin - „Stołeczna policja zatrzymała 23-letniego Mohammeda A., który uwięził w pokoju hotelowym trzech nastolatków pochodzenia żydowskiego z Brazylii. Mężczyzna był pod wpływem alkoholu. Miał ok. 1,5 promila w wydychanym powietrzu. Według nieoficjalnych informacji Polskiej Agencji Prasowej ze źródeł zbliżonych do sprawy, chodzi o członka rodziny ambasadora Kuwejtu. Jak poinformował rzecznik komendanta stołecznego policji Marcin Szyndler napadnięci przez niego 16-stolatkowie są obywatelami Brazylii. Przyjechali do Polski z grupą, która uczestniczyła w Marszu Żywych (5 maja 2008r.).

Szypuła Tomasz - sekretarz Kampanii Przeciw Homofobii. Urodzony 11 kwietnia 1980 roku, ukończył dziennikarstwo i komunikację społeczną na Uniwersytecie Jagiellońskim. Od grudnia 2001 w KPH Kraków, póśniej wiceprezes i rzecznik prasowy oddziału krakowskiego, od listopada 2004 sekretarz zarządu KPH w Warszawie. Pomysłodawca i koordynator Festiwalu „Kultura dla Tolerancji, który odbywa się na wiosnę w Krakowie. W 2006 roku ukończył Szkołę Praw Człowieka przy Helsińskiej Fundacji Praw Człowieka. Od października 2006 pełni funkcję członka zarządu ILGA-Europe. Obecnie jest także szefem grupy międzynarodowej, która zajmuje się kontaktami KPH z organizacjami LGBT na świecie. E-mail: tomek@kampania.org.pl

Szyr Eugeniusz - ur. 15 kwietnia 1915 w miejscowości Łodygowice, zm. 15 stycznia 2000 w Warszawie. Polonofob, stalinowiec, komunista, stalinowski ekonomista. Od 1934 należał do KPP, a od 1944 był członkiem PPR. Następnie - od 1948 - był członkiem PZPR, gdzie w latach 1948 - 1981 należał do KC PZPR, a w latach 1964 - 1968 był członkiem Biura Politycznego KC PZPR. W latach 1937 - 1939 był żołnierzem Brygad Międzynarodowych w Hiszpanii. W latach 1940 - 1943 był więziony we Francji i Algierii. Teść Marcina Święcickiego, b. prezydenta Warszawy, działacza PZPR, UD, Unii Wolności, PD. Szyr był jednym z członków frakcji żydowskiej, tzw. puławian w KC PZPR. „Szyr wyróżnił się m.in. bardzo groźnym w skutkach apelem o jak najsurowsze karanie tzw. sabotażystów w gospodarce. Pisał na łamach teoretycznego organu KC PZPR „Nowe Drogi, iż gospodarka to także front walki partyjnej. W walce tej należy użyć wszelkich drastycznych środków, do kary śmierci włącznie. („Kurier Codzienny z dn. 8-10 grudnia 2006 roku).

Szyszko Aleksandra - LISTA NR 10, indolog z Uniwersytetu Warszawskiego.

Szyszkowska Maria - ur. 7 października 1937 w Warszawie - filozof, lewicowa działaczka polityczna i społeczna, nauczycielka akademicka, członkini honorowa partii RACJA Polskiej Lewicy. Autorka m.in. projektu ustawy Kodeks honorowy osób pełniących funkcje publiczne, projektu ustawy o rejestrowanych związkach między osobami tej samej płci, a także projektów ustaw dotyczących aborcji i eutanazji. Od 1995 razem ze swoim trzecim mężem, Janem Stępniem, mieszka w Strzelcach pod Nałęczowem. W kadencji 1993-1997 była sędzią Trybunału Stanu RP. Senator V kadencji (2001-2005) z listy wyborczej SLD-UP. Obecnie członkini honorowa partii RACJA Polskiej Lewicy, wcześniej należała do Sojuszu Lewicy Demokratycznej (z którego wystąpiła 26 stycznia 2005), gdzie przewodniczyła Komisji Etyki tej partii. Należała do Platformy Socjalistycznej SLD i klubu senackiego Lewica Razem, w skład którego wchodzili senatorowie SLD i Unii Pracy. 30 maja 2005 r. wyraziła chęć startu w wyborach prezydenckich jako niezależny kandydat. 10 czerwca redaktor naczelny tygodnika „Fakty i Mity i dotychczasowy kandydat APP „Racja Roman Kotliński zrezygnował ze startu w wyborach udzielając poparcia kandydaturze prof. Marii Szyszkowskiej. 25 czerwca 2005 r. Szyszkowska uzyskała także poparcie Antyklerykalnej Partii Postępu „Racja. Poparcia udzieliły jej również Pracownicza Demokracja, Stowarzyszenie na Rzecz Państwa Neutralnego Światopoglądowo NEUTRUM, Komunistyczna Partia Polski, Demokratyczna Unia Kobiet oraz Nowa Lewica. Początkowo poparcia udzieliła jej także Platforma Proletariacka, jednak po dwóch tygodniach wycofała je. W wymaganym terminie zebrała 96959 podpisów poparcia pod swoją kandydaturą, co nie pozwoliło jej na start w wyborach. 22 września 2005 jej sztab wyborczy w porozumieniu z kilkoma lewicowymi organizacjami jak: Pracownicza Demokracja, Porozumienie Kobiet 8 Marca, Stowarzyszenie „Nigdy Więcej, Młodzi Socjaliści i Unia Lewicy III RP utworzył nieformalną Koalicję Przeciw Młodzieży Wszechpolskiej, której celem było wyeliminowanie Młodzieży Wszechpolskiej z publicznej debaty przed wyborami parlamentarnymi 2005. Prof. Szyszkowska w wyborach parlamentarnych do Sejmu w 2005 roku startowała z warszawskiej listy Komitetu Wyborczego Polskiej Partii Pracy, który uzyskał 0,77% poparcia. Zdobyła 2590 głosów. Według Szyszkowskiej: „W polskim społeczeństwie za bardzo gloryfikuje się rodzinę (...). Nic bardziej nie zniewala niż rodzina (...). Niesłusznie traktuje się rodzinę jako składnik życia społecznego czy nawet państwowego (...). W 1993 roku Szyszkowska była jedną z sygnatariuszek podpisanego przez grupę skrajnych „europejczyków, tzw. „Listu otwartego do polskiej inteligencji, w którym możemy przeczytać m.in.: „Krzewi sie fanatyzm religijny i nacjonalizm wraz ze źle maskowanym antysemityzmem, podsyca sie obsesję lustracyjno-dekomunizacyjną i neurozę domniemanych zagrożeń (powrotu komunizmu z jednej, a rozgrabienia majątku narodowego przez Zachód z drugiej strony. („Wprost, 13.06.93.). Związana z masońskim pismem „Wolnomularz Polski, członek redakcji „Racjonalista - magazynu racjonalistów, sceptyków i ateistów, członek SLD. W 1985 roku po emisji filmu „Shoah publicznie minimalizowała zagrożenia dla Polski w związku z niekorzystnym obrazem Polaków przedstawionym w filmie. Jej zdaniem: „Lanzmann rejestruje stosunek pewnej części Polaków zgodnie z rzeczywistościa (...). Mamy niezdrową tendencję traktowania wszystkiego w tonacji „słoń a sprawa polska i chyba niepotrzebnie przypisujemy filmowi możliwość uogólnienia. „Shoah mozna zestawic z „Fuchą Skolimowskiego. Tu także pojawiły sie glosy obrazonych, iż Skolimowski szkaluje dobre imie Polaków. („Shoah znaczy zagłada, „Antena, 13.11.85.). Naglasniana w mediach, jej zapatrywania filozoficzne, które uderzaja w wartości etyczne, rodzine, odpowiadają „europejczykom. Szyszkowska jest zdania, że: „W polskim społeczeństwie za bardzo gloryfikuje sie rodzinę (...). Nic bardziej nie zniewala niż rodzina (...). Niesłusznie traktuje sie rodzine jako składnik życia społecznego czy nawet panstwowego (...). Rodzina to więzy krwi, czyli coś zupełnie przypadkowego. Powinniśmy więc ocenić więzy duchowe, a więc przyjaźń. (cyt. za M. Miszalskim, „Więcej Szyszkowskiej! I już bez Stępnia!...„Najwyzszy Czas, 19.03.94.). Związki homoseksualne traktuje jako cos pozytywnego ponieważ są one pozbawione różnicy miedzy płciami. Czarakteryzować je maja według Szyszkowskiej głębsze więzi psychiczne, uczuciowe. Odnośnie etyki wyżej stawia wartości estetyczne niż moralne: „Wmawia sie nam, że powinniśmy oceniać wszystko w kategoriach dobra i zła moralnego. Tymczasem jest wiele innych wartości, według których można kształtować swe życie: harmonia wewnętrzna, piękno, sprawiedliwość. 3 maja 1999 r. została odznaczona Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski przez Żyda, agenta KGB i SB, prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego - Stoltzmana. Uczestniczka marszów pedalskich i lesbijskich. „Ciota postępu obyczajowego.

Szytenchelm Marcel - aktor, artysta kabaretowy.

• Wielka Encyklopedia Żydów
  Leszka Bubla. Wystarczy tylko przejść się po trudnych nawet do zliczenia różnych festiwalach, wystawach, przeglądach i pokazach filmów, targach książek, odczytach i prelekcjach i zebrać pięknie wydane foldery, także z notkami biograficznymi. [...]
  
  
• Dekret
  z dnia 10 listopada 1945 r. o zmianie i ustalaniu imion i nazwisk. [...]  
  
  
• Jak Berman konspirował Żydów w Polsce...
  Dnia 10.11.45 roku KRN wydała Dekret, który pozwalał w sposób ściśle tajny na masową skale zmieniać nazwiska. [...]
  
  
• Jak łatwo było zostać Polakiem
  W 1948 rok Konsulat RP w Rzymie alarmował Ministerstwo Administracji Publicznej... Żydzi w Zarządzie Miasta Krakowa  masowo fałszują potwierdzenia polskiego obywatelstwa. [...]
  
  
• List nr. 1-16